-
1 Epicureus
Epĭcūrus, i, m., = Epikouros, the famous Greek philosopher of Gargettus, in Attica, the author of the Epicurean philosophy, so called after him, which assumed pleasure to be the highest good, Cic. Fin. 1, 9, 29; 2, 2 sq.; id. Ac. 2, 42; id. Tusc. 1, 34; 2, 3, 8 et saep.—Deriv.,II.Epĭcūrēus, a, um, adj., of Epicurus, Epicurean:medicamenta doloris,
i. e. pleasure, Cic. Fin. 2, 7 fin.:secta,
Suet. Gram. 8.—More freq. subst.: Epĭcūrēi, ōrum, m., the adherents of the Epicurean philosophy, Epicureans, Cic. Fin. 1, 7, 25; 2, 25, 81; id. Tusc. 1, 31, 77; Vulg. Act. 17, 18 et saep.—In sing., Quint. 6, 3, 78; Suet. Gram. 6. -
2 epicureus
IEpicurea, Epicureum ADJEpicurean, belonging to the Epicureans, following philosopher EpicurusIIEpicurean, one belonging to the Epicureans, follower philosopher Epicurus -
3 Epicurei
Epĭcūrus, i, m., = Epikouros, the famous Greek philosopher of Gargettus, in Attica, the author of the Epicurean philosophy, so called after him, which assumed pleasure to be the highest good, Cic. Fin. 1, 9, 29; 2, 2 sq.; id. Ac. 2, 42; id. Tusc. 1, 34; 2, 3, 8 et saep.—Deriv.,II.Epĭcūrēus, a, um, adj., of Epicurus, Epicurean:medicamenta doloris,
i. e. pleasure, Cic. Fin. 2, 7 fin.:secta,
Suet. Gram. 8.—More freq. subst.: Epĭcūrēi, ōrum, m., the adherents of the Epicurean philosophy, Epicureans, Cic. Fin. 1, 7, 25; 2, 25, 81; id. Tusc. 1, 31, 77; Vulg. Act. 17, 18 et saep.—In sing., Quint. 6, 3, 78; Suet. Gram. 6. -
4 Epicurus
Epĭcūrus, i, m., = Epikouros, the famous Greek philosopher of Gargettus, in Attica, the author of the Epicurean philosophy, so called after him, which assumed pleasure to be the highest good, Cic. Fin. 1, 9, 29; 2, 2 sq.; id. Ac. 2, 42; id. Tusc. 1, 34; 2, 3, 8 et saep.—Deriv.,II.Epĭcūrēus, a, um, adj., of Epicurus, Epicurean:medicamenta doloris,
i. e. pleasure, Cic. Fin. 2, 7 fin.:secta,
Suet. Gram. 8.—More freq. subst.: Epĭcūrēi, ōrum, m., the adherents of the Epicurean philosophy, Epicureans, Cic. Fin. 1, 7, 25; 2, 25, 81; id. Tusc. 1, 31, 77; Vulg. Act. 17, 18 et saep.—In sing., Quint. 6, 3, 78; Suet. Gram. 6. -
5 evado
ē-vādo, si, sum, 3 ( perf. sync. evasti, Hor. S. 2, 7, 68; Sil. 15, 796; perf. evadi. Treb. Poll. Trig. Tyr. 5, 6), v. n. and a.I. A.Lit.1.In gen.:b.si (apes) ex alvo minus frequentes evadunt,
Varr. R. R. 3, 16, 36:ex aqua,
Plaut. Rud. 1, 2, 86:ex balineis,
Cic. Cael. 27, 65:oppido,
Sall. J. 56, 5:undis,
Verg. A. 9, 99:puteo,
Phaedr. 4, 9, 11:abiit, excessit, evasit, erupit,
Cic. Cat. 2, 1:per praeruptum saxum in Capitolium,
Liv. 5, 46:in terram,
to disembark, to land, id. 29, 27 fin. —In an upward direction:2.ex abditis sedibus evadere atque exire,
Cic. N. D. 2, 37, 95:evado ad summi fastigia culminis,
mount up, ascend, Verg. A. 2, 458:ad parietem,
Suet. Ner. 48:in murum, muros, moenia,
Liv. 2, 17; 4, 34; 10, 17:in jugum,
id. 33, 8:in cacumen,
Curt. 7, 11:super capita hostium,
id. 5, 3 et saep.—In partic., to get away, escape:B.aut e morbo evasurum aegrotum, aut e periculo navem, aut ex insidiis exercitum,
Cic. Div. 2, 5, 13: ex fuga, * Caes. B. G. 3, 19, 4:e manibus hostium,
Liv. 22, 49:ex judicio,
Cic. Verr. 2, 1, 5:e tanto periculo,
Liv. 42, 18:periculo,
id. 21, 33:adverso colle, sicuti praeceptum fuerat, evadunt,
Sall. J. 52, 3; cf. id. ib. 50 fin.; Liv. 1, 12 fin.; 10, 1 et saep.—Trop.1.In gen., to go or come out, pass out, escape:b.accedit, ut eo facilius animus evadat ex hoc aëre eumque perrumpat, quod, etc.,
Cic. Tusc. 1, 19; cf.:ex corpore (animus),
id. de Sen. 22, 80; and:cum ab iis... evaseris, id Tusc. 1, 41, 98: ad conjecturam,
to arrive at, Plaut. Rud. 3, 1, 20:ne in infinitum quaestio evadat,
Quint. 2, 17, 16. —In an upward direction:2.nitamur semper ad optima: quod facientes aut evademus in summum, aut certe multos infra nos videbimus,
Quint. 12, 11, 30.—In partic., to turn out, fall out, end in some manner, to have an issue of some kind, to result, to turn to or become something:b.ex communibus proprii, ex fucosis firmi suffragatores evadunt,
Q. Cic. Pet. Cons. 9, 35; cf. Cic. Or. 27, 95; id. Fin. 4, 25, 69:quos judicabat non posse oratores evadere,
id. de Or. 1, 28, 126:fuit autem Athenis adulescens, perfectus Epicureus evaserat,
id. Brut. 35, 131; 87, 299; id. Fin. 4, 28, 78:ita molles mentes evadunt civium,
id. Rep. 1, 43, 67; cf.:juvenis evasit vere indolis regiae,
Liv. 1, 39:quod tu ejusmodi evasisti,
Cic. Verr. 2, 3, 69:nimis saepe secus videmus evadere,
id. Leg. 2, 17, 43.—Of abstract subjects:ut ita fastidiosae mollesque mentes evadant civium, ut, etc.,
id. Rep. 1, 43 fin.:si quando aliquod somnium verum evaserit,
id. Div. 2, 53:vereor ne haec quoque laetitia vana evadat,
Liv. 23, 12:quoniam primum vanum inceptum evasisset,
id. 35, 47 et saep.:intellego hercle: sed quo evadas nescio,
what you are driving at, Plaut. Poen. 1, 1, 44: quam timeo, quorsum evadas, where you are coming out in your story, Ter. And. 1, 1, 100; 1, 2, 5:nimia illaec licentia Profecto evadet in aliquod magnum malum,
id. Ad. 3, 4, 64:demiror quid sit, et quo evadat, sum in metu,
Plaut. As. 1, 1, 68; cf. Cic. Att. 14, 19 fin.:videamus, hoc quorsum evadat,
id. ib. 9, 18, 4; Nep. Dion. 8, 1:huccine (beneficia),
to end in this, Sall. J. 14, 9:in morbos longos,
Liv. 27, 33, 6.—Pregn., to come to pass, be fulfilled:II.aliquando id, quod somniarimus, evadere,
Cic. Div. 2, 59;for which: si somnium verum evasit aliquod,
id. ib. 2, 71, 146.Act. (mostly poet. and post-Aug.; not in Cic.), to pass over or pass a thing, to get over, pass beyond, leave behind.A.Lit.1.In gen.:b.omnem videbar evasisse viam,
Verg. A. 2, 730:tot urbes,
id. ib. 3, 282:vada, arva,
Ov. M. 3, 19:amnem,
Tac. A. 12, 35:limen harae,
Col. 7, 9, 13:vestibulum (apes),
id. 9, 12, 1 et saep.—In an upward direction:2.sic fata gradus evaserat altos,
had mounted the steps, Verg. A. 4, 685:ardua,
to climb, ascend, Liv. 2, 65. —In partic., to get away, flee, escape from, = effugere:B.alicujus manus,
Verg. A. 9, 560:loca mortis,
Ov. M. 14, 126:flammam,
Verg. A. 5, 689:angustias,
Liv. 21, 32; 38, 2:nocturnas insidias,
Suet. Caes. 74: aliquem, Tiber. ap. Suet. Tib. 61.—Trop.1.In gen.: vitam, to depart from, i. e. to die, App. M. 4, p. 140.—b.In an upward direction:2.si haec quoque jam lenius supina perseverantibus studiis evaseris,
hast climbed, ascended, Quint. 12, 10, 79.—In partic., to escape, get rid of: aegritudinem, Lucil. ap. Non. 294, 7:necem,
Phaedr. 4, 6, 4:gravem casum,
Tac. A. 14, 6:sermones malignorum,
Plin. Ep. 7, 24, 3 et saep. -
6 spectrum
spectrum, i, n. [specio], an appearance, form, image of a thing; an apparition, spectre, the Gr. eidôlon (much less freq. than simulacrum and species): spectra Catiana... nam quae Democritus eidôla, Catius Insuber Epicureus spectra nominat, Cic. Fam. 15, 16, 1 sq.: spectra Catiana, Cass. ap. Cic. Fam. 15, 19, 1.
См. также в других словарях:
ALEXANDER Philosophus Epicureus — qui primus quaestionem, virum prius, Gallina an ovum? proposuit. Plut. in Dipnos. l. 2. quaest. 3. Gassendus, in Vita Epicuri l. 2. c. 6 … Hofmann J. Lexicon universale
epicureu — EPICURÉU, ÉE, epicurei, ee, adj., s.m. şi f. Epicurian. – Din lat. epicureus. Trimis de claudia, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 epicuréu adj. m., s. m., pl. epicuréi; … Dicționar Român
APOLLODORUS — I. APOLLODORUS Archon Athenis, Olymp. 107. an. 3. II. APOLLODORUS Atheniensis Grammaticus, Asclepiadis fil. Panaetii Rhodii Philosophi et Aristarchi Grammatici discipulus. Primus genus metri Triambici invenit, uti testatur Suidas. Scripsit quoque … Hofmann J. Lexicon universale
EPICUREA — Secta Philosophorum, auctore Epicuro, ex Elearica maxime secta profluxit. Epicurus enim, qui eius conditor fuit Olymp. 109. An. 3. septennio post Platomisexcessum, nemini plus quam Democrito debuit. Unde Cic. l. 1. de Nat. Deor. Democritus vir… … Hofmann J. Lexicon universale
Epicurean — Ep i*cu*re an (?; 277), a. [L. Epicureus, Gr. ?: cf. [ e]picurien.] 1. Pertaining to Epicurus, or following his philosophy. The sect Epicurean. Milton. [1913 Webster] 2. Given to luxury; adapted to luxurious tastes; luxurious; pertaining to good… … The Collaborative International Dictionary of English
Epicurean philosophy — Epicurean Ep i*cu*re an (?; 277), a. [L. Epicureus, Gr. ?: cf. [ e]picurien.] 1. Pertaining to Epicurus, or following his philosophy. The sect Epicurean. Milton. [1913 Webster] 2. Given to luxury; adapted to luxurious tastes; luxurious;… … The Collaborative International Dictionary of English
Bassae — Infobox World Heritage Site WHS = Temple of Apollo Epicurius at Bassae State Party = GRE Type = Cultural Criteria = i, ii, iii ID = 392 Region = Europe and North America Year = 1986 Session = 10th Link = http://whc.unesco.org/en/list/392Bassae… … Wikipedia
epicure — /ep i kyoor /, n. 1. a person who cultivates a refined taste, esp. in food and wine; connoisseur. 2. Archaic. a person dedicated to sensual enjoyment. [1350 1400 for earlier sense; 1555 65 for def. 2; ME Epicures, Epicureis Epicureans (pl.) < L… … Universalium
epicúreo — (De Epicuro, filósofo de la antigua Grecia.) ► adjetivo 1 FILOSOFÍA Del epicureísmo: ■ doctrinas epicúreas. ► sustantivo 2 FILOSOFÍA Persona que profesa el epicureísmo. ► adjetivo 3 Que es … Enciclopedia Universal
ANTINOUS — I. ANTINOUS Bithynicus iuvenis, ab Adriano Imperatore adamatus, cui ut creditur, pro Imperatoris salute, ex magica disciplina, mortuo, templum apud Mantineam constituit. Spartian. in Hadriano. c. 14. et Graeci quidem, volente Hadrianô, eum… … Hofmann J. Lexicon universale
COLOTES — I. COLOTES Epicteti discipulus primarius, cuius dogmata Plot. librô editô solide refutat. II. COLOTES sculptor fuit eximius, cuius opus Aeculapii simulacrum ex ebore factum, aspectu sane mirandum, in quodam Boeotiae vico asservari tradit Strabo,… … Hofmann J. Lexicon universale