Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

sempiterna

  • 1 sempiterna

    adj.&f.
    feminine of SEMPITERNO.
    f.
    sort of serge, everlasting.
    * * *

    sempiterno,-a adj Lit everlasting

    Spanish-English dictionary > sempiterna

  • 2 gloria

    glōrĭa, ae, f. [Sanscr. cru, to hear; crav-as, fame; Gr. kluô, kleos; Lat. cluo, clueo, inclutus, from the root clŭo; lit., rumor, fame; hence also, like kleos, pregn.], glory, fame, renown, praise, honor (syn.: laus, laudatio, gloriatio, elogium, etc.).
    I.
    Lit.
    (α).
    In gen.:

    te inmortali adficere gloria,

    Plaut. Am. 5, 2, 10: viri (Q. Fabii) gloria claret, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 315 Vahl.): ut summae gloriae sint a virtute proficiscentia, dedecoris vero praecipui existimentur, quae voluptas suadeat non sine labe vitiorum, Cato ap. Schol. Cic. Sest. 66, p. 310 Orell.: hicine est ille Telamon, modo quem gloria ad caelum extulit? Poët. (perh. Enn.) ap. Cic. Tusc. 3, 18, 39 (Trag. Rel. Inc. v. 93 Rib.):

    virtutem tamquam umbra sequitur,

    Cic. Tusc. 1, 45, 109:

    non tulit ullos haec civitas aut gloria clariores aut auctoritate graviores,

    Cic. de Or. 2, 37, 154: est enim gloria solida quaedam res et expressa, non adumbrata: ea est consentiens laus bonorum, incorrupta vox bene judicantium de excellente virtute;

    ea virtuti resonat tamquam imago,

    id. Tusc. 3, 2, 3 sq.:

    trahimur omnes studio laddis et optimus quisque maxime gloriā ducitur. Ipsi illi philosophi etiam in illis libellis, quos de contemnenda gloria scribunt, nomen suum inscribunt, etc.,

    id. Arch. 11, 26:

    immortalis gloria (opp. sempiterna turpitudo),

    id. Pis. 26, 63:

    bello quaeritur gloria,

    id. Off. 1, 12, 38:

    maximam gloriam capere,

    id. Lael. 7, 25:

    esse in gloria sempiterna,

    id. Att. 14, 11, 1:

    sit in aeterna gloria Marius, qui, etc.,

    id. Cat. 4, 10, 21:

    esse in maxima gloria,

    id. Off. 3, 21, 85:

    excellens in re militari gloria,

    id. Rep. 2, 17:

    quod auctor ei summa augur gloria Attus Navius non erat,

    id. ib. 2, 20:

    honorum gradus summis hominibus et infimis sunt pares, gloriae dispares, etc.... ut is maxime gloria excellat, qui virtute plurimum praestet,

    id. Planc. 24, 60:

    unus bis remp. servavi, semel gloriā, iterum aerumna meā,

    id. Sest. 22, 49:

    an Pollio et Messala... parum ad posteros gloriae tradiderunt?

    Quint. 12, 11, 28:

    gloriam qui spreverit veram habebit,

    Liv. 22, 39, 19: spreta in tempore gloria [p. 818] interdum cumulatior redit, id. 2, 47, 11:

    militavi non sine gloria,

    Hor. C. 3, 26, 2:

    tenui Saleio Gloria quantalibet quid erit, si gloria tantum est,

    Juv. 7, 81.— Poet.:

    candidus, armenti gloria, taurus,

    i. e. ornament, pride, Ov. A. A. 1, 290; Tib. 4, 1, 208.—In plur., reputation, fame, Auct. Her. 3, 6, 10; Sall. J. 41, 7:

    veteres Gallorum gloriae,

    glorious deeds, Tac. A. 3, 45:

    ita sunt gloriae meretricum,

    Plaut. Truc. 4, 4, 36; Gell. 2, 27, 5.—
    (β).
    With gen.:

    simul rem et belli gloriam armis repperi, Tcr. Heaut. 1, 1, 60: nemo, qui fortitudinis gloriam consecutus est insidiis et malitiā, laudem est adeptus,

    Cic. Off. 1, 19, 62; cf.:

    pro gloria belli atque fortitudinis,

    Caes. B. G. 1, 2 fin.:

    gloria rei militaris,

    id. ib. 5, 29, 4:

    legum et publicae disciplinae,

    Cic. Tusc. 1, 46, 110:

    rerum gestarum gloria florere,

    id. de Or. 1, 1, 1:

    eximia virtutis,

    id. Rep. 2, 10:

    et gravitatis et ingenii,

    id. Ac. 2, 23, 72; id. Off. 1, 32, 116:

    imperii,

    id. ib. 1, 12, 38:

    dicendi,

    id. Brut. 68, 239; Quint. 12, 10, 17:

    carminum,

    Tac. A. 12, 28:

    et titulis et fascibus olim major habebatur donandi gloria,

    Juv. 5, 111:

    velocis gloria plantae,

    id. 13, 98.—
    II.
    Transf., subjectively, thirst or passion for glory, ambition; vainglory, pride, vaunting, boasting (class.).
    (α).
    In gen.:

    pueri gloriā ducti,

    Cic. Tusc. 2, 20, 46 Tischer:

    moriar, ni, quae tua gloria est, puto te malle a Caesare consuli quam inaurari,

    id. Fam. 7, 13, 1; cf.:

    studio et gloriā,

    id. Tusc. 2, 27, 65:

    ostentatio et gloria,

    id. Rab. Post. 14, 38; and:

    jactantiā gloriāque,

    Tac. A. 1, 8:

    quem tulit ad scenam ventoso gloria curru,

    Hor. Ep. 2, 1, 177; cf. id. S. 1, 6, 23; 2, 3, 179:

    caecus Amor sui Et tollens vacuum plus nimio Gloria verticem,

    Hor. C. 1, 18, 15:

    patriam obruit olim gloria paucorum,

    Juv. 10, 142:

    vana gloria,

    Liv. 22, 39, 18.—In plur.:

    perjuriorem hoc hominem si quis viderit Aut gloriarum pleniorem, quam illic est,

    vain boastings, Plaut. Mil. 1, 1, 22; Gell. 1, 2, 6.—
    (β).
    With gen.:

    generandi mellis,

    Verg. G. 4, 205:

    lautae mensae,

    Luc. 4, 376.

    Lewis & Short latin dictionary > gloria

  • 3 sempiternus

    sempĭternus, a, um, adj. [semper; like hesternus and aeternus, from heri and aevum], everlasting, ever-during, perpetual, continual, imperishable, eternal, sempiternal (cf. aeternus init.;

    very freq. and class.): fragile corpus animus sempiternus movet, etc.,

    Cic. Rep. 6, 24, 26; cf. id. N. D. 3, 12, 29:

    immortalis memoria et sempiterna,

    Plaut. Mil. 3, 3, 15:

    deorum vita sempiterna,

    Ter. And. 5, 5, 3; cf.:

    aevo sempiterno frui,

    Cic. Rep. 6, 13, 13:

    ignes,

    id. ib. 6, 15, 15; cf.:

    cursus stellarum,

    id. ib. 6, 17, 17:

    gratias agere sempiternas,

    Plaut. Poen. 5, 4, 84:

    amicus,

    id. Most. 1, 3, 90; id. Pers. 1, 1, 36; cf.:

    verae amicitiae,

    Cic. Lael. 9, 32; so,

    hiemes,

    Varr. R. R. 1, 2, 4:

    ignis Vestae,

    Cic. Cat. 4, 9, 18:

    documentum Persarum sceleris,

    id. Rep. 3, 9, 15:

    memoria amicitiae nostrae,

    id. Lael. 4, 15:

    odia,

    id. ib. 10, 35:

    consilium senatus,

    id. Sest. 65, 137:

    potentia,

    Tac. A. 3, 30 et saep.:

    nihil umquam nisi sempiternum et divinum animo volutare,

    Cic. Rep. 1, 17, 28:

    nihil nisi sempiternum spectare,

    id. Rab. Perd. 10, 29:

    in sempiternum,

    forever, Vulg. Deut. 5, 29 et saep. — Adv., in three forms (not in Cic.), always, forever, perpetually. *
    a.
    sempĭ-ternum, Plaut. Aul. 2, 1, 26.—
    b.
    sem-pĭternō, Cato ap. Charis. p. 194 P.:

    sempiterno permanet ea materia,

    Vitr. 1, 5; 9, 1, 2; Sol. 35, 5.—
    c.
    sempĭternē, Pac. ap. Non. 170, 20; Claud. Mam. Stat. An. 1, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > sempiternus

  • 4 sempiterno

    adj.
    eternal, everlasting, ageless, sempiternal.
    * * *
    1 everlasting, eternal
    2 literal sempiternal
    * * *
    ADJ (lit) eternal; (fig) never-ending
    * * *
    - na adjetivo perennial
    * * *
    - na adjetivo perennial
    * * *
    perennial
    * * *

    sempiterno,-a adj Lit everlasting
    ' sempiterno' also found in these entries:
    Spanish:
    sempiterna
    * * *
    sempiterno, -a adj
    Formal eternal
    * * *
    adj eternal
    * * *
    sempiterno, -na adj
    eterno: eternal, everlasting

    Spanish-English dictionary > sempiterno

  • 5 at

       at or    (rarely) ast, conj, but (introducing a contrast to what precedes).    I. In a transition, but, but on the other hand, but meanwhile: comminus pugnatum est; at Germani impetūs gladiorum exceperunt, Cs.: alius alii varie... At Cato, etc., S.: paret Amor dictis... At Venus, etc., V.: appellatus est Atticus... At ille... respondit, N.: At regina, etc., V.—Sometimes at simply emphasizes a word: Bellona, si hodie nobis victoriam duis, ast ego templum tibi voveo, I for my part, L. — Esp., interrupting the thought: metuebat. At hunc liberta divisit, etc., H.: dapibus epulamur opimis. At subitae adsunt Harpyiae, V.: at quem ad modum corrupisti?: at quam caeca avaritia est!: huc armati tendunt; at tu, pater deūm, hinc arce hostes, L.—After a negative clause, at sometimes introduces a qualification (a contradiction would require sed or verum): non placet Antonio; at placuit Servilio, and yet: quoniam... at tu tuo supplicio doce, etc., yet at least, L.: si te nulla movet... imago, At ramum agnoscas, V.—Esp., after si, etc., introducing a qualification, but yet, nevertheless, yet: quod si se abstulerunt, at exemplum reliquerunt: si oblivisci non possumus, at tacere: quod si nihil relinquitur... at ego ad deos confugiam, L.—Introducing a minor premise, but (it is also true that), now: at nemo sapiens est nisi fortis, ergo, etc.—Repeated with emphasis: si non virtute... at sermone, at humanitate eius delectamini: at est bonus, at tibi amicus, at, etc., H.—Beginning a discourse: At o deorum quicquid... Quid iste fert tumultus? H.—    II. Introducing a direct opposition, but, but on the contrary: iste civis Romanos (coluit)? at nullis infestior fuit: brevis vita... at memoria sempiterna: ut videre piratum non liceret? At contra... hoc iucundissimum spectaculum, etc.: illi delubra decorabant... at hi contra, S.: apud nos... At apud illos e contrario, N.: at etiam sunt qui dicant, but there are even some, etc.: an sine me ille vicit? At ne potuit quidem, but it was not even possible: esto, nihil laudis adeptus est... at vero, etc., but assuredly.—Introducing an objection: quid tandem te impedit? Mosne maiorum? At persaepe, etc., i. e. surely not, for, etc.: at non est tanta... credo, sed, etc., but, it will be urged: at valuit odium, fecit iratus... Quid, si, etc., but, it may be said, etc.—Strengthened by enim or enim vero, but indeed, but surely: at enim non fuit ab Oppianico constitutus, but no, for (it is objected), etc.: At enim vero nemo de plebe consul fuit, but most assuredly, it is objected, L.—In an ironical objection: at vero Pompei voluntatem a me alienabat oratio mea: At, puto, non ultro... Me petiit? O.
    * * *
    but, but on the other hand; on the contrary; while, whereas; but yet; at least

    Latin-English dictionary > at

  • 6 gīgnō

        gīgnō genuī, genitus, ere    [GEN-], to produce, give birth to, beget, bear, bring forth: quem Iuppiter genuit: liberos, S.: qui te genuere (i. e. parentes), O.: pisces ova genuerunt: omnia quae terra gignat: ut deus urbem hanc gentibus genuisse videatur: ut in gignendo appareat: quae in terris gignuntur: nuper erat genitus, O.: paelice genitus, son of, L.: Dis genite et geniture deos, V.: De alquo geniti, O.: (vacca) e terrā genita, O.— Fig., to produce, occasion, cause, begin: ludus genuit trepidum certamen, H.: in hac urbe dicendi copiam: cum sui generis initium ab se gigni vellet, spring: reliquae perturbationes omnes gignuntur ex eā, grow: odia etiam gigni sempiterna, arise: eas gigni negat, are created: gigni alicunde, i. e. to have a beginning.
    * * *
    gignere, genui, genitus V
    give birth to, bring forth, bear; beget; be born (PASSIVE)

    Latin-English dictionary > gīgnō

  • 7 is

       is ea, id, gen. ēius (sometimes monosyl. in poetry), dat. ēī (rarely eī or monosyl. ei), pron. demonst.    [2 I-].    I. As a weak demonst. in simple reference.—As subst, he, she, it, the one mentioned (without emphasis): fuit quidam senex Mercator: navem is fregit, T.: venit mihi obviam tuus puer; is mihi litteras abs te reddidit: sine eius offensione animi, hurting his feelings, Cs.—As adj., this, that, the: ea res est Helvetiis enuntiata, Cs.: flumen est Arar... id flumen, etc., Cs.: ante eam diem.—    II. Special uses.—Attracted to the following subst: exsistit ea quae gemma dicitur (i. e. id, quod): quae pars maior erit, eo stabitur consilio (i. e. eius), L.—Pleonast.—After an obj subst.: urbem novam, conditam vi et armis, iure eam condere parat, L.—In the phrase, id quod, referring to a fact, thought, or clause: ratus, id quod negotium poscebat, as the situation required, S.: id quod necesse erat accidere, just as was unavoidable, Cs.: si nos, id quod debet, nostra patria delectat, and it must be the case; cf. id de quo, L. —With et, que, atque, neque, in explanation or climax, and that too, and in fact: inquit... et id clariore voce, and that, Cs.: cum unā legione eāque vacillante: vincula et ea sempiterna: legio, neque ea plenissima, and not even, Cs.—In place of the reflexive pronoun: persuadent Rauracis, uti unā cum iis proficiscantur (i. e. secum), Cs.—With emphasis, as correlative to qui, he, she, it, that, the one, that one: is, qui erit adductus: haec omnia is feci, qui sodalis Dolabellae eram: qui magister equitum fuisse tibi viderere, is cucurristi, etc.— Neut. as subst, that: idne estis auctores mihi? do you advise me to that? T.: quibus id consili fuisse, ut, etc., who had formed the plan, Cs.: quando verba vana ad id locorum fuerint, hitherto, L.: ad id quod natura cogeret, i. e. death, N.: id temporis, at that time: homo id aetatis, of that age.—Abl. with a comparative, so much, by so much: eo plus, quo minus, etc., the more.—Acc. adverb., therefore, for that reason, on that account: id operam do, ut, etc., T.: id ego gaudeo.—In phrases, aliquid id genus scribere (i. e. eius generis), of that sort: ad id quod sua quemque mala cogebant, evocati, for that purpose, L.: ad id, quod... erat, accendebatur, etc., besides the fact, that, etc., L.: in id fide a rege acceptā, to that end, L.: quod ad me de Lentulo scribis, non est in eo, is not come to that: cum iam in eo esset, ut, etc., just on the point of, etc., L.: totum in eo est tectorium, ut sit concinnum, depends on that: ex eo, quod, etc., from the fact that: civitas data, cum eo, ut, etc., with the stipulation that, etc., L.—    III. Praegn., that, such, of such a sort, of the character, so great: in id redactus sum loci, ut, etc., to such a pass, T.: neque is sum, qui terrear, Cs.: itaque ego is in illum sum, quem tu me esse vis: is status erat rerum, ut, etc., L.: quae causae sunt eius modi, ut, etc.: eā mecum consuetudine coniunctus est, quod, etc., such intimacy.
    * * *
    ea, id PRON
    he/she/it/they (by GENDER/NUMBER); DEMONST: that, he/she/it, they/them

    Latin-English dictionary > is

  • 8 pulsō

        pulsō āvī, ātus, āre, freq.    [pello], to push against, strike upon, beat, hammer, keep hitting, batter: cum pulsetur incursione atomorum sempiternā: lictores ad pulsandos homines exercitatissimi: pulsari alios et verberari: utrāque manu Dareta, L.: soleā natīs, Iu.: ostia, knock, H.: humum ter pede, stamp upon, O.: flumina Thermodontis Pulsant Amazones, i. e. tread the ice, V.: tellurem pede libero, H.: ariete muros, shatter, V.: chordas digitis, play upon, V.: cymbala, Iu.: pulsarunt noviens latera ardua fluctūs, O.: ipse arduus altaque pulsat Sidera, i. e. reaches, V.— To drive forth, impel: Erupere ut, nervo pulsante, sagittae, V.: Pulsatos referens divos, V.—Fig., to actuate, agitate, disturb, disquiet: censemus dormientium animos visione pulsari: quae te vecordia pulsat, O.: pavor pulsans, throbbing, V.
    * * *
    pulsare, pulsavi, pulsatus V
    beat; pulsate

    Latin-English dictionary > pulsō

  • 9 sempiternus

        sempiternus adj.    [semper], everlasting, everduring, perpetual, continual, imperishable, eternal, sempiternal: deorum vita, T.: incisae litterae, divinae virtutis testes sempiternae: stellarum cursūs: ignis Vestae: documentum Persarum sceleris.
    * * *
    sempiterna, sempiternum ADJ
    perpetual/everlasting/permament/eternal; lasting forever/for relevant period

    Latin-English dictionary > sempiternus

  • 10 tam-quam or tanquam

        tam-quam or tanquam adv.,    as much as, so as, just as, like as, as if, so to speak: Ge. Nostin eius natum Phaedriam? Da. Tam quam te, T.: repente te tamquam serpens e latibulis intulisti: sensūs in capite tamquam in arce mirifice conlocati sunt.—Correl. with sic or ita, just as, in the same way as, as if: apud eum ego sic Ephesi fui, tamquam domi meae: ut, tamquam poetae boni solent, sic tu diligentissimus sis: sic tamquam.— With si, in a hypothetical comparison, as if, just as if: qui tamquam si offusa rei p. sempiterna nox esset, ita ruebant in tenebris: ita me audias, tamquam si mihi quiritanti intervenisses, L.—As if, just as if (cf. tamquam si, supra): tamquam clausa sit Asia, sic nihil perfertur ad nos: M. Atilium captum in Africā commemorat, tamquam M. Atilius ad Africam offenderit, etc., L.: tamquam regum arcanis interesset, omnia scit, L.

    Latin-English dictionary > tam-quam or tanquam

  • 11 at

    at or ast, conj. [Curtius connects the Sanscr. ati, ultra, nimis, the Gr. eti, the Lat. et, and at in atavus; Vanicek connects with these at, atque, and atqui. Thus the original idea of addition is prominent in eti, et, and atque; and the idea of opposition in at and atqui, which agree with at-ar in meaning as well as in form. After the same analogy, the Gr. pleon, more, has become plên, but; and the Lat. magis has passed into the same meaning in the Fr. mais and the Ital. mai. The confusion in MSS. between at, ac, and et, and between atque and atqui, was prob. caused as much by their connection in idea as in form] (it was sometimes, for the sake of euphony, written ad; cf. Quint. 12, 10; 12, 32; 1, 7, 5; Charis. p. 203 P., where, instead of at conjunctionem esse, ad vero praepositionem, the reading should be, ad conjunctionem esse, at vero praepositionem, Fr.; v. the pass. in its connection; cf. also Vel. Long. p. 2230 P.; Cassiod. p. 2287 P.; Mar. Vict. p. 2458 P. The form ast is found in the old laws; it occurs once in Trag. Rel., but never in Com. Rel. nor in Lucil.; at is found in Plautus about 280 times, and ast about 10 times; in Ter. at about 100 times, and ast once; in Hor. at 60 times, ast 3 times; in Verg. at 168 times, ast 16; in Juv. at 17 times, ast 7; Catull., Tibull., and Prop. use only at, and Pers. (Jahn) only ast; in prose, Cic. uses [p. 186] ast in his epistles. It joins to a previous thought a new one, either antithetical or simply different, and especially an objection; while sed denotes a direct opposition; and autem marks a transition, and denotes at once a connection and an opposition).
    I.
    In adding a diff., but not entirely opp. thought, a qualification, restriction, etc., moreover, but, yet; sometimes an emphasized (but never merely copulative) and.
    A.
    In gen.: SEI PARENTEM PVER VERBERIT AST OLE PLORASSIT PVER DIVEIS PARENTOM SACER ESTO, if the son strike his father, and the father complain, let the son, etc., Lex Serv. Tullii ap. Fest. s. v. plorare, p. 230 Müll.; Fragm. XII. Tab. ap. Cic. Leg. 2, 24: Philosophari est mihi necesse, at paucis, but only in a few words, Enn., Trag. Rel. p. 65 Rib.:

    DIVOS ET EOS QVI CAELESTES, SEMPER HABITI COLVNTO... AST OLLA PROPTER QVAE etc.,

    Cic. Leg. 2, 8, 19; 3, 4, 11: hinc Remus auspicio se devovet atque secundam Solus avem servat. At Romulus pulcer in alto Quaerit Aventino, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107 (Ann. v. 83 Vahl.); Plaut. Capt. 5, 4, 22:

    si ego hic peribo, ast ille, ut dixit, non redit,

    id. ib. 3, 5, 25:

    paret Amor dictis carae genetricis. At Venus Ascanio placidam per membra quietem Inrigat,

    Verg. A. 1, 691:

    (Aeneas) finem dedit ore loquendi. At, Phoebi nondum patiens, immanis in antro Bacchatur vates,

    id. ib. 6, 77; 11, 709 sq.: quo (odore) totum nati corpus perduxit;

    at illi Dulcis compositis spiravit crinibus aura,

    id. G. 4, 416; so id. ib. 4, 460; 4, 513; id. A. 3, 259; 3, 675; 7, 81; 8, 241; 9, 793; Prop. 4, 4, 15; 4, 7, 11; Luc. 3, 664; 4, 36 al.—Also in prose (chiefly post-Aug.):

    una (navis) cum Nasidianis profugit: at ex reliquis una praemissa Massiliam, etc.,

    Caes. B. C. 2, 7:

    ubi facta sunt, in unum omnia miscentur. At pastilli haec ratio est, etc.,

    Cels. 5, 17; 6, 18:

    quamquam insideret urbem proprius miles, tres urbanae, novem praetoriae cohortes Etruriā ferme Umbriāque delectae aut vetere Latio et coloniis antiquitus Romanis. At apud idonea provinciarum sociae triremes etc.,

    Tac. A. 4, 5; 4, 6:

    negavit aliā se condicione adlecturum, quam si pateretur ascribi albo, extortum sibi a matre. At illa commota etc.,

    Suet. Tib. 51; id. Calig. 15; 44; id. Vesp. 5; id. Dom. 4; id. Galb. 7 al.—In the enumeration of particulars:

    Cum alio cantat, at tamen alii suo dat digito litteras, Naev., Com. Rel. p. 20 Rib.: dant alios aliae (silvae) fetus: dant utile lignum Navigiis pinos... At myrtus validis hastilibus et bona bello Cornus,

    Verg. G. 2, 447:

    Nam neque tum stellis acies obtunsa videtur... At nebulae magis etc.,

    id. ib. 1, 401; 3, 87; id. A. 7, 691:

    Hic altā Sicyone, ast hic Amydone relictā, Hic Andro, etc.,

    Juv. 3, 69.— The Vulg. often uses at as a mere continuative, where even et or atque might stand: sciscitabur ab iis ubi Christus nasceretur. At illi dixerunt ei: In etc., Matt. 2, 5; 4, 20; 8, 32; 14, 29; 15, 34 et persaep.—In transition,
    B.
    Esp.,
    1.
    To a new narration, like the Gr. de; so the commencement of the fourth book of the Æneid: At regina gravi jam dudum saucia curā, etc. (the third book closes with the narrative of Æneas); so the beginning of the third book of the Thebaid of Statius: At non Aoniae moderator perfidus aulae, etc.; Verg. A. 4, 504; 5, 35; 5, 545; 5, 700; 5, 779; 6, 679; 7, 5; 8, 370; 8, 608; 9, 503; 10, 689; 11, 597; 12, 134 et saep.—Also in the postAug. histt. and other prose writers; so after speaking of the Ubii etc., Tac. says: At in Chaucis coeptavere seditionem praesidium agitantes etc., A. 1, 38; so ib. 4, 13; 12, 62; 14, 23 et saep.—
    2.
    To a wonderful, terrible, unexpected, or exciting occurrence or circumstance:

    clamores simul horrendos ad sidera tollit, etc.... At gemini lapsu delubra ad summa dracones Effugiunt,

    Verg. A. 2, 225; 3, 225:

    Lacte madens illic suberat Pan ilicis umbrae, Et facta agresti lignea falce Pales etc. At quā Velabri regio patet etc.,

    Tib. 2, 5, 33; Verg. G. 4, 471:

    consurgit Turnus in ensem et ferit. Exclamant Troes trepidique Latini, Arrectaeque amborum acies. At perfidus ensis Frangitur in medio,

    id. A. 12, 731; 10, 763:

    adusque Supremum tempus, ne se penuria victūs Opprimeret metuebat. At hunc liberta securi divisit medium,

    Hor. S. 1, 1, 99: Magnus quanto mucrone minatur Noctibus hibernis et sidera terret Orion. At sonipes habitus etc., Stat. S. 1, 1, 46.—
    3.
    To a passionate appeal, etc., in which case the antecedent clause is not expressed, but must be considered as existing in the mind of the speaker; cf. in Gr. alla su, su de.
    a.
    In passing to an interrogation, exhortation, request:

    At, scelesta, viden ut ne id quidem me dignum esse existumat?

    Plaut. As. 1, 2, 23; id. Aul. 1, 1, 8:

    At qui nummos tristis inuncat?

    Lucil. 15, 21 Müll.: Me. Sauream non novi. Li. At nosce sane, Plaut. As. 2, 4, 58: Ca. Non adest. Ps. At tu cita, id. Ps. 1, 1, 30:

    satis habeo, at quaeso hercle etiam vide,

    id. Merc. 5, 4, 53 (Ritschl, sat habeo. Sed):

    at unum hoc quaeso... Ut, etc.,

    id. Capt. 3, 5, 89:

    at tu, qui laetus rides mala nostra caveto Mox tibi,

    Tib. 1, 2, 87:

    Hunc ut Peleus vidit, At inferias, juvenum gratissime Crantor, Accipe, ait,

    Ov. M. 12, 367:

    at tu, nauta, vagae ne parce malignus arenae Ossibus et capiti inhumato Particulam dare,

    Hor. C. 1, 28, 23.—In prose:

    at vide quid succenseat,

    Cic. Fam. 7, 24, 2:

    itaque pulsus ego civitate non sum, quae nulla erat: at vide, quam ista tui latrocinii tela contempserim,

    id. Part. Or. 4, 1, 28; id. Dom. 44; App. M. 6, p. 179, 18.—
    b.
    In expressions of passion, astonishment, indignation, pain, etc.:

    At ut scelesta sola secum murmurat,

    Plaut. Aul. 1, 1, 13: Sc. Nunc quidem domi certost: certa res est Nunc nostrum opservare ostium, [ubi] ubist. Pa. At, Sceledre, quaeso, Ut etc., id. Mil. 2, 4, 46:

    At o deorum quidquid in caelo regit Terras et humanum genus, Quid iste fert tumultus?

    Hor. Epod. 5, 1:

    At tibi quanta domus rutila testudine fulgens, etc.,

    Stat. S. 2, 4, 11.—In prose:

    horum omnium studium una mater oppugnat: at quae mater?

    Cic. Clu. 70; id. Verr. 2, 2, 45:

    at per deos immortales! quid est, quod de hoc dici possit,

    id. ib. 2, 1, 46:

    institui senatores, qui omnia indicum responsa perscriberent. At quos viros!

    id. Sull. 42; id. Deiot. 19, 33:

    tangit et ira deos: at non impune feremus,

    Ov. M. 8, 279; 10, 724:

    at tibi Colchorum, memini, regina vacavi,

    id. H. 12, 1.—
    c.
    In indignant imprecations:

    At te di omnes cum consilio, Calve, mactāssint malo! Pomp., Com. Rel. p. 245 Rib.: At te Juppiter diique omnes perdant!

    Plaut. Most. 1, 1, 37:

    At te di deaeque faxint cum isto odio, Laches,

    Ter. Hec. 1, 2, 59:

    At te di perdant,

    id. Eun. 3, 1, 41:

    At tibi di dignum factis exitium duint,

    id. And. 4, 1, 42:

    At vobis male sit,

    Cat. 3, 13:

    At tibi, pro scelere, exclamat, pro talibus ausis Di... persolvant grates dignas et praemia reddant Debita!

    Verg. A. 2, 535.—In prose:

    At vos, ait, devota capita, respiciant di perjuriorum vindices,

    Just. 14, 4, 10.—
    d.
    Rarely of friendly inclination, disposition:

    At tibi di bene faciant omnes,

    Plaut. Pers. 4, 3, 18:

    At tibi di semper, adulescens, quisquis es, faciant bene,

    id. Men. 5, 7, 32:

    At tu, Catulle, destinatus obdura,

    Cat. 8, 19.—
    e.
    In entreaty:

    At vos, o superi, miserescite regis,

    Verg. A. 8, 572:

    at tu, pater deūm hominumque, hinc saltem arce hostes,

    Liv. 1, 12.—
    II.
    In adding an entirely opposite thought, but, but indeed, but on the other hand, on the contrary, etc. (the strictly class. signif. of the word).
    A.
    In gen.: at differentiam rerum significat: ut cum dicimus, Scipio est bellator, at M. Cato orator, Paul. ex Fest. p. 11 Müll.: splendet saepe, ast idem nimbis interdum nigret, Att., Trag. Rel. p. 170 Rib.: So. Mentire nunc. Me. At jam faciam, ut verum dicas dicere, Plaut. Am. 1, 1, 189: So. Per Jovem juro med etc. Me. At ego per Mercurium juro, tibi etc., id. ib. 1, 1, 280:

    Atque oppido hercle bene velle illud visus sum, Ast non habere quoi commendarem caprum,

    id. Merc. 2, 1, 22:

    fecit idem Themistocles... at idem Pericles non fecit,

    Cic. Att. 7, 11, 3:

    non placet M. Antonio consulatus meus, at placuit P. Servilio,

    id. Phil. 2, 5, 12:

    majores nostri Tusculanos Aequos... in civitatem etiam acceperunt, at Karthaginem et Numantiam funditus sustulerunt,

    id. Off. 1, 11, 35: brevis a naturā nobis vita data est;

    at memoria bene redditae vitae sempiterna,

    id. Phil. 14, 12, 32; id. Cat. 2, 2, 3; id. Leg. 2, 18:

    crebras a nobis litteras exspecta, ast plures etiam ipse mittito,

    id. Att. 1, 16 fin.: Rejectis pilis comminus gladiis pugnatum est. At Germani phalange factā impetus gladiorum exceperunt, Caes. B. G. 1, 52:

    Postquam Caesar dicendi finem fecit, ceteri verbo alius alii varie adsentiebantur. At M. Porcius Cato hujusce modi orationem habuit,

    Sall. C. 52, 1:

    hac iter Elysium nobis, at laeva... ad impia Tartara mittit,

    Verg. A. 6, 542: T. Ante leves ergo pascentur in aethere cervi... M. At nos hinc alii sitientīs ibimus Afros, id. E. 1, 65: Dam. Malo me Galatea petit, lasciva puella... Men. At mihi sese offert ultro meus ignis Amyntas, id. ib. 3, 66; 7, 35; 7, 55; id. G. 1, 219; 1, 242; 1, 370; 2, 151; 2, 184; 3, 331; 4, 18; 4, 180; id. A. 2, 35; 2, 687; 3, 424; 5, 264;

    6, 489: Ast ego nutrici non mando vota,

    Pers. 2, 39:

    ast illi tremat etc.,

    id. 6, 74:

    Ast vocat officium,

    id. 6, 27:

    At Jesus audiens ait,

    Vulg. Matt. 9, 12; 9, 22; 12, 3; 12, 48 et persaep.—
    a.
    In order to strengthen a contrast, sometimes (esp. in Plaut. and Ter.) with contra, e contrario, potius, etiam, vero.
    (α).
    With contra:

    Summis nitere opibus, at ego contra ut dissimilis siem,

    Lucil. 26, 19 Müll.:

    Ergo quod magnumst aeque leviusque videtur... At contra gravius etc.,

    Lucr. 1, 366; so id. 1, 570; 1, 1087; 2, 235: L. Opimius ejectus est e patriā: At contra bis Catilina absolutus est, Cic. Pis. 95; id. Verr. 5, 66; id. Sex. Rosc. 131; id. Quinct. 75:

    At tibi contra Evenit, etc.,

    Hor. S. 1, 3, 27:

    (Cornutus) taedio curarum mortem in se festinavit: at contra reus nihil infracto animo, etc.,

    Tac. A. 4, 28.—
    (β).
    With e contrario: apud nos mercenarii scribae existimantur;

    at apud illos e contrario nemo ad id officium admittitur, nisi, etc.,

    Nep. Eum. 1, 5:

    in locis siccis partibus sulcorum imis disponenda sunt semina, ut tamquam in alveolis maneant. At uliginosis e contrario in summo porcae dorso collocanda, etc.,

    Col. 11, 3, 44.—
    (γ).
    With potius:

    at satius fuerat eam viro dare nuptum potius,

    Plaut. Cist. 1, 1, 44:

    at potius serves nostram, tua munera, vitam,

    Ov. H. 3, 149.—
    (δ).
    With etiam: At etiam, furcifer, Male loqui mi audes? but do you even? etc., Plaut. Capt. 3, 4, 31; id. Trin. 4, 2, 151; id. Rud. 3, 4, 6:

    At etiam cubat cuculus. Surge, amator, i domum,

    but he is yet abed, id. As. 5, 2, 73; so id. Capt. 2, 3, 98; id. Mil. 4, 4, 6:

    Exi foras, sceleste. At etiam restitas, Fugitive!

    Ter. Eun. 4, 4, 1; 5, 6, 10: Proinde aut exeant, aut quiescant, etc.... at etiam sunt, Quirites, qui dicant, a me in exsilium ejectum esse Catilinam, on the contrary, there are indeed people who say. etc., Cic. Cat. 2, 6, 12; id. Phil. 2, 30, 76; id. Quinct. 56; id. Verr. 5, 77; id. Dom. 70 al.—
    (ε).
    With vero, but certainly:

    At vero aut honoribus aucti aut etc.,

    Cic. N. D. 3, 36, 87; id. Off. 2, 20, 70; 2, 23, 80; id. Fin. 1, 10, 33; id. Verr. 2, 5, 17 al.—
    (ζ).
    With certe:

    Numquam ego te, vitā frater amabilior, Aspiciam posthac. At certe semper amabo,

    Cat. 65, 11; 66, 25. —
    (η).
    So, quidem—at (very rare) = quidem —autem, Cic. Off. 1, 22, 75.—
    b.
    Ironically: Th. Quid valeam? Ly. At tu aegrota, si lubet, per me aetatem quidem, Plaut. Curc. 4, 3, 22:

    at, credo, mea numina tandem Fessa jacent,

    Verg. A. 7, 297; 7, 363; Ov. H. 1, 44.—
    B.
    Very freq. in adding an objection, from one's own mind or another's, against an assertion previously made, but, on the contrary, in opposition to this; sometimes, but one may say, it may be objected, and the like:

    Piscium magnam atque altilium vim interfecisti. At nego,

    Lucil. 28, 43 Müll.:

    Quid tandem te impedit? Mosne majorum? At persaepe etiam privati in hac re publicā perniciosos cives morte multārunt. An leges, quae de civium Romanorum supplicio rogatae sunt? At numquam in hac urbe etc.,

    Cic. Cat. 1, 11, 28:

    Appellandi tempus non erat? At tecum plus annum vixit. In Galliā agi non potuit? At et in provinciā jus dicebatur et etc.,

    id. Quinct. 41:

    Male judicavit populus. At judicavit. Non debuit. At potuit. Non fero. At multi clarissimi cives tulerunt,

    id. Planc. 11:

    sunt, quos signa, quos caelatum argentum delectant. At sumus, inquiunt, civitatis principes,

    id. Part. Or. 5, 2, 36; id. Fin. 4, 25, 71; id. Verr. 2, 2 fin.:

    quid porro quaerendum est? Factumne sit? At constat: A quo? At patet,

    id. Mil. 6, 15; id. Phil. 2, 9: convivium vicinorum cotidie compleo, quod ad multam noctem, quam maxime possumus, vario sermone producimus. At non est voluptatum tanta quasi titillatio in senibus. Credo: sed ne desideratio quidem, [p. 187] id. Sen. 14, 47:

    multo magnus orator praestat minutis imperatoribus. At prodest plus imperator. Quis negat?

    id. Brut. 73, 256; id. Div. 2, 29, 62; 2, 31, 67; 2, 32, 69 al.:

    Maxime Juppiter! At in se Pro quaestu sumptum facit hic,

    Hor. S. 1, 2, 18 al. — In this case freq. strengthened,
    a.
    By pol, edepol, hercule: At pol ego neque florem neque flocces volo mihi, Caecil., Com. Rel. p. 67 Rib.: So. Non edepol volo profecto. Me. At pol profecto ingratiis, Plaut. Am. 1, 1, 215; so id. As. 2, 2, 34; 4, 2, 14; id. Capt. 3, 4, 64; id. Cas. 2, 3, 15; id. Cist. 4, 2, 70; id. Trin. 2, 4, 73: Ha. Gaudio ero vobis. Ad. At edepol nos voluptati tibi, id. Poen. 5, 4, 61; 3, 1, 68:

    At hercule aliquot annos populus Romanus maximā parte imperii caruit,

    Cic. Imp. Pomp. 54; id. Sex. Rosc. 50:

    at hercle in eā controversiā, quae de Argis est, superior sum,

    Liv. 34, 31:

    At, Hercule, reliquis omnibus etc.,

    Plin. 7, 50, 51, § 169:

    At, hercules, Diodorus et in morbo etc.,

    id. 29, 6, 39, § 142:

    At hercule Germanicum Druso ortum etc.,

    Tac. A. 1, 3; 1, 17; 1, 26;

    3, 54: At, hercules, si conscius fuissem etc.,

    Curt. 6, 10, 20 al. —
    b.
    By enim, which introduces a reason for the objection implied in at, but certainly, but surely, but indeed, etc., alla gar: At enim tu nimis spisse incedis, Naev., Com. Rel. p. 16 Rib.; Turp. id. p. 93: at enim nimis hic longo sermone utimur;

    Diem conficimus,

    Plaut. Trin. 3, 3, 78:

    At enim istoc nil est magis etc.,

    Ter. Heaut. 4, 3, 21:

    At enim vereor, inquit Crassus, ne haec etc.,

    Cic. de Or. 3, 49, 188:

    cum dixisset Sophocles, O puerum pulchrum, Pericle. At enim praetorem, Sophocle, decet non solum manus, sed etiam oculos abstinentes habere, etc.,

    id. Off. 1, 40, 144 Beier; so id. Mur. 35, 74; id. Inv. 2, 17, 52 al.:

    at enim inter hos ipsos existunt graves controversiae,

    id. Quinct. 1; so id. Imp. Pomp. 17, 51; 20, 60; id. Phil. 2, 2, 3; id. Ac. 2, 17, 52:

    At enim cur a me potissimum hoc praesidium petiverunt?

    id. Div. in Caecil. 4, 15:

    At enim quis reprehendet, quod in parricidas rei publicae decretum erit?

    Sall. C. 51, 25 Kritz:

    At enim quid ita solus ego circum curam ago?

    Liv. 6, 15; 34, 32:

    At enim eo foedere, quod etc.,

    id. 21, 18; 34, 31; 39, 37: At enim nova nobis in fratrum filias conjugia;

    sed etc.,

    Tac. A. 12, 6.—
    c.
    By tamen: Jam id peccatum primum magnum, magnum, at humanum tamen, Ter. Ad. 4, 5, 53: Hi secretis sermonibus... conveniunt;

    nam publice civitas talibus inceptis abhorrebat. At tamen interfuere quidam etc.,

    Tac. H. 4, 55:

    At certe tamen, inquiunt, quod etc.,

    Cat. 10, 14.—
    C.
    With a preced. negative, sometimes no antithesis is appended by at, but it is indicated that if what has been said is not true, yet at least something else is true, but yet; sometimes with tamen, but yet; or certe, but at least, yet at least:

    Nolo victumas: at minimis me extis placare volo,

    Plaut. Ps. 1, 3, 95:

    Si tibi non cordi fuerant conubia nostra,... At tamen in vostras potuisti ducere sedes,

    Cat. 64, 158 sq.:

    Non cognoscebantur foris, at domi: non ab alienis, at a suis,

    Cic. Ac. 2, 11, 56:

    Liceat haec nobis, si oblivisci non possumus, at tacere,

    id. Fl. 25, 61:

    Si genus humanum et mortalia temnitis arma, At sperate deos memores fandi atque nefandi,

    Verg. A. 1, 543; so id. ib. 4, 615, and 6, 406. —With certe:

    Haec erant... quorum cognitio studiosis juvenibus si non magnam utilitatem adferet, at certe, quod magis petimus, bonam voluntatem,

    Quint. 12, 11, 31; Cels. 2, 15; Suet. Calig. 12, al.—
    D.
    The antithesis is sometimes not so much in the clause appended by at, as in the persons or things introduced in it; so,
    (α).
    Esp. freq. in conditional clauses with si, si non, si minus, etiam si, etc.; cf. Herm. ad Viger. 241: Si ego hic peribo, ast ille, ut dixit, non redit; At erit mi hoc factum mortuo memorabile, if I perish here, but he does not return, yet etc., Plaut. Capt. 3, 5, 26; id. Bacch. 2, 3, 131:

    si ego digna hac contumeliā Sum maxime, at tu indignus qui faceres tamen,

    Ter. Eun. 5, 2, 25:

    Si tu oblitus es, at di meminerunt,

    Cat. 30, 11:

    si non eo die, at postridie,

    Cato, R. R. 2, 1:

    si non paulo, at aliquanto (post petīsses),

    Cic. Quinct. 40; 97; id. Mil. 93 al.:

    quanta tempestas invidiae nobis, si minus in praesens, at in posteritatem impendeat,

    id. Cat. 1, 22; id. Verr. 5, 69; id. Clu. 15: qui non possit, etiam si sine ullā suspitione, at non sine argumento male dicere, id. Cael. 3, 8.—
    (β).
    With etsi:

    ei, etsi nequāquam parem illius ingenio, at pro nostro tamen studio meritam gratiam referamus,

    Cic. de Or. 3, 4, 14; Tac. Or. 19.—
    (γ).
    With quod si:

    Quod si nihil cum potentiore juris humani relinquitur inopi, at ego ad deos confugiam,

    Liv. 9, 1; Tac. A. 1, 67.—
    E.
    At, like autem and de, sometimes serves simply to introduce an explanation: cum Sic mutilus miniteris. At illi foeda cicatrix etc., now an ugly scar etc., Hor. S. 1, 5, 60. —
    F.
    And also like de in Hom. and Hdt., it sometimes introduces an apodosis,
    a.
    With si: Bellona, si hobie nobis victoriam duis, ast ego templum tibi voveo, if to-day thou bestow victory, then I etc., ean—de, Liv. 10, 19.—
    b.
    With quoniam: Nunc, quoniam tuum insanabile ingenium est, at tu tuo supplicio doce etc., since your disposition is past cure, at least etc., epei—de, Liv. 1, 28.
    A.
    At is sometimes repeated at the beginning of several clauses,
    a.
    In opposition each to the preceding clause: Soph. Tu quidem haut etiam octoginta's pondo. Paegn. At confidentiā Militia illa militatur multo magis quam pondere. At ego hanc operam perdo, Plaut. Pers. 2, 2, 47 sq.:

    Si ego hic peribo, ast ille, ut dixit, non redit: At erit mi hoc factum mortuo memorabile,

    id. Capt. 3, 5, 25 sq.; id. As. 5, 2, 6 sqq. (Cic., in Quir. 7 and 10, opposes at to sed, and Tac., in A. 12, 6, sed to at).—
    b.
    In opposition to some common clause preceding:

    At etiam asto? At etiam cesso foribus facere hisce assulas?

    Plaut. Merc. 1, 2, 20: Quid tum esse existimas judicatum? Certe gratīs judicāsse. At condemnārat; at causam totam non audierat;

    at in contionibus etc.,

    Cic. Caecin. 113:

    Sit flagitiorum omnium princeps: at est bonus imperator, at felix,

    id. Verr. 5, 4; id. Sest. 47; id. Fragm. B. 16, 5 B. and K.: Nefarius Hippias Pisistrati filius arma contra patriam ferens;

    at Sulla, at Marius, at Cinna recte, imo jure fortasse,

    id. Att. 9, 10, 3: At non formosa est, at non bene culta puella;

    At, puto, non votis saepe petita meis?

    Ov. Am. 3, 7, 1 sq. Merk.:

    At quam sunt similes, at quam formosus uterque!

    id. F. 2, 395: rideri possit eo quod Rusticius tonso toga defluit: at est bonus ut melior vir Non alius quisquam; at tibi amicus;

    at ingenium ingens Inculto latet hoc sub corpore,

    Hor. S. 1, 3, 30 sqq. (cf. sed—

    sed,

    Cat. 64, 141; Juv. 5, 61; 8, 149; and a similar use of alla in Hellenistic Greek, as alla—alla, 2 Cor. 2, 17: alla—alla —alla, 1 Cor. 6, 11).—
    B.
    Though regularly occupying the first place in its clause or sentence, it sometimes stands second (cf. atque fin.):

    Saepius at si me, Lycida formose, revisas,

    Verg. E. 7, 67; id. G. 3, 331:

    Tutior at quanto merx est in classe secundā,

    Hor. S. 1, 2, 47:

    Mentior at si quid, etc.,

    id. ib. 1, 8, 37:

    Gramineis ast inde toris discumbitur,

    Val. Fl. 8, 255:

    Major at inde etc.,

    Stat. Th. 4, 116.—See more upon this word in Hand, Turs. I. pp. 417-451; Wagner, Quaest. XXXVII. ad Verg. IV. pp. 581- 585.

    Lewis & Short latin dictionary > at

  • 12 deleo

    dēlĕo, lēvi, lētum, 2 ( perf. sync. delerunt, Cic. Red. in Sen. 2, 4:

    delerit,

    Cic. Cat. 4, 9, 19; id. Balb. 19, 43:

    delerat,

    id. Fam. 15, 5, 3:

    delerant,

    id. Sest. 19, 44; plqpf. subj. sync. delesset, Val. Max. 3, 7; Liv. 27, 40, 4; part. perf. dēlĭtus: litterae delitae, Varr. ap. Diom. p. 372: epistola delita, Calvus ib.; Cic. Ep. ap. Prisc. p. 873; cf. 1. aboleo), v. a. [Sanscr. R. lī, adhere; cf.: vi-lī, dissolve; Gr. limnê, limên, leimôn, etc.; Lat. lino, perf. levi; polio, etc.; cf. also Gr. limos, Lat. lētum], to abolish, destroy, annihilate (freq. and class.; cf.: eluo, diluo, diruo, exstinguo, everto, demolior, destruo).
    I.
    Of objects not personal:

    si certo tempore luna Gignitur et certo deletur tempore rursus,

    Lucr. 5, 748 (for which, shortly before, nova luna creari... aborisci):

    si Juppiter saepe urbes delevit, fruges perdidit, etc.,

    Cic. Rosc. Am. 45, 131; so,

    urbem Numantiam, Carthaginem, etc.,

    Caes. B. C. 2, 12 fin.; Cic. Cat. 4, 10, 21; Sall. J. 8, 2; Hor. Od. 3, 6, 14; Ov. M. 13, 219 al.; cf.:

    magnam Graeciam,

    Cic. Lael. 4, 13:

    nomen Aequorum prope ad internecionem,

    Liv. 9, 45;

    and, Volscum nomen,

    id. 3, 8:

    sepulcrum,

    Cic. Leg. 2, 26:

    aedificia,

    id. Agr. 2, 32 fin. al.:

    epistulas,

    id. Fam. 7, 18, 2; so of the blotting out, effacing, obliterating, of writing, id. ib. 14, 3; id. Clu. 14, 41; id. Rosc. Com. 2 fin.; Quint. 10, 3, 31; Hor. Ep. 2, 1, 69; id. A. P. 389; Ov. M. 9, 524; Vulg. Apoc. 3, 5:

    stigmata in facie,

    Plin. 25, 13, 110, § 175:

    radices,

    Col. 11, 3, 56 al. —
    B.
    Trop., to finish, stop, terminate, end:

    praesentia, futura bella,

    Cic. Lael. 3, 11:

    omnes leges una rogatione,

    id. Sest. 26:

    omnia morte, id. Lael, 4, 13: omnem memoriam discordiarum oblivione sempiterna,

    id. Phil. 1, 1; cf. id. Deiot. 13, 37:

    nec si quid olim lusit Anacreon, Delevit aetas,

    Hor. Od. 4, 9, 10;

    trop.: deleo omnes dehinc ex animo mulieres (i. e. memoriam mulierum),

    Ter. Eun. 2, 3, 5:

    veritatem (simulatio),

    Cic. Lael. 25, 92:

    omnem molestiam,

    id. Q. Fr. 3, 8:

    improbitatem (with exstinguere),

    id. Div. in Caecil. 8, 26; cf.:

    turpitudinem fugae virtute,

    Caes. B. G. 2, 27:

    priorem ignominiam,

    Liv. 39, 30.—
    II.
    Of personal objects:

    dispersis ac paene deletis hostibus,

    destroyed, annihilated, Caes. B. G. 6, 36, 2;

    so milit.,

    id. ib. 6, 37, 7; id. B. C. 3, 70; Cic. de Imp. Pomp. 8, 21; id. Mur. 35 fin.; id. Vat. 10, 24 init.; Tac. A. 4, 51; Verg. A. 11, 898 al.:

    homines morte deletos,

    Cic. N. D. 1, 15:

    toto animante deleto,

    id. Tusc. 1, 37, 90;

    rarely of a single person: C. Curionem,

    id. Vat. 10, 24 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > deleo

  • 13 etiam

    ĕtĭam, conj. [cf. Gr. eti; with ending -am, as in quoniam, nunciam, etc.; cf. Brix ad Plaut. Trin. prol. 3], annexes a fact or thought to that which has already been said, and also, and furthermore, also, likewise, besides (syn. quoque).
    I.
    In gen.:

    hoc etiam ad malum accersebatur malum,

    Plaut. Bacch. 3, 3, 22; cf. Ter. And. 1, 3, 10; Cic. de Sen. 6, 16; id. N. D. 2, 52, 130:

    tute istic (dixisti) etiam astante hoc Sosia,

    Plaut. Am. 2, 2, 115:

    sed etiam est, paucis vos quod monitos voluerim,

    id. Capt. prol. 53; cf. id. Bacch. 3, 6, 17; Cic. Ac. 2, 12, 38:

    atque alias etiam dicendi quasi virtutes sequetur,

    id. Or. 40 fin.:

    unum etiam vos oro, ut, etc.,

    one thing more, Ter. Eun. 5, 8, 54; cf. id. Heaut. 5, 1, 22; id. Phorm. 5, 5, 3; Verg. A. 11, 352; Suet. Caes. 24 al.:

    etiamne hoc negabis?

    Plaut. Am. 2, 2, 128; cf. id. Bacch. 2, 3, 40:

    mihi quidem etiam Appii Caeci carmen... Pythagoreorum videtur. Multa etiam sunt in nostris institutis ducta ab illis,

    Cic. Tusc. 4, 2, 4; cf. id. N. D. 2, 58:

    hei mihi! Etiam de sorte nunc venio in dubium miser?... Etiam insuper defrudet?

    Ter. Ad. 2, 2, 38; cf. Suet. Caes. 10 fin.:

    caret epulis exstructisque mensis et frequentibus poculis: caret ergo etiam vinolentia et cruditate et insomniis,

    Cic. de Sen. 13, 44:

    etiam tu quoque assentaris huic?

    Plaut. Am. 2, 2, 70; so,

    etiam quoque,

    id. As. 2, 4, 95; id. Ps. 1, 1, 120; 1, 3, 118; Lucr. 3, 292; 5, 517 al.; Varr. R. R. 1, 1, 3; Gell. 18, 12, 9; cf.:

    quoque etiam,

    Plaut. Am. prol. 30; 2, 2, 85; 121; id. Ep. 4, 2, 19; Ter. Hec. 4, 1, 28; 5, 1, 7; Cic. Fam. 4, 8; id. Verr. 2, 3, 88 fin.;

    v. quoque.— Esp. freq. in the connection: non modo (or solum)... sed (or verum) etiam: tenebat non modo auctoritatem, sed etiam imperium in suos,

    Cic. de Sen. 11, 37:

    inveteratas non solum familiaritates exstingui solere, sed odia etiam gigni sempiterna,

    id. Lael. 10 fin.:

    neque solum ut quieto, sed etiam ut magno animo simus hortantur, neque auxilium modo defensioni meae, verum etiam silentium pollicentur,

    id. Mil. 1 fin. Conversely:

    tantum... non etiam: si vultum tantum, non etiam animum accommodavimus,

    Quint. 6, 2, 26:

    periculum tantum, non etiam offensa vitatur,

    id. 9, 2, 67; 7, 4, 35 al.; cf.:

    quasi vero oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit,

    Cic. Fin. 2, 6, 17.
    II.
    In partic.
    A.
    To annex a more important idea, and even, nay, even:

    quae omnes docti atque sapientes summa, quidam etiam sola bona esse dixerunt,

    Cic. Deiot. 13, 37:

    nos enim defendimus, etiam insipientem multa comprehendere,

    id. Ac. 2, 47, 144:

    si infantes pueri, mutae etiam bestiae paene loquuntur,

    id. Fin. 1, 21:

    quis mortalium tolerare potest, illis divitias superare, nobis rem familiarem etiam ad necessaria deesse?

    Sall. C. 20, 11:

    illiteratum, iners ac paene etiam turpe est non putare, etc.,

    Plin. Ep. 2, 3, 8 et saep.—Freq. after negative sentences, for immo, potius, nay, rather, even: Mamertina civitas improba antea non erat;

    etiam erat inimica improborum,

    Cic. Verr. 2, 4, 10; id. Deiot. 11, 31:

    hoc idem nostri saepius non tulissent, quod Graeci laudare etiam solent,

    id. Or. 45, 153:

    quid, si ne dives quidem? quid, si pauper etiam?

    id. Par. 6, 1, 42 et saep.:

    tantum abesse dicebat, ut id consentaneum esset, ut maxime etiam repugnaret,

    id. Ac. 2, 9, 28; cf. Lentul. ap. Cic. Fam. 12, 15, 2; Cic. Fin. 2, 17; 5, 20 fin.:

    immo etiam, hoc qui occultari facilius credas, dabo,

    Ter. Hec. 5, 4, 29:

    quin etiam insuper vestem omnem miserae discidit,

    id. Eun. 4, 3, 4; v. immo and quin.—Freq. with comparatives for the sake of intensity, yet, still (in later Lat. replaced by adhuc): He. Mane, nondum audisti, Demea, Quod est gravissimum. De. An quid est etiam amplius? He. Vero amplius, Ter. Ad. 3, 4, 22:

    ut enim in corporibus magnae dissimilitudines sunt: sic in animis exsistunt majores etiam varietates,

    Cic. Off. 1, 30, 107:

    sunt autem etiam clariora vel plane perspicua,

    id. Fin. 5, 20:

    dic, dic etiam clarius,

    id. Verr. 2, 3, 75 fin.:

    plusculum etiam quam concedet veritas,

    id. Fam. 5, 12, 3; Quint. 9, 4, 36:

    Athos mons est adeo elatus, ut credatur altius etiam quam unde imbres cadunt surgere,

    Mel. 2, 2, 10.—Rarely with a comp. in contrast with its own posit.:

    qui magno in aere alieno majores etiam possessiones habent,

    Cic. Cat. 2, 8, 18; id. Tusc. 1, 1, 2; id. Cat. 4, 7, 14:

    ad Alesiam magna inopia, multo etiam major ad Avaricum,

    Caes. B. C. 3, 47, 5.—
    B.
    With the demonstrative notion of the jam predominating, used as an affirmative, certainly, granted, by all means, yes indeed, yes:

    ut sequens probabilitatem, ubicumque haec aut occurrat aut deficiat, aut etiam, aut non respondere possit,

    Cic. Ac. 2, 32, 104; cf. id. ib. 2, 30, 97; id. N. D. 1, 25, 70; id. Rosc. Com. 3, 9: Jupp. Numquid vis? Al. Etiam;

    ut actutum advenias,

    Plaut. Am. 1, 3, 46: Th. Numquid processit ad forum hodie novi? Si. Etiam. Th. Quid tandem? id. Most. 4, 3, 8; Ter. Hec. 5, 3, 13:

    misericordia commotus ne sis. Etiam,

    Cic. Mur. 31, 65; Plin. Ep. 2, 3, 9:

    Zeno in una virtute positam beatam vitam putat. Quid Antiochus? Etiam, inquit, beatam, sed non beatissimam,

    Cic. Ac. 2, 43, 134; id. Planc. 26 fin.:

    quid? etiam,

    id. Att. 4, 5; cf. id. ib. 1, 13, 6; 2, 6 fin.; id. Q. Fr. 3, 1, 7, § 24: An. Num quid patri subolet? Ge. Nihil etiam, nothing at all, Ter. Phorm. 3, 1, 10:

    nihil etiam audio,

    id. Heaut. 5, 5, 13. —
    C.
    With the idea of time predominating, yet, as yet, even yet, still, even now:

    etsi admodum In ambiguo est etiam, nunc quid de hac re fuat,

    Plaut. Trin. 2, 4, 193; cf. Ter. Hec. 4, 3, 8:

    olim fano consumebatur omne quod profanum erat, ut etiam fit,

    Varr. L. L. 6, § 54 Müll.:

    cum iste etiam cubaret, in cubiculum introductus est,

    Cic. Verr. 2, 3, 23:

    invalidus etiamque tremens, etiam inscius aevi,

    Verg. G. 3, 189; cf. id. A. 6, 485; Sall. C. 61, 4:

    sed tu etiamne astas?

    Plaut. Most. 2, 2, 89; cf. Ter. Eun. 2, 2, 55; id. Hec. 3, 4, 16; id. Heaut. 4, 4, 20:

    quousque tandem abutere, Catilina, patientia nostra? quamdiu etiam furor iste tuus nos eludet?

    how much longer? Cic. Cat. 1, 1.—With negatives:

    quia tibi minas viginti pro amica etiam non dedit,

    not yet, never yet, Plaut. Ps. 1, 3, 46:

    non satis pernosti me etiam, qualis sim,

    Ter. And. 3, 2, 23:

    non dico fortasse etiam quod sentio,

    Cic. Tusc. 1, 6, 12:

    nec plane etiam abisse ex conspectu,

    Caes. B. G. 6, 43, 4:

    improbum facinus, sed fortasse adhuc in nullo etiam vindicatum,

    Cic. Verr. 2, 3, 84:

    nihil suspicans etiam mali,

    Ter. And. 1, 1, 89:

    hunc ego numquam videram etiam,

    id. Eun. 5, 8, 6; 5, 9, 62:

    quid egerint inter se, nondum etiam scio,

    id. Hec. 1, 2, 117; 5, 1, 18; id. Heaut. 3, 3, 35; id. And. 1, 2, 30:

    haec ego omnia, vixdum etiam coetu vestro dimisso, comperi,

    Cic. Cat. 1, 4 fin.
    D.
    In familiar lang., in interrogations, esp. when made indignantly, like our what? pray? etc.:

    etiam caves, ne videat forte hinc te a patre aliquis exiens?

    are you on your guard, pray? Ter. Heaut. 2, 2, 6:

    etiam tu, here, istinc amoves abs te?

    Plaut. As. 3, 3, 124:

    etiam clamas, carnufex?

    what? do you bawl? Plaut. Am. 1, 1, 220; cf. id. ib. 225; 2, 1, 21; id. Most. 2, 1, 30; Ter. Eun. 5, 7, 16; Petr. 21 fin. al.: is mihi etiam gloriabitur se omnes magistratus sine repulsa assecutum? what? and will he boast to me? etc., Cic. Pis. 1, 2; cf. id. Verr. 2, 1, 59; 2, 2, 42 fin.
    E.
    In familiar lang., with imperatives, again, once more: Tr. Circumspice dum, numquis est, Sermonem nostrum qui aucupet. Th. Tutum probe est. Tr. Circumspice etiam, Plaut. Most. 2, 2, 43; 4, 2, 3:

    etiam tu, homo nihili, quod di dant boni, cave culpa tua amissis,

    id. Bacch. 5, 2, 70; cf. Ter. And. 5, 2, 8; id. Hec. 5, 4, 1.—In impatient questions:

    scelerate, etiam respicis?

    are you going to look round? Plaut. Pers. 2, 4, 4:

    etiam vigilas?

    at once, immediately, id. Most. 2, 1, 35:

    etiam aperis?

    id. ib. 4, 2, 28:

    etiam tu taces?

    id. Trin. 2, 4, 113; Ter. Ad. 4, 2, 11:

    etiam tu hinc abis?

    id. Phorm. 3, 3, 9; cf.:

    etiamne abis?

    Plaut. Poen. 1, 3, 22:

    etiamne ambulas?

    id. As. 1, 1, 95.—
    F.
    Etiam atque etiam denotes that an action is done uninterruptedly, incessantly; whence it also conveys the idea of intensity, constantly, perpetually; repeatedly, again and again, over and over; pressingly, urgently: temo superat cogens sublime etiam atque etiam noctis iter, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 73 Müll. (Trag. v. 246 ed. Vahlen):

    etiam atque etiam argumenta cum argumentis comparare,

    Cic. Div. 1, 4; cf. id. Fam. 16, 15:

    optimus quisque confitetur, multa se ignorare et multa sibi etiam atque etiam esse discenda,

    id. Tusc. 3, 28, 69:

    dicere,

    id. Fam. 13, 28:

    commonefacere,

    id. ib. 13, 72:

    affirmare promissa,

    Liv. 22, 13:

    curare, ut, etc.,

    id. 41, 19:

    consulere,

    id. 38, 9: se avertere, Balb. ap. Cic. Att. 8, 15, A, 2:

    queri,

    Cat. 63, 61 et saep.:

    te moneo, hoc etiam atque etiam ut reputes,

    Plaut. Trin. 3, 2, 48:

    cogitare,

    Ter. Eun. 1, 1, 11:

    considerare,

    Cic. de Imp. Pomp. 19 fin.; Liv. 3, 45 fin. Drak.:

    reputare,

    Sall. J. 85, 28:

    videre,

    Cic. Div. in Caecil. 12; id. Ac. 2, 19, 62; Liv. 36, 28:

    aspicere,

    Hor. Ep. 1, 18, 76 et saep.:

    hoc te vehementer etiam atque etiam rogo,

    Cic. Fam. 13, 5, fin.; 13, 28 fin.; cf. id. Verr. 2, 5, 72:

    haec quamquam nihilo meliora sunt, nunc etiam atque etiam multo desperatiora,

    constantly more desperate from day to day, id. Fam. 6, 22 (B. and K. read nunc atque):

    quare etiam atque etiam sunt venti corpora caeca,

    i. e. most positively, Lucr. 1, 295. Vid. Hand Turs. II. pp. 545-578.

    Lewis & Short latin dictionary > etiam

  • 14 familiaritas

    fămĭlĭārĭtas, ātis, f. [familiaris, II. B. I.], familiarity, intimacy, familiar intercourse, friendship, intimate acquaintance.
    I.
    Prop. (freq. and class.; in sing. and plur.;

    syn.: amicitia, necessitudo, notitia): familiaritas tanta nullo cum hospite... ut nihil sit familiaritate nostra conjunctius,

    Cic. Fam. 13, 19, 1; cf.:

    cum Antipatro Derbete mihi... summa familiaritas intercedit,

    id. ib. 13, 73, 2:

    cum P. Terentio Hispone mihi summa familiaritas consuetudoque est,

    id. ib. 13, 65, 1:

    viri boni... familiaritate conjuncti,

    id. Off. 1, 17, 55:

    memorabilis C. Laelii et P. Scipionis,

    id. Lael. 1, 4:

    digna mihi res nostrā familiaritate visa est,

    id. ib.: Verginii familiaritate delector, id. ib. 27, 101:

    familiaritatem consuetudo affert,

    id. Deiot. 14, 39:

    in alicujus familiaritatem venire,

    id. Fam. 7, 15, 2:

    in familiaritatem intrare penitus,

    id. Q. Fr. 1, 1, 5, § 15:

    se insinuare,

    id. Caecin. 5, 13:

    sese dare,

    id. Verr. 2, 2, 70, § 169:

    recipere aliquem,

    id. Phil. 2, 32, 78:

    ad ali cujus familiaritatem se applicare,

    id. Clu. 16, 46:

    versatus in intima familiaritate hominis potentissimi,

    id. Balb. 26, 58:

    aliquem familiaritate devincire,

    id. Q. Fr. 1, 2, 2, § 4 et saep.—In plur.:

    consuetudines et familiaritates,

    Cic. Off. 1, 17, 53:

    inveteratas familiaritates exstinguere (opp.: odia sempiterna),

    id. Lael. 10, 35:

    jam a sapientium familiaritatibus ad vulgares amicitias oratio nostra delabitur,

    id. ib. 21, 76.—
    II.
    Transf., in plur. concr. for familiares, intimate acquaintances, friends:

    omnes amicitias et familiaritates intra breve tempus afflixit,

    Suet. Tib. 51 fin. —In sing.:

    e praecipua familiaritate Neronis,

    Tac. A. 15, 50.

    Lewis & Short latin dictionary > familiaritas

  • 15 gigno

    gigno, gĕnŭi, gĕnĭtum, 3 (archaic primary form of the pres. gĕno, ĕre:

    genit,

    Varr. R. R. 2, 2, 19: genunt, Varr. ap. Prisc. p. 898 P.:

    genat,

    Varr. R. R. 1, 31, 4: genitur, Auct. ap. Cic. Inv. 2, 42, 122; Cic. de Or. 2, 32, 141:

    genuntur,

    Varr. R. R. 2, 6, 3:

    genamur,

    Censor. 3, 1; inf. pass. geni, Lucr. 3, 797; gen. gerund. genendi, Varr. R. R. 1, 40, 1:

    genendo,

    Censor. 3, 1; Arn. 4, 21; inf. pres. pass. gignier, Lucr. 3, 623; 6, 246; 807), v. a. [root gen-; Sanscr. ǵan-, ǵanami, beget; gātis, birth; Gr. gen- in gignomai, genos, gunê; Lat. genus, genius, gener, gens; also nascor (gn-; cf. gnatus), natura; cf. gamos, gambros (v. Curt. Gr. Etym. 536); gigno for gigeno, redupl. like gignomai], to beget, bear, bring forth, produce; in pass., to be born, to spring, arise, proceed; of animate and inanimate subjects and objects (syn.: creo, genero, pario).
    I.
    Lit.: Saturno, quem Coelus genuit, Enn. ap. Non. 197, 9 (Ann. v. 27 Vahl.):

    sextus (Hercules) hic ex Alcumena, quem Juppiter genuit,

    Cic. N. D. 3, 16, 42:

    nec Hecubam causam interitus fuisse Trojanis, quod Alexandrum genuerit, nec Tyndareum Agamemnoni, quod Clytaemnestram,

    id. Fat. 15, 34:

    quaecumque animal pariunt, in capita gignunt,

    bring forth their young with the head foremost, Plin. 10, 64, 84, § 183. So of the human mother (mostly post-Aug.):

    idcirco, inquit Lacaena, genueram (filium),

    Cic. Tusc. 1, 42, 102:

    e septem liberis, quos ipsa genuisset, unum superesse,

    Curt. 10, 5, 23:

    rectius Lolliam induci, quando nullos liberos genuisset,

    Tac. A. 12, 2 init.; Val. Max. 7, 7, 4; so,

    ex aliquo,

    Curt. 8, 3, 3; Tac. A. 12, 3:

    pisces ova cum genuerunt, relinquunt,

    Cic. N. D. 2, 51, 129:

    ova,

    Plin. 11, 37, 80, § 204:

    omnia quae terra gignat (shortly before, pariat),

    Cic. N. D. 1, 2, 4; cf. id. Fin. 5, 11, 33: o Romule, Romule die, Qualem te patriae custodem di genuerunt! Enn. ap. Cic. Rep. 1, 41, 64 (Ann. v. 116 Vahl.); cf.:

    ut idem deus urbem hanc gentibus, vos huic urbi genuisse videatur,

    Cic. Phil. 14, 12, 32:

    ita ut plurimum (aurum) Asturia gignat,

    Plin. 33. [p. 815] 4, 21, §

    78: India eos (beryllos) gignit,

    id. 37, 5, 20, § 76:

    ad majora quaedam natura nos genuit et conformavit,

    Cic. Fin. 1, 7, 23:

    deus animum ex sua mente et divinitate genuit,

    id. Univ. 8.— Pass., usu. with abl., of either or both parents:

    Meri bellatores gignuntur,

    Plaut. Mil. 4, 2, 85:

    nuper erat genitus,

    Ov. M. 10, 522:

    qui antecedente anno genitum eum scribant,

    Suet. Tib. 5:

    septimo mense geniti,

    Plin. 11, 37, 59, § 158:

    pellice genitus,

    Liv. 40, 9, 2; Suet. Aug. 17:

    Jove genitus,

    Curt. 8, 10, 1; 9, 8, 22:

    juvenes eadem matre geniti,

    id. 6, 14, 4; Liv. 1, 3, 3; Suet. Aug. 17; id. Tib. 7; id. Ner. 5 fin.:

    genitum fratre adoptaverat,

    Plin. Ep. 8, 18, 2.—Also with de, ab, ex:

    De quo Remulusque feroxque Acrota sunt geniti,

    Ov. M. 14, 617:

    genitus de sanguine,

    id. ib. 1, 748; id. H. 16, 117:

    de Jove,

    Gell. 13, 1, 3 (cf. Cic. Rep. 2, 19, 34):

    filium ab eo genitum nominare,

    Just. 12, 7, 10;

    but: a se (= ex se) genitum esse Vitellium,

    Tac. H. 3, 64:

    puer ex ea genitus,

    Curt. 8, 10, 36:

    (vacca) e terra genita,

    Ov. M. 1, 615:

    dis genite et geniture deos,

    Verg. A. 9, 642:

    dis genitus,

    Quint. 1, 10, 9:

    adolescentis in omnium virtutum exempla geniti,

    Vell. 2, 116, 2:

    quae in terris gignantur, ad usum hominum omnia creari,

    Cic. Off. 1, 7, 22:

    nec enim id esset principium, quod gigneretur aliunde,

    id. Rep. 6, 25:

    ubi tus gignitur,

    Plaut. Trin. 4, 2, 89:

    Corycium nemus, ubi crocum gignitur,

    Curt. 3, 4 fin. — Poet. with inf.:

    omne potens animal leti genitumque nocere,

    Luc. 6, 485.— Absol.:

    ut in gignendo, in educando perfacile appareat,

    Cic. Fin. 2, 33, 109:

    hae (mulieres), quae gignunt, imbecillos edunt,

    Cels. 2, 1 med.
    II.
    Trop., to produce, occasion, cause:

    multa nobis blandimenta natura ipsa genuit,

    Cic. Cael. 17, 41:

    haec ipsa virtus amicitiam et gignit et continet,

    id. Lael. 6, 20:

    ludus genuit trepidum certamen et iram, Ira truces inimicitias et funebre bellum,

    Hor. Ep. 1, 19, 48:

    qui genuit in hac urbe dicendi copiam,

    Cic. Brut. 73, 255:

    praeceptiones,

    Auct. Her. 4, 3, 5:

    probationes,

    Quint. 5, 1, 1:

    mel gignit insaniam,

    Plin. 21, 13, 45, § 177; cf.:

    baccharis odor somnum gignit,

    id. 21, 19, 77, § 132:

    alium sitim gignit,

    id. 20, 6, 23, § 57.—In pass., to be born, to spring, arise, proceed:

    cum ipse (Cato) sui generis initium ac nominis ab se gigni et propagari vellet,

    Cic. Verr. 2, 5, 70, § 180:

    ex hac maxima libertate tyrannis gignitur et illa injustissima et durissima servitus,

    id. Rep. 1, 44:

    et aegritudines et metus et reliquae perturbationes omnes gignuntur ex ea (intemperantia),

    id. Tusc. 4, 9, 22: Plato eas (ideas) gigni negat et ait semper esse, id. Or. 3, 10:

    ipsi autem intelligamus natura gigni sensum diligendi et benevolentiae caritatem,

    id. Lael. 9, 32:

    odia etiam gigni sempiterna (opp. exstingui familiaritates),

    id. ib. 10, 35:

    in animorum permotione gignenda,

    id. de Or. 3, 30, 118:

    de gignenda et comparanda sapientia,

    Gell. 13, 8, 1.—Hence, gignentĭa, ĭum, n. (fruit-bearing), organic bodies, things that grow, as plants, trees, etc.:

    loca nuda gignentium,

    Sall. J. 79, 6:

    ilex aucta in altitudinem, quo cuncta gignentium natura fert,

    id. ib. 93, 4:

    animam animantium omnium non corpoream esse... omniumque gignentium esse seniorem,

    App. Dogm. Plat. p. 193; opp. animalia, Lact. de Ira Dei, 1, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > gigno

  • 16 is

    is, ĕa, id (m. eis, C. I. L. 1, 198; n. it, ib. 5, 875 al., and freq. in MSS. of Plaut.), gen. ējus (old form eiius, C. I. L. 3, 1365 et saep.; v. Prisc. 1, 4, 18, p. 545;

    also etius,

    ib. 2, 1276 al.;

    scanned ĕius,

    Plaut. Poen. 4, 2, 60; Ter. Eun. 1, 2, 51; v. Lachm. ad Lucr. 3, 374;

    also Cic. poët. N. D. 2, 42, 109: eius, monosyl.,

    Plaut. Mil. 3, 1, 206; Ter. Eun. 4, 1, 7 et saep.; dat. ĕï, in ante-class. poetry often ēi, Plaut. Most. 4, 2, 32; Ter. Heaut. 3, 1, 46; Lucr. 2, 1136; 5, 300:

    eiei, C. I. L. 1, 198, 12 al.: eei,

    Inscr. Neap. 2423:

    iei, C. I. L. 1, 205, col. 2, 12 al.: ei, monosyl.,

    Plaut. Capt. 2, 3, 68; id. Trin. 1, 2, 138 et saep.; Cat. 82, 3; cf. Prisc. 7, 5, 21, p. 740; Lachm. ad Lucr. 3, 374:

    eo,

    Inscr. Murat. 582; f. eae, Plaut. Mil. 2, 3, 77 Ritschl; Cato, R. R. 46, 1; v. Varr. L. L. 8, 28, 51; acc. im for eum, Lex ap. Cic. Leg. 2, 24, 60; Charis. 1, 17, p. 107 sq.; Paul. ex Fest. p. 103; also em, Tab. XII., tab. 1, fr. 1.— Plur. nom. m. ĕi, Plaut. Mil. 2, 4, 32; id. Stich. 1, 3, 47; Ter. Ad. prol. 23; but in the MSS. ii; Cic. de Or. 1, 19, 87 et saep.:

    eei,

    Inscr. Neap. 2423, 8: iei, C. I. L. 1, 185; Varr. L. L. 9, 1, 2 al.;

    but ī,

    Plaut. Trin. prol. 17; id. Mil. 3, 1, 158 al.; v. Ritschl prol. p. 98; gen. eum for eorum, Inscr. Murat. 582, 2; dat. and abl. eīs or iīs, also īs, C. I. L. 1, 198, 48; Plaut. Mil. 3, 1, 140, and freq. in MSS.:

    eis, monosyl.,

    Ter. And. 1, 1, 36; id. Eun. 5, 8, 59 al.; v. Lachm. ad Lucr. 4, 934: ieis, C. I. L. 1, 204, col. 1, 5 al.;

    old form also ībus,

    Plaut. Mil. 1, 74; id. Truc. 1, 2, 17: ĭbus, Titin. et Pomp. ap. Non. p. 486; Lucr. 2, 88; cf. S. C. ap. Gell. 4, 6, 2; v. Lachm. l. l.; f. eābus, Cato, R. R. 152; cf. Prisc. 7, 3, 11, p. 733; v. more on these forms, Neue, Formenl. 2, 191-196), pron. demonstr. [root i-; Sanscr. itas; hence, i-ha, here; cf. i-bi, i-ta, i-dem, etc.].
    I.
    He, she, it; this or that man, woman, thing.
    A.
    Referring to something already mentioned, in gen.
    1.
    Referring to the third person:

    fuit quidam senex Mercator: navem is fregit apud Andrum insulam: Is obiit mortem,

    Ter. And. 1, 3, 16:

    venit mihi obviam tuus puer: is mihi litteras abs te reddidit,

    Cic. Att. 2, 1, 1:

    objecit ut probrum nobiliori, quod is, etc.,

    id. Tusc. 1, 2, 3.—
    2.
    Of the first person:

    ego me credidi Homini docto rem mandare: is lapidi mando maxumo,

    Plaut. Merc. 3, 4, 47:

    haec omnia is feci, qui sodalis Dolabellae eram,

    Cic. Fam. 12, 14; Sen. Ep. 63 al. —
    3.
    Of the second person:

    qui magister equitum fuisse tibi viderere, is per municipia cucurristi,

    Cic. Phil. 2, 30.—
    B.
    Esp.
    1.
    In connection with a noun:

    ea re, quia turpe sit, faciendum non esse,

    Cic. Off. 3, 13:

    ea res ut est Helvetiis enuntiata, etc.,

    Caes. B. G. 1, 4:

    ne ob eam rem tribueret, etc.,

    id. ib. 1, 13:

    flumen est Arar... id flumen, etc.,

    id. ib. 1, 12: sub id tempus, Liv. [p. 1004] 43, 5:

    ejus disputationis sententias memoriae mandavi,

    Cic. Lael. 1, 3:

    ante eam diem,

    id. Att. 2, 11, 2:

    ea tempestate,

    Sall. C. 36, 4:

    quam urbem is rex condidit,

    Plin. 6, 17, 21, § 61.—
    2.
    When is, ea, id would stand in the same case with the relative it is usually omitted; when the relative precedes, it is sometimes employed for emphasis:

    male se res habet, cum, quod virtute effici debet, id temptatur pecuniā,

    Cic. Off. 2, 6, 22. —
    3.
    Connected with que and quidem, it gives prominence to a preceding idea:

    cum una legione eaque vacillante,

    and that, Cic. Phil. 3, 12, 31:

    inprimis nobis sermo isque multus de te fuit,

    id. Att. 5, 1, 3:

    tuus dolor humanus is quidem, sed, etc.,

    id. ib. 12, 10:

    vincula et ea sempiterna,

    id. Cat. 4, 4, 7:

    certa flagitiis merces, nec ea parva,

    id. Phil. 2, 18, 44.—
    4.
    It is sometimes used instead of the reflexive pronoun:

    Helvetii persuadent Rauracis, ut una cum iis (for secum) proficiscantur,

    Caes. B. G. 1, 5:

    Caesar etiam privatas injurias ultus est, quod ejus soceri avum Tigurini interfecerant,

    id. ib. 1, 12. —
    5.
    It is sometimes placed, for greater emphasis, after a relative:

    multitudinem, quae fortunis vestris imminebat, eam... se fecisse commemorat, ut, etc.,

    Cic. Mil. 35, 95; cf.:

    urbem novam conditam vi et armis, jure eam legibusque de integro condere parat,

    Liv. 1, 19, 1.—
    C.
    Id, n., to designate an idea in the most general manner, that (thing, fact, thought, circumstance, etc.).
    1.
    In gen.:

    quando verba vana ad id locorum fuerint, rebus standum esse,

    hitherto, till now, Liv. 9, 45, 2; so,

    ad id (sc. tempus),

    id. 3, 22:

    ad id diei,

    Gell. 17, 8:

    ad id quod natura cogeret, i. e. death,

    Nep. Att. 22, 2:

    id temporis,

    at that time, Cic. Mil. 10, 28; id. Cat. 4, 1, 10: id. Att. 13, 33:

    id aetatis,

    at that age, id. de Or. 1, 47; cf. id. Verr. 2, 2, 37, § 91.—
    2.
    Esp.
    (α).
    Id, therefore, for that reason, on that account:

    id ego gaudeo,

    Cic. Q. Fr. 3, 1, 3:

    id misera maesta est,

    Plaut. Rud. 2, 3, 66:

    idne estis auctores mihi?

    do you advise me to that? Ter. Ad. 5, 8, 16.—
    (β).
    Id genus = ejus generis, Gell. 9, 12, 13:

    aliquid id genus scribere,

    Cic. Att. 13, 12, 3.—
    (γ).
    Ad id, for that purpose:

    ad id quod sua quemque mala cogebant, evocati,

    Liv. 3, 7, 8: ad id quod = praeterquam quod, besides that:

    consul ad id, quod, etc., tunc quoque, etc.,

    id. 44, 37, 12; 3, 62, 1; 26, 45, 8 al.—
    (δ).
    In id, to that end, on that account, therefore:

    in id fide a rege accepta,

    Liv. 28, 17.—
    (ε).
    In eo est, it is gone so far, is at that pass:

    quod ad me de Lentulo scribis, non est in eo,

    it is not come to that, is not so, Cic. Att. 12, 40:

    cum jam in eo esset, ut in muros evaderet miles,

    when the soldiers were just on the point of scaling the walls, Liv. 2, 17, 5; 28, 22, 8; Nep. Milt. 7, 3: in eo est, also, it consists in that, depends upon that:

    totum in eo est tectorium, ut sit concinnum,

    Cic. Q. Fr. 3, 1, 1, § 1:

    ejus omnis oratio versata est in eo, ut, etc.,

    id. de Or. 1, 57, 254:

    sic velim enitare quasi in eo mihi sint omnia,

    id. Fam. 15, 14.—
    (ζ).
    Ex eo, from that, hence:

    sed tamen ex eo, quod eam voluptatem videtur amplexari saepe vehementius, etc.,

    Cic. Fin. 2, 9. —
    (η).
    Cum eo, ut (with subj.), with the condition or stipulation that, etc., Liv. 8, 14.—
    (θ).
    Eo, adverbially, with the comp., so much, by so much; but frequently to be expressed in English by the, Cic. Quint. 9; so id. Q. Fr. 3, 1, 5.—
    D.
    Sometimes is refers to the foll. substantive, instead of to the preceding relative:

    quae vectigalia locasset, ea rata locatio (for eorum),

    Liv. 23, 11:

    ea libera conjectura est (for de hac re),

    id. 4, 20:

    quae pars major erit, eo stabitur consilio (for ejus),

    id. 7, 35:

    existit ea, quae gemma dicitur,

    Cic. de Sen. 15.—Sometimes, for emphasis, it is placed before the relative quod, to represent a thought or clause:

    ratus, id quod negotium poscebat, Jugurtham venturum,

    Sall. J. 56, 1; id. C. 51, 20:

    sive ille hoc ingenio potuisset, sive, id quod constaret, Platonis studiosus audiendi fuisset,

    Cic. de Or. 1, 20, 89:

    si nos, id quod debet, nostra patria delectat,

    id. ib. 1, 44, 196:

    si, id quod facile factu fuit, vi armisque superassem,

    id. Sest. 17, 39; 13, 30; so,

    id quo,

    id. Inv. 1, 26, 39:

    id de quo,

    Liv. 21, 10, 9. — It is thus apparently pleonastic after substantives: Octavio Mamilio—is longe princeps Latini nominis erat...—ei Mamilio filiam nuptum dat, Liv. 1, 49, 9:

    cultrum, quem habebat, eum defigit,

    id. 1, 58, 11; cf. id. 3, 58, 1.—It is rarely pleonastic after the relative:

    quod ne id facere posses, idcirco dixeram,

    Cic. Ac. 2, 25, 79 dub. (B. and K. bracket id). —
    II.
    He, she, it; that man or the man ( woman, thing), the one, that one, as a correlative to qui:

    si is, qui erit adductus,

    Cic. Verr. 2, 3, 89, § 207:

    is mihi profecto servus spectatus satis, Cui dominus curae est,

    Ter. Ad. 5, 6, 5. And also in the first person:

    haec tibi scribo... is, qui flevi,

    Sen. Ep. 1.—
    III.
    Such, of such a sort, character, or quality:

    in eum jam rediit locum, ut, etc.,

    Ter. Heaut. 2, 3, 118:

    neque enim tu is es, qui, quid sis, nescias,

    Cic. Fam. 5, 12, 6; 4, 7, 2:

    itaque ego is in illum sum, quem tu me esse vis,

    id. Att. 7, 8, 1:

    is eram natus... ut potuerim,

    Liv. 7, 40, 8.— Adj.:

    nec tamen eas cenas quaero, ut magnae reliquiae fiant,

    Cic. Fam. 9, 16, 8; id. Clu. 70:

    quae causae sunt ejus modi, ut de earum jure dubium esse non possit,

    id. de Or. 1, 57, 241:

    est enim credo is vir iste, ut civitatis nomen sua auctoritate sustineat,

    id. Fl. 15, 34. —
    B.
    Such, so great, of so high a degree:

    L. Mescinius ea mecum consuetudine conjunctus est, quod mihi quaestor fuit,

    Cic. Fam. 13, 26, 1.—Hence, advv.
    1.
    ĕā (sc. parte, viā, etc.), on that side, by that way, there:

    quod eā proxime accedi poterat,

    Cic. Caecin. 8, 21:

    itinera muniit: effecit ut eā elephantus ornatus ire posset, quā antea, etc.,

    Nep. Ham. 3 fin.:

    postquam comperit, transitum eā non esse,

    Liv. 21, 32, 9; 5, 43, 2; 24, 2 fin.; 26, 11 fin.; 27, 15 fin. al. —
    2.
    ĕō, v. 2. eo.

    Lewis & Short latin dictionary > is

  • 17 nocte

    nox, noctis (collat. form of the abl. noctu; v. in the foll.: nox, adverb. for nocte; v. fin.), f. (once masc. in Cato; v. infra, I.) [Sanscr. nak, naktis, night; Gr. nux; Germ. Nacht; Engl. night; from root naç; cf. neco, nekus], night.
    I.
    Lit.: hinc nox processit stellis ardentibus apta, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 343 Vahl.):

    ipsa umbra terrae soli officiens noctem efficit,

    Cic. N. D. 2, 19, 49:

    negat ullum esse cibum tam gravem, quin is die et nocte concoquatur,

    in a day and a night, in twenty-four hours, id. ib. 2, 9, 24 (v. dies, I. B. 2.):

    quod serenā nocte subito candens et plena luna defecisset,

    id. Rep. 1, 15, 23:

    dinumerationibus noctium ac dierum,

    id. ib. 3, 2, 3:

    Milo mediā nocte in campum venit,

    id. Att. 4, 3, 4:

    omni nocte dieque,

    Juv. 3, 105:

    de nocte,

    by night, Cic. Mur. 33, 69:

    multā de nocte profectus est,

    late at night, id. Att. 7, 4, 2; and:

    vigilare de nocte,

    id. Mur. 9, 22 (v. de, I. B. 2.):

    multā nocte veni ad Pompeium,

    id. Q. Fr. 2, 9, 2:

    qui ad multam noctem vigilāssem,

    id. Rep. 6, 10, 10:

    ad multam noctem pugnatum est,

    Caes. B. G. 1, 26:

    sub noctem naves solvit,

    id. B. C. 1, 28:

    noctes et dies urgeri,

    night and day, Cic. de Or. 1, 61, 260; cf.:

    qui (scrupulus) se dies noctesque stimulat,

    id. Rosc. Am. 2, 6 et saep. (v. dies, I. B. 2.):

    concubiā nocte visum esse in somnis ei, etc.,

    id. Div. 1, 27, 57 (v. concubius).—
    (β).
    Abl. noctu: hac noctu filo pendebit Etruria tota, Enn. ap. Macr. S. 1, 4 (Ann. v. 153 Vahl.); so,

    hac noctu,

    Plaut. Am. 1, 1. 116:

    noctu hac,

    id. Mil. 2, 4, 28: noctu concubiā, Enn. ap. Macr. S. 1, 4 (Ann. v. 169 Vahl.):

    senatus de noctu convenire, noctu multā domum dimitti, Quadrig. ib.: ergo noctu futura, cum media esse coeperit, auspicium Saturnaliorum erit,

    Macr. S. 1, 4 fin. —Once masc. (as in cum primo lucu;

    v. lux): in sereno noctu,

    Cato, R. R. 156, 3.—
    2.
    In partic., personified: Nox, the goddess of Night, the sister of Erebus, and by him the mother of Æther and Hemera, Cic. N. D. 2, 17, 44; Hyg. Fab. prooem.; Verg. A. 5, 721; Serv. Verg. A. 6, 250; Tib. 2, 1, 87; 3, 4 17; Ov. F. 1, 455; Val. Fl. 3, 211; Stat. Th. 2, 59 et saep.—
    B.
    Transf.
    1.
    That which takes place or is done at night, nightdoings, night-work ( poet. and in post-class. prose):

    omnis et insanā semita nocte sonat,

    nocturnal noise, a revelling by night, Prop. 5, 8, 60; Val. Fl. 2, 219.—Hence, Noctes Atticae, the title of a work of Gellius, which he wrote at Athens by night, Gell. praef.—
    2.
    Sleep, a dream ( poet.): pectore noctem Accipit, [p. 1221] Verg. A. 4, 530:

    talia vociferans noctem exturbabat,

    Stat. Th. 10, 219:

    abrupere oculi noctem,

    id. ib. 9, 599; Sil. 3, 216.—
    3.
    In mal. part., Plaut. Trin. 2, 1, 21; id. As. 1, 3, 42; Cic. Att. 1, 16, 5; Hor. Epod. 15, 13; Stat. Th. 1, 69; Just. 12, 3 et saep.; cf.:

    nox vidua,

    Cat. 6, 7; Ov. H. 19, 69.—
    4.
    Death ( poet.):

    omnes una manet nox,

    Hor. C. 1, 28, 15:

    jam te premet nox fabulaeque Manes,

    id. ib. 1, 4, 16:

    in aeternam clauduntur lumina noctem,

    Verg. A. 10, 746.—
    5.
    Darkness, obscurity, the gloom of tempest:

    quae lucem eriperet et quasi noctem quandam rebus offunderet,

    Cic. N. D. 1, 3, 6:

    carcer infernus et perpetuā nocte oppressa regio,

    Sen. Ep. 82, 16:

    taetrā nimborum nocte coörtā,

    Lucr. 4, 172:

    imber Noctem hiememque ferens,

    Verg. A. 3, 194:

    venturam melius praesagit navita noctem,

    Prop. 4, 10, 5 (mortem, Müll.).—Hence, poet., of clouds of missiles, Luc. 7, 520; Val. Fl. 7, 598:

    veteris sub nocte cupressi,

    the shadow, id. 1, 774.—
    6.
    Blindness:

    perpetuāque trahens inopem sub nocte senectam Phineus,

    Ov. M. 7, 2: ego vero non video, nox oboritur, Sen. ap. Quint. 9, 2, 43: vultus perpetuā nocte coöpertus, Ps.-Quint. Decl. 1, 6. —
    7.
    The shades below, the infernal regions:

    descendere nocti,

    Sil. 13, 708:

    noctis arbiter,

    i. e. Pluto, Claud. Rapt. Pros. 1, 55.—
    II.
    Trop.
    A.
    Darkness, confusion, gloomy condition:

    doleo me in hanc rei publicae noctem incidisse,

    Cic. Brut. 96, 330; cf.:

    rei publicae offusa sempiterna nox esset,

    id. Rosc. Am. 32, 91:

    nox ingens scelerum,

    Luc. 7, 571.—
    B.
    Mental darkness, ignorance ( poet.):

    quantum mortalia pectora caecae Noctis habent,

    Ov. M. 6, 472.—
    2.
    Obscurity, unintelligibility:

    mei versus aliquantum noctis habebunt,

    Ov. Ib. 63.— Hence, adv.: nocte, noctū (cf. diu), and nox, in the night, at night, by night.
    (α).
    Form nocte (rare but class.):

    luce noctem, nocte lucem exspectatis,

    Auct. Her. 4, 36, 48:

    in campum nocte venire,

    Cic. Att. 4, 3, 4 (shortly after:

    in Comitium Milo de nocte venit): nec discernatur, interdiu nocte pugnent,

    Liv. 8, 34 fin.; so id. 21, 32, 10; cf.:

    nec nocte nec interdiu,

    id. 1, 47; Juv. 3, 127, 198:

    velut nocte in ignotis locis errans,

    Quint. 7 prol. 3.—
    (β).
    Form noctu (so most freq.): ob Romam noctu legiones ducere coepit, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 179 Müll. (Ann. v. 295 Vahl.):

    noctuque et diu,

    Plaut. Cas. 4, 4, 5; so, noctu diuque, Titin. and Sall. Hist. Fragm. ap. Charis. p. 185 P.; cf.: nec noctu nec diu, Plaut. Fragm. ap. Non. 98, 27:

    continuum diu noctuque iter properabant,

    Tac. A. 15, 12 fin.:

    quā horā, noctu an interdiu,

    Auct. Her. 2, 4, 7; cf.:

    nonnumquam interdiu, saepius noctu,

    Caes. B. G. 1, 8 fin.:

    noctu ambulabat in publico Themistocles,

    Cic. Tusc. 4, 19, 44:

    noctu ad oppidum respicientes,

    id. Div. 1, 32, 69; id. Fam. 14, 7, 1:

    noctu Jugurthae milites introducit,

    Sall. J. 12, 4:

    noctu profugere,

    id. ib. 106, 2:

    dum noctu stertit,

    Hor. Ep. 2, 2, 27:

    noctu litigare,

    Juv. 6, 35; 605; 14, 306.—
    (γ).
    Form nox (cf. pernox, and the Gr. nuktos, only ante-class.): SI NOX FVRTVM FACTVM SIT, Fragm. XII. Tab. ap. Macr. S. 1, 4 med.:

    hinc media remis Palinurum pervenio nox,

    Lucil. Sat. 3, 22: quin tu hic manes? Arg. Nox si voles manebo, Plaut. As. 3, 3, 7 Ussing (al. mox); cf. id. Trin. 4, 2, 22 Brix, Krit. Anh. and Ritschl, ed. 2: si luci, si nox, si mox, si jam data sit frux, Enn. ap. Prisc. p. 724 P. (Ann. v. 412 Vahl.); cf. Gell. 12, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > nocte

  • 18 Nox

    nox, noctis (collat. form of the abl. noctu; v. in the foll.: nox, adverb. for nocte; v. fin.), f. (once masc. in Cato; v. infra, I.) [Sanscr. nak, naktis, night; Gr. nux; Germ. Nacht; Engl. night; from root naç; cf. neco, nekus], night.
    I.
    Lit.: hinc nox processit stellis ardentibus apta, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 343 Vahl.):

    ipsa umbra terrae soli officiens noctem efficit,

    Cic. N. D. 2, 19, 49:

    negat ullum esse cibum tam gravem, quin is die et nocte concoquatur,

    in a day and a night, in twenty-four hours, id. ib. 2, 9, 24 (v. dies, I. B. 2.):

    quod serenā nocte subito candens et plena luna defecisset,

    id. Rep. 1, 15, 23:

    dinumerationibus noctium ac dierum,

    id. ib. 3, 2, 3:

    Milo mediā nocte in campum venit,

    id. Att. 4, 3, 4:

    omni nocte dieque,

    Juv. 3, 105:

    de nocte,

    by night, Cic. Mur. 33, 69:

    multā de nocte profectus est,

    late at night, id. Att. 7, 4, 2; and:

    vigilare de nocte,

    id. Mur. 9, 22 (v. de, I. B. 2.):

    multā nocte veni ad Pompeium,

    id. Q. Fr. 2, 9, 2:

    qui ad multam noctem vigilāssem,

    id. Rep. 6, 10, 10:

    ad multam noctem pugnatum est,

    Caes. B. G. 1, 26:

    sub noctem naves solvit,

    id. B. C. 1, 28:

    noctes et dies urgeri,

    night and day, Cic. de Or. 1, 61, 260; cf.:

    qui (scrupulus) se dies noctesque stimulat,

    id. Rosc. Am. 2, 6 et saep. (v. dies, I. B. 2.):

    concubiā nocte visum esse in somnis ei, etc.,

    id. Div. 1, 27, 57 (v. concubius).—
    (β).
    Abl. noctu: hac noctu filo pendebit Etruria tota, Enn. ap. Macr. S. 1, 4 (Ann. v. 153 Vahl.); so,

    hac noctu,

    Plaut. Am. 1, 1. 116:

    noctu hac,

    id. Mil. 2, 4, 28: noctu concubiā, Enn. ap. Macr. S. 1, 4 (Ann. v. 169 Vahl.):

    senatus de noctu convenire, noctu multā domum dimitti, Quadrig. ib.: ergo noctu futura, cum media esse coeperit, auspicium Saturnaliorum erit,

    Macr. S. 1, 4 fin. —Once masc. (as in cum primo lucu;

    v. lux): in sereno noctu,

    Cato, R. R. 156, 3.—
    2.
    In partic., personified: Nox, the goddess of Night, the sister of Erebus, and by him the mother of Æther and Hemera, Cic. N. D. 2, 17, 44; Hyg. Fab. prooem.; Verg. A. 5, 721; Serv. Verg. A. 6, 250; Tib. 2, 1, 87; 3, 4 17; Ov. F. 1, 455; Val. Fl. 3, 211; Stat. Th. 2, 59 et saep.—
    B.
    Transf.
    1.
    That which takes place or is done at night, nightdoings, night-work ( poet. and in post-class. prose):

    omnis et insanā semita nocte sonat,

    nocturnal noise, a revelling by night, Prop. 5, 8, 60; Val. Fl. 2, 219.—Hence, Noctes Atticae, the title of a work of Gellius, which he wrote at Athens by night, Gell. praef.—
    2.
    Sleep, a dream ( poet.): pectore noctem Accipit, [p. 1221] Verg. A. 4, 530:

    talia vociferans noctem exturbabat,

    Stat. Th. 10, 219:

    abrupere oculi noctem,

    id. ib. 9, 599; Sil. 3, 216.—
    3.
    In mal. part., Plaut. Trin. 2, 1, 21; id. As. 1, 3, 42; Cic. Att. 1, 16, 5; Hor. Epod. 15, 13; Stat. Th. 1, 69; Just. 12, 3 et saep.; cf.:

    nox vidua,

    Cat. 6, 7; Ov. H. 19, 69.—
    4.
    Death ( poet.):

    omnes una manet nox,

    Hor. C. 1, 28, 15:

    jam te premet nox fabulaeque Manes,

    id. ib. 1, 4, 16:

    in aeternam clauduntur lumina noctem,

    Verg. A. 10, 746.—
    5.
    Darkness, obscurity, the gloom of tempest:

    quae lucem eriperet et quasi noctem quandam rebus offunderet,

    Cic. N. D. 1, 3, 6:

    carcer infernus et perpetuā nocte oppressa regio,

    Sen. Ep. 82, 16:

    taetrā nimborum nocte coörtā,

    Lucr. 4, 172:

    imber Noctem hiememque ferens,

    Verg. A. 3, 194:

    venturam melius praesagit navita noctem,

    Prop. 4, 10, 5 (mortem, Müll.).—Hence, poet., of clouds of missiles, Luc. 7, 520; Val. Fl. 7, 598:

    veteris sub nocte cupressi,

    the shadow, id. 1, 774.—
    6.
    Blindness:

    perpetuāque trahens inopem sub nocte senectam Phineus,

    Ov. M. 7, 2: ego vero non video, nox oboritur, Sen. ap. Quint. 9, 2, 43: vultus perpetuā nocte coöpertus, Ps.-Quint. Decl. 1, 6. —
    7.
    The shades below, the infernal regions:

    descendere nocti,

    Sil. 13, 708:

    noctis arbiter,

    i. e. Pluto, Claud. Rapt. Pros. 1, 55.—
    II.
    Trop.
    A.
    Darkness, confusion, gloomy condition:

    doleo me in hanc rei publicae noctem incidisse,

    Cic. Brut. 96, 330; cf.:

    rei publicae offusa sempiterna nox esset,

    id. Rosc. Am. 32, 91:

    nox ingens scelerum,

    Luc. 7, 571.—
    B.
    Mental darkness, ignorance ( poet.):

    quantum mortalia pectora caecae Noctis habent,

    Ov. M. 6, 472.—
    2.
    Obscurity, unintelligibility:

    mei versus aliquantum noctis habebunt,

    Ov. Ib. 63.— Hence, adv.: nocte, noctū (cf. diu), and nox, in the night, at night, by night.
    (α).
    Form nocte (rare but class.):

    luce noctem, nocte lucem exspectatis,

    Auct. Her. 4, 36, 48:

    in campum nocte venire,

    Cic. Att. 4, 3, 4 (shortly after:

    in Comitium Milo de nocte venit): nec discernatur, interdiu nocte pugnent,

    Liv. 8, 34 fin.; so id. 21, 32, 10; cf.:

    nec nocte nec interdiu,

    id. 1, 47; Juv. 3, 127, 198:

    velut nocte in ignotis locis errans,

    Quint. 7 prol. 3.—
    (β).
    Form noctu (so most freq.): ob Romam noctu legiones ducere coepit, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 179 Müll. (Ann. v. 295 Vahl.):

    noctuque et diu,

    Plaut. Cas. 4, 4, 5; so, noctu diuque, Titin. and Sall. Hist. Fragm. ap. Charis. p. 185 P.; cf.: nec noctu nec diu, Plaut. Fragm. ap. Non. 98, 27:

    continuum diu noctuque iter properabant,

    Tac. A. 15, 12 fin.:

    quā horā, noctu an interdiu,

    Auct. Her. 2, 4, 7; cf.:

    nonnumquam interdiu, saepius noctu,

    Caes. B. G. 1, 8 fin.:

    noctu ambulabat in publico Themistocles,

    Cic. Tusc. 4, 19, 44:

    noctu ad oppidum respicientes,

    id. Div. 1, 32, 69; id. Fam. 14, 7, 1:

    noctu Jugurthae milites introducit,

    Sall. J. 12, 4:

    noctu profugere,

    id. ib. 106, 2:

    dum noctu stertit,

    Hor. Ep. 2, 2, 27:

    noctu litigare,

    Juv. 6, 35; 605; 14, 306.—
    (γ).
    Form nox (cf. pernox, and the Gr. nuktos, only ante-class.): SI NOX FVRTVM FACTVM SIT, Fragm. XII. Tab. ap. Macr. S. 1, 4 med.:

    hinc media remis Palinurum pervenio nox,

    Lucil. Sat. 3, 22: quin tu hic manes? Arg. Nox si voles manebo, Plaut. As. 3, 3, 7 Ussing (al. mox); cf. id. Trin. 4, 2, 22 Brix, Krit. Anh. and Ritschl, ed. 2: si luci, si nox, si mox, si jam data sit frux, Enn. ap. Prisc. p. 724 P. (Ann. v. 412 Vahl.); cf. Gell. 12, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Nox

  • 19 nox

    nox, noctis (collat. form of the abl. noctu; v. in the foll.: nox, adverb. for nocte; v. fin.), f. (once masc. in Cato; v. infra, I.) [Sanscr. nak, naktis, night; Gr. nux; Germ. Nacht; Engl. night; from root naç; cf. neco, nekus], night.
    I.
    Lit.: hinc nox processit stellis ardentibus apta, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 343 Vahl.):

    ipsa umbra terrae soli officiens noctem efficit,

    Cic. N. D. 2, 19, 49:

    negat ullum esse cibum tam gravem, quin is die et nocte concoquatur,

    in a day and a night, in twenty-four hours, id. ib. 2, 9, 24 (v. dies, I. B. 2.):

    quod serenā nocte subito candens et plena luna defecisset,

    id. Rep. 1, 15, 23:

    dinumerationibus noctium ac dierum,

    id. ib. 3, 2, 3:

    Milo mediā nocte in campum venit,

    id. Att. 4, 3, 4:

    omni nocte dieque,

    Juv. 3, 105:

    de nocte,

    by night, Cic. Mur. 33, 69:

    multā de nocte profectus est,

    late at night, id. Att. 7, 4, 2; and:

    vigilare de nocte,

    id. Mur. 9, 22 (v. de, I. B. 2.):

    multā nocte veni ad Pompeium,

    id. Q. Fr. 2, 9, 2:

    qui ad multam noctem vigilāssem,

    id. Rep. 6, 10, 10:

    ad multam noctem pugnatum est,

    Caes. B. G. 1, 26:

    sub noctem naves solvit,

    id. B. C. 1, 28:

    noctes et dies urgeri,

    night and day, Cic. de Or. 1, 61, 260; cf.:

    qui (scrupulus) se dies noctesque stimulat,

    id. Rosc. Am. 2, 6 et saep. (v. dies, I. B. 2.):

    concubiā nocte visum esse in somnis ei, etc.,

    id. Div. 1, 27, 57 (v. concubius).—
    (β).
    Abl. noctu: hac noctu filo pendebit Etruria tota, Enn. ap. Macr. S. 1, 4 (Ann. v. 153 Vahl.); so,

    hac noctu,

    Plaut. Am. 1, 1. 116:

    noctu hac,

    id. Mil. 2, 4, 28: noctu concubiā, Enn. ap. Macr. S. 1, 4 (Ann. v. 169 Vahl.):

    senatus de noctu convenire, noctu multā domum dimitti, Quadrig. ib.: ergo noctu futura, cum media esse coeperit, auspicium Saturnaliorum erit,

    Macr. S. 1, 4 fin. —Once masc. (as in cum primo lucu;

    v. lux): in sereno noctu,

    Cato, R. R. 156, 3.—
    2.
    In partic., personified: Nox, the goddess of Night, the sister of Erebus, and by him the mother of Æther and Hemera, Cic. N. D. 2, 17, 44; Hyg. Fab. prooem.; Verg. A. 5, 721; Serv. Verg. A. 6, 250; Tib. 2, 1, 87; 3, 4 17; Ov. F. 1, 455; Val. Fl. 3, 211; Stat. Th. 2, 59 et saep.—
    B.
    Transf.
    1.
    That which takes place or is done at night, nightdoings, night-work ( poet. and in post-class. prose):

    omnis et insanā semita nocte sonat,

    nocturnal noise, a revelling by night, Prop. 5, 8, 60; Val. Fl. 2, 219.—Hence, Noctes Atticae, the title of a work of Gellius, which he wrote at Athens by night, Gell. praef.—
    2.
    Sleep, a dream ( poet.): pectore noctem Accipit, [p. 1221] Verg. A. 4, 530:

    talia vociferans noctem exturbabat,

    Stat. Th. 10, 219:

    abrupere oculi noctem,

    id. ib. 9, 599; Sil. 3, 216.—
    3.
    In mal. part., Plaut. Trin. 2, 1, 21; id. As. 1, 3, 42; Cic. Att. 1, 16, 5; Hor. Epod. 15, 13; Stat. Th. 1, 69; Just. 12, 3 et saep.; cf.:

    nox vidua,

    Cat. 6, 7; Ov. H. 19, 69.—
    4.
    Death ( poet.):

    omnes una manet nox,

    Hor. C. 1, 28, 15:

    jam te premet nox fabulaeque Manes,

    id. ib. 1, 4, 16:

    in aeternam clauduntur lumina noctem,

    Verg. A. 10, 746.—
    5.
    Darkness, obscurity, the gloom of tempest:

    quae lucem eriperet et quasi noctem quandam rebus offunderet,

    Cic. N. D. 1, 3, 6:

    carcer infernus et perpetuā nocte oppressa regio,

    Sen. Ep. 82, 16:

    taetrā nimborum nocte coörtā,

    Lucr. 4, 172:

    imber Noctem hiememque ferens,

    Verg. A. 3, 194:

    venturam melius praesagit navita noctem,

    Prop. 4, 10, 5 (mortem, Müll.).—Hence, poet., of clouds of missiles, Luc. 7, 520; Val. Fl. 7, 598:

    veteris sub nocte cupressi,

    the shadow, id. 1, 774.—
    6.
    Blindness:

    perpetuāque trahens inopem sub nocte senectam Phineus,

    Ov. M. 7, 2: ego vero non video, nox oboritur, Sen. ap. Quint. 9, 2, 43: vultus perpetuā nocte coöpertus, Ps.-Quint. Decl. 1, 6. —
    7.
    The shades below, the infernal regions:

    descendere nocti,

    Sil. 13, 708:

    noctis arbiter,

    i. e. Pluto, Claud. Rapt. Pros. 1, 55.—
    II.
    Trop.
    A.
    Darkness, confusion, gloomy condition:

    doleo me in hanc rei publicae noctem incidisse,

    Cic. Brut. 96, 330; cf.:

    rei publicae offusa sempiterna nox esset,

    id. Rosc. Am. 32, 91:

    nox ingens scelerum,

    Luc. 7, 571.—
    B.
    Mental darkness, ignorance ( poet.):

    quantum mortalia pectora caecae Noctis habent,

    Ov. M. 6, 472.—
    2.
    Obscurity, unintelligibility:

    mei versus aliquantum noctis habebunt,

    Ov. Ib. 63.— Hence, adv.: nocte, noctū (cf. diu), and nox, in the night, at night, by night.
    (α).
    Form nocte (rare but class.):

    luce noctem, nocte lucem exspectatis,

    Auct. Her. 4, 36, 48:

    in campum nocte venire,

    Cic. Att. 4, 3, 4 (shortly after:

    in Comitium Milo de nocte venit): nec discernatur, interdiu nocte pugnent,

    Liv. 8, 34 fin.; so id. 21, 32, 10; cf.:

    nec nocte nec interdiu,

    id. 1, 47; Juv. 3, 127, 198:

    velut nocte in ignotis locis errans,

    Quint. 7 prol. 3.—
    (β).
    Form noctu (so most freq.): ob Romam noctu legiones ducere coepit, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 179 Müll. (Ann. v. 295 Vahl.):

    noctuque et diu,

    Plaut. Cas. 4, 4, 5; so, noctu diuque, Titin. and Sall. Hist. Fragm. ap. Charis. p. 185 P.; cf.: nec noctu nec diu, Plaut. Fragm. ap. Non. 98, 27:

    continuum diu noctuque iter properabant,

    Tac. A. 15, 12 fin.:

    quā horā, noctu an interdiu,

    Auct. Her. 2, 4, 7; cf.:

    nonnumquam interdiu, saepius noctu,

    Caes. B. G. 1, 8 fin.:

    noctu ambulabat in publico Themistocles,

    Cic. Tusc. 4, 19, 44:

    noctu ad oppidum respicientes,

    id. Div. 1, 32, 69; id. Fam. 14, 7, 1:

    noctu Jugurthae milites introducit,

    Sall. J. 12, 4:

    noctu profugere,

    id. ib. 106, 2:

    dum noctu stertit,

    Hor. Ep. 2, 2, 27:

    noctu litigare,

    Juv. 6, 35; 605; 14, 306.—
    (γ).
    Form nox (cf. pernox, and the Gr. nuktos, only ante-class.): SI NOX FVRTVM FACTVM SIT, Fragm. XII. Tab. ap. Macr. S. 1, 4 med.:

    hinc media remis Palinurum pervenio nox,

    Lucil. Sat. 3, 22: quin tu hic manes? Arg. Nox si voles manebo, Plaut. As. 3, 3, 7 Ussing (al. mox); cf. id. Trin. 4, 2, 22 Brix, Krit. Anh. and Ritschl, ed. 2: si luci, si nox, si mox, si jam data sit frux, Enn. ap. Prisc. p. 724 P. (Ann. v. 412 Vahl.); cf. Gell. 12, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > nox

  • 20 obfundo

    offundo ( obf-), ūdi, ūsum, 3, v. a. [obundo]. [p. 1261]
    I.
    To pour before or around; to pour out, pour down (class.).
    A.
    Lit.:

    cibum (avibus),

    Plaut. As. 1, 3, 64; id. Trin. 4, 3, 84.—
    2.
    Transf., mid., to pour itself out; to spread, extend:

    ut piscibus aqua, nobis aër crassus offunditur,

    i. e. surrounds us, Cic. Ac. 2, 25, 81:

    rubor gravissimis quoque viris offunditur,

    Sen. Ep. 11, 3:

    cum ignis oculorum cum eo igne, qui est ob os offusus, se confudit,

    Cic. Univ. 14:

    asinus offunditur,

    tumbles down, App. M. p. 144, 23. —
    B.
    Trop., to pour or spread out any thing over a person or thing:

    quasi noctem quandam rebus offundere,

    Cic. N. D. 1, 3, 6:

    haec indoctorum animis offusa caligo est,

    id. Tusc. 5, 2, 6:

    tamquam si offusa rei publicae sempiterna nox esset,

    id. Rosc. Am. 32, 91:

    omnium rerum terrorem oculis et auribus,

    Liv. 28, 29:

    caliginem oculis,

    id. 26, 45:

    pavorem incompositis,

    id. 10, 5:

    errorem alicui,

    to cause, id. 34, 6: quibus tenebris est offusa hominis cogitatio, Lact. de Ira, 1, 5; id. Inst. 7. 24, 7.—
    II.
    To spread over, i. e. to cover a thing with something.
    A.
    Lit.:

    ut obscuratur et offunditur luce solis lumen lucernae,

    eclipsed, Cic. Fin. 3, 14, 45:

    oculi clarissimā in luce tenebris offusi,

    Val. Max. 2, 7, 6.—
    B.
    Trop.:

    offusus pavore,

    overcome, Tac. A. 11, 31:

    Marcellorum meum pectus memoria obfudit,

    has filled, Cic. Marcell. 4, 10 dub.:

    non existimare se tantis tenebris offusam esse rem pnblicam,

    Val. Max. 3, 8, 3; 2, 7, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > obfundo

См. также в других словарях:

  • sempiterna — f. ☛ V. sempiterno …   Diccionario de la lengua española

  • sempiterna — ► sustantivo femenino 1 TEXTIL Tela de lana basta y tupida. 2 BOTÁNICA Perpetua, planta herbácea. * * * sempiterna (del lat. «sempiterna») 1 f. *Siempreviva (planta crasulácea). 2 Cierta *tela de lana basta que usaba para vestidos la gente pobre …   Enciclopedia Universal

  • sempiterna — sustantivo femenino perpetua …   Diccionario de sinónimos y antónimos

  • non erit alia lex Roms, alia Athaenis; alia nunc, alia posthac; sed et omnes gentes, et omni tempore, una lex, et sempiterna, et immortalis continebit — /non ehrat eyliya leks rowmiy, eyliya afliynas, eyliya nagk, eyliya powsthaek; sed et omniyz jentiyz et omnay tempariy yuwna leks, et sempatarna et imorteylas, kontaniybat/ There will not be one law at Rome, another at Athens; one law now,… …   Black's law dictionary

  • non erit alia lex Roms, alia Athaenis; alia nunc, alia posthac; sed et omnes gentes, et omni tempore, una lex, et sempiterna, et immortalis continebit — /non ehrat eyliya leks rowmiy, eyliya afliynas, eyliya nagk, eyliya powsthaek; sed et omniyz jentiyz et omnay tempariy yuwna leks, et sempatarna et imorteylas, kontaniybat/ There will not be one law at Rome, another at Athens; one law now,… …   Black's law dictionary

  • Non erit alia lex Romae, alia Athenis; alia nunc, alia posthac; sed et omnes gentes, et omni tempore, una lex, et sempiterna, et immortalis continebit — There will not be one law at Rome, another at Athens; one now and another afterward; but one law, eternal and immortal, shall bind all peoples together and for all time …   Ballentine's law dictionary

  • Stabat Mater (Rossini) — Stabat Mater es un himno católico del s.XIII atribuido al fraile franciscano Jacopone da Todi que comienza con las palabras Stabat Mater dolorosa (estaba la Madre sufriendo) y medita sobre el sufrimiento de María, la Madre de Jesús durante la… …   Wikipedia Español

  • rompecoches — ► sustantivo masculino TEXTIL Tela de lana basta y tupida que usaba la gente pobre. IRREG. plural rompecoches SINÓNIMO sempiterna * * * rompecoches m. Sempiterna (cierta tela). * * * rompecoches. m …   Enciclopedia Universal

  • sempiterno — sempiterno, na adjetivo 1. (antepuesto / pospuesto) Uso/registro: elevado. Que dura siempre o no acaba nunca: su sempiterna alegría. Yo creo que esta enfermedad es sempiterna. 2. (antepuesto / pospuesto) Uso/registro: elevado. Que sucede siempre… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • Historia de Nicaragua — El origen del nombre de Nicaragua no está del todo claro, y aún hoy divide a los historiadores y estudiosos del lenguaje. Según una versión, proviene del náhuatl nic anahuac (hasta aquí los de anahuac, en referencia a los poblados náhuatl), otra… …   Wikipedia Español

  • perdurable — ► adjetivo 1 Que dura siempre: ■ nuestra vida no es perdurable. SINÓNIMO eterno 2 Que dura mucho tiempo: ■ de ti guardo un perdurable recuerdo; vivimos un amor perdurable. SINÓNIMO persistente ANTÓNIMO …   Enciclopedia Universal

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»