Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

spēcŭla

  • 1 specula

        specula ae, f    [SPEC-], a look-out, watchtower: ignis e speculā sublatus: dat signum speculā ab altā. V.: in hac tamquam speculā conlocati: speculis per omnia promunturia positis, L.—Fig., in the phrase, in speculis, on the watch, on the look-out, on guard: nunc homines in speculis sunt: in speculis omnis Abydos erat, O.: diem unum in speculis fuit, L.— A high place, height, summit, eminence: in speculis Planities ignota iacet, V.: e speculis lucem vidit, V.
    * * *
    lookout; watch tower; high place; slight hope, glimmer of hope

    Latin-English dictionary > specula

  • 2 spēcula

        spēcula ae, f dim.    [spes], a slight hope, glimmer of hope: aliquid speculae degustare.
    * * *
    lookout; watch tower; high place; slight hope, glimmer of hope

    Latin-English dictionary > spēcula

  • 3 specula

    1. spēcula, ae, f. (Demin. v. spes), die kleine Hoffnung, der Strahl (Schimmer) von Hoffnung, ecquid in te speculaest? Plaut. Pers. 310 Sch.: specula etiam in sortitust mihi, Plaut. Cas. 306 Sch.: qui aliquid ex eius sermone speculae degustarat, Cic. Clu. 72: in communibus miseriis hāc tamen oblectabar speculā Dolabellam meum fore ab iis molestiis, quas liberalitate suā contraxerat, liberum, Cic. ep. 2, 16, 5: cassae speculae renuntias fortiter, Apul met. 6, 5: tenui speculā sclabar clades ultimas, Apul. met. 10, 29.
    ————————
    2. specula, ae, f. (specio), I) eine Anhöhe zum Umsehen, zum Spähen, die Warte, velut in aliqua sublimi specula constitutus, Lact.: speculas per promunturia omnia ponere, Liv.: dat signum specula Misenus ab alta, Verg.: has naves per altum ferri, cum ex specula signum datum Antenori esset, Liv.: contemplatus regium agmen ex specula quadam, Liv.: multo ante tamquam ex aliqua, specula prospexi tempestatem futuram, Cic. – bildl., homines in speculis sunt (sind od. stehen auf der Lauer), observant, Cic.: u. so regem in speculis fuisse semper, Cic.: u. diem unum in speculis fuit, Liv.: u. in speculis omnis Abydos erat, Ov.: ab illo in speculis (auf der Lauer) atque insidiis relictus, Cic.: restitit in speculis fati, Claud. – II) übtr.: a) übh. die Anhöhe, alta, Verg.: montis, Höhe, Gipfel, Verg.: e speculis clamorem tollunt, von der Stadtmauer, Verg. – b) meton., das Ausspähen, Auslugen, turris, quam speculae causā elatissimam aedificaverat, Vopisc. Prob. 21, 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > specula

  • 4 specula

    1.
    spĕcŭla, ae, f. [id.].
    I.
    A high place from which to look out, a look-out, watch-tower:

    specula, de quo prospicimus,

    Varr. L. L. 6, § 82 Müll.:

    praedonum adventum significabat ignis e speculā sublatus,

    Cic. Verr. 2, 5, 35, § 93:

    dat signum speculā ab altā,

    Verg. A. 3, 239; Luc. 6, 279:

    tamquam ex aliquā speculā prospexi tempestatem futuram,

    Cic. Fam. 4, 3, 1; id. Phil. 7, 7, 19; Col. 7, 3 fin. al.— Plur., Liv. 29, 23' specularum significationem Sinon invenit, Plin. 7, 56, 57, § 202; Stat. Th. 6, 547; App. de Mundo, p. 69, 40.—
    * B.
    Trop., a watchtower: stetit Caesar in illā amicitiae speculā, [p. 1739] Plin. Pan. 86, 4.—
    II.
    In gen.
    A.
    In speculis esse, to be on the watch or lookout:

    nunc homines in speculis sunt, observant, quemadmodum sese unusquisque vestrum gerat,

    Cic. Verr. 1, 16, 46; cf. id. Deiot. 8, 22:

    in speculis omnis Abydos erat, Ov. H. (17), 18, 12: in speculis atque insidiis relicti,

    Cic. Mur. 37, 79:

    diem unum in speculis fuit,

    Liv. 34, 26:

    gentis paratas pendere in speculis,

    Claud. B. Get. 569.—
    B.
    Poet., like skopia, a high place, height, eminence:

    in speculis summoque in vertice montis Planities ignota jacet,

    Verg. A. 11, 526; so of the summits of mountains, id. E. 8, 59; id. A. 10, 454; of the high walls of a city, id. ib. 11, 877; 4, 586.
    2.
    spēcŭla, ae, f. dim. [spes; cf. recula, from res], a slight hope (rare but class.):

    estne quid in te speculae?

    Plaut. Pers. 2, 5, 9; id. Cas. 2, 4, 27:

    ulla nec specula est,

    id. Rud. 3, 3, 3; Cic. Clu. 26, 72:

    oblectabar speculā,

    id. Fam. 2, 16, 5:

    cassae speculae renuntias fortiter,

    App. M. 6, p. 175, 17:

    tenui speculā solabar clades ultimas,

    id. ib. 10, p. 253, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > specula

  • 5 specula [2]

    2. specula, ae, f. (specio), I) eine Anhöhe zum Umsehen, zum Spähen, die Warte, velut in aliqua sublimi specula constitutus, Lact.: speculas per promunturia omnia ponere, Liv.: dat signum specula Misenus ab alta, Verg.: has naves per altum ferri, cum ex specula signum datum Antenori esset, Liv.: contemplatus regium agmen ex specula quadam, Liv.: multo ante tamquam ex aliqua, specula prospexi tempestatem futuram, Cic. – bildl., homines in speculis sunt (sind od. stehen auf der Lauer), observant, Cic.: u. so regem in speculis fuisse semper, Cic.: u. diem unum in speculis fuit, Liv.: u. in speculis omnis Abydos erat, Ov.: ab illo in speculis (auf der Lauer) atque insidiis relictus, Cic.: restitit in speculis fati, Claud. – II) übtr.: a) übh. die Anhöhe, alta, Verg.: montis, Höhe, Gipfel, Verg.: e speculis clamorem tollunt, von der Stadtmauer, Verg. – b) meton., das Ausspähen, Auslugen, turris, quam speculae causā elatissimam aedificaverat, Vopisc. Prob. 21, 3.

    lateinisch-deutsches > specula [2]

  • 6 specula

    [st1]1 [-] spĕcŭla, ae, f. [specio]: - [abcl][b]a - lieu élevé (d'où l'on peut voir), tour d'observation, observatoire, sommet d'une montagne, faîte d'un édifice. - [abcl]b - action d'observer, observation, guet, garde, vigilance.[/b]    - in speculis esse: être en observation, être aux aguets. [st1]2 [-] spēcŭla, ae, f. [spes]: lueur d'espoir, faible espoir.
    * * *
    [st1]1 [-] spĕcŭla, ae, f. [specio]: - [abcl][b]a - lieu élevé (d'où l'on peut voir), tour d'observation, observatoire, sommet d'une montagne, faîte d'un édifice. - [abcl]b - action d'observer, observation, guet, garde, vigilance.[/b]    - in speculis esse: être en observation, être aux aguets. [st1]2 [-] spēcŭla, ae, f. [spes]: lueur d'espoir, faible espoir.
    * * *
    I.
        Specula, speculae, pen. corr. Virgil. Beffroy ou eschauguette, Le lieu en une ville fort hault dont on regarde de loing si les ennemis viennent.
    \
        In speculis esse. Cic. Estre au guet.
    \
        Speculae. Virgil. Carneaulx.
    II.
        Specula, speculae, pen. corr. Diminutiuum. Plaut. Petite esperance.

    Dictionarium latinogallicum > specula

  • 7 specula [1]

    1. spēcula, ae, f. (Demin. v. spes), die kleine Hoffnung, der Strahl (Schimmer) von Hoffnung, ecquid in te speculaest? Plaut. Pers. 310 Sch.: specula etiam in sortitust mihi, Plaut. Cas. 306 Sch.: qui aliquid ex eius sermone speculae degustarat, Cic. Clu. 72: in communibus miseriis hāc tamen oblectabar speculā Dolabellam meum fore ab iis molestiis, quas liberalitate suā contraxerat, liberum, Cic. ep. 2, 16, 5: cassae speculae renuntias fortiter, Apul met. 6, 5: tenui speculā sclabar clades ultimas, Apul. met. 10, 29.

    lateinisch-deutsches > specula [1]

  • 8 specula

    I spēcula, ae f. [demin. к spes ]
    слабая надежда, проблеск надежды Pl, C, Ap
    II specula, ae f. [ specio ]
    1) дозорная (сторожевая) башня, наблюдательный пост
    in speculis esse погов. C, L, O — подсматривать, высматривать, глядеть в оба, не спускать глаз
    2) поэт. возвышение, возвышенное место ( alta V); высота (s. montis V)
    4) высматривание, наблюдение ( turrim speculae causa aedificare Vop)

    Латинско-русский словарь > specula

  • 9 specula

    1) подсматривание: in speculis agere = speculari (1. 5 C. Th. 11, 31. 1. 15 C. Th. 16, 5). 2) попечeние о чем (1. 45 eod.).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > specula

  • 10 speculum

    speculum, ī, n. (specio), der Spiegel (bei den Alten aus glänzenden Metallplatten), I) eig.: speculorum levitas, Cic.: sp. concavum, Hohlspiegel, Plin.: inditum auro (in G. gefaßter) sp., Sen.: specula totis paria corporibus auro argentoque caelata sunt, Sen.: inter pectinem speculumque occupati, Sen.: cotidie adversum speculum (vor dem Sp.) ornari, Scipio bei Gell.: quodam modo speculi vice fungi (als Sp. dienen), Sen.: speculo placere, schön geputzt sein, Ov.: crebro semet in speculo contemplari, Apul.: faciem quaerere in speculo od. ad speculum, Macr. u. Hieron.: speculum suum consulere, Ov.: speculum in visere, Apul.: se speculo videre alterum, Hor.: hoc facinus speculo videre, Mart. (vgl. Lachm. Lucr. p. 219): Demosthenes grande quoddam intuens speculum componere actionem solebat, Quint.: inspicere tamquam in speculum in vitas omnium, Ter.: iis (libidinibus etc.) posse istius tamquam in speculo vitam intueri, Cic.: indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur, Cic. – vom Spiegel des Wassers, lympharum, Phaedr. 1, 4, 3. – II) übtr., der Spiegel = das Abbild, morum, Sittenspiegel, Plin. ep.: speculum video, Plaut.: quae (parvos et bestias) putat esse specula naturae, Cic.: opus Vergilianum de quodam Homerici operis speculo formatum est, Macr. – / vulg. Nbf. speculus, ī, m., Ps. Cypr. de monte Sina et Sion 13 (zweimal).

    lateinisch-deutsches > speculum

  • 11 tollo

    tollo, ĕre, sustŭli, sublātum - tr. -    - formes de parf. de la décad. tollerunt, Gloss. Isid. 1566; tollisset, Salv. Gub. 4, 15, 74; tollisse, Ulp. Dig. 46, 4, 13 --- parf. tuli dans l'expr. filium (liberos) ex aliqua tollere: Suet. Aug. 63; Cal. 7; Claud. 1; 27, etc. ; tulerat, Suet. Tib. 47 ; Domit. 3.    - racine sanscr. tul-, tulajāmi; gr. ταλ-, τελ, in τλῆναι, τάλαντον; cf. tuli, tlātus (latus), tolerare. [st1]1 [-] lever, élever, soulever, rehausser, relever.    - candelabrum tollere incipiunt, ut referrent Cic. Verr. 4, 65: ils se mettent à soulever le candélabre pour le remporter.    - aliquem in caelum tollere, Cic. Rep. 1, 25: porter qqn au ciel.    - saxa de terra tollere, Cic. Caec. 60: ramasser des pierres par terre.    - se tollere a terra, Cic. Tusc. 5, 37: s'élever de terre [en parl. de plantes].    - aliquem in equum tollere, Cic. Dej. 28: monter qqn sur un cheval.    - aliquem in currum tollere, Cic. Off. 3, 94: monter qqn sur un char.    - aliquem in crucem tollere, Cic. Verr. 4, 24: mettre qqn en croix.    - manus tollere, Cic. Ac. 2, 63: lever les mains au ciel.    - manibus sublatis, Cic. Verr. 4, 5: au moyen de leurs mains levées en l'air.    - signis e specula sublatus, Cic. Verr. 5, 93: feu s'élevant sur une hauteur.    - oculos tollere, Cic. Fam. 16, 10, 2: lever les yeux.    - tollere ancoras: lever l'ancre.    - tollere puerum: - [abcl]a - soulever de terre un enfant (pour indiquer qu'on le reconnaît); reconnaître un enfant. - [abcl]b - élever un enfant.    - si quod peperissem, id educarem ac tollerem, Plaut. Truc.: si je reconnaissais l'enfant que j'ai mis au monde et si je l'élevais.    - ex Fadia liberos tollere, Cic. Phil. 13, 23: avoir des enfants de Fadia.    - tollere signa: lever de terre les enseignes, décamper, se mettre en marche. [st1]2 [-] élever, relever (par la parole); répandre, divulguer.    - Cic. de Or. 3, 104; Quint. 8, 6, 11; 10, 4, 1.    - animos alicui tollere, Liv. 3, 67, 6: relever le courage de qqn.    - aliquem tollere, Hor. S. 2, 8, 61: relever le moral de qqn (consoler qqn).    - supra modum se tollens oratio, Quint.: discours pompeux.    - vocem comoedia tollit, Hor.: la comédie élève le ton.    - tu istam temere haud tollas fabulam, Plaut. Mil.: ne divulgue pas à la légère cette histoire. [st1]3 [-] ôter, enlever, emporter, piller, dérober.    - tollere frumentum de area, Cic. Verr. 2, 3, 14 § 36: enlever le blé de l'aire.    - tollere pecunias e fano, Caes.: piller le trésor d'un temple.    - amicitiam e vita tollere, Cic. Lael. 47: enlever l'amitié de l'existence.    - aliquid alicui tollere, Cic. Nat. 1, 121: enlever qqch à qqn.    - praedam tollere, Caes. BG. 7, 14, 9: emporter du butin.. [st1]4 [-] supporter, endurer, subir.    - Apollodorus poenas sustulit, Cic. Nat. D. 3: Apollodore subit son châtiment. [st1]5 [-] faire monter, prendre à bord, embarquer; faire monter au ciel, pousser (des cris).    - naves, quae equites sustulerant, Caes. B. G. 4, 28: navires qui avaient embarqué les cavaliers.    - altera navis ex veterana (legione) paulo minus ducentos sustulerat, Caes. BC. 3: un autre navire avait à son bord un peu moins de deux cents soldats d'une légion de vétérans.    - tollite me, Teucri, Virg. En. 3, 601: prenez-moi à bord, Troyens.    - clamorem in caelum tollere, Virg. En. 11, 745: pousser des cris vers les cieux.    - clamorem ad sidera tollere, Virg. En. 2, 222: pousser des cris vers les cieux.    - clamor tollitur, Cic. Verr. 4, 94: des cris sont poussés.    - tollere cachinnum, Cic.: éclater de rire. [st1]6 [-] enlever, écarter, faire disparaître, supprimer, abroger, annuler, abolir, détruire, faire périr.    - aliquem de medio tollere, Cic. Amer. 20: faire disparaître qqn.    - aliquem e medio tollere, Liv. 24, 6, 1: faire disparaître qqn.    - aliquem veneno tollere, Cic. Nat. 3, 81: supprimer qqn par le poison.    - Carthaginem funditus tollere, Cic. Off. 1, 35: détruire Carthage de fond en comble.    - dictaturam funditus ex re publica tollere (de Cic. Sest. 30) Cic. Phil. 1, 3: supprimer radicalement de l'Etat la dictature.    - nomen ex libris tollere (de Cic. Tusc. 3, 41) Cic. Att. 13, 44, 3: rayer un nom d'un livre.    - sublata benevolentia amicitiae nomen tollitur, Cic. Lael. 19: supprimer le dévouement, c'est supprimer le nom même de l'amitié.    - errorem tollere, Cic. Rep. 1, 38: écarter l'erreur.    - aliquem de medio tollere, Cic. Amer. 20: faire disparaître qqn.    - aliquem e medio tollere, Liv. 24, 6, 1: faire disparaître qqn.    - aliquem veneno tollere, Cic. Nat. 3, 81: supprimer qqn par le poison.    - Carthaginem funditus tollere, Cic. Off. 1, 35: détruire Carthage de fond en comble.    - tollere deos, Cic. Nat. 1: supprimer les dieux (nier l'existence des dieux).    - tollere nomen: rayer un nom.    - tollere legem: abolir une loi.    - veteres leges novis legibus sublatae, Cic. de Or. 1, 247: anciennes lois abolies par des lois nouvelles.    - diem tollere, Cic. Leg. 3, 40: faire perdre une journée (en gardant la parole pendant toute une séance au sénat).    - diem tollere, Cic. Dom. 45: faire perdre une journée (en prenant les auspices ou en alléguant des excuses).
    * * *
    tollo, ĕre, sustŭli, sublātum - tr. -    - formes de parf. de la décad. tollerunt, Gloss. Isid. 1566; tollisset, Salv. Gub. 4, 15, 74; tollisse, Ulp. Dig. 46, 4, 13 --- parf. tuli dans l'expr. filium (liberos) ex aliqua tollere: Suet. Aug. 63; Cal. 7; Claud. 1; 27, etc. ; tulerat, Suet. Tib. 47 ; Domit. 3.    - racine sanscr. tul-, tulajāmi; gr. ταλ-, τελ, in τλῆναι, τάλαντον; cf. tuli, tlātus (latus), tolerare. [st1]1 [-] lever, élever, soulever, rehausser, relever.    - candelabrum tollere incipiunt, ut referrent Cic. Verr. 4, 65: ils se mettent à soulever le candélabre pour le remporter.    - aliquem in caelum tollere, Cic. Rep. 1, 25: porter qqn au ciel.    - saxa de terra tollere, Cic. Caec. 60: ramasser des pierres par terre.    - se tollere a terra, Cic. Tusc. 5, 37: s'élever de terre [en parl. de plantes].    - aliquem in equum tollere, Cic. Dej. 28: monter qqn sur un cheval.    - aliquem in currum tollere, Cic. Off. 3, 94: monter qqn sur un char.    - aliquem in crucem tollere, Cic. Verr. 4, 24: mettre qqn en croix.    - manus tollere, Cic. Ac. 2, 63: lever les mains au ciel.    - manibus sublatis, Cic. Verr. 4, 5: au moyen de leurs mains levées en l'air.    - signis e specula sublatus, Cic. Verr. 5, 93: feu s'élevant sur une hauteur.    - oculos tollere, Cic. Fam. 16, 10, 2: lever les yeux.    - tollere ancoras: lever l'ancre.    - tollere puerum: - [abcl]a - soulever de terre un enfant (pour indiquer qu'on le reconnaît); reconnaître un enfant. - [abcl]b - élever un enfant.    - si quod peperissem, id educarem ac tollerem, Plaut. Truc.: si je reconnaissais l'enfant que j'ai mis au monde et si je l'élevais.    - ex Fadia liberos tollere, Cic. Phil. 13, 23: avoir des enfants de Fadia.    - tollere signa: lever de terre les enseignes, décamper, se mettre en marche. [st1]2 [-] élever, relever (par la parole); répandre, divulguer.    - Cic. de Or. 3, 104; Quint. 8, 6, 11; 10, 4, 1.    - animos alicui tollere, Liv. 3, 67, 6: relever le courage de qqn.    - aliquem tollere, Hor. S. 2, 8, 61: relever le moral de qqn (consoler qqn).    - supra modum se tollens oratio, Quint.: discours pompeux.    - vocem comoedia tollit, Hor.: la comédie élève le ton.    - tu istam temere haud tollas fabulam, Plaut. Mil.: ne divulgue pas à la légère cette histoire. [st1]3 [-] ôter, enlever, emporter, piller, dérober.    - tollere frumentum de area, Cic. Verr. 2, 3, 14 § 36: enlever le blé de l'aire.    - tollere pecunias e fano, Caes.: piller le trésor d'un temple.    - amicitiam e vita tollere, Cic. Lael. 47: enlever l'amitié de l'existence.    - aliquid alicui tollere, Cic. Nat. 1, 121: enlever qqch à qqn.    - praedam tollere, Caes. BG. 7, 14, 9: emporter du butin.. [st1]4 [-] supporter, endurer, subir.    - Apollodorus poenas sustulit, Cic. Nat. D. 3: Apollodore subit son châtiment. [st1]5 [-] faire monter, prendre à bord, embarquer; faire monter au ciel, pousser (des cris).    - naves, quae equites sustulerant, Caes. B. G. 4, 28: navires qui avaient embarqué les cavaliers.    - altera navis ex veterana (legione) paulo minus ducentos sustulerat, Caes. BC. 3: un autre navire avait à son bord un peu moins de deux cents soldats d'une légion de vétérans.    - tollite me, Teucri, Virg. En. 3, 601: prenez-moi à bord, Troyens.    - clamorem in caelum tollere, Virg. En. 11, 745: pousser des cris vers les cieux.    - clamorem ad sidera tollere, Virg. En. 2, 222: pousser des cris vers les cieux.    - clamor tollitur, Cic. Verr. 4, 94: des cris sont poussés.    - tollere cachinnum, Cic.: éclater de rire. [st1]6 [-] enlever, écarter, faire disparaître, supprimer, abroger, annuler, abolir, détruire, faire périr.    - aliquem de medio tollere, Cic. Amer. 20: faire disparaître qqn.    - aliquem e medio tollere, Liv. 24, 6, 1: faire disparaître qqn.    - aliquem veneno tollere, Cic. Nat. 3, 81: supprimer qqn par le poison.    - Carthaginem funditus tollere, Cic. Off. 1, 35: détruire Carthage de fond en comble.    - dictaturam funditus ex re publica tollere (de Cic. Sest. 30) Cic. Phil. 1, 3: supprimer radicalement de l'Etat la dictature.    - nomen ex libris tollere (de Cic. Tusc. 3, 41) Cic. Att. 13, 44, 3: rayer un nom d'un livre.    - sublata benevolentia amicitiae nomen tollitur, Cic. Lael. 19: supprimer le dévouement, c'est supprimer le nom même de l'amitié.    - errorem tollere, Cic. Rep. 1, 38: écarter l'erreur.    - aliquem de medio tollere, Cic. Amer. 20: faire disparaître qqn.    - aliquem e medio tollere, Liv. 24, 6, 1: faire disparaître qqn.    - aliquem veneno tollere, Cic. Nat. 3, 81: supprimer qqn par le poison.    - Carthaginem funditus tollere, Cic. Off. 1, 35: détruire Carthage de fond en comble.    - tollere deos, Cic. Nat. 1: supprimer les dieux (nier l'existence des dieux).    - tollere nomen: rayer un nom.    - tollere legem: abolir une loi.    - veteres leges novis legibus sublatae, Cic. de Or. 1, 247: anciennes lois abolies par des lois nouvelles.    - diem tollere, Cic. Leg. 3, 40: faire perdre une journée (en gardant la parole pendant toute une séance au sénat).    - diem tollere, Cic. Dom. 45: faire perdre une journée (en prenant les auspices ou en alléguant des excuses).
    * * *
        Tollo, tollis, sustuli, penul. corr. et apud antiquos tetuli, sublatum, pen. prod. tollere. Cic. Eslever en hault, Haulser.
    \
        Tectum altius tollam. Cic. Je haulseray ma maison plus hault.
    \
        Tollere de terra lapides. Cicero. Recueillir pour jecter contre aucun.
    \
        A terra se tollere altius. de herbis et arboribus dicitur. Cicero. Croistre.
    \
        Animos tollere. Liuius. S'enfierir et enorgueillir, Eslever son coeur et son courage, Devenir haultain.
    \
        Cachinnum tollere. Cic. Se prendre à rire oultre mesure.
    \
        In caelum tollere. Cic. Lever jusques au ciel, Louer haultement.
    \
        Clamorem tollere. Cic. S'escrier.
    \
        Tollere in collum. Plaut. Lever sur son col.
    \
        Cornua tollere in aliquem. Horat. Dresser les cornes contre aucun pour le heurter, S'apprester pour l'oultrager de parolles, ou autrement, et luy resister.
    \
        In crucem tollere. Liuius. Pendre au gibet, Lever en croix, Crucifier.
    \
        Gradum tollere. Plaut. Marcher.
    \
        Humo se tollere. Ouid. Se lever de terre.
    \
        Humo se tollere, per translationem. Virgil. Acquerir bruit et renommee.
    \
        Laudes alicuius in astra tollere. Cic. Louer jusques au ciel.
    \
        Laudibus tollere aliquid. Cic. Louer quelque chose.
    \
        Minas tollere. Virgil. Menacer.
    \
        Oculos tollere contra aliquem. Lucret. Lever les yeulx contre aucun, Luy repugner et contredire.
    \
        Risum tollere. Horat. Rire, Se prendre à rire.
    \
        In sublime tollere. Plin. Eslever en hault.
    \
        Aliquem tollere. Cic. Prendre avec soy pour cheminer, Emmener avec soy.
    \
        Tollere. Plaut. Oster, Tollir.
    \
        Tolle hanc patinam. Plaut. Oste.
    \
        Propera puerum tollere hinc ab ianua. Terent. Oster, Enlever, Emporter, Tollir.
    \
        Ea quae in Magistratu gessisti, sustulit, atque irrita iussit esse. Cic. Il a quassé, aboli, et anullé.
    \
        Tollere. Sueton. Tuer, Faire mourir.
    \
        Quis neget AEneae magna de stirpe Neronem? Sustulit hic matrem, sustulit ille patrem. Suet. Nero a tué sa mere, Eneas a porté son pere sur ses espaules.
    \
        Aditus templorum demolitione sublati. Cic. Rompuz et desmoliz.
    \
        AEs alienum tollere. Plin. iunior. Payer les debtes.
    \
        Anchoras tollere. Caesar. Lever les ancres, ou oster, Desancrer.
    \
        Aurum tollere. Liu. Prendre à soy, Enlever, Emporter.
    \
        Consuetudinem tollere. Cic. Tollir une coustume, Abolir.
    \
        Consules tollere. Brut. ad Ciceronem. Oster de ce monde, Tuer.
    \
        De medio aliquem tollere. Cic. Tuer.
    \
        De oratione sua aliquem tollere. Cic. Ne le nommer plus.
    \
        De foro aliquem clamore tollere. Cic. Le chasser et bannir hors par crier.
    \
        Aliquem e ciuitate tollere. Cic. Bannir et chasser.
    \
        E medio aliquem tollere. Liu. Tuer.
    \
        E numero tollere. Cic. Oster et tollir du nombre.
    \
        Ex rerum natura aliquem tollere. Cic. Oster et tollir d'entre les hommes, Le tuer.
    \
        Ferro tollere aut veneno aliquem. Cic. Tuer, Mettre à mort.
    \
        Fidem de foro tollere. Cic. Chasser credit.
    \
        Inducias tollere. Liu. Rompre les treves.
    \
        Legem tollere. Cic. Violer et rompre, ou Tollir et abolir.
    \
        Manu tollere. Plin. Prendre à la main.
    \
        Manus tollere ab re aliqua. Ouidius. Oster les mains de dessus quelque chose.
    \
        Memoriam alicuius rei funditus tollere. Cic. Faire qu'il ne soit plus memoire d'aucune chose.
    \
        Metum tollere. Caesar. Oster et chasser toute crainte.
    \
        Moram tollere. Cic. Se haster.
    \
        Nomen alicuius ex omnibus libris tollere. Cic. Effacer.
    \
        Ab officio tollere. Cic. Priver et desmettre de quelque office.
    \
        Querelas tolle. Horat. Ne te complains plus.
    \
        Testimonio aliquem tollere. Cicero. Le destruire par son tesmoignage.
    \
        Tormentum tollere per cucurbitulas. Cels. Appaiser et faire cesser une grande douleur et torment par application de ventoses.
    \
        Vrbem funditus tollere. Cic. Ruiner et destruire du tout.
    \
        Tollere liberos, siue pueros, pro Suscipere. Plin. iunior. Avoir des enfants de sa femme.
    \
        Tollere. Plaut. Nourrir.
    \
        Furtim tollere aliquem. Virg. Le nourrir et eslever secretement.
    \
        Tollere. Plaut. Differer, Prolonger.

    Dictionarium latinogallicum > tollo

  • 12 speculum

    speculum, ī, n. (specio), der Spiegel (bei den Alten aus glänzenden Metallplatten), I) eig.: speculorum levitas, Cic.: sp. concavum, Hohlspiegel, Plin.: inditum auro (in G. gefaßter) sp., Sen.: specula totis paria corporibus auro argentoque caelata sunt, Sen.: inter pectinem speculumque occupati, Sen.: cotidie adversum speculum (vor dem Sp.) ornari, Scipio bei Gell.: quodam modo speculi vice fungi (als Sp. dienen), Sen.: speculo placere, schön geputzt sein, Ov.: crebro semet in speculo contemplari, Apul.: faciem quaerere in speculo od. ad speculum, Macr. u. Hieron.: speculum suum consulere, Ov.: speculum in visere, Apul.: se speculo videre alterum, Hor.: hoc facinus speculo videre, Mart. (vgl. Lachm. Lucr. p. 219): Demosthenes grande quoddam intuens speculum componere actionem solebat, Quint.: inspicere tamquam in speculum in vitas omnium, Ter.: iis (libidinibus etc.) posse istius tamquam in speculo vitam intueri, Cic.: indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur, Cic. – vom Spiegel des Wassers, lympharum, Phaedr. 1, 4, 3. – II) übtr., der Spiegel = das Abbild, morum, Sittenspiegel, Plin. ep.: speculum video, Plaut.: quae (parvos et bestias) putat esse specula naturae, Cic.: opus Vergilianum de quodam Homerici operis speculo formatum est, Macr. – vulg. Nbf. speculus, ī, m., Ps. Cypr. de monte Sina et Sion 13
    ————
    (zweimal).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > speculum

  • 13 tollō

        tollō sustulī, sublātus, ere    [TAL-], to lift, take up, raise, elevate, exalt: in caelum vos umeris nostris: optavit, ut in currum patris tolleretur: sublatus est: quos in crucem sustulit: in sublime testudinem, Ph.: in arduos Tollor Sabinos, H.: terrā, O.: ignis e speculā sublatus.—Of children (the father acknowledged a new-born child by taking it up), to take up, accept, acknowledge, bring up, rear, educate: puerum, Enn. ap. C.: puellam, T.: qui ex Fadiā sustulerit liberos, i. e. was the father of.—In navigation, with ancoras, to lift the anchor, weigh anchor, set sail: sublatis ancoris, Cs., L.—In the army, with signa, to take up the march, break up camp, march: signa sustulit seseque Hispalim recepit, Cs.— To build, raise, erect: tollam altius tectum.— To take on board, take up, carry: naves, quae equites sustulerant, had on board, Cs.: Tollite me, Teucri, V.: sublatus in lembum, L.: me raedā, H.: Talem te Bacchus... Sustulit in currūs, O.—Fig., to raise, lift, lift up, elevate, set up, start: ignis e speculā sublatus: Clamores ad sidera, V.: risum, H.: oculos, i. e. look up.—To lift, cheer, encourage: Sublati animi sunt, your spirits are raised, T.: sustulere illi animos, have taken courage, L.: amieum, console, H. — To exalt, extol: aliquid tollere altius dicendo: ad caelum te tollimus laudibus: Daphnim tuum ad astra, V.— To assume, bear, endure: alquid oneris: poenas.— To take up, take away, remove, carry off, make way with: frumentum de areā: nos ex hac hominum frequentiā: pecunias ex fano, Cs.: iubet sublata reponi Pocula, V.: tecum me tolle per undas, V.: Me quoque tolle simul. O. — To take off, carry off, make away with, kill, destroy, ruin: hominem de medio: Thrasone sublato e medio, L.: Titanas Fulmine (Iuppiter), H.: tollet anum vitiato melle cicuta, H.: Karthaginem funditus, lay waste.—To do away with, remove, abolish, annul, abrogate, cancel: rei memoriam: sublatā benevolentiā: ut id nomen ex omnibus libris tollatur: demonstro vitia; tollite! away with them!: sublato Areopago: deos, to deny the existence of: diem, to consume in speechmaking: querelas, H.
    * * *
    tollere, sustuli, sublatus V TRANS
    lift, raise; destroy; remove, steal; take/lift up/away

    Latin-English dictionary > tollō

  • 14 speculum

    spĕcŭlum, i, n. [specio; hence, that in which one sees himself].
    I.
    Lit., a looking-glass, mirror (usually made of polished metal):

    speculum a speciendo, quod ibi se spectant,

    Varr. L. L. 5, § 129 Müll.; cf.:

    speculum, quod in eo specimus imaginem,

    id. ib. 6, §

    82: homines sibi habere speculum, ubi os contemplarent suom, etc.,

    Plaut. Ep. 3, 3, 2:

    quid opu'st speculo tibi, quae tute speculo speculum es maximum?

    id. Most. 1, 3, 94; cf. id. Men. 5, 9, 3:

    speculi imago,

    Lucr. 4, 279; cf. id. 4, 331:

    speculis apparent simulacra,

    id. 4, 98:

    speculorum levitas,

    Cic. Univ. 14:

    quotiens te in speculo videris alterum,

    Hor. C. 4, 10, 6:

    ut in speculo rugas aspexit aniles,

    Ov. M. 15, 232:

    se in speculo contemplari,

    App. Mag. p. 283, 4:

    cava specula,

    id. ib. p. 284, 2 et saep.— On the material and use of mirrors, v. Plin. 33, 9, 45, § 128; 34, 17, 48, § 160; 37, 5, 16, § 64; 37, 7, 25, § 97; Stat. S. 3, 4, 94; Sen. Q. N. 1, 17.—With tanquam, ut, etc.:

    inspicere, tamquam in speculum, in vitas omnium,

    Ter. Ad. 3, 3, 61; 3, 3, 74; Cic. Pis. 29, 71; id. Fin. 5, 22, 61; id. Rep. 2, 42, 69.—
    B.
    Poet., transf., of the mirror-like smoothness of water:

    lympharum in speculo,

    Phaedr. 1, 4, 3.—
    II.
    Trop., a mirror, copy, imitation (rare; more freq. connected with tamquam or ut, etc.; v. supra, I.):

    futuri temporis,

    Lucr. 3, 974; 4, 166:

    infantes et bestias putat specula esse naturae,

    Cic. Fin. 2, 10, 32; cf.

    corresp. with imago,

    Plaut. Men. 5, 9, 3:

    omne opus Vergilianum de quodam Homerici operis speculo formatum est,

    Macr. S. 5, 2 med.

    Lewis & Short latin dictionary > speculum

  • 15 tollo

    sustulī, sublātum, tollere
    1)
    а) поднимать (jacentem Pl; aliquid terrā O, de и a terra C)
    potest taurum t. qui vitulum sustulerit погов. Pt — кто поднимал телёнка, тот (в конце концов) поднимет и быка ( о Милане Кротонскомсм. Milon)
    б) воздевать (manus ad caelum H, Sen)
    aliquem in crucem t. C — распять кого-л. на кресте
    tectum altius t. Cнадстраивать дом
    t. ancoras Vr, Csсниматься с якоря
    t. signa Cs — поднимать военные знаки (знамёна), т. е. выступать в поход
    t. aliquem H или animos alicui Pl, Ter, L — ободрять, утешать кого-л.
    t. pecuniam Csвзимать деньги
    2) ( по древнеримскому обряду) поднимать с земли новорождённого ребёнка, т. е. признавать своим ребёнком (t. natum Pl); воспитывать, растить ( puĕrum Pl)
    t. liberos ex aliqua C — иметь детей от какой-л. женщины
    3) возвеличивать, возвышать ( aliquem honoribus H); превозносить ( aliquem in caelum C)
    4)
    а) снимать, убирать ( frumentum de areā C); свозить (tritĭcum in horreum ex areā Pt); убирать, выносить ( omnes mensas Pt); удалять ( simulacra ex delubris C); уносить ( praedam Cs); устранять (aliquem de или e medio C, L)
    tolle hanc opinionem, luctum sustuleris C — отбрось это мнение, и печали не станет
    5) убивать, умерщвлять ( aliquem venēno C); уничтожать (Carthagĭnem et Numantiam C; interitus omnia tollens atque delens C); изглаживать (alicujus rei memoriam t. ac delēre C)
    6) отменять, упразднять ( veteres leges novis legibus sublatae C); отвергать, отрицать ( deos C); прекращать, пресекать (querēlas H; bellum C)
    t. cupidinem alicujus rei H — подавить в себе влечение к чему-л.
    7) расходовать, терять ( tempus C)

    Латинско-русский словарь > tollo

  • 16 adventus

    adventus, ūs, m. (advenio), I) die Ankunft, das Eintreffen, Auftreten, die Anwesenheit, der Besuch, von Soldaten = der Anmarsch, das Anrücken (Ggstz. discessus, decessio, abitus, profectio, reditus), adv. tuus, Cic.: adv. meus reditusque, Cic.: adv. hospitum, Cic.: alienarum gentium, Einwanderung, Tac.: viri, Heimkehr, Hor.: adv. repens, (Ggstz. adv. exspectatus) Cic.: adv. necopinatus, Liv.: m. Ang. wohin? nocturnus ad urbem adv., Cic.: ad Italiam Hannibalis adv., Eutr.: ad Pompeium noster adv., Cic.: ipsorum adv. in urbes sociorum, Cic.: Pyrrhi in Italiam adv., Liv.: C. Laelii classisque adv. in Africam, Liv.: consulis Romam adv., Liv. – m. Ang. mit wem? Deiotari adv. cum suis omnibus copiis, Cic. – im Plur., adventus mei, Cic. u. (Ggstz. profectiones meae), Plin. ep.: invitationes adventusque nostrorum hominum, Cic.: adv. hostium non modo exspectati, sed etiam repentini, Cic.: meton. adventibus se offerre, sich diesen Leuten schon auf dem Wege in die Arme werfen, Cic. ep. 6, 20, 1. – adventus alcis appropinquat, Cic.: adventum alcis exspecto, Cic.: cetera multitudo e muris adventum imperatoris Romani regisque prospeculabatur, Liv.: praedonum adventum significabat ignis e specula sublatus, Cic. - v. Lebl., secuturae classis adv., Sen.: classis adv. Oreum (nach O.), Liv.: pedum, das Nahen der Füße, die Fußtritte, Verg.: adv. lucis, Sall.: solis, Plin.: veris, Hor.: adv. in animos et introitus imaginum, Cic. – II) übtr.: adv. nuptiarum, ICt.: adv. malorum, Ausbruch, Cic. – / Genet. adventi, Ter. Phorm. 154.

    lateinisch-deutsches > adventus

  • 17 compono

    com-pōno, posuī, positum, ere, zusammenlegen, -setzen, -stellen, I) im allg.: 1) vereinigend, a) zerstreute Ggstde. auf einem Punkte, α) lebl. Objj.: i intro et compone, quae tecum simul ferantur, Ter.: in quo (loco) erant ea composita, quibus rex te munerare constituerat, Cic. – m. in u. Akk., ligna in caminum, Cato: u. codicillos domino in acervum, Cato. – m. in u. Abl., tracta in qualo, Cato: uvas in (auf) tecto in (in) cratibus, Cato: corpus in membra divisum et in cista compositum, Iustin. – m. pro u. Abl., leges pro rostris, ICt. – β) leb. Objj., zusammenbringen, vereinigen, is (Saturnus) genus indocile ac dispersum montibus altis composuit, Verg.: et tabula una duos poterit componere amantes, Prop. – b) an sich getrennte Ggstde. neben-, aneinander od. ineinander fügend, seritur autem pronum et bina iuxta composita semina superque totidem, Plin. – m. Dat. od. m. cum u. Abl., latus lateri et cum pectore pectus, Lucil. fr.: virgineum latus Mercurio, betten zum M., Prop.: manibus manus atque oribus ora, Verg.

    2) gegenüberstellend: a) eig., als Gegner zusammenstellen, -bringen, -paaren, gegenüberstellen, gew. m. cum u. Abl. od. m. inter se od. (poet.) m. Dat., α) zum Kampfe, bes. Gladiatoren (vgl. Manuzzi Cic. ep. 2, 8 in. Scott Sen. contr. 3, 16. p. 612 sqq. Bünem. Lact. 3, 28, 7), Samnitem cum Pacideiano, Lucil. fr.: Threcem cum Threce, Sen.: ut non compositum melius (par sit) cum Bitho Bacchius, Hor.: gladiatores sub eodem magistro eruditos inter se, Quint.: se c. alci u. componi alci, sich einem (zum Zweikampf) stellen, Sil.: gladiator compositus ad pugnandum, Gell. 6 (7), 3, 31. – u. im Bilde, si quis casus duos inter se bonos viros composuerit, Quint.: ecce par deo dignum, vir fortis cum mala fortuna compositus, im Kampfe mit einem bösen Geschick, Sen.: u. cum hac (mala fortuna) se compositos ad proeliandum putant, Lact.: cum Christianus adversum minas et tormenta et supplicia componitur, Min. Fel.: pergis pugnantia secum frontibus adversis componere, Hor.: cum artibus mariti, simulatione filii bene composita, den Künsten des G. usw. wohl gewachsen (v. einer Frau), Tac. – β) vor Gericht zum Verhör zusammenstellen, gegenüberstellen, konfrontieren, Epicharis cum indice composita, Tac.: ubi cognitum reo, seque et libertum pari sorte componi, Tac. – b) übtr., vergleichend zusammenstellen, gegenüberstellen, m. Dat., dignitati alcis suam, Cic.: parva magnis, Verg. u. Ov.: homines divis, Catull. – m. cum u. Abl., Metelli dicta cum factis, Sall.: causam cum causa, Quint.

    II) insbes.: 1) ein Ganzes aus einzelnen Teilen zusammensetzen, zusammenfügen, m. ex u. Abl., exercitus eius compositus ex variis gentibus, Sall.: genus humanum ex corpore et anima compositum est, Sall. – So nun α) als mediz. t. t.: medicamenta, Cels.: emplastrum, Scrib.: venena, Ov. – m. ex u. Abl., narcissinum unguentum ex flore narcisso, Cels.: antidoton ex variis et inter se contrariis effectibus, Quint. – m. ad u. Akk., liquidum medicamentum ad idem (malum), Cels. – m. causā u. Genit., emplastrum calvariae causā, Cels. – β) v. Werkmeister, Erbauer usw., qui cuncta composuit (v. Weltschöpfer), Cic.: tu ita compone domum meam, ut etc., Vell.: c. urbem, Verg.: aggerem tumuli, Verg. – m. Dat. (wem?), templa deis, Ov. – m. Abl. (mit, aus), mensam gramine, Sil. – γ) v. Wortbildner, vitilitigatores ex vitiis et litigatoribus, Plin.: verba composita (Ggstz. verba simplicia), voces compositae, Quint. – δ) v. Schriftsteller, mündlich od. (gew.) schriftlich zusammensetzen, aufsetzen, verfassen, abfassen, entwerfen, librum, Cic.: libellos, Quint.: tristes libellos, Elegien, Prop.: artes rhetoricas, Cic.: commentarium consulatus sui, Cic.: interdictum, senatus consultum, Cic.: carmen, Hor. u. Suet.: poëma, Cic.: elegos, Hor.: versus, Quint.: orationem, Liv.: rationes familiares, Tac.: stipulationum formulas, Cic.: testimonium, Cic.: argumentum (ein Sujet), Cic. – m. Adv., alquid Latine, Suet.: exordium nimium apparate, Cornif. rhet. – c. bene, male, Quint. – m. Abl. (mit), blanditias tremulā voce, Tibull.: verba meditata manu trementi, Ov. – m. Abl. (wie), verba Aeschyleo cothurno, im äsch. K. (= in ernstem Tone), Prop.: fortia virorum illustrium facta heroicis composita versibus, Amm. – m. Abl. caus., litteras nomine alcis, Liv. – m. de u. Abl., carmen de alqa re, Gell.: praecepta de liberorum educatione, Quint.: libellos de Helvidi ultione, Plin. ep.: volumen de tuenda sanitate, Cels.: artificium de iure belli, Cic.: aliquid de ratione dicendi, Quint. – m. ex u. Abl., liber ex alienis orationibus compositus, zusammengestoppelt, Cic. – m. ad od. in u. Akk., carmen ad lyram, Quint.: oratio ad conciliandos plebis animos composita, Liv.: verba ad religionem deorum composita, Cic.: carmina in hunc operis morem, Hor. – m. Dat. (wem?), Socrati reo orationem, Quint.: carmen, quale componi victoribus solet, ein Siegeslied, Quint. – m. Dat. (wofür? wozu?), c. carmen lyrae, Prop.: scaenae fabulas, Tac.: c. carmen celebrandae Metelli memoriae, Sen. – m. pro u. Abl. (für) u. in u. Akk. (gegen), libri, quos pro te et in illum composuisti, Plin. ep. 9, 1, 1.

    2) zusammenlegen = niederlegen, bei legen, a) eig.: α) niederlassend, beiseitelegend, hemmend beilegen, einziehen, sinken lassen, niederlassen, -senken, armamenta (Takelwerk, naut. t. t., Ggstz. tollere arm.), Liv.; verb. armamenta complicare et componere (wo compl. auf die Segel, comp. auf den Mast usw. sich bezieht), Plaut.: c. arma, Hor.: altero erecto, altero composito supercilio, Quint.: gradibus compositis, mit langsamen, bedächtigen Schr., Verg. – β) einsammelnd, aufbewahrend, αα) Schätze, Vorräte usw. einbringen, einlegen, einmachen, aufbewahren (vgl. Thiel Verg. Aen. 8, 317. p. 193), opes, Verg.: composito securus acervo, Tibull. – bes. als t. t. der Landw. (Ggstz. depromere), condo et compono, quae mox depromere possim (im Bilde), Hor.: tergora suis, Col.: herbas, Col.: ostreas, Apic. – m. in u. Abl. od. bl. Abl., cepam in fidelia, Col.: herbam ollā novā, Scrib. – ββ) die Asche u. Gebeine eines Verstorbenen in eine Urne sammeln u. beisetzen, bestatten (vgl. Broukh. Tibull. 3, 2, 26), cinerem, Ov.: ossa alcis, Prop.: cinerem ossaque, Val. Flacc.: u. eine Pers. (= deren Asche u. Gebeine), Pisonem, Tac.: omnes suos, Hor.: sic ego componi versus in ossa velim, Tibull.: compositus prope cineres cognatos, Catull.: iunctos nos arena componet, begraben, Petr. – γ) auf ein Lager setzend od. legend, niederlegen, niederstrecken, hinstrecken, hinbetten, aulaeis se superbis aureā spondā, Verg. Aen. 1, 697 sq. – bes.: αα) einen Ermüdeten zur Ruhe betten, se thalamis, Verg.: defessa membra, Verg. – quiete compositi (Ggstz. vigilantes), Quint.: bene compositus somno vinoque, Ov. – dah. im Bilde, se c. in villa, sich auf seiner Villa zur Ruhe setzen, Plin. ep.: diem clauso Olympo, betten, Verg. (vgl. Thiel Verg. Aen. 1, 374). – ββ) einen (mit Gewändern, Bändern u. Kränzen geschmückten) Leichnam auf das Paradebett hinlegen (griech. περιστέλλω, vgl. Casaub. Pers. 3, 104), componi in lecto, Sen.: componi lecto, Pers., od. toro, Ov. – δ) beschwichtigend beilegen, sich legen machen, motos fluctus, Verg.: cum mare compositum est, Ov.

    b) übtr., was unruhig ist, zur Ruhe bringen, α) Zustände beilegen, beruhigen, beseitigen, schlichten, ausgleichen, beschwichtigen,controversias regum, Caes.: negotium (die Sache = den Prozeß), Suet.: discordias, Tac.: bellum, Sall.: seditionem, Liv. (versch. von unten no. 4, b, β). – controversias per colloquia, Caes.: plura moderatione magis quam vi, Tac.: contentiones sine ullo studio, Auct. b. Alex. – absol., coheredes mei componere et transigere cupiebant, Plin. ep. 5, 1, 7. – unpers., ut componeretur, daß der Streit beigelegt würde, daß eine friedliche Ausgleichung zustande käme, Cic. Rosc. Am. 136. Caes. b. c. 3, 16, 4. – β) ein Land, eine Völkerschaft, Versammlung zur Ruhe bringen, beruhigen, beschwichtigen (Ggstz. commovere), Armeniam, Tac.: rebelles barbarorum animos pace componi, Tac.: c. comitia praetorum, quod acriore ambitu exarserant, Tac.: u. oft compositi, zur Ruhe gebracht (v. Völkern usw.), Tac.; vgl. Walther Tac. ann. 12, 40. p. 108. – γ) ein aufgeregtes Gemüt, eine gemütlich aufgeregte Pers. beruhigen, beschwichtigen, animum, mentem, Cels.: amicos aversos, versöhnen, Hor. Vgl. compositus no. 1.

    3) etw. in eine gewisse Lage, Richtung, Stellung, Ordnung bringen, a) eig., α) übh., bes. als mediz. t. t., ore stamina, Cael. Aur.: si (infans in utero) forte aliter compositus est, eine andere Lage hat, Cels.: ideoque ossa sic se habent, ut aliquis composuit, gelegt, eingerichtet hat, Cels. – β) in die richtige Lage, Stellung bringen, diductis aedificia angulis vidimus moveri iterumque componi, daß Gebäude, die ihre winkelrechte Stellung verloren haben, erschüttert werden und dadurch wieder in die rechte Lage kommen, Sen. nat. qu. 6, 30, 4: ad ictum militaris gladii compositā cervice, zurechtgelegten, Sen. ad Marc. 26, 2. – u. als mediz. t. t., c. iugulum, das Schlüsselbein einrichten, Cels. 8, 8. no. 1. – γ) in gehörige Ordnung, Reihenfolge legen, aufstellen, zurechtlegen, zurechtstellen, ordnen, sidera, Cic.: signa (Bildsäulen), Cic.: aridum lignum, aufschichten, Hor.: quis id lignum ita composuisset? Gell.: c. specula ita, ut corpora possint detorquere in pravum, Sen.: quid in operibus manu factis tam compositum (Regelmäßiges) tamque compactum et coagmentatum inveniri potest? Cic. – u. als milit. t. t. = συντάττειν, Truppen taktisch, in Reih u. Glied aufstellen, ordnen, c. subsidia, Sall. fr.: insidias, einen Hinterhalt legen (versch. v. unten no. 4, b, γ), Tac. u. Eutr.: composito agmine incedere, Tac.: exceptus compositis hostium ordinibus, geordneten, geschlossenen, Tac. – m. in u. Abl. u.a. Praepp., in secunda (acie) cohortes festinas, Sall. fr.: legionem pro ripa, Tac.: insidias in montibus, Iustin.: exercitum in hibernaculis, konzentrieren, Sall.: sua quemque apud signa, Tac. – m. in u. Akk. od. m. bl. Abl., classiarios in numeros legionis, Tac.: aciem per cuneos, Tac.: numero compositi (equites) in turmas, Verg.: eques compositus per turmas, Tac.: Frisios, Batavos propriis cuneis, Tac.: compositi firmis ordinibus, Tac.: iam acie compositi, Tac.; vgl. compositus no. 2, a. – m. ad u. Akk. od. bl. Dat. (zu), agmen ad iter magis quam ad pugnam compositum, Liv.: agmen ad omnes casus, Liv.: c. exercitum viae pariter et pugnae, Tac.: c. se ad confligendum, Sisenna fr.

    b) übtr.: α) als rhet. t. t., die Worte gehörig stellen, ordnen, in gehöriger Ordnung aneinanderfügen, verba c. et quasi coagmentare, Cic.: c. et struere verba sic, ut etc., Cic.: quam lepide lexeis compostae, ut tesserulae, Lucil. fr.; vgl. compositus no. 2, b, α. – β) als publiz. t. t., was politisch in Unordnung, Verwirrung war, in Ordnung bringen, ordnen, regulieren, res, Liv.: res Germanicas, Suet.: Ardeae res seditione turbatas, Liv.: statum Orientis, Suet.

    4) in eine gewisse Form bringen, zurechtlegen, zurechtmachen, ordnen, bilden, a) eig.: capillum satis commode, Plaut.: composito et delibuto capillo, Cic.: c. comas, Ov. u. Quint.: crines, Verg.: neta texenda, Hier. ep. 130, 15: caput reticulo, Lampr. Heliog. 11, 7. – togam, die Toga zusammennehmen, zurechtlegen, ihr den gehörigen Faltenwurf geben, Hor. u. Quint.: ebenso se, sowohl übh. das Gewand als insbes. die Toga zusammennehmen, dem Gewande, der Toga den gehörigen Faltenwurf geben, Ov. u. Plin. ep. – pulvinum facili manu, Ov.: torum bene, Ov. – vultum, die Miene zurechtlegen, bald = eine ernste Miene, eine Amtsmiene annehmen, Plin. ep. u. Suet., bald = eine ruhige Miene annehmen, erkünsteln, Fassung in den Mienen erkünsteln, Quint., Tac. u. Plin. ep.: per ipsum compositum et fictum vultum lacrimae profunduntur, Sen. – m. Ang. wie? durch die Wendungen in od. ad modum, ad imaginem alcis rei u. dgl., so u. so zurechtlegen, einrichten, bilden, formen, gestalten, linamentum in modum collyrii, Cels.: utramque manum ad modum aliquid portantium, Quint.: circuli compositi ad imaginem earum vertebrarum, quae in spina sunt, Cels.: eodem modo compositum aliquid ex arido penicillo (Schwamme), Cels. – m. in od. ad u. Akk., cubile in ambitionem compositum, zum Prunk eingerichtet, Sen.: c. vultum ad speculum in terrorem, den Ausdruck des Schreckens geben, Suet.: orationis vultum ad id, quod efficere tendimus, Quint.: veste servili in dissimulationem sui compositus, durch Sklaventracht unkenntlich gemacht, Tac.

    b) übtr., in ein gewisses Verhältnis, in eine gewisse Verfassung bringen, α) übh. einrichten, gestalten, anlegen, anordnen, verordnen, entwerfen, ordnen, über etw. disponieren, itinera sic, ut etc., Cic.: sua rectius, Sall. fr.: quod adest, Hor.: compositā et constitutā re publicā, in einem geordneten u. festgefügten Staatswesen, Cic.: non emendata nec usque ad votum composita civitas, ein nach Wunsch geordneter St., Tac.: in consideranda componendaque causa totum diem ponere, Cic.: salvo iam et composito die, Plin. ep.: necdum compositis maturisve satis consiliis, Liv.: ex sententia omnibus rebus paratis compositisque, Sall.: in senatu cuncta longis aliorum principatibus composita decernuntur, was entworfen war, Tac. – m. ad od. in u. Akk. = zu etw. einrichten, für od. auf etw. berechnen, für etw. geeignet machen, auf etw. gefaßt machen, c. cultum victumque non ad nova exempla (nach der Mode), sed ut maiorum mores suadent, Sen.: auspicia ad utilitatem rei publicae composita, Cic.: c. omnia ad voluptatem multitudinis imperitae, Quint.: animum ad omnes casus, Quint.: cunctis ad tristitiam compositis, in allem der Ausdruck der Betrübnis, Tac.: c. animum vultumque ad abstinentiam, Plin. ep.: composita in magnificentiam oratio, eine in hochtrabenden Ausdrücken abgefaßte Rede, Tac. – u. eine Person., oratorem ad haec omnia, Quint.: Vitellianos ad modestiam, bekehren, Tac.: se ad imitationem alcis od. veritatis, Quint.: se ad delicias memoriae suae, sich in die Launen seines Gedächtnisses fügen, Sen. rhet.: componi ad reverentiam, Hochachtung erheucheln, Tac.; vgl. compositus no. 3, b, β. – β) etw. mit einem andern entwerfen, verabreden, ab- od. ausmachen, über etw. übereinkommen, etw. festsetzen, bestimmen, im üblen Sinne = abkarten, bei Ang. mit wem? m. cum u. Abl. od. m. inter se, zB. rem c., Ter.: res c., res inter se c., Sall.: nocturnum hoc argumentum fingere et c., Liv.: c. fabulam Volsci belli, Liv.: iam ante adventum legatorum consilium, Liv.: societatem praedarum cum latronibus, Sall. fr.: crimen, Cic.: seditionem (versch. v. oben no. 2, b, α), Tac. hist. 4, 14: dolum, Sall.: diem rei gerendae, Liv.: locum beneficii tempusque, Tac. – m. folg. indir. Fragesatz, cum summa concordia, quos dimitterent, quos retinerent, composuerunt, Liv. 40, 40, 14. – m. folg. Infin., ii secretis colloquiis componunt Gallos concire, Tac. ann. 3, 40. – u. Pass. unpers., ut domi compositum cum Marcio erat, Liv. 2, 37, 1: u.m. folg. ut u. Konj., compositum erat inter ipsos, ut Latiaris strueret dolum, Tac. ann. 4, 68. – composito, Ter., Nep. u.a., u. ex composito, Sall. fr., Liv. u.a., u. de composito, Apul. apol. 1, nach Verabredung, verabredetermaßen (s. Drak. Liv. 1, 9, 10. Mützell Curt. 7, 1, 5). – dah. prägn., c. alqm, jmd. (zu einer Übeltat) anstiften, alqm pretio, Sall. hist. fr. 1, 43 (46). – γ) etw. erkünsteln = ersinnen, aussinnen, anstiften, aushecken, erdichten, erheucheln, mendacia, Plaut.: crimen et dolum, Tac.: verba et fraudes, Prop.: insidias alci od. in alqm (versch. v. oben no. 3, a, γ), Tibull. u. Prop.: risum mendaci ore, Tibull.: rumorem, Tac. – δ) einen friedlichen Zustand zuwege bringen, ins reine bringen, stiften, pacem, Liv., Prop. u.a.: pacem his condicionibus, Liv.: pacem circa Brundusium, Vell.: pacem cum Philippo, Liv., cum Pyrrho, Iustin.: gratiam inter eas, Ter. – / Parag. Infin. componier, Catull. 68, 141. – Ungew. Perf. Act. composivere, Tac. ann. 4, 32: composeiverunt, Corp. inscr. Lat. 5, 7749, 2. – Partic. Perf. synkop. compostus, Lucil. fr. inc. 33 (bei Cic. de or. 3, 171). Varr. Atac. bei Sen. contr. 7, 2 (16). § 28 u. bei Sen. ep. 56, 6. Verg. Aen. 1, 249.

    lateinisch-deutsches > compono

  • 18 constituo

    cōn-stituo, stituī, stitūtum, ere (con u. statuo), beistellen = hinstellen, hinsetzen, aufstellen, I) im engern Sinne: omnes currus triumphales, Val. Max. – m. Adv. (wo?) od. Praepp. (ante u. circum u. Akk., in m. Abl.), ferales cupressos ante (vornhin), Verg.: mendacem ante ipsam aciem, Val. Max.: hominem ante pedes Q. Manilii, Cic.: bovem in Aventino ante aram Dianae, Val. Max.: in litore taurum ante aras, Verg.: circum bovem alias hostias, Varr. LL.: duos equos in conspectu eorum, Val. Max.: u. (im Bilde) velut in aliqua sublimi specula constitutus, Lact. 2, 2, 18: c. ante oculos huius miseri senectutem, sich (im Geiste) vor Augen stellen, Cic. Cael. 79. – So nun als milit. t. t., a) aufstellen, aufpflanzen, bes. in Reih u. Glied, formieren od. sich formieren lassen, gew. m. Praepp. (bes. m. in u. Abl., m. ante, ad, pro, sub, intra) od. m. bl. Abl., impedimenta, Liv.: aciem, legionem, Caes.: arma in templo Castoris, Bewaffnete aufstellen, Cic.: signa ante tribunal, aufpflanzen, Liv.: impedimenta cum captivis haud procul acie in edito colle, Curt.: octo cohortes in fronte, Sall.: naves in alto, Caes.: omnes alarios in conspectu hostium pro castris, Caes.: reliquas sex legiones pro castris in acie, Caes.: cohortes sub infimo colle ab dextro latere hostium, Caes.: intra silvas aciem ordinesque, Caes.: in secundo ordine, Auct. b. Afr.: naves longas ad latus apertum hostium, Caes.: classem apud Aegos flumen, apud Salamina exad versum Athenas, Nep.: naves aperto ac plano litore, Caes. – m. Abl. der Entfernung, legionem CC passibus ab eo tumulo, Caes. – m. contra u. Akk., reliquas legiones in armis expeditas contra hostem, Caes. – m. dopp. Acc., in fronte collocant XXII (naves), reliquas subsidiarias (als Reserve) in secundo ordine, Auct. b. Alex. 14, 3. – v. einem einzelnen, se constituere, sich aufstellen, zum Zweikampf Stellung nehmen, Cl. Quadr. bei Gell. 9, 13, 17. – b) von der Bewegung aus aufstellen, haltmachen lassen (vgl. Drak. Liv. 27, 11, 6 u. die Auslgg. zu Sall. Iug. 49, 5), agmen, signa paulisper, Sall. u. Liv.: signa legionis, Caes.: signa haud procul portā, Liv.: convertisse agmen, quo loco constituerat, Liv. – m. Acc. der Entfernung, signa quadringentos ferme inde passus, Liv. – dah. viell. übtr., si (narratio) constituitur aliquando, haltmacht, Cic. de or. 2, 328.

    II) im weitern Sinne: 1) eine bestimmte Stelle anweisend irgendwo hinsetzen, einsetzen, a) jmd. anweisen, wo seinen Wohnsitz zu nehmen, ibi futuros Helvetios, ubi eos Caesar constituisset atque esse voluisset, Caes.: reliquias praedonum contractas in urbibus remotoque mari loco in certa sede c., feste Wohnsitze geben, Vell. – als milit. t. t., jmdm. wo seine Stellung anweisen, ihn wohin stellen, legen, neque se praesidium, ubi constitutus esset, tenere posse, Caes.: praesidia in Tolosatibus circumque Narbonem, Caes. – b) jmd. in etw. als Besitztum einsetzen, einweisen (Ggstz. exturbare, expellere), plebem in agris publicis, Cic.: si Campanus ager dividatur, exturbari et expelli plebem ex agris, non constitui et collocari, eingewiesen u. angesiedelt, Cic. – c) jmd. in einen Posten, ein Amt einsetzen, setzen, ihn anstellen, auch m. in u. Abl., regem, Cic.: praefectos, Caes.: unum aliquem lectorem, Quint.: princeps (Fürst) divinitus constitutus, Plin. pan. – reges in civitate, Cic.: alqm sibi quaestoris in loco, Cic.: alqm in hoc munere, Q. Cic.: alqm supra bibliothecam, Vitr. – m. dopp. Acc., a quo regem et se et filium suum constitutos esse, Cic.: Commium regem ibi, Caes.: Cavarinum apud eos regem, Caes.: im Passiv m. dopp. Nom., rex (als K.) constituitur Arbactus, Iustin.: Alcibiades dux classi constituitur, Iustin. – d) bei jmd. in ein Verhältnis einsetzen, m. in u. Abl. des Verhältnisses, Athenaeum in maxima apud regem auctoritate gratiaque, veranlassen, daß der König dem Ath. wieder sein ganzes Vertrauen schenkt u. vollen Einfluß gestattet, Cic. ep. 15, 4, 6.

    2) errichtend, gründend, veranstaltend aufstellen, a) lebl. Objj., mit Adv., od. m. Praepp., od. m. Genet. od. Abl. loc.; od. m. Dat. (wem zu Ehren? wem zum Nutzen?), α) ein Bauwerk u. dgl. aufstellen, errichten, eine Stadt, Örtlichkeit u. dgl. anlegen, herrich ten, turres, Caes.: vineas ac testudines, Nep.: triplicem Piraei portum, Nep.: templa arasque, Suet.: aedem Iovis Feretrii, Nep.: laterarias (Ziegelhütten) ac domum, Plin.: urbem, Nep. u.a. (s. Ruhnken Vell. 1, 2, 6): oppidum, Caes.: oppidum c. suāque pecuniā exaedificare, Caes.: publice statuas, Quint.: effingere et constituere (herrichten) nidos, Cic.: asylum, Lact.: tectum antiquitus constitutum, Nep.: c. aream, Col.: c. crucem, s. crux. – c. castella ad extremas fossas, Caes.: pyras curvo in litore, Verg.: tropaea in Pyrenaeis iugis, Sall. fr. – alci publice in foro statuam, Nep.: aedem in foro geminis fratribus, Suet.: horrea certis locis, Caes.: domi suae quintanam, Suet.: domi suae sacellum Automatias, Nep.: domos Athenis, Plin.: in Getis Graias domos, Ov. – domicilium sibi Magnesiae, Nep. – als milit. t. t., Romae castra (aufschlagen), Suet.: u. so hiberna omnium legionum in Belgis, Caes. – als mathem. t. t., in data linea triangula aequis lateribus c., errichten (konstruieren), Quint. 1, 10, 3. – β) eine Anstalt u. vgl. errichten, einrichten, einsetzen, ludos illic quinquennales, Suet.: nova portoria, Vell.: vectigal in monte Antilibano, Cic.: aerarium interfectoribus Caesaris, Nep.: collegia antiquitus constituta, Suet. – u. als publiz. t. t., eine Machtstellung errichten, schaffen, einsetzen, decemviralem potestatem in omnibus urbibus, Nep.: magistratus per singulas civitates, Iustin.: senatum centum senatorum, Iustin.: novi generis imperia in (gegen) alqm, Caes.: quae (potestates, imperia, curationes) constituuntur ad populi fructum aliquem aut commodum, Cic. – γ) ein Reich errichten, bilden, ex multis gentibus nationibusque unum regnum populumque, Iustin. 8, 6, 2. – δ) eine Vornahme anstellen, auctionem, Cic.: sermonem, Varr. LL.: sponsalia, ICt. – als gerichtl. t. t., c. actionem (eine Klage), Cic.: actionem adversus ingratos, Val. Max. – crimen in alqo, Klage gegen jmd. erheben, Cic.: reperietis idcirco haec in uno homine pecunioso tot constituta, ut etc., gegen diesen einen g. M. so viele Maßregeln ergriffen, Cic. – c. quaestionem (Untersuchung), Cic. u. Quint. – ε) Zustände zustande bringen, begründen, feststellen, amicitiam (Ggstz. tollere, v. Nutzen), Cic.: amicitiam cum alqo, Q. Cic.: concordiam, Cic.: pacem, Cic.: pacem his legibus, Nep.: victoriam, Cic.: magnam sibi auctoritatem pugnā illā navali, Nep.: videte, quod ius nobis, quam condicionem vobismet ipsis, quam denique civitati legem constituere (einführen) velitis, Cic. – ζ) zur Nachachtung aufstellen, documentum more militari, Auct. b. Afr.: maximum exemplum iustitiae in hostem, Cic. – b) leb. Objj.: α) übh. schaffend hinstellen, m. dopp. Acc., di primum homines humo excitatos celsos et erectos constituerunt, Cic. de nat. deor. 2, 140. – β) als milit. t. t., eine Legion usw. er richten, bilden, tres legiones, Caes. – m. ex u. Abl., legio septima constituta ex veteranis, Cic.

    3) eine feste Stellung (Halt, Verfassung, Stimmung usw.) gebend, eine feste Haltung geben, in eine gute Verfassung (Stimmung) versetzen, eine feste Einrichtung geben, disponieren (stimmen), regulieren (ordnen), fest bestimmen, befestigen (stählen), sicher begründen, konsolidieren, a) den Körper usw., is cui corpus bene constitutum sit, dessen Körper sich in guter Verfassung od. Stimmung (griech. σαρκος ευσταθὲς κατάστημα od. σαρκος ευστάθεια) befindet, Cic. – iam confirmata et constituta vox, Quint.: iam perfectis constitutisque viribus, Quint. – b) Geist u. Gemüt (Charakter), exordium est principium orationis, per quod animus auditoris constituitur (gestimmt wird) ad audiendum, Cornif. rhet.: animus bene constitutus, Cic. – übtr. auf die Pers., viri sapientes et bene naturā constituti, Cic. Sest. 137: quotus quisque philosophorum invenitur, qui sit ita moratus, ita animo ac vitā constitutus, ut ratio postulat, dessen Denk- u. Handlungsweise in einer solchen Verfassung ist, wie usw., Cic. Tusc. 2, 11. – c) Zustände, senectus, quae fundamentis adulescentiae constituta est, das durch den in der Iugend gelegten Grund einen festen Halt bekommen hat, Cic.: ineuntis aetatis inscitia senum constituenda et regenda prudentiā est, muß in der Klugheit der Greise Halt u. Leitung suchen, Cic. – d) menschliche Verhältnisse, Angelegenheiten, Einrichtungen, α) einzelne Verhältnisse usw., rem familiarem, Cic.: rem nummariam de communi sententia, Cic. – übtr. auf die Pers., qui integri sunt et sani et bene constituti de rebus domesticis, deren Hauswesen sich in guter Verfassung befindet, gute Haushalter, gute Hausväter, Cic. Sest. 97. – Passiv unpers., non tam sinistre constitutum est, ut non etc., es steht nicht so schlimm mit uns, daß wir nicht usw., Plin. pan. 45, 5. – β) das Staatswesen usw., rem publicam c., componere et c., Cic.: bene morata et bene constituta civitas, Cic.: c. plures rei publicae partes, Cic.: c. civitatem, Suet., civitates, Cic.: res summā aequitate, Nep. – eae res, quas ipse Athenis constituerat, seine Einrichtungen zu Athen, Nep.: c. Chersonesum, Nep.: c. alci regnum, Nep.

    4) bestimmend feststellen, festsetzen, bestimmen, a) übh. abgrenzend, α) lebl. Objj., feststellen, festsetzen, ansetzen, bestimmen, anordnen, anberaumen, u. im Einverständnis mit einem andern = verabreden, übereinkommen, zusagen, im üblen Sinne = abkarten, m. Acc., c. iter ad Cirtam oppidum, Sall. (u. so ex itinere proposito et constituto reverti, Cic.): c. locum, Ter.: tempus, diem, Cic., Caes. u.a.: constitutā die causae dictionis (an dem bestimmten Tage der Verteidigung), Caes.: c. Olympiada, Cic.: primam Olympiada, Vell. – c. vadimonium (gerichtl. t. t.), Cic. – u. (im Bilde) fines, qui sint in amicitia, Cic.: modum credendi, Cic.: mercedem funeris, Cic.: summum pretium, Cic.: certa pretia, Cic. – poenas capitis, Cic. – m. Dat. (wem? für wen? wozu?), diem concilio, Caes.: diem nuptiis, Plaut.: proximum diem ei negotio, Sall.: posterum diem pugnae, Caes.: pretium frumento, Cic.: aera (Sold) militibus, Liv.: singulis fines imperii, Sall.: certos mihi fines terminosque constituam, extra quos egredi non possim, Cic.: gravissimum ei rei supplicium cum cruciatu, Caes.: poenam alci, Cic. u. Quint.: capitis poenam iis, qui non paruerint, Caes. – m. ad u. Akk., grandiorem aetatem ad consulatum, Cic.: certam pecuniam proconsulibus ad mulos et tabernacula, Suet. – m. in u. Akk. der Zeit, in posterum diem tempus locumque, Liv.: nuptias in hunc diem, Ter. – m. cum u. Abl. od. (s. unten mit ut) inter se, diem cum alqo c., pacisci et c., Caes. u. Cic.: colloquium cum rege, Liv. – m. in (gegen) u. Akk. der Pers., in impios et consceleratos poenas certissimas, Cic. – m. folg. indir. Fragesatz, armorum quantum quaeque civitas domi quodque ante tempus efficiat constituit, Caes.: quid in annos singulos vectigalis populo Romano Britannia penderet constituit, Caes.: quantum quaeque civitas daret Aristides delectus est qui constitueret, Nep.: constitui cum hominibus, quo die mihi Messanae praesto essent, Cic. – m. folg. Acc. u. Infin., nam constitui cum quodam hospite me esse illum conventuram, Ter.: et is hodie venturum ad me constituit domum, Ter.: vellem non constituissem in Tusculanum me hodie venturum esse L. Aelio, Cic.: si constitueris cuipiam te advocatum in rem praesentem esse venturum, Cic. – m. folg. ut u. Konj., Lentulus cum ceteris... constituerant, ut L. Bestia... quereretur de actionibus Ciceronis, Cic.: constituimus inter nos, ut ambulationem conficeremus in Academia, Cic. – m. de (über) u. Abl., de numero pastorum alii angustius, alii laxius constituere solent; ego in (auf) octogenas hirtas oves singulos pastores constitui, Atticus in centenas, Varr. r. r. 2, 10, 10 Keil. – absol. m. Dat. (wem?), hic ubi nocturnae Numa constituebat amicae, ein Stelldichein zu geben pflegte, Iuven. 3, 16. – absol. m. in u. Akk., in diem tertium constituunt, Sall. Iug. 66, 2. – ganz absol., sic constituunt (setzen sie die Zeit fest), sic condicunt, Tac. Germ. 11, 2. – Passiv unpers., Avillius, ut erat constitutum, simulat se aegrotare, Cic. Clu. 37. – β) leb. Wesen, zu einem Zwecke bestimmen, bestellen, stellen, accusatorem, Cic.: testes, Cic.: iudices de alqa re, Cic.: publice patronum huic causae, Cic.: curatores legibus agrariis, Cic.: tutores pupillis, ICt.: debitorem sibi, ICt.: m. dopp. Akk., alqm reum pro se, ICt. – b) erklärend, urteilend, entscheidend feststellen, α) übh., m. folg. Acc. u. Infin. = die Erklärung abgeben, den Satz aufstel len, consuetudo... eo deducta est, ut et constitueret, honestum esse aliquid, quod utile non esset, et utile, quod non honestum, Cic.: bona possessa non esse constitui, Cic. – m. folg. indir. Fragesatz = sich ein festes Urteil bilden, sich entscheiden, nondum satis constitui, molestiaene plus an voluptatis attulerit Trebatius noster, Cic.: constituere apud se debet, utrum contra tabulas bonorum possessionem petat, an vero legatum persequatur? Ulp. dig. – β) als jurist. t. t., αα) gesetzlich feststellen, disceptationem (Streitpunkt), Cic.: controversiam (Streitpunkt), Cic. – bes. iudicium, für zu Recht bestehend erklären (durch ein Gesetz, ein Edikt od. durch Bestellung eines Richters von seiten des Prätors), Cic.: u. iudicium de rebus repetundis, Cic.: iudicium capitis in alqm, Cic.: iudicio damni iniuriā (über Ersatz des widerrechtlich erlittenen Schadens) constituto, Cic. – nuper apud (vor dem Richterstuhl) C. Orchivium collegam meum locus ab iudicibus Fausto Sullae de pecuniis residuis non est constitutus, wurde von den R. gegen F. S. wegen der r. G. nicht auf Prozeß erkannt, Cic. Clu. 94. – u. v. Gesetz, ius melius Sullanis praediis quam paternis, zuerkennen, Cic. agr. 3, 10. – ββ) gesetzlich entscheiden, einen Beschluß fassen, verordnen, v. Richter, litem, Petr. 18, 5: quid ageres? quid constitueres? Ps. Quint. decl. 3, 14. – absol. m. de u. Abl., de certo, de perspicuo iure, Cic.: alio modo aut de religiono aut de re publica, Cic.: de hoc (verst. Eumene) Antigonus cum solus constituere non auderet, ad consilium rettulit, Nep. – m. folg. ut u. Konj., ut debeatur, Plin. pan. 40, 5. – c) beschließend festsetzen, beschließen, sich entschließen, den Entschluß fassen, α) übh.: m. Acc., haec ex re et ex tempore constitues, Cic.: nihil ante de profectione constituam, quam etc., Cic. – m. folg. Infin., bellum cum Germanis gerere, Caes.: desciscere a rege, Nep.: cum mihi deliberatum ac constitutum sit, ita gerere consulatum, ut etc., Cic. – m. folg. ut u. Konj., constitueram, ut V. Idus Aquini manerem, Cic. – β) v. Senat, m. folg. indir. Fragesatz, ut celeriter quod opus esset constitueretur, Rutil. Lup. 1, 17: u. so ibid. 2, 17. – / Archaist. Plusquampers. constitiveram, Plaut. Pseud. 549 R. u. Fl. (Götz u. Lorenz besser mecum statueram).

    lateinisch-deutsches > constituo

  • 19 custodia

    cūstōdia, ae, f. (custos), die Wache, Hut, I) im allg., die Wache, Bewachung, Überwachung (Kontrolle), die Hut, Obhut, der Schirm, die Beschirmung, die Bewahrung, die Aufsicht, Beaufsichtigung, die achtsame Fürsorge, auch die Sicherheitsmaßregel ( hingegen tutela = der Schutz, die schützende Aufsicht) 1) eig.: a) übh., m. subj. Genet., hospitum privatorum, Liv.: pastoris, Col.: canum, Cic.: materni corporis, Cic.: templi, Liv.: tenebrarum ac parietum custodiae, Cic. – m. obj. Genet., mei capitis, Cic.: corporis, Cic. (vgl. unten no. d): ignis (Vestae), Cic.: regis, Beschirmung des Königs = Schonung des Lebens des Königs, Iustin. 2, 6, 18: rei publicae, Cic.: sui, Achtsamkeit auf sich selbst, Cels.: conservandi sui, Cic.: urbis, Obhut, Verwaltung der Stadt (zB. vom Präfektus Urbi), Vell. (vgl. unten no. d): c. diligens, Curt.: dura matrum, Hor.: fida canum, Cic.: fida iustitiae (subj. Genet.), Cic.: una c. fidelis memoriae rerum gestarum, die einzige zuverlässige Art der Aufbewahrung, Liv.: intentior, Liv.: frugum et pecudum c. sollers, Verg.: summa rei publicae, Cic. – alqm diligenti od. intentiore custodiā asservare, Liv. u. Curt.: sacra fideli custodiā asservare (v. einem Orte), Liv.: committere alci custodiam pecuniae, Curt.: continere tabulas privatā custodiā, Cic.: decipere custodiam pastoris (v. Tieren), Col.: dimittere (aufgeben) custodiam mei capitis, provinciae, Cic.: facere salutis custodiam, Scrib.: non sine tacita custodia haberi, heimlich überwacht (kontrolliert) werden, Frontin.: regis filium non sub hospitum modo privatorum custodia, sed publicae etiam curae ac velut tutelae esse velle, Liv.: eloquentiam orbam (gleichs. verwaiste Jungfrau) domi tenere saeptam liberali custodiā, Cic.: omnibus custodiis (jeder Art von Kontrolle) subiectus, Cic.: fratris liberos ne materni quidem corporis custodia tegere potuit, Cic. – b) die Aufsicht des Knabenführers, c. paedagogorum, Quint. 1, 2, 25. – c) die Aufsicht, Wache des Frauenwächters, tristis c., Prop. 2, 6, 39: tristis c. servi, Ov. art. am. 3, 601. – d) die Wache, Bewachung des Wächters (Nachtwächters, milit. Postens), das Wachehalten, Wachestehen, Schildwachestehen, verb. excubiae et custodiae, Cic. – m. subj. Genet., c. militum, Suet.: custodiae classium, Caes. – m. obj. Genet., c. arcis, Liv.: corporis, Cic.: portae, Suet.: portus, Liv.: urbis, Liv. – custodiae maritimae, Caes.: custodiae nocturnae praefectus, Nachtwachtmeister, Apul. – custodiae od. suae custodiae causā (als Leibwache), zB. Gallos equites suae custodiae causa circum se habere, Caes.: u. petere turmam equitum Romanorum, Sall. – agere urbis custodiam, Liv.: agitare hic custodiam, Plaut.: committere custodiam corporis feris barbaris, Cic.: credere alci custodiam illam od. custodiam alcis, Nep.: inde intentioris utrimque custodiae esse, Liv.: ponere navem ad custodiam, Caes.: ponere militem ad custodiam aditus, Liv.: polliceri excubias et custodias (Posten- u. Schildwachestehen), Cic.: praeesse custodiae portus, Liv.: remittere de custodiis maritimis, Caes.: saepire alqm custodiā militum, Suet.: neglegenter servare custodias, Liv.: tradere III cohortibus custodiam navium longarum, Caes. – haec a custodiis classium loca maxime vacabant, Caes.

    2) meton.: a) die Wache = die Wache stehenden Personen, der Wachtposten, die Schildwache, Leibwache, die Bedeckung, Besatzung, α) im Sing., in Prosa nur kollektiv, custodiam ex suis ac praesidium sex milia hominum unā reliquerunt, Caes. b. G. 2, 29, 4: pauci de custodia (Leibwache) Germani, Suet. Cal. 45, 1. – bei Dichtern v. einer Pers., cernis, custodia qualis vestibulo sedeat (v. der Tisiphone), Verg.: unicus anser erat, minimae custodia villae, Ov.: v. mehreren, abest custodia regis, Leibwache, Ov.: vigil Phrygios servat custodia muros, Ov. – β) im Plur. (oft verb. custodiae stationesque od. stationes custodiaeque, custodiae vigiliaeque od. ac vigiliae, praesidia custodiaeque), frequens custodiis locus, ein stark mit W. besetzter, Liv.: nocte dieque iuxta parata instructaque omnia custodiis ac vigiliis erant, Liv. – m. subj. Genet., custodiae hostium, Liv.: c. munitionum, Auct. b. Alex.: propter custodias Menapiorum (zB. clam transire non posse), Caes. – custodiae artae, Liv.: horribiles, Cic.: c. laxatae, Liv. – custodiis circumsaepire alqm, Lact.: vinclis custodiisque circummoenitum esse, Plaut.: circumdare horribiles custodias, Cic.: deducere custodias munitionum, Auct. b. Alex.: defendere sua tecta custodiis vigiliisque, Cic.: disponere custodias diligentius, Caes., paulo incautius in muro, Caes., u. verb. praesidia custodiasque ad ripas Ligeris, Caes.: custodias in portis, vigilias vicatim exigere (aufbieten), Liv.: alias custodias fallere, Liv.: eo (dadurch) custodias hostium fallere, Liv.: intentissimas custodias fallere (v. Sklaven), Sen.: inclusus nostris custodiis exercitus (feindl. Heer), Vell.: coloniam munire praesidiis, custodiis, vigiliis, Cic.: ponere custodias circa portas, Liv.: saepire domum custodiis, Nep.: saepire domum et vias acribus custodiis, Tac.: custodias tollere, die Zollwachtposten, Mautposten aufheben, Cic. de prov. cons. 10. – b) der Standort der Wache, der Wachtposten, Posten, haec mea sedes est, haec vigilia (Wache), haec custodia (Posten), hoc praesidium stativum (Standlager), Cic.: in hac custodia et tamquam specula (Warte) collocati sumus, Cic. – familias maximas in portubus atque custodiis habere (Zollwacht –, Mautposten), Cic. de imp. Pomp. 16.

    3) übtr., die Bewahrung, Beobachtung, decoris, Quint.: suae religionis (seines Eides), Quint.: summa pudoris, Sen.: diligentior ritus patrii, Vell.

    II) insbes., die Verwahrung, der Gewahrsam, die Haft, sowohl abstr. = Gefangenhaltung jmds., als auch konkret = das Gefängnis, bes. im Plur., 1) eig., m. subj. Genet., custodiae hominis privati, Cic.: custodiae amicorum propinquorumque, Cic. – c. artissima, Mela: publica, Cic.: regia, Cic.: nimis soluta, Liv.: tutissima, Cic. u. Liv. – bes. oft c. libera, im Zshg. auch bl. custodia, die freie Überwachung, Haft, der freie, weite Arrest (griech. φυλακώ ελευθέρα, indem einem Staatsgefangenen ein bestimmtes Gebiet als Aufenthalt angewiesen wird, das er nicht überschreiten darf), Liv. u.a., im Plur. v. mehreren, Sall. – attinere alqm publicā custodiā, Tac.: asservari privati hominis custodiis, Cic.: alqm huic optimae atque tutissimae custodiae non audere committere, Cic.: alqm in custodiam condere, conicere, Liv.: dare alqm in custodiam, Cic., alqm alci in custodiam, Suet.: dare se in custodiam (freie H.), Cic.: in libera custodia Albae decedere (sterben), Vell.: alqm ex custodia dimittere, Liv.: Romanos in custodiam civitatium dividere, Liv.: oppidanorum turbam per finitimos populos in custodiam dividere, Liv.: multitudo in custodias divisa, Liv.: alqm Albam in custodiam (freie H.) ducere, Liv.: alqm e custodia educere, Cic.: elabi (entrinnen) custodiae, Tac. u. Flor.: emittere alqm e custodia et levare vinculis, Cic.: eripere alqm e custodia, Cic.: esse in custodia publica od. regia, Cic.: esse apud alqm in lignea custodia, Plaut.: habere alqm in custodia, Tac., seorsus in custodia, Liv.: habere ipsos per municipia in custodiis, Sall.: haberi in liberis custodiis (v. mehreren), Sall.: habere alqm in custodia, Tac. hist. 1, 58 u. habere alqm prope in custodiam, wie in Haft Befindliche behandeln, Liv.: includere in praedonum hostiumque custodias tantum numerum civium Romanorum, Cic.; vgl. alqm velut custodiae causā balneis includere, Liv.: tali modo custodiā liberari, Nep. (vgl. im Bilde alqm istis corporis custodiis liberare, Cic.): mittere alqm alci in custodiam, Liv.: mittere alqm cum obsidibus in custodiam Carseolos (nach K.), Liv.: necari in custodia, Caes.: perire a morbo in alcis custodia, Nep., u. perire morbo in eadem custodia, Suet.: praeesse custodiae (zB. is, qui custodiae praeerat, der Kerkermeister), Val. Max.: servare alqm liberā custodiā haud procul a castris, Liv.: tenere alqm vinculis et artissimā custodiā, Mela: teneri eādem custodiā, Nep.: teneri in custodiis (v. mehreren), Sall.: tradere alqm in custodiam, Cic. (u. so tr. alqm in cust. Rheginis [den Rh. = bei den Rh.]), Liv., od. Ephesi, Cic.: traditi incustoditi in custodiam omnes sunt, seorsum cives sociique, Liv.: tradere alqm custodiae, Suet.

    2) meton., der Eingekerkerte, Verhaftete, der Arrestant, unus ex custodiarum agmine, Sen. ep. 77, 18: custodiarum series, Suet. – eadem catena et custodiam et militem copulat, Sen. ep. 5, 7. – custodias asservare per milites, Plin. ep.: seriem custodiarum od. custodias recognoscere, Suet.: quod ubique esset custodiae (alle Eingekerkerten, die sich irgendwo befanden), in Italiam deportari praeceperat, Suet. – / Alter Genet. custodias von den Gramm. (Charis. 107, 12. Serv. Verg. Aen. 11, 801) fälschlich angenommen bei Sall. hist. fr. 3, 35 (42), s. Dietsch u. Kritz z. St.

    lateinisch-deutsches > custodia

  • 20 Cydonea

    Cydōnēa (Cydōnīa), ae, f. (Κυδωνία), eine uralte u. berühmte Stadt an der Nordküste von Kreta, in der Gegend des heutigen Kanea (nach einigen j. Paleocastro, nach a. Platania), Heimat der Quitten, Mela 2, 7, 12. (2. § 113). Plin. 4, 59 u. 61. Flor. 3, 7. § 4 u. 6 (wo jedoch überall Form Cydonia [Κυδωνία ] Variante ist; vgl. Tzschucke Mela vol. 2. part. 2. p. 548 sqq.). – Dav.: A) Cydōn, ōnis, m. (Κύδων), der Cydonier, Verg.: im Plur., Lucan. – B) Cydōniātae, ārum, m. (κυδωνιαται), die Einw. von Cydonia, die Cydoniaten, Liv. – C) Cydōnītēs, ae, m. (Κυδωνίτης, sc. οινος), Quittenwein, Col. u. Pallad. – D) Cydōnius, a, um (Κυδώνιος), cydonisch, poet. für kretisch, arcus, Hor.: specula, Verg. – bes. mala Cydonia od. bl. cydonia, Quitten, Quittenäpfel, Scrib., Col. u. Prop. – u. Cydonia arbor od. absol. cydonia, ae, f., od. cydonius, ī, f., der Quittenbaum, Pallad.: auch arbores Cydonii, Pallad. – lana Cydonia, an der Quitte, Mart. 10, 42, 3. – Nbf. a) Cydōnēus, a, um (*Κυδώνειος), cydonëisch, poet. für kretisch, Ov.: subst., cydōnēum, ēī, n., der Quittensaft, Quittenwein, Ulp. dig. 33, 6, 9 pr. – b) cotōneus, a, um, cydonisch, C. malum, die Quitte (als Baum u. als Frucht), Cato, Varro, Plin. u. Gromat. vet. (vgl. Macr. sat. 7, 6, 13: mala cydonia, quae cotonia Cato vocat): dass. melum (μηλον) cotoneum, Gromat. vet. 321, 12: u. dass. subst., cotōneum, eī, n., Plin. u. Gromat. vet. – c) vulg. qudenaea mala, Quitten, Edict. Diocl. 6, 73.

    lateinisch-deutsches > Cydonea

См. также в других словарях:

  • specula — SPECULÁ, speculez, vb. I. 1. tranz. A trage foloasele dintr o anumită situaţie, a avea un profit din ceva; a exploata, a înşela pe cineva (profitând de anumite împrejurări). ♦ A face speculă (1), a vinde cu suprapreţ. 2. tranz. A face tranzacţii… …   Dicționar Român

  • speculă — SPÉCULĂ, specule, s.f. 1. Comerţ ilicit care constă în vinderea sau revinderea, cu preţuri exagerate, a unor mărfuri. 2. Tranzacţie de bursă care constă în cumpărarea (şi vânzarea) valorilor, cu scopul de a obţine câştiguri din diferenţa de curs …   Dicționar Român

  • Specŭla — (lat.), hoher Ort, von wo aus man etwas beobachten kann, Warte …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Specŭla — (lat., »Warte«), von den Römern an Grenzen und Straßen errichteter viereckiger Wachtturm; auch soviel wie Sternwarte. – Mehrzahl von Speculum (s. Spiegel, S. 731) …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Specula — Speculum Spec u*lum, n.; pl. L. {Specula}, E. {Speculum}. [L., fr. specere to look, behold. See {Spy}.] 1. A mirror, or looking glass; especially, a metal mirror, as in Greek and Roman arch[ae]ology. [1913 Webster] 2. A reflector of polished… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Specula Domus — (Рагуза,Италия) Категория отеля: Адрес: Via Salita Specula 3, 97100 Рагуза, Италия …   Каталог отелей

  • Specula retifera — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Mollusca Class: Gastr …   Wikipedia

  • Specula marginata — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Mollusca Class: Gast …   Wikipedia

  • Specula styliformis — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Mollusca Class: Ga …   Wikipedia

  • Specŭla Hercŭlis — (a. Geogr.), so v.w. Herculessäulen …   Pierer's Universal-Lexikon

  • specula — spec·u·la (spĕkʹyə lə) n. A plural of speculum. * * * …   Universalium

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»