-
1 acervus
acervus ī, m a mass of similar objects, pile, heap: acervus ex sui generis granis: scutorum, V.: aeris et auri, H.: morientum, O.: magnum alterius frustra spectabis acervum, your neighbor's abundant crop, V.—Fig., a multitude, mass, great number, quantity: cerno insepultos acervos civium: facinorum, scelerum. — Poet.: caedis acervi, V. — Absol: ingentīs spectare acervos, enormous wealth, H.: quid habet pulchri constructus acervus, accumulated hoard, H.: quae pars quadret acervum, completes the fortune, H. — Esp., in dialectics, t. t., a seeming argument by gradual approximation: elusus ratione ruentis acervi, defeated by the argument of the vanishing heap, i. e. a sorites, H.* * *mass/heap/pile/stack; treasure, stock; large quantity; cluster; funeral pile -
2 imāginārius
imāginārius adj. [imago], seeming, fancied: fasces, pretended authority, L.* * *imaginaria, imaginarium ADJ -
3 speciēs
speciēs —, acc. em, abl. ē, f [SPEC-], a sight, look, view, appearance, aspect, mien: quae sensūs nostros specie primā acerrime commovent: doloris speciem ferre: navium, Cs.: hominum honestissima: ad speciem magnifico ornatu, as to outward appearance: speciem habere honesti, the look of what is right: turba maiorem quam pro numero speciem ferens, Cu.— A spectacle, sight, appearance: ponite ante oculos miseram illam speciem. —Fig., a mental appearance, idea, notion: insidebat in eius mente species eloquentiae: viri boni: Qui species alias veris scelerisque capiet, H.: inanīs species anxio animo figurare, Cu.— A look, show, seeming, appearance, semblance, pretence, cloak, color, pretext: formae, quae reapse nullae sunt, speciem autem offerunt: cuius rei species erat acceptio frumenti, S.: aliquam fraudi speciem iuris imponere, L.: similitudinem quandam gerebant speciemque sapientium: per speciem celebrandarum cantu epularum, L.: haud dubio in speciem consensu fit ad Poenos deditio, as a pretence, L.: ad speciem tabernaculis relictis, Cs.— A resemblance, likeness ; only in the phrase, in speciem, after the manner, in the fashion, like: Inque chori ludunt speciem, O.: In montis speciem curvari, O.— Show, ornament, display, splendor, beauty: species eius (virtutis) et pulchritudo: praebere speciem triumpho, L.: Ducit te species, H.: speciem Saturnia vaccae probat, O.: corporis, Cu.— An appearance in sleep, vision, apparition: repetit quietis Ipsa suae speciem, O.: in quiete utrique consuli eadem dicitur visa species viri, etc., L.— A likeness, image, statue: ex aere vetus, Enn. ap. C.— Reputation, honor: populi R.— A particular sort, kind, quality, species: (opp. genus).* * *sight, appearance, show; splendor, beauty; kind, type -
4 vīsus
vīsus ūs, m [video], a looking, look, act of seeing, power of sight, vision: res visu foeda: obit truci omnia visu, i. e. looks fiercely on, V.: Mortalīs visūs reliquit, i. e. vanished, V: visūs effugiet tuos, O.—A thing seen, sight, appearance, apparition, vision: Rite secundarent visūs, V.: inopino territa visu, O.: nocturni visūs, L.—Appearance, seeming: visum quendam habere insignem: augustior humano visu, L. (al. humano habitu visūs).* * *look, sight, appearance; vision -
5 an
1.ăn, conj. [etym. very obscure; v. the various views adduced in Hand, I. p. 296, with which he seems dissatisfied; if it is connected with the Sanscr. anjas, = Germ. ander, = Engl. other, we may comp. the Engl. other and or with the Germ. oder, = or]. It introduces the second part of a disjunctive interrogation, or a phrase implying doubt, and thus unites in itself the signif. of aut and num or -ne, or, or whether (hence the clause with an is entirely parallel with that introduced by num, utrum, -ne, etc., while aut forms only a subdivision in the single disjunctive clause; utrum... aut—an... aut, whether... or, etc.; cf. Ochsn. Eclog. p. 150; v. also aut).I.In disjunctive interrogations.A.Direct.a.Introd. by utrum (in Engl. the introd. particle whether is now obsolete, and the interrogation is denoted simply by the order of the words):b.Utrum hac me feriam an ab laevā latus?
Plaut. Cist. 3, 10:sed utrum tu amicis hodie an inimicis tuis Daturu's cenam?
id. Ps. 3, 2, 88; id. Pers. 3, 1, 13; id. Trin. 1, 2, 138; id. Cas. 2, 4, 11:Utrum sit annon voltis?
id. Am. prol. 56:quid facies? Utrum hoc tantum crimen praetermittes an obicies?
Cic. Div. in Caecil. 30 sq.:in plebem vero Romanam utrum superbiam prius commemorem an crudelitatem?
id. Verr. 1, 122; id. Deiot. 23; id. Fam. 7, 13:Utrum enim defenditis an impugnatis plebem?
Liv. 5, 3. —And with an twice:Utrum hoc signum cupiditatis tuae an tropaeum necessitudinis atque hospitii an amoris indicium esse voluisti?
Cic. Verr. 2, 115; id. Imp. Pomp. 57 sq.; id. Rab. 21.—With an three times:Utrum res ab initio ita ducta est, an ad extremum ita perducta, an ita parva est pecunia, an is (homo) Verres, ut haec quae dixi, gratis facta esse videantur?
Cic. Verr. 2, 61; 3, 83; id. Clu. 183; Liv. 21, 10; and seven times in Cic. Dom. 56-58.—With -ne pleon. (not to be confounded with cases where utrum precedes as pron.; as Cic. Tusc. 4, 4, 9):sed utrum tu masne an femina es, qui illum patrem voces?
Plaut. Rud. 1, 2, 16; id. Bacch. 1, 1, 42; id. Stich. 5, 4, 26:Utrum studione id sibi habet an laudi putat Fore, si etc.,
Ter. Ad. 3, 3, 28:Utrum igitur tandem perspicuisne dubia aperiuntur an dubiis perspicua tolluntur?
Cic. Fin. 4, 24, 67.—And affixed to utrum, but rarely:Utrumne jussi persequemur otium... an hunc laborem etc.,
Hor. Epod. 1, 7; Plin. 17, 1, 1, § 4; Quint. 12, 1, 40.—Introduced by -ne:c.quid fit? seditio tabetne an numeros augificat suos?
Enn. Trag. Rel. p. 23 Rib.:servos esne an liber?
Plaut. Am. 1, 1, 186:idne agebas, ut tibi cum sceleratis an ut cum bonis civibus conveniret?
Cic. Lig. 18; 23:custosne urbis an direptor et vexator esset Antonius?
id. Phil. 3, 27; id. Mur. 88; id. Sull. 22.—So with an twice,
Cic. Cat. 1, 28; id. Att. 16, 8;and five times,
id. Balb. 9.—Introduced by nonne:d.Nonne ad servos videtis rem publicam venturam fuisse? An mihi ipsi fuit mors aequo animo oppetenda?
Cic. Sest. 47; id. Sex. Rosc. 43 sq.; id. Dom. 26; 127.—So with an twice, Cic. Phil. 11, 36.—Introduced by num:e.si quis invidiae metus, num est vehementius severitatis invidia quam inertiae pertimescenda?
Cic. Cat. 1, 29; id. Mur. 76; id. Sest. 80:Num quid duas habetis patrias an est illa patria communis?
id. Leg. 2, 2.—Without introductory particle:B.quid igitur? haec vera an falsa sunt?
Cic. Ac. 2, 29, 95:quid enim exspectas? bellum an tabulas novas?
id. Cat. 2, 18:ipse percussit an aliis occidendum dedit?
id. Sex. Rosc. 74; id. Verr. 2, 106; id. Imp. Pomp. 53; id. Phil. 2, 27:eloquar an sileam?
Verg. A. 3, 37:auditis an me ludit amabilis Insania?
Hor. C. 3, 4, 5.—So an twice, Cic. Mil. 54;three times,
Plin. Ep. 2, 8;and six times,
Cic. Rab. 14; id. Pis. 40.—Indirect.a.Introduced by utrum:► So once only in Vulg.quid tu, malum, curas, Utrum crudum an coctum edim?
Plaut. Aul. 3, 2, 16; id. Cist. 4, 2, 11; id. Bacch. 3, 4, 1; id. Mil. 2, 3, 74:quaero, si quis... utrum is clemens an inhumanissimus esse videatur,
Cic. Cat. 4, 12:agitur, utrum M. Antonio facultas detur an horum ei facere nihil liceat,
id. Phil. 5, 6; id. Sex. Rosc. 72; id. Imp. Pomp. 42; id. Verr. 1, 105.aut for an: Loquimini de me utrum bovem cujusquam tulerim aut asinum, 1 Reg. 12, 3.—And with -ne pleon.:b.res in discrimine versatur, utrum possitne se contra luxuriem parsimonia defendere an deformata cupiditati addicatur,
Cic. Quinct. 92:numquamne intelleges statuendum tibi esse, utrum illi, qui istam rem gesserunt, homicidaene sint an vindices libertatis?
id. Phil. 2, 30.—Introduced by -ne:c.Fortunāne an forte repertus,
Att. Trag. Rel. p. 159 Rib. agitur autem liberine vivamus an mortem obeamus, Cic. Phil. 11, 24; id. Verr. 4, 73; id. Mil. 16:nunc vero non id agitur, bonisne an malis moribus vivamus etc.,
Sall. C. 52, 10.—So with an three times, Cic. Or. 61.—Introduced by an:d.haud scio an malim te videri... an amicos tuos plus habuisse,
Cic. Pis. 39.—Without introd. particle:C.... vivam an moriar, nulla in me est metus,
Enn. Trag. Rel. p. 72 Rib.:vivat an mortuus sit, quis aut scit aut curat?
Cic. Phil. 13, 33; 3, 18; id. Sex. Rosc. 88; id. Red. in Sen. 14.—Sometimes the opinion of the speaker or the probability inclines to the second interrogative clause (cf. infra, II. E.). and this is made emphatic, as a corrective of the former, or rather, or on the contrary:D.ea quae dixi ad corpusne refers? an est aliquid, quod te suā sponte delectet?
Cic. Fin. 2, 33, 107:Cur sic agere voluistis? An ignoratis quod etc.,
Vulg. Gen. 44, 15.—Hence, in the comic poets, an potius:cum animo depugnat suo, Utrum itane esse mavelit ut... An ita potius ut etc.,
Plaut. Trin. 2, 2, 31: id. Stich. 1, 2, 18; id. Trin. 2, 2, 25:an id flagitium est, An potius hoc patri aequomst fieri, ut a me ludatur dolis?
Ter. Eun. 2, 3, 94.—The first part of the interrogation is freq. not expressed, but is to be supplied from the context; in this case, an begins the interrog., or, or rather, or indeed, or perhaps (but it does not begin an absolute, i. e. not disjunctive, interrog.): De. Credam ego istuc, si esse te hilarem videro. Ar. An tu esse me tristem putas? (where nonne me hilarem esse vides? is implied), Plaut. As. 5, 1, 10: Ch. Sed Thaïs multon ante venit? Py. An abiit jam a milite? Ter. Eun. 4, 5, 7:E.An ego Ulixem obliscar umquam?
Att. Trag. Rel. p. 199 Rib.:An parum vobis est quod peccatis?
Vulg. Josh. 22, 17:est igitur aliquid, quod perturbata mens melius possit facere quam constans? an quisquam potest sine perturbatione mentis irasci?
Cic. Tusc. 4, 24, 54; cf. id. Clu. 22; id. Off. 3, 29: Debes hoc etiam rescribere, sit tibi curae Quantae conveniat Munatius; an male sarta Gratia nequiquam coit...? or is perhaps, etc., Hor. Ep. 1, 3, 31 K. and H. —So esp. in Cic., in order to make the truth of an assertion more certain, by an argumentum a minore ad majus:cur (philosophus) pecuniam magno opere desideret vel potius curet omnino? an Scythes Anacharsis potuit pro nihilo pecuniam ducere, nostrates philosophi non potuerunt?
Cic. Tusc. 5, 32, 89 sq.:An vero P. Scipio T. Gracchum privatus interfecit, Catilinam vero nos consules perferemus?
id. Cat. 1, 1; so id. Rab. Perd. 5; id. Phil. 14, 5, 12 Muret.; id. Fin. 1, 2, 5, ubi v. Madv.—It sometimes introduces a question suggested by the words of another: He. Mane. Non dum audisti, Demea, Quod est gravissimum? De. An quid est etiam anplius? Is there then etc., Ter. Ad. 3, 4, 21:sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. An me, inquam, nisi te audire vellem censes haec dicturum fuisse?
Cic. Fin. 1, 8, 28; 2, 22, 74; id. Tusc. 5, 26, 73; 5, 12, 35; id. Brut. 184; id. Fat. 2, 4; v. Madv. ad Cic. Fin. 1, 8, 28.—It sometimes anticipates an answer to something going before: At vero si ad vitem sensus accesserit, ut appetitum quendam habeat et per se ipsa moveatur, quid facturam putas? An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? shall we not say that, must we not think that etc., Cic. Fin. 5, 14, 38, ubi v. Madv.—An non. and in one word, annon (in direct questions more freq. than necne):F.isne est quem quaero an non?
Ter. Phorm. 5, 6, 12:Hocine agis an non?
id. And. 1, 2, 15:Tibi ego dico an non?
id. ib. 4, 4, 23:utrum sit an non voltis?
Plaut. Am. prol. 56:utrum cetera nomina in codicem accepti et expensi digesta habes annon?
Cic. Rosc. Com. 3 al. —Also in indirect questions = necne, q. v.:abi, vise redieritne jam an non dum domum,
Ter. Phorm. 3, 4, 5:videbo utrum clamorem opere conpleverint, an non est ita,
Vulg. Gen. 18, 21; 24, 21.—An ne, usually written anne, pleon. for an.a.In direct questions:b.anne tu dicis quā ex causā vindicaveris?
Cic. Mur. 26. —In indirect questions:II.nec. aequom anne iniquom imperet, cogitabit,
Plaut. Am. 1, 1, 19; id. Ps. 1, 1, 122:percontarier, Utrum aurum reddat anne eat secum simul,
id. Bacch. 4, 1, 4:Nam quid ego de consulato loquar, parto vis, anue gesto?
Cic. Pis. 1, 3:cum interrogetur, tria pauca sint anne multa,
id. Ac. 2, 29:Gabinio dicam anne Pompeio, an utrique,
id. Imp. Pomp. 19, 57; so id. Or. 61, 206:Quid enim interest, divitias, opes, valetudinem bona dicas anne praeposita, cum etc.,
id. Fin. 4, 9, 23 Madv.; August. ap. Suet. Aug. 69 al. (for the omission of the second disjunctive clause or the particle necne representing it, v. utrum;instances of this usage in eccl. Lat. are,
Vulg. Lev. 13, 36; 14, 36; ib. Num. 11, 23 al.).—In disjunctive clauses that express doubt, or.A.Utrum stultitiā facere ego hunc an malitiā Dicam, scientem an imprudentem, incertus sum. Ter. Phorm. 4, 3, 54:B.ut nescias, utrum res oratione an verba sententiis illustrentur,
Cic. de Or. 2, 13, 56:honestumne factu sit an turpe, dubitant,
id. Off. 1, 3, 9:nescio, gratulerne tibi an timeam,
id. Fam. 2, 5; Caes. B. G. 7, 5:pecuniae an famae minus parceret, haud facile discerneres,
Sall. C. 25, 3; so id. ib. 52, 10; Suet. Aug. 19; id. Tib. 10; id. Claud. 15:cognoscet de doctrinā, utrum ex Deo sit an ego a me ipso loquar,
Vulg. Joan. 7, 17; ib. Eccl. 2, 19 al.—An sometimes denotes uncertainty by itself, without a verb of doubting (dubito, dubium or incertum est, etc., vet in such cases the editors are divided between an and aut; cf. Mos. and Orell. ad Cic. Rep. 1, 12): verene hoc memoriae proditum est [p. 115] regem istum Numam Pythagorae ipsius discipulum, an certe Pythagoreum fuisse? Cic. Rep. 2, 15, where B. and K. read aut certe: Cn. Octavius est an Cn. Cornelius quidam tuus familiaris, summo genere natus, terrae filius;C.is etc.,
id. Fam. 7, 9 B. and K.:Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem,
Simonides or some other person, id. Fin. 2, 32, 104; id. Fam. 7, 9, 3; id. Att. 1, 3, 2; 2, 7, 3; v. Madv. ad Cic. Fin. 2, 32, 104.—It often stands for sive (so esp. in and after the Aug. per.):D.quod sit an non, nihil commovet analogiam,
whether this be so or not, Varr. L. L. 9, § 105 Müll.; Att. ap. Prisc. p. 677 P.; Ov. R. Am. 797:saucius an sanus, numquid tua signa reliqui,
id. F. 4, 7:Illa mihi referet, si nostri mutua curast, An minor, an toto pectore deciderim,
Tib. 3, 1, 20; Tac. A. 11, 26:sive nullam opem praevidebat inermis atque exul, seu taedio ambiguae spei an amore conjugis et liberorum,
id. ib. 14, 59.—The first disjunctive clause is freq. to be supplied from the gen. idea or an may stand for utrum—necne (cf. supra, I. D.):E.qui scis, an, quae jubeam, sine vi faciat? (vine coactus is to be supplied),
how knowest thou whether or not he will do it without compulsion? Ter. Eun. 4, 7, 20:An dolo malo factum sit, ambigitur,
Cic. Tull. 23:quaesivi an misisset (periplasmata),
id. Verr. 4, 27:Vide an facile fieri tu potueris, cum etc.,
id. Fragm. B. 13, 2, 1:praebete aurem et videte an mentiar,
Vulg. Job, 6, 28: de L. Bruto fortasse dubitaverim an propter infinitum odium tyranni effrenatius in Aruntem invaserit, I might doubt whether or not, etc., Cic. Tusc. 4, 22, 50; id. Verr. 3, 76:Quis scit an adiciant hodiernae crastina summae Tempora di superi?
Hor. C. 4, 7, 17; Plin. Ep. 6, 21, 3; Quint. 2, 17, 38:Sine videamus an veniat Elias,
Vulg. Matt. 27, 49:tria sine dubio rursus spectanda sunt, an sit, quid sit, quale sit,
Quint. 5, 10, 53:dubium an quaesitā morte,
Tac. A. 1, 5; 6, 50; 4, 74:Multitudo an vindicatura Bessum fuerit, incertum est,
Curt. 7, 5:diu Lacedaemonii, an eum summae rei praeponerent, deliberaverunt,
Just. 6, 2, 4 et saep.—Since in such distrib. sentences expressive of doubt, the opinion of the speaker or the probability usually inclines to the second, i. e. to the clause beginning with an, the expressions haud scio an, nescio an, dubito an (the latter through all pers. and tenses), incline to an affirmative signification, I almost know, I am inclined to think, I almost think, I might say, I might assert that, etc., for perhaps, probably (hence the opinion is incorrect that an, in this situation, stands for an non; for by an non a negation of the objective clause is expressed, e. g. nescio an non beatus sit, I am almost of the opinion that he is not happy, v. infra, and cf. Beier ad Cic. Off. 1, Exc. XI. p. 335 sq.; Cic. uses haud scio an eleven times in his Orations;F.nescio an, four times): atque haud scio an, quae dixit sint vera omnia,
Ter. And. 3, 2, 45:crudele gladiatorum spectaculum et inhumanum non nullis videri solet: et haud scio an ita sit, ut nunc fit,
Cic. Tusc. 2, 17, 41; id. Fl. 26:testem non mediocrem, sed haud scio an gravissimum,
perhaps, id. Off. 3, 29:constantiam dico? nescio an melius patientiam possim dicere,
id. Lig. 9; id. Fam. 9, 19:ingens eo die res, ac nescio an maxima illo bello gesta sit,
Liv. 23, 16; Quint. 12, 11, 7 al.:si per se virtus sine fortunā ponderanda sit, dubito an Thrasybulum primum omuium ponam,
I am not certain whether I should not prefer Thrasybulus to all others, Nep. Thras. 1 Dähne:dicitur acinace stricto Darius dubitāsse an fugae dedecus honestā morte vitaret,
i. e. was almost resolved upon, Curt. 4, 5, 30:ego dubito an id improprium potius appellem,
Quint. 1, 5, 46; Gell. 1, 3 al.—Hence, a neg. objective clause must contain in this connection the words non, nemo, nullus, nihil, numquam, nusquam, etc.:dubitet an turpe non sit,
he is inclined to believe that it is not bad, Cic. Off. 3, 12, 50:haud scio an ne opus quidem sit, nihil umquam deesse amicis,
id. Am. 14, 51:eloquentiā quidem nescio an habuisset parem neminem,
id. Brut. 33: quod cum omnibus est faciendum tum haud scio an nemini potius quam tibi, to no one perhaps more, id. Off. 3, 2, 6:meā sententiā haud scio an nulla beatior esse possit,
id. Sen. 16; id. Leg. 1, 21:non saepe atque haud scio an numquam,
id. Or. 2, 7 al. —Sometimes the distributive clause beginning with an designates directly the opposite, the more improbable, the negative; in which case nescio an, haud scio an, etc., like the Engl. I know not whether, signify I think that not, I believe that not, etc.; hence, in the object. clause, aliquis, quisquam, ullus, etc., must stand instead of nemo, nullus, etc. (so for the most part only after Cic.): an profecturus sim, nescio, I know not (i. e. I doubt, I am not confident) whether I shall effect any thing, Sen. Ep. 25:2.opus nescio an superabile, magnum certe tractemus,
id. Q. N. 3, praef. 4; Caecil. ap. Cic. Fam. 6, 7, 6: haud scio an vivere nobis liceret, I know not whether we, etc., Cic. Har. Resp. 11, 22: doleo enim maximam feminam eripi oculis civitatis, nescio an aliquid simile visuris, for I know not whether they will ever see any thing of this kind, Plin. Ep. 7, 19; Val. Max. 5, 2, 9:nescio an ullum tempus jucundius exegerim,
I do not know whether I have ever passed time more pleasantly, id. 3, 1:namque huic uni contigit, quod nescio an ulli,
Nep. Timol. 1, 1; Sen. Contr. 3 praef.; Quint. 9, 4, 1:nostri quoque soloecum, soloecismum nescio an umquam dixerint,
Gell. 5, 20 al. Cf. upon this word Hand, Turs. I. pp. 296-361, and Beier, Exc. ad Cic. Am. pp. 202-238.an-, v. ambi.3.- ăn. This word appears in forsan, forsitan, and fortasse an (Att. Trag. Rel. p. 151 Rib.) or fortassan, seeming to enhance the idea of uncertainty and doubt belonging to fors, etc., and is regarded by some as the Greek conditional particle an, and indeed one of these compounds, forsitan, sometimes in the Vulgate, translates an; as, Joan. 4, 10; 5, 46; 8, 19; and in 3, Joan. 9, it still represents the various reading, an. -
6 fingibilis
fingĭbĭlis, e, adj. [fingo], imaginary, seeming (late Lat.):prae oculis scintillarum fingibilis visus,
Cael. Aur. Tard. 1, 4, 104. -
7 imaginarius
ĭmāgĭnārĭus, a, um, adj. [imago].I. B.Subst.: imaginarius, ii, m., i. q. imaginifer, the bearer of the emperor's image (as a standard), Veg. Mil. 2, 7.—II.That exists only in imagination or appearance, seeming, nominal, fancied, imaginary (syn.: falsus, simulatus; opp. verus;not anteAug.): fasces,
Liv. 3, 41, 1:titulus nuptiarum (with falsus),
App. Mag. p. 323:venditio,
Gai. Inst. 2, 113; Dig. 18, 1, 55:solutio,
Gai. Inst. 3, 169; 173:imaginariae militiae genus,
Suet. Claud. 25:funus, Capit. Pertin. 15: et scaenicus rex,
Flor. 2, 14, 4:indictio belli,
id. 4, 10, 2:paupertas,
Sen. Ep. 20, 13; 58, 27:honor verborum,
id. Const. Sap. 3, 3. —* Adv.: ĭmāgĭnārĭē, according to imagination:effingere epigrammata,
as fancy prompts, Sid. Ep. 2, 10. -
8 species
spĕcĭes, ēi ( gen. sing. specie or specii, Matius ap. Gell. 9, 14, 15; gen. and dat. plur. were not in use in Cicero's time, but formarum, formis were used instead; cf. Cic. Top. 7, 30.—At a later period were introduced:I.specierum,
Pall. Oct. 14, 15; Cod. Just. 1, 2, 10; Cael. Aur. Tard. 1, 5, § 151; cf. Charis. p. 18 P.; and Diom. p. 281 P.:speciebus,
App. ad Asclep. p. 92, 25; Cod. Just. 11, 9, 1 al.; Dig. 28, 2, 29, § 10), f. [specio].Act., a seeing, sight, look, view (rare; cf.II.aspectus): speciem quo vortimus,
Lucr. 4, 242; so id. 4, 236 (for which, a little before, visus); 5, 707; 5, 724; Vitr. 3, 2 fin.; 5, 9:si tantis intervallis nostra species potest id animadvertere,
id. 9, 4:qui sensus nostros specie primā acerrime commovent,
Cic. de Or. 3, 25, 98:qui doloris speciem ferre non possunt,
id. Tusc. 2, 23, 54.—Pass., prop. that which is seen in a thing, i. e. the outward appearance, outside, exterior; shape, form, figure, mien, etc. (freq. and class.; syn. forma).A.Lit.:2.praeter speciem stultus,
Plaut. Most. 4, 2, 49:quod speciem ac formam similem gerit ejus imago,
Lucr. 4, 52; cf.:quae species formaque pugnae, qui motus hominum non ita expictus est, ut, etc.,
outlines, contours, Cic. Tusc. 5, 39, 114:esse aliquem humanā specie et figurā,
id. Rosc. Am. 22, 63:hominis esse specie deos confitendum est,
id. N. D. 1, 18, 48:edepol specie lepida mulier!
Plaut. Rud. 2, 4, 2; cf.:bellan' videtur specie mulier?
id. Bacch. 4, 7, 40; id. Most. 1, 3, 23; id. Mil. 4, 2, 10; 4, 6, 20:urbis speciem vidi,
id. Pers. 4, 4, 2; so,species praeclara oppidi,
Cic. Rep. 3, 32, 44; id. Verr. 2, 4, 58, § 129:sphaerae (Archimedeae), etc.,
id. Rep. 1, 14, 21:navium,
Caes. B. G. 4, 25; cf.:nova atque inusitata,
id. ib. 2, 31:horribilis,
id. ib. 7, 36:agro bene culto nihil potest esse specie ornatius,
Cic. Sen. 16, 57:horum hominum species est honestissima,
id. Cat. 2, 8, 18:ad speciem magnifico ornatu,
as to outward appearance, id. Verr. 2, 1, 22, § 58:populi,
id. Rep. 3, 33, 45:nec ulla deformior species est civitatis, quam illa, in quā opulentissimi optimi putantur,
id. Rep. 1, 34, 51: speciem honesti habere, the look or semblance of what is right, id. Off. 3, 2, 7:turba majorem quam pro numero speciem ferens,
Curt. 3, 2, 3; cf.:fallaces sunt rerum species, quibus credimus,
Sen. Ben. 4, 34, 1.—Something seen, a spectacle, sight, appearance:3.ponite itaque ante oculos miseram quidem illam ac flebilem speciem,
Cic. Phil. 11, 3:non tulit hanc speciem furiatā mente Coroebus,
Verg. A. 2, 407 (cf. I. supra).—Trop., that which is seen by the mind, an idea, notion: hanc illi idean appellabant:B.nos recte speciem possumus dicere,
Cic. Ac. 1, 8, 30; cf. id. Top. 7, 30:insidebat in ejus mente species eloquentiae,
id. Or. 5, 18:excellentis eloquentiae speciem et formam adumbrabimus,
id. ib. 14, 43:species, forma et notio viri boni,
id. Off. 3, 20, 81; cf.:prima sit haec forma et species et origo tyranni,
id. Rep. 2, 29, 51:qui species alias veri scelerisque capiet,
Hor. S. 2, 3, 208:utinam non inanes species anxio animo figuraret,
Curt. 7, 1, 36.—In partic.1.A look, show, seeming, appearance, semblance, pretence, cloak, color, pretext, etc. (opp. that which is real, actual, etc.).a.In gen.:b. (α).obiciuntur saepe formae, quae reapse nullae sunt, speciem autem offerunt,
Cic. Div. 1, 37, 81:ista securitas specie quidem blanda sed reapse, etc.,
id. Lael. 13, 47:cujus rei species erat acceptio frumenti,
Sall. J. 29, 4:fraudi imponere aliquam speciem juris,
Liv. 9, 11:specie liberā... re verā, etc.,
id. 35, 31; cf.:litteras inanis vanā specie libertatis adumbratas esse,
id. 33, 31, 2 Weissenb. ad loc.:plurimi ibi a fallaci equitum specie agasonibusque excepti sunt,
id. 7, 15, 7:si dux primam speciem adpropinquantis terroris sustinuisset,
id. 44, 6, 6 Weissenb. ad loc.:quae (nomina) primā specie admirationem, re explicatā risum movent,
Cic. Fin. 4, 22, 61:quaedam humanitatis habent primam speciem ut misericordia,
id. Tusc. 4, 14, 32:similitudinem quandam speciemque sapientium gerere,
id. Off. 3, 4, 16:si speciem utilitatis voluptas habere dicetur,
id. ib. 3, 33, 120.— Hence,With abl.:(β).fortis viros specie quādam virtutis adsimulatae tenebat,
Cic. Cael. 6, 14.—With sub:(γ).sub specie tutelae liberūm ejus invasisse regnum,
Curt. 9, 2, 7; 10, 6, 21; Liv. 44, 24, 4.—With per:(δ).per speciem celebrandarum cantu epularum,
Liv. 9, 30, 8:per speciem auxilii Byzantiis ferendi, re ipsā, etc.,
id. 39, 35, 4; 40, 13, 8; 42, 52, 8.—With in:2.si quis in speciem refectionis (viae) deteriorem viam facit,
Dig. 43, 11, 1, § 2.—Adverb.: in speciem, for a show, as a pretence:haud dubio in speciem consensu fit ad Poenos deditio,
Liv. 24, 1, 8:dilatā in speciem actione, re ipsā sublatā,
id. 3, 9, 13; so,ad speciem tabernaculis relictis,
Caes. B. C. 2, 35 fin.; id. B. G. 1, 51; Quint. Cic. Pet. Cons. 5, 18 al.—Also with gen.: in speciem, after the manner, in the fashion, like (cf. tamquam; poet.):3.inque chori ludunt speciem,
Ov. M. 3, 685:in montis speciem curvari,
id. ib. 15, 509; cf.:scorpiones vermiculos ovorum specie pariunt,
Plin. 11, 25, 30, § 86.—Pregn., like the Engl. show, for ornament, display, splendor, beauty (cf.:C.dignitas, venustas): ut in usum boni sint et in speciem populo,
Plaut. Most. 1, 2, 42:fuit pompa, fuit species, fuit incessus saltem Seplasiā dignus et Capuā,
Cic. Pis. 11, 24:adhibere quandam in dicendo speciem atque pompam,
id. de Or. 2, 72, 294:speciem candoremque caeli,
id. Tusc. 1, 28, 68; cf. id. N. D. 2, 37; 2, 39:specie et motu capere homines,
id. Brut. 62, 224:triumpho praebere speciem,
Liv. 34, 52, 10:addere speciem,
id. 37, 40; 9, 40:si fortunatum species et gratia praestat,
Hor. Ep. 1, 6, 49; cf. id. ib. 2, 2, 203:ducit te species,
id. S. 2, 2, 35:speciem Saturnia vaccae probat,
Ov. M. 1, 612:juvenis,
Juv. 10, 310:corporis,
Curt. 7, 9, 19; Vitr. 3, 2.—Transf.1.Concr. (for simulacrum, i. q. eidôgon).a.An appearance in sleep, a vision, apparition (mostly poet.), Lucr. 1, 125:b.repetit quietis Ipsa suae speciem,
Ov. M. 9, 473:voce suā specieque viri turbata soporem Excutit,
id. ib. 11, 677:in quiete utrique consuli eadem dicitur visa species viri, etc.,
Liv. 8, 6:per nocturnas species,
id. 26, 19; cf.:mirabundi velut ad somni vanam speciem,
id. 33, 32, 7; Sil. 13, 394; Curt. 3, 6, 7.—A likeness, image, statue: tum species ex aere vetus concidit... Et divum simulacra peremit fulminis ardor... Sancta Jovis species... Haec tardata diu species tandem celsā in sede locata, Cic. poët. Div. 1, [p. 1737] 12, 21.—2.Reputation, honor:3.o speciem dignitatemque populi Romani, quam reges pertimescant,
Cic. Dom. 33, 89.—The particular thing among many to which the looks are turned; hence, a particular sort, kind, or quality, a species:b.species pars est generis,
App. Asclep. p. 78, 26:harum singula genera minimum in binas species dividi possunt, etc.,
Varr. R. R. 3, 3, 3; cf.:genus est id, quod sui similes communione quādam, specie autem differentes, duas aut plures complectitur partes,
Cic. de Or. 1, 42, 189:primum illud genus quaerimus, ex quo ceterae species suspensae sunt... Homo species est, ut Aristoteles ait, canis species: commune his vinculum animal,
Sen. Ep. 58, 7; Varr. R. R. 1, 9, 4; id. L. L. 10, § 18; Cic. Inv. 1, 27, 40; id. Or. 10, 33; id. Top. 18, 68; Quint. 3, 6, 26; 3, 10, 2; 5, 10, 90 al.: codicillis multas species vestis, argenti specialiter reliquit, many kinds or sorts, Dig. 34, 2, 19; cf. ib. 41, 1, 7.—In later jurid. lang., a special case:c.proponitur apud eum species talis: Sutor puero discenti cervicem percussit, etc.,
Dig. 9, 2, 5 fin.; 31, 1, 85.— -
9 visus
1.vīsus, a, um, Part. of video.2.vīsus, ūs, m. [video], a seeing, looking; a look, glance; the faculty or act of seeing, sight, vision.I.Lit.: feminas omnes visu nocere, quae duplices pupillas habent, Cic. Fragm. ap. Plin. 7, 2, 2, § 18:II.visu effascinare,
Plin. 7, 2, 2, § 16:oculorum visus,
Lucr. 5, 101;so quint. 1, 2, 11: corpus visu tactuque manifestum,
id. 1, 4, 20: visus in duas acies (divisus est), Lact. Opif. Dei, 10, 10; Ambros. in Luc. 7, 113 al.—In plur., Ov. F. 3, 406; Cael. Aur. Acut. 1, 15, 122; App. de Deo Socr. p. 43, 31.—Transf.A.The sight, the organ of sight:B.spectare inocciduis visibus,
with everwatchful eyes, Stat. Th. 6, 277.—Object., a thing seen, a sight, appearance, an apparition, a vision:C.conspectus ab utrāque acie aliquanto augustior humano visu,
Liv. 8, 9, 10:rite secundarent visus,
Verg. A. 3, 36:inopino territa visu,
Ov. M. 4, 232:nocturni visus,
Liv. 8, 6, 11.—Appearance, seeming, probability:multa esse probabilia, quae quamquam non perciperentur, tamen, quia visum haberent quendam insignem et illustrem, iis sapientis vita regeretur,
Cic. N. D. 1, 5, 12.
См. также в других словарях:
Seeming — Seem ing, a. Having a semblance, whether with or without reality; apparent; specious; befitting; as, seeming friendship; seeming truth. [1913 Webster] My lord, you have lost a friend indeed; And I dare swear you borrow not that face Of seeming… … The Collaborative International Dictionary of English
Seeming — Seem ing, n. 1. Appearance; show; semblance; fair appearance; speciousness. [1913 Webster] These keep Seeming and savor all the winter long. Shak. [1913 Webster] 2. Apprehension; judgment. [Obs.] Chaucer. [1913 Webster] Nothing more clear unto… … The Collaborative International Dictionary of English
seeming — [sēm′iŋ] adj. that seems real, true, etc. without necessarily being so; apparent [her seeming anger] n. outward appearance; semblance seemingly adv … English World dictionary
seeming — index apparent (presumptive), colorable (plausible), constructive (inferential), deceptive, ostensible … Law dictionary
seeming — (adj.) late 14c., prp. adjective from SEEM (Cf. seem). Seemingly in sense of to all appearances recorded from 1590s … Etymology dictionary
seeming — *apparent, illusory, ostensible Analogous words: *plausible, specious, credible: dissembling, disguising, masking, cloaking, camouflaging (see DISGUISE) … New Dictionary of Synonyms
seeming — [adj] apparent appearing, illusive, illusory, ostensible, outward, professed, quasi , semblant, specious, surface; concepts 487,573 Ant. real, true … New thesaurus
seeming — ► ADJECTIVE ▪ appearing to be real or true; apparent. DERIVATIVES seemingly adverb … English terms dictionary
seeming — [[t]si͟ːmɪŋ[/t]] ADJ: ADJ n (vagueness) Seeming means appearing to be the case, but not necessarily the case. For example, if you talk about someone s seeming ability to do something, you mean that they appear to be able to do it, but you are not … English dictionary
seeming — 1. adj. 1 apparent but perhaps not real (with seeming sincerity). 2 apparent only; ostensible (the seeming and the real; seeming virtuous). Derivatives: seemingly adv. 2. n. literary 1 appearance, aspect. 2 deceptive appearance … Useful english dictionary
seeming — /ˈsimɪŋ/ (say seeming) adjective 1. apparent; appearing to be such (whether truly or falsely): a seeming advantage. –noun 2. appearance, especially outward or deceptive appearance. –seemingly, adverb …