-
1 ginąć
( tracić życie) to perish; ( zanikać) to disappear; ( zapodziewać się) to get lostzginęły mi okulary — my glasses got lost, I lost my glasses
* * *ipf.1. (= przestawać istnieć) die, perish; (o gatunku, rodzie) die out; kto mieczem wojuje, ten od miecza ginie he who lives by the sword, dies by the sword; ginąć z głodu die of starvation.2. (= zanikać) disappear, vanish; samolot ginie w chmurach plane vanishes into the clouds.3. (= gubić się) get lost; zginęły mi rękawiczki I lost my gloves.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ginąć
-
2 rod
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rod
-
3 ród
( rodzina) family; (dynastia, linia) house* * *mi-o-1. ( w społeczeństwie pierwotnym) kin.2. family; (= dynastia, linia) house, line; ród ludzki emf. human race, mankind; ród niewieści żart. womankind; historia rodu genealogy; rodem z Polski of Polish origin l. descent; z królewskiego rodu of royal ancestry; ktoś z piekła rodem a (one) hell of a person.3. pot. (= rodzina) family; zakała rodu black sheep; wywodzić się z rodu chłopskiego/szkockiego be of peasant/Scottish stock.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ród
-
4 klątw|a
f 1. Relig. anathema, excommunication- biskup obłożył króla klątwą the bishop anathemized a. excommunicated the king2. (przekleństwo) curse- rzucić klątwę na kogoś to put a curse on sb- na rodzie tym ciążyła klątwa the family has been cursed a. under a curseThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > klątw|a
См. также в других словарях:
ród — m IV, D. rodu, Ms. rodzie; lm M. rody 1. «u ludów pierwotnych samodzielna jednostka gospodarczo społeczna w obrębie plemienia, obejmująca pewną liczbę rodzin wywodzących się od wspólnego przodka» Naczelnik rodu. Rody wchodzące w skład plemienia.… … Słownik języka polskiego
Вегнер Лев — польский историк; род. в Познани 1824, умер в 1873 г. Он учился сперва в Познани, потом с 1844 г. посещал юридический факультет Бреславльского университета. Напечатал: Jan Ostrolog i jĕgo pami ę tnik (1859), Konfederacja 1793 r. w Ś rodzie (1863) … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
Рыкса Лотарингская — польск. Rycheza Lotaryńska … Википедия
podkusić — pot. Diabeł kogoś podkusił, diabli kogoś podkusili; licho kogoś podkusiło «ktoś zrobił coś, czego teraz żałuje»: (...) wszystkie pieniądze wyłożył za bratanka. Rwał włosy z głowy, że taki wstyd, bo jeszcze w rodzie Silbersteinów złodzieja nie… … Słownik frazeologiczny
włosy — 1. Rwać, wyrywać, drzeć (sobie) włosy z głowy «bardzo rozpaczać, czasem czyniąc przy tym gest sugerujący wyrywanie sobie włosów»: Rwał włosy z głowy, że taki wstyd, bo jeszcze w rodzie Sibersteinów złodzieja nie było. W. Żukrowski, Za kurtyną.… … Słownik frazeologiczny
dobóść — dk XI, dobóśćbodę, dobóśćbodziesz, dobóśćbódź, dobóśćbódł, dobóśćbodła, dobóśćbodli «sprawić przykrość; dokuczyć, dopiec, dogryźć» Troski, kłopoty dobodły komuś. □ Kto ma księdza w rodzie, temu bieda nie dobodzie … Słownik języka polskiego
herb — m IV, D. u, Ms. herbbie; lm M. y 1. «znak dziedziczny w rodzie szlacheckim, używany jako pieczęć, umieszczany na chorągwiach, tarczach, budynkach, przedmiotach itp.» Pierścień, sygnet z herbem. Nadanie herbu. Być herbu Leliwa, Nałęcz, Topór. Mieć … Słownik języka polskiego
ksiądz — m II, DB. księdza, C. księdzu, W. księże; lm M. księża, D. księży, C. księżom, N. księżmi «duchowny chrześcijański» Ksiądz katolicki, protestancki. Ksiądz biskup. Ksiądz wikary. Wyświęcić kogoś na księdza. □ Kto ma księdza w rodzie, temu bieda… … Słownik języka polskiego
patriarchalny — 1. «odnoszący się do patriarchatu lub patriarchy; oparty na władzy najstarszego w rodzie» Ustrój patriarchalny. Władza patriarchalna. Stosunki, czasy patriarchalne. 2. «właściwy patriarsze; oparty na poszanowaniu starszeństwa, związków rodzinnych … Słownik języka polskiego
rod — m IV, D. u; Ms. rodzie, blm chem. «(Rh) pierwiastek chemiczny z triady platynowców, liczba atomowa 45, metal szlachetny stosowany do wyrobu narzędzi chirurgicznych i termoelementów» ‹n. łac. z gr.› … Słownik języka polskiego
rodowy — rodowywi «dotyczący rodu, należący do rodu, właściwy rodowi, dziedziczony w rodzie, pochodzący z rodu, składający się z rodów lub ich członków» Szlachta rodowa. Nazwisko rodowe. Herb rodowy. Srebra rodowe. Biżuteria rodowa. Wspólnota rodowa.… … Słownik języka polskiego
