Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

stolid

  • 1 crassus

        crassus adj.    [CART-], solid, thick, fat, gross, stout: unguentum, H.: cruor, V.: ager: (homo), T.: toga, H.: filum, O.—Thick, dense, heavy: aër: caelum.—Fig., stolid, dense: Rusticus crassā Minervā, H.
    * * *
    I
    crassa -um, crassior -or -us, crassissimus -a -um ADJ
    thick/deep; thick coated (w/ABL); turbid/muddy (river); dense/concentrated/solid fat/stout; rude, coarse, rough, harsh, heavy, gross; stupid, crass/insensitive
    II
    Crassus, Roman cognomen; M. Licinius Crassus Dives, the triumvir

    Latin-English dictionary > crassus

  • 2 plumbeus

        plumbeus adj.    [plumbum], of lead, leaden: glans, O.— Leaden, blunt, dull: gladius.— Leaden, heavy, oppressive, burdensome: Auster, H.—Fig., leaden, dull, stupid, stolid: asinus, plumbeus, T.: in physicis.
    * * *
    plumbea, plumbeum ADJ
    leaden; blunt, dull; heavy; stupid; lead-colored (Cal)

    Latin-English dictionary > plumbeus

  • 3 stīpes

        stīpes itis, m    [STIP-], a log, stock, post, trunk, stake: huc illi stipites demissi, Cs.: non stipitibus duris agitur, clubs, V.: consternunt terram concusso stipite frondes, i. e. the tree, V.—Fig., of a stolid person, a stock, log: stipes, asinus, T.
    * * *
    post, stake

    Latin-English dictionary > stīpes

  • 4 stolidus

        stolidus adj. with comp. and sup.    [1 STAR-], slow, dull, obtuse, coarse, uncultivated, rude, stupid, stolid: genus, Enn. ap. C.: Vix tandem sensi stolidus, T.: Indocti stolidique, H.: Lentulus perincertum stolidior an vanior, S.: dux ipse inter stolidissimos, L.: aures (Midae), O.: vires, L.: superbia, L.
    * * *
    stolida -um, stolidior -or -us, stolidissimus -a -um ADJ
    dull, stupid, insensible; brutish; inert (things)

    Latin-English dictionary > stolidus

  • 5 stupidus

        stupidus adj.    [STIP-], senseless, confounded, amazed: tabula te stupidum detinet: populus studio, T.— Senseless, dull, stupid, foolish, stolid: stupidum esse Socratem dixit: Corinthus, Iu.
    * * *
    stupida, stupidum ADJ
    senseless, stunned; stupid, dull

    Latin-English dictionary > stupidus

  • 6 Myiarchus stolidus

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE — AVES > Myiarchus stolidus

  • 7 Crassus

    1.
    crassus, a, um, adj. [Sanscr. kart-, to spin; cf.: crates, cartilago, etc.]; as opp. to flowing, thin, lean, delicate, etc., solid, thick, dense, fat, gross, etc. (freq. and class. in prose and poetry).
    I.
    Lit.:

    semina (opp. liquida),

    Lucr. 4, 1259; cf.:

    crassius semen,

    id. 4, 1244:

    corpus,

    id. 6, 857:

    unguentum,

    Hor. A. P. 375:

    paludes,

    Verg. G. 2, 110:

    cruor,

    id. A. 5, 469:

    aquae,

    greatly swollen, Ov. Am. 3, 6, 8:

    ager,

    Varr. R. R. 1, 24, 1; Cic. Fl. 29, 71; cf.:

    terga (agri),

    Verg. G. 2, 236:

    homo,

    Ter. Hec. 3, 4, 26:

    turdi,

    Mart. 2, 40:

    toga,

    Hor. S. 1, 3, 15; cf.

    filum,

    Cic. Fam. 9, 12, 2; Ov. H. 9, 77:

    restis,

    Plaut. Pers. 5, 2, 38:

    digiti crassi tres, as a measure,

    Cato, R. R. 40, 4.—
    B.
    Esp., of the atmosphere, thick, dense, heavy:

    aër crassus et concretus,

    Cic. Tusc. 1, 18, 42; cf.:

    crassissimus aër,

    id. N. D. 2, 6, 17:

    caelum Thebis (opp. tenue Athenis),

    id. Fat. 4, 7:

    Baeotum in crasso jurares aëre natum,

    Hor. Ep. 2, 1, 244; Juv. 10, 50: caligo nubis, Lucr. [p. 478] 6, 461; cf.:

    caliginis aër Crassior,

    id. 4, 350 al.:

    vitrum crassiore visu,

    less transparent, Plin. 36, 26, 67, § 196.—
    II.
    Trop. (rare;

    not in Cic.): crassum infortunium,

    i. e. a sound beating, Plaut. Rud. 3, 5, 53: senes, stupid, dull, Varr. ap. Non. p. 86, 24:

    Ofellus Rusticus abnormis sapiens crassāque Minervā,

    i. e. dull, stolid, Hor. S. 2, 2, 3; cf.:

    crassiore ut vocant Musa,

    Quint. 1, 10, 28:

    turba,

    uncultivated, Mart. 9, 23:

    neglegentia,

    stupid, clumsy, Dig. 22, 6, 6: crassiora nomina, more rude or barbarous, Mart. 12, 18, 12; cf. Gell. 13, 20, 15.—Hence, adv.: crassē (rare; not in Cic.), thickly.
    1.
    Lit.:

    picare vasa,

    Col. 12, 44, 5; cf.

    oblinere,

    Scrib. Comp. 46.—
    2.
    Grossly, rudely:

    crasse illepideve compositum poëma (the figure taken from a coarse web),

    Hor. Ep. 2, 1, 76.—Of precious stones, not clearly, dimly ( comp.), Plin. 37, 7, 31, § 106; 37, 8, 36, § 114.—Hence of the indistinct understanding of any thing, not clearly, confusedly:

    crasse et summatim et obscure intellegere aliquid,

    Sen. Ep. 121, 11.
    2.
    Crassus, i, m., a family name in the gens Licinia. The most distinguished were,
    I.
    L. Licinius Crassus, a celebrated orator, a contemporary of Cicero, Cic. Brut. 38, 143; id. Off. 1, 30, 108 et saep.; cf. id. Brut. prol. pp. 68-77 Ellendt.—
    II.
    M. Licinius Crassus, the triumvir.—Hence, Crassĭānus, a, um, adj., of or belonging to the triumvir Crassus:

    exercitūs clades (in the war with the Parthians),

    Vell. 2, 82, 2; cf.:

    Crassiana clades,

    Plin. 6, 16, 18, § 47; Flor. 4, 9, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > Crassus

  • 8 crassus

    1.
    crassus, a, um, adj. [Sanscr. kart-, to spin; cf.: crates, cartilago, etc.]; as opp. to flowing, thin, lean, delicate, etc., solid, thick, dense, fat, gross, etc. (freq. and class. in prose and poetry).
    I.
    Lit.:

    semina (opp. liquida),

    Lucr. 4, 1259; cf.:

    crassius semen,

    id. 4, 1244:

    corpus,

    id. 6, 857:

    unguentum,

    Hor. A. P. 375:

    paludes,

    Verg. G. 2, 110:

    cruor,

    id. A. 5, 469:

    aquae,

    greatly swollen, Ov. Am. 3, 6, 8:

    ager,

    Varr. R. R. 1, 24, 1; Cic. Fl. 29, 71; cf.:

    terga (agri),

    Verg. G. 2, 236:

    homo,

    Ter. Hec. 3, 4, 26:

    turdi,

    Mart. 2, 40:

    toga,

    Hor. S. 1, 3, 15; cf.

    filum,

    Cic. Fam. 9, 12, 2; Ov. H. 9, 77:

    restis,

    Plaut. Pers. 5, 2, 38:

    digiti crassi tres, as a measure,

    Cato, R. R. 40, 4.—
    B.
    Esp., of the atmosphere, thick, dense, heavy:

    aër crassus et concretus,

    Cic. Tusc. 1, 18, 42; cf.:

    crassissimus aër,

    id. N. D. 2, 6, 17:

    caelum Thebis (opp. tenue Athenis),

    id. Fat. 4, 7:

    Baeotum in crasso jurares aëre natum,

    Hor. Ep. 2, 1, 244; Juv. 10, 50: caligo nubis, Lucr. [p. 478] 6, 461; cf.:

    caliginis aër Crassior,

    id. 4, 350 al.:

    vitrum crassiore visu,

    less transparent, Plin. 36, 26, 67, § 196.—
    II.
    Trop. (rare;

    not in Cic.): crassum infortunium,

    i. e. a sound beating, Plaut. Rud. 3, 5, 53: senes, stupid, dull, Varr. ap. Non. p. 86, 24:

    Ofellus Rusticus abnormis sapiens crassāque Minervā,

    i. e. dull, stolid, Hor. S. 2, 2, 3; cf.:

    crassiore ut vocant Musa,

    Quint. 1, 10, 28:

    turba,

    uncultivated, Mart. 9, 23:

    neglegentia,

    stupid, clumsy, Dig. 22, 6, 6: crassiora nomina, more rude or barbarous, Mart. 12, 18, 12; cf. Gell. 13, 20, 15.—Hence, adv.: crassē (rare; not in Cic.), thickly.
    1.
    Lit.:

    picare vasa,

    Col. 12, 44, 5; cf.

    oblinere,

    Scrib. Comp. 46.—
    2.
    Grossly, rudely:

    crasse illepideve compositum poëma (the figure taken from a coarse web),

    Hor. Ep. 2, 1, 76.—Of precious stones, not clearly, dimly ( comp.), Plin. 37, 7, 31, § 106; 37, 8, 36, § 114.—Hence of the indistinct understanding of any thing, not clearly, confusedly:

    crasse et summatim et obscure intellegere aliquid,

    Sen. Ep. 121, 11.
    2.
    Crassus, i, m., a family name in the gens Licinia. The most distinguished were,
    I.
    L. Licinius Crassus, a celebrated orator, a contemporary of Cicero, Cic. Brut. 38, 143; id. Off. 1, 30, 108 et saep.; cf. id. Brut. prol. pp. 68-77 Ellendt.—
    II.
    M. Licinius Crassus, the triumvir.—Hence, Crassĭānus, a, um, adj., of or belonging to the triumvir Crassus:

    exercitūs clades (in the war with the Parthians),

    Vell. 2, 82, 2; cf.:

    Crassiana clades,

    Plin. 6, 16, 18, § 47; Flor. 4, 9, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > crassus

  • 9 plumbea

    plumbĕus, a, um, adj. [plumbum], of or belonging to lead, made of lead, leaden, lead-.
    I.
    Lit.:

    plumbea glans,

    Lucr. 6, 306:

    pistillum,

    Plin. 34, 18, 50, § 169:

    vas,

    id. 33, 6, 35, § 109: ictus, blows given with a scourge to which a leaden ball is attached, Prud. steph. 10, 122.—Subst.
    1.
    plum-bĕum, i, n., a leaden vessel, Cato, R. R. 105:

    Nicerotiana,

    Mart. 6, 55, 3.—
    2.
    plum-bĕa, ae, f., a leaden ball:

    ut mortuus ictu plumbeae crederetur,

    Spart. Sever. 11, 2. —
    B.
    Transf.
    1.
    Leaden, blunt, dull (class.):

    plumbeo gladio jugulatus,

    Cic. Att. 1, 16, 2:

    o plumbeum pugionem!

    id. Fin. 4, 18, 48.—
    2.
    Leaden, bad, vile, poor, worthless ( poet.):

    nummus,

    Plaut. Cas. 2, 3, 40; id. Trin. 4, 2, 120: faber, qui cudere soles plumbeos nummos, to coin leaden money, i. e. bad jokes, id. Most. 4, 2, 11; so, plumbei, as subst. (sc. nummi), Mart. 10, 74, 4:

    vina,

    Mart. 10, 49, 5:

    mala,

    id. 10, 94, 4:

    carmina,

    Aus. Ep. 6, 1.—
    3.
    Leaden, i. e. heavy, oppressive, burdensome ( poet.):

    nec plumbeus Auster Auctumnusque gravis,

    Hor. S. 2, 6, 18.—
    II.
    Trop.
    A.
    Leaden, i. e. heavy, weighty (ante-class.):

    si quid peccatum est, plumbeas iras gerunt,

    Plaut. Poen. 3, 6, 16.—
    B.
    Leaden, dull, stupid, stolid (class.):

    caudex, stipes, asinus, plumbeus,

    Ter. Heaut. 5, 1, 4:

    nisi plane in physicis plumbei sumus,

    Cic. Tusc. 1, 29, 71: cor, without feeling, Licin. ap. Suet. Ner. 2.

    Lewis & Short latin dictionary > plumbea

  • 10 plumbeum

    plumbĕus, a, um, adj. [plumbum], of or belonging to lead, made of lead, leaden, lead-.
    I.
    Lit.:

    plumbea glans,

    Lucr. 6, 306:

    pistillum,

    Plin. 34, 18, 50, § 169:

    vas,

    id. 33, 6, 35, § 109: ictus, blows given with a scourge to which a leaden ball is attached, Prud. steph. 10, 122.—Subst.
    1.
    plum-bĕum, i, n., a leaden vessel, Cato, R. R. 105:

    Nicerotiana,

    Mart. 6, 55, 3.—
    2.
    plum-bĕa, ae, f., a leaden ball:

    ut mortuus ictu plumbeae crederetur,

    Spart. Sever. 11, 2. —
    B.
    Transf.
    1.
    Leaden, blunt, dull (class.):

    plumbeo gladio jugulatus,

    Cic. Att. 1, 16, 2:

    o plumbeum pugionem!

    id. Fin. 4, 18, 48.—
    2.
    Leaden, bad, vile, poor, worthless ( poet.):

    nummus,

    Plaut. Cas. 2, 3, 40; id. Trin. 4, 2, 120: faber, qui cudere soles plumbeos nummos, to coin leaden money, i. e. bad jokes, id. Most. 4, 2, 11; so, plumbei, as subst. (sc. nummi), Mart. 10, 74, 4:

    vina,

    Mart. 10, 49, 5:

    mala,

    id. 10, 94, 4:

    carmina,

    Aus. Ep. 6, 1.—
    3.
    Leaden, i. e. heavy, oppressive, burdensome ( poet.):

    nec plumbeus Auster Auctumnusque gravis,

    Hor. S. 2, 6, 18.—
    II.
    Trop.
    A.
    Leaden, i. e. heavy, weighty (ante-class.):

    si quid peccatum est, plumbeas iras gerunt,

    Plaut. Poen. 3, 6, 16.—
    B.
    Leaden, dull, stupid, stolid (class.):

    caudex, stipes, asinus, plumbeus,

    Ter. Heaut. 5, 1, 4:

    nisi plane in physicis plumbei sumus,

    Cic. Tusc. 1, 29, 71: cor, without feeling, Licin. ap. Suet. Ner. 2.

    Lewis & Short latin dictionary > plumbeum

  • 11 plumbeus

    plumbĕus, a, um, adj. [plumbum], of or belonging to lead, made of lead, leaden, lead-.
    I.
    Lit.:

    plumbea glans,

    Lucr. 6, 306:

    pistillum,

    Plin. 34, 18, 50, § 169:

    vas,

    id. 33, 6, 35, § 109: ictus, blows given with a scourge to which a leaden ball is attached, Prud. steph. 10, 122.—Subst.
    1.
    plum-bĕum, i, n., a leaden vessel, Cato, R. R. 105:

    Nicerotiana,

    Mart. 6, 55, 3.—
    2.
    plum-bĕa, ae, f., a leaden ball:

    ut mortuus ictu plumbeae crederetur,

    Spart. Sever. 11, 2. —
    B.
    Transf.
    1.
    Leaden, blunt, dull (class.):

    plumbeo gladio jugulatus,

    Cic. Att. 1, 16, 2:

    o plumbeum pugionem!

    id. Fin. 4, 18, 48.—
    2.
    Leaden, bad, vile, poor, worthless ( poet.):

    nummus,

    Plaut. Cas. 2, 3, 40; id. Trin. 4, 2, 120: faber, qui cudere soles plumbeos nummos, to coin leaden money, i. e. bad jokes, id. Most. 4, 2, 11; so, plumbei, as subst. (sc. nummi), Mart. 10, 74, 4:

    vina,

    Mart. 10, 49, 5:

    mala,

    id. 10, 94, 4:

    carmina,

    Aus. Ep. 6, 1.—
    3.
    Leaden, i. e. heavy, oppressive, burdensome ( poet.):

    nec plumbeus Auster Auctumnusque gravis,

    Hor. S. 2, 6, 18.—
    II.
    Trop.
    A.
    Leaden, i. e. heavy, weighty (ante-class.):

    si quid peccatum est, plumbeas iras gerunt,

    Plaut. Poen. 3, 6, 16.—
    B.
    Leaden, dull, stupid, stolid (class.):

    caudex, stipes, asinus, plumbeus,

    Ter. Heaut. 5, 1, 4:

    nisi plane in physicis plumbei sumus,

    Cic. Tusc. 1, 29, 71: cor, without feeling, Licin. ap. Suet. Ner. 2.

    Lewis & Short latin dictionary > plumbeus

  • 12 stolidus

    stŏlĭdus, a, um, adj. [root star-; Gr. stereos, firm; cf. stultus; v. Corss. Ausspr. 2, 155 sq.].
    I.
    Unmovable; and hence, slow, coarse, uncultivated, rude (class.; cf.: fatuus, insipiens, stupidus, stultus, insulsus).—
    B.
    Lit.: stolidum genus Aeacidarum Bellipotentes sunt magi' quam sapientipotentes, Enn. ap. Cic. Div. 2, 56, 116 (Ann. v. 187 Vahl.):

    nam vi depugnare sues stolidi soliti sunt,

    id. ib. 2, 56, 116 (Ann. v. 109 id.).—
    II.
    Dull, senseless, slow of mind, obtuse, stupid, stolid:

    mī stolido,

    Plaut. Capt. 3, 4, 123:

    stulti, stolidi, fatui, fungi, bardi, blenni, buccones,

    Plaut. Bacch. 5, 1, 2:

    quid, stolide, clamas?

    id. Aul. 3, 2, 1; id. Ep. 3, 3, 40; id. Bacch. 3, 6, 19:

    vix tandem sensi stolidus,

    Ter. And. 3, 1, 12: indocti stolidique, * Hor. Ep. 2, 1, 184: Lentulus perincertum stolidior an vanior, Sall. ap. Gell. 18, 4, 4 (H. 4, 35 Dietsch):

    dux ipse inter stolidissimos,

    Liv. 22, 28, 9:

    o vatum stolidissime, falleris,

    Ov. M. 13, 774.—Of the Stoics, Lucr. 1, 641; 1, 1068.—
    B.
    Transf., of things:

    nihil est stultius neque stolidius,

    Plaut. Trin. 1, 2, 162; cf.:

    nullum est hoc stolidius saxum,

    id. Mil. 4, 2, 33:

    aures (Midae),

    Ov. M. 11, 175; cf.

    barba (Jovis),

    Pers. 2, 28:

    vires,

    Liv. 28, 21, 10: hujus generis causarum alia sunt quieta, nihil agentia, stolida quodammodo, i. e, inert, inoperative, * Cic. Top. 15, 59:

    stolida impudensque postulatio,

    Liv. 21, 20:

    fiducia,

    id. 34, 46, 8:

    superbia,

    id. 45, 3:

    audacia,

    Tac. H. 4, 15:

    procacitas,

    Mart. 1, 42, 19.—Hence, adv.: stŏlĭdē, stupidly, stolidly.
    I.
    Lit.:

    id non promissum magis stolide quam stolide creditum,

    Liv. 25, 19; 7, 5:

    laetus,

    id. 7, 10; 27, 17; cf. Tac. A. 1, 3; Just. 2, 3:

    stolide castra subgressus,

    Sall. H. 4, 67 Dietsch.— Comp., Amm. 19, 5, 2.—
    II.
    Transf., of things:

    stolide tument pulmonea (mala),

    Plin. 15, 14, 15, § 52.

    Lewis & Short latin dictionary > stolidus

  • 13 stupidus

    stŭpĭdus, a, um, adj. [stupeo], struck [p. 1770] senseless, confounded, amazed.
    I.
    Lit. (rare but class.):

    stupida sine animo asto,

    Plaut. Poen. 5, 4, 79:

    quid stas stupida? quid taces?

    id. Ep. 4, 2, 13:

    stupidi timore obmutuerunt,

    Auct. Her. 4, 52, 65:

    Echionis tabula te stupidum detinet,

    Cic. Par. 5, 2, 37; cf.:

    populus studio stupidus,

    Ter. Hec. prol. 4.—
    II.
    Transf.
    A.
    Senseless, dull, stupid, foolish, stolid:

    Zopyrus physiognomon stupidum esse Socratem dixit et bardum,

    Cic. Fat. 5, 10:

    maritus,

    Mart. 11, 7, 1; cf. Capitol. M. Aur. 29; Juv. 8, 197; Arn. 7, 239.— Sup.: homo, Varr. ap. Non. 400, 12; Tert. adv. Marc. 1, 26.—
    B.
    Of things: colles, i. e. not susceptible of tillage, Ven. Carm. 3, 12, 39.— Adv. seems not to occur.

    Lewis & Short latin dictionary > stupidus

  • 14 tardicors

    tardĭcors, cordis, adj. [tardus-cor], slow-minded, i. e. of a dull, heavy disposition, stupid, stolid:

    ingeniosos, tardicordes, fatuos,

    Aug. Enchir. 103.

    Lewis & Short latin dictionary > tardicors

  • 15 Myiarchus stolidus

    ENG stolid flycatcher
    NLD dikkoptiran

    Animal Names Latin to English > Myiarchus stolidus

См. также в других словарях:

  • Stolid — Stol id, a. [L. stolidus.] Hopelessly insensible or stupid; not easily aroused or excited; dull; impassive; foolish. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • stolid — index dispassionate, jejune (dull), opaque, phlegmatic, ponderous Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • stolid — 1560s (implied in stolidity), from M.Fr. stolide (16c.), from L. stolidus insensible, dull, brutish, properly unmovable, related to stultus foolish, from PIE root *stel to put, stand (see STALL (Cf. stall) (n.1)) …   Etymology dictionary

  • stolid — *impassive, phlegmatic, apathetic Analogous words: *dull, blunt, obtuse: *stupid, slow, dull, dense, crass, dumb: *heavy, ponderous: passive, supine, inert, *inactive Antonyms: adroit (sense 2) …   New Dictionary of Synonyms

  • stolid — [adj] apathetic, stupid blunt, bovine, dense, doltish, dry, dull, dumb, heavy, impassive, inactive, indifferent, inert, lumpish, matter of fact, obtuse, passive, phlegmatic, slow, stoic, supine, unemotional, unexcitable, wooden; concepts 401,402… …   New thesaurus

  • stolid — ► ADJECTIVE ▪ calm, dependable, and showing little emotion or animation. DERIVATIVES stolidity noun stolidly adverb. ORIGIN Latin stolidus, perhaps related to stultus foolish …   English terms dictionary

  • stolid — [stäl′id] adj. [L stolidus, firm, slow, stupid: for IE base see STILL1] having or showing little or no emotion or sensitivity; unexcitable; impassive SYN. IMPASSIVE stolidity [stə lid′ə tē] n. stolidness stolidly adv …   English World dictionary

  • stolid — [[t]stɒ̱lɪd[/t]] ADJ GRADED: usu ADJ n If you describe someone as stolid, you mean that they do not show much emotion or are not very exciting or interesting. He glanced furtively at the stolid faces of the two detectives. ...the conflict that… …   English dictionary

  • stolid — adjective /ˈstɒl.ɪd,ˈstɑ.lɪd/ Having or revealing little emotion or sensibility. They (Eloi) all failed to understand my gestures; some were simply stolid, some thought it was a jest and laughed at me …   Wiktionary

  • stolid — See solid. See solid, stolid …   Dictionary of problem words and expressions

  • stolid — I (New American Roget s College Thesaurus) adj. inexcitable, impassive, dull, lethargic, sluggish. See ignorance, inexcitability. Ant., energetic, excitable. II (Roget s IV) modif. Syn. unexcitable, impassive, apathetic; see indifferent 1 . See… …   English dictionary for students

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»