-
81 νεμεσίσαιτο
νεμεσίζομαιfeel righteous indignation: aor opt mp 3rd sg -
82 νεμεσίσω
νεμεσίζομαιfeel righteous indignation: aor ind mp 2nd sg (homeric ionic) -
83 dash
1)it was a mad \dash wir mussten uns total abhetzen ( fam)to make a \dash for the door/ exit zur Tür/zum Ausgang stürzen;she made a \dash for it sie rannte, so schnell sie konnte3) ( little bit) kleiner Zusatz, kleine Beimengung;to add a \dash of colour to a dish einem Gericht einen Farbtupfer hinzufügen;a \dash of salt eine Prise Salz;a \dash of originality ein Hauch m von Originalität eine gewisse Originalität;a \dash of rum ein Schuss m Rum;a \dash of yellow ein Stich m ins Gelbedots and \dashes Morsezeichen ntpl\dash it! (bother!) verflixt!, Mist!;I've got to \dash ich muss mich sputen ( fam)we \dashed along the platform and just managed to catch the train wir hasteten die Plattform entlang und haben den Zug noch so gerade gekriegt;to \dash out of the room aus dem Zimmer stürmen;to \dash off davonjagen, die Fliege machen ( fam)1) ( strike forcefully)he \dashed his hand against a rock er schlug sich die Hand an einem Felsen auf;to \dash sth to pieces etw zerschmettern [o in tausend Stücke schlagen];2) ( destroy)to be \dashed zerstört [o vernichtet] werden;his spirits were \dashed by the ridicule of his classmates der Spott seiner Klassenkameraden hat ihn völlig geknickt;to \dash sb's hopes jds Hoffnungen fpl zunichte machen -
84 благородный
1) (безукоризненно честный, самоотверженно великодушный) nobleблагоро́дный посту́пок — noble action / deed
2) ( изящный) nobleблагоро́дная красота́ — noble beauty
3) ( принадлежащий к дворянству) of noble birth (после сущ.)он из благоро́дных — he is a nobleman
она́ из благоро́дных — she is a noblewoman
они́ из благоро́дных — they are of noble origin
••благоро́дный газ — noble gas
благоро́дные мета́ллы — precious metals
благоро́дное негодова́ние ирон. — righteous indignation
благоро́дный жест — fine gesture
-
85 Праведное негодование
♦ ( ENG righteous indignation)справедливый гнев, основанный на этическом неприятии греховных действий.Westminster dictionary of theological terms > Праведное негодование
-
86 νεμεσίζομαι
A feel righteous indignation, Ζεῦ πάτερ, οὐ νεμεσίζῃ ὁρῶν τάδε καρτερὰ ἔργα; Il.5.872, cf. Od. 2.138: c. dat. pers.,Ἥρῃ δ' οὔ τι τόσον νεμεσίζομαι Il.8.407
: c. dat. pers. et acc. rei, οὐ νεμεσίζῃ Ἄρῃ τάδε καρτερὰ ἔργα; 5.757: c. acc. et inf., to be angry or amazed that.., ;νεμεσιζέσθω δ' ἐνὶ θυμῷ Πάτ ροκλον.. μέλπηθρα γενέσθαι 17.254
.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > νεμεσίζομαι
-
87 φθονέω
A , JHS46.45 (Athens, iii/iv A.D.), AP5.303, 7.607 (Pall.), Nonn.D.3.159:—[voice] Med., [tense] fut. in pass. senseφθονήσομαι D.47.70
:—[voice] Pass., futφθονηθήσομαι X.Hier.11.15
: [tense] aor.ἐφθονήθην E.El.30
, X.Mem.4.2.33, etc.: [tense] pf. part.ἐφθονημένος J.AJ6.11.10
, Vett.Val.330.2: ([etym.] φθόνος):— bear ill-will or malice, grudge, be envious or jealous,I abs.,εἴ περ γὰρ φθονέω τε καὶ οὐκ εἰῶ διαπέρσαι, οὐκ ἀνύω φθονέουσα Il.4.55
,56; κρείττων δόξα τῶν φθονούντων too high for envy, D.3.24; εἰ πέφυκε φθονεῖν τὸ θεῖον (cf.φθονερός 1.2
) Arist.Metaph. 982b32: c. acc. etinf., οὔτε τινὰ φθονέω δόμεναι I do not grudge that any should give thee, Od. 18.16;οὐ φθονῶ σ' ὑπεκφυγεῖν S.Ant. 553
; ;ἐφθόνησαν [οἱ θεοὶ] ἄνδρα ἕνα βασιλεῦσαι Hdt.8.109
; ἔφη (sc. ὁ Σωκράτης)φθονεῖν τοῦς ἐπὶ ταῖς φίλων εὐπραξίαις ἀνιωμένους X.Mem.3.9.8
; .2 c. dat. pers.,πτωχὸς πτωχῷ φθονέει καὶ ἀοιδὸς ἀοιδῷ Hes.Op.26
;οὐ φ. ἀγαθοῖς Pi. P.3.71
; ;τισὶ φ. καὶ δυσμενῶς ἔχειν Isoc.12.241
, cf. 8.13; freq. with part. added, φ. τινὶ εὖ πρήσσοντι to envy him for his good fortune, Hdt.7.236, 237;παιδικοῖς φ. οὐσίαν κεκτημένοις Pl.Phdr. 240a
, cf. Lys.27.11; without a Noun expressed, καλῶς πράττουσι, πλουτοῦντι φ., Isoc.1.26, Lys.21.15, etc.: c. dat. rei,φ. τοῖς ἀγαθοῖς τινος X.Cyr.2.4.10
(v.l. ἐπὶ τοῖς ἀγ., cf. Isoc. 1.26;ἐφ' οἷς ἕτεροι ποιήσαντες ἐτιμήθησαν φ. D.20.151
): c. gen. rei, ; οὐδέ τί σε χρὴ ἀλλοτρίων φθονέειν to be envious because of other men's goods Od.18.18: c. dat. pers. et gen. rei, bear a grudge against a person on account of a thing, E.HF 1309.3 resent, c. gen.,τῆς δοκήσεως τῶν κερδῶν Th.3.43
: c. dat. rei, feel righteous indignation at,ταῖς εὐπραγίαις τινῶν Isoc.8.124
; also c. dat. pers., Id.4.184, D.28.18.b φ. τινὶ folld. by ει .., or ἐάν .. take it ill or amiss that.., Hdt.3.146, X.HG2.4.29; μή μοι φθονήσητ', ει .. Ar.Ach. 496: abs., φ. ἐάν τις .. Lys.3.9; φθονεῖς ἄπαις οὖσ', εἰ .. E. Ion 1302; also φ. τινὶ ὅτι .., X.Cyr.3.1.39; φ. ὅτι .. Lys. 24.3, dub.l. in 18.16.II refuse from feelings of envy or ill-will, grudge, c. inf.,οὐκ ἂν φθονέοιμι ἀγορεῦσαι Od.11.381
;μὴ φθόνει κιρνάμεν Pi.I.5(4).24
;φράσαι E.Med.63
;σαυτὸν ἐπιδοῦναι Ar.Th. 249
; μὴ φθονήσῃς is freq. in dialogue, do not refuse to do a thing,μὴ φ. διδάξαι Pl.R. 338a
, cf. Hp.Mi. 372e, Smp. 223a; alsoμὴ φθόνει μοι ἀποκρίνασθαι Id.Grg. 489a
; μὴ φθονήσῃς alone, Id.Prt. 320c; ;οὐδενὶ πώποτε ἐφθόνησα Id.Ap. 33a
: c. part.,μηδέ μοι φθόνει λέγων A.Th. 480
(nisi leg. λόγων): c. acc. et inf.,τί φθονέεις.. ἀοιδὸν τέρπειν; Od.1.346
: c. dat. et inf.,τῇ δ' οὐκ ἂν φθονέοιμι.. ἅψασθαι 19.348
; .2 grudge, refuse to grant a thing,φθονήσας μήτ' ἀπ' οἰωνῶν φάτιν, μήτ' εἴ τινα.. μαντικῆς ἔχεις ὁδόν S.OT 310
: c. dat. pers. et gen. rei,οὔ τοι ἡμιόνων φθονέω Od.6.68
; (lyr.), cf. E.Hec. 238;μή μοι φθονήσῃς τοῦ μαθήματος Pl.Euthd. 297b
, cf. X.Cyr.8.4.16;φ. τοῖς ἑαλωκόσι τῆς σωτηρίας Plb.6.58.5
: c. gen. rei only, to be grudging of a thing, πέπλων, καρποῦ, E.HF 333, Pl.Mx. 238a; μηδ' ὀλίγης φθονέσῃς γαίης JHS l. c.III [voice] Pass., to be envied or begrudged, Hdt.3.52, S.Fr. 188, E.El.30;διὰ σοφίαν φ. ὑπό τινος X.Mem.4.2.33
;ἐπ' ἐσθλοῖς E.Fr. 814
(lyr.);φθονηθέντα ὑπὸ Μοίρης JRS18.30
([place name] Phrygia): c. gen., to be grudged a thing,φ. τοῦ γάμου ὑπὸ δαιμονίου τινός Plu.2.772b
. -
88 Zorn
m; -(e)s, kein Pl.; rage, anger, fury, wrath lit., ire lit. ( alle: auf + Akk at); gerechter oder heiliger Zorn righteous anger ( oder indignation); der Zorn Gottes God’s wrath; in Zorn geraten fly into a rage; ihn packte der Zorn he got really angry ( oder furious)* * *der Zornirateness; wrath; passion; anger; ire* * *Zọrn [tsɔrn]m -(e)s, no planger, rage, wrath (liter)wenn ihn der Zorn überkommt — when he becomes angry, when he loses his temper
in Zorn geraten or ausbrechen — to fly into a rage, to lose one's temper
der Zorn packte ihn — he became angry, he flew into a rage
im Zorn — in a rage, in anger
* * *(a violent, bitter feeling (against someone or something): He was filled with anger about the way he had been treated.) anger* * *<-[e]s>[tsɔrn]der \Zorn Gottes the wrath of Godin \Zorn geraten/ausbrechen to lose one's temper, to fly into a rageeinen \Zorn auf jdn haben to be furious with sbjds \Zorn heraufbeschwören to incur sb's wrathim \Zorn in anger [or a rage]im \Zorn sagt man manches, was man später bereut when you are angry you say things you later regret* * *der; Zorn[e]s anger; (stärker) wrath; furyeinen Zorn auf jemanden haben — (ugs.) be furious with somebody
im Zorn — in a rage; in anger
* * *auf +akk at);heiliger Zorn righteous anger ( oder indignation);der Zorn Gottes God’s wrath;in Zorn geraten fly into a rage;ihn packte der Zorn he got really angry ( oder furious)Zorn… → Zornes…* * *der; Zorn[e]s anger; (stärker) wrath; furyeinen Zorn auf jemanden haben — (ugs.) be furious with somebody
im Zorn — in a rage; in anger
* * *nur sing. m.anger n.fury n.ire n.temper n.wrath n. -
89 pło|nąć
impf (płonęła, płonęli) vi 1. (palić się) ogień płonie the fire is burning 2. (być niszczonym przez ogień) [dom, las, miasto, statek] to be on fire- stodoła płonęła jak pochodnia the barn was ablaze ⇒ spłonąć3. (dawać światło, ciepło, energię) [świeca, węgiel, drewno] to burn- ognisko na plaży nadal płonie jasnym płomieniem the fire on the beach is still burning bright4. (być rozpalonym, gorącym) [głowa, policzki] to burn- policzki jej płonęły ze wstydu her cheeks were burning with shame5. przen. (doznawać intensywnych uczuć) płonąć ciekawością/gniewem/świętym oburzeniem to be burning with curiosity/rage/righteous outrage a. indignation- płonąć żądzą zemsty to be burning for revenge- płonąć z oburzenia to be burning with indignation- płonąć z dumy to be glowing with pride- płonąć ku komuś miłością a. uczuciem to be burning with love for sb- jej oczy płoną gorączką/radością her eyes are shining with fever/joy- oczy płonące jak gwiazdy eyes shining like stars6. przen. (mieć bardzo intensywną barwę) [włosy, drzewa, kwiaty] to glowThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pło|nąć
-
90 anger
ˈæŋɡə
1. сущ. гнев;
раздражение (at;
towards, with) to arouse (stir up) anger ≈ разгневаться to express/feel/show anger ≈ показывать недовольство, показывать раздражение to allay/appease/calm smb.'s anger ≈ смирять чей-л. гнев, гасить чье-л. раздражение repress/swallow one's anger ≈ сдерживать чей-л. гнев/чье-л. раздражение to vent one's anger ≈ выплеснуть чей-л. гнев blind anger ≈ слепой гнев burning anger ≈ яростный гнев deep (profound, seething) anger ≈ сильное раздражение righteous anger ≈ праведный гнев unbridled anger ≈ необузданная ярость to blaze/fit/outburst of anger ≈ взорваться от гнева, кипеть от ярости He finally expressed his deep anger at being mistreated. ≈ В конце концов он выразил глубокое возмущение по поводу того, что с ним дурно обошлись. She struck back in anger. ≈ Она в гневе произнесла ответную реплику. burning with anger ≈ сгорая от гнева, сгорая от ярости Syn: fury, indignation, ire, rage, wrath Ant: amiability, calmness, clemency, forbearance, gentleness, leniency, placidity, tranquillity, docility anger is a short madness посл. ≈ гнев - недолгое безумие
2. гл. вызывать гнев;
раздражать, сердить It angered me (to learn) that they had not kept their promise. ≈ Меня рассердило то, что они не сдержали свое обещание. Syn: enrageгнев, ярость;
раздражение - controlled * сдерживаемый гнев;
- in * в гневе, в ярости;
в раздражении;
- fit of * приступ гнева;
- in a moment of * в минуту гнева;
- blind with * ослепленный гневом;
- to flush with * вспыхнуть от гнева;
- to burn with * пылать гневом (устаревшее) раздражение, воспаление;
боль сердить, злить, вызывать гнев;
раздражать - to * smb. сердить кого-л., вызывать чей-л. гнев;
- to be *ed by smth. быть разгневанным чем-л., разгневаться на что-л. сердиться, злиться;
распаляться - he *s easily он быстро выходит из себя;
его легко разозлить( устаревшее) вызывать раздражение, воспалениеanger вызывать гнев;
сердить, раздражать ~ гнев;
раздражение;
anger is a short madness посл. гнев - недолгое безумие~ гнев;
раздражение;
anger is a short madness посл. гнев - недолгое безумие -
91 anger
['æŋgə] 1. сущ.гнев, злость, ярость; раздражениеto arouse / stir up anger — разгневаться
to express / show anger — показывать недовольство, демонстрировать раздражение
to allay / appease / calm smb.'s anger — сдерживать чей-л. гнев
repress / swallow one's anger — смирять своё раздражение
burning with anger — сгорая от гнева, ярости
deep / profound / seething anger — глубокое раздражение
to blaze / fit / outburst of anger — взорваться от гнева, вскипеть от ярости
He finally expressed his deep anger at being mistreated. — В конце концов он выразил глубокое раздражение по поводу того, что с ним дурно обошлись.
She struck back in anger. — В гневе она нанесла ответный удар.
Syn:Ant:••2. гл.Anger is a short madness. — Гнев сродни безумию.
вызывать гнев; раздражать, сердить, злитьIt angered me to learn that they had not kept their promise. — Меня рассердило то, что они не сдержали своё обещание.
Syn: -
92 νέμεσις
Aνεμέσσι Il.6.335
: ([etym.] νέμω):—prop., like νέμησις, distribution of what is due; but in usage always retribution, esp. righteous anger aroused by injustice, not used of the gods in Hom.;ν. δέ μοι ἐξ ἀνθρώπων ἔσσεται Od.2.136
, cf. 22.40, Il.6.351; αἰδῶ καὶ νέμεσιν (where αἰ. is subjective, ν. objective) 13.122 (the two personified, Hes.Op. 200): c. gen. obj.,Τρώων χόλῳ οὐδὲ νεμέσσι Il.6.335
; esp. in phrase οὐ νέμεσις it is no cause for anger that.., c. inf.,οὐ γάρ τις ν. φυγέειν κακόν 14.80
: c. acc. et inf., 3.156;πενθεῖν οὐ χρή· ν. γάρ S.OC 1753
(anap.); τίς τάδε ν. στυγεῖ; A.Th. 235 (lyr.); later, of the wrath of the gods,ἐκ θεοῦ ν. Hdt.1.34
;θεῶν ν. S.Ph. 518
(lyr.), 602, cf. OGI383.115 (Nemrud Dagh, i B.C.); alsoἡ ἐκ τοῦ νόμου ν. Ael.VH6.10
; indignation at undeserved good fortune,ν. μεσότης φθόνου καὶ ἐπιχαιρεκακίας Arist.EN 1108a35
.B Νέμεσις, εως, ἡ, as pr. n., voc. :—Nemesis, the impersonation of divine Retribution, coupled with Αἰδώς, Hes. Op. 200 (v. supr.), cf. Th. 223; ὑπέρδικος N. Pi.P.10.44; Ἀδράστεια καὶ N. SIG2940.16 ([place name] Cos): in Trag. and later writers freq. avenger of the dead, A.Fr. 266, etc.; ἔστι γὰρ ἐν φθιμένοις N.μέγα Epigr.Gr.367.9
; Νέμεσι τοῦ θανόντος S.l.c.: in pl., κάλλους εἰσί τινες Νεμέσεις; AP11.326 (Autom.); two were worshipped at Smyrna, Paus.7.5.2, cf. CIG2663 (Halic.), IGRom.4.1431.5 ([place name] Smyrna), AP12.193 (Strat.), Supp.Epigr.4.277 ([place name] Panamara).2 Astrol., name of the seventh κλῆρος ([etym.] τοῦ Κρόνου) Paul.Al.K.3, Rhetor.in Cat.Cod.Astr.1.160, 168, cf. Vett.Val.2.22.C Pythag. name for five, Theol.Ar.31.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > νέμεσις
См. также в других словарях:
Righteous indignation — is an emotion one feels when one becomes angry over perceived mistreatment, insult, or malice. It is akin to what is called the sense of injustice.In some Christian doctrines, righteous indignation is considered the only form of anger which is… … Wikipedia
righteous indignation — Праведное негодование … Вестминстерский словарь теологических терминов
indignation — noun ADJECTIVE ▪ great, high (AmE) ▪ His response was one of high indignation. ▪ public ▪ moral, righteous ▪ … Collocations dictionary
indignation — n. 1) to arouse indignation 2) to express; feel, show indignation 3) burning; helpless; public; righteous indignation 4) indignation about, at, over (to feel indignation at gross injustice) 5) to smb. s indignation * * * [ˌɪndɪg neɪʃ(ə)n] at feel … Combinatory dictionary
righteous — right|eous [ˈraıtʃəs] adj [: Old English; Origin: rihtwis, from riht right (noun) + wis wise ] 1.) righteous indignation/anger etc strong feelings of anger when you think a situation is not morally right or fair ▪ He was full of righteous… … Dictionary of contemporary English
righteous — adjective 1 righteous indignation/anger etc strong feelings of anger when you think a situation is not morally right or fair: “You should have asked me first” said Corrine, full of righteous indignation. 2 formal morally good and fair: a… … Longman dictionary of contemporary English
indignation — in|dig|na|tion [ˌındıgˈneıʃən] n [U] feelings of anger and surprise because you feel insulted or unfairly treated ▪ To his indignation, Charles found that his name was not on the list. with/in indignation ▪ Lou s voice quivered with indignation.… … Dictionary of contemporary English
righteous — righteously, adv. /ruy cheuhs/, adj. 1. characterized by uprightness or morality: a righteous observance of the law. 2. morally right or justifiable: righteous indignation. 3. acting in an upright, moral way; virtuous: a righteous and godly… … Universalium
righteous — [[t]ra͟ɪtʃəs[/t]] ADJ GRADED If you think that someone behaves or lives in a way that is morally good, you can say that they are righteous. People sometimes use righteous to express their disapproval when they think someone is only behaving in… … English dictionary
righteous — /ˈraɪtʃəs / (say ruychuhs) adjective 1. characterised by uprightness or morality: a righteous act. 2. morally right or justifiable: righteous indignation. 3. in accordance with right; upright or virtuous: a righteous and godly man. –phrase 4. the …
righteous — right|eous [ raıtʃəs ] adjective 1. ) FORMAL morally good or correct, especially according to standards set by religion: righteous people 2. ) righteous feelings are caused by a belief that you are right to feel angry, for example because of… … Usage of the words and phrases in modern English