rozpalać

См. также в других словарях:

• rozpalać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, rozpalaćam, rozpalaća, rozpalaćają, rozpalaćany {{/stl 8}}– rozpalić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, rozpalaćlę, rozpalaćli, rozpalaćlony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powodować …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rozpalać — 1. Rozpalać kogoś do białości, do czerwoności a) «podniecać, roznamiętniać kogoś»: Niewinne dziewczątko o anielskim spojrzeniu, które rozpala mężczyzn do białości. Cosm 3/2001. b) «wywoływać w kimś gniew, złość, irytację»: Jesteśmy neofitami… …   Słownik frazeologiczny

• rozpalać się – rozpalić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stopniowo zaczynać palić się coraz intensywniej, zajmować się coraz większym płomieniem, zapalać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sucha trawa rozpaliła się błyskawicznie. Ognisko… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• białość — Rozpalać kogoś do białości zob. rozpalić 1 …   Słownik frazeologiczny

• czerwoność — Rozpalać kogoś do czerwoności zob. rozpalić 1 …   Słownik frazeologiczny

• niecić — ndk VIa, niecićcę, niecićcisz, niecićnieć, niecićcił, niecićcony książk. «powodować powstawanie ognia; rozpalać, zapalać, rozniecać» Niecić ogień, ognisko. przen. «wzniecać, wzbudzać, powodować» Niecić nadzieję, radość. Niecić bunt. niecić się… …   Słownik języka polskiego

• rozpalić — dk VIa, rozpalićlę, rozpalićlisz, rozpalićpal, rozpalićlił, rozpalićlony rozpalać ndk I, rozpalićam, rozpalićasz, rozpalićają, rozpalićaj, rozpalićał, rozpalićany 1. «rozniecić ogień, spowodować, że coś zacznie się palić» Rozpalić ognisko.… …   Słownik języka polskiego

• rozpalić — 1. Rozpalać kogoś do białości, do czerwoności a) «podniecać, roznamiętniać kogoś»: Niewinne dziewczątko o anielskim spojrzeniu, które rozpala mężczyzn do białości. Cosm 3/2001. b) «wywoływać w kimś gniew, złość, irytację»: Jesteśmy neofitami… …   Słownik frazeologiczny

• kuchnia — ż I, DCMs. kuchniani; lm D. kuchniani (kuchniachen) 1. «pomieszczenie z piecem kuchennym lub odpowiednim urządzeniem do gotowania» Mała, ciasna kuchnia. Dwa pokoje z kuchnią. ∆ Ślepa kuchnia «kuchnia bez okna na zewnątrz» ◊ pot. Znać coś,… …   Słownik języka polskiego

• nalepa — ż IV, CMs. nalepapie; lm D. nalepaep «w dawnych domach wiejskich: część pieca, na której się wygrzewano i na której można było rozpalać ogień; przypiecek» …   Słownik języka polskiego

• patriotyzm — m IV, D. u, Ms. patriotyzmzmie, blm «miłość ojczyzny, własnego narodu połączona z gotowością ofiar dla nich» Niekłamany, prawdziwy, szczery, gorący patriotyzm. Budzić, rozpalać patriotyzm. ∆ Patriotyzm regionalny, lokalny «przywiązanie do… …   Słownik języka polskiego