Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

stĭmŭlo

  • 1 stimulo

    stĭmŭlo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] piquer de l'aiguillon, aiguillonner. [st2]2 [-] aiguillonner, stimuler, exciter, encourager. [st2]3 [-] exciter (un désir). [st2]4 [-] tourmenter, harceler, faire souffrir.    - excitare in aliquem: exciter contre qqn.    - cupido imperii duos cognatos vicinosque populos ad arma stimulat, Liv. 1, 23: la passion du pouvoir a poussé deux peuples apparentés et voisins à prendre les armes.    - injuriae dolor in Tarquinium ipsum magis quam in Servium eos stimulabat, Liv. 1, 40: la douleur de l'affront les excitait plus contre Tarquin en personne que contre Servius.    - stimulare ut: pousser à.    - stimulare ne: pousser à ne... pas.    - Piso quem ad perturbandam rem publicam inopia atque mali mores stimulabant, Sall. C. 18: Pison que la misère et le mauvais caractère avaient poussé à troubler la république.    - stimulante fame, Ov. Tr. 1, 6, 9: sous l'aiguillon de la faim.    - metu stimulante, Curt. 7, 7, 26: sous l'aiguillon de la crainte.
    * * *
    stĭmŭlo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] piquer de l'aiguillon, aiguillonner. [st2]2 [-] aiguillonner, stimuler, exciter, encourager. [st2]3 [-] exciter (un désir). [st2]4 [-] tourmenter, harceler, faire souffrir.    - excitare in aliquem: exciter contre qqn.    - cupido imperii duos cognatos vicinosque populos ad arma stimulat, Liv. 1, 23: la passion du pouvoir a poussé deux peuples apparentés et voisins à prendre les armes.    - injuriae dolor in Tarquinium ipsum magis quam in Servium eos stimulabat, Liv. 1, 40: la douleur de l'affront les excitait plus contre Tarquin en personne que contre Servius.    - stimulare ut: pousser à.    - stimulare ne: pousser à ne... pas.    - Piso quem ad perturbandam rem publicam inopia atque mali mores stimulabant, Sall. C. 18: Pison que la misère et le mauvais caractère avaient poussé à troubler la république.    - stimulante fame, Ov. Tr. 1, 6, 9: sous l'aiguillon de la faim.    - metu stimulante, Curt. 7, 7, 26: sous l'aiguillon de la crainte.
    * * *
        Stimulo, stimulas, pen. corr. stimulare. Terent. Piquer, Aguillonner, Inciter, Stimuler, Esmouvoir.
    \
        Iras functas stimulauimus. Stat. Nous avons resmeu les courroux appaisez.

    Dictionarium latinogallicum > stimulo

  • 2 stimulo

    stimulo stimulo, avi, atum, are побуждать

    Латинско-русский словарь > stimulo

  • 3 stimulo

    stimulo, āvi, ātum, āre (stimulus), I) mit dem Stachel stechen, stacheln, turbatos currus (= equos), antreiben, lenken, Lucan.: equos vehementer calcaribus, Val. Max.: quadriiugos atro flagello, Sil. – II) übtr.: 1) martern, quälen, beunruhigen, larvae stimulant virum, Plaut.: te conscientiae stimulant maleficiorum, Cic. (u. so nec te conscientia stimulat, Apul.: stimulante conscientiā, Curt.): qui (scrupulus) dies noctesque stimulat ac pungit, Cic.: me nunc et congressus huius stimulat, Cic.: consulem cura de minore filio stimulabat, Liv. – 2) anspornen, anstacheln, anreizen, anregen, zusetzen, a) m. Acc.: alqm incitare et stimulare, Liv.: alqm stimulare et accendere (Ggstz. reconciliare et componere), Plin. ep.: animos (v. einer Begierde), Liv.: animum (v. Ruhmbegierde), Liv.: paelicis iram, Ov.: quod ne fames quidem, quae mutas accenderet bestias, curam eorum stimulare posset, Liv. – sucus stimulat sitim, Plin.: venerem stimulari hoc cibo certum est, Plin. – b) m. ad od. in u. Akk.: istorum caritate ad huius salutem defendendam maxime stimulari atque excitari, Cic.: cupido imperii duos cognatos populos ad arma stimulat, Liv.: iniuriae dolor in Tarquinium ipsum magis quam in Servium eos stimulabat, Liv.: et Flamininus relatione rerum gestarum recentissime suos stimulabat in proelium, Iustin.: extremā desperatione ad iram saepius quam in formidinem stimulabantur (wurden getrieben), Tac. – c) mit ut u. Konj.: vetus nostra simultas stimulabat me, ut caverem, Cic. ep. 3, 12, 4. – d) mit ne u. Konj.: eodem metu stimulante, ne regis exspectationem moraretur, Curt. 7, 7 (31), 26: u. so Tac. dial. 37. – e) poet. m. folg. Infin., Verg. Aen. 4, 576. Colum. 2, 2, 26. Lucan. 6, 423. Sil. 12, 504. Augustin. conf. 6, 8 extr.

    lateinisch-deutsches > stimulo

  • 4 stimulo

    stimulo, āvi, ātum, āre (stimulus), I) mit dem Stachel stechen, stacheln, turbatos currus (= equos), antreiben, lenken, Lucan.: equos vehementer calcaribus, Val. Max.: quadriiugos atro flagello, Sil. – II) übtr.: 1) martern, quälen, beunruhigen, larvae stimulant virum, Plaut.: te conscientiae stimulant maleficiorum, Cic. (u. so nec te conscientia stimulat, Apul.: stimulante conscientiā, Curt.): qui (scrupulus) dies noctesque stimulat ac pungit, Cic.: me nunc et congressus huius stimulat, Cic.: consulem cura de minore filio stimulabat, Liv. – 2) anspornen, anstacheln, anreizen, anregen, zusetzen, a) m. Acc.: alqm incitare et stimulare, Liv.: alqm stimulare et accendere (Ggstz. reconciliare et componere), Plin. ep.: animos (v. einer Begierde), Liv.: animum (v. Ruhmbegierde), Liv.: paelicis iram, Ov.: quod ne fames quidem, quae mutas accenderet bestias, curam eorum stimulare posset, Liv. – sucus stimulat sitim, Plin.: venerem stimulari hoc cibo certum est, Plin. – b) m. ad od. in u. Akk.: istorum caritate ad huius salutem defendendam maxime stimulari atque excitari, Cic.: cupido imperii duos cognatos populos ad arma stimulat, Liv.: iniuriae dolor in Tarquinium ipsum magis quam in Servium eos stimulabat, Liv.: et Flamininus relatione rerum gestarum recentissime suos stimulabat in proelium, Iustin.: extremā desperatione ad iram saepius
    ————
    quam in formidinem stimulabantur (wurden getrieben), Tac. – c) mit ut u. Konj.: vetus nostra simultas stimulabat me, ut caverem, Cic. ep. 3, 12, 4. – d) mit ne u. Konj.: eodem metu stimulante, ne regis exspectationem moraretur, Curt. 7, 7 (31), 26: u. so Tac. dial. 37. – e) poet. m. folg. Infin., Verg. Aen. 4, 576. Colum. 2, 2, 26. Lucan. 6, 423. Sil. 12, 504. Augustin. conf. 6, 8 extr.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > stimulo

  • 5 stimulō

        stimulō āvī, ātus, āre    [stimulus], to goad, rouse, set in motion, stir, spur, incite, stimulate: stimulante fame, driven by hunger, O.: stimulante conscientiā, Cu.: avita gloria animum stimulabat, L.: stimulata pellicis irā, O.: Iurgia praecipue vino stimulata, excited, O.: ad huius salutem defendendam stimulari me: ad arma, L.: iniuriae dolor in Tarquinium eos stimulabat, L.: me, ut caverem, etc.: eodem metu stimulante, ne moraretur, Cu.: Festinare fugam... iterum stimulat, V.— To goad, torment, vex, trouble, plague, disquiet, disturb: te conscientiae stimulant maleficiorum tuorum: consulem cura de filio stimulabat, L.
    * * *
    stimulare, stimulavi, stimulatus V
    urge forward with a goad, torment,"sting"; incite, rouse to frenzy

    Latin-English dictionary > stimulō

  • 6 stimulo

    stĭmŭlo, āvi, ātum, 1, v. a. [id.], to prick with a goad, to prick or goad on, to urge on (syn. pungo).
    I.
    Lit. (post-Aug. and rare):

    quadrijugos flagello,

    Sil. 4, 439:

    equos calcaribus,

    Val. Max. 3, 2, 9; for which, poet. transf.:

    turbatos currus,

    Luc. 7, 570; Sil. 16, 367:

    aries stimulatus,

    Col. 7, 3, 5.—
    II.
    Trop., to goad, torment, vex, trouble, disquiet, disturb (class. and freq.;

    syn. agito): jactor, crucior, agitor, stimulor, vorsor in amoris rota miser,

    Plaut. Cist. 2, 1, 4:

    hunc sibi ex animo scrupulum, qui se dies noctesque stimulat ac pungit, ut evellatis, postulat,

    Cic. Rosc. Am. 2, 6:

    larvae stimulant virum,

    Plaut. Capt. 3, 4, 66:

    te conscientiae stimulant maleficiorum tuorum,

    Cic. Par. 2, 18:

    me nunc et congressus hujus (Caesaris) stimulat,

    id. Att. 9, 15, 2:

    me haec solitudo minus stimulat quam ista celebritas,

    id. ib. 12, 13, 1:

    consulem cura de minore filio stimulabat,

    Liv. 44, 44:

    stimulatus furenti rabie,

    Cat. 63, 4:

    curis animum stimulantibus,

    Claud. in Ruf. 2, 326.—
    B.
    In gen., to rouse up, set in motion; to spur on, incite, stimulate to any action (syn. cieo, excio).
    (α).
    With simple acc.:

    Phrygio stimulat numero cava tibia mentes,

    Lucr. 2, 620:

    aliquem,

    Liv. 3, 68, 10:

    avita gloria animum stimulabat,

    id. 1, 22, 2:

    irā stimulante animos,

    id. 1, 12, 1; 30, 11:

    cupido animum stimulabat,

    Curt. 4, 7, 8; 6, 5, 19:

    stimulata pellicis irā,

    Ov. M. 4, 235.—With inanim. objects:

    jurgia praecipue vino stimulata,

    Ov. A. A. 1, 591:

    Persicorum sucus sitim stimulat,

    Plin. 23, 7, 67, § 132; so,

    venerem,

    id. 20, 5, 15, § 32; cf.

    conceptus,

    id. 2, 8, 6, § 38:

    fugam hostium,

    id. 9, 8, 9, § 32:

    iras functas,

    to revive, arouse, Stat. Th. 12, 437. —
    (β).
    With ad:

    ad alicujus salutem defendendam stimulari atque excitari,

    Cic. Planc. 28, 69:

    ad perturbandam rempublicam,

    Sall. C. 18, 4:

    ad arma,

    Liv. 1, 23, 7:

    ad iram,

    Tac. H. 2, 44.—
    (γ).
    With in:

    injuriae dolor in Tarquinium eos stimulabat,

    Liv. 1, 40, 4:

    animos eorum irā in hostes stimulando,

    id. 21, 11, 3; cf.

    in a mixed construction: ad iram saepius quam in formidinem stimulabantur,

    Tac. H. 2, 44 fin.
    (δ).
    With ut or ne:

    vetus nostra simultas antea stimulabat me, ut caverem, etc.,

    Cic. Fam. 3, 12, 4:

    rubore stimulabantur, ne clientulorum loco numerarentur,

    Tac. Or. 37; Curt. 7, 7, 26.—
    (ε).
    Poet., with inf.:

    festinare fugam... iterum stimulat,

    Verg. A. 4, 576:

    stimulante metu fati praenoscere cursus,

    Luc. 6, 423:

    juvencos jactare accensis stimulavi cornibus ignes,

    Sil. 12, 504.—
    (ζ).
    Absol.:

    stimulante fame,

    Ov. Tr. 1, 6, 9:

    stimulante conscientiā,

    Curt. 5, 11, 7:

    metu stimulante,

    id. 7, 7, 26.

    Lewis & Short latin dictionary > stimulo

  • 7 stimulo

    āvi, ātum, āre [ stimulus ]
    1) колоть, пришпоривать ( equos calcaribus VM); погонять, подстёгивать ( verbere currūs Lcn)
    2) беспокоить, тревожить, мучить (conscientia aliquem stimulat C, QC, Ap)
    3)
    а) возбуждать, подстрекать, поощрять (aliquem ad или in aliquid C, L, T, Just); побуждать, приказывать ( festinare fugam V)
    б) вызывать (sitim PM; jurgia vino stimulata O); разжигать ( iram O); восстанавливать, натравливать ( aliquem in aliquem L)

    Латинско-русский словарь > stimulo

  • 8 ex-stimulō (ext-)

        ex-stimulō (ext-) āvī, ātus, āre,    to goad on, instigate, stimulate: virum dictis, O.: Tigris Exstimulata fame, O.: fata cessantia, i. e. hasten death, O.

    Latin-English dictionary > ex-stimulō (ext-)

  • 9 īn-stimulō

        īn-stimulō —, —, āre,    to goad, urge on, stimulate: Bacchas sonis, O.: Venerem verbis, O.

    Latin-English dictionary > īn-stimulō

  • 10 per-stimulō

        per-stimulō —, —, āre,     to stimulate violently: spiritūs, Ta.

    Latin-English dictionary > per-stimulō

  • 11 fodio

    fŏdĭo, ĕre, fōdi, fossum - tr. - [st2]1 [-] fouir, fouiller, creuser, travailler en creusant. [st2]2 [-] retirer en creusant, tirer, extraire. [st2]3 [-] piquer, percer; traverser, crever; pousser (pour avertir). [st2]4 [-] piquer, stimuler, déchirer, torturer, tourmenter.    - fodit, invenit auri aliquantulum, Cic.: il fouille et trouve un peu d'or.    - vineas novellas fodere, Varr. R. R. 1, 31, 1: fouir les nouvelles vignes.    - salix crebro foditur, Col.: on déchausse fréquemment le saule.    - fodere arva, Ov. M. 11, 33: retourner la terre.    - fodere hortum, Cato, R. R. 2, 4: bêcher un jardin.    - fodere murum, Ov. M. 11, 535: miner un mur.    - fodere fundamenta, Plin. 28, 2, 4, § 15: creuser les fondations.    - fodere puteum, Plaut.: creuser un puits.    - fodere gypsum e terra, Plin. 36, 24, 59, § 182: extraire du plâtre.    - fodere metalla, Plin.: exploiter des mines.    - fodere argentum, Plin.: tirer de l'argent d'une mine.    - fodere stimulis, Plaut.: piquer de l'aiguillon.    - fodere gladio, Tac.: percer de l'épée.    - equi fodere armos calcaribus, Virg. En. 6, 881: éperonner un cheval.    - fodere guttura cultro, Ov. M. 7, 315: plonger un couteau dans lea gorge.    - fodere ora hastis, Liv. 8, 10, 6: labourer le visage à coups de lance.    - fodere aequora remis, Sil. 14, 359: fendre les flots avec la rame.    - fodere oculos (lumina): crever les yeux.    - noli fodere, Ter. Hec. 3, 5, 17: ménage mes côtes (ne me coudoie pas).    - cor stimulo foditur, Plaut. Bacch. 5, 2, 39: le remords torture son coeur.    - dolor te fodiat, Cic.: que la douleur te brise.    - fodere pectus in iras, Sil. 5, 159: provoquer une violente colère.
    * * *
    fŏdĭo, ĕre, fōdi, fossum - tr. - [st2]1 [-] fouir, fouiller, creuser, travailler en creusant. [st2]2 [-] retirer en creusant, tirer, extraire. [st2]3 [-] piquer, percer; traverser, crever; pousser (pour avertir). [st2]4 [-] piquer, stimuler, déchirer, torturer, tourmenter.    - fodit, invenit auri aliquantulum, Cic.: il fouille et trouve un peu d'or.    - vineas novellas fodere, Varr. R. R. 1, 31, 1: fouir les nouvelles vignes.    - salix crebro foditur, Col.: on déchausse fréquemment le saule.    - fodere arva, Ov. M. 11, 33: retourner la terre.    - fodere hortum, Cato, R. R. 2, 4: bêcher un jardin.    - fodere murum, Ov. M. 11, 535: miner un mur.    - fodere fundamenta, Plin. 28, 2, 4, § 15: creuser les fondations.    - fodere puteum, Plaut.: creuser un puits.    - fodere gypsum e terra, Plin. 36, 24, 59, § 182: extraire du plâtre.    - fodere metalla, Plin.: exploiter des mines.    - fodere argentum, Plin.: tirer de l'argent d'une mine.    - fodere stimulis, Plaut.: piquer de l'aiguillon.    - fodere gladio, Tac.: percer de l'épée.    - equi fodere armos calcaribus, Virg. En. 6, 881: éperonner un cheval.    - fodere guttura cultro, Ov. M. 7, 315: plonger un couteau dans lea gorge.    - fodere ora hastis, Liv. 8, 10, 6: labourer le visage à coups de lance.    - fodere aequora remis, Sil. 14, 359: fendre les flots avec la rame.    - fodere oculos (lumina): crever les yeux.    - noli fodere, Ter. Hec. 3, 5, 17: ménage mes côtes (ne me coudoie pas).    - cor stimulo foditur, Plaut. Bacch. 5, 2, 39: le remords torture son coeur.    - dolor te fodiat, Cic.: que la douleur te brise.    - fodere pectus in iras, Sil. 5, 159: provoquer une violente colère.
    * * *
        Fodio, fodis, fodi, fossum, fodere. Plautus. Fouir la terre et creuser. Bescher.
    \
        Fodere argentum. Liuius. Fouiller et fouir la terre pour en tirer de l'argent.
    \
        Fodere calcaribus armos equi. Virgil. Picquer des esperons.
    \
        Guttura cultro fodit. Ouid. Il a percé.
    \
        Latus alicuius fodere. Horat. Percer.
    \
        Fodere terram. Plaut. Houer, ou fouir la terre.
    \
        Foditur cor stimulo. Plaut. On me perce le coeur.
    \
        Fodiri, penul. prod. a quarta coniugatione. Columella. Estre fouy.

    Dictionarium latinogallicum > fodio

  • 12 increpo

    incrĕpo, āre, incrĕpŭi (incrĕpāvi), incrĕpĭtum (incrĕpātum)    - formes rares increpavi Plaut. Most. 750 ; Suet. Tib. 52; Vulg. Psa. 9, 6 ; increpatus Just. 11, 4, 5; Prud. 7, 195; Liv. 24, 17, 7. - intr. - [st1]1 [-] faire du bruit, faire un cliquetis, claquer, craquer, etc.    - discus increpuit, Cic. de Or. 2, 21: le disque a résonné.    - [acc. objet intér.] increpui hibernum, Plaut. Rud. 69: j'ai fait entendre les grondements de la tempête.    - cf. sonitum tuba increpuit, Virg. En. 9, 504: la trompette fit entendre ses sons. [st1]2 [-] se faire entendre, éclater, se répandre.    - quicquid increpuerit, Catilinam timeri, Cic. Cat. 1, 18: au moindre bruit, craindre Catilina.    - simul atque increpuit suspicio tumultus, Cic. Mur. 22: dès qu'un soupçon de guerre a éclaté, s'est ébruité. - tr. - [st1]3 [-] faire rendre un son en heurtant; faire entendre un bruit en heurtant.    - increpare lyram, Ov. H. 3, 118: faire résonner la lyre.    - cum Juppiter increpuit nubes, Ov. M. 12, 52: quand Jupiter a fait retentir les nuées [de sa foudre].    - increpuit quantis viribus unda latus ! Ov. Tr. 1, 4, 24: avec quelle violence l'onde fait gémir les flancs du navire ! [st1]4 [-] heurter, frapper d'un bruit.    - ita me increpuit Juppiter, Plaut. Amp. 1077: tellement Jupiter m'a étourdi de son fracas ! [st1]5 [-] apostropher.    - increpare aliquem: apostropher qqn. --- Virg. En. 10, 830 ; Liv. 45, 23, 19, etc.    - increpare aliquem maledictis, Sall. C. 21, 4: se répandre en invectives contre qqn. --- cf. Liv. 23, 45, 5.    - desertorem proditoremque increpant, Tac. H. 2, 44: on lui crie qu'il est un déserteur, un traître.    - Fulvi similitudinem nominis increpans, Liv. 27, 1, 9: invoquant (mettant en cause) la ressemblance de nom de Fulvius. [st1]6 [-] gourmander, faire des reproches à, blâmer; dire en invectivant.    - increpare aliquem, Cic. Sest. 132: blâmer qqn.    - increpare perfidiam alicujus, Cic. Q. 2, 3, 3: blâmer la perfidie de qqn.    - increpare aliquem avaritiae, Suet. Cal. 39: reprocher à qqn son avarice. --- cf. Suet. Galb. 15.    - poét. stimulo tardos boves increpare, Tib. 1, 1, 30: gourmander avec l'aiguillon la lenteur des boeufs. --- cf. Virg. G. 4, 71.    - alii alios increpantes timidos vocant, Sall. C. 53: ils se réprimandent en se traitant les uns les autres de poltrons.    - haec in regem increpans, Liv. 1, 51, 1: en adressant au roi ces invectives.    - increpare quod, Liv. 4, 32, 2: blâmer de ce que.    - increpare + prop. inf.: invectiver, faire des reproches en disant que. --- Liv. 3, 3, 6.    - increpare + sub. inter. ind.: demander en gourmandant. --- Liv. 3, 60, 11.    - increpare ne...: donner l'avertissement de ne pas. --- Hor. O. 4, 15, 2.
    * * *
    incrĕpo, āre, incrĕpŭi (incrĕpāvi), incrĕpĭtum (incrĕpātum)    - formes rares increpavi Plaut. Most. 750 ; Suet. Tib. 52; Vulg. Psa. 9, 6 ; increpatus Just. 11, 4, 5; Prud. 7, 195; Liv. 24, 17, 7. - intr. - [st1]1 [-] faire du bruit, faire un cliquetis, claquer, craquer, etc.    - discus increpuit, Cic. de Or. 2, 21: le disque a résonné.    - [acc. objet intér.] increpui hibernum, Plaut. Rud. 69: j'ai fait entendre les grondements de la tempête.    - cf. sonitum tuba increpuit, Virg. En. 9, 504: la trompette fit entendre ses sons. [st1]2 [-] se faire entendre, éclater, se répandre.    - quicquid increpuerit, Catilinam timeri, Cic. Cat. 1, 18: au moindre bruit, craindre Catilina.    - simul atque increpuit suspicio tumultus, Cic. Mur. 22: dès qu'un soupçon de guerre a éclaté, s'est ébruité. - tr. - [st1]3 [-] faire rendre un son en heurtant; faire entendre un bruit en heurtant.    - increpare lyram, Ov. H. 3, 118: faire résonner la lyre.    - cum Juppiter increpuit nubes, Ov. M. 12, 52: quand Jupiter a fait retentir les nuées [de sa foudre].    - increpuit quantis viribus unda latus ! Ov. Tr. 1, 4, 24: avec quelle violence l'onde fait gémir les flancs du navire ! [st1]4 [-] heurter, frapper d'un bruit.    - ita me increpuit Juppiter, Plaut. Amp. 1077: tellement Jupiter m'a étourdi de son fracas ! [st1]5 [-] apostropher.    - increpare aliquem: apostropher qqn. --- Virg. En. 10, 830 ; Liv. 45, 23, 19, etc.    - increpare aliquem maledictis, Sall. C. 21, 4: se répandre en invectives contre qqn. --- cf. Liv. 23, 45, 5.    - desertorem proditoremque increpant, Tac. H. 2, 44: on lui crie qu'il est un déserteur, un traître.    - Fulvi similitudinem nominis increpans, Liv. 27, 1, 9: invoquant (mettant en cause) la ressemblance de nom de Fulvius. [st1]6 [-] gourmander, faire des reproches à, blâmer; dire en invectivant.    - increpare aliquem, Cic. Sest. 132: blâmer qqn.    - increpare perfidiam alicujus, Cic. Q. 2, 3, 3: blâmer la perfidie de qqn.    - increpare aliquem avaritiae, Suet. Cal. 39: reprocher à qqn son avarice. --- cf. Suet. Galb. 15.    - poét. stimulo tardos boves increpare, Tib. 1, 1, 30: gourmander avec l'aiguillon la lenteur des boeufs. --- cf. Virg. G. 4, 71.    - alii alios increpantes timidos vocant, Sall. C. 53: ils se réprimandent en se traitant les uns les autres de poltrons.    - haec in regem increpans, Liv. 1, 51, 1: en adressant au roi ces invectives.    - increpare quod, Liv. 4, 32, 2: blâmer de ce que.    - increpare + prop. inf.: invectiver, faire des reproches en disant que. --- Liv. 3, 3, 6.    - increpare + sub. inter. ind.: demander en gourmandant. --- Liv. 3, 60, 11.    - increpare ne...: donner l'avertissement de ne pas. --- Hor. O. 4, 15, 2.
    * * *
        Increpo, increpas, pen. corr. increpui, increpitum, penul. cor. increpare. Virg. Faire son, Mener bruit.
    \
        Stimulo tardos increpuisse boues. Tibull. Picquer les beufs de l'aguillon.
    \
        Vnda increpuit latus carinae. Ouid. A frappé avec grand bruit, A faict sonner.
    \
        Lyram increpuisse digitis. Ouid. Faire sonner la harpe avec les doigts.
    \
        Simulatque increpuit suspicio tumultus, artes ilico nostrae conticescunt. Cic. Incontinent qu'il est tant soit peu de bruit, de souspecon de, etc.
    \
        Increpare, Reprehendere, sed veluti cum crepitu, hoc est, verborum pedumve strepitu: Et tunc increpui et increpaui facit. Plautus. Tanser, Reprendre aucun asprement, Blasmer, Increper.
    \
        Increpabantur haec in eum. Sallust. On luy reprochoit ses choses.
    \
        Increpare probris. Liuius. Tanser et reprendre aigrement avec injures.
    \
        Increpare. Cic. Blasmer, Accuser.

    Dictionarium latinogallicum > increpo

  • 13 stimulus

    stĭmŭlus, i, m. [for stig-mulus, from the root stig; Gr. stizô; v. stilus].
    I.
    A goad for driving cattle, slaves, etc. (class., [p. 1760] esp. in the trop. sense).
    A.
    Lit.:

    jam lora teneo, jam stimulum in manu: Agite equi, etc.,

    Plaut. Men. 5, 2, 112:

    parce, puer, stimulis, et fortius utere loris,

    Ov. M. 2, 127:

    aut stimulo tardos increpuisse boves,

    Tib. 1, 1, 30 (12); cf. Ov. M. 14, 647:

    ita te forabunt patibulatum per vias Stimulis,

    Plaut. Ps. 1, 1, 54:

    aliquem stimulo fodere,

    id. Curc. 1, 2, 40:

    dum te stimulis fodiam,

    Cic. Phil. 2, 34, 86:

    numquam stimulo lacessat juvencum,

    Col. 2, 2, 26.—As a term of abuse of slaves:

    stimulorum seges,

    Plaut. Aul. 1, 1, 6; cf. id. Cas. 2, 8, 11:

    stimulorum tritor,

    id. Pers. 5, 2, 17.—Prov.:

    si stimulos pugnis caedis, manibus plus dolet,

    i. e. an evil is aggravated by foolish opposition, Plaut. Truc. 4, 2, 55; cf.:

    advorsum stimulum calces,

    kick against the pricks, Ter. Phorm. 1, 2, 28.—
    B.
    Trop., a goad (as in Engl., either that which vexes, irritates, torments, or, more freq., that which spurs on, incites, stimulates).
    1.
    A sting, torment, pang:

    mens sibi conscia factis... adhibet stimulos torretque flagellis,

    Lucr. 3, 1019; cf.:

    subesse caecum aliquem cordi stimulum,

    id. 3, 874:

    ne illa stimulum longum habet, quae usque illinc cor pungit meum,

    Plaut. Truc. 4, 3, 79:

    stimulos doloris contemnere,

    Cic. Tusc. 2, 27, 66; cf.:

    (res malae) lacerant, vexant, stimulos admovent, etc.,

    id. ib. 3, 16, 35:

    stimulos in pectore caecos Condidit,

    Ov. M. 1, 726.—
    2.
    A spur, incentive, incitement, stimulus:

    animum gloriae stimulis concitare,

    Cic. Arch. 11, 29:

    quidam industriae ac laboris (with illecebrae libidinum),

    id. Cael. 5, 12:

    quot stimulos admoverit homini victoriae studioso,

    id. Sest. 5, 12; cf.:

    defendendi Vatinii,

    id. Fam. 1, 9, 19:

    omnia pro stimulis facibusque ciboque furoris Accipit,

    Ov. M. 6, 480:

    ardet, et injusti stimulis agitatur amoris,

    id. F. 2, 779:

    non hostili modo odio sed amoris etiam stimulis,

    Liv. 30, 14, 1:

    ad hanc voluntatem ipsius naturae stimulis incitamur,

    Cic. Rep. 1, 2, 3:

    ad dicendum etiam pudor stimulos habet,

    Quint. 10, 7, 16:

    agrariae legis tribuniciis stimulis plebs furebat,

    Liv. 2, 54; cf.:

    acriores quippe aeris alieni stimulos esse,

    id. 6, 11:

    subdere stimulos animo,

    id. 6, 34:

    in aliquem stimulis accendi,

    Tac. H. 3, 45; cf.:

    suis stimulis excitos Moesiae duces,

    id. ib. 3, 53:

    secundae res acrioribus stimulis animos explorant,

    id. ib. 1, 15:

    acres Subjectat lasso stimulos,

    Hor. S. 2, 7, 94:

    stimulos sub pectore vertit Apollo,

    Verg. A. 6, 101:

    movere acres stimulos irarum,

    Luc. 2, 324:

    accensae stimulis majoribus irae,

    Stat. Th. 11, 497:

    dare stimulos laudum,

    id. Achill. 1, 203.—
    II.
    In milit. lang., a pointed stake concealed beneath the surface of the ground, to repel hostile troops (syn.:

    sudes, stipes),

    Caes. B. G. 7, 73 fin.:

    se stimulis induere,

    id. ib. 7, 82.

    Lewis & Short latin dictionary > stimulus

  • 14 distimulo

    dī-stimulo, āre (dis u. stimulo), gleichs. zerstechen, scherzh. = zugrunde richten, bona, Plaut. Bacch. 64. – Spätlat. = destimulo, heftig anspornen, anreizen, Symm. epist. 5, 94 u. 10, 55.

    lateinisch-deutsches > distimulo

  • 15 distimulo

    dī-stimulo, āre (dis u. stimulo), gleichs. zerstechen, scherzh. = zugrunde richten, bona, Plaut. Bacch. 64. – Spätlat. = destimulo, heftig anspornen, anreizen, Symm. epist. 5, 94 u. 10, 55.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > distimulo

  • 16 distimulo

    —, —, āre [dis + stimulo ]
    колоть, искалывать, перен.-ирон. расточать, растрачивать ( bona Pl)

    Латинско-русский словарь > distimulo

  • 17 exstimulo

    ex-stimulo, āvī, ātum, āre
    1) подстрекать, поджигать ( corda furore bellandi Sil)
    2) поощрять, возбуждать ( animos laudatione Sen)

    Латинско-русский словарь > exstimulo

  • 18 increpo

    uī (āvī), itum (ātum), āre
    1) зашуметь, заскрипеть, загреметь, лязгать, бряцать ( increpuerunt arma L)
    i. mālis V — щёлкать, скрежетать зубами
    i. aliquem Pl — оглушить кого-л. (ударом грома)
    2) становиться слышным, обнаруживаться
    si quid increpet terroris L — если бы был проявлен какой-л. страх
    3) кричать, громко выкликать, называть (nomen alicujus, aliquem nomine L)
    4) кричать (на кого-л.), бранить (aliquem V, L etc.); упрекать, попрекать (perfidiam C, ignaviam alicujus L); порицать (immensas moras, sc. Ulixis O)
    i. aliquem maledictis Sl — осыпать кого-л. бранью
    aliquid in aliquem i. L — попрекать кого-л. чём-л.
    aliquem avaritiae i. Su — упрекать кого-л. в скупости
    5)
    а) подбадривать, поощрять ( morantes V)
    б) подгонять, понукать (boves stimulo Tib)
    6) делать слышным, заставлять звучать, издавать (i. sonitum V)
    i. manūs O — хлопать, аплодировать

    Латинско-русский словарь > increpo

  • 19 instimulo

    īn-stimulo, —, —, āre
    побуждать, подстрекать ( aliquem verbis O и voce Sil)

    Латинско-русский словарь > instimulo

  • 20 perstimulo

    per-stimulo, —, —, āre
    постоянно возбуждать, подстрекать ( spiritūs tumidos T)

    Латинско-русский словарь > perstimulo

См. также в других словарях:

  • stimulo — (лат.) побуждать, подгонять …   Словарь ботанических терминов

  • stimulo — stì·mu·lo s.m. OB var. → stimolo …   Dizionario italiano

  • SAMGAR — fil. Anath, Iudex in Israel, Iudic. c. 3. v. 31. Percussit ex Philistaeis 600. stimulô boum, A. M. 2720. Quod an solus fecerit, aut tumultuariâ rusticorum turmâ comite, Scriprura Sacra non desinit. Utut sit, hoc notabile, quod non aliô telô, quam …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Гормо́н — ( ы) (hormonum, a; греч. hormaō приводить в движение, побуждать) группа биологически активных веществ, выделяемых железами внутренней секреции; гормонами называют также некоторые вещества, секретируемые нежелезистыми тканями. Гормон… …   Медицинская энциклопедия

  • IFK Paris — Généralités Date de fondation 1989 Couleurs Jaune, Bleu, Blanc Siège Paris …   Wikipédia en Français

  • BUBULCI — iam Siracidis aetate contemptim habiti, vide Ecclesiastic. c. 38. v. 26. unde nihil mirum, quod in Theocriti Bucolisco Eunica puella bubulcum hôc sermone repellat, ἔῤῥ᾿ ἀπ᾿ ἐμεῖο. Βωκόλος ὢν ἐθέλεις με κύσαι, τάλαν: οὐ μεμάθηκα Α᾿γροίκως φιλέειν …   Hofmann J. Lexicon universale

  • STIMULUS — apud Terentium Phormione, Act. 1. sc. 2. v. 28. Nam quae inscitia est Adversum stimulos calces, supple iactare? κέντρον est Aeschylo, Agamemn. v. 1620. Πρὸς κέντρα μὴ λάκτιζε et Scriptori sacro Actorum c. 9. versu 5. et c. 26. v. 14. ubi eadem… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • stimolo — / stimolo/ (ant. stimulo)s.m. [dal lat. stimŭlus pungolo, incitamento, stimolo ]. 1. (lett., non com.) [bastone terminante in una punta di ferro per incitare i buoi e altri animali da lavoro: Gli andò facendo la persona rossa Con un stimulo… …   Enciclopedia Italiana

  • гормон меланоцитостимулирующий — (h. melanocytostimulans; меланоцит + лат. stimulo возбуждать, побуждать; син.: Г. меланоформный, Г. хроматотрофный, интермедии, мелатонин) Г. передней доли гипофиза, стимулирующий функцию меланоцитов и тем самым регулирующий пигментацию …   Большой медицинский словарь

  • гормон тиреостимулирующий — (анат. glandula thyreoidea щитовидная железа + лат. stimulo возбуждать, побуждать) см. Гормон тиреотропный …   Большой медицинский словарь

  • гормон фолликулостимулирующий — (h. folliculostimulans; фолликулы + лат. stimulo возбуждать, побуждать; син. пролан А) Г. передней доли гипофиза, стимулирующий развитие семенных канальцев и сперматогенез у мужчин и развитие фолликулов до момента овуляции у женщин …   Большой медицинский словарь

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»