-
1 socius
socius, a, um, (as subst. socius m.), fellow, partner, comrade, partaker. -
2 Компаньон
- socius; -
3 Член
- socius; sodalis; artus,-us; membrum; elementum,• член-корреспондент - socius correspondens;
• почётный член - socius honorarius; membrum;
• член парламента - parlamentarius;
• член сената - senator;
• половой член - penis; verpa;
-
4 Партнёр
- socius; collusor, sodalis is m, synergus i (Gr); -
5 Совместный
- socius;• совместная жизнь - convictio; convictus;
-
6 Сообщник
- socius; conscius; particeps; affinis; sodalis; -
7 Союзник
socius; foederatus; foedere sociatus; -
8 Genoß, Genosse
Genoß, Genosse, socius (Teilnehmer an unsern Unternehmungen u. den dabei obwaltenden Leiden u. Freuden). – consors (der gleiches Schicksal mit uns hat, Schicksalsgefährte); verb. socius et consors, bei etwas, alcis rei. – particeps alcis rei (der übh. an etw. teilnimmt, Teilnehmer); verb. particeps et socius alcis rei. – affinis alcis rei od. alci rei (in etwas verwickelt, an etwas teilnehmend, z.B. facinori): verb. socius aut affinis alcis rei. – conscius, bei etw., alcis rei (der) Mitwisser). – sodalis (Schul-, Spiel-, Tischgenosse). – comes alcis rei (der Begleiter bei etw., z.B. amentiae alcis). – collega (Amtsgenosse, dann auch Standesgenosse). – jmd. zum G. seiner Schandtaten machen, alqm in societatem sceleris asciscere: der G. einer Schandtat sein, sceleri affinem esse. – Genossenschaft, societas. – sodalitas (Schul-, Spiel-, Tischgenossenschaft).
-
9 Kompagnon
Kompagnon, socius (in jeder Beziehung). – consors socius. re et ratione coniunctus (im Geschäft). – rei pecuniariae socius (in Geldgeschäften). – sie sind Kompagnons, res inter eos communicata est: wir sind Kompagnons (zu gleichen Teilen), sumus aequatis partibus socii.
-
10 Kriegsgefährte
Kriegsgefährte, commilito. militiae comes (als unter einer Fahne Dienender; comm. auch in der Anrede an Soldaten). – belli od. [1506] bellorum socius. armorum socius. expeditionum socius (als Genosse im Kriege, bei Kriegsunternehmungen). – contubernalis (Zeltkamerad). – er war mein K., cum co mihi erat militia communis; ille mecum militavit.
-
11 Leidensgefährte, -genosse, -gefährtin, -genossin
Leidensgefährte, -genosse, -gefährtin, -genossin, cuiuscumque fortunae socius (socia). – laborum periculorumque socius (socia). – malorum socius (socia) od. particeps. – jmd. zu seinem L. machen, alqm sibi socium laborum adiungere: sich zu jmds. L. machen, jmds. L. werden, periculum vitae suae cum alqo sociare.
deutsch-lateinisches > Leidensgefährte, -genosse, -gefährtin, -genossin
-
12 Mitarbeiter
Mitarbeiter, operis socius. – M. an etwas, socius alcis rei; administer et socius in alqa re facienda (z.B. an einem Werk, in opere conficiendo, edendo): M. an einer Schule. collega (in bezug auf die andern Mitarbeiter); hypodidascalus (Unterlehrer).
-
13 Dieb
Dieb, fur (auch literarischer Dieb und als Schimpfwort). – ein elender D., furunculus: D., der die Staatskasse bestiehlt, peculator, depeculator aerarii; fur publicus (Ggstz. fur privatorum furtorum, d. i. der Privatleute bestiehlt): jmd. zum D. machen, arguere alqm furti: jmd. als D. anklagen, cum alqo agere furti. – Sprichw., kleine Diebe hängt man, große läßt man laufen, dat veniam corvis, vexat censura columbas (Iuven. 2, 63); sacrilegia minuta puniuntur, magna in triumphis feruntur (Sen. ep. 87, 23). – wie ein D., furis more (z.B. damnari); furtim (diebischerweise, z.B. id agere): wie der D. in der Nacht davongehen, furtim, verstärkt clam furtim abire od. proficisci. – Dieberei, furtum (auch literarische). – Diebin, für. – diebisch, furax. – in d. Absicht, furti od. furti faciendi causā. – Adv.furtim (nach Art der Diebe). – furto. furaciter (auf diebische Weise). – Diebsbande, fures (Diebe). – furunculi (elende Diebe). – Diebsgenosse,- geselle, furtorum socius. consors in furtis. umschr. qui unā furatur (Genosse bei Diebstählen). – furis od. furum socius (Genosse des Diebes od. der Diebe). – Diebsgesindel, furunculi. – Diebshehler, furum receptor. – Diebshehlerin, furtorum receptrix. – Diebsherberge, *furum receptaculum. – Diebshöhle, furum latibulum. – Diebskniff, furandi genus (Art zu stehlen, z.B. nova furandi genera excogitare). – furtum (Dieberei, Diebstahl, z.B. ingeniosus ad omne furtum). – das sind Gauner- u. Diebskniffe, latrunculorum et furum ista sollertia est. – Diebsmanier, furis od. furum mos. – nach D., furis od. furum more; furtim. – Diebsnest, furum latibulum. – v. einer Stadt (urbs), omnium furtorum ac praedarum receptrix.
-
14 Flottenmatrose
[912] Flottenmatrose, socius navalis. – remex de classe (als Ruderer). – die Flottenmatro. sen, classiarii. – Flottensoldat, socius navalis (Ggstz. miles legionarius). – die Flottensoldaten, classiarii. – Flottenstation, castra nautica. – Flottille, classis parva; classicula. – eine kleine F. an der Küste haben, aliq uld navicularum habere in ora maritima.
-
15 Gehilfe
Gehilfe, adiutor (im allg., auch als Lehrer; z.B. negotiorum publicorum: u. belli). – socius (Genosse, der an etw. teilnimmt und die Arbeit, Mühe u. Gefahren teilt, z.B. opificis: u. in opere rustico: u. furtorum); verb. socius et particeps alcis rei. – minister. administer (der bei etw. in untergeordneter Rolle an die Hand geht, z.B. Assistent eines Arztes: im üblen Sinne = Helfershelfer); auch verb. minister et adiutor; servus et minister alcis rei. – collega (G. in einem Amte). – hypodidascalus (G. eines Lehrers, Unterlehrer). – jmds. G. sein bei etwas, alcis socium esse in alqa re; vgl. »helfen«: der G., bei einem Verbrechen gewesen sein, sceleri affinem esse: jmd. zum G. nehmen, alqm socium sibi adiungere: bei etw., alqm socium adhibere in alqa re. – Gehilfin, adiutrix. socia. ministra (s. »Gehilfe« den Untersch. der Maskulina).
-
16 Kamerad
Kamerad, contubernalis (Zelt- oder Stubengenosse). – commilito. quocum mihi est militia communis (Kriegsgefährte). – socius (Genosse, Gefährte übh.). – socius itineris (Reisegefährte). – convector (Reisegefährte zu Wagen, zu Schiffe). – collega (Amts- u. Standesgenosse, wie Mitsklave, Mitschauspieler). – condiscipulus (Mitschüler). – conservus (!Mitsklave). – aequalis (mit dem man aufgewachsen ist). – sodalis (Schul-, Spiel-, Tischgenosse). – gregalis (der zu unserer Gesellschaft, unserem gewöhnlichen Umgang gehört, Gesellschafter, Spielgenosse, im üblen Sinne – Spießgeselle). – Kameradschaft, I) die Verbindung unter Kameraden: contubernium. commilitium. sodalitas od. sodalicium. condiscipulatus (s. »Kamerad« die verschiedenen Bedeutungen). – II) die Kameraden selbst: sodalitas; sodales usw. der Plur. der Wörter unter »Kamerad«.
-
17 Lebensgefährte
Lebensgefährte, vitae socius; im Zshg. auch bl. socius. – Lebensgefährtin, vitae socia; im Zshg. auch bl. socia (auch als Gattin).
-
18 Reisegefährte
Reisegefährte, socius od. comes itineris (im allg.). – convector (der Mitfahrende, Mitpassagier zu Wagen od. zu Schiffe). – R. zur See, navigationis socius. – Reisegefährtin, itineris socia od. comes. – R. zur See, navigationis socia. – Reisegeld, viaticum (vgl. »Reisekosten«). – jmdm. das R. geben, alci viaticum dare: jmd. mit R. versehen, alqm secedentem viatico prosequi: mit R. versehen sein, viaticum secum habere.
-
19 Staatsminister
Staatsminister,*socius et administer rei publicae gerendae. – *socius consiliorum regis od. principis. – Staatsministerium, *rei publicae gerendae administri.
-
20 Teilnehmer
Teilnehmer, socius. – T. an etwas, particeps oder socius alcis rei. affinis alcis rei oder alci rei (s. »teilhaftig« das Nähere über diese Wörter). – T. an einem Verbrechen, s. mitschuldig.
См. также в других словарях:
socius — ⇒SOCIUS, subst. masc. SOCIOL. Composante sociale du comportement et de la vie mentale d un être vivant. Car la psychologie sociale, proposons nous, est avant tout psychologie: psychologie de l homme comme socius, et non de la société, soit de l… … Encyclopédie Universelle
Socĭus — (lat.), 1) Theilnehmer, Verbündeter, Genoß; 2) der mit Anderen an einer Arbeit Theil nimmt; bes. hießen Socii navales die Bemannung auf einem Schiffe, die Ruderer u. die Matrosen im Gegensatze zu den Schiffssoldaten; 3) Bundesgenoß; über die… … Pierer's Universal-Lexikon
Socĭus — Socĭus, s. Sozius … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Socius — • Socius, в отношении к частному праву. Товарищество или societas соединяет несколько лиц (socii) для достижения общих целей и налагает на них известные обязанности. Socii имеют для защиты друг против друга так называемую actio pro… … Реальный словарь классических древностей
SOCIUS — Hebr. Gap desc: Hebrew alias a sita muteth, se reclinans, in alterius scil. sinum (qui olim et accumbentium in mensa ritus) Hebraeis nomen fuit altioris gradus discipulorum, ut supra videre est voce Rab … Hofmann J. Lexicon universale
socius — by Kenneth Surin Traditional philosophy relied overwhelmingly on the operation of transcendental principles which were required to make claims possible, as well as moral aesthetic judgements. There are also transcendental principles, perhaps … The Deleuze dictionary
socius — by Kenneth Surin Traditional philosophy relied overwhelmingly on the operation of transcendental principles which were required to make claims possible, as well as moral aesthetic judgements. There are also transcendental principles, perhaps … The Deleuze dictionary
socius — n. (pl. ii) member; companion; associate; individual. ♦ socius criminis, accomplice in crime … Dictionary of difficult words
socius — ˈsōshēəs noun (plural socii ēˌī) Etymology: Latin more at social 1. : associate, colleague was procurator and socius to the vice provincial R.J.Purcell … Useful english dictionary
socius criminis — index accessory, accomplice, cohort, colleague, copartner (coconspirator) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
socius — so·ci·us … English syllables