Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

sexāgēnārĭus

  • 1 sexagenarius

    sexāgēnārius, a, um (sexageni), sechzig enthaltend, a) v. Lebl.: fistula, aus einer 60zölligen Platte, eine sechziger Röhre, Frontin. aqu. 54: procuratio, 60000 Sesterze Gehalt eintragende, Corp. inscr. Lat. 6, 1532: fructus, sechzigfache, Cypr. de hab. virg. 21. – b) v. Pers., sechzigjährig, Quint. u.a.: vidua, Hieron.: sexagenarius aetate, Aur. Vict.: maior sexagenario, Eutr. – subst., sexāgēnāriī, ōrum, m., α) sechzig Jahre alte Leute, Sechziger, im Sprichw., sexagenarios de ponte, herunter von der Brücke (in den Komitien) mit den Sechzigern, viell. für: das Alter verdient wenig Beachtung, -hat keine Stimme, Varro bei Non. 523, 21. Fest. 334 (a), 16. Vgl. Marquardt, Römische Staatsverwaltung2 Bd. 3. S. 193. Anmerk. 5. Osenbr. Einl. zu Cic. Rosc. Am. S. 45 ff. Zells Ferienschr. 2. S. 17 ff. – β) Beamte (bes. einige Klassen der Prokuratoren), die 60000 Sesterze Gehalt haben, Cod. Iust. 10, 19, 1. Corp. inscr. Lat. 6, 1624. Vgl. Hirschfeld Röm. Verwaltungsgesch. 1, 261 ff.

    lateinisch-deutsches > sexagenarius

  • 2 sexagenarius

    sexāgēnārius, a, um (sexageni), sechzig enthaltend, a) v. Lebl.: fistula, aus einer 60zölligen Platte, eine sechziger Röhre, Frontin. aqu. 54: procuratio, 60000 Sesterze Gehalt eintragende, Corp. inscr. Lat. 6, 1532: fructus, sechzigfache, Cypr. de hab. virg. 21. – b) v. Pers., sechzigjährig, Quint. u.a.: vidua, Hieron.: sexagenarius aetate, Aur. Vict.: maior sexagenario, Eutr. – subst., sexāgēnāriī, ōrum, m., α) sechzig Jahre alte Leute, Sechziger, im Sprichw., sexagenarios de ponte, herunter von der Brücke (in den Komitien) mit den Sechzigern, viell. für: das Alter verdient wenig Beachtung, -hat keine Stimme, Varro bei Non. 523, 21. Fest. 334 (a), 16. Vgl. Marquardt, Römische Staatsverwaltung2 Bd. 3. S. 193. Anmerk. 5. Osenbr. Einl. zu Cic. Rosc. Am. S. 45 ff. Zells Ferienschr. 2. S. 17 ff. – β) Beamte (bes. einige Klassen der Prokuratoren), die 60000 Sesterze Gehalt haben, Cod. Iust. 10, 19, 1. Corp. inscr. Lat. 6, 1624. Vgl. Hirschfeld Röm. Verwaltungsgesch. 1, 261 ff.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sexagenarius

  • 3 sexagenarius

    sexāgēnārĭus, a, um, adj. [sexageni].
    I.
    In gen., of or containing sixty: fistula, a pipe sixty quarter-digits (quadrantes) in diameter, Front. Aquaed. 54:

    PROCVRATIO,

    i. e. yielding sixty thousand sesterces, Inscr. Murat. 514, 1.—
    II.
    In partic., sixty years old, sexagenary; and subst., a man of sixty, a sexagenarian:

    Cicero objurgantibus, quod sexagenarius Publiliam virginem duxisset, etc.,

    Quint. 6, 3, 75; Suet. Claud. 23:

    (Hadrianus) obiit major sexagenario,

    Eutr. 8, 3, 8.—Men sixty years of age were no longer admitted to vote in the saepta, and, if they attempted to enter, were thrust back from the bridge leading to them; whence arose the proverb, Sexagenarios de ponte, Varr. ap. Non. 523, 21 sq.; Fest. p. 334 Müll.; cf.: depontani. (Many Romans, at an early period, erroneously referred this expression to a religious usage, and even to original human sacrifices; v. Fest. 1. 1., and Ov. F. 5, 621 sq.)—In a sarcastic equivoque, of actually flinging a man into the Tiber, Cic. Rosc. Am. 35, 100.

    Lewis & Short latin dictionary > sexagenarius

  • 4 sexagenarius

    sexāgēnārius, a, um [ sexageni ]
    1) содержащий шестьдесят, состоящий из шестидесяти, напр. 60 дюймовый (в сечении) ( fistula Frontin) или оплачиваемый 60 000 сестерциев ( procuratio CJ)
    sexagenarios de ponte погов. Vrшестидесятилетних стариков долой с моста (так как римлян, достигших этого возраста, молодёжь, якобы, неохотно пропускала через контрольные мостки, по которым проходили избиратели к месту выборов)

    Латинско-русский словарь > sexagenarius

  • 5 sexagenarius

    1) шестидесятилетний (Ulp. XVI. 3). 2) императорский чиновник (см. centenarius).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > sexagenarius

  • 6 sexagenarius

    sexagenaria, sexagenarium ADJ
    containing sixty; sixty years old

    Latin-English dictionary > sexagenarius

  • 7 pons

    pōns, pontis m.
    1) мост; pl. мост из нескольких пролётов
    pontem facere in flumine Cs (per flumen L), flumini pontem imponere QC (injicere L, indere T) или flumen jungere ponte Lпостроить (навести) мост через реку
    2) гать, бревенчатый настил ( через болото) ( consternere paludem pontibus Cs)
    3) сходни, мостки ( aliquos de puppibus pontibus exponere V)
    4) подъёмный мостик (преим. для соединения осадной башни с городской стеной) ( turres pontibus transjectis conjungere Cs)
    5) корабельная палуба ( для установки военных орудий) (naves pontibus stratae, super quas tormenta venerentur T)
    7) pl. мосты, по которым во время центуриатских комициев римляне шли в Saepta для подачи голосов (см. sexagenarius 2.) rhH., C, O

    Латинско-русский словарь > pons

  • 8 pons [1]

    1. pōns, pontis, m. (vgl. altind. panthā-s, Pfad, Weg, Bahn, griech. πάτος, Pfad), die Brücke, der Steg, über einen Fluß, Morast usw., I) im allg.: pons sublicius, Pfahlbrücke, Liv. u.a.: pontem facere in flumine, Nep., in Tiberi, Liv., per Nilum, Liv.: pontes facere in fluminibus, Liv.: amnem lungere ponte, Liv.: pontes iungere per amnem Euphratem, Tac.: flumini pontem imponere, Curt.: pontem erigere, Curt.: pontem inicere, Liv., od. indere, Tac.: pontem rumpere, Quint., od. rescindere, Nep., od. interscindere, Cic., od. dissolvere, Nep., od. (poet.) vellere, Verg.: pontem scindere a tergo alcis, Lact. – Plur. pontes v. einer Brücke mit vielen Jochen, Planc. in Cic. ep. 10, 23, 3 (vgl. 10, 18, 4 v. ders. der Sing.). Tac. ann. 2, 8 u. 11; 13, 7. – II) insbes.: A) die vom Schiffe nach dem Ufer geschlagene Verbindungsbrücke, Schiffbrücke, Landungsbrücke, Verg. Aen. 10, 288 u. 654. – B) eine Fallbrücke, um Mauer u. Turm zu verbinden, Verg. Aen. 9, 170: od. Belagerungsmaschine u. feindl. Mauer, Hirt. b. G. 8, 9. § 3 u. 4. Sall. fr. 3, 20 (21). Suet. Aug. 20. Tac. ann. 4, 51. – C) pontes, die in den Zenturiatkomitien auf dem Komitium, in den Tribuskomitien auf dem Forum nach den saepta führenden Stege, Zugangsstege, auf denen sich die Votierenden einzeln zur Abstimmung nach den saepta begaben, Cornif. rhet. 1, 21. Cic. ad Att. 1, 14, 5. Ov. fast. 5, 634. Vgl. sexagenarius. – D) ein Tabulat, u. zwar: a) das Schiffstabulat, Verdeck, worauf das schwere Geschütz stand, Tac. ann. 2, 6. – b) ein Tabulat des Turmes, Verg. Aen. 9, 530; 12, 675. – Dav.

    lateinisch-deutsches > pons [1]

  • 9 sechzigjährig

    sechzigjährig, sexaginta annorum (im allg). – sexagenarius. sexaginta annos natus (von Pers.). – s. Männer, viri sexagenûm annorum.

    deutsch-lateinisches > sechzigjährig

  • 10 pons

    1. pōns, pontis, m. (vgl. altind. panthā-s, Pfad, Weg, Bahn, griech. πάτος, Pfad), die Brücke, der Steg, über einen Fluß, Morast usw., I) im allg.: pons sublicius, Pfahlbrücke, Liv. u.a.: pontem facere in flumine, Nep., in Tiberi, Liv., per Nilum, Liv.: pontes facere in fluminibus, Liv.: amnem lungere ponte, Liv.: pontes iungere per amnem Euphratem, Tac.: flumini pontem imponere, Curt.: pontem erigere, Curt.: pontem inicere, Liv., od. indere, Tac.: pontem rumpere, Quint., od. rescindere, Nep., od. interscindere, Cic., od. dissolvere, Nep., od. (poet.) vellere, Verg.: pontem scindere a tergo alcis, Lact. – Plur. pontes v. einer Brücke mit vielen Jochen, Planc. in Cic. ep. 10, 23, 3 (vgl. 10, 18, 4 v. ders. der Sing.). Tac. ann. 2, 8 u. 11; 13, 7. – II) insbes.: A) die vom Schiffe nach dem Ufer geschlagene Verbindungsbrücke, Schiffbrücke, Landungsbrücke, Verg. Aen. 10, 288 u. 654. – B) eine Fallbrücke, um Mauer u. Turm zu verbinden, Verg. Aen. 9, 170: od. Belagerungsmaschine u. feindl. Mauer, Hirt. b. G. 8, 9. § 3 u. 4. Sall. fr. 3, 20 (21). Suet. Aug. 20. Tac. ann. 4, 51. – C) pontes, die in den Zenturiatkomitien auf dem Komitium, in den Tribuskomitien auf dem Forum nach den saepta führenden Stege, Zugangsstege, auf denen sich die Votierenden einzeln zur Abstimmung nach den saepta begaben, Cornif. rhet. 1, 21. Cic. ad
    ————
    Att. 1, 14, 5. Ov. fast. 5, 634. Vgl. sexagenarius. – D) ein Tabulat, u. zwar: a) das Schiffstabulat, Verdeck, worauf das schwere Geschütz stand, Tac. ann. 2, 6. – b) ein Tabulat des Turmes, Verg. Aen. 9, 530; 12, 675. – Dav.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pons

  • 11 sexageni

    sexāgēnī, ae, a, Genet. ēnûm (sexaginta), I) je (jeder, jedem) sechzig, bei Einteilungen, Cic., Liv. u.a.: SH sexagena (verst. milia), Corp. inscr. Lat. 14, 170 (s. sexagenarius a. E.). – II) sechzig auf einmal, -zusammen, Cic. Verr. 5, 53. – III) fistula sexagenûm quinûm, die fünfundsechziger (aus einer 65zölligen Platte verfertigte) Röhre, Frontin. aqu. 55. – zur Angabe einer ziemlich großen Zahl, sexagena teras cum limina mane senator, Mart. 12, 26, 1. – Sing., sexagenus fructus, Augustin. de civ. dei 21, 27, 6.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sexageni

  • 12 sexagénaire

    (lat. sexagenarius) 1. шестдесетгодишен; 2. m., f. шестдесетгодишен човек.

    Dictionnaire français-bulgare > sexagénaire

  • 13 depontani

    dēpontāni senes appellabantur, qui sexagenarii de ponte deiciebantur, Paul. ex Fest. p. 75, 7 Müll.; v. sexagenarius.

    Lewis & Short latin dictionary > depontani

  • 14 mulier

    mŭlĭer, ĕris, f. [mollior, comp. of mollis, q. v.], a woman, a female, whether married or not.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., Plaut. Poen. 1, 2, 36:

    mulieres omnes propter infirmitatem consilii, majores in tutorum potestate esse voluerunt,

    Cic. Mur. 12, 27;

    of a virgin,

    id. Verr. 2, 1, 25, § 64:

    mulieres omnes dicuntur, quaecumque sexūs feminini sunt,

    Dig. 34, 2, 26:

    nil non permittit mulier sibi,

    Juv. 6, 457.—
    B.
    In partic., a wife, opp. to a maid:

    ecqua virgo sit aut mulier digna, etc.,

    Cic. Verr. 2, 1, 24, § 63:

    Cicero objurgantibus, quod sexagenarius Publiliam virginem duxisset, "cras mulier erit" inquit,

    Quint. 6, 3, 75:

    si virgo fuit primo, postea mulier,

    Lact. 1, 17, 8 al.:

    pudica mulier,

    Hor. Epod. 2, 39; Suet. Vit. 2; Inscr Orell. 4661.—
    II.
    Transf., as a term of reproach, a woman, i. e. a coward, poltroon:

    non me arbitratur militem, sed mulierem,

    Plaut. Bacch. 4, 8, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > mulier

  • 15 Pons

    1.
    pons, ntis, m. [kindred with Sanscr. pathi, a path; Gr. patos; old Germ. phat, pfat; mod. Germ. Pfad; Angl.-Sax. padh; hence prop. a board across a ditch, brook, etc.], a bridge across a river, ditch, or marsh, between towers, etc.
    I.
    In gen.:

    pars oppidi mari disjuncta angusto, ponte rursus adjungitur et continetur,

    Cic. Verr. 2, 4, 52, §

    117: pontem in Arare faciendum curat,

    to throw a bridge over the stream, Caes. B. G. 1, 13: in Isarā, flumine maximo, ponte uno die facto, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 15, 3:

    in Histro flumine,

    Nep. Milt. 3, 1; so,

    inicere pontem,

    Liv. 26, 6; Tac. A. 15, 19:

    flumen ponte jungere,

    Liv. 21, 45; Curt. 3, 7, 1:

    amnem ponte junxit,

    id. 4, 9, 9:

    imponere pontem flumini,

    id. 5, 1, 22:

    pontibus palude constratā,

    Hirt. B. G. 8, 14:

    pontem navibus efficere,

    Tac. A. 6, 37:

    ponte flumen transgredi,

    id. ib. 13, 39;

    also: ponte flumen transmittere,

    Plin. Ep. 8, 8; and:

    ponte flumen traicere,

    Flor. 4, 12, 22:

    interscindere pontem,

    to break down, Cic. Leg. 2, 4, 10; also,

    rescindere,

    Nep. Milt. 3, 4:

    interrumpere,

    Plaut. Cas. prol. 66; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 23, 3:

    rumpere,

    Quint. 2, 13, 16; Tac. A. 2, 68:

    abrumpere,

    id. H. 3, 6:

    recidere,

    Curt. 4, 16, 8:

    solvere,

    Tac. A. 1, 69:

    dissolvere,

    Nep. Them. 5, 1:

    vellere,

    Verg. A. 8, 650:

    partem pontis rescindere,

    Caes. B. G. 6, 29.—Esp., as a stand for beggars, Juv. 5, 8; cf. id. 4, 116:

    aliquis de ponte,

    i. e. a beggar, id. 14, 134.— Plur.:

    plures dies efficiendis pontibus absumpti,

    a bridge of several spans, Tac. A. 2, 8; 11, 13; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 23, 3; cf. id. ib. 10, 18, 4.—
    II.
    In partic.
    A.
    The bridge at the Comitia, over which the voters passed one by one to the septum, to deposit their votes, Cic. Att. 1, 14, 5; Auct. Her. 1, 12, 21; Ov. F. 5, 634. Hence the proverb: sexagenarios de ponte; v. sexagenarius.—
    B. C.
    A plank bridge thrown from a vessel to the shore, Verg. A. 10, 288 and 654; Liv. 21, 28.—
    D. E.
    A floor of a tower, Verg. A. 9, 530; 12, 675.—
    F. 2.
    Pons, ntis, m., a geographical proper name.
    I.
    Pons Argenteus, the modern Argens, Lepid. ap. Cic. Fam. 10, 34, 2; 10, 35.—
    II.
    Pons Campanus, Hor. S. 1, 5, 45; Plin. 14, 6, 8, § 62.—
    III.
    Aureoli, the modern Pontiruolo, Trebell. XXX. Tyr. Aureol. al.

    Lewis & Short latin dictionary > Pons

  • 16 pons

    1.
    pons, ntis, m. [kindred with Sanscr. pathi, a path; Gr. patos; old Germ. phat, pfat; mod. Germ. Pfad; Angl.-Sax. padh; hence prop. a board across a ditch, brook, etc.], a bridge across a river, ditch, or marsh, between towers, etc.
    I.
    In gen.:

    pars oppidi mari disjuncta angusto, ponte rursus adjungitur et continetur,

    Cic. Verr. 2, 4, 52, §

    117: pontem in Arare faciendum curat,

    to throw a bridge over the stream, Caes. B. G. 1, 13: in Isarā, flumine maximo, ponte uno die facto, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 15, 3:

    in Histro flumine,

    Nep. Milt. 3, 1; so,

    inicere pontem,

    Liv. 26, 6; Tac. A. 15, 19:

    flumen ponte jungere,

    Liv. 21, 45; Curt. 3, 7, 1:

    amnem ponte junxit,

    id. 4, 9, 9:

    imponere pontem flumini,

    id. 5, 1, 22:

    pontibus palude constratā,

    Hirt. B. G. 8, 14:

    pontem navibus efficere,

    Tac. A. 6, 37:

    ponte flumen transgredi,

    id. ib. 13, 39;

    also: ponte flumen transmittere,

    Plin. Ep. 8, 8; and:

    ponte flumen traicere,

    Flor. 4, 12, 22:

    interscindere pontem,

    to break down, Cic. Leg. 2, 4, 10; also,

    rescindere,

    Nep. Milt. 3, 4:

    interrumpere,

    Plaut. Cas. prol. 66; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 23, 3:

    rumpere,

    Quint. 2, 13, 16; Tac. A. 2, 68:

    abrumpere,

    id. H. 3, 6:

    recidere,

    Curt. 4, 16, 8:

    solvere,

    Tac. A. 1, 69:

    dissolvere,

    Nep. Them. 5, 1:

    vellere,

    Verg. A. 8, 650:

    partem pontis rescindere,

    Caes. B. G. 6, 29.—Esp., as a stand for beggars, Juv. 5, 8; cf. id. 4, 116:

    aliquis de ponte,

    i. e. a beggar, id. 14, 134.— Plur.:

    plures dies efficiendis pontibus absumpti,

    a bridge of several spans, Tac. A. 2, 8; 11, 13; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 23, 3; cf. id. ib. 10, 18, 4.—
    II.
    In partic.
    A.
    The bridge at the Comitia, over which the voters passed one by one to the septum, to deposit their votes, Cic. Att. 1, 14, 5; Auct. Her. 1, 12, 21; Ov. F. 5, 634. Hence the proverb: sexagenarios de ponte; v. sexagenarius.—
    B. C.
    A plank bridge thrown from a vessel to the shore, Verg. A. 10, 288 and 654; Liv. 21, 28.—
    D. E.
    A floor of a tower, Verg. A. 9, 530; 12, 675.—
    F. 2.
    Pons, ntis, m., a geographical proper name.
    I.
    Pons Argenteus, the modern Argens, Lepid. ap. Cic. Fam. 10, 34, 2; 10, 35.—
    II.
    Pons Campanus, Hor. S. 1, 5, 45; Plin. 14, 6, 8, § 62.—
    III.
    Aureoli, the modern Pontiruolo, Trebell. XXX. Tyr. Aureol. al.

    Lewis & Short latin dictionary > pons

  • 17 sexaginta

    sexāginta, num. adj. [kindred with hexêkonta].
    I.
    sixty:

    minae,

    Plaut. Ep. 3, 4, 32:

    anni,

    id. Most. 2, 2, 63:

    sexaginta annos natus,

    Ter. Heaut. 1, 1, 10:

    minorem annis sexaginta de ponte dejecerit,

    Cic. Rosc. Am. 35, 100 (v. sexagenarius fin.):

    major annis sexaginta,

    Liv. 49, 4; Mart. 7, 9, 1:

    ante annos quinque et sexaginta, quam, etc.,

    Vell. 1, 6, 4:

    personae sexaginta quattuor,

    Dig. 38, 10, § 17 med.
    * II.
    Transf., for an indefinitely large number:

    limina,

    Mart. 12, 26, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > sexaginta

  • 18 SIXTY: MAN OF SIXTY

    [N]
    SEXAGENARIUS (-US) (M)

    English-Latin dictionary > SIXTY: MAN OF SIXTY

  • 19 SIXTY: OF SIXTY

    [A]
    SEXAGENARIUS (-A -UM)

    English-Latin dictionary > SIXTY: OF SIXTY

  • 20 SIXTY YEARS OLD

    [A]
    SEXAGENARIUS (-A -UM)

    English-Latin dictionary > SIXTY YEARS OLD

См. также в других словарях:

  • Sexagenarĭus — (lat.), 1) was 60 enthält, z.B. vom Maß 60 Zoll, von Menschen 60 Jahr alt; daher bes. in Rom 2) ein Bürger, welcher wegen des zurückgelegten 60. Jahres (von wo das Greisenalter begann) von den Pflichten des Dienstes für den Staat entbunden war.… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Sexagenarĭus — (lat.), ein Sechzigjähriger …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Sexagenarius — Tresårig mand. Sexagesima 8. søndag før påske …   Danske encyklopædi

  • СЕКСАГЕНАРИЙ —    • Sexagenarĭus.          С 60 го года жизни у римлян прежних времен начинался старческий возраст, и, по древнему сказанию, sexagenarii сбрасывались с pons sublicius в Тибр (отсюда назывались depontani). Позднее некоторые дали этому известию… …   Реальный словарь классических древностей

  • sexagénaire — [ sɛksaʒenɛr ] adj. et n. • 1425; lat. sexagenarius ♦ Dont l âge est compris entre soixante et soixante neuf ans. N. Un, une sexagénaire. ● sexagénaire adjectif et nom (latin sexagenarius) Qui a eu soixante ans. sexagénaire adj. et n. Qui a entre …   Encyclopédie Universelle

  • sexagenar — SEXAGENÁR, Ă, sexagenari, e, s.m. şi f. (Adesea adjectival) Persoană care a împlinit vârsta de şaizeci de ani sau are între şaizeci şi şaptezeci de ani. – Din fr. sexagénaire, lat. sexagenarius. Trimis de claudia, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 … …   Dicționar Român

  • sexagenario — ► adjetivo/ sustantivo GANADERÍA Se refiere a la persona que tiene entre sesenta y sesenta y nueve años. SINÓNIMO sesentón * * * sexagenario, a (del lat. «sexagenarĭus») adj. y n. Sesentón. Se aplica a la persona que ha cumplido sesenta años y no …   Enciclopedia Universal

  • sexagenarian — 1738, person sixty years old, from L. sexagenarius containing sixty, from L. sexagenarius, from sexageni sixty each, from sex (see SIX (Cf. six)) …   Etymology dictionary

  • Sexagenary — Sex*ag e*na*ry, a. [L. sexagenarius, fr. sexageni sixty each, akin to sexaginta sixty, sex six: cf. sexag[ e]naire. See {Six}.] Pertaining to, or designating, the number sixty; poceeding by sixties; sixty years old. [1913 Webster] {Sexagenary… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Sexagenary arithmetic — Sexagenary Sex*ag e*na*ry, a. [L. sexagenarius, fr. sexageni sixty each, akin to sexaginta sixty, sex six: cf. sexag[ e]naire. See {Six}.] Pertaining to, or designating, the number sixty; poceeding by sixties; sixty years old. [1913 Webster]… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Sexagenary scale — Sexagenary Sex*ag e*na*ry, a. [L. sexagenarius, fr. sexageni sixty each, akin to sexaginta sixty, sex six: cf. sexag[ e]naire. See {Six}.] Pertaining to, or designating, the number sixty; poceeding by sixties; sixty years old. [1913 Webster]… …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»