-
1 interitus
-
2 interitus
interitus ūs, m [inter+I-], overthrow, fall, ruin, destruction, annihilation: interitum rei p. lugere: familiam ab interitu vindicare: omnium rerum interitūs: exercitūs.— Death: Sabini, Cs.: voluntarius: tuum ingemuisse interitum, V.* * *ruin; violent/untimely death, extinction; destruction, dissolution -
3 interitus
interitus interitus, us m гибель -
4 interitus
inter-itus, ūs, m. (intereo), der Untergang, das Verschwinden, die Vernichtung, a) lebl. Subjj.: legum, Cic.: vitae, Gell.: pro me est repentina eius coloris facies (Erscheinung) et repentinus interitus (Verschwinden), Sen.: im Plur., omnium interitus atque obitus, Cic.: totarum urbium interitus, Sen. – b) leb. Wesen: immaturus, Cic.: voluntarius, Cic.: Caesaris, Cic.: consulum, Cic.: regum domesticorum, das Aussterben, Iustin.: u. so generis, Val. Max.: m. Abl. (durch), exercitus nostri interitus ferro, fame, frigore, pestilentiā, Cic. Pis. 40: Plur., ortus, interitus, Cic. de nat. deor. 1, 42.
-
5 interitus
inter-itus, ūs, m. (intereo), der Untergang, das Verschwinden, die Vernichtung, a) lebl. Subjj.: legum, Cic.: vitae, Gell.: pro me est repentina eius coloris facies (Erscheinung) et repentinus interitus (Verschwinden), Sen.: im Plur., omnium interitus atque obitus, Cic.: totarum urbium interitus, Sen. – b) leb. Wesen: immaturus, Cic.: voluntarius, Cic.: Caesaris, Cic.: consulum, Cic.: regum domesticorum, das Aussterben, Iustin.: u. so generis, Val. Max.: m. Abl. (durch), exercitus nostri interitus ferro, fame, frigore, pestilentiā, Cic. Pis. 40: Plur., ortus, interitus, Cic. de nat. deor. 1, 42.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > interitus
-
6 interitus
1.intĕrĭtus, a, um, Part., from intereo.2.intĕrĭtus, ūs, m. [intereo], destruction, ruin, annihilation (class.):interitus est quasi discessus et secretio, ac diremptio earum rerum, quae junctione aliqua tenebantur,
Cic. Tusc. 1, 29:omnium rerum interitus atque obitus,
id. Div. 2, 16, 37:legum,
id. Cat. 3, 8:exercitus,
id. Div. 1, 32:pravitatis,
id. Fin. 2, 9:immaturus,
i. e. death, id. Brut. 33:tuum ingemuisse interitum,
Verg. E. 5, 28:vitae,
Gell. 15, 1. -
7 interitus
-
8 interitus
погибель, уничтожение, inter. ususfr. (1. 14 D. 7, 4. 1. 4 D. 46, 2. 1. 15 D. 10, 2. 1. 35 § 3 D. 6, 1. 1. 1 C. 4, 66).Латинско-русский словарь к источникам римского права > interitus
-
9 interitus
, us mгибель, уничтожение -
10 secretio
sēcrētĭo, ōnis, f. [secerno] séparation (des parties), dissolution. - est interitus quasi discessus et secretio ac diremptus earum partium, quae ante interitum junctione aliquā tenebantur, Cic. Tusc. 1, 29, 71: la mort est pour ainsi dire la séparation, la dissolution, la dissociation violente des parties qui, avant la mort, étaient tenues ensemble par quelque attache.* * *sēcrētĭo, ōnis, f. [secerno] séparation (des parties), dissolution. - est interitus quasi discessus et secretio ac diremptus earum partium, quae ante interitum junctione aliquā tenebantur, Cic. Tusc. 1, 29, 71: la mort est pour ainsi dire la séparation, la dissolution, la dissociation violente des parties qui, avant la mort, étaient tenues ensemble par quelque attache.* * *Secretio, Verbale. Cic. Separation. -
11 obitus
1.ŏbĭtus, a, um, Part., from obeo.2. I.A going [p. 1235] to, approaching; an approach, a visit (perhaps only ante- and post-class.; syn. adventus): obitu dicebant pro aditu, Paul. ex Fest. p. 188 Müll.: ecquis est qui interrumpit sermonem meum obitu suo? Turp. ap. Non. 357, 21 sq.: ut voluptati obitus, sermo, adventus suus quocumque adveneris, Semper siet, * Ter. Hec. 5, 4, 19 (obitus occursus: ob enim significat contra;II.ergo obitus aditus): civitatum multarum,
App. M. 9, 13.—A going down, setting (the class. signif. of the word; syn. occasus).A.Of the heavenly bodies:B.solis et lunae reliquorumque siderum ortus, obitus motusque,
Cic. Div. 1, 56, 128; id. de Or. 1, 42, 187:lunae,
id. N. D. 2, 7, 19; Lucr. 4, 393:stellarum ortus atque obitus,
Cat. 66, 2:signorum obitus et ortus,
Verg. G. 1, 257. —Pregn., downfall, ruin, destruction, death, etc. (syn. interitus):III.post obitum vel potius excessum Romuli,
Cic. Rep. 2, 30, 52; cf.of the same: post optimi regis obitum,
id. ib. 1, 41, 64: posteaquam mihi renuntiatum est de obitu Tulliae, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 1:obitus consulum,
id. Brut. 11, 10, 2:post eorum obitum,
Caes. B. G. 2, 29 fin.:immaturus,
Suet. Calig. 8:longum miserata dolorem Difficilesque obitus,
her painful death, Verg. A. 4, 694:ducum,
id. ib. 12, 501: post obitum occasumque nostrum, since my ruin (i. e. exile), Cic. Pis. 15, 34:omnium interitus atque obitus,
id. Div. 2, 16, 37 (al. leg. ortus):dici beatus ante obitum nemo debet,
Ov. M. 3, 137.—(Acc. to obeo, II. B. 4.) An entering upon, undertaking a thing (post-class.): fugae, Tert. Fug. ap. Persec. 1. -
12 interitio
-
13 tollo
sustulī, sublātum, tollere1)potest taurum t. qui vitulum sustulerit погов. Pt — кто поднимал телёнка, тот (в конце концов) поднимет и быка ( о Милане Кротонском — см. Milon)t. aurem H — настораживатьсяб) воздевать (manus ad caelum H, Sen)t. sortes C — тянуть жребийaliquem in crucem t. C — распять кого-л. на крестеtectum altius t. C — надстраивать домt. ancoras Vr, Cs — сниматься с якоряt. ignem e speculā C — зажигать (сигнальный) огонь на высотеt. vexillum bAl, C — поднять флагt. signa Cs — поднимать военные знаки (знамёна), т. е. выступать в походt. ad se in navem C — принимать к себе на бортclamor tollitur C и se tollit V — раздаётся крикt. fisum H — расхохотатьсяt. aliquem H или animos alicui Pl, Ter, L — ободрять, утешать кого-л.t. poenas C — подвергаться кареt. pecuniam Cs — взимать деньгиtolle, lege Aug — возьми (книгу) и почитайt. onus C — поднимать (брать на себя) бремя2) ( по древнеримскому обряду) поднимать с земли новорождённого ребёнка, т. е. признавать своим ребёнком (t. natum Pl); воспитывать, растить ( puĕrum Pl)t. liberos ex aliqua C — иметь детей от какой-л. женщины3) возвеличивать, возвышать ( aliquem honoribus H); превозносить ( aliquem in caelum C)4)а) снимать, убирать ( frumentum de areā C); свозить (tritĭcum in horreum ex areā Pt); убирать, выносить ( omnes mensas Pt); удалять ( simulacra ex delubris C); уносить ( praedam Cs); устранять (aliquem de или e medio C, L)tolle hanc opinionem, luctum sustuleris C — отбрось это мнение, и печали не станетб) вычёркивать ( nomen ex или de libris C); отнимать или убавлять ( alicui potionis et cibi aviditatem C)5) убивать, умерщвлять ( aliquem venēno C); уничтожать (Carthagĭnem et Numantiam C; interitus omnia tollens atque delens C); изглаживать (alicujus rei memoriam t. ac delēre C)6) отменять, упразднять ( veteres leges novis legibus sublatae C); отвергать, отрицать ( deos C); прекращать, пресекать (querēlas H; bellum C)t. cupidinem alicujus rei H — подавить в себе влечение к чему-л.7) расходовать, терять ( tempus C)8) обходить молчанием (t. aliquem Sl) -
14 voluntarius
I voluntārius, a, um [ voluntas ]1) добровольный, поступающий по собственной воле (miles Cs, T; servus C)2) добровольный, сделанный по собственной воле, самопроизвольный (interĭtus C; servĭtus T)voluntaria mors C — добровольная смерть, самоубийство3) растущий самопроизвольно, дикорастущий ( herba PM)II voluntārius, i m.доброволец Cs, L -
15 acerbus
acerbus, a, um, Adj. m. Compar. u. Superl. (v. 2. acer), scharf, schneidend für die Sinne, I) eig.: 1) den Mund zusammenziehend, herb von Geschmack (Ggstz. dulcis, mitis, suavis), Neptuni corpus (Meerwasser), Lucr.: sapor, Plin.: bes. von unreifem Obst, scharf, herb, u. dah. unreif, unzeitig, roh übh., pirum, Varr.: oliva, Plin.: uva, Phaedr.: u. übtr., unreif, unzeitig, frühzeitig, virgo, Varr. fr. u. Ov.: res, Cic.: funus, Verg. u. Tac.: partus, Ov. – 2) für das Gehör, schneidend, grell, serrae stridentis horror, Lucr.: stridor, Plin.: acerba auditu vox propter nimiam exilitatem, Val. Max.: vox acerbissima, Cornif. rhet. u. Sen. – Acc. Plur. neutr. poet. für das Adv., acerba sonans, rauh tönend, Verg. georg. 3, 149. – 3) empfindlich für das Gefühl, schneidend, rauh, frigus, Hor.: ictus phalangii, Plin. – 4) für das Gesicht, vultus acerbi, sauere, finstere, Ov. – Acc. Plur. neutr. poet. für das Adv., acerba tuens, mit giftigem Blick, Verg. Aen. 9, 794. – II) übtr. auf das innere Gefühl, a) v. Pers., rauh, streng, abstoßend, grämlich, kleinlich (Ggstz. moderatus, remissus), inimicus, hostis, Cic.: creditor, Sen.: recitator, grausamer, Hor.: Libitina, grimmige, Hor.: alci acerbus, Cic.: acerbus in alqm, Ov.: acerbus in exigendo, Cic.: modo acerbior parciorque, modo remissior ac neglegentior, Suet.: subst., acerbus, bitterer Tadler, Bekrittler, Hor.: acerbos e Zenonis schola exire, Sauertöpfe, Cic. – b) v. Lebl., u. zwar: α) von dem, was mit Strenge geübt, eingefordert usw. wird, bitter, empfindlich, streng, peinlich, kleinlich, delectus, Liv.: inquisitio, Liv.: illius severitas, Cic.: imperium acerbius, Nep.: acerbissima diligentia, Cic.: illa acerbissima exactio, Cic.: acerbissima tributa, Cic.: acerbissimae impiorum poenae, Cic. – β) v.d. Rede, bitter, hart, kränkend, gehässig, linguae acerbae et immodice liberae fuit, Liv.: minaces et acerbae litterae, Cic.: litterae acerbissimae, bitterböser Br., Cic.: acerbum et breve scriptum, Suet.: ac. rumor, Tibull.: facetiae, Tac.: acerbissimum acclamationum genus, Suet. – γ) v. Zuständen, herb, bitter, empfindlich, kränkend, schmerzlich, peinlich, betrübend, incendium, Cic.: recordatio, Cic.: funus, Plaut. u. Cic.: funera, Tac.: scelus, Cic.: mors, Cic.: alcis interitus, Cic.: exitus tam tristis atque acerbus, Liv. fr.: odium acerbum, acerbissimum, Cic.: consilium neutri parti acerbum, Liv.: quam triste hoc ipsi, quam acerbum mihi, Plin. ep.: etsi erit acerbum auditu, Cic.: acerbum est ab aliquo circumveniri, acerbius a propinquo, Plaut. – acerbum est, acerbius est m. folg. Infin., Cic.: non est acerbum m. folg. Infin., Sen. – neutr. subst., aliquid cotidie acerbi atque incommodi nuntiatur, Cornif. rhet.: acerba ex amore homini oblata, Ter.: multa acerba, multa turpia habuit ille annus, Cic.: Ggstz., hoc bonum inter meras voluptates, hoc est inter tristia et acerba, Sen. – Acc. Plur. neutr. poet. für das Adv., acerba fremens, knirschend vor Schmerz, Verg. Aen. 12, 398.
-
16 facies
faciēs, ēi, f. (zu facio; vgl. Gell. 13, 30 od. 29, 2), das Gemächt, I) abstr.: 1) übh. die äußere Beschaffenheit, das Äußere, das Aussehen, Ansehen, der Anblick, die äußere Erscheinung, das Bild (s. Fabri Sall. Iug. 15, 1), a) leb. Wesen: hominis, Ter.: Illyrica hominis, Plaut.: reorum, Liv.: cadaverosa, Ter.: decora, Sall.: faciem (dem Äußeren nach) tauro propior, Verg.: quem ne de facie quidem nosti, Cic.: senatus faciem secum attulerat, hatte in seiner Person den S. dargestellt, Cic. – b) lebl. Ggstde.: locorum, Ov.: ripae, Curt.: maris, Verg.: imminentis periculi, Curt.: forma ipsa et tamquam facies honesti, Cic.: ceterum facies totius negotii (Kampfesarbeit) varia, incerta, foeda atque miserabilis, Sall.: facie (poma Tiburtia) praestant, sie sehen nur schöner aus, Hor.: sub his per latus omne vineae porriguntur unamque faciem longe lateque contexunt, Plin. ep.: pro me est repentina eius (coloris) facies (Erscheinung) et repentinus interitus (Verschwinden), Sen.: quorum nullum est tam mirabile quam primā facie (dem ersten Anschein nach) videtur, Sen.: u. so dicebat quosdam colores primā facie duros, Sen. rhet. – 2) insbes.: a) ( wie species) die Gestaltung, Art, Beschaffenheit (s. Mützell Curt. 3, 11 [28], 22), laborum, scelerum, Verg.: in faciem hederae (efeuartig) frondescere, Ov.: non una pugnae facies, nicht gleichförmig gestaltete sich der K., Tac.: nec ulla facies mali (Jammerszene) deerat, Curt.: quā facie sunt (crepundia)? von welcher Art sind sie? Plaut.: ad istam faciem, (solcher Gestalt od. Art) est morbus, qui te macerat, Plaut.: ossa cineremque eius mixta odoribus contusaque in faciem pulveris aquae indidit, Gell. 10, 18, 3. – b) bloßes äußeres, scheinbares Ansehen, Schein, publici consilii facie (unter dem Sch.), Tac.: facie ingenii blandiri, Quint. – c) schönes, anmutiges Ansehen, Schönheit, Anmut, α) einer Pers.: Tyndaridis, Verg.: neglecta, Ov.: facie spectabilis, Ov.: cura dabit faciem, Ov. – β) einer Örtl.: fac. loci, Ov. met. 3, 414. – d) glänzendes Ansehen, Glanz, convenit illis et facie maioris vivere census, Iuven. 7, 137. – II) konkr.: 1) die äußere Gestalt, Figur, Form, a) leb. Wesen: deae, Verg.: Homeri, Cic.: nova, Cic.: terribiles facies Scytharum Bactrianorumque, Curt.: in faciem alcis verti od. converti, Verg.: se in omnes facies vertere, Verg.: alqm facie cognoscere oder noscitare, Liv. – b) lebl. Ggstde.: loci, Tac.: locorum, Sall.: vestigii humani, Sall. fr.: litteras facie nosse, Quint.: multarum urbium faciem praestare, Plin. ep.: nec pingues unam in faciem nascuntur olivae, Verg. – 2) das Antlitz, Angesicht, Gesicht, alcis, Cic. u.a.: rubida, Suet.: cicatricosa, Quint.: contracta (eingeschrumpftes), Plin. ep.: depravata (verzerrtes), Sen.: faciem rasitare, Suet.: faciem quaerere, sich im einnehmenden Mienenspiel üben, Prop.: faciem perfricare, sprichw. = die Scham verlieren, Plin. praef. § 4. Quint. 11, 3, 160. – / Alter Genet. Sing. facies u. facii (vgl. Gell. 9, 14, 1 sq.), Claud. Quadr. bei Gell. 9, 13, 11 u. 9, 14, 3: alter Genet. facie, Plaut. mil. 1172. – Genet. Plur. facierum, Cato or. fr. 71 ( bei Prisc. 7, 95). Vulg. (Amiat.) 2. Cor. 1, 11: Nom. u. Akk. Plur. facies, Tert. adv. Iud. 11 (wo Ggstz. posteriora, Rückseite), Hieron. epist. 38, 3. Vulg. thren. 5, 12; Ierem. 42, 12 u.a.: Dat. Plur. faciebus, Hieron. Ephes. 3, 5.
-
17 immaturus
im-mātūrus (in-mātūrus), a, um, unreif, I) eig.: a) v. Früchten, frons, Quint.: pira, uvae, Cels.: amomum, Plin. – b) von Geschwüren, metuo, ne (vomicam) immaturam secem, Plaut. Pers. 315. – c) v. leb. Wesen u. deren Alter usw., unreif, noch nicht mannbar, puellae, Suet. Tib. 61, 5: m. Dat., dum esset immatura aetas nuptiis, Donat. Ter. Andr. 443. – prägn., gallorum imm. cantus, das Krähen der noch nicht mannbaren (jungen) Hähne, Quint. 11, 3, 51. – II) übtr., unzeitig, zu früh, a) von Lebl.: caesura arboris (Ggstz. tempestiva), Plin.: mors, Lucr., Catull., Cic. u.a.: interitus, Cic.: obitus, Suet.: amor, Lucr.: consilium, Liv. u. Suet.: morum senilis auctoritas immatura (unnatürlich) adulescentibus creditur, Quint. – b) von leb. Wesen: immatura licet, tamen huc non noxia veni, Prop.: infans, qui conceptus erat, immaturus est editus, Suet.: ut si filius immaturus obisset, Hor.: quamquam tibi immaturo vita erepta, Sall. – prägn., imm. funus, die Leiche des vor der Zeit Gestorbenen, Quint. 6. praef. § 3.
-
18 intereo
inter-eo, iī, itum, īre, in etw. untergehen, sich verlieren, I) eig.: ut interit in magnitudine maris Aegaei stilla mellis, Cic.: prima flamma incerta, modo interiens, modo resurgens, Sen.: saxa intereunt venis, vermischen sich mit den A., Auct. Aetnae. – II) übtr., untergehen, verloren gehen, zugrunde gehen, umkommen, a) v. Lebl.: intereunt sacra, Cic., litterae, Cic.: interit ignis, Cic., aestas, Hor.: semina (Sprößlinge) intereunt, Colum.: naves naufragio intereunt, Caes.: usus interit, ist vergeblich, Caes.: pecunia interit largitione magistratuum, geht Null für Null auf, Nep.: possessio, der Besitz hört auf, ICt.: summum illud (numen) et aeternum neque imitabile neque interiturum (vergänglich), Tac. – b) v. Menschen: fame aut ferro, Caes.: morbo, ex vulnere, Curt.: interii, ich bin verloren, unglücklich, Ter.: inteream, ich will des Todes sein, Hor. – / Partiz. interitus, a, um, untergegangen, umgekommen, multis utrimque interitis, Claud. Quadrig. ann. fr. 96 ( bei Prisc. 9, 49): eam interitam dedere, Sidon. epist. 2, 10, 1 (Lütjoh. interemptam). – vulg. Imperf. interiebat, Heges. 4, 15, 2, interiebant, Sulp. Sev. chron. 2, 30, 3 cod. P ( aber Caes. b. G. 7, 82, 1 interibant). – vulg. Fut. interiet, interient, Grom. vet. 351, 4 sq. – Perf. interivi, Apul. met. 7, 7, gew. interii usw. – zsgz. Perf.-Formen interisset, Lact. 1, 12, 8: interissent, Cic. de div. 2, 20: interisse, ibid. 1, 119. Vgl. Georges Lexik. d. lat. Wortf. S. 358.
-
19 momentaneus
mōmentāneus, a, um (momentum), nur augenblicklich, zeitlich, motus oculi, Tert. adv. Marc. 5, 10; de res. carn. 42: ardor gentium, Tert. adv. Marc. 3, 17: regula, Schol. Pers. 4, 10: felicitas, Fulg. myth. 2, 17: filiorum decem interitus, Ambros. de off. 2, 5, 26: caecitas, ibid. 1, 29, 139: quod in praesenti est momentaneum, Vulg. 2. Cor. 4, 17. – dah. auch = zum augenblicklichen Bedürfnisse erbaut, improvisiert, de amoenis frondibus intextae subito momentaneae domus, Cassiod. var. 8, 33, 3.
-
20 ortus [1]
1. ortus, ūs, m. (orior), I) der Aufgang (Ggstz. occasus, obitus), 1) eig.: ortus primi solis, Verg.: ortus quartus lunae, der vierte Tag nach dem Neumonde, Verg.: ortus brumalis, die Winter-Morgenseite, Apul. – oft Plur., solis et lunae reliquorumque siderum ortus, Cic.: ortus et obitus signorum, Cic.: stellarum ortus atque obitus, Catull.: ortus occasusque siderum, Cic. – u. das Sich- Erheben des Windes, Favonii, Plin. 17, 57. – 2) meton.: ortus solis, Sonnenaufgang = Morgengegend, Orient, Cic. u. Liv.: ab ortu ad occasum commeans, Cic. – II) übtr., die Entstehung, a) leb. Wesen, die Entstehung, Geburt, deorum (Ggstz. interitus), Cic.: puerorum, Cic.: primus animantium, Cic.: primo ortu, gleich nach der Geburt: Cic.: Cato ortu Tusculanus, Cic.: ortum ducere ab Elide, abstammen von E., Ov. – b) das Wachsen, Hervorwachsen der Feldfrüchte usw., Lucr. 5, 211. – c) die Quelle, Avien. or. marit. 61. – d) abstr. Ggstde., die Entstehung, der Ursprung, tribuniciae potestatis, Cic.: iuris ortum a fonte repetere, Cic.
См. также в других словарях:
Interitus Dei — Жанр готик метал фолк метал готик рок Годы с 1994 года … Википедия
Masters of Rock (festival) — Masters of Rock Location(s) Vizovice, Czech Republic Zlín, Czech Republic Years active 2003 – present Date(s) July and December Genre Heavy metal Website … Wikipedia
Magica (band) — Magica Origin Constanţa, Romania Genres Power metal Symphonic metal Gothic metal Years active 2002 present Labels … Wikipedia
Magica (группа) — Magica Основная информация Жанр Пауэр метал, Симфо метал … Википедия
Kommen — 1. Allgemach kommt man weit. 2. As du kümmst, so geist du. (Mecklenburg.) – Firmenich, I, 70, 8; Dähnert, 215b; für Altmark: Danneil, 276. Sinn: Wie gewonnen, so zerronnen. 3. Bâr nett kömmt zu rachter Zeit, dâr muss nahm boass überbleit.… … Deutsches Sprichwörter-Lexikon
Andreas Gryphius — (October 11, 1616 July 16, 1664) was a German lyric poet and dramatist.Gryphius was born as Andreas Greif in Głogów (Großglogau) in Silesia, where his father was a clergyman. The family name was Greif, latinized, according to the prevailing… … Wikipedia
Johannes Brenz — Johann Brenz, the German theologian and Swabian Reformer, was born at Weil (8 miles s. of Stuttgart) June 24, 1499; died at Stuttgart September 11, 1570.Early Advocacy of the ReformationBrenz received his education at Heidelberg, where, shortly… … Wikipedia
List of Czech musical groups — This list contains an incomplete enumeration of Czech bands. # 123 min # 2Wings # 4TET # 9*mm # 13 # Abigail # Abraxas # Absurd Conflict # Ador Dorath # Adultery # Aghiatrias # Agogh # Agony # AG Flek # Ahmed má hlad # Alkehol # Arakain # Argema… … Wikipedia
Карминати — Бассиано (Carminati) итальянский врач и физиолог (1750 1830), профессор университета в Павии. К. впервые доказал, что артерии целиком наполнены кровью, а не частью особым родом газа, как допускал Роза; что у животных хладнокровных кровообращение… … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
Andreas Gryphius — Andreas Gryphius, Kupferstich von Philipp Kilian Andreas Gryphius (* 2. Oktober 1616 in Glogau, Schlesien; † 16. Juli 1664 ebenda; eigentlich Andreas Greif) war ein deutscher Dichter und Dramatiker des Barock. Er war der bedeutendste deutsche… … Deutsch Wikipedia
Corpus Hermeticum — Deckblatt Corpus Hermeticum 1643 (Ausg. F. Patricius) Das Corpus Hermeticum ist eine Sammlung von griechischen Traktaten in Brief , Dialog und Predigtform über die Entstehung der Welt, die Gestalt des Kosmos sowie menschliche und göttliche… … Deutsch Wikipedia