Перевод: с исландского на английский

с английского на исландский

sic

  • 21 LYF

    * * *
    n. medicine, healing herb; ekki l., nought, not the least.
    * * *
    f., pl. lyfjar. also spelt lif, see the references below; the word is used as neut. in Bs. ii. 87, and then chiefly in pl. in Bs. i. 179, Fas. iii. 11, Fms. ix. 282; [Ulf. lubja-leisi = φαρμακεία, Gal. v. 20; A. S. lib; O. H. G. lupi; Swed. luf; early Dan. löv]:—a herb, simple, esp. with the notion of healing, witchcraft or supernatural power, = Gr. φάρμακον; trúa á lyf kvenna eða görningar, Hom. 33; lækning, lyf eðr galldra, 121; góð smyrzl ok læknings-lif, Fas. iii. 174; með heilsamligum smyrslum né lækningar-lyfum, Stj. 272; lif (not líf) með lækning, Skv. 1. 17; varisk menn lif, rúnir ok galdra, N. G. L. iii. 300; töfr ok lif, rúnir ok galdra, 286; lækningar lyf, 245; kona hver er ferr með lif ok læzk kunna bæta mönnum, ef hón er sönn at því, þá er hón sek þrem mörkum, i. 390; hann tekr þá nokkur lyf af helgum dómi Jóns biskups, Bs. i. 179; ek hefi þat eitt gras, er … Dagfinnr svarar, engi (= enga?) lyf eðr lækning skulu vér til þessa hafa, nema þær einar (sic), er …, Fms. ix. 282; eitr-fullt lyf, Bs. ii. 87; lítil lyf kveða höfð til lýða sona, the sons of men are made of small matter (seed, cause?), Fas. iii. 11 (in a verse): adverb., ekki lyf, not a whit, Skv. 1. 9, (not as explained at p. 274, col. 1, line 1): ú-lyfjan, poison.

    Íslensk-ensk orðabók > LYF

  • 22 MÁ

    * * *
    I) (má, máða, máðr), v.
    1) to blot or rub out, efface (mást þeir of lífs bók);
    2) to wear, make blunt (var ljár hans máðr upp í smiðreim).
    II) from mega.
    * * *
    pres. mái; pret. máði; part. máðr; [the word seems to be identical with A. S. mawan, Engl. mow, Scot. maw, O. H. G. mahan, Germ. mähen; but if so, that sense has been lost]:—to blot out, wear out, by rubbing or the like; másk þeir af lífs-bók ok ritask eigi með réttlátum, Hom. 36; at hans nafn máisk af sínu húsi, Stj. 426; nú er nafn þitt á lifandi manna bók skráð ok mun þat aldregi af máaz (sic), 208; brauð myglað ok máð í gögnum, 367; eigi vitu vér nær hann vill þenna flekk má af virðingu sinni, Þorst. Stang. 51; af má lýti, H. E. i. 514; þá má þú mik af þeirri bók er þú skrifaðir, Stj. 313; and so freq. in mod. usage, það er máð, blotted ont, faint (cp. Germ. matt), of writing.
    2. to wear, make blunt from use, of tools; var ljár hans máðr upp í smiðreim, Fb. i. 522; klokka máisk af optligum hringingum, Eluc. 147 (Ed.); máðar af fyrnsku, Lil. 94; meiðs kvistu má, to tear, Gm. 34.
    II. metaph. to blot out, destroy; má af or af-má, at hann drepi þá ok mái þá af jörðunni, Stj. 312; Dróttinn hefir eytt ok af máð jörðunni alla þína úvini, 472; at hann hefir látið drepa ok má af jörðunni, 492; reiðin af már réttsýni manna, Bs. i. 103; hann már svá af ok minnkar þeirra styrk á marga vega, Stj. 436; eyddr ok af máðr, Fms. ii. 238.

    Íslensk-ensk orðabók > MÁ

  • 23 NEITA

    * * *
    (að, or -tta, -tt), v.
    1) to deny, refuse, absol. or with dat. (hefi ek þar góðum gripi neitt);
    2) to deny, forsake (hann neitaði guðs nafni).
    * * *
    að, and also neitta, neitti, [Scot. nyte; Dan. nægte], to deny, refuse, absol. or with dat.; konungr neitaði þverliga, Fms. vi. 214; þeir höfðu boðit honum laun, en hann neitti, i. 12; hann neitaði með mikilli þrályndi, x. 306; hinn sem neitar, K. Á. 204; hefi ek þar góðum grip neitt, Fms. vi. 359; er nú vel þú veizt hverju þú neitaðir, 360; neita penningum, xi. 428:—with a double dat., neita e-m e-u, vii. 90: with acc. of the thing, ef nokkurr neitar kirkju-garð, K. Á. 68; hverr sá er neitar mitt nafn, þeim (sic) skal ek neita, Barl. 122.
    2. to deny, forsake; hann neitaði Guðs nafni, Fms. x. 324; Petrus hafði þrysvar Kristi neitt, Hom. 81; þeir er neittu Kristi, Gd. 49; neitaði þessum nýja konungi, Al. 9; neita villu, Nikuld. 71; þeir neittuðu (v. l. neittu) þessu, Fms. vii. 54.
    II. reflex., þeim mönnum skal heilagr kirkju-garðr neittask, K. Á., H. E. i. 491; þú snerisk til Guðs ok neittaðisk Djöflinum, Hom. 151.

    Íslensk-ensk orðabók > NEITA

  • 24 nesta

    t; nesta sik, to provide oneself with food.
    II. to pin = nista; ok næsti ( sic) hann út við borðit, O. H. L. 20.

    Íslensk-ensk orðabók > nesta

  • 25 NIST

    n. brooch, pin.
    * * *
    and nisti, n. a brooch or pin, as also a locket; that it was shaped like a pin is seen from the verb nista, see Worsaae, Nos. 371–373, 384 sqq., 425 sqq.; Halldórr hafði yfir sér skikkju ok á nist löng sem þá var títt, … sprettr Halldórr upp svá hart at nistin rifnaði (sic) af skikkjunni, Ld. 322; dóttir skal hafa kross ok kingu ok nisti öll, ef vegr eyri eðr minna, af silfri gör, N. G. L. i. 211 (Js. 78); hón fór ór fötum ok spretti frá sér félitlu nisti, Bs. i. 337; bleikr ásýndar sem nesta gull, Fms. v. 345; fimm sylgjur ok þrjú nisti, Bs. i. 874; hón hefir menit á hálsi sér ok nistin horfðu niðr, Fb. i. 276.

    Íslensk-ensk orðabók > NIST

  • 26 persóna

    * * *
    f.
    1) person;
    2) parson.
    * * *
    u, f., persóni, a, m., H. E. i. 468, [Lat. persona], a person. of the Divinity, Stj. 19; þessar persónur blessi Guð at hæðum (in reading the banns); manns-p., kvenn-p.: gramm., Skálda 180, 185, 186.
    2. a parson: einnar persónu verð ( the wages of one parson) … hann valdi ok hinar vísustu persónur af prestum sínum, at prédika kross, Bs. i. 699; klerka eðr kirkjulegar persónur, H. E. i. 501; prestar ok persónar (sic), priests and parsons, 468. persónu-lauss, adj. without a parson; kirkja persónulaus eða prestlaus, H. E. i. 258, N. G. L. i. 455.

    Íslensk-ensk orðabók > persóna

  • 27 pláz

    n. place, spot.
    * * *
    proncd. pláss, n.; the word never occurs in good old writers, and hardly before the end of the 13th century: [Engl. place; Germ. platz; Dan. plads; Ital. piazza; all from Lat. platea, see Du Cange; cp. plata above]:—a place, spot; þat pláz eðr eng …, þat pláz sem þessi fæsti hellir var í …, kaupandi þetta sama pláz, Stj. 133; hann sá þar einn brunn í plázi nökkuru eðr eng, 171; á einn vænasta völl … á miðju placinu (sic), Bs. ii. 10; sú höll stendr á eitt fagrt pláz, 122, Karl. 545, Fms. v. 339, v. l.: freq. in mod. usage, although mostly in a limited sense, viz. of a field, ground, spot, but seldom in the general sense ‘place,’ as in Engl. or Germ.

    Íslensk-ensk orðabók > pláz

  • 28 reiðr

    * * *
    1.
    adj. [ríða], passable on horseback, of a ford, river; var þar reitt at fjörum en eigi at flóðum, Sturl. iii. 33, v. l.; ó-reiðr, impassable on horseback; görði ána úreiða, Bs. 1. 138; hón var óreið, 54, Nj. 63: of weather, fit for travelling, það er ekki reitt veðr; óreitt fyrir stormi, etc.
    2.
    adj. ready, clear; allr herr gékk reiðr (thus, not = vreiðr) at Rögnis skeiði, all the host went ‘ready,’ straight towards the sea, Bragi; kömr hann eigi til skips áðr en reiðr (sic) sé rudd, before the ship is made ready for sea (?), N. G. L. i. 335: the word is rare in old writers; mod., hafa e-ð á reiðum höndum, to have ready at hand.

    Íslensk-ensk orðabók > reiðr

  • 29 REYÐR

    (gen. -ar, dat. and acc. -i, pl. -ar), f. rorqual, finner-whale.
    * * *
    f., dat. and acc. reyði. pl. reyðar, [Ivar Aasen royr-hval; Faroic royur]:—a kind of whale, from its reddish colour; þat er enn eitt hvala-kyn er reyðr er kallat, Sks. 136; hafði rekit upp reyði mikla, í hval þeim áttu …, Eb. 292; fundu þeir reyði nýdauða, keyrðu í festar, Glúm. 392; reyðr var þar upp rokin bæði mikil ok góð, fóru til siðan ok skáru hvalinn, Fb. i. 545, Fas. ii. 148, Edda(Gl.): names of various kinds of whales are compds with this word, hrafn-reyðr, steypi-r., vagn-r.: reyðar-hvalr, m. = reyðr, Sturl. ii. 20; reyðar-síða, u, f. a nickname, Landn.
    II. a kind of trout, salmo alpinus, L. Edda (Gl.), Sturl. ii. 202; aurriða-fiski ok rðra (sic), Boldt 147; á-reyðr, a female trout: in Icel. local names, Reyðar-vatn, n. Trout-water; Reyðar-múli, a, m. Trout-mull, for the origin of the name see Sturl. ii. 202; Reyðar-fjörðr, m., in the east of Icel., prob. from the whale.

    Íslensk-ensk orðabók > REYÐR

  • 30 ringul-reið

    f.; in the phrase, vera á r., to be in confusion, topsy-turvy; síðan fór á ringulrey (sic) réttr á Ísa-landi, Bs. ii. 497.

    Íslensk-ensk orðabók > ringul-reið

  • 31 RÍÐA

    I)
    (að), v. to tremble, move unsteadily (riðuðu augu).
    f. shivering fever, ague.
    * * *
    1.
    ríð, pret. reið, reitt (mod. reiðst), reið, pl. riðu; subj. riði; imperat. ríð, ríttu, Lv. 39, mod. ríddu; part. riðinn: [A. S. ridan; Engl. ride; Germ. reiten, etc.]:— to ride; in Icel., where all land-travelling is on horseback, ríða has become almost synonymous with to journey, travel, adding the road or way in acc. (cp. Old Engl. use of to ride); ríða leið sína, veg sinn, etc.; þeir bræðr riðu til alþingis, Nj. 2; nú skalt þú riða vestr, … þá reið í móti þeim Þjóstólfr, reið Höskuldr heim til hús síns, 4; síðan reið hann vestr í Hjarðarholt, Ísl. ii. 199; ok þegar reið hann at leita líkanna, Eg. 601; þá lét Ásgerðr skjóta hesti undir mann, reið sá sem ákafligast vestr í Hjarðarholt … Þorgerðr lét þegar söðla sér hest … riðu þau um kveldit ok nóttina til þess er þau kómu til Borgar, 602, 603; flestir menn riðu Týrsdaginn í brott, Sturl. iii. 183; tóku þeir nú á reið mikilli ok var allgott at ríða ofan eptir héraðinu, 185; þeir riðu Þriðja-daginn, … þeir riðu til Hörgárdals um kveldit, reið Eyjólfr á Möðru-völlu, … riðu þeir upp um Hörgárdal, … Rafn ok Eyjólfr riðu með flokk sinn upp eptir ísinum, 216, 217; géf ek þat ráð at þú ríðir í mót honum, en ek mun ríða til meðan, Fms. i. 70, xi. 364, Gísl. 19, Nj. 85, 86: metaph., at margir Íslendingar mundi kenna á hlut sínum, nema þeir riði sjálfir á vit sín, unless they rode towards themselves, i. e. took counsel with themselves, took care, Ld. 180:—absol. to start, part, ok hvergi í kveldi ríða, Skíða R. 108; jarl bað hann búask ok sagði mál at riðu, Orkn. 48.
    2. adding the horse (vehicle) in dat.; ríða hesti, ríða svörtum, hvítum, … skjóttum, góðum, vökrum … hesti, Nj. 54, 81, etc.; ríða húsum, to ‘ride’ the ridge of a house (as a ghost), Grett. 83 new Ed.
    3. trans. with acc.; ríða hest, to break a colt for riding; and hann er vel riðinn, well broken in; ó-riðinn, unbroken: also to cover, of horses, cattle.
    4. reflex., recipr. ríðask at, to attack one another, Al.; ríðask hjá, to pass by one another, Sturl. ii. 171.
    B. To swing, sway, with the notion of a heavy, rotary motion, as of a thing in balance, a weapon brandished, a windlass, or the like; [cp. Engl. sea-phrase to ride at anchor]; í því er hann heyrði sverðit ríða, Karl. 161; nú reið sverð at svíra, Bs. ii. 74; maðr nokkurr er sá at öxin reið, Fms. vii. 325; er öxin reið at honum, ii. 82; ef konungr léti ofan ríða sverðit, vii. 172; en er upp reið gáiga-tréit, 13; konungr stóð undir er tréit reið, ix. 386; þá reið at honum brúnássinn, ok hrataði hann inn aptr, Nj. 202; þá er sól riðr upp ok þar til er hón sezk, N. G. L. i. 218; þat tré er riða skal öllum at upp loki, of a door, Hm. 137:—to balance; önnur galeiðrinn sprakk er hón reið á járninu, Fagrsk.: metaph. the phrase, e-t ríðr miklu (or á miklu), to be of great importance, momentous; honum þótti í þér mest vinkaup ok stærstu ríða um þína hollostu, Fb. ii. 289; hve mjök þat er kallat at á hirti (sic) ríði, hversu til fátækra manna var gört í þessu lífi, Bs. i. 104; á-ríðandi, momentous; e-t ríðr e-m at fullu, proves fatal to one.
    2. to reel, stagger; í því er fíllinn tók at ríða, Al. 76; tók þá kastalinn at ríða mjök, Fms. viii. 429; hann reið á ymsar hliðar, Konr.: impers., reið bátinum svá at honum hvelfir, the boat rolled so that it capsized, Mar.; in mod. usage better, alda ríðr undir skipið, aldan reið að, of the rolling waves, freq. in mod. usage.
    2.
    ríð, reið, riðu, declined like the preceding word, but altogether different in etymology, being originally vríða; [A. S. wriðan; Engl. writhe; Dan.-Swed. vride, vrida; cp. Engl. wreath, wreathe; reiðr = angry, distorted, is derived from this verb]:—to writhe, twist, knit, wind; hár riðit í hring, the hair twisted into a ring, Akv. 8; ríða knút, to knit a knot; dúk ok ríða á þrjá knúta, Fb. i. 212; þar var hrískjörr nokkur ok riðu þar á knúta stóra, Orkn. 372; þar á kjörrinu reið ek þér knút, … ekki mun ek leysa þann knút er þú reitt mér þar, en riða mátta ek þér þann kaút, er …, Fms. vii. 123; með hverri list þeir eru saman riðnir, Al. 19; ríða knapp á e-t, to finish, wind a thing up, Ísl. ii. 102; ríða net, ríða ræxna, to net a net; tók hann lín ok garn, ok reið á ræxna svá sem net er síðan, Edda i. 182; ekki ríðanda ræxn, Sd. 188.
    2. metaph., vera við e-t riðinn, to be wound up with a thing; ok verðr hann lítt við söguna riðinn, Glúm. 334; ef þeir vitu at þú ert nokkuð við hennar mál riðinn, Fbr. 57; and ó-við-riðinn, unconnected with.
    B. [Prob. the same word], to rub, smear, with dat.; floti var riðit á öl spjótskeptin, Sd. 163; ríða smyrslum á, Hom. (St.); taka hráka sinn, ríða í kross í krismu stað á brjóst ok millum herða, N. G. L. i. 339; hann ríðr því (the lime) heitu á limar ok kvistu viðarins, Fms. vi. 153; hann reið á blóðinu. Eg. 211; hann ríðr á hann vatni sínu, Bs. i. 460; hann lét ríða leiri ok kolum í andlit sér, Fms. ii. 59; taka snjó ok bræða með höndum sér ok ríða á, svá at þat verði alvátt, K. Þ. K. 12; er dreifð síðan askan ok riðit sem víðast um þau kjöt, Stj. 71; hón vill jafnan ríða hann blóði ok róðru, Gísl. 45; hann tekr þá Sköfnungs stein, ok ríðr, ok bindr við hönd Gríms, Ld. 252; tók ek hein ór pússi mínum ok reið ek í eggina, Sturl. ii. 62.
    II. metaph., with dat. to thrash, flog; ef maðr bregðr manni at hann væri stafkarl, eða riðr honum kinn, bæti hálfa mörk, or smears his cheeks, i. e. buffets him, cp. vulgar Dan. smöre een = to give a sound thrashing, and Swed. han wredh hans bak, i. e. flogged him; ef þat er kennt konu at hón ríði ( that she beats) manni, eða þjónum hans, … þá er hón sek þrem mörkum, 390; hann var blóðrisa um herðarnar, en hlaupit hold af beinum … flutti þat Oddr, at Geirríð mun hafa riðit honum, Eb. 46 (thus, and not from ríða, to ride?).
    III. to wring, press; mjólk sú er riðin er ór selju börk, Pr. 473.

    Íslensk-ensk orðabók > RÍÐA

  • 32 ræki-brekka

    u, f.; in the phrase, bera e-t á rækibrekku, to put out for show, exhibit; berr hann ok þá fram á rækibræku (sic) þat glys er hón hefir sýslað. Thom. 301.

    Íslensk-ensk orðabók > ræki-brekka

  • 33 rækt

    or rœkð, f. love, affection; görði hann þat til skapraunar við hana en eigi fyrir ræktar sakir, Sd. 184; at hrinda ór mínu hjarta þessa rækt, en því heitari brennr ást í mér, Str.; goðin hafa lengi haft rækð mikla á ættmönnum sínum, Ó. H. 87; þá skal hann upp láta göra kirkju … en ef hann hefir eigi kost eða vill eigi rægt (sic) hafa á, N.G.L, i. 387; ok menn vilja enga rækt á leggja, ii. 71.
    2. cultivation; jarðar-rækt, agriculture, mod.; korn-rækt, etc.: ó-rækt, neglect, mod. bad cultivation.
    COMPDS: ræktarlauss, ræktarleysi, ræktarmaðr, ræktarþokki.

    Íslensk-ensk orðabók > rækt

  • 34 skap-lyndi

    f. mind, temper, disposition, Nj. 112, Eg. 34, 84, 195, Fms. vi. 431, vii. 113, 150, Ísl. ii. 217, Lv. 24, Ó. H. 32; slíkt er ekki við s. Þorsteins, ‘tis not at all to Th.’s mind, Ísl. ii. 216; nær mínu s., Fms. i. 42; hafa ekki s. til, he could not bear, was too proud to do it, Ó. H. 47, Eg. 525; þó at þú görir þik svá fyrir skaplyndar (sic) sakir, for humour’s sake, Háv. 43 new Ed.

    Íslensk-ensk orðabók > skap-lyndi

  • 35 SKORTA

    * * *
    (-rti, -rt), v. to be lacking to one (eigi mun þik karlmenska s.); mostly impers., e-n skortir e-t, one is in want of, is short of; ekki skortir ykkr áhuga, ye do not lack heart; e-n skortir við e-n, to be one’s inferior, fall short of one; honum þótti sik s. við oss, he thought he fell short of us; skortir á e-t, it is lacking; þat er á skorti, what was lacking.
    * * *
    t, [Engl. short; Dan. skorte], to be short of, lack; eigi mun þik karlmennska skorta, Fms. xi. 232: mostly impers., e-n skortir e-t (acc.), þar skorti eigi vápn (acc.), Eg. 236; at engan hlut skyrti, Fms. iv. 194, cp. Ó. H. 83; svá at þá skyrti eigi svá lengi sem þeir vildu drekka, Eg. 557; menn skorti bæði hey ok mat, Nj. 73; mik skortir eigi hug, Eg. 719; s. fé, 76; eigi skortir mik afla, Fms. i. 75; skorti hann tvá vetr á sextigi, 219; eigi mundi þar s. lausafé, Eg. 236; ok skorti eigi hálft hundrat manna, Gísl. 27.
    II. part. skort, used as an adverb; þeir vóru þar lítið skort viku, little short of a week, Sturl. iii. 2150; lítið skort fjóra tigu manna, Ann. 1360; honum þótti sik skorta við oss, to fall short of, Nj. 90; ok hafi (hann) þó allar íþróttir skort, Fær. 152; var auðsætt at hann mundi skorta við þenna mann, Ó. T. 33; þat skortir (skortar Ed.) yðr herra, Fas. i. 76; skorta á (í); þat er á skorti, what is lacking? Hkr. iii. 98; ef áðr hefir nökkut á skort, Fms. vii. 19; allt þat er honum (sic) skortir í, Grág. i. 214.

    Íslensk-ensk orðabók > SKORTA

  • 36 SKRÚÐ

    n.
    1) tackle, gear;
    2) ornament, apparel (skrýddr konungligu skrúði);
    4) costly stuff (sem af skrúði einu væri gör seglin).
    * * *
    n. [A. S. scrûd; Engl. shroud; cp. Norse skrúd = shrouds, tackle, Ivar Aasen], collect. the shrouds of a ship, standing rigging; nú liggr skrúð várt (our shrouds, referring to the ships left behind) at skipum niðri, Fms. vi. (in a verse); generally, tackle, gear, appendages; skrúði því er hann vill ór selinu færa, K. Þ. K. 80; skjóðu-skrúð, a bag’s fittings, straps; skreppu-skrúði, Skiða R.; loptlig skrúð, Sks. 627; himin, jörð ok sæ með öllu sínu skrúði, Hom. 56; schema er kallat á Girsku en skrúð á Latínu, Skálda 190; sett í skáldskap fyrir sakir skrúðs, 201: an ornament, skrýddr konungligu skrúði, Fms. vii. 107; skraut ok skrúð, Stj. 188.
    2. furniture of a church; þeir ræntu hana (the church) öllu sínu skrúði, Fms. xi. 194; Josúa reisti upp sáttmáls-örk Dróttins með öllu skrúði sínu, Stj.; liggi þat kirkju til bráðs ok til ljóss ok til skrúðrs (sic) er fyrir öndverðu var til skipat, Anecd. 60; þat skrúð hennar allt er hveru dag þarf at hafa, Grág. i. 460.
    II. a kind of stuff; sem af skrúði einu væri gör seglin, Orkn. 464; skrúð ok lérept, Bs. i. 453; með kaprúni af skrúði. Jb. 187; skrúðnýtt ok úskorit, N. G. L. i. 76.

    Íslensk-ensk orðabók > SKRÚÐ

  • 37 SKURN

    * * *
    f. and n. egg-shell, nut-shell.
    * * *
    f. (cp. Fas. iii. 215, Clar., but erroneously), an egg-shell or nut-shell: ostram, þat köllu vér skurn eðr skel, Stj. 88; hafði konungr skurnit (sic) fyrir borðker, Fas. iii. 215; eggit, var brotin rauf á skurninni, id.; skurn ok kjarni, Karl. 279; egg-skurn, an egg-shell, Edda.
    2. an ornamented shell-box (?); hvít skurn gyllt, með loki brotin, Dipl. v. 18; skurn búin, Vm. 109; skurnir átta svartar, ok er ein með loki, Dipl. v. 18; skurnir níu ok tvær lokaðar, iii. 4; ein skurn búin, B. K. 31, D. N. passim; valhnotar-s., a walnut-shell, Fms. vii. 225.

    Íslensk-ensk orðabók > SKURN

  • 38 SKYLD

    f.
    1) tax, due (heimta saman skyldir konungs);
    2) incumbrance on an estate;
    3) reason, sake; fyrir mína s., for my sake.
    * * *
    f. another form for skuld (q. v.), a tax, due; með sköttum ok skyldum, Eg. 280: an incumbrance, outgoing, on an estate or the like, hann lagði þessa skyld á heima-land, … bóndi skal greiða, etc., Vm. 112; Heggstaði gaf Herra Ketill með þeirri skyld, at bóndi skal lúka …, 116; sú er skyld á Tjörn, at þar skal vera prestr, Jm. 25; kenni-manna skyld, obligatory maintenance of a person; þar er tveggja presta skyld, Vm. 13; skyldir úloknar, dues unpaid, Gþl. 276.
    II. sake, [Dan. skyld]; fyrir mina skyld, for my sake, Fms. i. 3 (skuld, Grett. 102 A); fyrir Guðs skyld, for God’s sake, Dipl. iv. 8; fyrir þann (sic) skyld, Stj. 125 (þann skuld, Grett. 143 A).
    III. gen. skyldar-, = due, obligatory, prefixed to another noun: skyldar-embætti, Sks. 125, 485, 487; skyldar-evrendi, business. Eg. 319; skyldar-farleiga, Gþl. 415; skyldar-gisting, Bs. i. 807; skyldar-maðr = skuldarmaðr; skyldar-mál, Sks. 285; skyldar-nauðsyn, 636; skyldar-reiða, 494; skyldar-sýsla, 258, 600; skyldar-vápn, Jb. 187.

    Íslensk-ensk orðabók > SKYLD

  • 39 SKÖMM

    * * *
    I) (gen. skammar, pl. skammir), f. shame;
    lifa við skömm, to live in shame;
    er þat skömm at sitja hjá, it is a shame to sit idly by;
    fœra skömm at e-m, gøra e-m skömm, to bring dishonour on one;
    bíða skömm, to suffer disgrace;
    veiða at skömm, to be put to shame.
    II) from skammr, short.
    * * *
    f., gen. skammar, pl. skammir; skamm, n. also occurs, but rarely, Fb. i. 411; mesta skamm, Bs. ii. 494 (a poem of the 16th century); but the fem. still prevails in speech and writing with a double m, as seen from Fms, vi. 386,—heyr þjóð-skáldit, kvattú svá, gröm skömm, ekki eru þær hendingar jafnhávar, hrömm skömm þat væri jafnhátt, en hitt er málleysa: [A. S. sceamu; Engl. shame; Germ. scham; Dan. skam; in these and other cognate languages the m is single, cp. Ulf. skaman in skaman sik]:—a grave bodily hurt, but rare in this sense.
    II. a shame, outrage; skammir eðr skapraunir, Fs. 63, Fb. i. 303; skamm (sic) né úvirðing, 411; vil ek eigi lifa við skömm, Anal. 131; er þat s. ef ek sit hjá, 123; mun þín s. lengi uppi, Nj. 116; þola skammir bótlaust, 186; reka skammar, 68; fá bana eðr aðrar skammir, N. G. L. i. 122; færa skammir at e-m, Eg. 210; verða at skömm, Gísl. 3; þola skömm á sér (of lewdness, see serða), Gþl. 192.
    2. a shame, disgrace, passim in mod. usage.
    COMPDS: skammarerindi, skammarvíg.

    Íslensk-ensk orðabók > SKÖMM

  • 40 SLÍKR

    a.
    1) such; s. maðr, such a man; s. sem (or er), such as; s. svá, such like, similar (slíkir svá menn); annarr s., another of the same kind;
    2) this, that (þér skulut slíku ráða);
    3) neut., slíkt, as adv. in such wise, so; slíkt er þér líkar, as it pleases thee; slíkan, similarly, in a like manner (hygg ek, at slíkan mun hafa farit um annat).
    * * *
    adj., prop. a compd. qs. svá-líkr, so-líkr; [Ulf. swa-leiks = τοιουτος; A. S. swilc, i. e. swa ylc = so like; Early Engl. silk, whence mod. Engl. such, with the l dropped; Scot. sic; Germ. solch; Dan. slig; Swed. slik]:—such; slíkr maðr, such a man, Fms. i. 99; slíkr maðr sem, Eg. 759; slíkan sem, Fms. i. 21; slíkt sems, Am. 103; slíks úfriðar, sem …, Ísl. ii. 242; slíkt lið sem hann fékk, Fms. i. 74: slíkr svá, such-like; með slíkum svá fortölum, Al. 33; meira enn slíkt svá, Fms. v. 303; at slíkum svá, mönnum, vi. 99: slíkt ok it sama, Post. 645. 66, Stj. 356: neut., ef slíkt skyldi þreyta, Fms. ii. 176; er hann slíkt um fregn, Vsp. 30.
    2. similar; slíkan löst, Hm. 97: neut., átt þú slíkt at frétta, the same news, Am. 78, Rekst. 8; svara slíku, to answer in such wise, Ó. H. (in a verse); annat slíkt, Akv. 6; slíks var þar ván, Fms. i. 74; slíkt megu vér nú reyna, Nj. 97.
    3. this, that, it; þér skulut slíku ráða, Eb. 46 new Ed.; fylgðit saðr slíku, Am. 45; slíkt er válaðs vera, Hm. 10.
    II. neut. slíkt, as adv. in such wise, so; slíkt sem annar-staðar, Ó. H. 47; slíkt er þér líkar, as it likes thee, 114; hann var slíkt íllr sem faðir hans, just as bad as his father, Stj. 585, 588, 625; slíkan, id.; hygg ek at slíkan mun hafa farit um annat, just so, Eg. 6l; at slíku, id., Stj. 82.

    Íslensk-ensk orðabók > SLÍKR

Страницы

См. также в других словарях:

  • sic — sic …   Dictionnaire des rimes

  • sic — sic:⇨so(1) …   Das Wörterbuch der Synonyme

  • SIC — Saltar a navegación, búsqueda Para el club de rugby de Buenos Aires (Argentina), véase San Isidro Club. Sociedade Independente de Comunicação Nombre público SIC Eslogan Estamos juntos! ( Estamos juntos! ) Propietario Impresa País …   Wikipedia Español

  • Sic — is a Latin word meaning thus , so , as such , or just as that . In writing, it is placed within square brackets and usually italicized [ sic ] to indicate that an incorrect or unusual spelling, phrase, punctuation, and/or other preceding quoted… …   Wikipedia

  • Sic — est un mot latin signifiant « ainsi ». Sommaire 1 Usage 2 Citations latines 3 Autres sens 4 Annexes …   Wikipédia en Français

  • SIC — ist: das lateinische Wort sic, gebräuchlich zur Kennzeichnung ungewöhnlicher Textstellen und steht für: sic! (Zeitschrift), eine schweizerische Fachzeitschrift für Immaterialgüter , Informations und Wettbewerbsrecht Sic steht für: Sic (Band),… …   Deutsch Wikipedia

  • sic — [ sik ] adv. • 1771; mot lat. « ainsi » ♦ Se met entre parenthèses à la suite d une expression ou d une phrase citée pour souligner qu on cite textuellement, si étranges que paraissent les termes. ⊗ HOM. Sikh. ● sic adverbe (latin sic, ainsi)… …   Encyclopédie Universelle

  • sic — (izg. sȋk) uzv. DEFINICIJA znak kojim se upozorava na kakvu grešku u tekstu ili na kakav važan podatak; »tako (stoji u originalu)« SINTAGMA sic erat in fatis (izg. sic ȅrat ȉn fȃtis) tako je bilo suđeno; sic itur ad astra (izg. sic ȋtur ȁd ȁstra) …   Hrvatski jezični portal

  • SIC — is a Latin word that means thus or, in writing, it was thus in the source material .Sic may also refer to: * Sic, Cluj, a commune in Romania * SiC, Silicon carbide, a semiconducting material, also used to make metalworking tools from * SIC, the… …   Wikipedia

  • Sic-Bo — Sic Bo, auch Dai Siu, Big and Small, Chuck a Luck, Grand Hazard, Birdcage oder Hi Lo ist ein Würfel Glücksspiel mit drei Würfeln, das in den Casinos von Macao und in den USA gerne gespielt wird und nun auch in den europäischen Spielbanken… …   Deutsch Wikipedia

  • Sic Bo — Sic Bo, auch Dai Siu, Big and Small, Chuck a Luck, Grand Hazard, Birdcage oder Hi Lo ist ein Würfel Glücksspiel mit drei Würfeln, das in den Casinos von Macao und in den USA gerne gespielt wird und nun auch in den europäischen Spielbanken… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»