Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

sagulum

  • 1 sagulum

        sagulum ī, n dim.    [sagum], a small military cloak, travelling-cloak, C., Cs., L., V., Ta.
    * * *
    cloak, traveling cloak

    Latin-English dictionary > sagulum

  • 2 sagulum

    săgŭlum, i, n. dim. [sagum], a small military cloak (usually the purple-colored one of the general), * Cic. Pis. 23, 55; Caes. B. G. 5, 42; Liv. 7, 34 fin.; 21, 4; 27, 19 fin.; 30, 17; Tac. H. 2, 20; 5, 23; id. G. 6; Verg. A. 8, 660; Sil. 4, 519; 17, 532; Suet. Vit. 11.

    Lewis & Short latin dictionary > sagulum

  • 3 sagulatus

    săgŭlātus, a, um, adj. [sagulum], clothed in or wearing a sagulum:

    comites,

    Suet. Vit. 11.

    Lewis & Short latin dictionary > sagulatus

  • 4 gregālis

        gregālis e, adj.    [grex], of a flock, of the same flock.—Hence, plur m. as subst, comrades, companions, fellows: tui: gregalibus illis amissis.— Of a common soldier: sagulum, L.: habitus, Ta.
    * * *
    gregalis, gregale ADJ
    of the herd/flock

    Latin-English dictionary > gregālis

  • 5 reicio

    rē-ĭcĭo (better than rē-jĭcĭo), rejēci, jectum, 3 (reicis, dissyl., Stat. Th. 4, 574;

    and likewise reice,

    Verg. E. 3, 96;

    and perh. also,

    Plaut. As. 2, 1, 6; scanned elsewhere throughout rēĭcio, etc.), v. a. [jacio], to throw, cast, or fling back (freq. and class.; cf.: remitto, retorqueo).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.
    a.
    Of inanim. objects:

    imago nostros oculos rejecta revisit,

    Lucr. 4, 285; 4, 107; cf. id. 4, 570:

    telum in hostes,

    Caes. B. G. 1, 46: tunicam reicere, i. e. to fling back, fling over the shoulder (whereas abicere is to throw off, Cic. Att. 4, 2, 4), Lucil. ap. Varr. L. L. 6, § 69 Müll.; cf.:

    togam in umerum,

    Quint. 11, 3, 131; 140:

    togam a sinistro,

    id. 11, 3, 144:

    togam ab umero,

    Liv. 23, 8 fin.:

    amictum ex umeris,

    Verg. A. 5, 421:

    ex umeris' vestem,

    Ov. M. 2, 582:

    de corpore vestem,

    id. ib. 9, 32:

    penulam,

    Cic. Mil. 10, 29; Phaedr. 5, 2, 5 Burm.:

    sagulum,

    Cic. Pis. 23, 55; Suet. Aug. 26:

    amictum,

    Prop. 2, 23 (3, 17), 13:

    vestem,

    Cat. 66, 81 al.:

    ab ore colubras,

    Ov. M. 4, 474:

    capillum circum caput neglegenter,

    Ter. Heaut. 2, 3, 50: manibus ad tergum rejectis, thrown back or behind, Asin. Pol. ap. Cic. Fam. 10, 32, 3:

    manus post terga,

    Plin. 28, 4, 11, § 45: scutum, to throw over one ' s back (in flight), Cic. de Or. 2, 72, 294; Galb. ap. Cic. Fam. 10, 30, 3:

    parmas,

    Verg. A. 11, 619:

    ut janua in publicum reiceretur,

    might be thrown back, Plin. 36, 15, 24, § 112:

    fatigata membra rejecit,

    i. e. stretched on the ground, Curt. 10, 5, 3:

    voluit... Reicere Alcides a se mea pectora,

    to push back, Ov. M. 9, 51:

    librum e gremio suo,

    to fling away, id. Tr. 1, 1, 66:

    sanguinem ore,

    to cast up, vomit, Plin. 26, 12, 82, § 131; so,

    sanguinem,

    Plin. Ep. 5, 19, 6; 8, 1, 2:

    bilem,

    Plin. 23, 6, 57, § 106:

    vinum,

    Suet. Aug. 77:

    aliquid ab stomacho,

    Scrib. Comp. 191.— Poet.:

    oculos Rutulorum reicit arvis,

    turns away, averts, Verg. A. 10, 473:

    pars (vocum) solidis adlisa locis rejecta sonorem Reddit,

    echoed, Lucr. 4, 570.—
    b.
    Of living objects, to drive back, chase back, force back, repel (so in gen. not found in class. prose authors):

    hominem,

    Plaut. Bacch. 4, 3, 19:

    aliquem,

    id. Merc. 5, 2, 69:

    in bubilem reicere (boves),

    id. Pers. 2, 5, 18:

    pascentes a flumine capellas,

    Verg. E. 3, 96:

    in postremam aciem,

    to place in the rear, Liv. 8, 8.—
    (β).
    Reicere se, to throw or cast one ' s self back or again; or, in gen., to throw or fling one ' s self anywhere:

    tum illa Rejecit se in eum,

    flung herself into his arms, Ter. And. 1, 1, 109:

    se in gremium tuom,

    Lucr. 1, 34:

    se in grabatum,

    Petr. 92, 3; cf.:

    in cubile rejectus est,

    id. 103, 5; cf.:

    fatigata membra rejecit,

    leaned back, Curt. 10, 5, 3.—
    B.
    In partic.
    1.
    Milit. t. t., to force back, beat back, repel, repulse the enemy (cf.:

    repello, reprimo, refuto): eos, qui eruptionem fecerant, in urbem reiciebant,

    Caes. B. C. 2, 2 fin.:

    reliqui in oppidum rejecti sunt,

    id. B. G. 2, 33; 1, 24 fin.:

    Tusci rejecti armis,

    Verg. A. 11, 630:

    ab Antiocheā hostem,

    Cic. Fam. 2, 10, 2; cf.:

    praesidia adversariorum Calydone,

    Caes. B. C. 3, 35 (where, however, as id. ib. 3, 46, the MSS. vacillate between rejecti and dejecti; v. Oud. N. cr.).—
    2.
    Nautical t. t.: reici, to be driven back by a storm (while deferri or deici signifies to be cast away, and eici to be thrown on the shore, stranded; v. Liv. 44, 19, 2 Drak.): naves tempestate rejectas eodem, unde erant profectae, revertisse, Caes. B. G. 5, 5; so,

    naves,

    id. ib. 5, 23:

    a Leucopetrā profectus... rejectus sum austro vehementi ad eandem Leucopetram,

    Cic. Att. 16, 7, 1; cf. id. Phil. 1, 3, 7; id. Caecin. 30, 88:

    sin reflantibus ventis reiciemur,

    id. Tusc. 1, 49, 119; id. Att. 3, 8, 2.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to cast off, remove, repel, reject:

    abs te socordiam omnem reice,

    Plaut. As. 2, 1, 6: abs te religionem, Att. ap. Varr. L. L. 7, § 65 Müll. (Trag. Rel. v. 430 Rib.):

    quam ut a nobis ratio verissima longe reiciat,

    Lucr. 6, 81:

    (hanc proscriptionem) nisi hoc judicio a vobis reicitis et aspernamini,

    Cic. Rosc. Am. 53, 153:

    ab his reicientur plagae balistarum,

    Vitr. 10, 20:

    foedum contactum a casto corpore,

    Plin. Ep. 4, 11, 9; Ter. Phorm. prol. 18:

    ferrum et audaciam,

    Cic. Mur. 37, 79; cf.

    ictus,

    Stat. Th. 6, 770; and:

    minas Hannibalis retrorsum,

    Hor. C. 4, 8, 16:

    (in Verrinis) facilius quod reici quam quod adici possit invenient,

    Quint. 6, 3, 5.—
    B.
    In partic.
    1.
    Pregn., to reject contemptuously; to refuse, scorn, disdain, despise; esp. of a lover, etc.:

    forsitan nos reiciat,

    Ter. Phorm. 4, 5, 5:

    petentem,

    Ov. M. 9, 512:

    Lydiam,

    Hor. C. 3, 9, 20:

    Socratem omnem istam disputationem rejecisse et tantum de vitā et moribus solitum esse quaerere,

    Cic. Rep. 1, 10, 16:

    refutetur ac reiciatur ille clamor,

    id. Tusc. 2, 23, 55:

    qui Ennii Medeam spernat aut reiciat,

    id. Fin. 1, 2, 4;

    of an appeal to the Senate: quae cum rejecta relatio esset,

    Liv. 2, 31, 9:

    recens dolor consolationes reicit ac refugit,

    Plin. Ep. 5, 16, 11:

    ad bona deligenda et reicienda contraria,

    Cic. Leg. 1, 23, 60; cf.

    (vulgares reïce taedas, deligere),

    Ov. M. 14, 677:

    rejectā praedā,

    Hor. S. 2, 3, 68:

    condiciones, Auct. B. Alex. 39: rejecit dona nocentium,

    Hor. C. 4, 9, 42.—
    b.
    In jurid. lang.: judices reicere, to set aside, challenge peremptorily, reject the judges appointed by lot:

    cum ex CXXV. judicibus quinque et LXX. reus reiceret,

    Cic. Planc. 17, 41; 15, 36; id. Att. 1, 16, 3; id. Verr. 2, 1, 7, § 18; 2, 3, 11, § 28; 2, 3, 13, § 32; 2, 3, 59, § 146; id. Vatin. 11, 27; Plin. Pan. 36, 4.—
    c.
    In the philosoph. lang. of the Stoics: reicienda and rejecta (as a transl. of the Gr. apoproêgmena), rejectable things, i. e. evils to be rejected, Cic. Fin. 5, 26, 78; 3, 16, 52; id. Ac. 1, 10, 37; cf. rejectaneus.—
    2.
    With a designation of the term. ad quem, to refer to, make over to, remand to:

    ad ipsam te epistulam reicio,

    Cic. Att. 9, 13, 8:

    in hunc gregem vos Sullam reicietis?

    id. Sull. 28, 77 (with transferre).—
    b.
    Publicists' t. t.: reicere aliquid or aliquem ad senatum (consules, populum, pontifices, etc.), to refer a matter, or the one whom it concerns, from one ' s self to some other officer or authorized body (esp. freq. in Liv.; v. the passages in Liv. 2, 22, 5 Drak.):

    totam rem ad Pompeium,

    Caes. B. C. 3, 17:

    senatus a se rem ad populum rejecit,

    Liv. 2, 27, 5; cf.:

    ab tribunis ad senatum res est rejecta,

    id. 40, 29; and:

    rem ad senatum,

    id. 5, 22, 1:

    aliquid ad pontificum collegium,

    id. 41, 16; so, rem ad pontifices, Ver. Flac. ap. Gell. 5, 17, 2:

    rem ad Hannibalem,

    Liv. 21, 31; id. 2, 28:

    tu hoc animo esse debes, ut nihil huc reicias,

    Cic. Fam. 10, 16, 2.—Of personal objects:

    legati ab senatu rejecti ad populum, deos rogaverunt, etc.,

    Liv. 7, 20; so id. 8, 1; 9, 43; 24, 2; 39, 3.— Absol.:

    tribuni appellati ad senatum rejecerunt,

    Liv. 27, 8; 42, 32 fin.
    c.
    With respect to time, to put off to a later period, to defer, postpone (Ciceronian):

    a Kal. Febr. legationes in Idus Febr. reiciebantur,

    Cic. Q. Fr. 2, 3, 1:

    reliqua in mensem Januarium,

    id. ib. 2, 1, 3:

    repente abs te in mensem Quintilem rejecti sumus,

    id. Att. 1, 4, 1.—
    * d.
    Reicere se aliquo, to fling one ' s self on a thing, i. e. apply one ' s self to it (very rare): crede mihi, Caesarem... maximum beneficium te sibi dedisse judicaturum, si huc te reicis, Balb. ap. Cic. Att. 8, 15, A, § 1.

    Lewis & Short latin dictionary > reicio

  • 6 sanguineus

    sanguĭnĕus, a, um, adj. [sanguis].
    I.
    Lit., of blood, consisting of blood, bloody, blood- (class.; a favorite word of the Aug. poets): imber, * Cic. Div. 2, 28, 60:

    guttae,

    Ov. M. 2, 360; 14, 408:

    dapes,

    Tib. 1, 5, 49:

    manus,

    Ov. M. 1, 143:

    lingua,

    id. ib. 3, 57:

    humus,

    id. H. 16, 334; cf.

    mater,

    id. M. 3, 125:

    hasta,

    Stat. Th. 8, 436:

    pulmo,

    Sen. Agam. 760; Plin. 11, 37, 72, § 188:

    caedes,

    Ov. M. 13, 85:

    rixae,

    Hor. C. 1, 27, 4:

    bellum,

    Val. Fl. 5, 308; 6, 134:

    crines,

    Stat. Th. 10, 173:

    leo,

    Val. Fl. 3, 588.—
    B.
    Blood-thirsty:

    vir,

    i. e. Hannibal, Sil. 1, 40:

    Mavors,

    Verg. A. 12, 332:

    Mars,

    Ov. R. Am. 153.—
    II.
    Transf., blood-colored, blood-red ( poet. and in postAug. prose):

    jubae (anguium),

    Verg. A. 2, 207:

    cometae,

    id. ib. 10, 273:

    mora,

    id. E. 6, 22:

    Luna,

    Ov. Am. 2, 1, 23:

    sagulum,

    Sil. 4, 519:

    color vini,

    Plin. 14, 9, 11, § 80:

    sucus,

    id. 21, 16, 56, § 95:

    frutices,

    id. 16, 18, 30, § 74:

    virgae,

    Dig. 49, 9, 9:

    cristae,

    Col. 8, 2, 9:

    flores,

    id. 10, 242.

    Lewis & Short latin dictionary > sanguineus

См. также в других словарях:

  • SAGULUM Imperiale — apud Treb. Pollionem in Vita Zenobiae, c. 10. Zenobia post Odenatum maritum Imperiali sagulô persuso per humeros habitu, donis ornata imperavit: Ubi forte habitu Didonis ornata, legendum esse, iudicat Salmas. Sagulo namque ornata dicitur Zenobia …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Nucleus — 1) In cell biology, the structure that houses the chromosomes. 2) In neuroanatomy, a group of nerve cells. * * * 1. In cytology, typically a rounded or oval mass of protoplasm within the cytoplasm of a plant or animal cell; it is surrounded by a… …   Medical dictionary

  • ságula — ► sustantivo femenino Sayo corto. * * * ságula (del lat. «sagŭlum», dim. de «sagum», sayo) f. Sayuelo. * * * ságula. (Del lat. sagŭlum, dim. de sagum, sayo). f. Pequeño sayo …   Enciclopedia Universal

  • PERFUSUM — Salgulum, apud Treellium Pollionem in Trig. Tyr. c. 30. ubi de Zenobia, post Odenatum maritum Imperialis sagulô perfusô per hummeros habitu; Salmasio est βαπτὴ χλαμύς. Persusam certe purpura vestem Latinidicunt τὴν πορφυροβαφῆ. Virgilius:… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SAGUM — vox pure Graeca, a ςάγων, in genere quodvis dtegumentum est. Hinc quae alii coopertoria vel tegumenta equorum dicunt, ea saepe saga nominantur. Iul. Capitolin. in Vero, c. 6. ubi de Volucri eius equo, quem, sagis fuco tinctis coopertum, in… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Sagum — (или sagulum) длинная плотная шерстяная верхняя одежда солдат, употреблявшаяся во время войны, а в мирное время заменявшаяся тогой (отсюда sagati, в противоположность togati). В отличие от тоги, которая обертывалась вокруг тела и закидывалась за… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Gregorio González (escritor) — Gregorio González fue un escritor español del Siglo de Oro. Contenido 1 Biografía 2 Obra 2.1 Orígenes del manuscrito 2.2 Trama del Guitón …   Wikipedia Español

  • COCULA seu COCCULA — COCULA, seu COCCULA sagulum Hibernicum villosum, absque sutura, et quod marginem inferiorem planam exhibet, superiorem arcuatam, cirrisve seu limbis laneis fimbriatam, in Vitae S. Cadoci Cambrensis, et Ep. 74. Bonifacii Archiepiscopi Moguntivi… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • FIBULA — Gr. φίβλη, quod ligat, Isid. aliis a figendo, quasi Figula, περόνη, ἐπιβλὴ. Gloss. Fibula, πόρπη, φιβλίον. Mart. quod Fibras. i. e. extremitates vestium constringat, aut quasi Figula, quia figit seu configit, dicta videtur. Eas non tam in… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • MUNUS — I. MUNUS apud Scriptores Ecclesiasticos per excellentiam, pro Spiritu S. Ambros. in Symbolum Apostol. Aeternitas est in Patre, species in Imagine, virtus est in Munere. Unde Pafchasius de Corp. et Sang. Domini, malos Corpus Christi vere accipere… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SOCII Reges — a Romanis olim dicti sunt, quos priscus ille Senatus, aut etiam Princeps Romanus regnare iussisset aut pateretur. His Senatus Consult. Romanum pro diplomate illo, quô universum ius regium continebatur. Et vero ii hôc permissu Reges se et nomine… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»