-
1 spostrzec
spostrze|c\spostrzecgę, \spostrzecże, \spostrzecżony сов. 1. заметить, увидеть;2. разг. сообразить, сориентироваться+1. zauważyć, zobaczyć 2. spostrzec, zorientować się
* * *spostrzegę, spostrzeże, spostrzeżony сов.1) заме́тить, уви́деть2) разг. сообрази́ть, сориенти́роватьсяSyn: -
2 dostrzec
dostrze|c\dostrzecgę, \dostrzecże, \dostrzecž, \dostrzecgł, \dostrzecżony сов. заметить, увидеть+dojrzeć, zauważyć, spostrzec
* * *dostrzegę, dostrzeże, dostrzeż, dostrzegł, dostrzeżony сов.заме́тить, уви́детьSyn: -
3 pochwycić
глаг.• заниматься• схватить* * *pochwyc|ić\pochwycićę, \pochwycićony сов. 1. схватить;\pochwycić za rękę схватить за руку; \pochwycić w objęcia схватить в объятия;
2. уловить, заметить;● \pochwycić w lot поймать на лету, мигом сообразить+1. schwycić, złapać 2. spostrzec
* * *pochwycę, pochwycony сов.1) схвати́тьpochwycić za rękę — схвати́ть за́ руку
pochwycić w objęcia — схвати́ть в объя́тия
2) улови́ть, заме́тить•Syn: -
4 zaobserwować
глаг.• видать• видеть• глядеть• заметить• наблюдать• навестить• осматривать• повидать• понимать• посмотреть• смотреть• увидать• увидеть• узреть* * *zaobserwowa|ć\zaobserwowaćny сов. заметить, приметить+dostrzec, spostrzec, zauważyć
* * *zaobserwowany сов.заме́тить, приме́титьSyn: -
5 dopatrzyć się
сов. czegoуви́деть, заме́тить, усмотре́ть чтоdopatrzyć się się podobieństwa — заме́тить схо́дство
Syn: -
6 dopatrzyć\ się
сов. czego увидеть, заметить, усмотреть что;\dopatrzyć\ się się podobieństwa заметить сходство
+ spostrzec, doszukać się -
7 erblicken
er'blicken (-) spostrzec pf, ujrzeć pf
См. также в других словарях:
spostrzec — dk XI, spostrzecstrzegę, spostrzecstrzeżesz, spostrzecstrzeż, spostrzecstrzegł, spostrzecstrzegła, spostrzecstrzegli, spostrzecstrzeżony spostrzegać ndk I, spostrzecam, spostrzecasz, spostrzecają, spostrzecaj, spostrzecał, spostrzecany 1.… … Słownik języka polskiego
spostrzegać się – spostrzec się — {{/stl 13}}{{stl 7}}to samo co spostrzegać w zn. 2.: On nigdy się nie spostrzega, kiedy robi źle. Ani się spostrzegła, jak zapadł zmrok. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wieść — I. Głucha wieść zob. głuchy 1. Hiobowa wieść zob. hiobowy. Wieść głosi, niesie zob. głosić. Wieść gruchnęła zob. gruchnąć. Wieść o kimś, o czymś zaginęła zob. zaginąć. II. Wieść, wodzić prym, rej «górować, celować w czymś, mieć … Słownik frazeologiczny
dopatrzyć — dk VIb, dopatrzyćtrzę, dopatrzyćtrzysz, dopatrzyćpatrz, dopatrzyćtrzył, dopatrzyćtrzony dopatrywać ndk VIIIa, dopatrzyćtruję, dopatrzyćtrujesz, dopatrzyćtruj, dopatrzyćywał, dopatrzyćywany «dopilnować, dojrzeć coś, zaopiekować się czymś należycie … Słownik języka polskiego
dosięgnąć — + rzad. dosiąc dk Vc, dosięgnąćsięgnę, dosięgnąćsięgniesz, dosięgnąćsięgnij, dosięgnąćsięgnął, dosięgnąćsięgła, dosięgnąćsięgli, dosięgnąćsięgnięty, dosięgnąćsięgnąwszy dosięgać ndk I, dosięgnąćam, dosięgnąćasz, dosięgnąćają, dosięgnąćaj,… … Słownik języka polskiego
dostrzec — dk XI, dostrzecstrzegę, dostrzecstrzeżesz, dostrzecstrzeż, dostrzecstrzegł, dostrzecstrzeżony, dostrzecstrzegłszy dostrzegać ndk I, dostrzecam, dostrzecasz, dostrzecają, dostrzecaj, dostrzecał, dostrzecany «zobaczyć coś albo kogoś, zobaczywszy… … Słownik języka polskiego
nieuchwytnie — «w sposób nie dający się uchwycić, spostrzec, zauważyć; niewidocznie, nieznacznie, niepostrzeżenie» Nieuchwytnie postępująca choroba … Słownik języka polskiego
nieuchwytny — nieuchwytnyni 1. «nie dający się uchwycić, ująć, którego trudno zatrzymać, zastać; nie dający się osiągnąć» Nieuchwytny dłużnik. Nieuchwytna szajka złodziei. Być nieuchwytnym dla kogoś. przen. Nieuchwytny wiatr. 2. «nie dający się bliżej określić … Słownik języka polskiego
obaczyć — dk VIb, obaczyćczę, obaczyćczysz, obacz, obaczyćczył, obaczyćczony przestarz. dziś reg. «zobaczyć, ujrzeć, spostrzec» … Słownik języka polskiego
obejrzeć — dk VIIb, obejrzećjrzę, obejrzećjrzysz, obejrzećjrzyj, obejrzećjrzał, obejrzećjrzeli, obejrzećjrzany forma dk czas. oglądać (p.) obejrzeć się 1. forma dk czas. oglądać się (p.) 2. «zauważyć coś, spostrzec się, zastanowić się, zreflektować się»… … Słownik języka polskiego
odkryć — dk Xa, odkryćkryję, odkryćkryjesz, odkryćkryj, odkryćkrył, odkryćkryty odkrywać ndk I, odkryćam, odkryćasz, odkryćają, odkryćaj, odkryćał, odkryćany 1. «odsłonić to, co było zakryte; uczynić coś widocznym» Odkryć twarz. Odkryć garnek, pudełko,… … Słownik języka polskiego
