rozgłos

См. также в других словарях:

• rozgłos — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. rozgłossie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} popularność wśród ludzi, sława : {{/stl 7}}{{stl 10}}Cieszył się światowym rozgłosem. Zdobył rozgłos tą książką. Gonił za rozgłosem. Prasa nadała tej sprawie rozgłos.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rozgłos — m IV, D. u, Ms. rozgłossie, blm 1. «powszechne uznanie, sława, popularność» Mieć, zyskać rozgłos. Cieszyć się rozgłosem. 2. przestarz. «rozgłaszanie, rozpowszechnianie czegoś, szerzenie się wieści o kimś, o czymś; pogłoska» dziś żywe we fraz. Bez …   Słownik języka polskiego

• Sorbischer Rundfunk — Logo der MDR Ausgabe Lo …   Deutsch Wikipedia

• achy — i ochy; ochy i achy «słowa wyrażające zachwyt, zwykle nienaturalny, któremu chce się nadać rozgłos»: Sala pełna ludzi, wszędzie słychać ochy i achy. Cosm 7/1998 …   Słownik frazeologiczny

• halo — Wielkie halo «lekceważąco o czymś błahym, czemu niepotrzebnie nadano rozgłos»: (...) dlaczego robi się z tej wizyty takie wielkie halo? K. Siesicka, Fotoplastykon …   Słownik frazeologiczny

• igielny — książk. Przejść, przecisnąć się przez ucho igielne «spełnić niezwykle trudne warunki, sprostać niezwykle trudnym wymogom, poddać się trudnej próbie»: O przyjęciu decyduje komitet, przez głosowanie. Jeśli ktoś przeciśnie się już przez to ucho… …   Słownik frazeologiczny

• rzecz — 1. Brać się, wziąć się do rzeczy «przystępować, przystąpić do jakiejś pracy, zaczynać, zacząć działać»: „Chłopaki” ostro wzięli się do rzeczy. Najwyższy złapał „drugiego” za głowę i podniósł na wysokość pół metra. W tym czasie inny wskoczył na… …   Słownik frazeologiczny

• arena — ż IV, CMs. arenanie; lm D. arenaen 1. «koliste, centralne miejsce w cyrku, odgrodzone niską barierą od amfiteatralnej widowni, na którym odbywają się pokazy sztuki cyrkowej; także: obszerny, kolisty plac w odkrytym amfiteatrze, ogrodzony dwoma… …   Słownik języka polskiego

• fama — ż IV, CMs. famamie, blm książk. «wieść, pogłoska, rozgłos» Rozeszła się fama o czymś. Fama głosi, niesie, doniosła. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• głośny — głośnyni, głośnyniejszy 1. «wypowiadany w sposób słyszalny, na głos, nie szeptem; mający dość duże natężenie, odczuwany jako donośny» Głośne artykulacje. Głośne czytanie. Głośna rozmowa, muzyka. Zbyt głośny śmiech. Coraz głośniejsze szczekanie… …   Słownik języka polskiego

• halo — I «wykrzyknik używany dla przywołania kogoś lub zwrócenia na siebie czyjejś uwagi, zwłaszcza w rozmowach telefonicznych i w radiu, rzadziej jako poufała forma powitania» Halo! proszę poczekać. Halo, kto mówi? Halo, halo! tu Polskie Radio Warszawa …   Słownik języka polskiego