-
1 zanikać
-
2 zanikać
impf ⇒ zaniknąć* * *(o tradycji, uczuciach, gatunku) to disappear, to die out; (o głosie, obrazie, tętnie) to die away, to fade* * *ipf.1. (= ginąć z oczu) disappear, vanish, fade away, evanesce.2. (= przestawać istnieć) decay, decline, deteriorate, die out, sink, dwindle, wither, atrophy.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zanikać
-
3 zanikać
-
4 zanikać
глаг.• вянуть• замирать• исчезать• исчезнуть• пропадать• умирать* * *zanika|ćнесов. 1. исчезать; проходить;2. мед. атрофироваться; 3. перен. замирать; угасать; 4. перен. отмирать; \zanikaćją stare zwyczaje отмирают старые обычаи+1. niknąć, znikać 3. zamierać
* * *несов.1) исчеза́ть; проходи́ть2) мед. атрофи́роваться3) перен. замира́ть; угаса́ть4) перен. отмира́тьzanikają stare zwyczaje — отмира́ют ста́рые обы́чаи
Syn: -
5 zanikać
• go out• peter out -
6 zanikać
1. atrophier2. disparaître3. dépérir4. mourir5. perdre6. écrouler -
7 zanikać
vischwinden, im Schwinden begriffen sein -
8 zanikać
1 imigh 2 laghdaigh 3 tréig -
9 zanikać
venitem -
10 zanikać
dingti -
11 zanikać
зникати, відмирати -
12 zanikać
1 kumupas2 malantá3 mawalâ -
13 zanikać
pyssarmak; solmak; sönmek; süllermek; uçmak; ýitmek -
14 zanikać
atrofia -
15 zanikać
εξαφανίζομαι -
16 malantá
zanikać -
17 атрофироваться
zanikać мед., zaniknąć -
18 ginąć
( tracić życie) to perish; ( zanikać) to disappear; ( zapodziewać się) to get lostzginęły mi okulary — my glasses got lost, I lost my glasses
* * *ipf.1. (= przestawać istnieć) die, perish; (o gatunku, rodzie) die out; kto mieczem wojuje, ten od miecza ginie he who lives by the sword, dies by the sword; ginąć z głodu die of starvation.2. (= zanikać) disappear, vanish; samolot ginie w chmurach plane vanishes into the clouds.3. (= gubić się) get lost; zginęły mi rękawiczki I lost my gloves.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ginąć
-
19 замирать
глаг.• zamierać• zanikać* * *nieruchomieć, przygasać, zamierać, zanikać перен. -
20 исчезать
глаг.• blaknąć• ginąć• niknąć• pierzchać• przepadać• rozpraszać• sczeznąć• skonać• ulatniać• umierać• umrzeć• zanikać• zdychać• zemrzeć• znikać* * *ginąć, gubić się, niknąć, pierzchać, pryskać, przepadać, wsiąkać, zacierać się, zanikać, znikać
См. также в других словарях:
zanikać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIIIa, zanikaća, zanikaćają {{/stl 8}}– zaniknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa a. IVb, zanikaćnie, zanikaćnął ||zanikaćnikł, zanikaćnęła || zanikaćkła {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
chłodnąć — ndk Vc, chłodnąćnę, chłodnąćniesz, chłodnąćnij, chłódł, chłodła, chłodli książk. «stawać się chłodniejszym, oziębiać się stopniowo; stygnąć, chłodnieć» Mleko chłodło w wodzie. przen. «stawać się obojętnym, oschłym; obojętnieć; o uczuciach:… … Słownik języka polskiego
chwiać — ndk Xb, chwieję, chwiejesz, chwiej, chwiaćał, chwiaćali a. chwieli «poruszać, pochylać w różne strony; kołysać» Wiatr chwiał koronami drzew. chwiać się 1. «być chwianym, poruszanym w różne strony; pochylać się, uginać się, kołysać się» Płomień… … Słownik języka polskiego
chylić — ndk VIa, chylićlę, chylićlisz, chyl, chylićlił, chylićlony książk. «zniżać, zginać; schylać, nachylać, pochylać» Chylić głowę. Chylił całą swą postać. Wiatr chylił łódź na bok. ◊ Chylić czoło przed kimś, przed czymś «wyrażać szacunek, uznanie dla … Słownik języka polskiego
cichnąć — ndk Vc, cichnąćnę, cichnąćniesz, cichnąćnij, cichł (cichnąćnął), cichła, cichli «stawać się cichym, cichszym; pogrążać się w ciszy, uciszać się, milknąć» Czyjeś głosy, kroki cichły. Zgiełk zabawy cichł. Miasto cichło, pustoszało. przen.… … Słownik języka polskiego
gasnąć — ndk Vc, gasnę, gaśniesz, gaśnij, gasł (gasnąćnął), gasła, gaśli 1. «przestawać się palić, płonąć, świecić» Latarnie uliczne, światła, świece gasną. Ognisko gaśnie. ∆ Motor, silnik gaśnie «motor, silnik się wyłącza, przestaje pracować» 2.… … Słownik języka polskiego
ginąć — ndk Vb, ginąćnę, ginąćniesz, giń, ginąćnął, ginąćnęła, ginąćnęli 1. «tracić życie, umierać, szczególnie śmiercią gwałtowną (zwłaszcza w odniesieniu do ludzi); przestawać istnieć» Ginąć w walce, na wojnie, od kuli. Ginąć w tragicznych wypadkach.… … Słownik języka polskiego
niknąć — ndk Va a. Vc, niknąćnę, niknąćniesz, niknąćnij, niknąćnął a. nikł, niknąćnęła a. niknąćkła, niknąćnęli a. niknąćkli 1. «stawać się niewidocznym, ginąć z oczu; znikać» Niknąć we mgle, w mroku, w oddali. Niknący w blasku słońca samolot. Niknąca w… … Słownik języka polskiego
rozpraszać — ndk I, rozpraszaćam, rozpraszaćasz, rozpraszaćają, rozpraszaćaj, rozpraszaćał, rozpraszaćany rozproszyć dk VIb, rozpraszaćszę, rozpraszaćszysz, rozpraszaćprosz, rozpraszaćszył, rozpraszaćszony 1. «prósząc rozsypywać, rozsiewać, rozrzucać;… … Słownik języka polskiego
ucinać — ndk I, ucinaćam, ucinaćasz, ucinaćają, ucinaćaj, ucinaćał, ucinaćany forma ndk czas. uciąć (p.) ucinać się rzad. «o drodze, wzgórzu itp.: raptownie zanikać, kończyć się; urywać się» Wzgórze ucinało się raptownie … Słownik języka polskiego
zaniknąć — dk Va a. Vc, zaniknąćnie, zaniknąćnął a. zaniknąćnikł, zaniknąćnęła a. zaniknąćkła, zaniknąćkłszy zanikać ndk I, zaniknąćka, zaniknąćał 1. «stać się niewidocznym, zginąć z oczu; zniknąć» Coś zanika w mroku. Słońce zanikało za horyzontem. Ląd… … Słownik języka polskiego