Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

rusticus

  • 21 nitidus

    nitidus, a, um (niteo), gleißend, blinkend, blank, glänzend, hell, I) eig. u. übtr.: A) eig.: ebur, Ov.: caput, Verg.: dies, heller, heiterer Tag, Ov.: coma nitidissima nardo, Ov. – B) übtr., schön, schön aussehend, schimmernd, prangend, a) v. Tieren, deren Leber usw., feist, glatt, iumenta, Nep.: vacca, Ov.: equus parum nitidus, gar nicht wohlhäbig, Gell.: si eādem horā aliae pecudis iecur nitidum atque, plenum est, aliae horridum atque exile, Cic. – b) v. Menschen, α) feist, wohlgenährt, wohlhäbig, rusticus, Tibull.: robur, Liv. – β) schmuck, nett, zierlich, femina, Plaut.: iuvenis volsus et nitidus, Hieron.: miles veste nitidus, Veget. mil.: ex nitido fit rusticus, aus dem schmucken, feinen Städter, Hor.: quos pexo capillo nitidos aut imberbes aut bene barbatos videtis, Cic.: si nitidior sis filiae nuptiis, Plaut. – c) v. Äckern u. Pflanzen, blühend, üppig, strotzend, campi nitidissimi, Cic.: fruges, Lucr.: si bene floruerint oleae, nitidissimus annus, Ov. – II) bildl., glänzend, schmuck, sauber, nett, fein, res (Plur.), rein strahlendes, reines Wesen (Leben), Iuven.: verba nitidiora, Cic.: Isocrates nitidus et comptus, Quint.: vox, Quint.: et quae verba nitidiore in parte videntur sordida, ubi res poscit, proprie dicuntur, Quint. – vita nitidior, Plin. 13, 100.

    lateinisch-deutsches > nitidus

  • 22 urbanus

    urbānus, a, um (urbs), zur Stadt (bes. zu Rom) gehörig, städtisch, in (bei) der Stadt, Stadt- (Ggstz. rusticus), I) eig.: suffragatio, der städtischen Bevölkerung (Ggstz. militaris), Cic.: sermo, der Städter (Ggstz. rusticus, der Bauern), Liv.: vita, Cic.: audacia (Ggstz. provincialis), Cic.: tribus, Cic.: praetor, der in Rom zwischen röm. Bürgern Recht spricht, Cic. u. Caes. (s. praetor): exercitus, aus röm. Bürgern bestehend, Liv.: populus (Ggstz. exercitus), Nep.: plebes u. plebs, Sall. u. Sen.: insidiae, Cic.: consilium, der Beschluß innerer Politik, Cic.: praedium, ein Landgut bei der Stadt, auch auf städtische Art eingerichtet, Cic.: so auch rus, Iustin.: fundus, Cato: cohortes, zu Rom in Garnison stehende, ICt. – subst., urbānī, ōrum, m., die Stadtbewohner, Städter, Cic. u.a. – II) meton., nach städtischer Weise, städtisch, 1) im guten Sinne: a) feinstädtisch, fein im Benehmen, gebildet, homo, ein Weltmann, Cic. ep. 3, 8, 3: urbani (vornehme) assidui cives, Plaut. trin. 202. – übtr., von Gewächsen, veredelt, herba, Plin.: arbores urbaniores, Plin. – b) von der Rede, fein, gebildet, gewählt, quiddam resonat urbanius, Cic.: os facile (in pronuntiando) et urbanum, Quint. – c) fein, geistreich im Witze, -Scherze, witzig, scherzhaft, homines lepidi et urbani, Cic.: homo urbanissimus, Cic.: u. urbanissimus homo, Sen. rhet.: sermo, Cic.: sales, Cic. – subst., der Witzbold, Hor. ep. 1, 15, 27. – 2) im üblen Sinne, dreist, unverschämt, frons, Hor. ep. 1, 9, 11 (Ggstz. pudor subrusticus, Cic. ep. 5, 12, 1).

    lateinisch-deutsches > urbanus

  • 23 forensis

    forensis, e [st2]1 [-] qui sert hors de la maison, qui se fait hors de la maison. [st2]2 [-] du forum, de la place publique, du marché. [st2]3 [-] public, extérieur. [st2]4 [-] judiciaire (les procès, les jugements, le marché avaient lieu au forum).    - forensia (vestimenta): costume de ville.    - vestitu forensi, Liv. 33, 47: en costume officiel.    - natura viri ad exercitationem forensem comparata est, Col. 12 praef. § 4: la constitution de l'homme est appropriée aux travaux du dehors.    - forense genus, Cic.: l'éloquence populaire.    - forensis factio (turba), Liv.: la faction du forum, la populace du forum.    - forensis dictio, Cic.: éloquence judiciaire.    - forensis disceptatio, Cic.: plaidoirie.    - Marte forensi florere, Ov.: briller par son éloquence, être un avocat en renom.    - forensis labor, Cic. Or. 208: plaidoirie.    - forensium rerum consilia: projets concernant la vie publique.    - forensis, is, m.: l'avocat.    - rusticus, forensis, negotiator, Quint.: le cultivateur, l'avocat, le commerçant.
    * * *
    forensis, e [st2]1 [-] qui sert hors de la maison, qui se fait hors de la maison. [st2]2 [-] du forum, de la place publique, du marché. [st2]3 [-] public, extérieur. [st2]4 [-] judiciaire (les procès, les jugements, le marché avaient lieu au forum).    - forensia (vestimenta): costume de ville.    - vestitu forensi, Liv. 33, 47: en costume officiel.    - natura viri ad exercitationem forensem comparata est, Col. 12 praef. § 4: la constitution de l'homme est appropriée aux travaux du dehors.    - forense genus, Cic.: l'éloquence populaire.    - forensis factio (turba), Liv.: la faction du forum, la populace du forum.    - forensis dictio, Cic.: éloquence judiciaire.    - forensis disceptatio, Cic.: plaidoirie.    - Marte forensi florere, Ov.: briller par son éloquence, être un avocat en renom.    - forensis labor, Cic. Or. 208: plaidoirie.    - forensium rerum consilia: projets concernant la vie publique.    - forensis, is, m.: l'avocat.    - rusticus, forensis, negotiator, Quint.: le cultivateur, l'avocat, le commerçant.
    * * *
        Genus dicendi forense. Quintil. La maniere de parler dont on use aux plaidoyers.
    \
        Forensis homo. Quintil. Advocat, Qui fait estat de plaider.
    \
        Marte forensi valere. Ouid. Estre bon advocat et eloquent.

    Dictionarium latinogallicum > forensis

  • 24 nitidus

    nĭtĭdus, a, um [st2]1 [-] luisant, brillant, lumineux, clair, poli. [st2]2 [-] net, propre. [st2]3 [-] pur, limpide. [st2]4 [-] soigneux de sa personne, élégant, coquet. [st2]5 [-] brillant de santé, resplendissant, gros et gras, vigoureux, de bonne mine. [st2]6 [-] qui vient bien, bien cultivé, fertile (champ). [st2]7 [-] bien paré, élégant, somptueux. [st2]8 [-] soigné, poli, brillant (en parl. du style).    - nitida (plur. n.): tons lumineux (d'un tableau).    - nitidae aedes, Plaut.: maison propre.    - nitidus fons: fontaine limpide.    - nitida vox, Quint.: voix bien timbrée.    - si nitidior sis, Plaut.: si tu te faisais beau.    - ex nitido fit rusticus, Hor.: de citadin il devient campagnard.
    * * *
    nĭtĭdus, a, um [st2]1 [-] luisant, brillant, lumineux, clair, poli. [st2]2 [-] net, propre. [st2]3 [-] pur, limpide. [st2]4 [-] soigneux de sa personne, élégant, coquet. [st2]5 [-] brillant de santé, resplendissant, gros et gras, vigoureux, de bonne mine. [st2]6 [-] qui vient bien, bien cultivé, fertile (champ). [st2]7 [-] bien paré, élégant, somptueux. [st2]8 [-] soigné, poli, brillant (en parl. du style).    - nitida (plur. n.): tons lumineux (d'un tableau).    - nitidae aedes, Plaut.: maison propre.    - nitidus fons: fontaine limpide.    - nitida vox, Quint.: voix bien timbrée.    - si nitidior sis, Plaut.: si tu te faisais beau.    - ex nitido fit rusticus, Hor.: de citadin il devient campagnard.
    * * *
        Nitidus, pen. corr. Adiect. Plaut. Resplendissant, Reluisant, Net.
    \
        Sol nitidus. Cicero. Luisant et clair.
    \
        Foemina nitida. Plaut. Nette, Gente, Propre et miste.

    Dictionarium latinogallicum > nitidus

  • 25 nitidus

    nitidus, a, um (niteo), gleißend, blinkend, blank, glänzend, hell, I) eig. u. übtr.: A) eig.: ebur, Ov.: caput, Verg.: dies, heller, heiterer Tag, Ov.: coma nitidissima nardo, Ov. – B) übtr., schön, schön aussehend, schimmernd, prangend, a) v. Tieren, deren Leber usw., feist, glatt, iumenta, Nep.: vacca, Ov.: equus parum nitidus, gar nicht wohlhäbig, Gell.: si eādem horā aliae pecudis iecur nitidum atque, plenum est, aliae horridum atque exile, Cic. – b) v. Menschen, α) feist, wohlgenährt, wohlhäbig, rusticus, Tibull.: robur, Liv. – β) schmuck, nett, zierlich, femina, Plaut.: iuvenis volsus et nitidus, Hieron.: miles veste nitidus, Veget. mil.: ex nitido fit rusticus, aus dem schmucken, feinen Städter, Hor.: quos pexo capillo nitidos aut imberbes aut bene barbatos videtis, Cic.: si nitidior sis filiae nuptiis, Plaut. – c) v. Äckern u. Pflanzen, blühend, üppig, strotzend, campi nitidissimi, Cic.: fruges, Lucr.: si bene floruerint oleae, nitidissimus annus, Ov. – II) bildl., glänzend, schmuck, sauber, nett, fein, res (Plur.), rein strahlendes, reines Wesen (Leben), Iuven.: verba nitidiora, Cic.: Isocrates nitidus et comptus, Quint.: vox, Quint.: et quae verba nitidiore in parte videntur sordida, ubi res poscit, proprie dicuntur, Quint. – vita nitidior, Plin. 13, 100.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > nitidus

  • 26 urbanus

    urbānus, a, um (urbs), zur Stadt (bes. zu Rom) gehörig, städtisch, in (bei) der Stadt, Stadt- (Ggstz. rusticus), I) eig.: suffragatio, der städtischen Bevölkerung (Ggstz. militaris), Cic.: sermo, der Städter (Ggstz. rusticus, der Bauern), Liv.: vita, Cic.: audacia (Ggstz. provincialis), Cic.: tribus, Cic.: praetor, der in Rom zwischen röm. Bürgern Recht spricht, Cic. u. Caes. (s. praetor): exercitus, aus röm. Bürgern bestehend, Liv.: populus (Ggstz. exercitus), Nep.: plebes u. plebs, Sall. u. Sen.: insidiae, Cic.: consilium, der Beschluß innerer Politik, Cic.: praedium, ein Landgut bei der Stadt, auch auf städtische Art eingerichtet, Cic.: so auch rus, Iustin.: fundus, Cato: cohortes, zu Rom in Garnison stehende, ICt. – subst., urbānī, ōrum, m., die Stadtbewohner, Städter, Cic. u.a. – II) meton., nach städtischer Weise, städtisch, 1) im guten Sinne: a) feinstädtisch, fein im Benehmen, gebildet, homo, ein Weltmann, Cic. ep. 3, 8, 3: urbani (vornehme) assidui cives, Plaut. trin. 202. – übtr., von Gewächsen, veredelt, herba, Plin.: arbores urbaniores, Plin. – b) von der Rede, fein, gebildet, gewählt, quiddam resonat urbanius, Cic.: os facile (in pronuntiando) et urbanum, Quint. – c) fein, geistreich im Witze, -Scherze, witzig, scherzhaft, homines lepidi et urbani, Cic.: homo urbanissimus, Cic.: u. urbanissimus homo, Sen. rhet.: sermo,
    ————
    Cic.: sales, Cic. – subst., der Witzbold, Hor. ep. 1, 15, 27. – 2) im üblen Sinne, dreist, unverschämt, frons, Hor. ep. 1, 9, 11 (Ggstz. pudor subrusticus, Cic. ep. 5, 12, 1).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > urbanus

  • 27 rusticula

    rustĭcŭlus, a, um, adj. dim. [rusticus], rather rustic, somewhat coarse.
    I.
    Libellus, Mart. 10, 19:

    nomen (Bissula),

    Aus. Idyll. Carm. 7, 3.—
    II.
    As substt. *
    A.
    rustĭcŭ-lus, i, m., a little countryman, a little rustic, Cic. Sest. 38, 82.—
    B.
    rustĭcŭla, ae, f., a little heath-cock; (cf. rustica, s. v. rusticus, I. B. 2. b.), Plin. 10, 38, 54, § 111; Mart. 13, 76 in lemm.

    Lewis & Short latin dictionary > rusticula

  • 28 rusticulus

    rustĭcŭlus, a, um, adj. dim. [rusticus], rather rustic, somewhat coarse.
    I.
    Libellus, Mart. 10, 19:

    nomen (Bissula),

    Aus. Idyll. Carm. 7, 3.—
    II.
    As substt. *
    A.
    rustĭcŭ-lus, i, m., a little countryman, a little rustic, Cic. Sest. 38, 82.—
    B.
    rustĭcŭla, ae, f., a little heath-cock; (cf. rustica, s. v. rusticus, I. B. 2. b.), Plin. 10, 38, 54, § 111; Mart. 13, 76 in lemm.

    Lewis & Short latin dictionary > rusticulus

  • 29 cultus

    I 1. a, um
    part. pf. к colo II
    2. adj.
    1) возделанный, обработанный (ager cultissimus C; cultiora loca QC)
    hortus odoratis cultissimus herbis O — сад, в котором выращено множество душистых трав
    2) разодетый, нарядный (matrona culta purpura Su); украшенный (lacertus armillā aureā c. Pt); красивый, изящный (carmina O; non bene culta puella O)
    3) образованный, утончённый, облагороженный, культурный, тонкий (ingenium QC; vita Just)
    II cultus, ūs m.
    1) возделывание, обработка, уход, культура (agrorum L; hortorum Col)
    2) насаждения, возделанные поля ( omnes cultus fructusque C)
    3) попечение, забота (c. et curatio corporis C)
    4) образ жизни (c. victusque Cs, C, Nep); роскошный образ жизни (c. imperatoris L)
    c. aedicularum Ptжилищный комфорт-
    5) наряд, туалет, одежда, одеяние (c. militaris L, virilis H, muliebris Q, rusticus L)
    6) убранство, пышность, великолепие ( triumphi VP); красота, изящество ( scribere non sine cultu Q)
    7) образование, развитие, воспитание (ingenii AG; animorum L; malo cultu corrumpi C)
    8) занятие, изучение (philosophiae, litterarum AG)
    9) почитание, поклонение, культ ( deorum C); почёт, уважение ( alicui cultum tribuere C)
    10) (веро)исповедание (religionis Aug; cultui Christiano adhaerere Amm)
    III cultus, a, um (редко) Vop = occultus

    Латинско-русский словарь > cultus

  • 30 familiaris

    I familiāris, is (abl. sg. i) m., f.
    1) друг, приятель, знакомый
    3) слуга, раб Pl, L, Sen
    II familiāris, e [ familia ]
    1) домашний, семейный (focus Col; convivium Su, AG; lares C; negotia rhH.)
    res familiaris Pl, C, Sl, L etc. (copiae f. L) — состояние, имущество, имение, тж. имущественное положение
    2) приятельский, дружеский, дружественный (epistula O; sermones C); коротко знакомый, близкий, интимный, задушевный (amicus f. PJ, AG; homo mihi familiarissimus C); хорошо знакомый (vox auribus meis f. Pt; Demosthĕnes mihi est familiarior C)
    rusticus quidam f. oculis meis Pt — какой-то крестьянин, которого я где-то уже видел
    3) обычный, свойственный (ars f. Italiae PM)
    alicui aliquid familiare est VP, PJ — кому-л. что-л. свойственно
    4) культ. относящийся к отечеству
    pars f. L — часть внутренностей жертвенного животного, по которой гадали о судьбе отечества ( в отличие от pars hostīlis или inimīca Lcn etc., по которой предсказывали участь врага)

    Латинско-русский словарь > familiaris

  • 31 mus

    I mūs, mūris (gen. pl. ium, редко um) m.
    1) мышь или крыса ( rusticus H)
    2) пушной зверёк (соболь, куница, горностай и др.) PM etc.
    II Mūs, Mūris m.
    Мус (Мур), cogno men в роде Дециев C etc.

    Латинско-русский словарь > mus

  • 32 quantumvis

    I quantum-vīs adv.
    как угодно, в какой угодно степени (q. facundus Su)
    II quantum-vīs conj.
    хотя (и) (catus q. rustĭcus H)

    Латинско-русский словарь > quantumvis

  • 33 rusticanus

    rūsticānus, a, um [ rusticus ]
    деревенский, сельский
    vita rusticana C — сельская жизнь, пребывание в деревне
    homo r. C — крестьянин, земледелец

    Латинско-русский словарь > rusticanus

  • 34 rusticatio

    rūsticātio, ōnis f. [ rusticus ]
    1) жизнь в деревне, пребывание в поместье, тж. сельский быт C

    Латинско-русский словарь > rusticatio

  • 35 rustice

    rūsticē [ rusticus ]
    1) по-деревенски, по-крестьянски (loqui C, AG)
    2) грубо, неумело C

    Латинско-русский словарь > rustice

  • 36 rusticellus

    rūsticellus, a, um [demin. к rusticus ]

    Латинско-русский словарь > rusticellus

  • 37 rusticitas

    rūsticitās, ātis f. [ rusticus ]
    1) сельская простота, простодушие, прямота PJ, Calp
    2) неловкость, неуклюжесть, грубость ( verborum Q)
    3) застенчивость, конфузливость O, Sen
    5) поселяне, крестьянство Pall, CJ

    Латинско-русский словарь > rusticitas

  • 38 rusticor

    rūsticor, —, ārī depon. [ rusticus ]
    2) заниматься сельским хозяйством, крестьянствовать Col
    3) выражаться по-деревенски, т. е. неправильно Sid

    Латинско-русский словарь > rusticor

  • 39 rusticulus

    rūsticulus, a, um [demin. к rusticus ]
    1) деревенский, сельский C
    2) несколько неуклюжий, грубоватый ( libellus M)

    Латинско-русский словарь > rusticulus

  • 40 sermo

    ōnis m. [ sero I ]
    1) разговор, беседа, диалог (sermones, quos scripsit Plato AG)
    s. litterarum Cпереписка
    sermonem habere (conferre) cum aliquo C — иметь беседу с кем л.
    in sermonem ingrĕdi C и dare se in sermonem Poeta ap. Cвступить в разговор
    2) содержание беседы, высказывание, слова ( alicujus sermonem ad aliquem referre Nep)
    sermones habere C — высказываться, делать заявления
    3) обиходная речь, язык (sermo Graecus C)
    sermonis plenus orator C — оратор, пользующийся обыденным языком
    4) говор, наречие, диалект (urbanus, rusticus L; cotidianus Q)
    sermones — сатиры, послания ( nostrorum sermonum judex H)
    6) способ изъясняться, изложение, слог (s. purus, elĕgans C)
    7) слух, молва, толки, пересуды (s. quidem multus, sc. est C; sermone multiplĭci populos replere O)
    sermonem aliis dare C (praebere L) — дать другим повод к пересудам
    8) предмет толков (filius meus s. est per urbem Pl)

    Латинско-русский словарь > sermo

См. также в других словарях:

  • Rusticus — can refer to:Animals *The rusty crayfish ( Orconectes rusticus ). *The ground spider ( Urozelotes rusticus )People *Saint Rusticus of Narbonne *One of the martyred companions of Saint Dennis *Martyr of Verona. See Saint Firmus and Saint Rusticus… …   Wikipedia

  • Rustĭcus — Rustĭcus, 1) Fabius, römischer Geschichtschreiber unter Claudius u. Nero, Freund des älteren Seneca; er schr. die Geschichte des Nero (verloren). 2) Arulenus R., freiheitsliebender Römer, welcher als Volkstribun 67 n. Chr. den Senatsbeschluß… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Rusticus — est quasi Rind, nisi quod sibi cornua desint. – Frischbier2, 3176. Befindet sich in: Rundrauss von Wahrendorff s List und Lebensbeschreibung des schalkhaftigen und betrüglichen Bauernstandes so im Jahr 1682 herausgegeben ist …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • Rusticus, S. (18) — 18S. Rusticus, Conf. Ep. (24. al. 25. Sept, 24. Nov., 30. Dec.). Dieser heil. Bischof und Bekenner zu Clermont in Auvergne (Claromonte Avernorum), heißt in der Volkssprache Rotiri. Nach dem Berichte des hl. Gregorius von Tours (hist. Franc. II.… …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Rusticus, S. (12) — 12S. Rusticus (Rusticius). Ep. (25. Apr.). Dieser hl. Bischof von Lyon, Nachfolger des Africanus, wurde um das J. 494 auf den bischöflichen Stuhl dieser Kirche erhoben, nachdem er vorher nach unbefleckter Jugend viele Jahre das Amt eines Richters …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Rusticus, S. (13) — 13S. Rusticus (9. Aug. al. 31. Jan.), ein Martyrer zu Verona. S. S. Firmus18. Zu ergänzen ist, daß der Triumph dieser hhl. Martyrer ins J. 303 gesetzt werden muß. In ihren Acten ist die Wuth, mit welcher die Verfolger die geschichtlichen Urkunden …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Rusticus, S. (21) — 21S. Rusticus. Ep. Conf. (14. Oct.). Der hl. Rusticus, d. N. der Zweite, bestieg im 6. Jahrh. den bischöflichen Stuhl von Trier, dankte aber aus nicht hinreichend aufgeklärter Ursache (die Legende vom heil. Goar ist bezüglich ihrer Richtigkeit… …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Rusticus, S. (22) — 22S. Rusticus, Ep. (26. Oct.). Dieser hl. Bischof von Narbonne steht im Mart. Rom. Er blühte im 5. Jahrh., und soll vor seiner Erhebung, die um das J. 427 oder 430 geschehen sein kann, als Mönch zu Marseille, seinem wahrscheinlichen Geburtsorte,… …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • RUSTICUS — I. RUSTICUS Consul cum Olybrio, an. Urb. Cond. 1217. Alius Consul cum Vitali, an. Urb. Cond. 1273. Item Praefectus Urbis, sub Antonino Philos. Saevus in Christianos, Laetus Comp. Hist. Univers. II. RUSTICUS vide FABIUS It. Iulius et Iunius …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Rusticus, S. (1) — 1S. Rusticus (8. Jan.), ein von den Griechen verehrter Martyrer. S. S. Timotheus. (I. 473 …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Rusticus, S. (10) — 10S. Rusticus (19. Juli), ein Priester und Bekenner zu Lyon, ist nur dem Namen nach bekannt. (IV. 643.) …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»