Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

secta

  • 1 secta

        secta ae, f    [SEC-], a beaten way, pathway, mode, manner, method, principle: omnis natura habet sectam quam sequatur: eidem incumbere sectae, Iu.: hanc sectam rationemque vitae sequi, mode of life.—A body of political principles, party, side: cuius sectam atque imperium secutus es: pro Vitruvio sectamque eius secutis precari, his party, L.—In philosophy, a doctrine, school, sect: eorum philosophorum sectam sequi.

    Latin-English dictionary > secta

  • 2 secta

    1.
    secta, ae, f. [ part. perf. of seco, sc. via, v. seco, I. C. 2., and II. B. fin. ]; prop., a trodden or beaten way, a path; footsteps; hence, trop., a (prescribed) way, mode, manner, method, principles of conduct or procedure (syn.: ratio, via, etc.); most freq. in the phrase sectam (alicujus) sequi (persequi, etc.), to follow in the footsteps (of any one); hence, also, sectam (alicujus) secuti, a party, faction, sect.
    I.
    In gen.:

    nos, qui hanc sectam rationemque vitae, re magis quam verbis, secuti sumus,

    mode of life, Cic. Cael. 17, 40; so,

    vitae,

    Quint. 3, 8, 38; 12, 2, 6; Plin. Pan. 45, 4; cf. id. ib. 85, 7:

    horum nos hominum sectam atque instituta persequimur,

    Cic. Verr. 2, 5, 70, § 181; cf.:

    cujus sectam sequi, cujus imperio parere potissimum vellet,

    id. Rab. Perd. 8, 22:

    sequi ejus auctoritatem, cujus sectam atque imperium secutus est,

    id. Fam. 13, 4, 2:

    omnis natura habet quasi viam quandam et sectam quam sequatur,

    id. N. D. 2, 22, 57:

    negant se pro Vitruvio sectamque ejus secutis precatum venisse,

    Liv. 8, 19; cf. id. 29, 27; 35, 49; 36, 1;

    42, 31: juvenes hortatur, ut illam ire viam pergant et eidem incumbere sectae,

    Juv. 14, 121 sq.:

    divitioris sectam plerumque secuntur Quamlibet et fortes,

    follow, adhere to, Lucr. 5, 1114:

    gallae sectam meam exsecutae, mihi comites, etc.,

    Cat. 63, 15 et saep.—
    II.
    In partic., doctrines, school, sect (not freq. until the post-Aug. per.; syn.: schola, disciplina).
    A.
    In philosophic lang.:

    quo magis tuum, Brute, judicium probo, qui eorum philosophorum sectam secutus es,

    Cic. Brut. 31, 120; cf.:

    inter Stoicos et Epicuri sectam secutos pugna perpetua est,

    Quint. 5, 7, 35.— Plur.:

    ad morem certas in philosophia sectas sequendi,

    Quint. 3, 1, 18:

    neque me cujusdam sectae velut quādam superstitione imbutus addixi,

    id. 3, 1, 22:

    assumptā Stoicorum arrogantiā sectāque,

    Tac. A. 14, 57:

    Demetrio Cynicam sectam professo,

    id. H. 4, 40:

    auctoritatem Stoicae sectae praeferebat,

    id. A. 16, 32; 6, 22:

    inter duos diversarum sectarum velut duces,

    Quint. 5, 13, 59. —
    B.
    In jurisprudence:

    hi duo primum veluti diversas sectas fecerunt,

    schools, Dig. 1, 2, 2, § 47.—
    C.
    In medicine, a school:

    alia est Hippocratis secta, alia Asclepiadis,

    Sen. Ep. 95, 9.—
    D.
    In religion, a sect, Cod. Just. 1, 9, 3:

    plurimae sectae et haereses,

    Lact. 4, 30, 2:

    Nazaraenorum,

    Vulg. Act. 24, 5.—
    E.
    Rarely of a class or guild of men:

    sincera et innoxia pastoriae illius sectae integritas,

    Flor. 3, 12, 2.—
    F.
    In Appul., a band of robbers, App. M. 4, pp. 150, 29, and 153, 22.
    2.
    secta, ōrum, n. [1. seco, I. B. 1.], parts of the body operated upon:

    secta recentia,

    Plin. 31, 11, 47, § 126.

    Lewis & Short latin dictionary > secta

  • 3 abiēs

        abiēs etis, f    (poet. abl. abiete, trisyl.,abl. abietibus, quadrisyl.), the fir-tree, silver-fir: nigra, V.: enodis, O.: patriae, V.—Esp., the wood of the firtree, fir, deal: sectā, V.—Meton., something made of fir, a ship: uncta, V.; a lance: longā, V.
    * * *
    fir tree/wood; white/silver fir, spruce; thing of fir, ship, spear; sea weed

    Latin-English dictionary > abiēs

  • 4 īlex

        īlex icis, f    an oak, holm-oak, great scarlet oak: grandis, S.: secta, V., H., O.
    * * *
    holm-oak, great scarlet oak, tree or wood; its acorn

    Latin-English dictionary > īlex

  • 5 taeda

        taeda ae, f    a resinous pine-tree, pitch-pine: Ceu flamma per taedas equitavit, H.—Resinous wood, pine wood, pitch-pine: cupae taedā ac pice refertae, Cs.: pyrā Erectā taedis atque ilice sectā, V.—Burning pine wood, a pine-brand, torch: Furiarum taedae ardentes: fumida, V.: taedā lucebis in illā, i. e. amid the fagots, Iu.: taedas Hymenaeus Amorque Praecutiunt, O.—Poet., a nuptial torch, wedding: nec coniugis umquam Praetendi taedas, V.: pudica, O.: me non aliae poterunt conrumpere taedae, i. e. loves, Pr.—A pine board, plank: latissima, Iu.
    * * *

    Latin-English dictionary > taeda

  • 6 vellus

        vellus eris, n    [1 VEL-], wool shorn off, a fleece: Muricibus Tyriis iteratae vellera lanae, H.: vellera motis trahunt digitis, O.—A sheepskin, pelt, woolly felt: aries nunc vellera siccat, V.: vellera secta, i. e. cut into strips, O.—A hide, pelt: fulvi leonis, O.: cervina, O.— A sheep: cultros in guttura velleris atri Conicit, O.—A tuft, flock: Velleraque ut foliis depectant tenuia Seres, i. e. the flocks of silk, V.— Fleecy clouds: lanae per caelum vellera ferri, V.
    * * *

    Latin-English dictionary > vellus

  • 7 bipartio

    bĭ-partĭo (in MSS. also bĭ-pertĭo), no perf., ītum, 4, v. a. [bis], to divide into two parts, to bisect (as verb. finit. very rare; more freq. in part. and adv.): ver bipartitur, is divided (in respect to weather), Col. 11, 2, 36; so,

    hiems bipertitur,

    id. 11, 2, 5 Schneid. N. cr. —Mostly part. pass.:

    bipartita divisio,

    Varr. L. L. 5, § 17 Müll.:

    genus bipartitum,

    Cic. Top. 22, 85:

    bipertiti Aethiopes,

    Plin. 5, 8, 8, § 43:

    ut faceres imperium bipartitum,

    Vulg. Ecclus. 47, 23.—Hence, bĭpartītō ( bĭpert-), adv., in two parts or divisions, in two ways:

    bipartito classem distribuere,

    Cic. Fl. 14, 32; id. Phil. 10, 6, 13: signa inferre, to attack in two parties or divisions, Caes. B. G. 1, 25 Oud. N. cr.:

    collocare insidias in silvis,

    id. ib. 5, 32:

    equites bipertito in eos emissi magnam caedem edidere,

    Liv. 40, 32, 6:

    secta bipartito cum mens discurrit utroque,

    in two different directions, Ov. R. Am. 443.—With esse or fieri (cf. in Gr. dicha einai, gignesthai):

    ibi in proximis villis ita bipartito fuerunt ut Tiberis inter eos et pons interesset,

    Cic. Cat. 3, 2, 5 B. and K.:

    id fit bipartito,

    id. Inv. 2, 29, 86.

    Lewis & Short latin dictionary > bipartio

  • 8 bipartito

    bĭ-partĭo (in MSS. also bĭ-pertĭo), no perf., ītum, 4, v. a. [bis], to divide into two parts, to bisect (as verb. finit. very rare; more freq. in part. and adv.): ver bipartitur, is divided (in respect to weather), Col. 11, 2, 36; so,

    hiems bipertitur,

    id. 11, 2, 5 Schneid. N. cr. —Mostly part. pass.:

    bipartita divisio,

    Varr. L. L. 5, § 17 Müll.:

    genus bipartitum,

    Cic. Top. 22, 85:

    bipertiti Aethiopes,

    Plin. 5, 8, 8, § 43:

    ut faceres imperium bipartitum,

    Vulg. Ecclus. 47, 23.—Hence, bĭpartītō ( bĭpert-), adv., in two parts or divisions, in two ways:

    bipartito classem distribuere,

    Cic. Fl. 14, 32; id. Phil. 10, 6, 13: signa inferre, to attack in two parties or divisions, Caes. B. G. 1, 25 Oud. N. cr.:

    collocare insidias in silvis,

    id. ib. 5, 32:

    equites bipertito in eos emissi magnam caedem edidere,

    Liv. 40, 32, 6:

    secta bipartito cum mens discurrit utroque,

    in two different directions, Ov. R. Am. 443.—With esse or fieri (cf. in Gr. dicha einai, gignesthai):

    ibi in proximis villis ita bipartito fuerunt ut Tiberis inter eos et pons interesset,

    Cic. Cat. 3, 2, 5 B. and K.:

    id fit bipartito,

    id. Inv. 2, 29, 86.

    Lewis & Short latin dictionary > bipartito

  • 9 bipertito

    bĭ-partĭo (in MSS. also bĭ-pertĭo), no perf., ītum, 4, v. a. [bis], to divide into two parts, to bisect (as verb. finit. very rare; more freq. in part. and adv.): ver bipartitur, is divided (in respect to weather), Col. 11, 2, 36; so,

    hiems bipertitur,

    id. 11, 2, 5 Schneid. N. cr. —Mostly part. pass.:

    bipartita divisio,

    Varr. L. L. 5, § 17 Müll.:

    genus bipartitum,

    Cic. Top. 22, 85:

    bipertiti Aethiopes,

    Plin. 5, 8, 8, § 43:

    ut faceres imperium bipartitum,

    Vulg. Ecclus. 47, 23.—Hence, bĭpartītō ( bĭpert-), adv., in two parts or divisions, in two ways:

    bipartito classem distribuere,

    Cic. Fl. 14, 32; id. Phil. 10, 6, 13: signa inferre, to attack in two parties or divisions, Caes. B. G. 1, 25 Oud. N. cr.:

    collocare insidias in silvis,

    id. ib. 5, 32:

    equites bipertito in eos emissi magnam caedem edidere,

    Liv. 40, 32, 6:

    secta bipartito cum mens discurrit utroque,

    in two different directions, Ov. R. Am. 443.—With esse or fieri (cf. in Gr. dicha einai, gignesthai):

    ibi in proximis villis ita bipartito fuerunt ut Tiberis inter eos et pons interesset,

    Cic. Cat. 3, 2, 5 B. and K.:

    id fit bipartito,

    id. Inv. 2, 29, 86.

    Lewis & Short latin dictionary > bipertito

  • 10 Chaldaei

    Chaldaei, ōrum, m., = Chaldaioi, the Chaldœans, a people of Assyria, distinguished, in an early age, for their knowledge of astronomy and astrology.
    A.
    Of the nation or people, Plin. 6, 28, 32, § 105; Mel. 3, 8, 5.—
    B.
    In gen., soothsayers, astrologers, Cic. Div. 1, 1, 2; 2, 42, 87 sq.; Val. Max. 3, 1, 2; Gell. 14, 1, 1 sqq.; sing.:

    Chaldaeus,

    a soothsayer, Cato, R. R. 5, 4; gen. plur. Chaldaeūm, Lucr. 5, 726.—
    II.
    Hence,
    A.
    Chaldaeus, a, um, adj., Chaldœan:

    regnum,

    Luc. 8, 226.—
    2.
    Esp., of or belonging to the soothsayers:

    secta,

    Plin. 18, 25, 57, § 211:

    grex,

    Juv. 10, 94.—
    B.
    Chal-dăĭcus, a, um, adj., the same:

    genus praedicendi,

    Cic. Div. 2, 42, 88:

    rationes,

    id. ib. 2, 47, 98:

    gentes,

    Plin. 6, 26, 30, § 121.

    Lewis & Short latin dictionary > Chaldaei

  • 11 Chaldaeus

    Chaldaei, ōrum, m., = Chaldaioi, the Chaldœans, a people of Assyria, distinguished, in an early age, for their knowledge of astronomy and astrology.
    A.
    Of the nation or people, Plin. 6, 28, 32, § 105; Mel. 3, 8, 5.—
    B.
    In gen., soothsayers, astrologers, Cic. Div. 1, 1, 2; 2, 42, 87 sq.; Val. Max. 3, 1, 2; Gell. 14, 1, 1 sqq.; sing.:

    Chaldaeus,

    a soothsayer, Cato, R. R. 5, 4; gen. plur. Chaldaeūm, Lucr. 5, 726.—
    II.
    Hence,
    A.
    Chaldaeus, a, um, adj., Chaldœan:

    regnum,

    Luc. 8, 226.—
    2.
    Esp., of or belonging to the soothsayers:

    secta,

    Plin. 18, 25, 57, § 211:

    grex,

    Juv. 10, 94.—
    B.
    Chal-dăĭcus, a, um, adj., the same:

    genus praedicendi,

    Cic. Div. 2, 42, 88:

    rationes,

    id. ib. 2, 47, 98:

    gentes,

    Plin. 6, 26, 30, § 121.

    Lewis & Short latin dictionary > Chaldaeus

  • 12 Chaldaicus

    Chaldaei, ōrum, m., = Chaldaioi, the Chaldœans, a people of Assyria, distinguished, in an early age, for their knowledge of astronomy and astrology.
    A.
    Of the nation or people, Plin. 6, 28, 32, § 105; Mel. 3, 8, 5.—
    B.
    In gen., soothsayers, astrologers, Cic. Div. 1, 1, 2; 2, 42, 87 sq.; Val. Max. 3, 1, 2; Gell. 14, 1, 1 sqq.; sing.:

    Chaldaeus,

    a soothsayer, Cato, R. R. 5, 4; gen. plur. Chaldaeūm, Lucr. 5, 726.—
    II.
    Hence,
    A.
    Chaldaeus, a, um, adj., Chaldœan:

    regnum,

    Luc. 8, 226.—
    2.
    Esp., of or belonging to the soothsayers:

    secta,

    Plin. 18, 25, 57, § 211:

    grex,

    Juv. 10, 94.—
    B.
    Chal-dăĭcus, a, um, adj., the same:

    genus praedicendi,

    Cic. Div. 2, 42, 88:

    rationes,

    id. ib. 2, 47, 98:

    gentes,

    Plin. 6, 26, 30, § 121.

    Lewis & Short latin dictionary > Chaldaicus

  • 13 convinco

    con-vinco, vīci, victum, 3, v. a., to overcome, conquer; always beyond the circle of milit. lang.
    I.
    With personal objects, to convict of crime or error, refute (very freq. and class.).
    (α).
    With simple acc.:

    quem ego jam hic convincam palam,

    Plaut. Am. 2, 2, 147:

    hujus si causa non manifestissimis rebus teneretur, tamen eum mores ipsius ac vita convincerent,

    Cic. Sull. 25, 71:

    verum enim invenire volumus, non tamquam adversarium aliquem convincere,

    id. Fin. 1, 5, 13:

    Aristonis jam fracta et convicta secta,

    id. Leg. 1, 13, 38:

    si negem, quo me teste convincas?

    id. Phil. 2, 4, 8; id. Verr. 2, 4, 47, § 104; Liv. 26, 12, 17; Quint. 1, 6, 10 et saep.—
    (β).
    With the designation of the crime, error, etc., commonly in the gen., more rarely in the simple abl., or with de, in, or inf.:

    teque in isto ipso convinco non inhumanitatis solum, sed etiam amentiae,

    Cic. Phil. 2, 4, 9:

    haec duo levitatis et infirmitatis plerosque convincunt,

    id. Lael. 17, 64:

    aliquem summae neglegentiae (with coarguere),

    id. Sull. 15, 44:

    quae (supplicia) in convictos maleficii servos constituta sunt,

    id. Verr. 2, 5, 53, § 139:

    repetundarum,

    Suet. Caes. 43: latrocinii, caedis. id. Tib. 1 al.:

    manifestis criminibus,

    Cic. Verr. 2, 1, 9, § 26:

    multis avaritiae criminibus,

    id. Fl. 39, 98:

    convicti et condemnati falsis de pugnis,

    Plaut. Truc. 2, 6, 5:

    scelere convictus,

    Suet. Ner. 31; Lact. de Ira, 17, 6; cf.:

    istius vita tot vitiis flagitiisque convicta,

    Cic. Verr. 1, 4, 10:

    in pari peccato,

    id. Inv. 2, 10, 32:

    in hoc scelere,

    id. Sull. 30, 83; so,

    in homicidio,

    Plin. 18, 3, 3, § 12:

    in majore fraude,

    Suet. Claud. 15:

    in adfectatione imperii,

    id. Tit. 9.—With inf.:

    aliquid fecisse convinci,

    Liv. 45, 10, 14:

    convictus pecuniam cepisse,

    Tac. A. 4, 31; 13, 44; Suet. Calig. 40; Curt. 9, 8, 9; cf. Sall. C. 52, 36.—
    II.
    With things as objects, to prove something incontestably (esp. as criminal, false, punishable), to show clearly, demonstrate (freq. and class.).
    (α).
    With acc.:

    inauditum facinus ipsius qui commisit voce convinci,

    Cic. Quint. 25, 79; so,

    peccata argumentis,

    id. Part. Or. 33, 116; cf.:

    falsum veris convincere rebus,

    Lucr. 4, 764:

    alios sensus,

    id. 4, 495:

    haec poëtarum et pictorum portenta,

    Cic. Tusc. 1, 6, 11:

    orationem (with redargui),

    id. Univ. 3 init.:

    errores Epicuri,

    id. N. D. 2, 1, 3:

    falsa,

    id. ib. 1, 32, 91:

    avaritiam,

    Caes. B. G. 1, 40, 12:

    furorem,

    Ov. M. 13, 58:

    quod obicitur,

    Quint. 5, 10, 35:

    quod (crimen) apud patres convictum,

    Tac. A. 14, 40 al.:

    convicta (praedia),

    proved not to belong to you, Cic. Fl. 32, 79.—
    (β).
    With acc. and inf.:

    nihil te didicisse... nihil scire convincerent,

    Cic. de Or. 1, 10, 42; id. Par. 5, 3, 41; id. N. D. 3, 17, 44; Quint. 2, 15, 14 al.

    Lewis & Short latin dictionary > convinco

  • 14 devia

    dē-vĭus, a, um, adj. [via], lying off the high-road; out of the way, devious (class.; for syn. cf.: avius, invius).
    I.
    Lit.:

    iter,

    a by-way, Cic. Att. 4, 3, 4; 14, 10, 1 (cf. avius); Suet. Galb. 20:

    oppidum,

    Cic. Pis. 36 fin.:

    saltus,

    Liv. 41, 19:

    calles,

    id. 22, 14:

    rura,

    Ov. M. 1, 676.— Subst.: dēvia, ōrum, n., lonely, unfrequented places:

    per aspera ac devia,

    Suet. Tib. 60:

    in devia terrarum,

    Luc. 4, 161.—
    B.
    Transf., of living beings dwelling in out-of-the-way places, retired, sequestered:

    Anagnini, cum essent devii, etc.,

    Cic. Phil. 2, 41, 106:

    gens,

    Liv. 34, 20:

    montani,

    id. 34, 16:

    civitas,

    Suet. Vesp. 4: mihi devio nemus Mirari libet, wandering about in unfrequented places: Hor. Od. 3, 25, 12:

    uxores (i. e. capellae),

    id. ib. 1, 17, 6:

    scortum,

    i. e. retired, shy, id. ib. 2, 11, 21: avis (i. e. the great owl, which dwells in lonely places), Ov. H. 2, 118:

    equus,

    leaping aside, Stat. Th. 9, 804.—
    2.
    Poet., inaccessible:

    limina,

    Prop. 4 (5), 9, 27.—
    II.
    Trop., inconstant, erroneous, inconsistent, foolish:

    quid potest esse tam flexibile, tam devium, quam animus ejus, qui, etc.,

    Cic. Lael. 25, 93: vita, id. Fragm. ap. Lact. 6, 24:

    via,

    Lact. 3, 11, 4; id. 4, 30, 3:

    nihil quasi devium loqui,

    i. e. out of the way, impertinent, Plin. Ep. 5, 6, 44: noster Plato nihil ab hac secta vel paululum devius, Ap. Flor. 2, p. 352, 23:

    homo in omnibus consiliis praeceps et devius,

    Cic. Phil. 5, 13, 37; Ov. Tr. 3, 7, 30.— Poet. with gen.:

    devius aequi,

    Sil. 1, 57; cf.:

    pectora recti,

    id. 8, 318: devius promissi es, Mart. Cap. poet. 3 init.Adv. does not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > devia

  • 15 devius

    dē-vĭus, a, um, adj. [via], lying off the high-road; out of the way, devious (class.; for syn. cf.: avius, invius).
    I.
    Lit.:

    iter,

    a by-way, Cic. Att. 4, 3, 4; 14, 10, 1 (cf. avius); Suet. Galb. 20:

    oppidum,

    Cic. Pis. 36 fin.:

    saltus,

    Liv. 41, 19:

    calles,

    id. 22, 14:

    rura,

    Ov. M. 1, 676.— Subst.: dēvia, ōrum, n., lonely, unfrequented places:

    per aspera ac devia,

    Suet. Tib. 60:

    in devia terrarum,

    Luc. 4, 161.—
    B.
    Transf., of living beings dwelling in out-of-the-way places, retired, sequestered:

    Anagnini, cum essent devii, etc.,

    Cic. Phil. 2, 41, 106:

    gens,

    Liv. 34, 20:

    montani,

    id. 34, 16:

    civitas,

    Suet. Vesp. 4: mihi devio nemus Mirari libet, wandering about in unfrequented places: Hor. Od. 3, 25, 12:

    uxores (i. e. capellae),

    id. ib. 1, 17, 6:

    scortum,

    i. e. retired, shy, id. ib. 2, 11, 21: avis (i. e. the great owl, which dwells in lonely places), Ov. H. 2, 118:

    equus,

    leaping aside, Stat. Th. 9, 804.—
    2.
    Poet., inaccessible:

    limina,

    Prop. 4 (5), 9, 27.—
    II.
    Trop., inconstant, erroneous, inconsistent, foolish:

    quid potest esse tam flexibile, tam devium, quam animus ejus, qui, etc.,

    Cic. Lael. 25, 93: vita, id. Fragm. ap. Lact. 6, 24:

    via,

    Lact. 3, 11, 4; id. 4, 30, 3:

    nihil quasi devium loqui,

    i. e. out of the way, impertinent, Plin. Ep. 5, 6, 44: noster Plato nihil ab hac secta vel paululum devius, Ap. Flor. 2, p. 352, 23:

    homo in omnibus consiliis praeceps et devius,

    Cic. Phil. 5, 13, 37; Ov. Tr. 3, 7, 30.— Poet. with gen.:

    devius aequi,

    Sil. 1, 57; cf.:

    pectora recti,

    id. 8, 318: devius promissi es, Mart. Cap. poet. 3 init.Adv. does not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > devius

  • 16 Epicurei

    Epĭcūrus, i, m., = Epikouros, the famous Greek philosopher of Gargettus, in Attica, the author of the Epicurean philosophy, so called after him, which assumed pleasure to be the highest good, Cic. Fin. 1, 9, 29; 2, 2 sq.; id. Ac. 2, 42; id. Tusc. 1, 34; 2, 3, 8 et saep.—Deriv.,
    II.
    Epĭcūrēus, a, um, adj., of Epicurus, Epicurean:

    medicamenta doloris,

    i. e. pleasure, Cic. Fin. 2, 7 fin.:

    secta,

    Suet. Gram. 8.—More freq. subst.: Epĭcūrēi, ōrum, m., the adherents of the Epicurean philosophy, Epicureans, Cic. Fin. 1, 7, 25; 2, 25, 81; id. Tusc. 1, 31, 77; Vulg. Act. 17, 18 et saep.—In sing., Quint. 6, 3, 78; Suet. Gram. 6.

    Lewis & Short latin dictionary > Epicurei

  • 17 Epicureus

    Epĭcūrus, i, m., = Epikouros, the famous Greek philosopher of Gargettus, in Attica, the author of the Epicurean philosophy, so called after him, which assumed pleasure to be the highest good, Cic. Fin. 1, 9, 29; 2, 2 sq.; id. Ac. 2, 42; id. Tusc. 1, 34; 2, 3, 8 et saep.—Deriv.,
    II.
    Epĭcūrēus, a, um, adj., of Epicurus, Epicurean:

    medicamenta doloris,

    i. e. pleasure, Cic. Fin. 2, 7 fin.:

    secta,

    Suet. Gram. 8.—More freq. subst.: Epĭcūrēi, ōrum, m., the adherents of the Epicurean philosophy, Epicureans, Cic. Fin. 1, 7, 25; 2, 25, 81; id. Tusc. 1, 31, 77; Vulg. Act. 17, 18 et saep.—In sing., Quint. 6, 3, 78; Suet. Gram. 6.

    Lewis & Short latin dictionary > Epicureus

  • 18 Epicurus

    Epĭcūrus, i, m., = Epikouros, the famous Greek philosopher of Gargettus, in Attica, the author of the Epicurean philosophy, so called after him, which assumed pleasure to be the highest good, Cic. Fin. 1, 9, 29; 2, 2 sq.; id. Ac. 2, 42; id. Tusc. 1, 34; 2, 3, 8 et saep.—Deriv.,
    II.
    Epĭcūrēus, a, um, adj., of Epicurus, Epicurean:

    medicamenta doloris,

    i. e. pleasure, Cic. Fin. 2, 7 fin.:

    secta,

    Suet. Gram. 8.—More freq. subst.: Epĭcūrēi, ōrum, m., the adherents of the Epicurean philosophy, Epicureans, Cic. Fin. 1, 7, 25; 2, 25, 81; id. Tusc. 1, 31, 77; Vulg. Act. 17, 18 et saep.—In sing., Quint. 6, 3, 78; Suet. Gram. 6.

    Lewis & Short latin dictionary > Epicurus

  • 19 faenisecta

    faenĭ-secta ( fēn-, foen-), ōrum, n. [faenum, I.; seco], mown hay, Varr. L. L. 5, § 136 Müll. N. cr.; cf. faenisicia.

    Lewis & Short latin dictionary > faenisecta

  • 20 fenisecta

    faenĭ-secta ( fēn-, foen-), ōrum, n. [faenum, I.; seco], mown hay, Varr. L. L. 5, § 136 Müll. N. cr.; cf. faenisicia.

    Lewis & Short latin dictionary > fenisecta

См. также в других словарях:

  • sectă — SÉCTĂ, secte, s.f. Comunitate religioasă desprinsă de biserica oficială respectivă; p. ext. grup (închis) alcătuit din adepţii unei doctrine (filozofice sau politice). – Din fr. secte, lat. secta. Trimis de thiess, 07.08.2003. Sursa: DEX 98 … …   Dicționar Român

  • SECTA — apud Henr. Knyghtonum A. C. 1357. Cives obviaverunt ei ultra mille Equestres metiore modô, quodlibet artificium simul vestiti in una secta: videtur vestis genus uniforme, toti alicui Corpori conveniens. Unde forte Sectarum nomen olim apud… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • secta — sustantivo femenino 1. Comunidad minoritaria religiosa o ideológica que en sus creencias o ritos se aparta de otra en la que estaba integrada: Cuando una iglesia se escinde en dos, el grupo minoritario suele ser considerado una secta. 2.… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • secta — (Del lat. secta). 1. f. Conjunto de seguidores de una parcialidad religiosa o ideológica. 2. Doctrina religiosa o ideológica que se diferencia e independiza de otra. 3. Conjunto de creyentes en una doctrina particular o de fieles a una religión… …   Diccionario de la lengua española

  • Secta — (lat.), 1) Art u. Weise, welcher man im Verhandeln u. Handeln folgt, Methode, Regel; 2) das Nachfolgen irgend einem namhaften Manne, Philosophen, Rechtsgelehrten, Religionslehrer, bes. wenn es mit der Absonderung von Gemeinschaften verbunden ist …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Secta — Se ha sugerido que este artículo o sección sea fusionado con Nuevos movimientos religiosos (discusión). Una vez que hayas realizado la fusión de artículos, pide la fusión de historiales aquí. Una secta es el conjunto de seguidores de una doctrina …   Wikipedia Español

  • Secta — (Del lat. secta.) ► sustantivo femenino 1 RELIGIÓN Doctrina religiosa que se aparta de la ortodoxa o dominante. 2 RELIGIÓN Conjunto de creyentes en una doctrina o de fieles a una religión que el hablante considera falsa. 3 Grupo de personas o… …   Enciclopedia Universal

  • secta — (f) (Intermedio) conjunto de personas guiadas por un líder, que siguen una ideología separada de lo ortodoxo Ejemplos: Los miembros de aquella secta cometieron un suicidio colectivo. Los cienciólogos son considerados una secta por mucha gente.… …   Español Extremo Basic and Intermediate

  • secta — {{#}}{{LM S35190}}{{〓}} {{[}}secta{{]}} ‹sec·ta› {{《}}▍ s.f.{{》}} {{<}}1{{>}} Grupo reducido que se separa de una tendencia religiosa o ideológica. {{<}}2{{>}} Conjunto de los seguidores de una doctrina, ideología o religión consideradas falsas y …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • secta — s f Grupo de personas con las mismas creencias u opiniones religiosas o políticas, cuyo origen generalmente se debe a una división o separación del grupo más extendido o aceptado y que por lo regular tiene un líder o guía espiritual: una secta… …   Español en México

  • Secta Chameleon — Жанр даунтемпо future jazz брейкбит хаус электро Годы 2000  по сей день …   Википедия

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»