-
121 snatch
1. transitive verb1) (grab) schnappensnatch a bite to eat — [schnell] einen Bissen zu sich nehmen
snatch a rest — sich (Dat.) eine Ruhepause verschaffen
2. intransitive verb 3. nounsnatch something from something — etwas schnell von etwas nehmen; (very abruptly) etwas von etwas reißen
1)make a snatch at somebody/something — nach jemandem/etwas greifen
4) (fragment) snatches of talk/conversation Gesprächsfetzen od. -brocken Pl.Phrasal Verbs:- academic.ru/91788/snatch_away">snatch away* * *[snæ ] 1. verb2) (to take quickly, when one has time or the opportunity: She managed to snatch an hour's sleep.) ergreifen2. noun1) (an attempt to seize: The thief made a snatch at her handbag.) schneller Griff2) (a short piece or extract eg from music, conversation etc: a snatch of conversation.) die Bruchstücke (pl.)* * *[snætʃ]I. n<pl -es>1. (sudden grab) schneller Griffto make a \snatch at sth nach etw dat greifenI only managed to catch a few \snatches of the conversation ich konnte nur ein paar Gesprächsfetzen mitbekommen4. (spell of activity)to do sth in \snatches etw mit Unterbrechungen tunII. vt▪ to \snatch sth etw schnappento \snatch sth out of sb's hand jdm etw aus der Hand reißen2. (steal)he \snatched the gold medal from the Canadian champion er schnappte dem kanadischen Champion die Goldmedaille weg3. (kidnap)▪ to \snatch sb jdn entführen4. (take quick advantage of sth)▪ to \snatch sth etw ergatternperhaps you'll be able to \snatch a couple of hours' sleep before dinner vielleicht schaffst du es, vor dem Abendessen noch zwei Stunden Schlaf zu kriegen5.▶ to \snatch victory from the jaws of defeat eine drohende Niederlage in einen Sieg verwandeln* * *[sntʃ]1. n1) (= act) Griff mto do sth in snatches — etw in Etappen tun
2. vt1) (= grab) greifento snatch hold of sth — nach etw greifen, etw packen
to snatch sth out of sb's hand — jdm etw aus der Hand reißen
2) some sleep etc ergatternto snatch a quick meal —
the Ferrari snatched the lead on the last lap — der Ferrari riss in der letzten Runde die Führung an sich
to snatch an opportunity —
they snatched a quick kiss — sie gaben sich (dat) schnell einen Kuss
he snatched a kiss while she wasn't looking — als sie gerade wegsah, stahl er ihr schnell einen Kuss
they snatched victory from the jaws of defeat with a goal in the last minute — mit einem Tor in der letzten Minute konnten sie aus der Niederlage noch einen Sieg machen
3. vigreifen (at nach)don't snatch! — nicht grapschen!
* * *snatch [snætʃ]at nach):snatch at the offer fig mit beiden Händen zugreifenB v/t1. etwas schnappen, ergreifen, packen:snatch up aufraffen2. etwas schnappen, fangen3. fig eine Gelegenheit etc ergreifen, etwas, auch Schlaf ergattern:snatch a hurried meal rasch etwas zu sich nehmen4. etwas an sich reißen:snatch a kiss einen Kuss rauben5. snatch (away) from jemandem etwas, jemanden dem Meer, dem Tod etc entreißen, jemandem etwas wegschnappen:he was snatched away from us by premature death er wurde uns durch einen (allzu) frühen Tod entrissen;snatch victory away from sb jemandem den Sieg wegschnappen6. snatch off weg-, herunterreißen7. Gewichtheben: reißen8. sla) Br raubenb) besonders US kidnappenC s1. Schnappen n, schneller (Zu)Griff:make a snatch at → B 1, B 2, B 32. kurzer Augenblick:sleep in snatches immer wieder aufwachen, Durchschlafstörungen haben3. fig Bruchstück n, Brocken m:snatches of conversation Gesprächsfetzen5. sla) Br Raub mb) besonders US Kidnapping n6. US vulga) Fotze f, Möse f (beide vulg) (Vulva)b) Nummer f (Geschlechtsverkehr):* * *1. transitive verb1) (grab) schnappensnatch a bite to eat — [schnell] einen Bissen zu sich nehmen
snatch a rest — sich (Dat.) eine Ruhepause verschaffen
2. intransitive verb 3. nounsnatch something from something — etwas schnell von etwas nehmen; (very abruptly) etwas von etwas reißen
1)make a snatch at somebody/something — nach jemandem/etwas greifen
4) (fragment) snatches of talk/conversation Gesprächsfetzen od. -brocken Pl.Phrasal Verbs:* * *v.greifen v.greifen v.(§ p.,pp.: griff, gegriffen)haschen v.zusammenraffen (alt.Rechtschreibung) v. -
122 traîner
tʀɛnev1)se traîner — kriechen, sich herumtreiben
2)laisser traîner — liegen lassen, vergessen
3)traîner après soi — nachziehen, hinterherziehen
4) ( remorquer) schleifen, schleppen5) (fam) schlendernÇa ne va pas traîner. — Das wird nicht lange auf sich warten lassen.
traînertraîner [tʀene] <1>2 (emmener de force) schleppen3 (être encombré de) mitschleppen familier; Beispiel: traîner avec soi mit sich herumschleppen familier3 (être en désordre) herumliegen4 (pendre à terre) schleifen2 (se forcer) Beispiel: se traîner pour faire quelque chose sich richtig aufraffen müssen etwas zu tun -
123 work round
vi ( fam)1. (approach cautiously)2. (bring oneself)* * *work round v/iby the time he had worked round to asking als er sich schließlich oder glücklich dazu durchgerungen hatte zu fragen;what are you working round to? worauf wollen Sie hinaus?2. work round to kommen zu, Zeit finden für3. drehen (Wind) -
124 ruo
ruo, ruī, rutum, aber Partic. Fut. ruitūrus, ere (vgl. griech. εχραον, überfiel, bedrängte u. congruo, in-gruo), rennen, stürzen, I) intr.: A) im allg., rennen, stürzen, stürmen = eilen, 1) eig.: a) v. Pers.: id ne ferae quidem faciunt, ut ita ruant itaque turbent, ut etc., Cic.: (Pompeium) ruere nuntiant et iam iamque adesse, Cic.: quidam inermes ultro ruere ac se morti offerre, Tac.: legio sustinuit ruentes (die Einherstürmenden), Tac. – huc omnis turba ruebat, Verg.: in aquam caeci ruebant, Liv.: in castra fugientes, Liv.: in ferrum, Verg.: in vulnera ac tela, Liv.: in proelium, Flor.: ad urbem infesto agmine, Liv.: ad portas, Tac.: ad convivium, Tac. – per vias, Tac.: per proelia, Verg. – eques pedesque certatim ruere portis, Liv. – b) v. Flüssen, r. de montibus, Verg.: per campos, Ov.: in Galliam (v. Rhein), Tac. – c) v. Tönen, antrum, unde ruunt totidem voces, responsa Sibyllae, hervorbrechen, -tönen, Verg. Aen. 6, 44. – d) v. Nacht u. Tag, vertitur interea caelum et ruit Oceano nox, d.i. eilt herauf, Verg.: u. so revoluta ruebat dies, Verg. – dagegen nox ruit enteilt (geht unter), Verg.: ebenso sol ruit caelo, Apul., u. bl. sol ruit, Val. Flacc.: ruit imbriferum ver, Verg. – 2) übtr.: a) übh.: r. in arma ac dimicationem, einen blinden Hang haben zu usw., Liv.: crudelitatis odio in crudelitatem, Liv.: mutuis inter se odiis in bellum, Iustin.: r. in servitium, in exitium, Tac.: in sua fata, Ov.: omnia fatis in peius ruere, Verg.: avide ad libertatem, Liv.: ad interitum, Cic.: se in errores, Gell. 6 (7), 2, 8. – quo ruis? quibus periculis te obicis? Plin. ep. – quo scelesti ruitis? Hor. – poet. m. Infin., quo ruis imprudens dicere fata? Prop. 4, 1, 71: u. so Stat. Theb. 7, 177. Claud. rapt. Pros. 3, 387. – impers., ut ferme fugiendo in media fata ruitur, Liv. 8, 24, 4. – b) insbes., vom unüberlegten, stürmischen Handeln, sich überstürzen, sich übereilen, unüberlegt-, stürmisch handeln, seinem Sturze entgegeneilen, r. in agendo, in dicendo, Cic.: emptorem od. reum ruere pati, Cic. u. Liv.: vide, ne quid imprudens ruas, Ter.: cum cotidie rueret, Cic.: non compescere ruentes, Tac.
B) prägn., stürzen = nieder-, herabstüzen, einstürzen, sinken, 1) eig.: a) (poet.) v. Pers.: ruebant victores victique, Verg.: nec quisquam primus ruit, Val. Flacc. – b) v. Lebl.: ruere illa non possunt, ut haec non eodem labefacta motu concĭdant, Cic.: ruunt parietes, aedes, Plaut.: ruunt templa deûm, aulaea, Hor.: ruere in agris tecta, Liv.: supra sese ruere omnia tecta, Lucr.: murus latius, quam caederetur, ruebat, Liv. – ruit alta a culmine Troia, Verg. – neve ruant caeli tonitralia templa superne, Lucr.: so ruit arduus aether (d.i. Unwetter, Regen u. dgl.), Verg.: caelum imbribus immodicis, Mart.: caelum in se, Liv.: turbidus imber aquā, Verg.: tempestas. Tac. – Sprichw., v. sehr zaghaften u. furchtsamen Menschen, Cl. Quid tum quaeso, si hoc pater resciverit? Sy. Quid si nunc caelum ruat? Ter. heaut. 719. – 2) übtr., niederstürzen, sinken, ratio ruat omnis, vita quoque ipsa concĭdat extemplo, Lucr.: quae cum accĭdunt nemo est quin intellegat, ruere illam rem publicam, Cic.: quem vocet divûm populus ruentis imperii rebus? Hor.: Vitellium ne prosperis quidem parem, adeo ruentibus debilitatum, durch Sinken, durch den Untergang des Glückes, Tac.
II) tr.: A) fortraffen, aufraffen, d.i. 1) eilig fortnehmen, a) übh.: cinerem et confusa ossa focis, Verg.: atram nubem ad caelum, emporführen, Verg. – b) = eilig zusammenraffen, -zusammenscharren, unde divitias aerisque ruam acervos, Hor. sat. 2, 5, 21 sq.; – 2) aus der Tiefe aufwühlen, a) übh.: (tauri) terram ruebant, Lucr.: cum mare permotum ventis ruit intus arenam, Lucr.: ruunt (venti) totum mare a sedibus imis, Verg.: r. spumas salis aere, v. Schiffenden, Verg. – b) in der jurist. Sprache der t. t., rūta et caesa und asyndet. rūta caesa, alles, was auf einem Grundstücke ausgegraben (ruta) u. gefällt (caesa) worden ist, ohne verarbeitet worden zu sein, u. vom Besitzer beim Verkaufe zurückgehalten wird, rohes Material, Cic., Crass. ( bei Cic.) u. ICt. (wegen des hier langen u s. 1. VarroLL. 9, 104).
B) etw. niederreißen, niederstürzen, imbres fluctusque frangere malum, ruere antennas, scindere vela etc., Plaut. – naves (vis venti) ruit, Lucr.: ceteros ruerem, agerem, raperem, tunderem et prosternerem, Ter.: immanem molem volvuntque ruuntque, Verg.: cumulos ruit pinguis arenae, zerschlägt, ebnet, Verg. – refl. in praedam superne sese, sich herabstürzen, Apul. flor. 2. p. 2, 19 Kr.
-
125 заставить себя
vgener. aufschwingen (сделать что-л.), es über sich bekommen (сделать что-л.), sich aufschwingen (сделать что-л.), sich zu einer Tät aufraffen (сделать что-л.) -
126 заставить себя сделать
vgener. sich (D) etw. abringen (что-л.), (что-л.) sich (etw.) abringen, sich zu einer Tat aufraffen (что-л.)Универсальный русско-немецкий словарь > заставить себя сделать
-
127 catch up
1. transitive verb1) (reach)catch somebody up — jemanden einholen; (in quality, skill) mit jemandem mitkommen
2) (absorb)be caught up in something — in etwas (Dat.) [völlig] aufgehen
3) (snatch) packen2. intransitive verb(get level)catch up with somebody — (in quality, skill) mit jemandem mitkommen
I'm longing to catch up on your news — ich bin gespannt, was für Neuigkeiten du hast
* * *(to come level (with): We caught him up at the corner; Ask the taxi-driver if he can catch up with that lorry; We waited for him to catch up; She had a lot of schoolwork to catch up on after her illness.) einholen* * *◆ catch upI. vi1.▪ to \catch up up with sb (go faster, reach) jdn einholen; ( fig: after a search) jdn ausfindig machen; ( fig: reach same standard, level) jdn einholenshe's \catch uping up! sie holt auf!▪ to \catch up up with sth etw einholento \catch up up on one's sleep versäumten Schlaf nachholenII. vt▪ to \catch up sb up jdn später treffenI'll \catch up you up later ich komme später nachto get caught up in sth in etw akk verwickelt werden* * *1. viaufholenhurry, they're catching up! — beeil dich, sie holen auf!
2. vt sep1)she caught up her skirts — sie raffte or schürzte ihre Röcke
* * *A v/t1. unterbrechen3. (schnell) ergreifen, auch sein Kleid aufraffena) vertieft sein in (akk),b) verwickelt sein in (akk)B v/i aufholen:his past had caught up with him seine Vergangenheit hatte ihn eingeholt;catch up on one’s sleep Schlaf nachholen* * *1. transitive verb1) (reach)catch somebody up — jemanden einholen; (in quality, skill) mit jemandem mitkommen
2) (absorb)be caught up in something — in etwas (Dat.) [völlig] aufgehen
3) (snatch) packen2. intransitive verbcatch up with somebody — (in quality, skill) mit jemandem mitkommen
I'm longing to catch up on your news — ich bin gespannt, was für Neuigkeiten du hast
* * *v.aufholen v.einholen v. -
128 ruo
ruo, ruī, rutum, aber Partic. Fut. ruitūrus, ere (vgl. griech. εχραον, überfiel, bedrängte u. congruo, in- gruo), rennen, stürzen, I) intr.: A) im allg., rennen, stürzen, stürmen = eilen, 1) eig.: a) v. Pers.: id ne ferae quidem faciunt, ut ita ruant itaque turbent, ut etc., Cic.: (Pompeium) ruere nuntiant et iam iamque adesse, Cic.: quidam inermes ultro ruere ac se morti offerre, Tac.: legio sustinuit ruentes (die Einherstürmenden), Tac. – huc omnis turba ruebat, Verg.: in aquam caeci ruebant, Liv.: in castra fugientes, Liv.: in ferrum, Verg.: in vulnera ac tela, Liv.: in proelium, Flor.: ad urbem infesto agmine, Liv.: ad portas, Tac.: ad convivium, Tac. – per vias, Tac.: per proelia, Verg. – eques pedesque certatim ruere portis, Liv. – b) v. Flüssen, r. de montibus, Verg.: per campos, Ov.: in Galliam (v. Rhein), Tac. – c) v. Tönen, antrum, unde ruunt totidem voces, responsa Sibyllae, hervorbrechen, -tönen, Verg. Aen. 6, 44. – d) v. Nacht u. Tag, vertitur interea caelum et ruit Oceano nox, d.i. eilt herauf, Verg.: u. so revoluta ruebat dies, Verg. – dagegen nox ruit enteilt (geht unter), Verg.: ebenso sol ruit caelo, Apul., u. bl. sol ruit, Val. Flacc.: ruit imbriferum ver, Verg. – 2) übtr.: a) übh.: r. in arma ac dimicationem, einen blinden Hang haben zu usw., Liv.: crudelitatis odio in crudelitatem, Liv.: mutuis inter se odiis in bellum, Iustin.: r. in servitium, in exi-————tium, Tac.: in sua fata, Ov.: omnia fatis in peius ruere, Verg.: avide ad libertatem, Liv.: ad interitum, Cic.: se in errores, Gell. 6 (7), 2, 8. – quo ruis? quibus periculis te obicis? Plin. ep. – quo scelesti ruitis? Hor. – poet. m. Infin., quo ruis imprudens dicere fata? Prop. 4, 1, 71: u. so Stat. Theb. 7, 177. Claud. rapt. Pros. 3, 387. – impers., ut ferme fugiendo in media fata ruitur, Liv. 8, 24, 4. – b) insbes., vom unüberlegten, stürmischen Handeln, sich überstürzen, sich übereilen, unüberlegt-, stürmisch handeln, seinem Sturze entgegeneilen, r. in agendo, in dicendo, Cic.: emptorem od. reum ruere pati, Cic. u. Liv.: vide, ne quid imprudens ruas, Ter.: cum cotidie rueret, Cic.: non compescere ruentes, Tac.B) prägn., stürzen = nieder-, herabstüzen, einstürzen, sinken, 1) eig.: a) (poet.) v. Pers.: ruebant victores victique, Verg.: nec quisquam primus ruit, Val. Flacc. – b) v. Lebl.: ruere illa non possunt, ut haec non eodem labefacta motu concĭdant, Cic.: ruunt parietes, aedes, Plaut.: ruunt templa deûm, aulaea, Hor.: ruere in agris tecta, Liv.: supra sese ruere omnia tecta, Lucr.: murus latius, quam caederetur, ruebat, Liv. – ruit alta a culmine Troia, Verg. – neve ruant caeli tonitralia templa superne, Lucr.: so ruit arduus aether (d.i. Unwetter, Regen u. dgl.), Verg.: caelum imbribus immodicis, Mart.: caelum in se, Liv.: turbidus imber aquā, Verg.: tempestas. Tac. – Sprichw., v.————sehr zaghaften u. furchtsamen Menschen, Cl. Quid tum quaeso, si hoc pater resciverit? Sy. Quid si nunc caelum ruat? Ter. heaut. 719. – 2) übtr., niederstürzen, sinken, ratio ruat omnis, vita quoque ipsa concĭdat extemplo, Lucr.: quae cum accĭdunt nemo est quin intellegat, ruere illam rem publicam, Cic.: quem vocet divûm populus ruentis imperii rebus? Hor.: Vitellium ne prosperis quidem parem, adeo ruentibus debilitatum, durch Sinken, durch den Untergang des Glückes, Tac.II) tr.: A) fortraffen, aufraffen, d.i. 1) eilig fortnehmen, a) übh.: cinerem et confusa ossa focis, Verg.: atram nubem ad caelum, emporführen, Verg. – b) = eilig zusammenraffen, -zusammenscharren, unde divitias aerisque ruam acervos, Hor. sat. 2, 5, 21 sq.; – 2) aus der Tiefe aufwühlen, a) übh.: (tauri) terram ruebant, Lucr.: cum mare permotum ventis ruit intus arenam, Lucr.: ruunt (venti) totum mare a sedibus imis, Verg.: r. spumas salis aere, v. Schiffenden, Verg. – b) in der jurist. Sprache der t. t., rūta et caesa und asyndet. rūta caesa, alles, was auf einem Grundstücke ausgegraben (ruta) u. gefällt (caesa) worden ist, ohne verarbeitet worden zu sein, u. vom Besitzer beim Verkaufe zurückgehalten wird, rohes Material, Cic., Crass. ( bei Cic.) u. ICt. (wegen des hier langen u s. Varro LL. 9, 104).B) etw. niederreißen, niederstürzen, imbres fluc-————tusque frangere malum, ruere antennas, scindere vela etc., Plaut. – naves (vis venti) ruit, Lucr.: ceteros ruerem, agerem, raperem, tunderem et prosternerem, Ter.: immanem molem volvuntque ruuntque, Verg.: cumulos ruit pinguis arenae, zerschlägt, ebnet, Verg. – refl. in praedam superne sese, sich herabstürzen, Apul. flor. 2. p. 2, 19 Kr.
См. также в других словарях:
sich aufraffen — sich aufraffen … Deutsch Wörterbuch
aufraffen — (sich) zusammenreißen (umgangssprachlich); (sich) bemühen (um); (sich) zusammennehmen * * * auf|raf|fen [ au̮frafn̩], raffte auf, aufgerafft: 1. <tr.; hat schnell sammeln und aufnehmen: sie raffte die aus dem Portemonnaie gefallenen Scheine… … Universal-Lexikon
aufraffen, sich — sich aufraffen V. (Aufbaustufe) sich mit Mühe und Überwindung von seinem Platz erheben Synonym: sich hochraffen Beispiel: Nach der Party konnte er sich lange nicht vom Bett aufraffen … Extremes Deutsch
aufraffen — aufheben, auflesen, aufnehmen, zusammenraffen; (bes. südd., österr.): aufklauben. sich aufraffen a) sich aufarbeiten, auf die Beine kommen, aufstehen, sich erheben, sich hochdrücken, sich hochraffen, sich hochstemmen; (geh.): sich heben; (ugs.):… … Das Wörterbuch der Synonyme
aufraffen — auf·raf·fen (hat) [Vt] 1 etwas aufraffen etwas in großer Eile aufheben: Der Räuber raffte das Geld auf und floh; [Vr] 2 sich aufraffen mühsam aufstehen: sich vom Stuhl aufraffen und den Fernseher ausschalten 3 sich zu etwas aufraffen sich dazu… … Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache
aufraffen — auf|raf|fen ; sich aufraffen … Die deutsche Rechtschreibung
Aufraffen — Aufraffen, verb. reg. act. 1) Zusammen raffen und aufheben, so wohl eigentlich, was auf der Erde zerstreuet liegt, ohne Ordnung und Wahl zusammen raffen; als auch figürlich, ohne Wahl aufsammeln. Wo hast du dieses Mährchen aufgerafft? 2) In die… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
sich zu etw. aufraffen können — [Redensart] Auch: • einer Sache gewachsen sein Bsp.: • Ich kann mich nicht zum Einkaufen aufraffen. Es ist zu heiß. • Ich fühle mich heute Morgen gar nicht wohl … Deutsch Wörterbuch
aufrappeln, sich — sich aufrappeln V. (Oberstufe) ugs.: eine Krankheit überwinden und langsam wieder zu Kräften kommen Synonyme: sich aufraffen, gesund werden, wieder auf die Beine kommen, sich berappeln (ugs.), sich hochrappeln (ugs.) Beispiel: Er hat eine schwere … Extremes Deutsch
durchringen, sich — sich durchringen V. (Aufbaustufe) seine inneren Widerstände überwinden und einen bestimmten Entschluss fassen Synonyme: sich aufraffen, sich überwinden Beispiel: Ich konnte mich nicht dazu durchringen, das in den Mund zu nehmen. Kollokation: sich … Extremes Deutsch
aufrappeln — sich aufrappeln a) ↑ aufraffen , sich (a). b) sich aufraffen, sich erholen, gesund werden, [wieder] auf die Beine kommen; (geh.): aufkommen, genesen, gesunden; (ugs.): sich berappeln, sich herausmachen, sich hochrappeln. * * *… … Das Wörterbuch der Synonyme