Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

sanies

  • 1 sanies

    sănĭes, em, e, f. [a weakened form of sanguis].
    I.
    Diseased or corrupted blood, bloody matter, sanies (cf.:

    pus, tabes): ex his (vulneribus ulceribusque) exit sanguis, sanies, pus. Sanguis omnibus notus est: sanies est tenuior hoc, varie crassa et glutinosa et colorata: pus crassissimum albidissimumque, glutinosius et sanguine et sanie, etc.,

    Cels. 5, 26, 20: saxa spargens tabo, sanie et sanguine atro, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 107, and id. ap. Cic. Pis. 19 (Trag. v. 414 Vahl.); Cato, R. R. 157, 3; Pac. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 106 (Trag. Rel. p. 84 Rib.);

    (with tabo),

    Verg. A. 8, 487; 3, 618; 3, 625; 3, 632; id. G. 3, 493:

    saniem conjecto emittite ferro,

    Ov. M. 7, 338; Tac. A. 4, 49 al.—
    II.
    Transf., of similar fluids ( poet. and in post-Aug. prose): (Laocoon) Perfusus sanie vittas atroque veneno, venomous slaver of the serpent, Verg. A. 2, 221; cf.:

    nullā sanie polluta veneni,

    Luc. 6, 457; so,

    colubrae saniem vomunt,

    Ov. M. 4, 493:

    serpentis,

    Sil. 6, 276; 6, 678; 12, 10.—Of Cerberus, Hor. C. 3, 11, 19.—Of matter flowing from the ear, Plin. 27, 7, 28, § 50.—Of the humor of spiders, Plin. 29, 6, 39, § 138.—Of the liquor of the purple-fish, Plin. 9, 38, 62, § 134; 35, 6, 26, § 44.—Of the watery part of olives, Plin. 15, 3, 3, § 9; cf.

    amurcae,

    Col. 1, 6 fin. —Of pickle, brine, Manil. 5, 671:

    auri, i. e. chrysocolla,

    mountain-green, Plin. 33, prooem. 2, § 4.

    Lewis & Short latin dictionary > sanies

  • 2 saniēs

        saniēs —, acc. em, abl. ē, f    diseased blood, bloody matter, gore, sanies: saxa spargens sanguine atro, Enn. ap. C.: domus sanie (foeda), V.: sanie expersa Limina, V.: saniem coniecto emittite ferro, O.—A corrupt foam, venom, slaver: Perfusus sanie vittas, V.: colubrae saniem vomunt, O.: sanies manet Ore trilingui (of Cerberus), H.
    * * *
    ichorous/bloody matter/pus discharged from wound/ulcer; other such fluids

    Latin-English dictionary > saniēs

  • 3 exanio

    ex-sănĭo ( exan-), āre, v. a. [sanies], to free from matter or corruption, to cause to suppurate, to cleanse, dress a wound, etc. (post-Aug.).
    I.
    Lit.:

    vulnus (sal aridus),

    Cels. 5, 27.— Transf.:

    pressam bacam,

    to press out the juice, Col. 12, 47, 10:

    sinapi,

    id. 12, 57, 2:

    salsuram carnis,

    id. 12, 55, 2:

    veterani, quamvis confossi, patienter et sine gemitu velut aliena corpora exsaniari patiuntur,

    Sen. Cons. ad Helv. 3, 1.—
    II.
    Trop.:

    amaritudinem et pallorem,

    i. e. to extract, remove, Col. 12, 55.

    Lewis & Short latin dictionary > exanio

  • 4 exsanio

    ex-sănĭo ( exan-), āre, v. a. [sanies], to free from matter or corruption, to cause to suppurate, to cleanse, dress a wound, etc. (post-Aug.).
    I.
    Lit.:

    vulnus (sal aridus),

    Cels. 5, 27.— Transf.:

    pressam bacam,

    to press out the juice, Col. 12, 47, 10:

    sinapi,

    id. 12, 57, 2:

    salsuram carnis,

    id. 12, 55, 2:

    veterani, quamvis confossi, patienter et sine gemitu velut aliena corpora exsaniari patiuntur,

    Sen. Cons. ad Helv. 3, 1.—
    II.
    Trop.:

    amaritudinem et pallorem,

    i. e. to extract, remove, Col. 12, 55.

    Lewis & Short latin dictionary > exsanio

  • 5 mano

    māno, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [prob. for mad-no; Sanscr. madas, drunkenness; Gr. madaros, flowing; cf.: madeo, madidus; also Gr. manos], to flow, run, trickle, drop, distil, etc.
    I.
    Lit.
    (α).
    Neutr.: manat omni corpore sudor, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 399); cf.:

    manat item nobis e toto corpore sudor,

    Lucr. 6, 944:

    gelidus toto manabat corpore sudor,

    Verg. A. 3, 175:

    tepidae manant ex arbore guttae,

    Ov. M. 10, 500:

    fons manat,

    id. ib. 9, 664:

    cruor,

    id. ib. 13, 887:

    lacrima,

    Hor. Ep. 1, 17, 59:

    sanies,

    id. C. 3, 11, 19:

    Herculis simulacrum multo sudore manavit,

    dripped with much sweat, Cic. Div. 1, 34, 74:

    signa Lanuvii cruore manavere,

    dripped with gore, Liv. 23, 31, 15:

    cultrum ex volnere extractum manante cruore prae se tenens,

    Liv. 1, 59, 1:

    alvei manantes per latera et fluctu superurgente,

    leaking through the joints of the side, Tac. A. 2, 23:

    longā manantia labra salivā,

    Juv. 6, 623.—
    (β).
    Act., to give out, shed, pour forth:

    Indica gemma in attritu sudorem purpureum manat,

    gives out, Plin. 37, 10, 61, § 170:

    lacrimas marmora manant,

    Ov. M. 6, 312.— Poet.: fidis enim manare poëtica mella Te solum, to distil poetic honey, i. e. to be a poet, Hor. Ep. 1, 19, 44.—
    B.
    Transf., of things not fluid, to flow, diffuse or extend itself, to spread:

    aër, qui per maria manat,

    Cic. N. D. 1, 15, 40:

    sonitus per aures,

    Lucr. 6, 927:

    multa a luna manant, et fluunt,

    Cic. N. D. 2, 19, 50:

    manat dies ab oriente,

    Varr. L. L. 6, § 4 Müll.: manare solem antiqui dicebant, cum solis orientis radii splendorem jacere coepissent, Paul. ex Fest. p. 158 Müll.—
    II.
    Trop., to diffuse or extend itself, to spread, get abroad:

    cum malum manaret in dies latius,

    daily spreads farther, Cic. Phil. 1, 2, 5; cf.:

    malum manavit per Italiam,

    id. Cat. 4, 3, 6:

    manat tota urbe rumor,

    Liv. 2, 49:

    manat et funditur disserendi ratio per omnes partis sapientiae,

    Cic. Tusc. 5, 25, 72:

    cum tristis a Mutina fama manaret,

    id. Phil. 4, 6, 15:

    nomen usque ad Pythagorae manavit aetatem,

    id. ib. 5, 3, 8:

    fidei bonae nomen manat latissime,

    id. Off. 3, 17, 70:

    manavit ea benignitas ex urbe etiam in castra,

    Liv. 24, 18.—
    B.
    Esp., to flow, spring, arise, proceed, emanate, have its origin, originate from any thing:

    peccata ex vitiis manant,

    Cic. Par. 3, 1, 22:

    omnis honestas manat a partibus quattuor,

    id. Off. 1, 43, 152:

    ab Aristippo Cyrenaica philosophia manavit,

    id. de Or. 3, 17, 62:

    unde omnia manant, videre,

    id. ib. 3, 2, 27.—
    C.
    To escape, be forgotten:

    omne supervacuum pleno de pectore manat,

    Hor. A. P. 337.

    Lewis & Short latin dictionary > mano

  • 6 russeolus

    russĕŏlus, a, um, adj. dim. [russeus], somewhat red, reddish: sanies, Prud. steph. 11, 130.

    Lewis & Short latin dictionary > russeolus

  • 7 saniosus

    sănĭōsus, a, um, adj [sanies], full of bloody matter, sanious: partus, Plin. (perh. Nigid. ap. Plin.) 7, 15, 13, § 66.

    Lewis & Short latin dictionary > saniosus

  • 8 tabeo

    tābĕo, ēre, v. n. [tabes], to melt, melt down or away, to waste away, consume ( poet.).
    I.
    Lit.:

    aliis rebus concrescunt semina membris, Atque aliis extenuantur tabentque vicissim,

    Lucr. 4, 1262:

    corpora tabent,

    Ov. M. 7, 541:

    tabentes genae,

    Verg. A. 12, 221:

    tabens sanies,

    Stat. Th. 4, 364:

    sale tabentes artus in litore ponunt,

    dripping, Verg. A. 1, 173.—
    II.
    Trop., to waste away, vanish: seditio tabetne an numeros augificat suos? Enn. ap. Non. 76, 2 (Trag. v. 105 Vahl.).

    Lewis & Short latin dictionary > tabeo

  • 9 tabificus

    tābĭfĭcus, a, um, adj. [id.], melting, dissolving, wasting, infectious, corroding:

    radii (solis),

    Lucr. 6, 737:

    venenum lentum atque tabificum,

    Suet. Tib. 73; so,

    seps,

    Luc. 9, 723:

    aër,

    id. 5, 911:

    urina,

    Plin. 8, 37, 56, § 134:

    sanies,

    Sil. 6, 276:

    caeli vitia,

    Sen. Oedip. 79: terram edisse his tabificum est, Plin. 8, 10, 10, § 29: tabificae mentis perturbationes, * Cic. Tusc. 4, 16, 36.

    Lewis & Short latin dictionary > tabificus

  • 10 tabum

    tābum, i, o, um, n. ( masc.:

    tabum fluentem,

    Sen. Herc. Oet. 520; cf. Charis. p. 19 P.) [tabes].
    I.
    Lit., corrupt moisture, matter, corruption, putrid gore, etc. ( poet. and in post-Aug. prose): saxa spargens tabo, sanie et sanguine atro, Enn. ap. Cic. Pis. 19, 43; id. Tusc. 1, 44, 107 (Trag. v. 414 Vahl.); Verg. A. 3, 29; 3, 626; 8, 487; Ov. M. 2, 760; 6, 646; 14, 190; Hor. Epod. 5, 65; Tac. H. 2, 70.— Gen. tabi, Luc. 6, 547. —
    * B.
    Poet., like sanies, of the liquor of the purple-fish, [p. 1833] Stat. S. 1, 2, 125.—
    II.
    Transf., abstr., an infectious disease, a plague, pest, pestilence (very rare):

    turpi dilapsa cadavera tabo,

    Verg. G. 3, 557; cf.:

    corpora affecta tabo,

    Liv. 4, 30, 4:

    pallidaque exsangui squalebant corpora tabo,

    Ov. M. 15, 627:

    infecit pabula tabo,

    Verg. G. 3, 481.

    Lewis & Short latin dictionary > tabum

  • 11 viperina

    vīpĕrīnus, a, um, adj. [id.].
    I.
    Of a viper, serpent, or snake.
    A.
    Adj.:

    caro,

    Plin. 7, 2, 2, § 27:

    sanguis,

    Hor. C. 1, 8, 9; cf.

    cruor,

    id. Epod. 3, 6:

    sanies,

    Plin. 11, 53, 115, § 279: morsus, Att. ap. Cic. Fin. 2, 29, 94; id. Tusc. 2, 7, 19:

    nodo coërces viperino Bistonidum,

    Hor. C. 2, 19, 19.—
    B.
    Subst.: vīpĕrīna, ae, f. (herba), a plant, called also serpentaria, dragonwort, App. Herb. 5. —
    II.
    Serpent - formed, serpent-like:

    cauda (chamaeleonis) implicans se viperinis orbibus,

    Plin. 8, 33, 51, § 121.

    Lewis & Short latin dictionary > viperina

  • 12 viperinus

    vīpĕrīnus, a, um, adj. [id.].
    I.
    Of a viper, serpent, or snake.
    A.
    Adj.:

    caro,

    Plin. 7, 2, 2, § 27:

    sanguis,

    Hor. C. 1, 8, 9; cf.

    cruor,

    id. Epod. 3, 6:

    sanies,

    Plin. 11, 53, 115, § 279: morsus, Att. ap. Cic. Fin. 2, 29, 94; id. Tusc. 2, 7, 19:

    nodo coërces viperino Bistonidum,

    Hor. C. 2, 19, 19.—
    B.
    Subst.: vīpĕrīna, ae, f. (herba), a plant, called also serpentaria, dragonwort, App. Herb. 5. —
    II.
    Serpent - formed, serpent-like:

    cauda (chamaeleonis) implicans se viperinis orbibus,

    Plin. 8, 33, 51, § 121.

    Lewis & Short latin dictionary > viperinus

  • 13 visco

    visco, āvi, ātum, 1, v. a., to smear, besmear:

    cum se inter articulorum conjunctiones usu commotionum viscaverit (sanies),

    Theod. Prisc. 2, 21:

    spirat et hinc miseri viscantur labra mariti,

    are glued, smeared, Juv. 6, 463.

    Lewis & Short latin dictionary > visco

См. также в других словарях:

  • sanies — f. patol. Derrame de una herida o úlcera; el contenido suele ser purulento, sanguinolento y fétido. Medical Dictionary. 2011 …   Diccionario médico

  • sanies — (Del lat. sanĭes). f. Med. icor …   Diccionario de la lengua española

  • Sanies — Sa ni*es, n. [L.] (Med.) A thin, serous fluid commonly discharged from ulcers or foul wounds. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Sanĭes — (lat.), schlechter Eiter od. Jauche …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Sanĭes — (lat.), dünnflüssiger Eiter, Jauche …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Sanies — Sanĭes (lat.), Jauche, blutiger Eiter; saniös, eiterig …   Kleines Konversations-Lexikon

  • sanies — [sā′nē ēz΄] n. [L] a thin, often greenish, serous discharge from a wound or ulcer sanious [sā′nēəs] adj …   English World dictionary

  • sanies — ► sustantivo femenino MEDICINA Líquido seroso sin pus propio de algunas úlceras malignas. IRREG. plural sanies * * * sanie o sanies (del lat. «sanĭes») f. Med. *Icor (secreción de las úlceras). * * * sanies. (Del lat. sanĭes) …   Enciclopedia Universal

  • sanies — /say nee eez /, n. Pathol. a thin, often greenish, serous fluid that is discharged from ulcers, wounds, etc. [1555 65; < L sanies] * * * …   Universalium

  • sanies — A thin, blood stained, purulent discharge. [L.] * * * sa·ni·es sā nē .ēz n, pl sanies a thin blood tinged seropurulent discharge from ulcers or infected wounds compare ICHOR * * * n. a foul smelling watery discharge from a wound or ulcer,… …   Medical dictionary

  • Sanies — Supersane people, who upon closer study, may in fact prove to be insane. Can you believe all the bloody Sanies out Christmas shopping today? …   Dictionary of american slang

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»