Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

stĭmŭlus

  • 1 stimulus

    stĭmŭlus, i, m. [st2]1 [-] aiguillon, pointe. [st2]2 [-] aiguillon, stimulant, ecitation, encouragement. [st2]3 [-] fouet (pour frapper les esclaves). [st2]4 [-] tourment, douleur, souffrance. [st2]5 [-] Plin. tige pointue, pointe. [st2]6 [-] au plur. chevaux de frise, chausse-trappe.    - stimulos doloris contemnere, Cic. Tusc. 2, 27, 66: mépriser les aiguillons de la souffrance.    - si stimulos pugnis caedis, manibus plus dolet, Plaut. Truc. 4, 2, 55: si on frappe des poings les aiguillons, ce sont les mains qui ont mal.    - stimulos admovere alicui: stimuler qqn, exciter qqn.
    * * *
    stĭmŭlus, i, m. [st2]1 [-] aiguillon, pointe. [st2]2 [-] aiguillon, stimulant, ecitation, encouragement. [st2]3 [-] fouet (pour frapper les esclaves). [st2]4 [-] tourment, douleur, souffrance. [st2]5 [-] Plin. tige pointue, pointe. [st2]6 [-] au plur. chevaux de frise, chausse-trappe.    - stimulos doloris contemnere, Cic. Tusc. 2, 27, 66: mépriser les aiguillons de la souffrance.    - si stimulos pugnis caedis, manibus plus dolet, Plaut. Truc. 4, 2, 55: si on frappe des poings les aiguillons, ce sont les mains qui ont mal.    - stimulos admovere alicui: stimuler qqn, exciter qqn.
    * * *
        Stimulus, stimuli, pen. corr. m. g. Plaut. Un aguillon de bouvier dequoy il picque les boeufs.
    \
        Stimulus, per translationem. Plautus. Toute chose qui nous poingt et incite à faire quelque chose, ou qui nous greve et blesse, Stimule.
    \
        Stimuli doloris. Cic. Les poinctures et aguillons, etc.
    \
        Veneris stimuli. Lucret. Les esmotions de, etc.
    \
        Admouere alicui stimulos. Cic. Piquer, Aguillonner, Esmouvoir, Stimuler.
    \
        Caecos stimulos condidit in pectore. Ouid. Une fureur occulte.
    \
        Dare stimulos laudum. Stat. Enhorter et inciter à acquerir loz et bruit.
    \
        Inuidiae stimulo mentes Patrum fodit Saturnia. Sil. Juno feit que les Senateurs conceurent une envie secrete à l'encontre de, etc.
    \
        Frangere stimulos nequitiae. Propert. Rompre la fantasie d'une femme, qui ha entreprins et deliberé de faire quelque mal.
    \
        Parce puer stimulis. Ouid. Garde toy de piquer les chevauls.
    \
        Suffigere nouos stimulos dolori. Senec. Causer nouvelle douleur et augmenter.
    \
        Vertere stimulos sub pectore alicui. Virgil. Le faire furier.

    Dictionarium latinogallicum > stimulus

  • 2 stimulus

        stimulus ī, m    [STIG-], a prick, goad: Parce stimulis, O.: dum te stimulis fodiamus.—Prov.: Advorsum stimulum calces, kick against the pricks, T.—In war, stakes bearing iron hooks buried in the ground (to impede the enemy), Cs.—Fig., a spur, incentive, incitement, stimulus: animum gloriae stimulis concitare: Omnia pro stimulis facibusque ciboque furoris Accipit, O.: non hostili modo odio sed amoris etiam stimulis, L.; cf. acriores quippe aeris alieni stimulos esse, L.: acrīs Subiectat lasso stimulos, H.— A sting, torment, pain: stimulos doloris contemnere: stimulos in pectore caecos Condidit, O.
    * * *
    spur/goad; trap/spike in earth; prick/sting/cause of torment/torture instrument

    Latin-English dictionary > stimulus

  • 3 stimulus

    stĭmŭlus, i, m. [for stig-mulus, from the root stig; Gr. stizô; v. stilus].
    I.
    A goad for driving cattle, slaves, etc. (class., [p. 1760] esp. in the trop. sense).
    A.
    Lit.:

    jam lora teneo, jam stimulum in manu: Agite equi, etc.,

    Plaut. Men. 5, 2, 112:

    parce, puer, stimulis, et fortius utere loris,

    Ov. M. 2, 127:

    aut stimulo tardos increpuisse boves,

    Tib. 1, 1, 30 (12); cf. Ov. M. 14, 647:

    ita te forabunt patibulatum per vias Stimulis,

    Plaut. Ps. 1, 1, 54:

    aliquem stimulo fodere,

    id. Curc. 1, 2, 40:

    dum te stimulis fodiam,

    Cic. Phil. 2, 34, 86:

    numquam stimulo lacessat juvencum,

    Col. 2, 2, 26.—As a term of abuse of slaves:

    stimulorum seges,

    Plaut. Aul. 1, 1, 6; cf. id. Cas. 2, 8, 11:

    stimulorum tritor,

    id. Pers. 5, 2, 17.—Prov.:

    si stimulos pugnis caedis, manibus plus dolet,

    i. e. an evil is aggravated by foolish opposition, Plaut. Truc. 4, 2, 55; cf.:

    advorsum stimulum calces,

    kick against the pricks, Ter. Phorm. 1, 2, 28.—
    B.
    Trop., a goad (as in Engl., either that which vexes, irritates, torments, or, more freq., that which spurs on, incites, stimulates).
    1.
    A sting, torment, pang:

    mens sibi conscia factis... adhibet stimulos torretque flagellis,

    Lucr. 3, 1019; cf.:

    subesse caecum aliquem cordi stimulum,

    id. 3, 874:

    ne illa stimulum longum habet, quae usque illinc cor pungit meum,

    Plaut. Truc. 4, 3, 79:

    stimulos doloris contemnere,

    Cic. Tusc. 2, 27, 66; cf.:

    (res malae) lacerant, vexant, stimulos admovent, etc.,

    id. ib. 3, 16, 35:

    stimulos in pectore caecos Condidit,

    Ov. M. 1, 726.—
    2.
    A spur, incentive, incitement, stimulus:

    animum gloriae stimulis concitare,

    Cic. Arch. 11, 29:

    quidam industriae ac laboris (with illecebrae libidinum),

    id. Cael. 5, 12:

    quot stimulos admoverit homini victoriae studioso,

    id. Sest. 5, 12; cf.:

    defendendi Vatinii,

    id. Fam. 1, 9, 19:

    omnia pro stimulis facibusque ciboque furoris Accipit,

    Ov. M. 6, 480:

    ardet, et injusti stimulis agitatur amoris,

    id. F. 2, 779:

    non hostili modo odio sed amoris etiam stimulis,

    Liv. 30, 14, 1:

    ad hanc voluntatem ipsius naturae stimulis incitamur,

    Cic. Rep. 1, 2, 3:

    ad dicendum etiam pudor stimulos habet,

    Quint. 10, 7, 16:

    agrariae legis tribuniciis stimulis plebs furebat,

    Liv. 2, 54; cf.:

    acriores quippe aeris alieni stimulos esse,

    id. 6, 11:

    subdere stimulos animo,

    id. 6, 34:

    in aliquem stimulis accendi,

    Tac. H. 3, 45; cf.:

    suis stimulis excitos Moesiae duces,

    id. ib. 3, 53:

    secundae res acrioribus stimulis animos explorant,

    id. ib. 1, 15:

    acres Subjectat lasso stimulos,

    Hor. S. 2, 7, 94:

    stimulos sub pectore vertit Apollo,

    Verg. A. 6, 101:

    movere acres stimulos irarum,

    Luc. 2, 324:

    accensae stimulis majoribus irae,

    Stat. Th. 11, 497:

    dare stimulos laudum,

    id. Achill. 1, 203.—
    II.
    In milit. lang., a pointed stake concealed beneath the surface of the ground, to repel hostile troops (syn.:

    sudes, stipes),

    Caes. B. G. 7, 73 fin.:

    se stimulis induere,

    id. ib. 7, 82.

    Lewis & Short latin dictionary > stimulus

  • 4 stimulus

    stimulus, ī, m. (vgl. īn-stīgo, στίζω), der Stachel, I) als milit. t.t., stimuli, kleine Stäbe, oben mit einem eisernen Haken versehen, eine Art Fußangeln, Caes. b.G. 7, 73, 9 (vgl. stilus no. I). – II) der Stachel zum Antreiben der Tiere, bes. der Pflugochsen, u. der Sklaven, der Treibstecken, Treibstachel, A) eig., Plaut. u. Plin.: dah. verächtlich, dum te stimulis fodiam, Cic.: parce stimulis, unser »schone die Peitsche«, Ov. – Sprichw., s. caedono. I u. calcitro u. 1. calx no. I. – B) bildl., der Stachel, a) der beunruhigende, quälende, der Stachel der Unruhe, die Qual, doloris, Cic.: amoris stimuli, v. der Eifersucht, Liv. – b) der anregende, der Sporn, der Antrieb, animum stimulis gloriae concitare, Cic.: alci stimulos admovere, Cic., adicere, Ov.: ingenio stimulos subdere, Ov.: addit ad dicendum etiam pudor stimulos, auch das Ehrgefühl spornt uns zum Auftreten als Redner an, Quint.: tam praecipiti materna furori Pyrrhus origo dabat stimulos, schon früh wurde solche Verruchtheit durch den Gedanken genährt, daß seiner Erzeugerin Ahnhėrr Pyrrhus gewesen, Sil.

    lateinisch-deutsches > stimulus

  • 5 stimulus

    stimulus, ī, m. (vgl. īn-stīgo, στίζω), der Stachel, I) als milit. t.t., stimuli, kleine Stäbe, oben mit einem eisernen Haken versehen, eine Art Fußangeln, Caes. b.G. 7, 73, 9 (vgl. stilus no. I). – II) der Stachel zum Antreiben der Tiere, bes. der Pflugochsen, u. der Sklaven, der Treibstecken, Treibstachel, A) eig., Plaut. u. Plin.: dah. verächtlich, dum te stimulis fodiam, Cic.: parce stimulis, unser »schone die Peitsche«, Ov. – Sprichw., s. caedo no. I u. calcitro u. 1. calx no. I. – B) bildl., der Stachel, a) der beunruhigende, quälende, der Stachel der Unruhe, die Qual, doloris, Cic.: amoris stimuli, v. der Eifersucht, Liv. – b) der anregende, der Sporn, der Antrieb, animum stimulis gloriae concitare, Cic.: alci stimulos admovere, Cic., adicere, Ov.: ingenio stimulos subdere, Ov.: addit ad dicendum etiam pudor stimulos, auch das Ehrgefühl spornt uns zum Auftreten als Redner an, Quint.: tam praecipiti materna furori Pyrrhus origo dabat stimulos, schon früh wurde solche Verruchtheit durch den Gedanken genährt, daß seiner Erzeugerin Ahnhėrr Pyrrhus gewesen, Sil.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > stimulus

  • 6 stimulus

    ī m. [одного корпя с instigo ]
    1) остроконечная палка, которой погоняли животных, стрекало ( stimulo increpare boves Tib)
    2) воен. рожон, кол, вбивавшийся в землю острым концом вверх для преграждения пути неприятельской коннице (род заостренной надолбы) Cs
    3) перен. жало, мучение, мука ( doloris C)
    amoris stimuli L — любовные терзания, ревность
    4) стимул, побуждение, поощрение ( aliquem stimulis gloriae concitare C)

    Латинско-русский словарь > stimulus

  • 7 stimulus

    всякое остроконечное тело, а) пер. побуждение, поощрение (1. 36 § 1 D. 27, 1. 1. in. § 5 C. 5, 13);

    b) мука (1. 6 C. 5, 70).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > stimulus

  • 8 stimuleus

    stimuleus, a, um (stimulus), aus Stacheln bestehend, supplicium, Strafe der Sklaven mit dem stimulus, Plaut. mil. 511.

    lateinisch-deutsches > stimuleus

  • 9 stimuleus

    stimuleus, a, um (stimulus), aus Stacheln bestehend, supplicium, Strafe der Sklaven mit dem stimulus, Plaut. mil. 511.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > stimuleus

  • 10 calcar

        calcar āris, n    [1 CEL-, CALC-], a spur: concitat calcaribus equum, L.: calcaribus subditis, Cu.: equi fodere calcaribus armos, V.—Fig., stimulus, incitement: alter frenis eget, alter calcaribus: vatibus addere calcar, H.: inmensum gloria calcar habet, O.
    * * *
    spur (for horse); spur, incitement, stimulus; spur of a cock

    Latin-English dictionary > calcar

  • 11 incitāmentum

        incitāmentum ī, n    [incito], an incitement, inducement, incentive, stimulus: periculorum, i. e. to endure: ad se tuendum ingens, Cu.: incitamenta victoriae, Ta.
    * * *
    incentive, stimulus

    Latin-English dictionary > incitāmentum

  • 12 Stimula

    ae f. [ stimulus ]
    Стимула, богиня, возбуждавшая вакханок к неистовству; отождествлялась с Семелой O, Aug

    Латинско-русский словарь > Stimula

  • 13 stimuleus

    Латинско-русский словарь > stimuleus

  • 14 stimulo

    āvi, ātum, āre [ stimulus ]
    1) колоть, пришпоривать ( equos calcaribus VM); погонять, подстёгивать ( verbere currūs Lcn)
    2) беспокоить, тревожить, мучить (conscientia aliquem stimulat C, QC, Ap)
    3)
    а) возбуждать, подстрекать, поощрять (aliquem ad или in aliquid C, L, T, Just); побуждать, приказывать ( festinare fugam V)
    б) вызывать (sitim PM; jurgia vino stimulata O); разжигать ( iram O); восстанавливать, натравливать ( aliquem in aliquem L)

    Латинско-русский словарь > stimulo

  • 15 stimulosus

    Латинско-русский словарь > stimulosus

  • 16 aculeus

    aculeus, ī, m. (Demin. v. acus), der Stachel, I) eig.: a) von Metall, der Stift, tabulam aculeis configere, Col. – od. die Spitze eines Wurfgeschosses, sagittae aut glandis, Liv. – b) der Tiere, apis, Cic.: hystricis, Plin.: aculei calcis, Sporen der Hühner, Col. – c) der Pflanzen, spinarum, carduorum, Plin. – II) übtr., bes. im Plur.: 1) das Stechende, Verletzende, Herzverwundende, bes. a) von scharfem Verfahren und beißender, verletzender Rede, aculeos severitatis emittere (gleichs. herausstrecken), Cic. – aculei orationis, contumeliarum, Cic.: fuerunt nonnulli aculei in C. Caesarem, Sticheleien gegen usw., Cic. ep. – b) v. Kummer u. Sorge, sollicitudinum aculei, Cic. – 2) das Aufregende, Antreibende (wie stimulus), der Sporn, Stachel, haec ad militum animos stimulandos aliquem aculeum habent, Liv.: auditorum intentio nullis extrinsecus aut blandimentis capta aut aculeis excitata, Plin. ep. – 3) der tiefe Eindruck, den der Redner od. die Rede beim Zuhörer zurückläßt, relinquere vero aculeum in audientium animis is demum potest, qui non pungit, sed infigit, Plin. ep.: orator cum delectatione aculeos relinquit in animis eorum, a quibus est auditus, Cic.: tamen horum (philosophorum) oratio neque nervos neque aculeos oratorios aut forenses habet, Cic.

    lateinisch-deutsches > aculeus

  • 17 centria

    centria, ae, f. (verderbt aus κέντρον = stimulus), der Stachel als Marterwerkzeug, solus nequam populus centriam erexit ad illum, hat seinen St. gegen ihn gerichtet = hat sich an ihm vergriffen, Commodian. apol. 630.

    lateinisch-deutsches > centria

  • 18 fax

    fax, facis, f. (φά-ος, Licht), die Fackel (gew. ein Span von Kienholz od. anderem harzigen Holze od. ein mit einer Fettigkeit bestrichener Pfriemenkrautstengel), I) eig. u. bildl.: A) eig.: faces undique ex agris collectae, Liv.: faces incīdere, Fackeln schneiden, Plin.: ardentium facium iactatio, Lact.: zum Leuchten od. Vorleuchten bei Nacht, Varro r. r. u.a.: collucentibus facibus, Curt.: zum Vorleuchten bei Hochzeiten, dah. faces nuptiales, Cic.: maritae, Ov.: legitimae, Lucan. – bei Leichenbegängnissen, zum Vorleuchten, Verg., Sen. u.a., od. zum Anbrennen des Scheiterhaufens, Verg. u.a.: dah. fax funebris, Apul.: fax utraque (Hochzeits- u. Leichenfackel), Prop. – zum Brandstiften, faces incendere, Cic.: servi in tecta nostra cum facibus immissi, Cic.: ardentes faces in tecta iacĕre, Liv.: eius omnium incendiorum fax, Brandfackel (bildl., v. Antonius), Cic. Phil. 2, 48. – als Attribut des Kupido u. der Furien, Ov., Verg. u.a. – meton., prima fax (noctis) = die Zeit des Lichtanbrennens, der Beginn der Nacht (s. Macr. sat. 1, 3, 15), cum iam prima fax noctis coepisset, man anfing, Lichter anzubrennen, Gell.: post primam facem, Gell.: primā face, Apul. – B) bildl.: 1) im allg.: faces dicendi, flammende Beredsamkeit, Cic.: alci ad libidinem facem praeferre, jmdm. zur Wollust die Fackel vortragen = verleiten (das Bild vom Vorleuchten des Sklaven, wenn der Herr zur Geliebten ging), Cic.: facem bello praeferre, des Krieges Fackel entzünden, Tac.: facem quandam nascenti incendio subdere, Sulp. Sev.: affectibus nostris faces subdere, unsere Leidenschaften entzünden, Sen.: faces subdere studiis, Sen. rhet., ad studia dicendi, bei jmd. feurigen Eifer für die Beredsamkeit erregen, Quint.: dolor ardentes faces intentat, sucht mit brennender Glut heim, Cic.: cum quasi faces ei doloris admoverentur, wenn der Schm. ihn mit Flammengewalt ergriff, wie Feuer brannte, Cic.: dolorum cum admoventur faces, wenn der Schm., der wie Feuer brennt, naht, Cic. (vgl. Meißner Cic. Tusc. 2, 61). – 2) insbes.: = a) die Ursache, Anreizung zum Bösen, v. Pers. = der Anstifter, Urheber, corporis faces, Anreizungen unserer sinnlichen Natur, Cic.: subicere faces invidiae alcis, Cic.: Sertorius belli f., Vell.: f. accusationis, Plin. ep.: f. irae, Lucr. – bei Spät. auch im guten Sinne = stimulus, fax mentis honestae gloria, Sil. 6, 332. – b) das Verderben, die Geißel, fax et turbo sequentis saeculi, v. Antonius, Flor.: Gaius et Nero faces generis humani, Plin. – II) übtr.: 1) = das Licht des Mondes usw., crescentem face Noctilucam, Hor.: f. Phoebi, vom Sonnenlicht, Cic. poët. – 2) faces = feurige, schöne Augen, Prop. u.a. – 3) eine brennende Lufterscheinung, als Feuerkugel od. Komet, faces caelestes od. caeli, Cic., od. bl. faces, Verg. u. Plin. – / Genet. Plur. facium, Apul. met. 11, 9.

    lateinisch-deutsches > fax

  • 19 peragito

    per-agito, āvī, ātum, āre, I) um und um-, tüchtig bewegen, A) eig.: 1) umhertreiben, -jagen, beunruhigen, vehementius peragitati ab equitatu, Caes.: Aetna maiore vi peragitata, Sen. – 2) um und um rühren, mustum, Colum. – B) bildl., wie ein angesporntes Tier aufstacheln, lebhaft antreiben, hic stimulus peragitavit audaces, Sen. de ira 1, 7, 1. – II) durchführen, beendigen, peragitatur enim messis mense Maio, Plin. 18, 169.

    lateinisch-deutsches > peragito

  • 20 stilus

    stilus, ī, m. (vgl. īn-stīgo, eig. Stichel), jeder aufrechtstehende spitze Körper; dah. I) als milit. t.t., stili caeci, verdeckte spitze Pfähle, vorn mit eifernen Haken versehen, eine Art Fußangeln, Auct. b. Afr. 31, 7. Sil. 10, 415 (bei Caes. b. G. 7, 73, 9 stimulus gen.): eminentes lignei stili, Amm. 15, 10, 5. – II) ein spitzes, länglich rundes Werkzeug in der Land- u. Gartenwirtschaft, um die Gewächse auseinander zu machen, Colum.: und sie von Würmern zu reinigen, Pallad. – III) der Stiel, Stengel, Stamm, des Spargels, Colum.: des Nußbaumes, Colum. – IV) der (gew. eiferne) Griffel zum Schreiben, der oben breit wie ein Falzbein, unten spitz war, womit man in die wächsernen Tafeln schrieb, 1) eig.: erant in proximo stilus et pugillares, Plin. ep.: ecfer cito stilum ceram tabellas linum, Plaut.: poscit pugillares stilum lumen, Plin. ep. – Man bediente sich seiner besonders zur Übung im Schreiben (vgl. Hieron. epist. 107, 4 b cum vero coeperit [puella] trementi manu stilum in cera ducere) u. zum Konzipieren (s. vorh.); hatte man einen Schreibfehler gemacht, so kehrte man den Griffel um und verstrich das Geschriebene mit Wachs (vgl. Augustin. de ver. relig. 39 stilus ferreus aliā parte quā scribamus, aliā quā deleamus, affabre factus est); dah. stilum vertere = das Geschriebene ausstreichen, saepe stilum vertas, Hor.: vertit stilum in tabulis suis, Cic. – scherzh., stilis me totum usque ulmeis conscribito, Plaut. Pseud. 545; vgl. conscribo a.E.: doppelsinnig = Griffel u. = Dolch, Cic. Phil. 2, 34. Hor. sat. 2, 1, 39. – 2) meton.: a) das Schreiben, das schriftliche Abfassen, die Abfassung, Darstellung, stilus optimus et praestantissimus dicendi effector ac magister, das Schreiben, die Übung im Schreiben, -in der Komposition, Cic.: st. exercitatus, eine geübte Feder, Cic.: non ita dissimili sunt argumento, sed tamen dissimili oratione sunt factae ac stilo, Sprache u. Abfassung, Ter.: unus sonus est totius orationis et idem stilus, derselbe Klang, dieselbe Komposition, Cic.: orationes paene Attico stilo scriptae, mit attischer Feder, Cic.: ut geographici stili formarunt, nach der Darstellung in der Geographie, Amm. 23, 6, 13. – b) die Ausdrucksweise, Schreibart, der Stil, pressus demissusque, Plin. ep.: pugnax et quasi bellatorius, Plin. ep.: stilum obscurare, Suet.: reliqua stilo maiore dicenda sunt, Eutr.: cum cothurnatius stilus procederet lacrimosus, Amm. – c) das schriftlich Abgefaßte, α) das Schriftentum, die Literatur, Val. Max. 8, 13. ext. 4. Tert. de res. carn. 22. – β) die schriftliche Stimmenabgabe, die Stimme, Apul. met. 10, 8. – d) die Sprache, Graecus, Romanus stilus, Hieron. epist. 3, 4: transferre in Latinum stilum, Porphyr. Hor. ep. 2, 1, 164.

    lateinisch-deutsches > stilus

См. также в других словарях:

  • stimulus — [ stimylys ] n. m. • 1795; mot lat. sc.; cf. a. fr. stimule « aiguillon » et fig. (XVIe); de stimuler ♦ Physiol. Cause externe ou interne capable de provoquer la réaction d un système excitable. ⇒ excitant. « lorsque tel organe [...] se contracte …   Encyclopédie Universelle

  • stimulus — stim‧u‧lus [ˈstɪmjləs] noun [singular, uncountable] something that helps a process to develop more quickly or strongly: stimulus to • The discovery of oil acted as a stimulus to the local economy. ˌfiscal ˈstimulus ECONOMICS an attempt to make… …   Financial and business terms

  • stimulus — stimulus, stimulant, excitant, incitement, impetus can all mean an agent that arouses a person or a lower organism or a particualr organ or tissue to activity. Only the first three words have definite and common technical use. Stimulus, in this… …   New Dictionary of Synonyms

  • Stimulus — may refer to:*Sha Stimuli, a brooklyn based rapper. *Stimulus (band), an experimental band *Stimulus (physiology), something external that influences an activity *Stimulus (psychology), a concept in behaviorism *Input to a system in other fields… …   Wikipedia

  • Stimulus — Stim u*lus, n.; pl. {Stimuli}. [L., for stigmulus, akin to L. instigare to stimulate. See {Instigare}, {Stick}, v. t.] 1. A goad; hence, something that rouses the mind or spirits; an incentive; as, the hope of gain is a powerful stimulus to labor …   The Collaborative International Dictionary of English

  • STIMULUS — apud Terentium Phormione, Act. 1. sc. 2. v. 28. Nam quae inscitia est Adversum stimulos calces, supple iactare? κέντρον est Aeschylo, Agamemn. v. 1620. Πρὸς κέντρα μὴ λάκτιζε et Scriptori sacro Actorum c. 9. versu 5. et c. 26. v. 14. ubi eadem… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • stimulus — plural stimuli, 1680s, originally as a medical term, something that goads a lazy organ (often the male member), from Mod.L. stimulus goad (see STIMULATION (Cf. stimulation)). General sense is from 1791. Psychological sense is first recorded 1894 …   Etymology dictionary

  • stimulus — stȉmulus m DEFINICIJA term. djelovanje neke vrste energije na osjetne receptore; podražaj ETIMOLOGIJA lat. stimulus ≃ stimulans: poticajan ← lat. stimulare …   Hrvatski jezični portal

  • Stimŭlus — (lat.), 1) spitziges Ding, Stachel; bes. 2) eiserne Spitze an einem Stab, womit Fuhrleute u. Landbauer die Zugthiere antrieben; 3) eiserne Spitzen, welche da ausgestreut wurden, wo man sich eines Angriffs der Reiterei versah, vgl. Fußangeln; 4)… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • stimulus — I noun activator, animator, arouser, calcar, catalyst, catalytic agent, cause, drive, encouragement, excitant, fillip, goad, impetus, impulse, incentive, incitamentum, incitement, inducement, influence, inritamentum, motivating force, motive,… …   Law dictionary

  • Stimulus — Stimulus,der:1.⇨Antrieb(1)–2.⇨Reiz(1) …   Das Wörterbuch der Synonyme

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»