Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

stipulated

  • 1 dēstituō

        dēstituō uī, ūtus, ere    [de + statuo], to set down, set forth, put away, bring forward, leave alone: alios in convivio (in mockery): ante tribunal regis destitutus, L.: ante pedes destitutum causam dicere, L.— To leave, abandon, forsake, fail: cum alveum aqua destituisset, L.: ut quemque destitueret vadum, lost his footing, L.—Fig., to forsake, abandon, desert, betray: ab Oppianico destitutus: funditores inermīs, Cs.: eundem in septemviratu: defensores, L.: alicuius consiliis destitutus: morando spem, L.: destituti ab omni spe, L.: si destituat spes, alia praesidia molitur, L.: deos Mercede pactā, i. e. defraud of their stipulated reward, H.
    * * *
    destituere, destitui, destitutus V TRANS
    fix/set (in position), set up, make fast; leave destitute/without; render void; desert/leave/abandon/forsake/leave in lurch; disappoint/let down; fail/give up

    Latin-English dictionary > dēstituō

  • 2 pactus

        pactus adj.    [P. of paciscor], agreed, settled, determined, covenanted, stipulated: pro capite pretium: pacta et constituta cum Manlio dies: merces, H.: coniunx, betrothed, V.
    * * *
    pacta, pactum ADJ
    agreed upon, appointed

    Latin-English dictionary > pactus

  • 3 pactus

    agreed-upon, stipulated, betrothed.

    Latin-English dictionary of medieval > pactus

  • 4 destituo

    dē-stĭtŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a. [statuo].
    I.
    To set down; to set, place anywhere (ante-class. and freq. in Liv.; elsewh. rare): destituit omnes servos ad mensam ante se, Caecil. ap. Non. 280, 3: navem in alto ancoris, Naev. ib.: palum in foro, C. Gracchus ap. Gell. 10, 3, 3:

    aliquem in convivio (sc. ludendi causa),

    Cic. Verr. 2, 3, 26 fin.:

    armatos in medio,

    Liv. 7, 10:

    aliquem ante tribunal,

    id. 2, 12; cf. id. 23, 10:

    cohortes extra vallum,

    id. 10, 4:

    duo signa hic,

    Plaut. Rud. 3, 5, 43 et saep.—Far more freq. and class.,
    II.
    ( Lit., to put away from one's self; hence) To leave alone, to forsake, abandon, desert (derelinquo, desero, q. v.):

    T. Roscius novem homines honestissimos induxit, decepit, destituit, adversariis tradidit,

    Cic. Rosc. Am. 40, 117:

    destitutus ab aliquo,

    id. Clu. 30 fin.; id. Off. 1, 10, 32; cf. id. Quint. 16:

    funditores inermes,

    Caes. B. C. 3, 93, 5:

    aliquem in septemviratu,

    Cic. Phil. 2, 38, 99; cf.:

    defensores in ipso discrimine periculi,

    Liv. 6, 17 et saep.:

    inceptam fugam,

    to desist from, Ov. Am. 3, 13, 20:

    morando spem,

    Liv. 1, 51:

    spem vindemiae,

    Col. 4, 24, 12:

    consilium,

    Suet. Caes. 9:

    honorem,

    id. Claud. 45:

    conata ejus,

    Vell. 2, 42: partem verborum, to pronounce indistinctly (with devorare), Quint. 11, 3, 33 Spald. et saep.— Poet., with acc. and abl.: ex quo destituit deos Mercede pactā Laomedon, i. e. defrauded of their stipulated reward, * Hor. Od. 3, 3, 21.—
    (β).
    Of inanimate and abstract subjects:

    neque reperias, quos aut pronior fortuna comitata sit, aut, veluti fatigata, maturius destituerit, quam, etc.,

    Vell. 2, 69 fin.:

    cum primas spes fortuna destituit,

    Curt. 4, 1, 5, § 29; cf. Suet. Aug. 65:

    ventus aliquem,

    Liv. 30, 24:

    aliquem vadum,

    id. 21, 28:

    aliquem poplites,

    Suet. Claud. 30; cf.:

    aliquem memoria, mens,

    Curt. 7, 1:

    alveum fluitantem aqua,

    Liv. 1, 4; cf.: freta destituent nudos in litore pisces, * Verg. E. 1, 61.—
    (γ).
    Part. perf. destitutus, constr. usu. ab aliquo, aliquā re, rarely ab aliquā re, freq. with ab, abandoned, forsaken by; robbed of, destitute of:

    in divite ac paupere: propinquis, amicis, clientibus abundante, et his omnibus destituto,

    Quint. 5, 10, 26:

    alicujus consiliis, promissis, praeceptis destitutus,

    Cic. Q. Fr. 1, 3, 8:

    scientiā juris,

    Quint. 12, 3, 10:

    lenociniis,

    id. 12, 1, 30 et saep.; but with spe, a is more freq.:

    destituti ab unica spe auxilii,

    Liv. 40, 47:

    a spe,

    id. 31, 24; 36, 33, 3; Curt. 4, 3 (with spe, Curt. 8, 6):

    a re familiari,

    Suet. Ner. 10.—
    (δ).
    Absol.:

    si is destituat, nihil satis tutum habebis,

    Liv. 37, 7:

    simul, si destituat spes, alia praesidia molitur,

    Liv. 1, 41; so,

    spes,

    id. Tib. 1, 1, 9; Luc. 2, 728:

    pietasque fidesque,

    id. 5, 298:

    ego,

    Vulg. Isai. 49, 21.

    Lewis & Short latin dictionary > destituo

  • 5 emphyteusis

    emphyteusis, ĕos, f., = emphuteusis (lit., an implanting), in jurid. lang., a permanent tenure of land upon condition of cultivating it properly, and paying a stipulated rent, a sort of fee-farm or copyhold, Cod. Just. 4, 66, 1; Just. Inst. 3, 25, 3; cf. Rein's Privatr. p. 168 sq.; Dict. of Antiquities, s. v. emphyteusis.

    Lewis & Short latin dictionary > emphyteusis

  • 6 locator

    lŏcātor, ōris, m. [loco], one who lets, a letter, hirer out:

    domus,

    Dig. 19, 2, 60:

    insulae et fundi,

    ib. 35:

    operis,

    ib. 36:

    meretricum, Firm. Math. 4, 6: LOCATOR A SCENA or SCENICORVM,

    one who furnished for a stipulated sum the actors and stage apparatus to him who gave a play, Inscr. Orell. 2618 sq.; 2629.—
    II.
    A contractor, undertaker:

    funeris,

    Plin. 7, 52, 53, § 176.

    Lewis & Short latin dictionary > locator

  • 7 pacisco

    păcisco, ĕre, 3, v. n. and a. [collat. form of dep. paciscor, q. v.], to agree, contract, bargain, covenant (class. only in perf. part. pass.): id quoque paciscunt, Naev. ap. Non. 474, 17:

    paciscit, obsides ut reddant,

    id. ib. 18.—Hence, pactus, a, um, in pass. signif., agreed upon, settled, determined, covenanted, stipulated (class.).
    A.
    In gen.:

    pactum pretium,

    Cic. Off. 3, 29, 107:

    pacta praemia,

    id. Q. Fr. 3, 3, 2:

    dies,

    id. Cat. 1, 9, 24:

    merces,

    Hor. C. 3, 3, 22:

    foedus,

    Cic. Sest. 14, 33:

    cum hoste pactae induciae,

    id. Off. 1, 10, 33.—In the abl. absol.:

    quidam pacto inter se ut victorem res sequeretur, ferro decreverunt,

    by agreement, Liv. 28, 21, 5; Sil. 14, 97.—
    B.
    In partic., betrothed:

    haec tibi pacta'st Callicli filia,

    Plaut. Trin. 5, 2, 59:

    cujus filio pacta est Artavasdis filia,

    Cic. Att. 5, 21, 2:

    alii pacta puella,

    Tac. A. 1, 55:

    Turnus, cui pacta Lavinia fuerat,

    Liv. 1, 2:

    conjux,

    Verg. A. 10, 722.—Hence, as subst.
    1.
    pacta, ae, f., a betrothed woman:

    gremiis abducere pactas,

    Verg. A. 10, 79:

    pacta ejus, Menelai filia,

    Vell. 1, 1, 3; Juv. 6, 200.—
    2.
    pactus, i, m., a betrothed husband, a man engaged or promised in marriage:

    proles Amissum didicere patrem, Marpissaque pactum,

    Stat. Th. 3, 172.—
    3.
    pactum, i, n., an agreement, covenant, contract, stipulation, compact, pact (cf.:

    conventio, pactio, obligatio): pactum est, quod inter aliquos convenit,

    Cic. Inv. 2, 22, 68; cf. Auct. Her. 2, 13, 20:

    pacta et promissa semperne servanda sint,

    Cic. Off. 3, 24, 92:

    mansit in condicione atque pacto,

    id. Verr. 1, 6, 16:

    pacti et conventi formula,

    id. Caecin. 18, 51; cf.:

    ex pacto et convento,

    id. Att. 6, 3, 1:

    pacta conventaque,

    Sen. Ben. 3, 15, 1:

    stare pacto,

    Liv. 9, 11:

    pactum violans,

    Vulg. Mal. 2, 10 et saep.—Hence (eccl. Lat.), the covenant of God:

    dereliquerunt pactum Domini,

    Vulg. Deut. 29, 25; id. 3 Reg. 11, 11; id. 2 Par. 6, 14.— Poet.:

    sacrum,

    i. e. a marriagecontract, Val. Fl. 8, 401; cf. Juv. 6, 25.—
    (β).
    Transf., in gen., abl. pacto (like ratione and modo), manner, way, means (class.):

    percontat Aeneas, quo pacto Troiam urbem liquerit,

    Naev. Bell. Pun. 2, 1:

    si non fecero ei male aliquo pacto,

    Plaut. Bacch. 3, 6, 27; id. Am. prol. 137:

    nescio quo pacto semper hoc fit,

    how, Cic. Mur. 21, 43; id. Quint. 17:

    non tacebo umquam alio pacto, nisi, etc.,

    Plaut. Rud. 5, 3, 46:

    aliquo pacto verba his dabo,

    Ter. Heaut. 4, 4, 13:

    quoquo pacto tacito est opus,

    id. Ad. 3, 2, 44: si nullo alio pacto, id. Phorm. 2, 1, 71:

    alio pacto docere,

    Cic. Inv. 1, 21, 30:

    fieri nullo pacto potest, ut, etc.,

    id. Fin. 1, 8, 27; Ter. And. 1, 5, 12:

    servi mei si me isto pacto metuerent,

    Cic. Cat. 1, 7, 17; Hor. Ep. 1, 6, 10; 1, 8, 13:

    hoc pacto,

    Verg. G. 2, 248.

    Lewis & Short latin dictionary > pacisco

  • 8 pacticius

    pactīcĭus or - tĭus, a, um, adj. [paciscor], agreed upon, stipulated, Gell. 1, 25, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > pacticius

См. также в других словарях:

  • stipulated — index agreed (promised), contractual, stated Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • stipulated — stipulate UK US /ˈstɪpjəleɪt/ verb [T] FORMAL ► to state exactly what something must be or how something must be done: »The contract stipulated a three month notice period. stipulate sth in sth »They offered Jones one year of severance pay plus… …   Financial and business terms

  • Stipulated — Stipulate Stip u*late, v. i. [imp. & p. p. {Stipulated}; p. pr. & vb. n. {Stipulating}.] [L. stipulatus, p. p. of stipulari to stipulate, fr. OL. stipulus firm, fast; probably akin to L. stipes a post. Cf. {Stiff}.] To make an agreement or… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • stipulated authority — see authority Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster. 1996 …   Law dictionary

  • stipulated damages — see damage 2 Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster. 1996 …   Law dictionary

  • Stipulated judgment — A stipulated judgment or agreed judgment is a judgment which both sides agree to have entered. If the agreement is not followed, the plaintiff can file an affidavit of default wherein the judgment can be entered without notice to the defendant(s) …   Wikipedia

  • stipulated — adjective /ˈstɪpjuˌleɪtəd,ˈstɪpjəˌleɪtəd/ a) Required as a condition of a contract or agreement. b) Specified, promised or guaranteed in an agreement. See Also: stipulate, stipulation, stipulative …   Wiktionary

  • stipulated — Synonyms and related words: agreed, arranged, certain, compacted, conditional, contracted, covenanted, designated, engaged, fixed, given, promised, provisional, provisory, sealed, set, settled, signed, specificative, specified, stated,… …   Moby Thesaurus

  • stipulated — stip·u·late || stɪpjÉ™leɪt / jÊŠl v. require that certain conditions be met before the signing of a contract; specify, require; promise, guarantee (regarding a contract) …   English contemporary dictionary

  • stipulated — stip·u·lat·ed …   English syllables

  • stipulated — adjective see stipulate II …   Useful english dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»