Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

smått

  • 41 handsomely

    adverb pent, vakkert; betydelig
    adv. \/ˈhænsəmlɪ\/
    1) vakkert, pent
    2) vennlig, rosende
    3) klekkelig, rundhåndet, rikelig
    4) ( sjøfart) smått og pent
    come down handsomely ikke være gjerrig, være rundhåndet, være gavmild

    English-Norwegian dictionary > handsomely

  • 42 loose

    lu:s
    1) (not tight; not firmly stretched: a loose coat; This belt is loose.) løstsittende, vid
    2) (not firmly fixed: This button is loose.) løs
    3) (not tied; free: The horses are loose in the field.) fri, løs
    4) (not packed; not in a packet: loose biscuits.) i løs vekt, i smått
    •
    - looseness
    - loosen
    - loose-leaf
    - break loose
    - let loose
    frigjøre
    --------
    vid
    I
    subst. \/luːs\/
    ( hverdagslig) bare i uttrykk
    (be) on the loose leve et utsvevende liv være ute på vift herje, være på frifot, gå løs
    II
    verb \/luːs\/
    1) løse, løsne, slippe løs, frigi
    2) ( mest poetisk) løse opp (knute, hår e.l.), bryte (forsegling)
    3) ( sjøfart) kaste loss, løsne
    4) løsne skudd, skyte, avfyre, fyre av
    loose at skyte mot, skyte på
    III
    adj. \/luːs\/
    1) løs, i løs vekt
    2) løs, løsnet
    3) ( om person eller dyr) fri, på frifot, løs
    4) slapp, lealaus, slakk, slingret
    5) løselig, fri, vag, ubestemt, mindre nøyaktig, slapp
    6) ( om konsistens eller tekstur) løs, tynn, porøs
    7) ( om klesplagg) ledig, romslig, vid, løstsittende
    8) ( om snakk) løst, uforsiktig, diskret, indiskret
    9) ( om hår) utslått, ikke oppsatt
    10) ( foreldet) løsaktig, lettferdig, umoralsk, karakterløs
    11) (foreldet, om kvinne) lett på tråden, billig
    be a loose thinker tenke usammenhengende, tenke ulogisk
    be\/feel at a loose end være uten noe å gjøre, ikke ha noe fore være i uorden
    be\/feel at loose ends (amer.) være uten noe å gjøre, ikke ha noe fore være i uorden
    break loose bryte ut, rømme
    cast loose ( sjøfart) kaste loss sette fri, slippe løs
    cut loose sette fri, slippe fri frigjøre seg, bli fri slippe seg løs
    get loose løsne, komme løs, slite seg
    go loose on gå løs på
    hang\/stay loose (hverdagslig, særlig amer.) slappe av, ta det rolig
    • hang loose, baby!
    have a loose tongue være løsmunnet
    have loose bowels ha løs mage
    let loose sette fri, slippe fri bli fri gi etter
    loose build hengslete kroppsbygning, hengslete kropp
    loose change småpenger, vekslepenger
    loose connection løs forbindelse, løs kontakt (elektronikk)
    loose cover møbelovertrekk
    loose ends løse ender ( overført) uavklarte spørsmål, uoppklarte spørsmål
    loose frame hengslete kropp
    loose liver løsaktig person
    loose morals lettferdighet, tvilsom moral
    loose order ( militærvesen) spredt orden, forklaring: formasjon der soldater, kjøretøy og andre enheter er spredt
    make loose løsne, gjøre løs
    ride (someone\/something) with a loose rein gi (noen\/noe) frie tøyler
    sell loose selge i løsvekt
    set loose slippe løs, slippe fri
    turn loose slippe løs, slippe fri

    English-Norwegian dictionary > loose

  • 43 odd

    od
    1) (unusual; strange: He's wearing very odd clothes; a very odd young man.) rar, pussig, merkelig
    2) ((of a number) that cannot be divided exactly by 2: 5 and 7 are odd (numbers).) odde(tall), ulike
    3) (not one of a pair, set etc: an odd shoe.) ulike, umake
    4) (occasional; free: at odd moments.) som er til overs, ekstra
    •
    - oddly
    - oddment
    - odds
    - odd jobs
    - odd job man
    - be at odds
    - make no odds
    - oddly enough
    - odd man out / odd one out
    - odds and ends
    - what's the odds?
    rar
    --------
    underlig
    I
    subst. \/ɒd\/
    1) noe som er annerledes
    2) ( golf) odd (ett slag mer enn motspilleren på et hull)
    3) handicap (golf), fordel
    play at odd(s) and\/or even(s) slå mynt eller krone, trekke like eller ulike tall
    II
    adj. \/ɒd\/
    1) odde, ulike
    2) umake
    3) enkelt(-), løs
    • how much for this odd pair?
    4) som er til overs, ekstra, reserve-, overskytende
    • keep the odd change!
    5) tilfeldig, sporadisk, strø-, ekstra
    • on the few odd occasions when I came...
    ved de få gangene jeg kom...
    6) som er på den andre siden, avsidesliggende
    7) et eller annet, en eller annen
    i et hjørne et sted \/ i et eller annet hjørne
    8) underlig, besynderlig, merkelig
    at odd moments i ledige stunder, av og til
    different odd things litt av hvert, alt mulig smått og godt
    an odd fish ( hverdagslig) en underlig skrue
    odd jobs diverse småjobber, strøjobber
    odd man out forklaring: en som skiller seg ut fra resten av gruppen, en som blir til overs ( overført) rar person, original ( overført) femte hjulet på vognen
    an odd person original
    odd trick (kortspill, i whist) forklaring: det 13. og avgjørende stikk

    English-Norwegian dictionary > odd

  • 44 skitter

    verb \/ˈskɪtə\/
    1) stryke frem, gli frem
    2) smette
    3) kaste smutt (med)
    4) harve (fiskemetode der agnet rykkes langs vannoverflaten)

    English-Norwegian dictionary > skitter

  • 45 small

    smo:l
    1) (little in size, degree, importance etc; not large or great: She was accompanied by a small boy of about six; There's only a small amount of sugar left; She cut the meat up small for the baby.) liten, i småbiter
    2) (not doing something on a large scale: He's a small businessman.) i liten målestokk, mindre betydelig
    3) (little; not much: You have small reason to be satisfied with yourself.) liten, ikke mye
    4) ((of the letters of the alphabet) not capital: The teacher showed the children how to write a capital G and a small g.) liten (bokstav), små (bokstaver)
    •
    - small arms
    - small change
    - small hours
    - smallpox
    - small screen
    - small-time
    - feel/look small
    liten
    --------
    ubetydelig
    I
    subst. \/smɔːl\/
    bare i uttrykk
    in small i liten skala
    the small de små den smale\/tynne delen av noe
    the small of the leg smalleggen
    II
    adj. \/smɔːl\/
    1) liten, små, små-
    2) spinkel, sped, tynn, smal
    3) ubetydelig, uvesentlig, bagatellmessig
    4) ( om antall) lavt, lite
    5) beskjeden, enkel
    6) smålig, småskåren
    7) liten, ynkelig, stakkarslig, skamfull
    8) svak, utvannet, kraftløs
    9) ( om lyd eller stemme) tynn, svak, forsiktig, lav
    10) ( om barn) liten (ung av år)
    feel small kjenne seg ubetydelig være skamfull
    look small se ynkelig ut
    a small matter en fillesak, en bagatell
    small natured smålig, lumpen
    small people små(kårs)folk
    small potatoes ( hverdagslig) småtterier, bagateller, blåbær
    small print liten skrift, fint trykk
    small rain lett regn
    small wonder intet under, ikke (så) rart
    III
    adv. \/smɔːl\/
    1) lite, smått
    2) i små biter
    3) ( om stemme) lavt, lavmælt, spakt
    cut something small skjære noe i småstykker
    sing small ( overført) dempe seg, endre tonen opptre beskjedent

    English-Norwegian dictionary > small

  • 46 squish

    I
    subst. \/skwɪʃ\/
    1) svupp, svuppelyd, smatt, smattelyd, plask
    2) ( slang) marmelade
    II
    verb \/skwɪʃ\/
    1) ( hverdagslig) klemme, knuse
    2) svuppe, plaske, smatte

    English-Norwegian dictionary > squish

  • 47 steal

    sti:l
    past tense - stole; verb
    1) (to take (another person's property), especially secretly, without permission or legal right: Thieves broke into the house and stole money and jewellery; He was expelled from the school because he had been stealing (money).) stjele, rane til seg
    2) (to obtain or take (eg a look, a nap etc) quickly or secretly: He stole a glance at her.) kaste et stjålent blikk på
    3) (to move quietly: He stole quietly into the room.) lure/liste/snike seg
    I
    subst. \/stiːl\/
    1) ( hverdagslig) godt kjøp, røverkjøp, funn, noe man har fått til spottpris
    2) (mest amer.) tyveri
    3) tyvegods, noe som er stjålet
    4) ( politikk) list
    5) ( politikk) kupp
    II
    verb ( stole - stolen) \/stiːl\/
    1) stjele, rane til seg, lure seg til
    2) smugle, liste, lure, slippe, smette
    3) smyge seg, liste\/lure seg
    4) ( basketball) vinne ballen, snappe ballen
    steal a glance at somebody\/something kaste et stjålent blikk på noe(n)
    steal a march on skaffe seg et forsprang\/fordel fremfor, overliste i smug
    steal away slippe unna, smette unna\/bort
    steal someone's heart ( overført) stjele noens hjerte
    steal someone's thunder ta ordet ut av munnen på noen, bruke noens ideer, komme noen i forkjøpet (med å si noe)

    English-Norwegian dictionary > steal

  • 48 mince

    [mins] 1. verb
    1) (to cut into small pieces or chop finely: Would you like me to mince the meat for you?) hakka, brytja smátt
    2) (to walk with short steps, in an unpleasantly dainty or delicate way: She minced over to him.) ganga á tilgerðarlegan hátt, tipla
    2. noun
    (meat (usually beef) chopped up into small pieces: mince and potatoes.) hakk, hakkað kjöt
    - mincing
    - mincingly
    - mincemeat

    English-Icelandic dictionary > mince

  • 49 smash

    [smæʃ] 1. verb
    1) ((sometimes with up) to (cause to) break in pieces or be ruined: The plate dropped on the floor and smashed into little pieces; This unexpected news had smashed all his hopes; He had an accident and smashed up his car.) mölva; brotna í smátt
    2) (to strike with great force; to crash: The car smashed into a lamp-post.) skella/klessa á
    2. noun
    1) ((the sound of) a breakage; a crash: A plate fell to the ground with a smash; There has been a bad car smash.) harður árekstur; brothljóð, skellur
    2) (a strong blow: He gave his opponent a smash on the jaw.) þungt högg
    3) (in tennis etc, a hard downward shot.) smass, skellur
    •
    - smash hit

    English-Icelandic dictionary > smash

  • 50 BREGÐA

    (bregð; brá, brugðum; brugðinn), v. with dat.
    bregða sverði, knífi, to draw a sword, knife;
    bregða fingri, hendi í e-t, to put (thrust) the finger, hand, into;
    hón brá hárinu undir belti sér, she put (fastened) her hair under her belt;
    bregða kaðli um e-t, to pass a rope round a thing;
    bregða augum sundr, to open the eyes;
    bregða e-m á eintal, to take one apart;
    bregða sér sjúkum, to feign illness;
    2) to deviate from, disregard (vér höfum brugðit af ráðum þínum);
    3) to alter, change;
    bregða lit, litum, to change colour, to turn pale;
    bregða e-m í e-s líki, to turn one (by spell) into another shape (þú brátt þér í merar líki);
    4) to break up, leave off, give up;
    bregða tjöldum, to strike the tents;
    bregða boði, to countermand a feast;
    bregða sýslu, to leave off working;
    bregða svefni, blundi, to awake;
    bregða tali, to break off talking;
    bregða orrustu, kaupi, to break off a battle, bargain;
    5) to break (bregða trúnaði, heiti, sáttmáli);
    6) bregða e-m e-u, to upbraid, reproach one with a thing (Kálfr brá mér því í dag);
    7) with prepp.,
    bregða e-m á loft, to lift one aloft;
    bregða e-u á, to give out, pretend (hann brá á því, at hann mundi ríða vestr til Miðfjarðar);
    absol., bregða á e-t, to begin (suddenly) doing a thing;
    Kimbi brá á gaman, took it playfully, laughed at it;
    þeir brugðu á glímu ok á glens, they started wrestling and playing;
    hestrinn brá á leik, broke into play, ran away;
    hönd bregðr á venju, is ready for its old work;
    þá brá Ingimundr til útanferðar, I. started to go abroad;
    bregða e-u undan, to put it out of the way, to hide it;
    bregða upp hendi, höndum, to hold up the hand;
    bregða e-u við, to ward off with (bregða við skildi); fig. to put forth as an example, to praise, wonder at (þínum drengskap skal ek við bregða);
    absol., bregða við, to start off, set about a thing without delay;
    brá hann við skjótt ok fór, he started off at once and went;
    8) refl., bregðast;
    9) impers., e-u bregðr, it ceases, fails;
    veðráttu brá eigi, there was no change in the weather;
    of a sudden appearance, kláða brá á hvarmana, the eye-lids began to itch;
    þá brá ljóma af Logafjöllum, then from L. there burst flashes of light;
    ljósi bregðr fyrir, a light passes before the eye;
    with preps., bregðr af vexti hans frá öðrum selum, his shape differs from that of other seals;
    e-m bregðr í brún, one is amazed, startled (nú bregðr mönnum í brún mjök);
    e-m bregðr til e-s, one person takes after, resembles another;
    en því bregðr mér til foreldris míns, in that I am like my father;
    þat er mælt, at fjórðungi bregði til fóstrs, the fostering makes the fourth part of a man;
    e-m bregðr við e-t = e-m bregðr í brún;
    brá þeim mjök við, er þeir sá hann inn ganga, it startled them much when they saw him come in;
    en þó brá fóstru Melkorku mest við þessi tíðindi, this news most affected M.’s nurse.
    * * *
    pret. sing. brá, 2nd pers. brátt, later brást; pl. brugðu, sup. brugðit; pres. bregð; pret. subj. brygði: reflex, (sk, z, st), pret. brásk, bráz, or brást, pl. brugðusk, etc.: poët. with the neg. suff. brá-at, brásk-at, Orkn. 78, Fms. vi. 51.
    A. ACT. WITH DAT.
    I. [A. S. bregdan, brædan; Old Engl. and Scot. to brade or braid; cp. bragð throughout]:—to move swiftly:
    1. of a weapon, to draw, brandish; b. sverði, to draw the sword, Gísl. 55, Nj. 28, Ld. 222, Korm. 82 sqq., Fms. i. 44, ii. 306, vi. 313, Eg. 306, 505; sverð brugðit, a drawn sword, 746; cp. the alliterative phrase in Old Engl. Ballads, ‘the bright browne (= brugðinn) sword:’ absol., bregð (imperat.), Korm. l. c.: b. knífi, to slash with a knife, Am. 59; b. flötu sverði, to turn it round in the band, Fms. vii. 157; saxi, Bs. i. 629: even of a thrust, b. spjóti, Glúm. 344.
    2. of the limbs or parts of the body, to move quickly; b. hendi, fingri, K. Þ. K. 10, Fms. vi. 122; b. augum sundr, to open the eyes, iii. 57, cp. ‘he bradde open his eyen two,’ Engl. Ballads; b. fótum, Nj. 253; b. fæti, in wrestling; b. grönum, to draw up the lips, 199, Fms. v. 220.
    3. of other objects; b. skipi, to turn the ship (rare), Fms. viii. 145, Eb. 324; b. e-m á eintal, einmæli, to take one apart, Fms. vi. 11, Ölk. 35; b. sér sjúkum, to feign sickness, Fagrsk. ch. 51; bregða sér in mod. usage means to make a short visit, go or come for a moment; eg brá mér snöggvast til …, etc.
    4. adding prepp.; b. upp; b. upp hendi, höndum, to hold up the hand, Fms. i. 167; b. upp glófa, 206, Eb. 326: b. e-m á lopt, to lift aloft, Eg. 122, Nj. 108; b. e-u undan, to put a thing out of the way, to hide it, Fas. i. 6; undir, Sturl. ii. 221, Ld. 222, Eb. 230: b. e-u við (b. við skildi), to ward off with …, Vápn. 5; but chiefly metaph. to put forth as an example, to laud, wonder at, etc.; þínum drengskap skal ek við b., Nj. 18; þessum mun ek við b. Áslaugar órunum, Fas. i. 257; nú mun ek því við b. ( I will speak loud), at ek hefi eigi fyr náð við þik at tala, Lv. 53: b. e-u á, to give out, pretend; hann brá á því at hann mundi ríða vestr til Miðfjarðar, Sturl. iii. 197, Fms. viii. 59, x. 322. β. to deviate from, disregard; vér höfum brugðit af ráðum þínum, Fær. 50, Nj. 13, 109, Ísl. ii. 198, Grág. i. 359; b. af marki, to alter the mark, 397.
    5. to turn, alter, change; b. lit, litum, to change colour, to turn pale, etc., Fms. ii. 7, Vígl. 24; b. sér við e-t, to alter one’s mien, shew signs of pain, emotion, or the like, Nj. 116; b. e-m í (or b. á sik) e-s líki, to turn one (by spell) into another shape, Bret. 13; at þú brátt þér í merar líki, Ölk. 37; hann brá á sik ýmissa dýra líki, Edda (pref.) 149.
    II. to break up or off, leave off, give up; b. búi, to give up one’s household, Grág. i. 153, Eg. 116, 704; b. tjöldum, to break up, strike the tents, Fms. iv. 302; b. samvist, to part, leave off living together, ii. 295; b. ráðahag, to break off an engagement, esp. wedding, 11; b. boði, to countermand a feast, 194; b. kaupi, to break off a bargain, Nj. 51, Rd. 251; b. sýslu, to leave off working, Fms. vi. 349; b. svefni, blundi, to awake, Sdm. 2; smátt bregðr slíkt svefni mínum, Lv. 53; b. tali, to break off talking, Vápn. 22; b. orustu, to break off the battle, Bret.: esp. freq. in poetry, b. hungri, föstu, sulti, to break or quell the hunger (of the wolf); b. gleði; b. lífi, fjörvi, to put to death, etc., Lex. Poët.
    2. to break faith, promise, or the like; b. máli, Grág. i. 148; trúnaði, Nj. 141; brugðið var öllu sáttmáli, Hkr. ii. 121; b. heiti, Alvm. 3: absol., ef bóandi bregðr við griðmann ( breaks a bargain), Grág. i. 153.
    3. reflex., bregðask e-m (or absol.), to deceive, fail, in faith or friendship; Gunnarr kvaðsk aldri skyldu b. Njáli né sonum hans, Nj. 57; bregðsk þú oss nú eigi, do not deceive us, Fms. vi. 17; vant er þó at vita hverir mér eru trúir ef feðrnir b., ii. 11; en þeim brásk framhlaupit, i. e. they failed in the onslaught, vii. 298; þat mun eigi bregðask, that cannot fail, Fas. ii. 526, Rb. 50; fáir munu þeir, at einörð sinni haldi, er slíkir brugðusk við oss, Fms. v. 36, Grett. 26 new Ed.
    III. [A. S. brædan, to braid, braider], to ‘braid,’ knot, bind, the band, string being in dat.; hann bregðr í fiskinn öðrum enda, he braided the one end in the fish, Finnb. 220; hón brá hárinu undir belli sér, she braided her hair under her belt; (hann) brá ( untied) brókabelti sínu, Fas. i. 47; er þeir höfðu brugðið kaðli um, wound a cable round it, Fms. x. 53; hefir strengrinn brugðizk líttat af fótum honum, the rope had loosened off his feet, xi. 152: but also simply and with acc., b. bragð, to braid a braid, knit a knot, Eg. (in a verse); b. ráð, to weave a plot, (cp. Gr. ράπτειν, Lat. suere), Edda (in a verse); in the proper sense flétta and ríða, q. v., are more usual.
    2. in wrestling; b. e-m, the antagonist in dat., the trick in acc., b. e-m bragð (hæl-krók, sveiflu, etc.)
    3. recipr., of mutual strife; bregðask brögðum, to play one another tricks; b. brigzlum, to scold one another, Grág. ii. 146; b. frumhlaupum, of mutual aggression, 13, 48; bregðask um e-t, to contest a thing, 66, cp. i. 34.
    4. part., brugðinn við e-t, acquainted with a thing; munuð þit brátt brugðnir við meira, i. e. you will soon have greater matters to deal with, Fs. 84; hann er við hvárttveggja b., he is well versed in both, Gísl. 51.
    IV. metaph. to upbraid, blame, with dat. of the person and thing; fár bregðr hinu betra, ef hann veit hit verra (a proverb), Nj. 227; Þórðr blígr brá honum því ( Thord threw it in his face), á Þórsnesþingi, at …, Landn. 101; Kálfr brá mér því í dag, Fms. vi. 105; b. e-m brizglum, Nj. 227.
    B. NEUT. OR ABSOL. without a case, of swift, sudden motion.
    I. b. á e-t, as, b. á leik, gaman, etc., to start or begin sporting, playing; Kimbi brá á gaman, K. took it playfully, i. e. laughed at it, Landn. 101; b. á gamanmál, Fms. xi. 151; þeir brugðu á glímu ok á glens, they started wrestling and playing, Ld. 220; bregðr hann (viz. the horse) á leik, the horse broke into play, ran away, Fms. xi. 280; Glúmr svaraði vel en brá þó á sitt ráð, Glum gave a gentle answer, but went on in his own way, Nj. 26, Fas. i. 250: the phrase, hönd bregðr á venju, the hand is ready for its old work, Edda (Ht.) verse 26, cp. Nj. ch. 78 (in a verse).
    2. b. við, to start off, set about a thing without delay, at a moment’s notice, may in Engl. often be rendered by at once or the like; brá hann við skjótt ok fór, he started off at once and went, Fms. i. 158; þeir brugðu við skjótt, ok varð þeim mjök við felmt, i. e. they took to their heels in a great fright, Nj. 105; þeir brugðu við skjótt, ok fara þaðan, 107; bregðr hon við ok hleypr, Grett. 25 new Ed., Bjarn. 60; hrossit bregðr nú við hart, id.; en er Ólafr spurði, at Þorsteinn hafði skjótt við brugðit, ok hafði mikit fjölmenni, Ld. 228.
    β. b. til e-s, þá brá Ingimundr til utanferðar, Ingimund started to go abroad, Sturl. i. 117; b. til Grænlands ferðar, Fb. i. 430.
    II. reflex, to make a sudden motion with the body; Rútr brásk skjótt við undan högginu, Nj. 28, 129; b. við fast, to turn sharply, 58, 97; bregðsk (= bregðr) jarl nú við skjótt ok ferr, the earl started at once, Fms. xi. 11; hann brásk aldregi við ( he remained motionless) er þeir píndu hann, heldr en þeir lysti á stokk eðr stein, vii. 227.
    2. metaph. and of a circumlocutory character; eigi þætti mér ráðið, hvárt ek munda svá skjótt á boð brugðisk hafa, ef …, I am not sure whether I should have been so hasty in bidding you, if …, Ísl. ii. 156; bregðask á beina við e-n, to shew hospitality towards, Fms. viii. 59, cp. bregða sér above.
    β. b. yfir, to exceed; heyra þeir svá mikinn gný at yfir brásk, they heard an awful crash, Mag. 6; þá brásk þat þó yfir jafnan ( it surpassed) er konungr talaði, Fms. x. 322, yet these last two instances may be better read ‘barst,’ vide bera C. IV; bregðask úkunnr, reiðr … við e-t, to be startled at the novelty of a thing, v. 258; b. reiðr við, to get excited, angry at a thing, etc.
    C. IMPERS.
    I. the phrase, e-m bregðr við e-t, of strong emotions, fear, anger, or the like; brá þeim mjök við, er þau sá hann inn ganga, it startled them much, when they saw him come in, Nj. 68; Flosa brá svá við, at hann var í andliti stundum sem blóð, 177; en þó brá fóstru Melkorku mest við þessi tíðindi, i. e. this news most affected Melkorka’s nurse, Ld. 82; aldri hefi ek mannsblóð séð, ok veit ek eigi hve mér bregðr við, I wot not how it will touch me, Nj. 59; brá honum svá við, at hann gerði fölvan í andliti … ok þann veg brá honum opt síðan ( he was oft since then taken in such fits), þá er vígahugr var á honum, Glúm. 342; en við höggit brá Glæsi svá at …, Eb. 324; Þorkell spurði ef honum hefði brugðit nokkut við þessa sýslu.—Ekki sjám vér þér brugðit hafa við þetta, en þó sýndist mér þér áðr brugðit, Fms. xi. 148.
    β. bregða í brún, to be amazed, shocked, Fms. i. 214; þá brá Guðrúnu mjök í brún um atburð þenna allan saman, Ld. 326, Nj. 14; þat hlægir mik at þeim mun í brún b., 239; nú bregðr mönnum í brún mjök ( people were very much startled), því at margir höfðu áðr enga frétt af haft, Band. 7.
    II. with prepp. við, til, í, af; of appearances, kynligu, undarliga bregðr við, it has a weird look, looks uncanny, of visions, dreams, or the like; en þó bregðr nú kynligu við, undan þykir mér nú gaflaðit hvárt-tveggja undan húsinu, Ísl. ii. 352, Nj. 62, 197, Gísl. 83; nú bregðr undrum við, id., Fms. i. 292.
    III. e-m bregðr til e-s, one person turns out like another, cp. the Danish ‘at slægte en paa;’ þat er mælt at fjórðungi bregði til fóstrs, the fostering makes the fourth part of the man, Nj. 64; en því bregðr mér til foreldris míns, in that I am like my father, Hkr. iii. 223; er þat líkast, at þér bregði meir í þræla ættina en Þveræinga, it is too likely, that thou wilt show thyself rather to be kith and kin to the thrall’s house than to that of Thweræingar, Fb. i. 434; b. til bernsku, to be childish, Al. 3.
    β. bregðr af vexti hans frá öðrum selum, his shape differs from that of any other seals, Sks. 41 new Ed. (afbrigði).
    IV. to cease; e-u bregðr, it ceases; svá hart … at nyt (dat.) bregði, ( to drive the ewes) so fast that they fail ( to give milk), Grág. ii. 231; þessu tali bregðr aldri (= þetta tal bregzk aldri), this calculation can never fail, Rb. 536; veðráttu (dat.) brá eigi, there was no change in the weather, Grett. 91; skini sólar brá, the sun grew dim, Geisü 19; fjörvi feigra brá, the life of the ‘feys’ came to an end (poët.), Fms. vi. 316 (in a verse); brá föstu, hungri, úlfs, ara, the hunger of wolf and eagle was abated, is a freq. phrase with the poets.
    V. of a sudden appearance; kláða (dat.) brá á hvarmana, the eye-lids itched, Fms. v. 96: of light passing swiftly by, þá brá ljóma af Logafjöllum, Hkv. 1. 15; ljósi bregðr fyrir, a light passes before the eye; mey brá mér fyrir hvarma steina, a maid passed before my eyes, Snót 117; þar við ugg (dat.) at þrjótum brá, i. e. the rogues were taken by fear, 170.

    Íslensk-ensk orðabók > BREGÐA

  • 51 henda

    * * *
    (henda, hendr), v.
    1) to catch with the hand

    (hann kastaði heininni í lopt upp, en allir vildu henda)

    ;

    henda til smátt ok stórt, to pick up small and great alike, look closely after

    ;
    2) to touch, concern one

    (tíðendi þau, er bæði okkr henda)

    ;
    3) to befall, happen to one;

    þá hafði hent glœpska mikil, they had committed a great folly

    ;
    * * *
    u, f., metric. a metre, in compds, Aðal-henda, Dun-h., Lið-h., Skjálf-h., Rún-h., all names of metres defined in Edda (Ht.) 121 sqq.

    Íslensk-ensk orðabók > henda

  • 52 HÖFUÐ

    (dat. höfði, gen. pl. höfða), n.
    1) head (höggva höfuð af e-m);
    láta e-n höfði skemmra, to behead one;
    strjúka aldrei um frjálst höfuð, to be never free, never at ease;
    skera e-m höfuð, to make a wry face at one;
    heita í höfuð e-m, to be called after a person;
    hætta höfði, to risk one’s life;
    leggja við höfuð sitt, to stake one’s head;
    fœra e-m höfuð sitt, to surrender oneself to an enemy;
    drepa niðr höfði, to droop the head;
    þoku hóf af höfði, the fog lifted;
    stíga yfir höfuð e-m, to overcome one;
    hlaða helium að höfði e-m, to leave one dead on the spot;
    ganga milli bols ok höfuðs e-s or á e-m, to hew of one’s head, to kill outright;
    senda e-n til höfuðs e-m, to send one to take another’s head;
    leggja fé til höfuðs e-m, to set a price on one’s head;
    leggjast e-t undir höfuð, to put aside, neglect (Þ. lagðist eigi þessa ferð undir höfuð);
    vera höfði hærri, to be taller by a head;
    2) head, chief (höfuð lendra manna);
    Þrándheimr hefir lengi verið kallaðr höfuð Noregs, the chief district of Norway;
    3) ornamental prow of a ship (skip með gyltum höfðum);
    ornamental head on a bridle (slitnaði sundr beizlit, ok týndist höfuð, er á var).
    * * *
    n., dat. höfði; gen. pl. höfða, dat. höfðum; in Norse MSS. often spelt hafuð, Anecd. 4 (without umlaut); the root-vowel seems in very early times (8th century) to have been a diphthong; thus Bragi uses the rhymes, laufi—haufði, and rauf—haufuð, Edda; the old ditty with a half rhyme, höfðu vér í haufði, Hkr. i. 104, wou’d be faulty unless we accept a diphthong in the latter word: in good old MSS. (e. g. Sæm. Cod. Reg.) the word is always spelt with ꜹ or au, never o, and probably never had a diphthongal sound; the Norse spelling havuð however points to a short vowel; and later Icel. MSS. spell o or , e. g. Hb. in Vsp. l. c. It is probable that the short vowel originated in the contracted form, as haufði sounds hard; [cp. Goth. haubiþ; A. S. heâfod; Engl. head; Hel. hôbid; O. H. G. houpit; mid. H. G. houbet; mod. G. haupt; Dan. hôved; Swed. hufvud; Ormul. hæfedd (the single f marks a preceding long vowel); thus all old Teut. languages except the Icel. agree in the length of the vowel, whereas Lat. căput, Gr. κεφαλή have a short root vowel.]
    A. A head, Vsp. 38, Sdm. 14, Vþm. 19, Þkv. 16, 19, Skm. 23, Nj. 19, 275, Grág. ii. 11, Fms. x. 381, Eg. 181, Edda 59, passim; mátti svá at kveða, at náliga væri tvau höfuð á hverju kvikendi, Hrafn. 22 (of a great increase in stock); Grímr rakaði bratt fé saman, vóru tvau höfuð á hvívetna því er hann átti, Ísl. ii. 14.
    II. phrases and sayings, láta höfði skemra, to make one a head shorter, behead, Hým. 15, Fm. 34; strjúka aldrei frjálst höfuð, to stroke never a free head, be never free, never at ease; (sagði) at þeir mundi aldrei um frjálst höfuð strjúka, er vinir hans væri, meðan Þórðr væri höfðingi í Ísafirði, Sturl. ii. 124; eg má aldrei um frjálst höfuð strjúka, I never have any time to spare; sitja aldrei á sárs höfði, to be always quarrelling; skera e-m höfuð, to make a wry face at one, Grett. 17; heita í höfuðit e-m, to be called after a person; hón jós sveininn vatni ok kvað hann skyldu heita í höfuð föður sínum, ok var hann kallaðr Gestr, Bárð. 24 new Ed.: the mod. usage distinguishes between heita í höfuð á e-m, when a person is alive when the child was born, and heita eptir e-m, when that person is dead; halda höfði, to hold one’s head up, Flóv. 43, Og.; bera hátt höfuð, to bear one’s head high, Sturl. iii. 147, Sighvat; hefja höfuðs, to lift one’s head, Thom. 535; drepa niðr höfði, to droop one’s head, Bs. i. 625; þoku hóf af höfði, the fog lifted, Ld. 74; búa hvárr í annars höfði, to be at loggerheads, Sks. 346; fara huldu höfði, to go with a hidden head, in disguise, to hide oneself, Fms. vi. 12; færa e-m höfuð sitt, to surrender oneself to an enemy, Eg. ch. 62, 63, Fms. x. 261; stíga yfir höfuð e-m, to pass over one’s head, overcome one, 304; er á engri stundu örvænt nær elli stígr yfir h. mér, Eb. 332; hlaða hellum at höfði e-m, to leave one dead on the spot, Dropl. 18; ganga milli bols ok höfuðs, ‘to gang between bole and head,’ i. e. to kill outright, Eb. 240; hætta höfði, to risk one’s head, Hm. 106; leggjask e-t undir höfuð, to lay under one’s pillow, to put aside; leggjask ferð undir höfuð, Fær. 132, Orkn. 46; þú munt verða fátt undir höfuð at leggjask ef ek skal við þér taka, Sturl. i. 27; vera höfði hærri, to be a head taller, Fms. x. 381; setja höfuð á höfuð ofan, to set head upon head, Bs. i. 73, (viz. to consecrate a second bishop to a see, which was against the eccl. law); cp. kjósa annan konung í höfuð Davíð, Sks. 801.
    III. in a personal sense, in poets, a person, = Lat. caput, Gr. κάρα, κεφαλή; fárgjarnt höfuð, thou fearful woman! Fas. ii. 556; hraustara höfuð, a bolder man, 315; berjask við eitt höfuð, 49; heiptrækt höfuð, Ýt. 25; andprútt höfuð, high-minded man! Sighvat; tírar h., glorious man; leyfðar h., id., Geisli 56; vina höfuð = cara capita, Bm. 2; frænda höfuð, kinsmen, Skáld H. 3. 40; hvarfúst h., thou fickle woman! Hel. 2.
    2. a number, tale, head, of animals; fádygt höfuð, of a fox, Merl. 1. 39: head, of cattle, þeir eiga at gjalda þingfarar-kaup, er skulda-hjóna hvert hefir höfuð, kú skuldalausa eða kúgildi, Grág. (Kb.) i. 159, referring to the old way of taxation, which is still the law in Icel., that a freeholder has to pay tax (skattr) only if he has more head of cattle (kúgildi, q. v.), than persons to support.
    IV. a head, chief; höfuð lendra manna, Fms. vii. 273; h. ok höfðingi, Stj. 457; Þrándheimr er h. Noregs, Fms. vi. 38; höfuð allra höfuð-tíða (gen.), Leiðarvís. 23.
    V. of head-shaped things:
    1. a beak, of a ship; með gylltum höfðum, Fms. viii. 385, x. 10, 417, passim; dreka-höfuð, q. v.: the beak was usually a dragon’s head, sometimes a bison’s, Ó. H.; a steer’s, Landn. 5. ch. 8; or it was the image of a god, e. g. of Thor, Fms. ii. 325, (Ó. T. ch. 253); or of a man, Karl-höfði, Ó. H., the ship of St. Olave; cp. the interesting passage, þat var upphaf enna heiðnu laga, at menn skyldu eigi hafa höfuðskip í hafi, en ef þeir hefði, þá skyldi þeir af taka höfuð áðr þeir kæmi í lands-sýn, ok sigla eigi at landi með gapandum höfðum eðr gínandi trjónum, svá at landvættir fældisk við, Landn. (Hb.) 258, Fms. vi. 180 (in a verse), vii. 51 (in a verse). 2. the capital of a pillar, Al. 116, Fb. i. 359 (of tent poles): of carved heads in a hall, sér þú augun útar hjá Hagbarðs-höfðinu? Korm. ch. 3: heads of idols carved on chairs, Fbr. ch. 38: carved heads on high-seats, Eb. ch. 4: that these figures sometimes represented fairies or goddesses is shewn by the word brúða (q. v.) and stólbrúða; heads of bedsteads seem to have been carved in a similar way; cp. also Korm. 86, see tjasna.
    3. the head-piece of a bridle; týndi maðr höfði á beisli því er görsema-vel var gört, Bs. i. 314, v. l.; the head of a rake, hrífu-h., etc.
    COMPDS: höfðabúza, höfðafjöl, höfðalag, höfðaskip, höfðatal, höfðatala, höfuðband, höfuðbani, höfuðbein, höfuðburðr, höfuðbúnaðr, Höfuðdagr, höfuðdúkr, höfuðfaldr, höfuðfatnaðr, höfuðfetlar, höfuðgerð, höfuðgjarnt, höfuðgull, höfuðhlutr, höfuðhögg, höfuðlausn, höfuðlauss, höfuðleðr, höfuðlín, höfuðmein, höfuðmikill, höfuðmundr, höfuðórar, höfuðrót, höfuðsár, höfuðskél, höfuðskip, höfuðskjálfti, höfuðsmátt, höfuðsnauðr, höfuðsótt, höfuðsteypa, höfuðsundl, höfuðsvími, höfuðsvörðr, höfuðtíund, höfuðverkr, höfuðvíti, höfuðvörðr, höfuðþváttr, höfuðþyngsl, höfuðærr, höfuðærsl.
    B. Chief, capital, found like the Gr. ἀρχι- in countless COMPDS: höfuðatriði, höfuðá, höfuðárr, höfuðátt, höfuðbarmr, höfuðbaðmr, höfuðbarmsmaðr, höfuðbaugr, höfuðbenda, höfuðbiti, höfuðbitarúm, höfuðblót, höfuðborg, höfuðból, höfuðbæli, höfuðbær, höfuðdrottning, höfuðefni, höfuðengill, höfuðfaðir, höfuðfirn, höfuðfól, höfuðgersemi, höfuðgjöf, höfuðglæpr, höfuðgoð, höfuðgrein, höfuðgæfa, höfuðhátíð, höfuðhetja, höfuðhof, höfuðinnihald, höfuðísar, höfuðíþrótt, höfuðkempa, höfuðkennimaðr, höfuðkirkja, höfuðklerkr, höfuðkonungr, höfuðkostr, höfuðkvöl, höfuðlist, höfuðlýti, höfuðlæknir, höfuðlærdómr, höfuðlöstr, höfuðsmaðr, höfuðmeistari, höfuðmerki, höfuðmusteri, höfuðnafn, höfuðnauðsyn, höfuðniðjar, höfuðprestr, höfuðráð, höfuðráðgjafi, höfuðskáld, höfuðskepna, höfuðskutilsvein, höfuðskömm, höfuðskörungr, höfuðsmiðr, höfuðspekingr, höfuðstaðr, höfuðstafn, höfuðstafr, höfuðstjarna, höfuðstóll, höfuðstólpi, höfuðstyrkr, höfuðsynd, höfuðsæti, höfuðtunga, höfuðvápn, höfuðveizla, höfuðvél, höfuðvindr, höfuðvinr, höfuðþing, höfuðætt.

    Íslensk-ensk orðabók > HÖFUÐ

  • 53 karl-maðr

    m. (spelt karmaðr, N. G. L. i. 50, Eluc. 4), a man, male, opp. to kvenn-maðr, a woman; karlmaðr eða kona, N. G. L. i. 51; sambúð milli karlmanns ok konu, Stj. 21; karlmaðr ok kona, Eg. 247, Ó. H. 152; skal karlmann tólf vetra gamlan eða ellra nefna í dóm, Grág. i. 16; karlmaðr sextán vetra gamall skal ráða sjálfr heimilis-fangi sínu, 147; hann er karlmaðr, því at hann hefir sonu átt við konu sinni, 190; er hann lét eigi aka í skegg sér, at hann væri sem aðrir karlmenn, ok köllum karl inn skegglausa, 67; slíkt víti á honum at skapa fyrir þat á sitt hóf, sem karlmanni, ef hann hefir höfuð-smátt svá mikla at sjái geirvörtur hans berar, Ld. 136; skerask í setgeira-brækr sem karlmenn, id.; gefa karlmanns-verð, a meal for a man, a full meal, D. I. i. 201, Vm. 169.
    2. metaph. a man of valour; styrkr ok fálátr ok inn hraustasti karlmaðr, Nj. 177; svá sé ek fara, at flestum bilar áræðit, þóat góðir karlmenn sé, Fms. ii. 31; ef hann þorir, ok sé hann úragr karlmaðr, xi. 94; vér skyldim hafa karlmanns hjarta en eigi konu, 389; k. at lunderni, Bs. i. 709.
    II. in a political sense = karl, a ‘churlman,’ a churl, commoner; cp. jarl and jarlmaðr: this sense is obsolete, but is represented in the Frank. pr. name Karloman, Latinized Carolus Magnus, whence Charlemagne, Germ. Karl der Grosse, without regard to the true etymology.

    Íslensk-ensk orðabók > karl-maðr

  • 54 LEMJA

    * * *
    (lem, lamda, lamiðr), v.
    1) to thrash, flog, beat (þeir lömdu hann náliga til bótleysis);
    2) l. niðr, to beat down, suppress (hafa vald til þess at niðr l. allan mátt illgjarnra anda);
    3) refl. to be severely injured (svá mikit högg, at haussinn lamdist).
    * * *
    pres. lem; pret. lamði; part. lamiðr, Glúm. 342; imperat. lem, lemdu, Skíða R. 131; lamdr, and mod. also laminn, Mar. 637: [A. S. læman; provinc. Engl. lam = to thrash; Germ. lähmen]:—to thrash, flog, beat, so as to lame or disable; urðu þar áttján menn sárir en margir lamðir, Fms. ix. 355; lemja mun ek bogann fyrir honum ef ek má, x. 362; Þorbjörn bað hann starfa betr, ella kvaðsk hann mundu lemja hann, Grett. í 20; þeir lömðu hann náliga til bótleysis, 154; lamðan til heljar, Am. 41; ok lemða (subj.) alla í liðu, Ls. 43; ok ætt jötuns alla lamði, Þkv. 31; munu eigi öll úlamið (neut. pl.), Glúm. 340; lemja í smátt, to smash, Mar.; lamða ( lame), halta ok blinda, Greg. 28; fugli með lamðum vængjum, Hom. 142: lemja á e-m, to ‘lam into one,’ give one a thrashing, Skíða R. 135.
    II. metaph. to suppress; skulu bændr taka frá segl ok lemja ( to upset) svá för þeirra, N. G. L. i. 103; hann ætlaði svá at lemja fyrir þeim smíðina, Stj. 312; viðvörun hræðslu lemr holdið, Hom. 14: lemja niðr, to beat down, suppress, Fms. ii. 199.
    III. reflex., Gunnarr hjó á hönd Hallgrimi, ok lamðisk handleggrinn, en sverðit beit ekki, Nj. 45; sverðit brotnaði en haussinn lamðisk, but the skull was fractured, Gísl. 4; svá mikit högg at haussinn lamðisk mjök, Fb. i. 400.
    2. recipr., önnur efni eru nú í váru máli, en at þér lemisk róðrinn fyrir, to break one another’s oars, Fms. viii. 216.
    3. to be ruined; allr friðr lemsk, all happiness is destroyed, Hallfred; landvörn lamðisk, the defence was paralysed, Sighvat.

    Íslensk-ensk orðabók > LEMJA

  • 55 MYLJA

    * * *
    (myl, mulda, muldr), v. to crush to pieces (allt mylr hann með sínum tönnum).
    * * *
    pres. myl, pret. mulði, subj. mylði or mölði, Ls. 43; part. muldr, and mod. mulinn; [akin to mala, melja, etc.]:—to shiver, crush; mylr hann með sínum tönnum. Fas. i. 103; nú eru þeir allir muldir í sundr. Karl. 352; mergi smæra mölða ek þá meinkráku, Ls. 43; muldi sundr fótlegginn annan, Bs. ii. 11; skeljarnar er muldar vóru í smátt, 180.

    Íslensk-ensk orðabók > MYLJA

  • 56 RÍSTA

    * * *
    I)
    (-sta, -str), v. to cut, = rísta.
    f. scratch, slash.
    * * *
    pres. ríst; pret. reist, reist, reist, pl. ristu; part, ristinn; in mod. usage weak, pres. risti, Skíða R. 27; pret. risti, ristir, risti; part, ristr, which forms freq. occur on the Swed. Runic stones, e. g. rúnar þær er Bali risti, Baut. passim: [Dan. riste]:—to cut, slash; tak ál kvikan ok ríst hann, Pr. 471; hón reist á mér kviðinn, Ld. 214; ok reist rifin öll ofan allt á lendar, Hkr. i. 108; þá reist hann frá höfuðsmátt brynjuna í gögnum niðr, Sæm. 139, Skv. 1. 15; torfa var ristin ór velli, Ld. 58; kesjan reist ór skildinum, Eg. 378; Þormóðr reist í sundr línbrók sína, Fbr. 60; Trausti reist af skyrtu sinni, Vígl. 68 new Ed.; ristu þeir sundr í strengi feldi sína, Ó. H. 152; þeir létu rísta árar á útborða, Fms. viii. 417; þat skyldi engan krók rísta, make no circuit, Ld. 96; Maríu-súðin (the ship) reist langan krók, cut a great curve, Fms. viii. 222.
    II. to carve; Rafn lá í bekk ok reist spán, þvíat hann var hagr ( carving spoons), Sturl. i. 140; ek hefi ristið ( I have carved her image) á hepti mínu, Landn. 248 (in a verse); ristin röng, the carved ribs in a ship, Fms. vi. (in a verse); ríkula ristin rít, the richly-carved shield, vii. (in a verse).
    2. to slice; rísta tvá reitu, Grág. i. 65; hann setr sporann við eyra Gunnari ok rístr mikla ristu, Nj. 82; r. sjá kili, Ht. 101; r. báru hlýri, Mork. 228 (in a verse).
    3. to carve, scratch, of characters, Hm. 143, 144, Sdm. 6, 9–11, 15, 18; þurs ríst ek þér ok þrjá stafi … svá ek þat af ríst sem ek þat á reist, Skm. 36; r. rúnar, staf, rístum rún á horni, Eg. (in a verse); skal-at maðr rúnar rísta … tíu launstafi ristna, … Egill reist rúnar ok lagði undir hægindit, Eg. 566; Egill brá þá knífi sínum ok stakk í lófa sér, hann tók við horninu ok reist á rúnar, ok reið á blóðinu, ok kvað, 211; rísta tréníð, Grág.; þvíat allan þeirra kveðskap ok sameign höfðu þau ristið á speldi, Fas. ii. 551; hann reist með fingri sínum krossmark, 645. 69; at þú mættir yrkja erti-kvæði eptir Böðvar, en ek man r. á kefli, Eg. 605, Fb. i. 251; Gísli hafði kefli ok reist á rúnar, ok falla niðr spænirnir, Gísl. 67; tekr Gisli kefli, rístr á rúnar ok kastar inn, 45; mun ek kveða þar um kvæði, en þú skalt r. eptir á kefli, Grett. 144; eptir þat tekr hann at yrkja kvæðit, en þeir r. eptir á speldi, Fas. ii. 558; Íslendingr sá rúnar ristnar á kistunni, Fms. vi. 271; rúnar er ristið hafa Njarðar-dætr níu, Sól.: also passim on the Dan. and Swed. Runic stones.

    Íslensk-ensk orðabók > RÍSTA

  • 57 SANDR

    (-s, -ar), m.
    1) sand (Auðr var grafin í sand, þar sem flœðr gekk yfir); kasta sandi í augu e-m, to throw dust in one’s eyes;
    2) the sea-shore (skip kom at sandi);
    3) in pl. sandy ground, sand-banks, sands.
    * * *
    m. [common to all Teut. languages, except that Ulf. renders ἄμμος by malma]:—sand; sandr né sær, Vsp. 3; sandi orpinn, Grág. i. 354; sandi ausinn, Orkn. (in a verse); fúna í sandi, Ó. H. 229; Auðr var grafin í sand þar sem flæðr gékk yfir, Fms. i. 248: the phrase, kasta sandi í augu e-m, to throw dust in one’s eyes. Band. (in a verse):—the sea-shore, skip koma at sandi, Hkv. 1. 48; lítilla sanda, Hm.; á sandinum, fyrir sandi, reka upp í sand, and so on, freq. in old and mod. usage; fjöru-sandr, beach sand; ægi-sandr, q. v.:—also of the sand from volcanoes, eldr kom upp ór Heklu-felli … bar norðr yfir landit sand svá þykkvan … meðan niðr rigndi sandinum, … huldi svá alla jörðina af sandinum, annan dag eptir fauk svá sandrinn, at …, Bs.i. 804, passim.
    2. in plur. sand-banks, sandy ground; eru þar smáir sandar allt með sjó, Eg. 141; sandar, öraefi ok brim, Hkr. i. 229; riðu þeir austr yfir sanda, Nj. 114; um sandana víða, Fs. 157:—poët. the sea is called sand-himinn, sand-men, sand-heimr, Lex. Poët.
    II. freq. in local names, Sandr and Sandar, Sand-á, Sand-fell, Sand-nes, Sand-brekka, Sand-dalr, Sand-eyrr, Sand-gil, Sand-hólar, Sand-lækr, Sand-vík; whence Sand-fellingar, -víkingar, m. pl.the men from S.: Sandhóla-ferja, u, f. the ferry of S., Landn. ☞ Gen. sands and sanns (Lat. veri) are sounded alike, hence the pun or riddle, Mart er smátt í vetling manns, | gettu sanns ( guess sand or guess right), þó þú verðir í allan dag þá geturð’ aldrei hans.
    B. COMPDS: sandbakki, sandbára, sandbrekka, sandfall, sandfönn, sandhaf, sandhafri, sandhóll, sandhverfa, sandklyptir, sandkorn, sandkváma, Sandleið, sandló, sandlægja, sandmelr, sandmigr, sandmöl, sandsíli, sandstör, sandsumar, sandtorfa, sandvíðir, sandþúfa.

    Íslensk-ensk orðabók > SANDR

  • 58 SKYRTA

    * * *
    f. shirt, a kind of kirtle.
    * * *
    u, f. [Engl. shirt; Dan. skjorte; Germ. schürz]:—a shirt, a kind of kirtle, Ísl. ii. 343; skyrtu þröngva, Rm. 15; ætla góðan mun styttri skyrtu þína enn kyrtil, Sks. 287; á kyrtlum ok skyrlum, Fms. vii. 321; skyrtu ok brautargangs-höfuðsmátt, Ld. 134; í skyrtum einum, Gþl. 540: jarl var uýstaðinn upp ok var í skyrtu einni ok línbrókum, Orkn. 182: in the phrase, slíta eigi mörgum skyrtum, to wear out few shirts, have but a short time left to live, Þorst. St. 53: in poets, hring-s., a ring-shirt, a coat of mail; Hamðis s., id., Lex. Poët.; fyrir-skyrta, an apron.
    2. a night-shirt, so in mod. usage.
    COMPDS: skyrtublað, skyrtuermr, skyrtugörð.

    Íslensk-ensk orðabók > SKYRTA

  • 59 SMJÚGA

    (smýg; smaug or smó, smugum; smoginn), v.
    1) to creep through an opening; smugu þeir milli spalanna, they crept between the bars; smýgr hann þá niðr undir hjá henni, he creeps under the bed-clothes; to put on a garment with only a round hole to put the head through (gullbrynju smó);
    2) to pierce (kom lásör í brúnina ok smó þegar í gegnum).
    * * *
    pres. smýg; the ancients prefer the pret. smó (smótt, smó); the mod. is smaug, which occurs in Km. 7; pl. smugu: subj. smygi; part. smoginn: [A. S. smugan; Dan. smyge; Ivar Aasen smjuga]:— to creep through a hole, opening, or narrow space; at s. út um glygginn, Fms. xi. 277; þá smugu þeir milli spalanna, Edda 30; hann hefir smogið inn, garðr með hjarra-grind fyrir ok rimar í, svá at fénaðr megi eigi smjúga, Jb. 262; smýgr hann þá niðr undir hjá henni, creeps under the blankets, Háv. 54; ræð ek, at þú smjúgir undir þar hjá stokkinum í nótt, Gísl. 100: to put a garment on which has only a round hole to put the head through (cp. A. S. smygel), smugu í guðvefi, Hðm. 17; gullbrynju smó, Skv. 3. 45; cp. smokkr and smátt.
    II. to pierce; kom lásör í brúnina ok smó þegar í gögnum, Sturl. i. 180 C; örin kom aptan í bak dýrinu ok smó fram í hjartað, Fas. ii. 246; rækyndill smaug rauðar rítr, Km.; oddr smó brynjur, Fms. vi. (in a verse).
    III. part. smoginn; gren-smoginn, of a fox; maðk-smoginn, worm-eaten.

    Íslensk-ensk orðabók > SMJÚGA

  • 60 smótti

    Íslensk-ensk orðabók > smótti

Страницы

См. также в других словарях:

  • smatt- — *smatt germ.?, Verb: Verweis: s. *smad s. smad ; …   Germanisches Wörterbuch

  • smått — I adj (oböj. II adv ganska, smått onykter …   Clue 9 Svensk Ordbok

  • smatt — s ( en, ar) PROV …   Clue 9 Svensk Ordbok

  • småttærende — småt|tæ|ren|de ubøj. adj. (ÆLDRE som ikke spiser ret meget) …   Dansk ordbog

  • Bataille du Cap-français — Vue de Cap Haïtien depuis le Morne Jean Informations générales Date 20 22 juin 1793 Lieu Cap Haïtien …   Wikipédia en Français

  • Leute — 1. A de richa Lüta werd ma nüd rüdig1. – Sutermeister, 143; Tobler, 371. In Appenzell: Von den reichen Leuten bekommt man nicht leere Hände. (Tobler.) 2. Albern Leut dienen nicht in die Welt. – Petri, II, 4. 3. Alberne Lüe sind ock Lüe. (Hannover …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • Bataille des Gonaïves — Informations générales Date 29 avril ou 5 mai 1794 Lieu Les Gonaïves Issue Victoire française Belligérants …   Wikipédia en Français

  • Regen (Subst.) — 1. Alltäglicher Regen ist ungelegen, zuweilen ein Regen ist Segen. »Besucher sind gleich dem Regen, dessen wir leicht überdrüssig werden, wenn er täglich kommt, den wir aber erflehen, wenn er ausbleibt.« (Witzfunken, Va, 53.) 2. An mässigem… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • Berlin Beirut — Infobox Film caption =Movie Poster name =BerlinBeirut writer =Myrna Maakaron starring = Maria Toma Myrna Maakaron Philippe Farhat Rhoda Fromme Richard Farhat Sami Cheikha Sven Philipp Tamara Cheikha Tatiana Smatt Cheikha Thomas Chacra Victor del… …   Wikipedia

  • Peddie School — Infobox School background = #f0f6fa border = #ccd2d9 name = The Peddie School established = 1864 type = Private, Boarding religion = None headmaster = John Green city = Hightstown state = NJ country = USA campus = Suburban, 230 acres enrollment …   Wikipedia

  • Shaw Park Beach Hotel — The Shaw Park Beach Hotel Spa in Ocho Rios, Jamaica, was reopened in January 2005 under a new structure of Jamaican management. The 42 year old resort s new management is headed by Jamaica s leading water sports tourism entrepreneur Ernie… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»