Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

risui

  • 1 risus

    rīsus, ūs, m. (rideo), das Lachen, Gelächter, I) im guten Sinne, A) eig.: hominum de te, Cic.: dulcis quidam blandientis infantis risus, das Lächeln, Iustin.: alqd in risum vertere, lächerlich machen, Hor.: ista ad risum, ist zum Lachen, Cic.: risui sorori fuit, die Schw. lachte über sie, sie wurde von der Schw. ausgelacht, Liv.: risui est habitus, er wurde zum Gelächter (Gespött), Capit.: risus consecutus est, non in te, sed in errorem tuum, Cic.: in eam tabulam magni risus consequebantur, Cic.: togam sum eius magno hominum risu cavillatus, Cic.: miros risus edere, Cic.: risum movere, commovere, Cic.: risum concitare, Cic.: risus facere, Cael. in Cic. ep.: risum praebere, Lachen erregen, Iustin.: dare risus alci, jmdm. zum G. dienen, Hor.: dare risus iocosque, Stoff gewähren zu G. u. Sch., Hor.: risus captare, darauf ausgehen, Lachen zu erregen, Cic. u. Hor.: risu alqd excipere, über etw. lachen, Quint.: risu dissilire, Sen. od. rumpi, Afran. fr., od. dirumpi, Apul., vor Lachen bersten (bersten wollen), vergehen; so auch risu contendere ilia, Ov., risu ilia dissolvere, Petron.: risu corruere, Cic., oder emori, Ter., vor Lachen fast sterben: risum tollere, Hor.: risu quatere populum, durch L. dem V. das Zwerchfell erschüttern, Hor.: risum tenere, continere, sich des Lachens enthalten, Cic.: risum iam diu compressum etiam indecenter effudit, Petron. – B) meton., v. Gegenstand des Gelächters, o magnus posthac inimicis risus! Gespött, Hor. sat. 2, 2, 107: deus omnibus risus erat, wurde von allen ausgelacht, Ov. fast. 1, 438. – II) im üblen Sinne, der Spott, Hohn, per iocum deos irridens... Qui risus etc., Cic. de nat. deor. 2, 7. – III) personif., Risus als Gottheit der Thessalier, Apul. met. 3, 11.

    lateinisch-deutsches > risus

  • 2 risus

    [st1]1 [-] risus, a, um: part. passé de rideo. [st1]2 [-] risŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - le rire. - [abcl]b - rire moqueur, risée, dérision, moquerie, raillerie. - [abcl]c - objet de risée, de moquerie. - [abcl]d - le Rire (dieu adoré en Thessalie).[/b]    - risum movere (commovere, concitare): faire rire.    - risum tenere: s'empêcher de rire.    - risui esse alicui: être la risée de qqn.    - qui risus hominum de te erat! Cic.: comme tu étais un objet de risée!    - ille est risus omnibus, Ov.: il est la risée de tout le monde.
    * * *
    [st1]1 [-] risus, a, um: part. passé de rideo. [st1]2 [-] risŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - le rire. - [abcl]b - rire moqueur, risée, dérision, moquerie, raillerie. - [abcl]c - objet de risée, de moquerie. - [abcl]d - le Rire (dieu adoré en Thessalie).[/b]    - risum movere (commovere, concitare): faire rire.    - risum tenere: s'empêcher de rire.    - risui esse alicui: être la risée de qqn.    - qui risus hominum de te erat! Cic.: comme tu étais un objet de risée!    - ille est risus omnibus, Ov.: il est la risée de tout le monde.
    * * *
        Risus, huius risus, mas. gen. Plaut. Ris, Risee.
    \
        Dentatus risus. Bud. Qui mord en riant.
    \
        Perspicuus risus. Martial. Qui fait apparoir les dents.
    \
        Captare risum. Cic. Faire chose pour rire, Tascher à faire rire.
    \
        Conciliatur risus. Quintil. On fait rire.
    \
        Concitare risum. Cic. Faire rire.
    \
        Consequutus est risus. Cic. On s'est prins à rire.
    \
        Dare risus alicui. Horat. Luy bailler matiere et occasion de rire.
    \
        Edere risum. Cic. Rire.
    \
        Elicere risum alicui. Iuuenal. Le faire rire.
    \
        Risus hominum de te erat. Cic. Les gents se rioyent de toy.
    \
        Excipere aliquid risu. Quintil. Se rire de quelque chose.
    \
        Excutere sibi risum. Horat. Se faire rire.
    \
        Risus factus est. Cic. On s'est prins à rire.
    \
        Facere risus. Caelius Ciceroni. Faire rire les gents.
    \
        Mouere risum. Cic. Faire rire les gents.
    \
        Quatere populum risu. Horat. Faire fort rire le peuple.
    \
        Soluentur risu tabulae. Horat. Se creveront de rire.
    \
        Tenere risum. Cic. Se garder de rire.
    \
        Tollere risum. Horat. Rire à haulte voix.

    Dictionarium latinogallicum > risus

  • 3 risus

    rīsus, ūs, m. (rideo), das Lachen, Gelächter, I) im guten Sinne, A) eig.: hominum de te, Cic.: dulcis quidam blandientis infantis risus, das Lächeln, Iustin.: alqd in risum vertere, lächerlich machen, Hor.: ista ad risum, ist zum Lachen, Cic.: risui sorori fuit, die Schw. lachte über sie, sie wurde von der Schw. ausgelacht, Liv.: risui est habitus, er wurde zum Gelächter (Gespött), Capit.: risus consecutus est, non in te, sed in errorem tuum, Cic.: in eam tabulam magni risus consequebantur, Cic.: togam sum eius magno hominum risu cavillatus, Cic.: miros risus edere, Cic.: risum movere, commovere, Cic.: risum concitare, Cic.: risus facere, Cael. in Cic. ep.: risum praebere, Lachen erregen, Iustin.: dare risus alci, jmdm. zum G. dienen, Hor.: dare risus iocosque, Stoff gewähren zu G. u. Sch., Hor.: risus captare, darauf ausgehen, Lachen zu erregen, Cic. u. Hor.: risu alqd excipere, über etw. lachen, Quint.: risu dissilire, Sen. od. rumpi, Afran. fr., od. dirumpi, Apul., vor Lachen bersten (bersten wollen), vergehen; so auch risu contendere ilia, Ov., risu ilia dissolvere, Petron.: risu corruere, Cic., oder emori, Ter., vor Lachen fast sterben: risum tollere, Hor.: risu quatere populum, durch L. dem V. das Zwerchfell erschüttern, Hor.: risum tenere, continere, sich des Lachens enthalten, Cic.: risum iam diu compressum etiam indecenter effudit,
    ————
    Petron. – B) meton., v. Gegenstand des Gelächters, o magnus posthac inimicis risus! Gespött, Hor. sat. 2, 2, 107: deus omnibus risus erat, wurde von allen ausgelacht, Ov. fast. 1, 438. – II) im üblen Sinne, der Spott, Hohn, per iocum deos irridens... Qui risus etc., Cic. de nat. deor. 2, 7. – III) personif., Risus als Gottheit der Thessalier, Apul. met. 3, 11.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > risus

  • 4 risus

    I rīsus, a, um part. pf. к rideo II rīsus, ūs m. [ rideo ]
    смех, улыбка, тж. насмешка
    risum movēre C, Ph (facere, concitare C, praebēre Just) — возбуждать смех
    risui esse alicui L и r. esse alicui O — быть чьим-л. посмешищем

    Латинско-русский словарь > risus

  • 5 tempero

    āvī, ātum, āre [ tempus I \]
    1) умерять, смягчать ( amara lento risu H); подогревать (aquam ignibus, H); охлаждать ( nimios calores C); увлажнять ( scatebris arentia arva V)
    2) смешивать (в надлежащем соотношении), сочетать (в правильной пропорции) ( acūta cum gravibus C); соединять ( tria in unam speciem C); составлять, приготовлять (vinum PM; pocula H; venēnum Su)
    3) устраивать, организовывать H; упорядочивать ( rem publicam et institutis et legibus C)
    t. citharam nervis Oнастраивать кифару
    5) сдерживать, ослаблять ( iras V); регулировать ( annonam Su)
    6)
    а) быть умеренным, знать меру ( in aliquā re и alicui rei)
    non t. (quin, quomĭnus) C, T, PM etc.не удержаться (от)
    t. alicui и ab aliquo C, L — щадить кого-л.
    vix (a) lacrĭmis t. L, V струдом удерживать слёзы
    t. risu (=risui) Lсдерживать смех
    oculis t. L — отводить взгляд, но тж. QC удерживаться от слёз
    7) укрощать, взнуздывать ( ora — sc. equorum — frenis H)

    Латинско-русский словарь > tempero

  • 6 tempero

    tempero, āvī, ātum, āre (v. 1. tempus, Abschnitt), einer Sache Ziel u. Maß setzen, ihr Schranken anweisen, weil jeder Abschnitt, den man macht, eine Begrenzung voraussetzt; dah. I) intr. das rechte Maß beobachten, in etwas mäßig sein, sich mäßigen, 1) im allg.: in amore, Plaut.: in multa, Liv. – m. folg. Dat., mäßigen, mit Maß gebrauchen (nicht mißbrauchen), zurückhalten, beherrschen, einer Sache sich enthalten, sibi, Cornif. rhet, Caes. u.a. (u. so temperabo, ich will mich in acht nehmen, Plaut.): victoriae, Sall.: linguae, Liv.: manibus, Liv.: sermonibus, Tac.: irae, Liv.: laetitiae, Liv.: risu (Dat.), Liv.: risui, Tac.: verbis ac minis, Tac.: urbibus expugnandis, verzichten auf usw., Liv.: temperare oculis nequire, seine Augen nicht beherrschen können = unwillkürlich hinsehen müssen, Liv. 21, 22, 7; aber temparare oculis non posse, sich der Tränen nicht enthalten können, Curt. 9, 3 (11), 2: u. so vix lacrimis temp., Liv., ne lacrimis quidem temp., Tac. – m. ab u. Abl. = sich enthalten, ab iniuria, Caes.: a lacrimis, Verg.: a caedibus, Liv.: ab oppugnatione, Liv.: sibi a mendacio, Cornif. rhet.: sibi a mulso, Cels.: horum ne a necessariis quidem sibi rabies temperat, Sen. – m. folg. Infin. = sich enthalten, temperent dormire, Plaut.: temperaret dolorem aeternum suscipere, Tac.: puerum temperaret tollere, Poëta b. Cic.: rem quempiam novam exordiri temperandum est, Gell. – m. folg. ne u. Konj., quoi male faciundi est potestas, quom, ne id faciat, temperat, Plaut. Stich. 117 G.: quod in pluribus libris ne facerem temperavi, Lact. 4, 5, 3. – non temp. alci rei m. folg. quo minus u. Konj., nec nos temperamus imperiis, quo minus illi auxilii egeant, Liv. 3, 52, 9: sibi non temperare u. bl. non od. vix temperare m. folg. quin od. quo minus u. Konj., non tempero mihi, quin utar interdum temerarie verbis, Sen.: neque sibi temperaturos existimabat, quin in provinciam exirent, Caes.: indignatiunculam non possum mihi temperare, quo minus apud te effundam, Plin. ep.: non queo mihi temperare, quo minus ad hoc pertinentia ipsa Censorii Catonis verba ponam, Plin.: u. (ohne sibi) non temperante Tiberio, quin premeret voce, vultu, Tac.: ne sedato quidem tumultu temperare potuit, quin ex intervallo subinde facti reminisceretur, Suet.: vix temperabat, quin diceret: ›Quid ego etc.‹, Sen. rhet.: Arruntius non temperavit, quo minus primo statim libro poneret ›ingentes esse famas de Regulo‹, Sen. – 2) insbes., schonen, m. Dat., sociis, Cic.: hostibus superatis, Cic.: templis, Liv. – m. ab u. Abl., fidem dedit, ab his sacris se temperaturum, Liv.: ab sociis, Liv.: temperatum ab innoxiis, Tac. – II) tr.: 1) in das gehörige Maß setzen, in das gehörige Verhältnis bringen, mischen, a) übh.: acuta cum gravibus, Cic.: herbas, Ov.: acetum melle, Plin.: aquam ignibus, lau machen, Hor.: so balneum, Mart.: scatebris arentia arva, tränken, wässern, Verg.: pira malo, pfropfen, Calp. ecl. 2, 42: haec iuncta ex melle optimo, Marc. Emp. 16. – b) insbes., ein Getränk mischen, durch Mischung bereiten, poculum, Hor.: vinum, Plin.: venenum, Suet., venena, Lact., venena clam, Lact. – 2) gehörig einrichten od. zurechtmachen, verfertigen, machen, ferrum, härten, Plin.: u. so ferramentum, Eccl.: unguentum, Plin. – dah. a) einrichten, regeln, ordnen, rem publicam legibus, Cic.: gradus, abmessen, Sen.: sol annum temperat, Plin.: Musam pede Archilochi, ihr Lied einrichten (fügen) nach dem Versmaß des A. (v.d. Sappho), Hor.: temperata apud transmarinas provincias subvectio, Tac. – Depon. Nbf., motus aptissime ad utilitates viventium temperatus est, Lact. 7, 5, 12. – b) lenken, regieren, res hominum ac deorum, v. Jupiter, Hor.: mare ac terras variisque mundum horis, v. Jupiter, Hor.: terram inertem, mare ventosum, v. Jupiter, Hor.: ora frenis, Hor.: ratem, Ov.: senem delirum, leiten, am Gängelbande führen, Hor. – 3) mäßigen, mildern, lindern, calores solis, Cic.: victoriam, mit Milde handhaben, Cic., Vell. u. Tac. (s. Heräus Tac. hist. 4, 1, 15): mare, besänftigen, Hor. carm. 4, 12, 1: so auch aequor, v. Neptun, Verg. Aen. 1, 146: solem umbrā, Plin.: annonam macelli, einen mäßigen Preis der Lebensmittel festsetzen, Suet.: temperata frumenti subvectio, erleichtert, Tac. – 4) se temp. ab alqa re, sich einer Sache enthalten, se ab isto labore, Augustin. de trin. 3. § 1: u. so Augustin. epist. 23, 2 (se ab scelere apertissimo); c. Faust. 6, 5 extr.; c. Gaudent. 1. § 73. Greg. in Iob 18, 13 u. 25, 38. – u. non temp. animum ab alqa re mit folg. quin u. Konj., ne ab huius quidem usura gloriae temperavit animum Cn. Pompeius, quin victoriae partem conaretur vindicare, nicht einmal des Mitgenusses dieses R. konnte sich Kn. P. enthalten, sondern er suchte sich einen Teil des S. anzumaßen, Vell. 2, 34, 2. – / Plaut. truc. 1, 1, 41 (60) Spengel temperint. – Depon. Nbf. temperor, ātus sum, ārī, Lact. 7, 5, 12 (s. oben no. II, 2, a).

    lateinisch-deutsches > tempero

  • 7 auslachen

    auslachen, ridere (belachen). – irridere. deridere (verlachen, u. zwar irrid. aus Scherz, Schadenfreude od. Spott jmdm. ins Gesicht lachen, derid. aus Hohn u. Verachtung auf jmd. gleichs. herablachen). – ausgelacht werden, auch risui od. irrisui od. derisui esse, von jmd., alci (jmdm. zum Gelächter dienen): es wird jmd. von allen (allgemein) ausgelacht, omnis risus convertitur in alqm. Auslachen, das, irriso od. irrisus; derisus.

    deutsch-lateinisches > auslachen

  • 8 Gelächter

    Gelächter, risus. cachinnus (die Lache, letzteres laute und gellende, beide als Zustand). – cachinnatio (das laute und gellende Lachen, Gelache, als Handlung). – ein G. erheben, auf schlagen, in ein G. ausbrechen, risum edere, tollere: ein lautes u. gellendes, cachinnum tollere oder edere; cachinnare: ein unaufhörliches G., in risum od. in cachinnos effundi: es entsteht ein G., risus fit: es entsteht ein allgemeines G., risus omnium cooritur: jmdm. zum G. sein, risui esse alci: jmdm. zum G. werden, risum dare od. praebere alci: sich durch etw. zum G. machen, movere risum alqā re: G. zu erregen suchen, risum captare.

    deutsch-lateinisches > Gelächter

  • 9 lachen

    lachen, ridere. – risum edere (ein Lachen von sich geben). – jmdm. l., s. anlächeln (v. Glücke): miteinander l., ridere inter se: fröhlich l., laetum esse risu: jubelnd l., risu exsultare: grinsend l., ringi: sehr, laut, aus vollem Halse l., valde, vehementer ridere. in risum effundi (im allg.); cachinnare. cachinnum [1528] tollere od. edere. in cachinnos effundi (ausgelassen, laut, schallend u. zwar mit widerlichem, gellendem Tone lachen). – über jmd. l., ridere alqm; deridere alqm (jmd. geradezu auslachen, aus Neckerei oder Schadenfreude); irridere alqm (jmd. verlachen, jmdm. hohnlachen, aus Stolz oder Verachtung): man lacht über mich, dich, rideor, rideris: jmd. lacht über mich, alci sum risui. – über etwas l., ridere alqd (etw. belachen); risu approbare alqd (etw. durch Lachen billigen) man lacht über etw., ridetur alqd. – bei od. zu etw. l., arridere (entweder absol. od. mit Dat. [z.B. maledictis] od. mit dem Akk Neutr. der Pron., z.B. id); od. alqd ridere (etw bloß belachen, aber nicht bestrafen etc.); risu alqd excipere (mit Lachen aufnehmen). – nicht l., non ridere; risum tenere, continere: jmd. lachen machen, s. »jmd. zum Lachen bringen« unter »Lachen (das)« – jmdm. ins Gesicht l., palam irridere alqm: du lachst? da ist nichts zu l., rides? non sunt haec ridicula: mit lachendem Munde, risu labris apertis: mit lachender Miene, ridens; cum risu.

    deutsch-lateinisches > lachen

  • 10 lächern

    lächern, in der Beziehung: es lächert mich et was, risui od. ridiculo est mihi alqd; risum mihi alqd movet od. excitat.

    deutsch-lateinisches > lächern

  • 11 tempero

    tempero, āvī, ātum, āre (v. 1. tempus, Abschnitt), einer Sache Ziel u. Maß setzen, ihr Schranken anweisen, weil jeder Abschnitt, den man macht, eine Begrenzung voraussetzt; dah. I) intr. das rechte Maß beobachten, in etwas mäßig sein, sich mäßigen, 1) im allg.: in amore, Plaut.: in multa, Liv. – m. folg. Dat., mäßigen, mit Maß gebrauchen (nicht mißbrauchen), zurückhalten, beherrschen, einer Sache sich enthalten, sibi, Cornif. rhet, Caes. u.a. (u. so temperabo, ich will mich in acht nehmen, Plaut.): victoriae, Sall.: linguae, Liv.: manibus, Liv.: sermonibus, Tac.: irae, Liv.: laetitiae, Liv.: risu (Dat.), Liv.: risui, Tac.: verbis ac minis, Tac.: urbibus expugnandis, verzichten auf usw., Liv.: temperare oculis nequire, seine Augen nicht beherrschen können = unwillkürlich hinsehen müssen, Liv. 21, 22, 7; aber temparare oculis non posse, sich der Tränen nicht enthalten können, Curt. 9, 3 (11), 2: u. so vix lacrimis temp., Liv., ne lacrimis quidem temp., Tac. – m. ab u. Abl. = sich enthalten, ab iniuria, Caes.: a lacrimis, Verg.: a caedibus, Liv.: ab oppugnatione, Liv.: sibi a mendacio, Cornif. rhet.: sibi a mulso, Cels.: horum ne a necessariis quidem sibi rabies temperat, Sen. – m. folg. Infin. = sich enthalten, temperent dormire, Plaut.: temperaret dolorem aeternum suscipere, Tac.: puerum temperaret tollere, Poëta b. Cic.:
    ————
    rem quempiam novam exordiri temperandum est, Gell. – m. folg. ne u. Konj., quoi male faciundi est potestas, quom, ne id faciat, temperat, Plaut. Stich. 117 G.: quod in pluribus libris ne facerem temperavi, Lact. 4, 5, 3. – non temp. alci rei m. folg. quo minus u. Konj., nec nos temperamus imperiis, quo minus illi auxilii egeant, Liv. 3, 52, 9: sibi non temperare u. bl. non od. vix temperare m. folg. quin od. quo minus u. Konj., non tempero mihi, quin utar interdum temerarie verbis, Sen.: neque sibi temperaturos existimabat, quin in provinciam exirent, Caes.: indignatiunculam non possum mihi temperare, quo minus apud te effundam, Plin. ep.: non queo mihi temperare, quo minus ad hoc pertinentia ipsa Censorii Catonis verba ponam, Plin.: u. (ohne sibi) non temperante Tiberio, quin premeret voce, vultu, Tac.: ne sedato quidem tumultu temperare potuit, quin ex intervallo subinde facti reminisceretur, Suet.: vix temperabat, quin diceret: ›Quid ego etc.‹, Sen. rhet.: Arruntius non temperavit, quo minus primo statim libro poneret ›ingentes esse famas de Regulo‹, Sen. – 2) insbes., schonen, m. Dat., sociis, Cic.: hostibus superatis, Cic.: templis, Liv. – m. ab u. Abl., fidem dedit, ab his sacris se temperaturum, Liv.: ab sociis, Liv.: temperatum ab innoxiis, Tac. – II) tr.: 1) in das gehörige Maß setzen, in das gehörige Verhältnis bringen, mischen, a) übh.: acuta cum gravibus, Cic.: herbas, Ov.: ace-
    ————
    tum melle, Plin.: aquam ignibus, lau machen, Hor.: so balneum, Mart.: scatebris arentia arva, tränken, wässern, Verg.: pira malo, pfropfen, Calp. ecl. 2, 42: haec iuncta ex melle optimo, Marc. Emp. 16. – b) insbes., ein Getränk mischen, durch Mischung bereiten, poculum, Hor.: vinum, Plin.: venenum, Suet., venena, Lact., venena clam, Lact. – 2) gehörig einrichten od. zurechtmachen, verfertigen, machen, ferrum, härten, Plin.: u. so ferramentum, Eccl.: unguentum, Plin. – dah. a) einrichten, regeln, ordnen, rem publicam legibus, Cic.: gradus, abmessen, Sen.: sol annum temperat, Plin.: Musam pede Archilochi, ihr Lied einrichten (fügen) nach dem Versmaß des A. (v.d. Sappho), Hor.: temperata apud transmarinas provincias subvectio, Tac. – Depon. Nbf., motus aptissime ad utilitates viventium temperatus est, Lact. 7, 5, 12. – b) lenken, regieren, res hominum ac deorum, v. Jupiter, Hor.: mare ac terras variisque mundum horis, v. Jupiter, Hor.: terram inertem, mare ventosum, v. Jupiter, Hor.: ora frenis, Hor.: ratem, Ov.: senem delirum, leiten, am Gängelbande führen, Hor. – 3) mäßigen, mildern, lindern, calores solis, Cic.: victoriam, mit Milde handhaben, Cic., Vell. u. Tac. (s. Heräus Tac. hist. 4, 1, 15): mare, besänftigen, Hor. carm. 4, 12, 1: so auch aequor, v. Neptun, Verg. Aen. 1, 146: solem umbrā, Plin.: annonam macelli, einen mäßigen Preis der Lebensmittel festset-
    ————
    zen, Suet.: temperata frumenti subvectio, erleichtert, Tac. – 4) se temp. ab alqa re, sich einer Sache enthalten, se ab isto labore, Augustin. de trin. 3. § 1: u. so Augustin. epist. 23, 2 (se ab scelere apertissimo); c. Faust. 6, 5 extr.; c. Gaudent. 1. § 73. Greg. in Iob 18, 13 u. 25, 38. – u. non temp. animum ab alqa re mit folg. quin u. Konj., ne ab huius quidem usura gloriae temperavit animum Cn. Pompeius, quin victoriae partem conaretur vindicare, nicht einmal des Mitgenusses dieses R. konnte sich Kn. P. enthalten, sondern er suchte sich einen Teil des S. anzumaßen, Vell. 2, 34, 2. – Plaut. truc. 1, 1, 41 (60) Spengel temperint. – Depon. Nbf. temperor, ātus sum, ārī, Lact. 7, 5, 12 (s. oben no. II, 2, a).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > tempero

  • 12 rīsus

        rīsus ūs, m    [rideo], a laughing, laughter, laugh: risum movere: risūs facere: Ne spissae risum tollant coronae, H.: risūs captare: risum tenere non posse: magni risūs consequebantur: risu cognoscere matrem, V.: proditor puellae risus, H.— An object of laughter, butt: risui sorori fuit, L.: O magnus posthac inimicis risus! H.: deus Omnibus risus erat, O.— A jest, joke, mockery: qui risus populo cladem attulit.
    * * *

    Latin-English dictionary > rīsus

  • 13 Сдерживать

    - arcere; coercere; tenere (risum; iracundiam; lacrimas); continere; sustinere; cohibere; domare (invidiam; libidines; vim fluminis); sistere (hostem; equum); comprimere (risum); supprimere; resecare; servare (promissa); castigare (equum frenis; animi dolorem; risum); vincire; frenare; confutare; constringere; temperare (iras); tardare (libidines); suspendere (fletum; spiritum; lacrimas); supprimere (hostem; impetum);

    • (с трудом) сдерживать слёзы - abdere lacrimas; vix (a) lacrimis temperare;

    • сдерживать смех - temperare risui;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Сдерживать

  • 14 risus

    rīsus, ūs, m. [id.], a laughing, laughter, laugh (equally freq. in sing. and plur.):

    risum movere... quid sit risus,

    Cic. de Or. 2, 58, 235 sq.; cf.

    the whole chapter, De risu,

    Quint. 6, 3:

    alicui risum magis quam stomachum movere,

    Cic. Att. 6, 3, 7; cf.:

    risum judicis movere,

    Quint. 6, 3, 1:

    risus populi factus est,

    Cic. Verr. 2, 4, 12, § 27; cf.: risus facere, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 9, 1:

    miros risus nos edere,

    Cic. Q. Fr. 2, 8 (10), 2;

    for which: ne spissae risum tollant coronae,

    Hor. A. P. 381:

    risus captare,

    Cic. Tusc. 2, 7, 17; so,

    risum captare,

    Quint. 6, 3, 26; 8, 3, 48:

    mediocris quidam est risus consecutus non in te, sed, etc.,

    Cic. Fam. 5, 2, 2:

    in eam tabulam magni risus consequebantur,

    id. Q. Fr. 2, 6, 5:

    togam sum ejus magno hominum risu cavillatus,

    id. ib. 2, 10 (12), 2:

    risu cognoscere matrem,

    Verg. E. 4, 60:

    amara lento Temperet risu,

    Hor. C. 2, 16, 26:

    proditor Gratus puellae risus,

    id. ib. 1, 9, 21; id. S. 1, 4, 34:

    risui sorori fuit,

    Liv. 6, 34; Just. 1, 4, 12; 44, 2, 4:

    nimis aegre risum continui,

    Plaut. As. 3, 2, 36:

    nequeo risu me admoderarier,

    id. Mil. 4, 2, 81:

    risu emoriri,

    Ter. Eun. 3, 1, 42: risu clandestino rumpier, Afran. ap. Non. 503, 14:

    unde oriebantur risus dulcesque cachinni,

    Lucr. 5, 1403:

    paene ille timore, ego risu corrui,

    Cic. Q. Fr. 2, 8 (10), 2.—
    II.
    Transf., an object of laughter:

    deus omnibus risus erat,

    Ov. F. 1, 438.—
    2.
    A jest, a practical joke, mockery:

    qui per jocum deos inridens, jussit, etc.... qui risus populo cladem attulit,

    Cic. N. D. 2, 3, 7.—
    3.
    Personified, as a deity, App. M. 3, p. 134, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > risus

См. также в других словарях:

  • Samurai Deeper Kyo — The cover of the first volume of Samurai Deeper Kyo as published by Kodansha on October 15, 1999 in Japan サムライ ディーパー キョウ …   Wikipedia

  • HMS Saumarez (G12) — HMS Saumarez was an S class destroyer of the Royal Navy, completed on 1 July 1943. As a flotilla leader, her standard displacement was 20 tons heavier than other ships of her class. She continued the tradition of flotilla leaders being named… …   Wikipedia

  • Samurai Deeper Kyo — Saltar a navegación, búsqueda Samurai Deeper Kyo 鬼目のキョウ (Samurai Deeper Kyo) Género Aventura, Comedia, fantasía. Manga Samurai Deeper Kyo …   Wikipedia Español

  • SMS Vaterland — Übersicht Typ Flusskanonenboot …   Deutsch Wikipedia

  • Tsingtau-Klasse — SMS Tsingtau …   Deutsch Wikipedia

  • BEREFELLARII — quasi concacati, Gall. Breneux, ex Angl. Berdyed, h. e. permerdatus, appellatio obscena, certis quibusdam hominibus imposita, in Charta Thomae Archiepisc. Eboracensis in Monastico Angl. Tom. III. part 2. p. 5. Scilicet Praecentoris, Cancellarii… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • BROTHEUS — fil. Vulcani et Minervae, deformi facie, ob quam dum plerisque esset risui, animi dolore se in rogum coniecit. Ovidius in Ibm. v. 517. Quodque ferunt Brotheum secisse cupidine mortis, Des tua succenso membra cremanda rogo …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CANON — I. CANON Graece Κανὼν, regula, ad quam praeducebantur lineae. Epigrammata dedicatoria, ἀπὸ ταχυγράφων: Καὶ κανόνα γραμμῆς ἰθυπόρου ταμίην: dirigentem videl. stilum ferreum vel plumbum, ut lineae, quibus scriptura instaret, rectitudinem haberent… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • LATINI alapis dignus — apud Mart. l. 5. Epigr. 62. v. 11. cuius epigraphe in Marianum v. XI. O quam dignus eras alapis, Mariane, Latini: Te successurum credo ego Panniculo: convitium est in eum, qui, de uxore parum sollicitus, ad moechorum iniurias connivet. Tales enim …   Hofmann J. Lexicon universale

  • MARS — Deus belli ab antiquis creditus, dictus Varroni l. 4. de LL. quod maribus in bello praesit, aut certe a Sabina dictione Mamers, quô nomine illi Martem dicebant. A Poetis Mavors dicitur per epenthesin. Iovis ac Iunonis silius fuisse singitur, vel …   Hofmann J. Lexicon universale

  • TITILLATIONE pedum — somnum conciliandi ratio, delicatioribus in usu, memoratur Aphrodiseo, et Argenterio, quorum hic e cerebro sic advocari spiritus ad pedes partesque intermedias observat, annotante Gerh. Ioh. Vossiô, de orig. et progr. Idolol. l. 3. c. 34. ubi de… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»