rzetelny

См. также в других словарях:

• rzetelny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, rzetelnyni, rzetelnyniejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dokładnie wykonujący swoją pracę, wypełniający wzięte na siebie obowiązki; sumienny, uczciwy, słowny, solidny, godny… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rzetelny — rzetelnyni, rzetelnyniejszy 1. «wypełniający należycie swe obowiązki, dotrzymujący zobowiązań; uczciwy, sumienny, solidny; godny zaufania» Rzetelny pracownik, kupiec, rzemieślnik. 2. «należyty, właściwy, dokładny» Rzetelna praca, wiedza, zapłata …   Słownik języka polskiego

• godziwy — godziwywszy książk. «odpowiedni, właściwy, słuszny, dozwolony, rzetelny, uczciwy» Godziwe zarobki. Godziwa zapłata. Godziwy dochód. Uważać coś za rzecz godziwą. Szukać godziwszych zysków …   Słownik języka polskiego

• lojalny — lojalnyni 1. «praworządny, prawomyślny, postępujący zgodnie z polityką rządu» Lojalny obywatel. 2. «uczciwy, rzetelny w stosunkach z ludźmi» Był zawsze lojalny w stosunku do kolegów. ‹fr. z łac.› …   Słownik języka polskiego

• odpowiedzialny — odpowiedzialnyni, odpowiedzialnyniejszy 1. «mający poczucie obowiązku, gotowy do ponoszenia konsekwencji za swoje działanie, postępowanie, taki, na którym można polegać; mający obowiązek pilnowania czegoś, odpowiadający za wykonanie czegoś;… …   Słownik języka polskiego

• osąd — m IV, D. u, Ms. osądądzie; lm M. y książk. «ocena, sąd, wyrok, wydanie sądu, opinii o czymś, o kimś» Surowy, rzetelny, kategoryczny osąd. Wydać osąd o czymś lub o kimś. Poddać coś, kogoś osądowi. Według twojego osądu wszystko jest w porządku …   Słownik języka polskiego

• solidny — solidnyni, solidnyniejszy 1. «taki, na którym można polegać, zasługujący na zaufanie; rzetelny, uczciwy, należyty» Solidny człowiek. Solidny kupiec. Solidna firma. Solidna robota. 2. «mocny, masywny, trwały; gruntowny, dokładny» Solidny dom.… …   Słownik języka polskiego

• szczery — szczeryerzy, szczeryrszy 1. «nie ukrywający swoich myśli, uczuć, zamiarów; nieskryty, otwarty, prawdomówny, niefałszywy; będący wyrazem czyjejś prawdomówności; nie udany, rzeczywisty, rzetelny» Szczery kolega, przyjaciel. Szczery charakter.… …   Słownik języka polskiego

• uczciwy — uczciwywi, uczciwywszy 1. «rzetelny, sumienny w postępowaniu; szanujący cudzą własność, niezdolny do oszustwa; prawy» Uczciwy człowiek. Uczciwy znalazca. Ktoś z gruntu uczciwy. 2. «będący wyrazem, objawem, wynikiem czyjejś prawości, rzetelności,… …   Słownik języka polskiego

• wiarogodny — wiarogodnyni, wiarogodnyniejszy «godny wiary, zasługujący na zaufanie; pewny, rzetelny» Wiarogodny świadek. Wiarogodny dokument, podpis. Wiarogodna informacja, wieść. Wiarogodne źródło historyczne …   Słownik języka polskiego

• zacny — zacnyni, zacnyniejszy «mający szlachetny charakter, rzetelny, przyzwoity, prawy; właściwy człowiekowi o takich zaletach» Zacny człowiek, obywatel, przyjaciel. Zacna rodzina. Zacny charakter. Zacne serce …   Słownik języka polskiego