-
41 gaspiller
1. marnotrawić2. marnować3. roztrwonić4. trwonić5. zmarnować -
42 diomail
1 marnować 2 roztrwaniać 3 roztrwonić 4 trwonić -
43 fuíoll
1 bezwartościowy 2 marnotrawstwo 3 marnowanie 4 marnować 5 niepotrzebny 6 odpad 7 pustoszyć 8 pusty 9 roztrwonić 10 trwonić 11 wycieńczać -
44 durchbringen
durchbringen ( irr) vt Antrag, Kandidaten przeforsować pf; Kranken uratować pf, fam. postawić pf na nogi; Familie utrzym(yw)ać (vr sich się), wyżywić pf; Geld roztrwonić pf, przehulać pf -
45 roztrwaniać
-
46 przepuszczać
przepuszczać [pʃɛpuʃʧ̑aʨ̑], przepuścić [pʃɛpuɕʨ̑iʨ̑] <-szczę, -ści>6) (pot: darować)on ci tego nie przepuści das lässt er dir nicht durchgehen ( fam) -
47 durchbringen
-
48 verschleudern
verschleudern *vt -
49 mag-alibughâ
1 marnować2 roztrwonić3 sprzeniewierzać4 trwonić -
50 magbulagsák
1 marnować2 roztrwonić3 trwonić -
51 harçlamak
marnować; pustoszyć; roztrwonić; spędzać; trwonić; wydatkować; wydawać; zużywać -
52 ýitgi
marnować; porażka; pustoszyć; roztrwonić; strata; szwank; trwonić; ubytek; utrata; zguba -
53 yrýa
marnować; porażka; pustoszyć; roztrwonić; strata; szwank; trwonić; ubytek; utrata; zguba -
54 ahoroìdáhoroìparun ínádànù
1) marnować2) pustoszyć3) roztrwonić4) trwonić -
55 σπαταλώ
1) marnować czas.2) roztrwonić czas.3) trwonić czas. -
56 verbëtzen
1) marnować2) rozpraszać3) rozproszyć4) roztrwaniać5) roztrwonić6) szastać7) trwonić8) zmarnować -
57 verpolferen
1) marnować2) rozpraszać3) rozproszyć4) roztrwaniać5) roztrwonić6) szastać7) trwonić8) zmarnować -
58 باطله
bezcelowy; bezużyteczny; marnotrawstwo; marnować; niepotrzebny; niepożyteczny; nieprzydatny; pustoszyć; pusty; roztrwonić; trwonić; zbędny -
59 زاءد
dal; daleko; dodatek; dodatkowy; dopłata; marnotrawstwo; marnować; nadmiar; nadwyżka; nadzwyczajny; niepotrzebny; oddzielnie; oddzielny; popierać; pustoszyć; pusty; roztrwonić; specjalny; statysta; trwonić -
60 هرزدادن
marnotrawstwo; marnować; niepotrzebny; pustoszyć; pusty; roztrwonić; trwonićDictionary Farsi-Polish ( واژه نامه فارسی لهستانی) > هرزدادن
См. также в других словарях:
roztrwonić — dk VIa, roztrwonićnię, roztrwonićnisz, roztrwonićtrwoń, roztrwonićnił, roztrwonićniony rzad. roztrwaniać ndk I, roztrwonićam, roztrwonićasz, roztrwonićają, roztrwonićaj, roztrwonićał, roztrwonićany «lekkomyślnie wydać, stracić coś, zwykle… … Słownik języka polskiego
roztrwaniać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, roztrwaniaćam, roztrwaniaća, roztrwaniaćają, roztrwaniaćany {{/stl 8}}– roztrwonić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, roztrwaniaćnię, roztrwaniaćni, roztrwaniaćoń, roztrwaniaćoniony {{/stl 8}}{{stl 7}} zwykle o… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
fortuna — ż IV, CMs. fortunanie 1. blm «los, dola, traf, zwłaszcza dobry los, szczęście, powodzenie» Ślepa fortuna. Dary, łaski fortuny. Kusić fortunę. Fortuna uśmiecha się do kogoś. ◊ Dziecię, ulubieniec, wybraniec itp. fortuny «człowiek cieszący się… … Słownik języka polskiego
majątek — m III, D. majątektku, N. majątektkiem; lm M. majątektki 1. «posiadłość, własność ziemska» Majątek ziemski. Dziedziczny, rodowy, rodzinny majątek. Parcelacja majątku. Dzierżawić majątek. Zarządzać majątkiem. 2. «ogół dóbr należących do danej osoby … Słownik języka polskiego
mienie — n I, blm książk. «ogół rzeczy materialnych będących czyjąś własnością; majątek, dobytek» Mienie ruchome, nieruchome. Mienie państwowe, społeczne, osobiste. Utracić, roztrwonić mienie. Przepadek mienia na rzecz skarbu państwa … Słownik języka polskiego
ojcowizna — ż IV, CMs. ojcowiznaiźnie zwykle blm «ziemia, majątek dziedziczone po ojcu; majątek należący od wielu lat do jednej rodziny» Osiedlić się na ojcowiźnie. Roztrwonić ojcowiznę. Sprzedać ojcowiznę … Słownik języka polskiego
przebalować — dk IV, przebalowaćluję, przebalowaćlujesz, przebalowaćluj, przebalowaćował, przebalowaćowany «spędzić czas na balowaniu; roztrwonić, zmarnotrawić coś balując; przehulać, przetańczyć» Przebalować noc. Przebalować życie. Przebalować wszystko do… … Słownik języka polskiego
przefiukać — dk I, przefiukaćam, przefiukaćasz, przefiukaćają, przefiukaćaj, przefiukaćał, przefiukaćany 1. pot. «spędzić pewien czas na gwizdaniu, fiukaniu» 2. żart. «zmarnować, roztrwonić coś, zachowując się lekkomyślnie, nierozważnie» Przefiukać swoją… … Słownik języka polskiego
przefrymarczyć — dk VIb, przefrymarczyćczę, przefrymarczyćczysz, przefrymarczyćarcz, przefrymarczyćczył, przefrymarczyćczony przestarz. «przehandlować w sposób nieuczciwy, niegodny; roztrwonić, zmarnotrawić» Przefrymarczyć majątek rodzinny. Przefrymarczyć… … Słownik języka polskiego
przełajdaczyć — dk VIb, przełajdaczyćczę, przełajdaczyćczysz, przełajdaczyćacz, przełajdaczyćczył, przełajdaczyćczony 1. «spędzić jakiś czas na łajdaczeniu się» Przełajdaczył do rana. 2. «przepuścić, roztrwonić coś łajdacząc się» Przełajdaczył cały majątek … Słownik języka polskiego
przepuścić — dk VIa, przepuścićpuszczę, przepuścićpuścisz, przepuścićpuść, przepuścićścił, przepuścićpuszczony przepuszczać ndk I, przepuścićam, przepuścićasz, przepuścićają, przepuścićaj, przepuścićał, przepuścićany 1. «pozwolić komuś przekroczyć jakiś… … Słownik języka polskiego