-
1 κοῖλος
Grammatical information: adj.Meaning: `hollow, hollowed out, spacious, deep' (Il.).Other forms: κόϊλος, s. belowCompounds: Often as 1. member, e. g. κοιλο-γάστωρ `with a hollow belly, greedy' (A.; on the formation Sommer Nominalkomp. 150).Derivatives: A. Substant.: 1. κοιλία f. `abdomen, belly, hollow of the body in gen.' (IA.) with κοιλιώδης `belly-like' (Arist.), κοιλιακός `blonging to the belly, suffer from diseases of the belly' (Plu., medic.), κοιλιτική ( νόσος) `disease of the belly' ( Cat. Cod. Astr.); diminut. κοιλίδιον (Str.). 2. κοιλάς f. `hollow, ravine' (hell.), adj. f. `hollow' (Tryph. Ep.). 3. κοιλότης `hollow' (Arist.). 4. κοιλίσκος m. `hollow, scoop-shaped knife' (medic.; cf. γραφίσκος and other names of instruments in Chantraine Formation 408). 5. and 6. κοίλωμα (Arist., hell.), κοίλωσις (Hp.) `hollowing, deepening', cf. κοιλόομαι below. - B. Adjectives (to τὸ κοῖλον `hollow, cavity'): 1. κοιλώδης `rich in cavities' (Babr.). 2. κοιλαῖος = κοῖλος (Gal.). - C. Verbs: 1. κοιλαίνω, κοιλᾶναι (- ῆναι), κεκοίλασμαι `hollow out' (IA.) with κοίλανσις (Alex. Aphr.), κοίλασμα (LXX, Hero), κοιλασία (Hero), 2. κοιλόομαι, only in κεκοιλωμένος `hollowed' (D. S., Dsc.); κοίλωμα, κοίλωσις, if not directly from κοῖλος, s. above.Origin: IE [Indo-European]X [probably] [592] *ḱeu(H)-? `hollow, deep' ??Etymology: From the sometimes threesyllabic κόϊλος (in Hom. always possible except χ 385, at verse-beginning; Meister HK 50, Chantraine Gramm. hom. 1, 28) follows a basis *κόϜιλος, which can be connected as λ-deriv. with κόοι τὰ χάσματα τῆς γῆς, καὶ τὰ κοιλώματα H. and Lat. cavus `hollow' from *kou̯os; beside it MIr. cūa `hollow' \< *ḱou̯-ios. If the connection κοῖλος = Alb. thelë `deep' (\< IE *ḱou̯ilos) is correct (Pedersen KZ 36, 332), the formation is older than Greek. Cognate l-derivv. are Arm. soyl `cavity' (\< IE. *ḱeu-lo-) and κύλα; s. v. More on the formation Benveniste Origines 41f., where a noun in -il is supposed as basis, and Specht Ursprung 130, who starts from an i-stem, referring to the hapax κοιφόν κοῖλον (prob. for κυφόν). - S. also κῶος, κώθων, κύαρ; further W.-Hofmann s. cavus.Page in Frisk: 1,891-892Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κοῖλος
См. также в других словарях:
söyləmə — «Söyləmək»dən f. is … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
söylənmə — «Söylənmək»dən f. is … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
söyləşmə — «Söyləşmək»dən f. is … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
söylətmə — «Söylətmək»dən f. is … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
söylənmək — 1. qayıd. Öz özünə danışaraq bir şeydən şikayətlənmək; deyinmək, donquldanmaq. Pərdə açıldıqda Qulu otağı süpürərkən öz özünə söylənir. S. S. A.. Hər kəs qonşuluğundakı tiryəki kişinin arxasınca deyib söylənirdi. S. H.. Üç dörd qadın oturub… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
söyləmək — f. Demək. Nə söyləyirsən? – <Sultan bəy:> Qızım, sənin istədiyin, kimdir? Söylə görək. Ü. H.. Zeynal yavaşca addımlarla Mehribana yaxınlaşdı. Bir söz deyəcəkdi. Söyləməyə üzü gəlmirdi. S. H.. // Anlatmaq, bildirmək, xəbər vermək. Əhvalatı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
söylətmək — icb. Söyləməyə məcbur və ya sövq etmək; danışdırmaq, dindirmək. Hankı bir sərxoşu söylətdim, inan; Bəhs edər gördüm o, huşyarlıqdan. H. C.. <Dərviş:> Əgər mənim başıma gələndən xəbərin var isə, niyə məni söylətmək istəyirsən? A. D..… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
söyləşmək — qarş. Bir işin necə edilməsi haqqında danışmaq, müzakirə etmək; söhbətləşmək, dilləşmək, məsləhətləşmək. İstəyirik bir iş açaq filməsəl; Söyləşirik bir iki il laəqəl. M. Ə. S.. Yusif xeyli fikirdən sonra dedi: – Qızım, mənim fikrimə bir şey gəlir … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
məqul — ə. söylənmiş, deyilmiş; söylənilən, deyilən … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
soilure — /soyl yeuhr/, n. a stain. [1250 1300; ME soylure < OF soilleure, equiv. to soill(ier) (see SOIL2) + eure ( < L atura; see ATE1, URE)] * * * … Universalium
dil — 1. is. 1. anat. İnsan və onurğalı heyvanların ağız boşluğunda olub, qidanın çeynənilib udulmasına kömək edən və onun dadını bildirən, insanda isə, əlavə olaraq, danışıq səslərinin əmələ gəlməsində iştirak edən orqan. Dillə dadmaq. Dili ilə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
