-
1 skarżyć
skarżyć się klagen (na A über A);skarżyć się na ból serca über Herzschmerzen klagen;skarżyć się na k-o sich über jemanden beklagen oder beschweren -
2 skarżyć
-
3 naskarżyć
skarżyć się klagen (na A über A);skarżyć się na ból serca über Herzschmerzen klagen;skarżyć się na k-o sich über jemanden beklagen oder beschweren -
4 zaskarżyć
skarżyć się klagen (na A über A);skarżyć się na ból serca über Herzschmerzen klagen;skarżyć się na k-o sich über jemanden beklagen oder beschweren -
5 klagen
klagen ['kla:gən]I. vi1) ( jammern)[über etw ( akk) ] \klagen użalać [o żalić] się [na coś]2) ( sich beklagen)3) jur[gegen jdn] \klagen wnieść powództwo [przeciwko komuś]auf Schadenersatz \klagen wnieść powództwo o odszkodowanieII. vt1) ( erzählen)jdm sein Leid/seine Not \klagen skarżyć [ perf po-] się komuś [o przed kimś] na swoją niedolę/nędzę2) (A) → verklagen -
6 poskarżyć
-
7 beklagen
beklagen *I. vtjdn/etw \beklagen użalać się nad kimś/czymś, opłakiwać kogoś/cośII. vrsich [bei jdm/über etw] \beklagen skarżyć [o żalić] się [komuś/na coś] -
8 beschweren
beschweren * [bə'ʃve:rən]I. vrsich [über jdn/etw] \beschweren skarżyć [ perf po-] się [na kogoś/coś]II. vt obciążyć -
9 dürfen
dürfen ['dʏrfən] <darf, durfte, dürfen>1) ( Erlaubnis haben)etw tun \dürfen móc coś zrobić, mieć pozwolenie na cośdas darf man nicht tun nie wolno tego robićich darf annehmen, dass... mogę przyjąć, że...wir \dürfen uns nicht beklagen nie możemy się skarżyćSie \dürfen mir das ruhig glauben śmiało może mi Pan wierzyćman wird doch wohl noch fragen \dürfen! przecież będzie można jeszcze zapytać!wir \dürfen den Bus nicht verpassen nie możemy spóźnić się na autobuswir \dürfen uns nichts anmerken lassen nie możemy dać nic po sobie poznaćdas hätte er nicht tun \dürfen nie powinien był tego robićdu darfst ihm das nicht übel nehmen nie możesz brać mu tego za złees darf nicht sein, dass... niemożliwe, żeby...4) ( in Höflichkeitsformeln)darf ich noch ein Stück Kuchen haben? czy mogę [zjeść] jeszcze kawałek ciasta?dürfte ich um Ihre Aufmerksamkeit bitten? czy mogę prosić o Państwa uwagę?darf ich um den nächsten Tanz bitten? czy mogę prosić o następny taniec?was darf es denn sein? czym mogę służyć?es dürfte genügen, wenn... wystarczyłoby, gdyby...es dürfte wohl das Beste sein, wenn... byłoby chyba najlepiej, gdyby...es klingelt, das dürfte Christina sein ktoś dzwoni do drzwi, to może być Krystyna2. <darf, durfte, gedurft>darf ich? — Ja, du darfst czy mogę? — tak, możeszII. vter darf alles jemu wszystko wolnodarfst du das wirklich? naprawdę wolno ci?das hätten Sie nicht gedurft! tego nie wolno było Panu! -
10 hadern
hadern ['ha:dɐn]vi ( geh)1) ( unzufrieden sein)mit etw \hadern narzekać na cośmit dem Schicksal \hadern złorzeczyć losowimit Gott \hadern skarżyć się na Boga2) ( streiten)mit jdm um etw \hadern sprzeczać się z kimś o coś -
11 Klage
Klage ['kla:gə] <-, -n> f[über jdn/etw] \Klagen vorbringen skarżyć [ perf po-] się [na kogoś/coś]ich habe keinen Grund zur \Klage nie mogę się uskarżaćeine \Klage [gegen jdn] einreichen [o anstrengen] wnieść pozew [przeciwko komuś]\Klage [gegen jdn] erheben wytoczyć powództwo [przeciwko komuś]eine \Klage abweisen oddalić powództwo -
12 petzen
-
13 verklagen
См. также в других словарях:
skarżyć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, skarżyćżę, skarżyćży {{/stl 8}}– naskarżyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa {{/stl 8}}{{stl 7}} informować kogoś sprawującego opiekę, nadzór o czyimś przewinieniu; obwiniać kogoś przed kimś, donosić na kogoś;… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
skarżyć — ndk VIb, skarżyćżę, skarżyćżysz, skarż, skarżyćżył «podawać skargę, występować ze skargą; obwiniać, oskarżać; donosić» Skarżyć sąsiada do sądu o pobicie. Skarżyć na kolegów przed wychowawcą. Skarżyć na brata do matki. skarżyć się «wypowiadać… … Słownik języka polskiego
skarżyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} wyrażać słowami swoje skargi, żale, pretensje; narzekać, uskarżać się, utyskiwać, żalić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Skarżyć się na reumatyzm, na bóle w kręgosłupie. Klienci skarżą się na nieuprzejmą obsługę. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
drzwi — 1. Chodzić od drzwi do drzwi «żebrać»: Skarżyć się Bogu na głód będziemy mieć prawo dopiero wtedy, gdy wszyscy zaczniemy chodzić od drzwi do drzwi, prosząc o chleb (...). Z. Kossak, Pożoga. 2. Drzwi się gdzieś nie zamykają «gdzieś jest duży ruch … Słownik frazeologiczny
kłamać — 1. Kłamać, pot. łgać jak najęty, jak z nut «kłamać z dużą wprawą, bez wahania»: Kłamiesz jak najęty. Znowu ludzie będą skarżyć się na ciebie, a ja nie mam już gdzie oczu schować. T. Konwicki, Dziura. Czuję się zupełnie dobrze – łgam jak najęty. B … Słownik frazeologiczny
latać — 1. pot. Latać, biegać itp. z wywieszonym językiem, jęzorem, ozorem «biegać, załatwiając pilne sprawy, uwijać się»: Tadzio lata z wywieszonym językiem i skupuje, co się da. Prawie go nie widzimy. Dopiero dziś wieczorem spotkaliśmy się z nim na… … Słownik frazeologiczny
bezsenność — ż V, DCMs. bezsennośćści, blm «niemożność spania, zaburzenia snu charakteryzujące się utrudnionym zasypianiem lub trwałym, przedwczesnym budzeniem się» Cierpieć, skarżyć się na bezsenność. Leczyć się na bezsenność. Bezsenność dokucza komuś … Słownik języka polskiego
biadać — ndk I, biadaćam, biadaćasz, biadaćaj, biadaćają, biadaćał «głośno wypowiadać żale; wyrzekać, skarżyć się, użalać się, lamentować» Biadać nad sobą (przed kimś). Biadać z powodu utraty czegoś, nieszczęścia. Biadać, że się o czymś zapomniało … Słownik języka polskiego
ból — m I, D. bólu; lm M. bóle, D. bólów 1. «wrażenie zmysłowe, cierpienie powstające pod wpływem bodźców uszkadzających tkankę» Dotkliwy, ostry, przejmujący ból. Ból gardła, zęba. Ból w boku, w kolanie. Cierpieć na ból (bóle) głowy. Jęczeć, wić się z… … Słownik języka polskiego
duma — ż IV, CMs. dumamie 1. blm «poczucie osobistej godności, wartości własnej, własnego środowiska; ambicja; także nieraz zbyt wygórowane pojęcie o sobie, nieprzystępność, wyniosłość, pycha» Szlachetna, niepohamowana, obrażona duma. Duma rozpiera,… … Słownik języka polskiego
dumny — dumnyni 1. «mający poczucie własnej godności, znający swoją wartość, wartość swojego środowiska; ambitny» Był zbyt dumny, by się skarżyć na ciężki los. ◊ Być dumnym z kogo, z czego «szczycić się kim lub czym» 2. «mający o sobie wygórowane… … Słownik języka polskiego