-
1 scindere
scindere v.tr.1 ( dividere, separare) to divide, to separate (anche fig.): scindere le questioni, to deal with each matter separately2 (chim.) to resolve3 (fis. nucleare) to fission.◘ scindersi v.intr.pron. to split*, to break* up: il partito si è scisso in due, the party has split in two.* * *1. ['ʃindere]vb irreg vtto split (up), divide2. vip (scindersi)to split (up), break up* * *['ʃindere] 1.verbo transitivo1) (dividere) to split*, to divide, to separate [ gruppo]; to separate [ componenti]2) (distinguere) to break* down, to separate [ problemi]2.* * *scindere/'∫indere/ [86]1 (dividere) to split*, to divide, to separate [ gruppo]; to separate [ componenti]; scindere l'atomo to split the atom2 (distinguere) to break* down, to separate [ problemi]II scindersi verbo pronominale[organizzazione, partito] to split (off), to split up. -
2 scindere
-
3 scindere
-
4 scindere l'atomo
-
5 SKÍÐ
I)n.1) billet of wood, firewood (kljúfa s.);2) esp. pl., long snowshoes, ‘ski’ (fara, renna, skriða, kunna á skíðum).n. lintel; hurð vár á skíði, the door was shut.* * *n. [A. S. scide; Germ. scheite; the root verb is the Goth. skaidan; Germ. scheiden; Lat. scindere, pf. scīdi; Gr. σχίζειν]:— a billet of wood (a tablet, Vsp. 20), fire-wood; kljúfa skíð, Nj. 130, Fas. ii. 117; bátr hlaðinn skíðum, Fms. vii. 31; þurra skíða, Hm. 59; þeir báru skíðin á eldinn, Edda 82; konungr tók þá skíð eitt ok skelldi á þilit, Fas. iii. 125; skíða-fang, an armful of logs, Fms. v. 92.COMPDS: skíðahlaði, skíðaviðr.II. [cp. Engl. skid, the drag applied to a coach-wheel], of snow-shoes, such as are used by the Finns, Norsemen, and Icelanders in the north-east of Iceland (also called öndurr or andrar); ferr hón mjök á skíðum ok með boga, Edda 16, Ó. H. 185; allra manna bezt færr á skíðum, Eg. 73: stíga á skíð, Ó. H. 153, Eg. 545; kunna vel á skíðum, Fms. i. 9; skríða á skíðum, Orkn. (in a verse), Fms. vii. 120; renna á skíðum, Fb. iii. 405; for descriptions of running in skíð see Ó. H. ch. 78, 131, Hem. þ. (Fb. iii. 408–410): allit., á skipi eðr skíði, Grág. ii. 171: from the likeness of a war-ship (cp. skeið) to snow-shoes a ship is called skíð sækonunga eðr sævar, sævar-skíð. lagar-skíð, Edda; as also, blá-skíð, brim-skíð, býr-skíð, haf-skíð, sæ-skíð, unn-skið, varr-skíð, etc., i. e. a ship: again, fólk-skíð, her-skíð, etc., i. e. weapons, swords, Lex. Poët.COMPDS: skíðaferð, skíðageisli. -
6 aequālis
aequālis e, adj. with comp. [aequo], equal, like, even, on a par: virtutes inter se: eis genus, eloquentia, aetas aequalia, S.—Of the same age, equally old: chorus aequalis Dryadum, V. — As subst, a contemporary, fellow: aequali suo inservire, T.: dilexi senem, ut aequalem: Aristides Themistocli (gen.), N.—Living at the same time, contemporary, coeval, and subst, a contemporary: Ennio: temporibus illis scriptor, L.—Coeval, coexistent: benevolentia ipsius aequalis aetati, as old as himself: urbis mortali corpori, lasting only as long as, L.: aequali tecum pubesceret aevo, V. — Uniform, level, even, steady: loca, S.: terra ab omni parte, O.: aequali ictu freta scindere, O.: sonitus... aequalior accidens auribus, L.: nil aequale homini fuit illi, no consistency, H.* * *Iaequale, aequalior -or -us, aequalissimus -a -um ADJequal, similar; uniform, level, flat; of the same age/generation/durationIIcomrade; person of one's age/rank/ability, contemporary; equivalent -
7 cōgō
cōgō coēgī, coāctus, ere [com- + ago], to drive together, collect, crowd, bring together, summon, congregate, convene: certe cogit is qui congregat homines: coacti sunt si, etc.: pecus, V.: talenta ad quindecim Coëgi, collected, T.: pecunias, to exact: pecuniam a civitatibus, to extort: ad iudicium familiam, Cs.: concilio coacto, Cs.: (equites) ex Latio, levy, S.: copias in unum locum, Cs.: ingens coacta vis navium est, L.: milites in provinciam, L.: ad militiam aliquos, S.: auxilia undique, V.: senatum, to convene, L.: cogimur in senatum: coguntur senatores gratiā: in senatum acerbe cogi, to be summoned: ovīs stabulis, V. — Of fluids, to thicken, condense, curdle, coagulate, gather: caelum in quo nubes coguntur: in nubem cogitur aër, V.: frigore mella, V.: lac coactum, O. — To contract, narrow, straiten: saltus in artas coactus fauces, L.: amnem in tenuem alvum, Cu.—To force, drive, press: quercum cuneis coactis scindere, V.: vitīs in sulcum, V.—With agmen, to bring up the rear, L.: ut nec agmen cogamus, are the last: stellae, quarum agmina cogit Lucifer, O. — Fig.: in angustum meae coguntur copiae, my resources are brought into straits, T.: me defensionis in semihorae curriculum, restrict. — To urge, force, compel, constrain: coactus legibus Eam uxorem ducet, T.: tam vehemens fui quam cogebar: vis cogendae militiae, L.: huic leges cogunt nubere hanc, T.: Orgetorigem causam dicere, Cs.: Iugurtham spem salutis in fugā habere, S.: vi ut rediret, T.: ut vos eum condemnetis: vi, ut eos paterentur, etc., Cs.: senatus cogitur ut decernat, ut, etc.: ingratiis ad depugnandum omnes, N.: ad proelia, V.: alquem in deditionem, L.: et scis in breve te cogi (of a book), are rolled up tightly, H.: finitumos armis sub imperium suum, S.: quod vos vis cogit, id, etc., T.: quod sua quemque mala cogebant, L.: quid non mortalia pectora cogis? V.: ad id, quod natura cogeret, accelerare, N.: quidquid cogebat ventris furor, Iu.: Invitus feci, lex coëgit, T.: ‘non licet.’ At causa cogit: vagi quas nox coëgerat sedes habebant, S.: nullo cogente, spontaneously, O.: lacrimae coactae, forced, V.: lacrimae coactae, uncontrollable, O.: nihil feci nisi coactus, on compulsion: coactus metu.— To conclude: ex quibus id cogitur.* * *cogere, coegi, coactus V TRANScollect/gather, round up, restrict/confine; force/compel; convene; congeal; felt -
8 languidus
languidus adj. with comp. [LAG-], faint, weak, dull, sluggish, languid: vino languidi: labore et aestu, S.: uxor, languishing, Iu.: boves Collo trahentes languido, H.: flumen, sluggish, H.: aqua, L.: aura Noti, gentle, O.: hostes languidioribus nostris vallum scindere, while our troops grew weaker, Cs.: vina, i. e. more mellow, H.— Weakening: voluptates.—Fig., faint, feeble, powerless, inactive, listless, sluggish: senectus: languidiores facti sumus: animus, Cs.: languidiore studio in causā esse: nihil languidi neque remissi pati, S.: quies, V.* * *languida -um, languidior -or -us, languidissimus -a -um ADJfaint, weak; dull, sluggish, languid; spiritless, listless, inactive; powerles -
9 scindō
scindō (scidī, late), scissus, ere [2 SAC-], to cut, tear, rend, force apart, split, cleave, divide: dolore comam, Att. ap. C.: crinīs, V.: scissae capillos matres, O.: vestem, tear open, L.: coronam, H.: vitiato fistula plumbo Scinditur, bursts open, O.: vallum, tear up, Cs.: cuneis lignum, cleave, V.: ferro aequor (i. e. humum), V.: puppis aquas, O. — To part, separate, divide: scindit Sueviam continuum montium iugum, Ta.: Scinditur in geminas partīs amnis, O.: genus amborum scindit se sanguine ab uno, i. e. branches, V.: Scinditur studia in contraria volgus, V.: fletu verba, interrupt, O.* * *scindere, scindi, scissus Vtear, split, divide -
10 scisso pp
-
11 scisso
-
12 aequalis
aequālis, e, adj. [aequo], that can be put on an equality with; conseq., equal, like; constr. with dat., absol. and as subst. with gen. (syn.: aequus, aequabilis, planus, par, similis).I.Lit.:II.partem pedis esse aequalom alteri parti,
Cic. Or. 56, 188:paupertatem divitiis etiam inter homines aequalem esse,
id. Leg. 2, 10, 24:aequalem se faciens Deo,
Vulg. Joan. 5, 18:aequales angelis sunt,
like, ib. Luc. 20, 36:nec enim aut linguā aut moribus aequales abhorrere (Bastarnas a Scordiscis),
Liv. 40, 57, 7:ut sententiae sint membris aequalibus,
Quint. 9, 3, 80:aequalis ponderis erunt omnes,
Vulg. Exod. 30, 34; ib. Deut. 19, 7; ib. Apoc. 21, 16.—As subst. with gen.:Creticus et ejus aequalis Paeon,
Cic. Or. 64, 215. (Another constr., v. II.)—Hence,Transf.A. 1.Of persons.a.Of the same age, equal in years: cum neque me aspicere aequales dignarent meae. Pac. ap. Non. 470, 20 (Trag. Rel. p. 97 Rib.): patris cognatum atque aequalem, Archidemidem, nostine? Ter Eun. 2, 3, 35:b.adulescens ita dilexi senem, ut aequalem,
Cic. Sen. 4, 10:P. Orbius, meus fere aequalis,
id. Brut. 48 init.:Aristides aequalis fere ruit Themistocli,
Nep. Arist. 1 al. —In gen., contemporary, coeval; and subst., a contemporary, without definite reference to equality in age;c.Livius (Andronicus) Ennio aequalis fuit,
Cic. Brut. 18:Philistus aequalis illorum temporum,
id. Div 1, 20; Liv. 8, 40.—In the comic poets, esp. in connection with amicus, of the same age:2.O amice salve mi atque aequalis, ut vales?
Plaut. Trin. 1, 2, 10; 2, 2, 50; Ter. Heaut. 3, 1, 8; so id. Ad. 3, 4, 26:ne cuiquam suorum aequalium supplex siet,
id. Phorm. 5, 6, 47.—Of things, coexal, coexistent, etc.:B.Deiotari benevolentia in populum Romanum est ipsius aequalis aetati,
is as old as himself, has grown up with him, Cic. Phil. 11, 13:in memoriam notam et aequalem incurro,
i. e. which belongs to our time, id. Brut. 69; id. Leg. 1, 2: ne istud Juppiter sierit urbem in aeternum conditam fragili huic et mortali corpori aequalem esse, i. e. should exist for an equally short time, Liv 28, 28.—Rarely with cum:aequali tecum pubesceret aevo,
Verg. A. 3, 491:fuit cum ea cupressus aequalis,
Plin. 16, 44, 86, § 236.—That can be compared in respect to size or form; of equal size, looking alike, resembling, similar:C.florentes aequali corpore Nymphae,
Verg. Cir. 435:chorus aequalis Dryadum,
a chorus of Dryads alike, id. G. 4, 460.—Uniform, equable, unvarying; virtutes sunt inter se aequales et pares, Cic. de Or, 1, 18;3, 14, 55: nil aequale homini fuit illi,
Hor. S. 1, 3, 9:imber lentior aequaliorque,
and more uniform, Liv. 24, 46:aequali ictu freta scindere, Ov M. 11, 463: Euphranor in quocumque genere excellens ac sibi aequalis,
always equal to himself, Plin. 35, 11, 37, § 128:opus aequali quadam mediocritate,
Quint. 10, 1, 54.—Hence, but rarely, = aequus, of place, equal, uniform, level, smooth, even, plain, both in a horizontal and ascending direction:loca,
Sall. J. 79:terra,
Ov. M. 1, 34:gentes esse sine naribus aequali totius oris planitie,
Plin. 6, 30, 35, § 187:mons aequali dorso continuus,
Tac. A. 4, 47.— Comp. prob. not used.—* Sup.:aequalissima porticus,
Tert. Anim. 17.— Adv.: aequālĭter, equally, uniformly, in the same manner, Cic. Verr. 2, 3, 70; id. Ac. 2, 11; id. Lael. 16, 58; Caes. B. G. 2, 18; Vulg. Deut. 19, 3; ib. 1 Par. 24, 31; ib. Sap. 6, 8.— Comp., Tac. A. 15, 21.— Sup. not used. -
13 labrum
1.lā̆brum, i, n. [root lab, as in labium; v. lambo], a lip.I.Lit.:B.cape cultrum ac seca digitum vel nasum vel labrum,
Plaut. Merc. 2, 2, 39:apes, quas dixisti in labris Platonis consedisse pueri,
Cic. Div. 2, 31, 66:vide ut discidit labrum,
Ter. Ad. 4, 2, 20:labrum superius,
the upper lip, Caes. B. G. 5, 14:(poculis) labra admovere,
Verg. E. 3, 43:labra movere,
Hor. Ep. 1, 16, 60; Juv. 13, 114:sive puer furens impressit memorem dente labris notam,
Hor. C. 1, 13, 12:haec ego mecum Compressis agito labris,
id. S. 1, 4, 137:labra distorquere,
Quint. 1, 11, 9:labra male porrigere, scindere, adstringere, diducere, replicare, in latus trahere,
id. 11, 3, 81: labra labris conserere, to kiss, Cn. Matius ap. Gell. 20, 9, 2:labra labellis ferrummare,
to kiss, Plaut. Mil. 4, 8, 25; so,labra ad labella adjungere,
id. Ps. 5, 1, 14:labra valgiter commovere,
Petr. 26:viscantur labra mariti,
Juv. 6, 466.—Prov.:II.linere alicui labra,
to deceive one, Mart. 3, 42, 2:non in pectore, sed in labris habere bonitatem,
Lact. 3, 16, 4:primis or primoribus labris gustare, or attingere aliquid,
to get a slight taste of, to get only a superficial knowledge of a thing, Cic. N. D. 1, 8, 20:quae ipsi rhetores ne primoribus quidem labris attigissent,
id. de Or. 1, 19, 87:multos vidi qui primoribus labris gustassent genus hoc vitae,
id. Cael. 12, 28:non a summis labris venire,
not to be lightly spoken, Sen. Ep. 10, 3: similem habent labra lactucam, a saying of M. Crassus when he saw an ass eating thistles, and which may be rendered, like lips, like lettuce; meaning, like has met its like, Hier. Ep. 7, 5.—Transf.A.An edge, margin, brim (of a vessel, a ditch, etc.):* B.ut ejus fossae solum tantundem pateret, quantum summa labra distarent,
Caes. B. G. 7, 72:extra duplex vallum fossae circumdedit, interiore labro murum objecit,
Liv. 37, 37, 11:labra doliorum,
Cato, R. R. 107, 1:fontis,
Plin. 31, 2, 19, § 28:lilium resupinis per ambitum labris,
id. 21, 5, 11, § 23; 17, 22, 35, § 168.—Poet., a trench, Aus. de Clar. Urb. 5, 9.—C.Labrum Venerium, a plant growing by rivers, Plin. 25, 13, 108, § 171;2.called also labrum Veneris,
Ser. Samm. 1038.lābrum, i, n. [for lavabrum, q. v.], a basin, a tub for bathing; a vat for treading out grapes:II.labrum si in balineo non est,
Cic. Fam. 14, 20:marmoreo labro aqua exundat,
Plin. Ep. 5, 6, 20:splendentia,
Verg. A. 12, 417:aëna,
id. ib. 8, 22:marmorea duo labra ante fornicem posuit,
Liv. 37, 3, 7:unda labris nitentibus instat,
Stat. S. 1, 5, 49:eluacrum,
Cato, R. R. 11:lupinarium,
id. ib.:olearium,
id. ib. 13; Col. 12, 50, 10 sq.; cf.: spumat plenis vindemia labris, in the full vats or vessels, Verg. G. 2, 6;of a tub or basin for bathing,
Vitr. 5, 10, 4;of a fountain,
Dig. 19, 1, 15.—Poet. transf., a bath:nec Dryades, nec nos videamus labra Dianae,
Ov. F. 4, 761; cf. id. Ib. 481; id. H. 21, 178. -
14 languidus
languĭdus, a, um, adj. [langueo], faint, weak, dull, sluggish, languid (class.; cf.: lassus, fessus, fatigatus, defessus).I.Lit.A.In gen.:B.homines vino languidi,
Cic. Cat. 2, 5, 10; cf.:vino vigiliisque languidus,
id. Verr. 2, 3, 12, § 31:pecus,
id. Fin. 2, 13, 39:boves Collo trahentes languido,
Hor. Epod. 2, 64.— Transf., of things:(oculi) languidi et torpentes,
dull, Quint. 11, 3, 76; cf.:vultus non languidus,
id. 11, 3, 159:flumen,
sluggish, Hor. C. 2, 14, 17; so,aqua,
Liv. 1, 4:ventus,
gentle, mild; Ov. P. 2, 1, 2; cf.carbasa,
hanging loose, not swelled out, Luc. 5, 421:color,
pale, Plin. 12, 12, 26, § 43:ignis,
id. 34, 8, 17, § 79:ictus venarum,
id. 11, 37, 88, § 219:arbor piri,
Pall. Febr. 25, 4; id. Novem. 7, 14.— Comp.:languidioribus nostris vallum scindere (hostes),
Caes. B. G. 3, 5:folia languidiora,
Plin. 22, 20, 24, § 50:vina,
i. e. more mellow, Hor. C. 3, 21, 8.—In partic., faint, weak, languid from sickness, languishing, ill ( poet. and in postAug. prose): lumina, Laurea Tullius poët. ap. Plin. 31, 2, 3, § 8:II.languidior noster si quando est Paulus,
Mart. 9, 86:uxor,
Juv. 1, 122.— Subst.: languĭdus, i, m., the sick man, invalid, Vulg. Johan. 5, 7; id. Matt. 14, 14 al.—Trop., faint, feeble, powerless, inactive, listless, of persons and things:senectus languida atque iners,
Cic. de Sen. 8, 26:philosophus mollis, languidus, enervatus,
id. de Or. 1, 52, 226:si qui antea aut alieniores fuerant aut languidiores,
more sluggish, id. Q. Fr. 1, 2, 5, § 16; cf.:nos etiam languidiores postea facti sumus,
id. Phil. 8, 7, 21:illi beati, quos nullae futtiles laetitiae exultantes languidis liquefaciunt voluptatibus,
id. Tusc. 5, 6, 16; Caes. B. G. 3, 5:esse remisso ac languido animo,
id. B. C. 1, 21:languidiore credo studio in causa fuistis,
Cic. Lig. 9, 28:oratio languidior,
Quint. 4, 1, 67:auctoritas patrum,
weak, Plin. 15, 29, 36, § 121:Romani... fessi lassique erant: tamen instructi intentique obviam procedebant. Nam dolus Numidarum nihil languidi neque remissi patiebatur,
Sall. J. 53, 6:oculos ubi languida pressit quies,
producing languor, Verg. A. 12, 908.— Sup. seems not to occur. —Hence, adv.: languĭdē, in a languid manner, faintly, feebly, slowly, languidly (class.):procedere,
Col. 11, 1, 17:nutare,
Plin. 18, 7, 10, § 53:agere,
Petr. 98:palmae languide dulces,
slightly, Plin. 13, 4, 7, § 34. — Comp.:languidius in opere versari,
Caes. B. G. 7, 27:dictum languidius,
more faintheartedly, spiritlessly, Cic. Tusc. 5, 9, 25.— Sup. seems not to occur. -
15 natatus
nătātus, ūs, m. [id.], a swimming (postAug.), Stat. S. 1, 5, 25:piscium natatu,
Pall. 1, 17, 2:fluvios natatu scindere,
Claud. IV. Cons. Hon. 347; cf. id. Rapt. Pros. 3, 333. -
16 obsonium
obsōnĭum or ops-, ii, n., = opsônion, that which is eaten with bread; victuals, viands, esp. fish:tu facito obsonatum nobis sit opulentum obsonium,
Plaut. Bacch. 1, 1, 64:curare,
id. Merc. 3, 3, 22:obsonare,
id. Stich. 3, 1, 36:scindere,
Sen. Vit. Beat. 17, 2; Plin. 31, 7, 41, § 87:coëmere,
Hor. S. 1, 2, 9:opsonia rancidula,
Juv. 11, 134.—Also of fruit, Plin. 15, 19, 21, § 82. -
17 Paenula
1.paenŭla ( pēn-), ae, f., a woollen outer garment covering the whole body, a kind of cloak or mantle, worn on journeys, and also in the city in rainy weather (cf.: laena, lacerna): paenulam in caput induce, ne te noscat, Pompon. ap. Non. 537, 8;II.so Lucil. ib.: paenulā irretitus,
Cic. Mil. 20, 54:incolumi Rhodos... facit quod Paenula solstitio,
Hor. Ep. 1, 11, 18; Plin. 8, 48, 73, § 190: non quaerenda est homini, qui habet virtutem, paenula in imbri, Varr. ap. Non. 537, 12: et multo stillaret paenula nimbo, Juv. 5, 79; cf.Varr. ap. Non. l. l.: paenulis intra Urbem frigoris causā ut senes uterentur, permisit... matronas tamen intra Urbem paenulis uti vetuit,
Lampr. Alex. Sev. 27; Vulg. 2 Tim. 4, 13.—In later times also worn by orators, Tac. Or. 39.—Prov.: paenulam alicui scindere, i. e. to press one strongly to stay (opp.:vix paenulam alicui attingere),
Cic. Att. 13, 33, 4.—Transf., a covering, cover, envelope, protection, Varr. ap. Non. 448, 27:2.libertas paenulast tergo tuo,
Plaut. Most. 4, 2, 75 Lorenz:ne paenula desit olivis,
Mart. 13, 1, 1:supra catinum paenula, ut infundibulum inversum, est attemperata,
Vitr. 10, 12.Paenŭla, ae, m., a Roman surname, Liv. 25, 19, 9. -
18 paenula
1.paenŭla ( pēn-), ae, f., a woollen outer garment covering the whole body, a kind of cloak or mantle, worn on journeys, and also in the city in rainy weather (cf.: laena, lacerna): paenulam in caput induce, ne te noscat, Pompon. ap. Non. 537, 8;II.so Lucil. ib.: paenulā irretitus,
Cic. Mil. 20, 54:incolumi Rhodos... facit quod Paenula solstitio,
Hor. Ep. 1, 11, 18; Plin. 8, 48, 73, § 190: non quaerenda est homini, qui habet virtutem, paenula in imbri, Varr. ap. Non. 537, 12: et multo stillaret paenula nimbo, Juv. 5, 79; cf.Varr. ap. Non. l. l.: paenulis intra Urbem frigoris causā ut senes uterentur, permisit... matronas tamen intra Urbem paenulis uti vetuit,
Lampr. Alex. Sev. 27; Vulg. 2 Tim. 4, 13.—In later times also worn by orators, Tac. Or. 39.—Prov.: paenulam alicui scindere, i. e. to press one strongly to stay (opp.:vix paenulam alicui attingere),
Cic. Att. 13, 33, 4.—Transf., a covering, cover, envelope, protection, Varr. ap. Non. 448, 27:2.libertas paenulast tergo tuo,
Plaut. Most. 4, 2, 75 Lorenz:ne paenula desit olivis,
Mart. 13, 1, 1:supra catinum paenula, ut infundibulum inversum, est attemperata,
Vitr. 10, 12.Paenŭla, ae, m., a Roman surname, Liv. 25, 19, 9. -
19 usque
usquĕ, adv. [us- for ubs-, from ubi with locative s; and que for qued, old abl. of quis; v. Corss. Ausspr. 2, 471; 838; cf.: quisque, usquam].I.Lit., all the way to or from any limit of space, time, etc. (cf.: fine, tenus); of place, all the way, right on, without interruption, continuously, constantly.A.With prepositions.1.With ab:2.qui a fundamento mihi usque movisti mare,
Plaut. Rud. 2, 6, 55:usque a mari supero Romam proficisci,
Cic. Clu. 68, 192:ex omnibus spectaculis usque a Capitolio plausus excitatus,
id. Sest. 58, 124:usque a rubro mari,
Nep. Hann. 2, 1.— Poet.:Dardaniam Siculo prospexit ab usque Pachyno,
Verg. A. 7, 289 (sometimes as one word, v. abusque).—With ex:3.usque ex ultimā Syriā atque Aegypto navigare,
Cic. Verr. 2, 5, 60, § 157. —With ad:4.usque a Dianio ad Sinopen navigaverunt,
Cic. Verr. 2, 1, 34, § 87:ab imis unguibus usque ad verticem summum,
id. Rosc. Com. 7, 20:usque ad Iconium,
id. Fam. 3, 8, 4:ab Atticā ad Thessaliam usque,
Plin. 4, 12, 21, § 63:usque ad Numantiam misit,
Cic. Dejot. 7, 19:usque ad castra hostium accessit,
Caes. B. G. 1, 51 ( poet. and post-Aug. ad usque; often as one word, v. adusque).—With in and acc.:5.cum ad eum usque in Pamphyliam legatos misissent,
Cic. Imp. Pomp. 12, 35:portūs usque in sinūs oppidis et ad urbis crepidines infusi,
id. Rep. 3, 31, 43.—With trans:6. B.trans Alpes usque transfertur,
Cic. Quint. 3, 12.—With adverbs of place:2.quod eos usque istinc exauditos putem,
Cic. Att. 1, 14, 4.—Esp., with quaque (less correctly as one word, usquequaque; v. II. A. 3. e. and II. B. 3. infra), everywhere: non usque quaque idoneum invenias locum, ubi, etc., Afran. ap. Non. p. 518, 6 (Com. Rel. v. 198 Rib.):C. 1.immo vero, quom usquequaque umbra'st, tamen Sol semper hic est,
Plaut. Most. 3, 2, 79:mari terrāque illas usque quaque quaeritat,
id. Poen. prol. 105:aut undique religionem tolle, aut usque quaque conserva,
Cic. Phil. 2, 43, 110:effugere non est, Flacce, basiatores. Instant... occurrunt, et hinc et illinc, usquequaque, quacunque,
Mart. 11, 98, 3; cf.:QVAQVE VSQVE,
Inscr. Grut. 611, 13.—With names of towns (class.; acc. to Reisig. Vorles. p. 216, usque ad Numantiam means all the way to the town, i. e. to its walls or gates: usque Numantiam, all the way to or into it, implying entrance of the town; cf.2.the passages cited infra): theatrum ita resonans, ut usque Romam significationes vocesque referantur,
Cic. Q. Fr. 1, 1, 14, § 42:Miletum usque? obsecro,
Ter. Ad. 4, 5, 21.—With other names than those of towns (post-Aug.):II.ab hac (sc. Siciliā) Cretam usque Siculum (mare) vocat,
Plin. 3, 5, 10, § 75:imperium usque extremos Orientis terminos prolatum,
Just. 7, 1, 4:terminos usque Libyae,
id. 1, 1, 5:ab Atticā Thessaliam usque,
Plin. 4, 12, 21, § 63:ab eo usque Jovem,
id. 2, 22, 20, § 84:horrendus ab astris Descendit vos usque fragor,
Stat. Th. 11, 89.—Meton.A.Of time, all the time, continually, perpetually, all the while from or to a period, as long or as far as, until.1.With prepositions.a.With ab:b.mihi magna cum eo jam inde usque a pueritiā Fuit semper familiaritas,
Ter. Heaut. 1, 2, 9:primus esses memoriter Progeniem nostram usque ab avo proferens,
id. Phorm. 2, 3, 48:augures omnes usque a Romulo,
Cic. Vatin. 8, 20:opinio jam usque ab heroicis ducta temporibus,
from as far back as the heroic ages, id. Div. 1, 1, 1:usque a Thale Milesio,
id. N. D. 1, 33, 91:bona paterna et avita et usque a nobis repetita,
id. Cael. 14, 34.—With ad:2.usque a mane ad vesperum,
Plaut. Am. 1, 1, 97:a mane ad noctem usque in foro dego diem,
id. Most. 3, 1, 3:inde usque ad diurnam stellam crastinam potabimus,
id. Men. 1, 2, 62; cf. Cic. Rep. 1, 16, 25:ille nihil difficilius esse dicebat, quam amicitiam usque ad extremum vitae diem permanere,
id. Lael. 10, 33:deinceps retro usque ad Romulum,
as far as, up to, id. Rep. 1, 37, 58.—With acc. (post-Aug.):3.paucae, aegre se defen dentes, usque tempora Alexandri Magni duraverunt,
Just. 2, 4, 32:a rege Romulo usque Caesarem Augustum,
Flor. 1, prooem. 1 (al. usque in).—With adverbs.a.With inde:b.pueritiae memoriam recordari ultimam, inde usque repetens, etc.,
Cic. Arch. 1, 1.—With antehac:c.ut animus in spe usque antehac attentus fuit, Ita, etc.,
Ter. And. 2, 1, 3.—With adhuc:d.quod occultatum'st usque adhuc nunc non potest,
Plaut. Aul. 2, 3, 10:qui me tam leni passus animost usque adhuc facere, etc.,
Ter. And. 1, 5, 27:cessatum usque adhuc est,
until now, hitherto, id. Ad. 4, 4, 23:qui mos usque adhuc est retentus,
Cic. Rep. 2, 20, 35:usque adhuc certe animum meum probastis,
Suet. Dom. 18; v. adhuc, II. A.—With eo:e.tamen usque eo se tenuit, quoad, etc.,
Cic. Dejot. 4, 11:usque eo animadverti eum jocari,
id. Rosc. Am. 22, 60; v. 2. eo, II. C.—With quaque, continually, always:f.Chrusalus mihi usque quaque loquitur nec recte,
Plaut. Bacch. 4, 4, 83: usque quaque sapere oportet, Poët. ap. Cic. Fam. 7, 16, 1; so,usque quaque,
Cat. 39, 2; Plin. Ep. 7, 20, 2; 1, 7, 5; Gell. 16, 3, 1:usquequaque, de hoc cum dicemus,
whenever, Cic. Att. 4, 9, 1.—Opp. nusquam: atque hoc non alienum est, quod ad multa pertineat, ne aut nusquam aut usquequaque dicatur, hic admonere,
Cic. Inv. 2, 21, 63.—With dum:g.usque dum regnum optinebit Juppiter,
Plaut. Men. 5, 1, 28: conplebo familiam adeo usque satietatem dum capiet pater, id. Am. 1, 2, 9:usque id egi dudum, dum loquitur pater,
Ter. Heaut. 5, 2, 30; Cato, R. R. 156:mihi quidem usque curae erit, quid agas, dum, quid egeris, sciero,
Cic. Fam. 12, 19, 3; id. Verr. 2, 1, 5, § 12; 2, 1, 6, § 16; Hor. C. 3, 30, 7; cf. dum, I. B. 1. b. —With interea:h.nam usque dum ille vitam colet Inopem... Interea usque illi de me supplicium dabo,
Ter. Heaut. 1, 1, 84 sqq.—With donec:k.ibo odorans quasi canis venaticus Usque donec persecutus volpem ero vestigiis,
Plaut. Mil. 2, 2, 114. —With quoad:1.usque illum, quoad ei nuntiatum esset consules descendisse, omnibus exclusis commentatum, etc.,
Cic. Brut. 22, 87:dandum ordeum, usque quoad erunt lactentes,
Varr. R. R. 2, 7, 12.—With adeo:m. B.usque adeo in periculo fuisse, quoad, etc.,
Cic. Sest. 38, 82; cf. Cato, R. R. 67:instare usque adeo, donec se adjurat,
Plaut. Cist. 2, 3, 40; id. Rud. 3, 5, 32: usque adeo, dum, C. Gracch. ap. Gell. 10, 3, 5; cf. Plaut. Am. 1, 2, 10 sub f. supra.—In other relations.1. a.Absol.:b.ego vapulando, ille verberando, usque ambo defessi sumus,
Ter. Ad. 2, 2, 5 Fleck. (al. verberando usque, ambo:incerta est distinctio, Don. ad loc.): poenasque dedit usque superque (= usque eo quod satis esset),
Hor. S. 1, 2, 65.—With ad:c. d.usque ad ravim poscam,
Plaut. Aul. 2, 5, 10:usque ad necem,
Ter. And. 1, 2, 28:hoc malum usque ad bestias perveniat,
Cic. Rep. 1, 43, 67:usque ad eum finem, dum, etc.,
id. Verr. 1, 6, 16; v. dum: assenserunt consules designati, omnes etiam consulares usque ad Pompeium, up to, i. e. except Pompey, Plin. Ep. 2, 11, 20.—With terminal adverbs:2.Anco regi familiaris est factus (sc. L. Tarquinius) usque eo, ut, etc.,
Cic. Rep. 2, 20, 35; v. eo, under is fin.:usque quo non vis subici mihi?
how long? Vulg. Exod. 10, 3; cf. quousque.—Right on, always, without stop, continuously, constantly, incessantly: Ep. Ne abeas, priusquam ego ad te venero. Ap. Usque opperiar, Plaut. Ep. 2, 2, 122:3.Ctesipho me pugnis miserum Usque occidit,
Ter. Ad. 4, 2, 20:an usque In nostrum jacies verba superba caput?
Prop. 2, 8, 16:cantantes licet usque, minus via laedit, eamus,
Verg. E. 9, 64; cf.:nec vidisse semel satis est, juvat usque morari,
id. A. 6, 487:naturam expelles furcā, tamen usque recurret,
Hor. Ep. 1, 10, 24.—Repeated:allatres licet usque nos et usque,
Mart. 5, 60, 1:ergo, qui prius usque et usque et usque Furum scindere podices solebam,
Auct. Priap. 78.—Esp.: usque quāque (less correctly as one word, usquequaque), in every thing, on every occasion:nolite usque quaque idem quaerere,
Cic. Verr. 2, 5, 5, § 10:an hoc usque quaque, aliter in vitā?
id. Fin. 5, 30, 91 Madv. ad loc.:et id usquequaque quantum sit appareat,
in each particular, id. Or. 22, 73; Plin. Ep. 7, 12, 5:religionum usque quaque contemptor, praeter unius Deae Syriae,
Suet. Ner. 56 init. -
20 velum
vēlum, i, n. [root var, to cover; cf. vellus, and v. Corss. Ausspr. 1, 459], a cloth, covering, awning, curtain, veil:II.tabernacula carbaseis intenta velis,
Cic. Verr. 2, 5, 12, § 30:velis amictos non togis,
id. Cat. 2, 10, 22:eadem (i. e. uxor) si quando recito, in proximo, discreta velo, sedet,
Plin. Ep. 4, 19, 3.—So of chamber-curtains, hangings, Suet. Claud. 10; Juv. 6, 228; 9, 105:adlevare,
Sen. Ep. 80, 1.—Of the awnings stretched over the theatre or other public places as a protection from the sun, Lucr. 4, 75; Prop. 4 (5), 1, 15; Ov. A. A. 1, 103; Inscr. Orell. 2219; Val. Max. 2, 4, 6; cf. Plin. 19, 1, 6, § 23:multis simulationum involucris tegitur et quasi velis quibusdam obtenditur unius cujusque natura,
Cic. Q. Fr. 1, 1, 5, § 15.—Esp., a sail (in good prose usually in plur.).(α).Plur.:(β).scindere vela,
Plaut. Trin. 4, 1, 18:ad id, unde aliquis flatus ostenditur, vela do,
Cic. de Or. 2, 44, 187:dare,
id. Or. 23, 75; Liv. 31, 45, 11; Quint. 10, 3, 7; Hor. C. 1, 34, 4:facere,
Cic. Tusc. 4, 4, 9; Verg. A. 5, 281; cf.fieri,
Cic. Verr. 2, 5, 34, § 88:pandere,
Quint. 6, 1, 52:solvere,
Verg. A. 4, 574:deducere,
Ov. M. 3, 663:dirigere ad castra Corneliana,
Caes. B. C. 2, 25:quo utinam velis passis pervehi liceat!
Cic. Tusc. 1, 49, 119:contrahere,
id. Att. 1, 16, 2; Quint. 12, praef. § 4; Hor. C. 2, 10, 24:subducere, Auct. B. Alex. 45, 3: legere,
Verg. G. 1, 373:tendunt vela Noti,
id. A. 3, 268:ventis inplere,
id. ib. 7, [p. 1966] 23:classem velis aptare,
id. ib. 3, 472.— Poet., of wings:pennarum,
Lucr. 6, 744. —Sing.:b.navale velum,
Macr. S. 5, 21, 5:in pontum vento secundo, velo passo pervenit,
Plaut. Stich. 2, 2, 45; id. Mil. 4, 8, 7; id. Ep. 1, 1, 47; Verg. A. 1, 103; 1, 400; Ov. H. 13, 101:pleno concita velo puppis,
id. M. 7, 491; 11, 483 al.—Prov.: remis velisque, with oars and sails, i. e. with tooth and nail, with might and main:B.res velis, ut ita dicam, remisque fugienda,
Cic. Tusc. 3, 11, 25; cf.:remigio veloque quantum potis es festina et fuge,
Plaut. As. 1, 3, 5 (cf. the similar phrase, remis ventisque, sub remus); cf.:non agimur tumidis velis,
Hor. Ep. 2, 2, 201:plenissimis velis navigare,
Cic. Dom. 10, 24.—Trop.:utrum panderem vela orationis statim, an, etc.,
Cic. Tusc. 4, 5, 9:dare vela Famae,
Mart. 8, 70, 6:voti contrahe vela tui,
Ov. P. 1, 8, 72:velis majoribus,
with more zeal, id. A. A. 2, 725; id. F. 2, 3:in quo tu ingenii simul dolorisque velis latissime vectus es,
Plin. Ep. 4, 20, 2:dedimus vela indignationi, dedimus irae,
id. ib. 6, 33, 10:pande vela, ac, si quando alias, toto ingenio vehere,
id. ib. 8, 4, 5.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
scindere — / ʃindere/ [dal lat. scindĕre ] (pass. rem. scissi, scindésti, ecc.; part. pass. scisso ). ■ v. tr. 1. a. [allontanare l uno dall altro due o più elementi prima uniti, anche fig. e con la prep. in del secondo arg.: s. un dipartimento in due ]… … Enciclopedia Italiana
scindere — scìn·de·re v.tr. CO 1. frazionare un insieme in parti distinte Sinonimi: disgiungere, dissociare. Contrari: agglomerare, unire, unificare. 2. fig., distinguere, separare, dividere: scindere un argomento in due tematiche Contrari: unire, unificare … Dizionario italiano
scindere — {{hw}}{{scindere}}{{/hw}}A v. tr. (pass. rem. io scissi , tu scindesti ; part. pass. scisso ) 1 Separare, dividere (spec. fig.): scindere un partito; scindere le proprie responsabilità. 2 (chim.) Frazionare un composto in altri più semplici. B v … Enciclopedia di italiano
scindere — A v. tr. 1. separare, dividere, disgregare, staccare, isolare □ rompere, spezzare, tagliare 2. (chim.) frazionare CONTR. attaccare, congiungere, ricongiungere □ unire, riunire, associare, assommare, legare, collegare, connettere, aggregare,… … Sinonimi e Contrari. Terza edizione
Scindere glaciem. — См. Лед разбит … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
scission — [ sisjɔ̃ ] n. f. • 1486; lat. scissio, de scindere → scinder 1 ♦ Action, fait de se scinder (en parlant d un groupe, d un parti). ⇒ division, partage, schisme, séparation. Désaccord provoquant une scission. La scission du parti socialiste. Faire… … Encyclopédie Universelle
scinder — [ sɛ̃de ] v. tr. <conjug. : 1> • 1790; « retrancher » 1539; lat. scindere « fendre, diviser » ♦ Couper, diviser (en parlant de choses abstraites ou de groupes). ⇒ décomposer. Scinder la question, le problème. Pronom. Le parti s est scindé… … Encyclopédie Universelle
escindir — (Del lat. scindere, rasgar, rajar.) ► verbo transitivo/ pronominal 1 Cortar o dividir una cosa en partes: ■ con el bisturí escindió la zona afectada; la corporación se escindió por desavenencias internas. 2 FÍSICA NUCLEAR Romper un núcleo atómico … Enciclopedia Universal
rescinder — [ resɛ̃de; rəsɛ̃de ] v. tr. <conjug. : 1> • 1460 ; « réduire en retranchant » 1406; lat. jurid. rescindere « annuler », de scindere « couper » ♦ Dr. Déclarer de nul effet (un jugement, une convention). ⇒ annuler, casser. ● rescinder verbe… … Encyclopédie Universelle
scissile — [ sisil ] adj. • 1611; la pierre nommée... scissile 1561; lat. scissilis, de scindere → scinder ♦ Géol. Vieilli Qui peut être fendu en feuillets ou en lamelles (⇒ fissile). L ardoise est une roche scissile. ⇒SCISSILE, adj. MINÉR., vieilli. Qui se … Encyclopédie Universelle
scissure — [ sisyr ] n. f. • av. 1478; lat. scissura, de scindere ♦ Anat. Ligne de soudure entre certains os (⇒ fissure, suture). Sillon séparant des hémisphères ou des lobes du cerveau, des lobes pulmonaires. Scissure inter hémisphérique, qui sépare les… … Encyclopédie Universelle