Перевод: с исландского на английский

с английского на исландский

sic

  • 61 YRKJA

    (yrki, orta, ortr), v.
    1) to work, esp. to fill, cultivate (y. jörðina, landit);
    2) to make verses (y. kvæði, drápu, lof, níð, háðung um e-n); absol., hann var kærr konungi ok orti vel, he was beloved by the king, and a good poet;
    3) y. á e-t, to set about; en er þeir fundust, ortu bœndr þegar á til bardaga, the peasants at once set upon them; Eiríkr jarl orti ekki á at berjast við Erling, Eirik made no attempt to fight Erling; y. á e-n, to work upon; hvárki eldr né járn orti á þá, neither fire nor iron did them any harm; y. orða á e-n, to address one, speak to one (hann svaraði stirt ok strítt, þá er menn ortu orða á hann);
    4) refl., yrkist í um e-t, it begins; (gerist nú svá sem dœmi finnast til, at á ortist um mannfallit); recipr. to attack one another (síðan fylktu þeir liði sínu ok ortust á ok börðust); þeir ortust á vísur, they competed in verse-making.
    * * *
    ð and t, pret. orti, part. yrt and ort; [A. S. wyrcan, wrohte; Engl. work, wrought; Goth. waurkjan; O. H. G. wurchian; the initial w being dropped, see orka]:—to work, but chiefly used in a special sense to till, cultivate; enn sá maðr er engit á, hann skal þat láta fyrst yrkja … en ef hann yrkir eigi svá engit, … ok vili hann þó yrt hafa, Grág. ii. 280; ok svá þeir er á mörkina ortu, Eg. 14; ok Drottinn Guð tók manninn og setti hann í þann aldin-garð Eden, að hann skyldi yrkja hann og varðveita, Gen. ii. 15; at hann geti ortar vel engjar fyrir þær sakir, Grág. ii. 335; yrkja jörðina eðr vinna, Stj. 29; yrkja holt né haga, N. G. L. i. 249; yrkja ræfrar ok börku til húsa-þaks, to work (i. e. to scrape) bark for thatching, 242.
    II. to make verses (cp. Gr. ποιητής; Old Engl. maker = poet); hvárki á maðr at yrkja um mann lof né löst… ef maðr yrkir tvau orð enn annarr önnur tvau, ok ráða þeir báðir samt um, ok varðar skóggang hvárum-tveggja, … yrkja níð eðr háðung um e-n, Grág. ii. 147–149; síðan orti Ölver mörg mansöngs-kvæði, Eg. 5; at þú vakir í nott ok yrkir lofkvæði um Eirík konung, … hann orti drápu tvítuga, … yrkja lof um e-n, þá orti Egill alla drápuna, ok hafði fest svá at hann mátti kveða um morguninn, 419; þessi vísa er góð ok vel ort, ok skaltú yrkja aðra vísu, … þessi vísa var ílla ort ok skal ek kveða aðra betri, Fms. vi. 362, 416; hann var kærr konungi ok orti vel, he was a good poet, and wrought well, Orkn. 146, Fms. vii. 111; konungr mælti, ertú skáldit?—Hann svarar, kann ek at yrkja, ii. 39; hann tók at yrkja þegar er hann var ungr, ok var maðr námgjarn, Eg. 685; yrkja kann ek vánu verr, Mkv.; hann er svá orðhagr at hann mun yrkja saman rár-endana, Fbr. 82 new Ed.; and so in countless instances old and mod.
    2. generally, to make, compose; þessi rit era ort af afli ástar. Hom. 1; Guðs Sonr í þeirri bæn er hann sjálfr orti (the Lord’s Prayer), 655 i. 2.
    III. spec. usages; hvárki eldr né járn orti á þá neither fire nor iron worked on them, wrought their hurt, Hkr. i. 11; en er þeir fundusk, ortu bændr þegar á til bardaga, the ‘bonders’ (peasants) at once set upon them, Ó. H. 110; Eríkr jarl orti því ekki á at berjask við Erling, at hann var frændstórr ok frændmargr, vinsæll ok ríkr, earl E. made no attempt to fight Erling because …, 27; yrki (imperat.) á at Kyndilmessu, ok hafi öll átt at Miðfóstu, begin at Candlemass and have all done at Mid-Lent, Gþl. 106: en ef þá skill á, hverr þeir sem fyrr orti á, began, caused to dispute, 455; hann svaraði stirt ok strítt, þá er menn ortu orða á hann, when people spoke to him, Ó. H. 69; en ræðu konungs svöruðu menn er hann orti orða á whom he addressed, 178; hann var hljljóðr ok fáskiptinn en þó kátr við menn þá er orða ortu á hann, Fms. vi. 109; hann svaraði fám orðum þótt orða værri yrt á hann (þó at orða yrti á hann, v. l.), vii. 227; yrkti (sic) þá ok únáðaði kynsmenn Sem, harangued and vexed them, Stj. 65.
    IV. reflex. to take effect; þá tók at falla lið Erlings, ok þegar er á ortisk ok uppganga var greidd, viz. when the day was about decided, Ó. H. 183; hversu sem at [á?] ortisk, however it so went, Fas. ii. 482; þar er svá, er at ort, when that reserve is made, Grág. i. 494.
    2. recipr., síðan fylktu þeir liði sínn, ok ortusk á þegar, ok börðusk, attacked one another and came to blows, Hom. 112: þeir ortusk á vísur, exchanged, capped verses, Lv. 24; sættusk þeir at kalla ok var þó at engu haldit, ok ortusk þeir um siðan, they capped verses (satirical) about it, Sturl. i. 150.

    Íslensk-ensk orðabók > YRKJA

  • 62 þága

    * * *
    u, f. [þiggja], a quittance, receipt; hvárki með gjöfum né þargum (sic), Anecd. 72 new Ed.: freq. in mod. usage, mín er þága, it is in my interest; or göra e-t í þágu e-s; þú skalt ekki göra það í mína þágu, thou shalt not do it for my sake.

    Íslensk-ensk orðabók > þága

  • 63 ÞRESKJA

    (-ta, -tr), v. to thresh.
    * * *
    t, þriskja and þryskva are less correct forms; [Ulf. þriskjan = ἀλοαν; A. S. þerscan; Engl. thresh; O. H. G. drescan; Germ. dreschen; Swed. törska; Dan. tærska; Lat. tero; Gr. τείρω]:—to thresh, D. N. vi. 196; þriskja (sic) korn, Fms. viii. 96 (þryskva, v. l.)

    Íslensk-ensk orðabók > ÞRESKJA

  • 64 þröngð

    f. = þröng.
    * * *
    f. = þröng; eptir þat slitu þeir þröngðinni, Vápn. 17.
    2. distress; þröngð ok ánauð, Barl. 195, v. l.; þola margar þrængðir (sic), 203.
    3. short breath and cough; setti at honum hósta ok þröngð, Fms. i. 282; hafði karl þröngð mikla ok hrækði mjök í skeggit, ii. 59.

    Íslensk-ensk orðabók > þröngð

  • 65 ÞURFA

    I)
    (þarf, þurfta, þurft), v.
    1) to need, want (ekki þarft þú at ganga í hús mín); with gen., þurfa e-s, or þurfa e-s við, to stand in need of (ek þyrfta nú guðs miskunnar); Gunnarr kvað einskis mundu við þurfa, G. said there was no need of anything;
    2) impers., þess þarf (við), it is needed; þess þyrfti, at, it would be necessary that; with acc. (hversu marga munu vér menn þurfa); ekki var sá leikr, er nökkurr þyrfti við hann at reyna, it was no use for anybody to strive with him in any game.
    a. wanting, in need of (liðs þíns væra ek þá þurfa).
    * * *
    a verb whose present takes a preterite form, see Gramm. p. xxiii; pres. þarf, þarft, þarf; pret. þurfum, þurfut, þurfu (mod. þurfið, þurfa); subj. þyrfti; part. þurft: with neg. suff., þarft-attu, thou needest not, Kormak; þurfu-t, they need not, Lex. Poët.; [Goth. þaurban = ἀνάγκην ἔχειν, χρήζειν; A. S. þurfan; Germ. durfen, etc.]
    B. To need, want:
    I. with infin.; ekki þarft þú at ganga í hús mín, Fms. x. 262: ok þarf eigi sá spyrja á þingi, Grág. i. 20; ok þarf hann þá eigi at taka þær, ii. 81; þat fé þarf eigi til tíundar at telja, K. Þ. K. 142; nú þyrftir þú at hafa svá mikinn við at þér nægði, Fs. 27; mikit mant þú þ. fram at leggja með honum, Nj. 3; vilja mundu goðin, at þenna Ás þyrfti eigi at nefna, Edda 17; engum manni þarf tysvar í vatn drepa, N. G. L. i. 340; ekki þurfti þá griða at biðja, it was no use begging, Eg. 298.
    II. with gen.; af þú þarft manna við, Ld. 218; hann þarf heilla ráða (gen.) ok tryggva návistarmenn (acc.), Fms. ix. 262; þarf hér mikils við, Nj. 94; ef nokkurs þarf við, Ld. 42; Gunnarr kvað einskis mundu við þurfa, Nj. 93; fanga þeirra er hann þóttisk þurfa, Fms. i. 11; verða þér at liði ef þú þyrftir, Ísl. ii. 327; afla þess er þurfti, Eg. 39; ef þess þurpti viðr, Barl. 58; þætti mér (þess) þurfa, at þú leystir þetta verk betr af hendi, Grett. 91.
    2. with acc.; hversu marga munu vér menn þurfa, Nj. 93; ek veit görst at þurfi (sic) þér brýningina, Ld. 240; öll þau föng er hann þurfti, Eg. 69; ok þurfti föng mikil, 39; þat allt er þeir þurfu til Guðs þjónustu, K. Þ. K. 142; ekki var sá leikr er nokkurr þyrfti við hann at reyna, it was no use for anybody to try it with him, i. e. nobody was a match for him, Nj. 29; þarf hann minna svefn enn fugl, Edda 17.
    III. part. as subst.; sumir þeir er þurfendr voru, Bs. i. 431; þurfendr klæða ok matar, 623. 21; þeim öðrum sem þurfandis er, Stj. 152; vera þurfandi e-s, Barl. 35.

    Íslensk-ensk orðabók > ÞURFA

  • 66 ÆÐRI

    i. e. œðri, compar. higher, superl. œztr, highest (spelt eozt, Rb. 1812. 51; the mod. spelling is æðstr); it has no positive: [this word is the same as the Goth. auhuma, auhumists, h and þ being interchanged; the usages in the Icel. N. T., when compared with the Goth., shew the identity of the words beyond doubt, e. g. æðstu prestar, Matth. xxvi. 59; sá æðsti prestr, 63; þeim æðstu prestum, xxvii. 3; þeir æðstu prestar, 6, 20: with which cp. ahumists gudja in Ulf.: þess árs æðsti prestr, John xviii. 15 (where Ulf. ‘ahumists’ weiha)]:—higher, highest:
    I. in a local sense; uppi ok niðri leitaða ek æðra vegar up and down I sought for the higher road, Sól. 52; á bekk annan þann er æðri var, Ld. 294,—in the old halls the two sets of benches were technically called the æðri, the higher, and the ú-æðri, th e lower; as also æðra öndvegi and ú-æðra öndvegi, the upper and lower high-seat, passim: þeir náðu uppgöngu ok urðu æðri, higher, Fms. x. 412; ef leysings leysingr verðr veginn, ok á inn æðri (the former, Germ. jener) þar sök ok bætr, Grág. ii. 71; in all other places used,
    2. metaph. higher in rank or dignity; heilagir englar, aðrir eru öðrum œðri, ok öfundar engi annan, Greg. 37; œðri tign, Eluc. 12; œðri kraptr, Sks. 25; tólf hofgoðar vóru œztir, Hkr. i. 6; askr Ygdrasils hann er œztr viða, Gm. 44; biskupa allra er páfi œztr, 415. 5; þeim sveini er œztr væri, Heiðrekr segir, Haralds son vera œztan, Fas. i. 526; œztr ok mest virðr, Fms. i. 247; fyrstr eðr êdzstr (sic), Sti, 278, v. l.; hit œzta hof í Gautlandi, Fms. x. 252; inni æztu Guðs þjónustu, K. Á. 36; þar er œzt kirkja Benedikti, Symb. 25: the word is still in freq. use both in speech and in writing, see the references above from the Icel. N. T.

    Íslensk-ensk orðabók > ÆÐRI

  • 67 ÆGJA

    i. e. œgja, ð, [óg-], to scare, frighten, with dat.; sú mær ægði dýrinu með litlum dúki er hón hafði í hendi, Bs. i. 199; ægja e-m píslum, to threaten with tortures, Greg. 38; hón œgði mér af afbrýði, Gkv. 1. 10; þær œgðu mér járnlurki, Hbl. 39.
    2. to make terrible, exaggerate; mjök hafa þessir ægðir verit í frásögnum, made more terrible than they are, overrated, Fas. ii. 206, 211; eigi hefði sú för ægt enum fyrrum frændum mínum, i. 450; ægir mér ekki þetta fégjald, Fms. xi. 285; þeir kváðu sér eigi ægja mundu at ráða at Birni, Bjarn. 47; er eigi þat at þér ægi við mik at berjask, Glúm. 332; ok væntir ek, sagði hann, at þá muni vel duga, en nú agir (sic) við svá, Fb. iii. 449.
    3. the phrase, öllu ægir saman, to be mixed together pell-mell.

    Íslensk-ensk orðabók > ÆGJA

  • 68 ætzkaðr

    part. native (cp. Lat. oriundus); æzkaðr ór héraði því er heitir …, Greg. 58, Post. (Unger) 227 (ætzkaðr); þaðan æ., Hom. 107; hón var æzkuð ór Mostr, Hkr. i. 118; peir er æzkaðir váru um Kjöl norðan, 137; hann var etzcaðr (sic) of Ögðum, Ó. H. 49, 50.

    Íslensk-ensk orðabók > ætzkaðr

  • 69 æxla

    = æxa, i. e. œxla (spelt eoxla, Rb. 104):—to make to increase; þat æxlti mjök úþokka þeirra, Ver. 16; æxla ríki sitt, Ing. 6; mínki heldr enn ægsli (sic) minn vöxt, Thom. 378; sem hér megu líkamligan eld œxla, Greg. 77; þeir æxltu (æxlztu) mikit rétt þeirra, Bs. i. 157; æxla göngu sína, Rb. 104.
    2. to eke out, multiply, esp. to make to increase by breeding; hans atkvæði. má ekki æxla, Skálda 168; hann létzk mega æxla sér fé af bauginum, ef hann héldi, Edda 73; en ef þau æxla fé ór öreigð, Grág. i. 335; af aurum sínum æxla þeir hvern dag andlegt verkkaup, Greg. 32; Heliseus æxlaði fæðslu, Stj.; æxla ættir sínar, Sks. 12 new Ed.: and in mod. usage, æxla kyn sitt, to increase, multiply.
    3. reflex. in the mod. phrase, það hefir æxlast svona, or, það hefir æxlast vel úr því, it has turned thus, of getting better from a hopeless state.

    Íslensk-ensk orðabók > æxla

  • 70 ÖÐLASK

    dep. að, i. e. øðlask, spelt æðlask, Post. (Unger) 215; [öðli, óðal; Cumbrian to addle or eddle = to gain]:—to win, gain as property, prop. of inheritance (óðal); þá öðlaðisk ok þá eiga gat, Rm. 42; ef þú vill öðlask ástir mínar, Þkv. 29; alls vér megum ríki öðlask með þeirra trausti, Fms. vi. 18; þar fyrir muntu öðlask eilífa sælu, Fb. i. 117; þeir skulu eigi öðlask himinríki, Barl. 42; very freq. in mod. usage, esp. in eccl. use, N. T., Vídal.; (in Eb. 7 new Ed., hann vildi eigi öðlask við frændr sína, the reading ‘áhlýðask’ is to be preferred); hann mun öðlask ríki þat er hann er til borinn, Fms. i. 77; ef vér megum öðlask þat barn, ii. 176; at hann öðlisk at taka eilíft líf, Hom. 5; biskup várn, hann skal oss þjónostu veita, en vér skolum hana svá öðrlask (sic), at vér skolum göra tíund alla ok fulla, N. G. L. i. 6; ok öðlask með því hálfa mörk silfrs konungi til handa, ii. 111: hann öðlaðisk fegrð ok grænleik Paradisar, Orkn. 172; ok öðlisk með því þá sekt er við liggr at lögum ok ekki framarr, N. G. L. ii. 254; í hverri er þessi orð öðlask at heyra, Sks. 173 new Ed.

    Íslensk-ensk orðabók > ÖÐLASK

  • 71 öllungis

    adv. altogether, quite.
    * * *
    adv. (mod. öldungis, but in old poets made to rhyme with ll):—altogether, quite; öllungis eigi (cp. Lat. omnino non), not at all, Eluc. 13; öllungis kvittr, Dipl. iv. 11, B. K. 121; drýgja allyngis (sic) hans vilja, Hom. 69; öllyngis ei ok ei, 15; öllungis ílla, altogether ill, Ó. H. (in a verse); öllungis allar, quite all, Bjarn. (in a verse).

    Íslensk-ensk orðabók > öllungis

  • 72 ÖND

    * * *
    I)
    f. porch, = anddyri.
    (gen. andar, pl. endr and andir), f. duck (fundu þeir þar andir margar; endr ok elptr).
    (gen. andar, dat. önd and öndu; pl. andir), f.
    1) breath; draga öndina, to draw breath; verpa, varpa öndu, to draw a sigh;
    2) breath, life; týna öndu, to lose breath, die; fara öndu e-s, to put to death;
    3) soul; fela guði önd sína á hendi, to give over one’s soul into God’s hands.
    * * *
    1.
    f., gen. andar, pl. endr and andir, and so in mod. usage; [A. S. ened; Dutch eend; O. H. G. anut; Germ. ente; Dan. and, pl. ænder; Lat. anas, anatis; Gr. νηττα]:—a duck, Edda (Gl.); flaug mikill fjöldi anda (gen. pl.) … eina öndina, Art. 38; endr ok elptr, Karl. 477; vali, álptir, gæss ok andir, Grág. ii. 346, passim; brim-önd, töpp-önd.
    COMPDS: andaregg, andarfygli, andarsteggi.
    2.
    f., gen. andar; spelt önn, Skm. l. c.; [and-, p. 19, col. 2]:— a porch = and-dyri, prop. the place opposite the door; skynda út at andar, Bjarn. (in a verse); síðan gékk hann eptir gólfi ok útar í öndina, ok lét fyrir lokuna, Lv. 60; ok er þau kóma fram um dyrr, gékk hón í öndina gegnt úti-dyrum ok kembir þar Oddi syni sínum, Eb. 92; vertú sem þistill þrunginn í önn (= önd) ofan verða, Skm. 31; see þröngva.
    3.
    f., gen. andar, dat. öndu, and abbreviated önd; pl. andir; [önd and andi (p. 20) are twin words, for the origin see anda, to which add the Scot. aind or aynd]:—the breath; önd gaf Óðinn, Vsp.; en er barnit skaut upp öndu, Ó. H. 122; var þá niðri öndin ( no sign of breathing), síðan skaut hón upp öndinni, began to draw breath, Bs. i. 378; tók hann önd í kafi ( under water) svá at hann drakk eigi, 355; hann tók aldri til andar, ii. 225; draga öndina, to draw breath, ísl. ii. 413; Armóði var við andhlaupi ( choking), en er hann fékk öndunni frá ser hrundit, Eg. 553; varpa mædiliga öndinni, to draw a deep breath, Orkn. 140; öndunni, Nj. 272; kona varp öndu, to draw a deep sigh, Bkv. 2. 29; meðan í önd hixti, Am. 39; hann rann … skrefaði, meðan hann þolði önd einu sinni, in one breath, Rb. 482; hence the mod. phrase, þola önn (sic) fyrir e-t, to hold one’s breath for anxiety; nú þrýtr öndin, the breath is stopped, Fas. i. 204.
    2. breath, life; öndin blaktir á skari, blaktir önd í brjósti, the breath (life) flutters in the breast; ef maðr hrapar svá grepti, at kviðr berr at önd sé í brjósti, K. Þ. K. 26; skal hann heldr eta kjöt en fara öndu sinni fyrir matleysi … svá skal hann eta, at hann ali önd sína við, 130; þá skal hann kjöt eta ok bjarga svá öndu sinni, N. G. L. i. 12; fugla, kvikenda ok hverrar lifandi andar, every living soul, Stj.; at eigi saurgisk andir yðrar, 317; andar gustr, a gush of breath, 17: týna öndu, to lose breath, die, Hkv. Hjörv. 37, Skv. 3. 58; fara öndu e-s, to put to death, Sdm. 25; krefi Guð hann andar sinnar, if God call him, Sks. 720, N. G. L. iii. 79; Guð krafði konung andar, Fms. xi. (in a verse); áðr Guð kveddi andar hans, D. N. iii. 165; þá menn er sjálfir spilla öndu sinni, to spill one’s breath, commit suicide, N. G. L. i. 13.
    3. eccl. the soul; aldri hafði önd mín tvá líkami, Fms. iv. 121; önd þjófs á krossi, Pr. 67; þau fálu Guði önd sína á hendi, Nj. 201; mín önd miklar Dróttinn og minn andi gladdist í Guði heilsu-gjafara mínum, Luke i. 46 (Vídal.); andar-dauði, spiritual death, Greg. 42; andar-dauðr, spiritually dead, 6l; andar-heilsa, hreinson, kraptr, hefnd, siðr, synd, þorsti, soul’s health, cleansing, … thirst, Hom. 4, 45, 73, Greg. 5, Mar., MS. 623. 19, Stj. 29; andar-sýn, soul’s sight, a vision, Karl. 553, Bs. ii. 11; andar-gjöf, a spiritual gift, id.; andar-kraptr, 153; andar-sár, mental wounds, Bs. i.
    COMPDS: andardráttr, andarvana.

    Íslensk-ensk orðabók > ÖND

  • 73 öngva

    (að), v. to press (öngva saman).
    * * *
    and öngja or engja, d, to straiten, oppress; öngða í allskyns þrautum, Stj. 51; öngðr með úfriði, Str. 14; hón œngvir honum ok hann angrar, 25; takit þessa konu ok látið öngva henni, 34; öngdi þetta ok þröngdi svá mjök orku-efni hennar, Barl. 65; þeir munu svá öngva þér, Flóv. 43.
    2. it remains in the phrase, engja sig, engjast, or engja sig sundr og saman, to writhe, like a worm; lagði fyrir brjóst honum svá hart, at hann öngvaði (sic) saman, Fas. iii. 253.

    Íslensk-ensk orðabók > öngva

  • 74 ÖR

    * * *
    prep. with dat.
    1) out of, from; tekinn ór jörðu, taken out of the earth; vakna ór svefni, to wake out of sleep; Ísland bygðist ór Noregi, from Norway; ór Mön, from the Isle of Man; er þá bar ór hafi, from the sea; spyrja ór kaupstefnu, to ask news from the market; hús ór húsi, from house to house; ráðast ór hernaði, to leave off freebooting;
    2) denoting the substance of which a thing is made, of, out of; ór Ymis holdi var jörð um sköpuð, out of Y.’s flesh the earth was made, hjölt ór gulli, a golden hilt;
    3) out of, from among (þessir féllu ór liði Haralds);
    4) denoting cause; deyja ór sárum, sótt, to die of wounds, sickness;
    5) beyond; svá mikill snjór, at þat var ór dœnum, beyond exaniple, unexampled; ór hófi, beyond measure; þurru mjök vinsældir hans ór því sem vóru, his popularily dwindled from what it had been;
    6) ór því, after (nú skal segja, hvat gørðist ór því F. var í burtu farinn);
    7) absol., hann skar ór spjótit, he cut the spear clean through.
    * * *
    f., gen. örvar; dat. öru, Grág. ii. 19, and later ör; pl. örvar, örva, örum; also spelt with f, örfar, etc.: [A. S. aruwe; Engl. arrow; the word may be akin to örr, adj. = the swift]:—an arrow; örina, annarri ör, … ör liggr þar úti, ok er sú af þeirra örum, … örunum, … ör (acc.), Nj. 96, 115, Hkr. i. 241; örvar þrjár, … örvunum (sic), Fas. i. 511, 541, and passim.
    2. metaph. a summons to a meeting, by the sending out an arrow (like the Gaelic ‘fiery cross’), both in war and peace, but originally as a war-token (her-ör); skera örvar upp, Js. 37; skera ör, 41; nema ör eða maðr stefni honum þing, 42: also of a warrant (cp. Germ. steck-brief), summoning a person to appear; the law phrases are, leggja örvar á e-n, to lay an arrow upon, i. e. to summon by a warrant; fylgja örum, to follow the arrow, i. e. to answer a summons; sá skal örum fylgja er fyrstr var á lagðr, N. G. L. i. 60; örvar þrjár … ein ör at dauðum manni, önnur at sárum …, allir skulu þeir örvar bera en engi fella, … sá skal örum fylgja er á eru lagðar … nú ef örvar taka hann ok sækir eigi þing, þá berr hann á baki sök, 270.
    II. in poët. compds, ör-bragð, ör-drif, ör-veðr, = a shower of shafts; ör-sæti = a shield; ör-rjóðr, ör-slöngvir, = a warrior.
    B. COMPDS: örvarboð, örvadrífa, örvaflug, örvarhúnn, örvamalr, örvamælir, örvaroddr, örvarskapt, örvarskot, örvarskurðr, örvarþing.

    Íslensk-ensk orðabók > ÖR

  • 75 ÖRR

    (acc. örvan), a.
    1) swift, ready; neut., ört, fast; ísinn rak svá ört, at, the ice drifted so fast, that;
    2) liberal, open-handed (allra manna örvastr); neut., ört, fully, quite; eigi ört hálfr fjórði tugr manna, not quite thirty-five men;
    3) active, energetic.
    * * *
    1.
    n., later or with a single r, and so in mod. usage; [Dan. ar, arret]:—a scar; ok sá þó á örrit alla æfi, Bs. i. 330; hann þreifaði of örr sára Dróttins, Greg. 14; greri ær (sic) hvít á hvarmum báðum, Hom. 116; mun örr þat sjá á fæti mér meðan ek lifi, Fb. i. 401, Karl. 61; meðal herða honum var örr gróit í kross, Fms. viii. 275 (eyrr, v. l.; aurr, Fb. ii. 636, l. c.); hann hafði örr í andliti, Ld. 274. örra-beinn, adj. ‘scar-leg,’ a nickname, Fs. 128, Landn.
    2.
    adj., acc. örvan, pl. örvir; inn örvi; compar. örvari, örvastr: [root aru-; A. S. earu, Grein; Sansk. ar; Dan. ör, in the phrase ‘ör i hoved’ giddy in the head]:—swift, ready; örr tilfara, allstaðar þar er þurfti hans tilkvámu, Bs. i. 128: neut., hann (the ice) rak svá ört, at …, the ice drifted so fast, that …, Bárð. 9 new Ed.
    2. neut. quite; eigi ört hálfr fjórði tugr manna, not quite forty-five men, Ann. 1362.
    II. liberal, open-handed; miklu örvari af fé, passim; örr ok ölmusu-góðr, Bs. i. 81; örvastr konunga, Fms. xi. 203; allra manna örvastr, Eg. 517; mildr ok örr, 20; örr maðr ok stórmenni mikit, 38; örr ok gjöfull, 42; Einarr var örr maðr ok optast félítill, 691.

    Íslensk-ensk orðabók > ÖRR

  • 76 ör-sekr

    adj. ‘sackless,’ as a law term, = sykn, ‘out of guilt,’ free; en þeir örsekkir er upp halda árum sínum, N. G. L. i. 65; en ef hann kömr á alla staði þá er hann orsækkr (sic), 379, Gþl. 462; at orsekkju, N. G. L. i. 147 (last line); skal hafa eikju hverr er vill at orsekju, 243, ii. 44 (but osekkir two lines below), and so passim in the Norse laws.

    Íslensk-ensk orðabók > ör-sekr

См. также в других словарях:

  • sic — sic …   Dictionnaire des rimes

  • sic — sic:⇨so(1) …   Das Wörterbuch der Synonyme

  • SIC — Saltar a navegación, búsqueda Para el club de rugby de Buenos Aires (Argentina), véase San Isidro Club. Sociedade Independente de Comunicação Nombre público SIC Eslogan Estamos juntos! ( Estamos juntos! ) Propietario Impresa País …   Wikipedia Español

  • Sic — is a Latin word meaning thus , so , as such , or just as that . In writing, it is placed within square brackets and usually italicized [ sic ] to indicate that an incorrect or unusual spelling, phrase, punctuation, and/or other preceding quoted… …   Wikipedia

  • Sic — est un mot latin signifiant « ainsi ». Sommaire 1 Usage 2 Citations latines 3 Autres sens 4 Annexes …   Wikipédia en Français

  • SIC — ist: das lateinische Wort sic, gebräuchlich zur Kennzeichnung ungewöhnlicher Textstellen und steht für: sic! (Zeitschrift), eine schweizerische Fachzeitschrift für Immaterialgüter , Informations und Wettbewerbsrecht Sic steht für: Sic (Band),… …   Deutsch Wikipedia

  • sic — [ sik ] adv. • 1771; mot lat. « ainsi » ♦ Se met entre parenthèses à la suite d une expression ou d une phrase citée pour souligner qu on cite textuellement, si étranges que paraissent les termes. ⊗ HOM. Sikh. ● sic adverbe (latin sic, ainsi)… …   Encyclopédie Universelle

  • sic — (izg. sȋk) uzv. DEFINICIJA znak kojim se upozorava na kakvu grešku u tekstu ili na kakav važan podatak; »tako (stoji u originalu)« SINTAGMA sic erat in fatis (izg. sic ȅrat ȉn fȃtis) tako je bilo suđeno; sic itur ad astra (izg. sic ȋtur ȁd ȁstra) …   Hrvatski jezični portal

  • SIC — is a Latin word that means thus or, in writing, it was thus in the source material .Sic may also refer to: * Sic, Cluj, a commune in Romania * SiC, Silicon carbide, a semiconducting material, also used to make metalworking tools from * SIC, the… …   Wikipedia

  • Sic-Bo — Sic Bo, auch Dai Siu, Big and Small, Chuck a Luck, Grand Hazard, Birdcage oder Hi Lo ist ein Würfel Glücksspiel mit drei Würfeln, das in den Casinos von Macao und in den USA gerne gespielt wird und nun auch in den europäischen Spielbanken… …   Deutsch Wikipedia

  • Sic Bo — Sic Bo, auch Dai Siu, Big and Small, Chuck a Luck, Grand Hazard, Birdcage oder Hi Lo ist ein Würfel Glücksspiel mit drei Würfeln, das in den Casinos von Macao und in den USA gerne gespielt wird und nun auch in den europäischen Spielbanken… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»