Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

sterquĭlīnĭum

  • 1 sterquilinium

    sterquilīnium (-num), ī n. [ stercus ]
    навозная куча, свалка нечистот Cato, Vr, Ph

    Латинско-русский словарь > sterquilinium

  • 2 sterquilinium

    sterquilīnium, sterquilīnum, s. stercilīnium.

    lateinisch-deutsches > sterquilinium

  • 3 sterquilinium

        Sterquilinium, sterquilinii. Columel. Un fumier.

    Dictionarium latinogallicum > sterquilinium

  • 4 sterquilinium

    sterquilīnium, sterquilīnum, s. stercilinium.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sterquilinium

  • 5 sterquilinium

    sterquĭlīnĭum (in MSS. also written stercŭl- and stercĭl-, Plaut. Pers. 3, 3, 3; Ter. Phorm. 3, 2, 41; Dig. 19, 1, 17, § 2), ii, n. (collat. form sterquĭlīnum, i, Phaedr. 3, 12, 1) [stercus], a dung-pit, laystall, mixen, Cato, R. R. 2, 3; Varr. 1, 13, 4; 1, 38, 3; Col. 1, 6, 21; 7, 5, 8;

    Phaedr. l. l. —As a term of reproach,

    Plaut. Pers. 3, 3, 3; id. Cas. 1, 26; Ter. Phorm. 3, 2, 41.

    Lewis & Short latin dictionary > sterquilinium

  • 6 sterquilinium

    sterquilinium, ii, n., dunghill, L. 14:35.*

    English-Latin new dictionary > sterquilinium

  • 7 sterquilinium

    1) навозная яма (1. 17 § 2 D. 8, 5). 2) навоз (1. 17 § 2 D. 19, 1).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > sterquilinium

  • 8 sterquilinium

    dung heap/hill/pit, manure pile; midden

    Latin-English dictionary > sterquilinium

  • 9 stercilinium

    sterquĭlīnĭum (in MSS. also written stercŭl- and stercĭl-, Plaut. Pers. 3, 3, 3; Ter. Phorm. 3, 2, 41; Dig. 19, 1, 17, § 2), ii, n. (collat. form sterquĭlīnum, i, Phaedr. 3, 12, 1) [stercus], a dung-pit, laystall, mixen, Cato, R. R. 2, 3; Varr. 1, 13, 4; 1, 38, 3; Col. 1, 6, 21; 7, 5, 8;

    Phaedr. l. l. —As a term of reproach,

    Plaut. Pers. 3, 3, 3; id. Cas. 1, 26; Ter. Phorm. 3, 2, 41.

    Lewis & Short latin dictionary > stercilinium

  • 10 sterquilinum

    sterquĭlīnĭum (in MSS. also written stercŭl- and stercĭl-, Plaut. Pers. 3, 3, 3; Ter. Phorm. 3, 2, 41; Dig. 19, 1, 17, § 2), ii, n. (collat. form sterquĭlīnum, i, Phaedr. 3, 12, 1) [stercus], a dung-pit, laystall, mixen, Cato, R. R. 2, 3; Varr. 1, 13, 4; 1, 38, 3; Col. 1, 6, 21; 7, 5, 8;

    Phaedr. l. l. —As a term of reproach,

    Plaut. Pers. 3, 3, 3; id. Cas. 1, 26; Ter. Phorm. 3, 2, 41.

    Lewis & Short latin dictionary > sterquilinum

  • 11 stercilinum

    stercilīnum, ī n. Pl, Cato = sterquilinium

    Латинско-русский словарь > stercilinum

  • 12 sterculinium

    sterculīnium (sterculīnum), ī n. Pl, Ter, Cato = sterquilinium

    Латинско-русский словарь > sterculinium

  • 13 perdo

    per-do, didī, ditum, ere, gleichs. zugrunde geben; dah. I) (im Passiv gew. pereo, perditus, perire, s. Lachm. Lucr. p. 121) zugrunde richten, vernichten, verderben, ruinieren, unglücklich machen (Ggstz. servare), A) im allg.: alqm, Cic.: puerum perditum perdere, vollends zugrunde richten, Cic.: perd. funditus civitatem, Cic.: desiderium per luxum atque libidinem pereundi perdendique omnia, Liv.: alqm capitis perdere, jmd. ums Leben bringen, dem Tode preisgeben, Plaut. asin. 132; Bacch. 490; mil. 371. Gell. 1, 3, 4: nos quidem miseras perdidit, sie hat uns (durch ihren Tod) in die tiefste Trauer versetzt, Ter. Andr. 803: quae (mors) omnes cives perdiderit et afflixerit, für alle B. ein harter Schlag war, Cic. Rosc. Am. 33. – poet., p. serpentem, töten, Ov.: aethera umbrā, verdunkeln, Val. Flacc. – im Passiv verbis perderis ipse tuis, Prosper epigr.: impii de terra perdentur, Vulg. prov. 2, 22: ne cum istis iudicer et perdar in die iudicii, Augustin. serm. 5, 3: quasi sterquilinium in fine perdetur, Vulg. Iob 20, 7: ut licentiosis cupiditatibus domitis haec vitia perderentur, Augustin. epist. 138, 14. – B) insbes.: 1) vertun, verschwenden, unnütz vergeuden, fortunas, Ter. – operam od. oleum et operam, Cic.: blanditias, Ov.: quae ego si non profundere ac perdere videbor, Cic.: mortem od. letum, Sen. u. Lucan.: Decius amisit vitam, at non perdidit, Cornif. rhet.: tempus, Cic. u. Sen.: poteras has horas non perdere, konntest sie sparen, Plin. ep.: perditur haec inter misero lux non sine votis, Hor. sat. 2, 6, 59 (wo Lachmann unnötig porgitur = porrigitur lesen will; vgl. no. I, A u. no. II, A die Beisp. m. Passiv). – 2) moralisch verderben, cur perdis adulescentem nobis? Ter.: imperii mores, Plin. – II) übtr., unwiederbringlich verlieren, verlustig gehen, verlustig werden, um etwas kommen, A) im allg.: vidulum cum auro atque argento multo, Plaut.: arma, zonam, Hor.: liberos, Cic.: vocem, Cic.: oculos, Cic.: vitam, Mart. (u. im Passiv si principis vita perditur, Amm. 14, 5, 4 [wo Gardth. periclitetur]): litem, Cic.: spem, Plaut. u. Liv.: fugam, den Weg zur Fl., Mart. – nomen, vergessen, Ter.: qui se putaret nihil habere, quod de existimatione perderet, Cornif. rhet.: ne quid aut ex amore aut ex iudicio tuo perdam, Planc. in Cic. ep. – B) insbes., im Spiele verlieren, quod in alea perdiderat, der Spielverlust, Cic.: absol., non cessat perdere lusor, Ov.: lucrandi perdendive temeritas, Spielwut, Tac. – / Vulg. Perf. perdedi, Corp. inscr. Lat. 7, 140 (wo perdedit). – archaist. Coniunct. Praes. perduim, is, it, int, Plaut. aul. 672; Amph. 845; Epid. 66 u.a. Ter. heaut. 811 u.a.: u. in der Verwünschungsformel di te (istum u. dgl.) perduint! Cic. Deiot. 21; ad Att. 15, 4, 3. Apul. met. 9. 21; apol. 75.

    lateinisch-deutsches > perdo

  • 14 stercilinium

    stercilīniumod. stercilīnum, ī, n. (v. stercus), der Misthaufen, die Mistgrube, der Mistplatz, Scriptt. r.r. u.a.: als Schimpfwort, Plaut. u. Ter. – / Nbf. sterculīnum, Plaut. Cas. 114. Ter. Phorm. 526. Ulp. dig. 19, 1, 17. § 2. Iulian. epit. nov. c. 58. § 202. Vulg. (Amiat.) Luc. 14, 35. – sterquilinium, Colum. 7, 5, 8. Tert. adv. Marc. 4, 28 extr. u. de anim. 30. Vulg. Iob 2, 8 u. 20, 7. Vulg. 2. Esdr. 3, 13 u. 12, 31. Aldh. de laud. virgin. 44. Caper (VII) 111, 11. – sterquilinum, Sen. apoc. 7, 3. Phaedr. 3, 12, 1. Tert. adv. Marc. 4, 34 extr.

    lateinisch-deutsches > stercilinium

  • 15 studeo

    studeo, uī, ēre (vgl. σπεύδω, σπουδή, σπουδάζω, sich sputen), aus innerem Triebe und Drange sich ernstlich um etwas bemühen, etw. ernstlich-, eifrig-, tätig betreiben, sich einer Sache befleißigen, mit Eifer einer Sache obliegen, -sich auf etw. legen, nach etw. streben, -trachten, eifrig auf etw. bedacht sein, etwas (zu erreichen, zu erlangen, sich anzueignen) suchen, I) im allg.: a) m. Dat.: escis alienis, Ter.: praeturae, Cic.: pecuniae, Cic.: novis rebus, Cic. u. Caes.: sacrificiis, agriculturae, Caes.: litteris, optimis disciplinis atque artibus, studieren, Cic.: illi arti, Cic.: eloquentiae, Sen. rhet.: medicinae, Sen. rhet.: iuri civili, rei militari, Crass. or. fr.: gloriae, virtuti, Crass. or. fr.: laudi, virtuti, Cic.: labori ac duritiae, sich anzueignen suchen, sich gewöhnen an usw., Caes.: lectis sternendis munditiisque apparandis, Plaut.: patrimonio augendo, Crass. or. fr.: iuri ac legibus cognoscendis, Cic.: iuri reddendo magis quam muneri edendo, Aur. Vict. – b) m. Genet.: qui te nec amet nec studeat tui, sich nicht um dich bekümmert, Caecil. com. 201. – c) m. Acc.: id agit, id studet, Enn.: horum nihil egregie, Ter.: unum, hoc unum, Cic. u. Hor.: eadem omnia, Ter.: minus has res, Plaut.: illud, Plaut.: res Graecas, Titin. fr.: im Passiv, virtutes eas doceri et studeri posse arbitrabatur, Apul. de Plat. 2, 9. – d) m. Infin. od. Acc. u. Infin., studeo hercle audire, Plaut.: studet intrare, Nep.: studeo scire, quid egeris, möchte gern wissen, Cic. – atque me id facere studeo, Plaut.: illam ad vos redire studeo, Ter.: studui quam ornatissima senatus populique Romani de me iudicia intercedere, Cic.: tamen salvum (Dionysium esse) propter necessitudinem studebat, Nep.: sese student praestare ceteris, Sall.: dissensionem exstingui summe studui, Mat. in Cic. ep.: omnia mutari student, Sall. – e) mit folg. ut od. ne u. Konj.: sterquilinium magnum stude ut habeas, Cato: maxime studebat, ut... excluderet, Auct. b. Alex.: ne solus esset studui, Phaedr.: m. vorgeh. allg. Acc., lenonem ut periurum perdas, id studes, Plaut.: id quom studuisti, isti formae ut mores consimiles forent, Ter.: id studere, ne super impunitatem etiam praemio sceleris frueretur, Liv. – f) mit folg. in u. Akk.: in quam rem studendum sit, Quint.: in id solum student, ut sciant, Quint.: – g) absol.: ita ut aequum fuerat atque ut studui, Ter.: si qui in ea re studebat, Cato b. Gell.: eo quo studuerat (sc. venire) venit, wohin er gewollt hatte, Nep. – II) insbes.: 1) für jmd. Partei nehmen, jmd. durch Gunst unterstützen, tätlich begünstigen, förderlich sein, sich jmds. eifrig od. ernstlich annehmen, alci, Cic. u.a.: alcis rebus, Nep.: partes, quibus illi student, Cornif. rhet.: absol., Sall. Cat. 51, 13. – 2) absol. = der Wissenschaft sich befleißigen, sich wissenschaftlich beschäftigen, studieren (nachaug., bei Cic. dafür studere litteris, optimis disciplinis atque artibus u. dgl.), anni, quibus studuimus, Quint.: studendi solacium, Suet.: apud alqm, Sen. rhet. u. Augustin.: diligenter apud alqm, Sen. rhet. u. Quint.: domi, Quint.: in Tuscis, Plin. ep.: habitavimus unā, studuimus unā, Fronto. – / Ungew. Perf. studivi, M. Aurel. b. Fronto ep. ad M. Caes. 4, 5. p. 68, 3 N.: Infin. Präs. Pass. studiri, Grom. vet. 359, 17.

    lateinisch-deutsches > studeo

  • 16 στεργάνος

    στεργάνος
    sterquilinium: masc nom sg

    Morphologia Graeca > στεργάνος

  • 17 perdo

    per-do, didī, ditum, ere, gleichs. zugrunde geben; dah. I) (im Passiv gew. pereo, perditus, perire, s. Lachm. Lucr. p. 121) zugrunde richten, vernichten, verderben, ruinieren, unglücklich machen (Ggstz. servare), A) im allg.: alqm, Cic.: puerum perditum perdere, vollends zugrunde richten, Cic.: perd. funditus civitatem, Cic.: desiderium per luxum atque libidinem pereundi perdendique omnia, Liv.: alqm capitis perdere, jmd. ums Leben bringen, dem Tode preisgeben, Plaut. asin. 132; Bacch. 490; mil. 371. Gell. 1, 3, 4: nos quidem miseras perdidit, sie hat uns (durch ihren Tod) in die tiefste Trauer versetzt, Ter. Andr. 803: quae (mors) omnes cives perdiderit et afflixerit, für alle B. ein harter Schlag war, Cic. Rosc. Am. 33. – poet., p. serpentem, töten, Ov.: aethera umbrā, verdunkeln, Val. Flacc. – im Passiv verbis perderis ipse tuis, Prosper epigr.: impii de terra perdentur, Vulg. prov. 2, 22: ne cum istis iudicer et perdar in die iudicii, Augustin. serm. 5, 3: quasi sterquilinium in fine perdetur, Vulg. Iob 20, 7: ut licentiosis cupiditatibus domitis haec vitia perderentur, Augustin. epist. 138, 14. – B) insbes.: 1) vertun, verschwenden, unnütz vergeuden, fortunas, Ter. – operam od. oleum et operam, Cic.: blanditias, Ov.: quae ego si non profundere ac perdere videbor, Cic.: mortem od. letum, Sen. u. Lucan.: Decius amisit vitam, at non perdidit, Cor-
    ————
    nif. rhet.: tempus, Cic. u. Sen.: poteras has horas non perdere, konntest sie sparen, Plin. ep.: perditur haec inter misero lux non sine votis, Hor. sat. 2, 6, 59 (wo Lachmann unnötig porgitur = porrigitur lesen will; vgl. no. I, A u. no. II, A die Beisp. m. Passiv). – 2) moralisch verderben, cur perdis adulescentem nobis? Ter.: imperii mores, Plin. – II) übtr., unwiederbringlich verlieren, verlustig gehen, verlustig werden, um etwas kommen, A) im allg.: vidulum cum auro atque argento multo, Plaut.: arma, zonam, Hor.: liberos, Cic.: vocem, Cic.: oculos, Cic.: vitam, Mart. (u. im Passiv si principis vita perditur, Amm. 14, 5, 4 [wo Gardth. periclitetur]): litem, Cic.: spem, Plaut. u. Liv.: fugam, den Weg zur Fl., Mart. – nomen, vergessen, Ter.: qui se putaret nihil habere, quod de existimatione perderet, Cornif. rhet.: ne quid aut ex amore aut ex iudicio tuo perdam, Planc. in Cic. ep. – B) insbes., im Spiele verlieren, quod in alea perdiderat, der Spielverlust, Cic.: absol., non cessat perdere lusor, Ov.: lucrandi perdendive temeritas, Spielwut, Tac. – Vulg. Perf. perdedi, Corp. inscr. Lat. 7, 140 (wo perdedit). – archaist. Coniunct. Praes. perduim, is, it, int, Plaut. aul. 672; Amph. 845; Epid. 66 u.a. Ter. heaut. 811 u.a.: u. in der Verwünschungsformel di te (istum u. dgl.) perduint! Cic. Deiot. 21; ad Att. 15, 4, 3. Apul. met. 9. 21; apol. 75.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > perdo

  • 18 stercilinium

    stercilīniumod. stercilīnum, ī, n. (v. stercus), der Misthaufen, die Mistgrube, der Mistplatz, Scriptt. r.r. u.a.: als Schimpfwort, Plaut. u. Ter. – Nbf. sterculīnum, Plaut. Cas. 114. Ter. Phorm. 526. Ulp. dig. 19, 1, 17. § 2. Iulian. epit. nov. c. 58. § 202. Vulg. (Amiat.) Luc. 14, 35. – sterquilinium, Colum. 7, 5, 8. Tert. adv. Marc. 4, 28 extr. u. de anim. 30. Vulg. Iob 2, 8 u. 20, 7. Vulg. 2. Esdr. 3, 13 u. 12, 31. Aldh. de laud. virgin. 44. Caper (VII) 111, 11. – sterquilinum, Sen. apoc. 7, 3. Phaedr. 3, 12, 1. Tert. adv. Marc. 4, 34 extr.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > stercilinium

  • 19 studeo

    studeo, uī, ēre (vgl. σπεύδω, σπουδή, σπουδάζω, sich sputen), aus innerem Triebe und Drange sich ernstlich um etwas bemühen, etw. ernstlich-, eifrig-, tätig betreiben, sich einer Sache befleißigen, mit Eifer einer Sache obliegen, -sich auf etw. legen, nach etw. streben, -trachten, eifrig auf etw. bedacht sein, etwas (zu erreichen, zu erlangen, sich anzueignen) suchen, I) im allg.: a) m. Dat.: escis alienis, Ter.: praeturae, Cic.: pecuniae, Cic.: novis rebus, Cic. u. Caes.: sacrificiis, agriculturae, Caes.: litteris, optimis disciplinis atque artibus, studieren, Cic.: illi arti, Cic.: eloquentiae, Sen. rhet.: medicinae, Sen. rhet.: iuri civili, rei militari, Crass. or. fr.: gloriae, virtuti, Crass. or. fr.: laudi, virtuti, Cic.: labori ac duritiae, sich anzueignen suchen, sich gewöhnen an usw., Caes.: lectis sternendis munditiisque apparandis, Plaut.: patrimonio augendo, Crass. or. fr.: iuri ac legibus cognoscendis, Cic.: iuri reddendo magis quam muneri edendo, Aur. Vict. – b) m. Genet.: qui te nec amet nec studeat tui, sich nicht um dich bekümmert, Caecil. com. 201. – c) m. Acc.: id agit, id studet, Enn.: horum nihil egregie, Ter.: unum, hoc unum, Cic. u. Hor.: eadem omnia, Ter.: minus has res, Plaut.: illud, Plaut.: res Graecas, Titin. fr.: im Passiv, virtutes eas doceri et studeri posse arbitrabatur, Apul. de Plat. 2, 9. – d) m. Infin. od. Acc. u. Infin., studeo
    ————
    hercle audire, Plaut.: studet intrare, Nep.: studeo scire, quid egeris, möchte gern wissen, Cic. – atque me id facere studeo, Plaut.: illam ad vos redire studeo, Ter.: studui quam ornatissima senatus populique Romani de me iudicia intercedere, Cic.: tamen salvum (Dionysium esse) propter necessitudinem studebat, Nep.: sese student praestare ceteris, Sall.: dissensionem exstingui summe studui, Mat. in Cic. ep.: omnia mutari student, Sall. – e) mit folg. ut od. ne u. Konj.: sterquilinium magnum stude ut habeas, Cato: maxime studebat, ut... excluderet, Auct. b. Alex.: ne solus esset studui, Phaedr.: m. vorgeh. allg. Acc., lenonem ut periurum perdas, id studes, Plaut.: id quom studuisti, isti formae ut mores consimiles forent, Ter.: id studere, ne super impunitatem etiam praemio sceleris frueretur, Liv. – f) mit folg. in u. Akk.: in quam rem studendum sit, Quint.: in id solum student, ut sciant, Quint.: – g) absol.: ita ut aequum fuerat atque ut studui, Ter.: si qui in ea re studebat, Cato b. Gell.: eo quo studuerat (sc. venire) venit, wohin er gewollt hatte, Nep. – II) insbes.: 1) für jmd. Partei nehmen, jmd. durch Gunst unterstützen, tätlich begünstigen, förderlich sein, sich jmds. eifrig od. ernstlich annehmen, alci, Cic. u.a.: alcis rebus, Nep.: partes, quibus illi student, Cornif. rhet.: absol., Sall. Cat. 51, 13. – 2) absol. = der Wissenschaft sich befleißigen, sich wissenschaftlich beschäftigen, studieren
    ————
    (nachaug., bei Cic. dafür studere litteris, optimis disciplinis atque artibus u. dgl.), anni, quibus studuimus, Quint.: studendi solacium, Suet.: apud alqm, Sen. rhet. u. Augustin.: diligenter apud alqm, Sen. rhet. u. Quint.: domi, Quint.: in Tuscis, Plin. ep.: habitavimus unā, studuimus unā, Fronto. – Ungew. Perf. studivi, M. Aurel. b. Fronto ep. ad M. Caes. 4, 5. p. 68, 3 N.: Infin. Präs. Pass. studiri, Grom. vet. 359, 17.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > studeo

  • 20 Навоз

    - fimum (ovillum); stercus,oris,n (novalia stercore satiare); fimetum; sterquilinium; spurcamen (spurcamina gregis);

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Навоз

См. также в других словарях:

  • esterquilinio — (del lat. «sterquilinĭum») m. Lugar donde hay acumuladas inmundicias o estiércol. * * * esterquilinio. (Del lat. sterquilinĭum). m. muladar (ǁ lugar donde se echa la basura) …   Enciclopedia Universal

  • дристать — дрист, укр. дристати, блр. дрыстаць, дрыщу, болг. дрискам, сербохорв. дрискати, дри̑скам, словен. drȋsk понос , drȋst – то же, dristati, driskati, чеш. dristati, dřizdati, польск. dryzdac, drystac, drzystac, в. луж. dristac. О чередовании st …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • Sterquilinous — Ster*quil i*nous, a. [L. sterquilinium a dung pit, fr. stercus dung.] Pertaining to a dunghill; hence, mean; dirty; paltry. [Obs.] Howell. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Johannes Ildephonsus Ignatius Varela — et Lossado , der Gründer der Gesellschaft der »Büsser von Jesus dem Nazarener«, wurde zu Brige in der spanischen Diöcese Lugo im Königreich Gallicien, von edlem Geschlechte geboren am 14. Dec. 1723. Der mit guten Anlagen ausgestattete, fromme und …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • sterquilinio — /sterkwi linjo/ (o sterquilino) s.m. [dal lat. sterquilinium o sterquilinum, der. di stercus sterco ], lett. 1. [deposito in cui si ammucchiano gli escrementi del bestiame per farli divenire concime] ▶◀ concimaia, letamaio. 2. (estens.) [luogo… …   Enciclopedia Italiana

  • ԱՂԲԵՒՔ — (եւաց.) NBH 1 0036 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 8c, 10c, 11c գ. ԱՂԲԵՒՔ որ եւ ԱՂԲԻՒՍՔ, եւ ԱՂԲԻՍ կամ ԱՂԲԵՒՍ. κοπρία sterquilinium, fimetum, stercus Աղբկուտոց. կոյտ աղբոյ, կամ կուտոց յաւելուածոց տանց. տեղի հաւաքման իրաց՝… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • στεργάνος — sterquilinium masc nom sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • fumier — Fumier, quasi Fimarium, a Fimo, Sterquilinium, Fimetum …   Thresor de la langue françoyse

  • esterquilinio — (Del lat. sterquilinĭum). m. muladar (ǁ lugar donde se echa la basura) …   Diccionario de la lengua española

  • Saulappen — * Du Saulappen. Scheltworte für eine schmuzige (auch im uneigentlichen Sinne unsaubere) Person. Bei den Römern wurde Mist (stercus) als anrüchiges Schimpfwort gebraucht. Dass es sogar von der Rednerbühne fallen konnte, ersieht man aus Cicero s… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»