-
1 repugnante
rrɛpuɡ̱'nanteadjabscheulich, widerlich, abstoßendadjetivorepugnanterepugnante [rrepuγ'naDC489F9Dn̩DC489F9Dte]ekelhaft -
2 repelente
rrɛpe'lente 1. m 2. adjabstoßend, widerlichadjetivo1. [desagradable] abstoßend2. [repugnante] eklig3. [ahuyentador] widerwärtigrepelenterepelente [rrepe'leDC489F9Dn̩DC489F9Dte]I adjetivonum2num (repugnante) abstoßendnum3num (redicho) besserwisserisch(sabelotodo) Besserwisser(in) masculino (femenino) -
3 adversor
adversor (arch. advorsor), ātus sum, ārī (adversus), I) v. intr. sich mit Tat u. Wort gegenüberstellen, sich widersetzen, Widerstand leisten, entgegentreten, entgegenwirken, widerstehen, widerstreben, widerstreiten, beeinträchtigen, a) absol., α) v. Pers., coepi advorsari primo, Ter.: adv. sedulo, Ter.: adv. palam, Cic. u. Plin. ep.: propalam, Apul.: non adversante collega, Cic.: adversante nobilitate, Vell., adversante filio, Quint.: adversantibus diis, Curt.: par in adversandum, dem Widerstand gewachsen, Liv.: exorando aut adversando sumendam operam censeo, Plaut. – β) v. Lebl.: adversante fortunā (Ggstz. suffragante fortunā), Cic.: adversante et repugnante naturā, Cic.: adversante vento od. adversantibus ventis, bei widrigem W., Tac. u. Plin. ep.: adversante undā, im Gegendrang der Woge, Tac. – b) m. Ang. wem? durch Dat.: α) v. Pers. (Ggstz. assentari, suffragari, favēre), alci, Komik., Cic. u.a.: alci infestius, Cic.: alci nullā re, Apul.: alcis praeceptis, Plaut.: legi, Cic. u. Liv. ornamentis alcis, Cic.: dignitati alcis, Vell.: nuptiis Poppaeae, Tac. – β) v. Lebl.: adversantia et contraria naturae dignitatique eius, Apul.: cum duae causae perspicuis et evidentibus rebus adversentur, Cic.: aliquid quod scripto adversetur, Quint.: brassicam (putant) vino adversari, vertrage sich nicht mit W., Plin.: adversantur altera alteri, es wirkt eine gegen die an dere, Plin.: quoniam adversetur id omnium spei, alle H. vereitelt, Plin. – c) m. Ang. wogegen? durch contra od. adversum: potius ut id facias quam advorsere contra? Plaut. Cas. 253: nolo advorsari tuam advorsum sententiam, Plaut. merc. 380. – d) m. Ang. worin? od. in betreff wessen? durch in od. de m. Abl.: ne in parvis quoque rebus incommode adversarentur, Liv. 4, 8, 6: idem ego arbitror, nec tibi advorsari certumst de re istac umquam, Plaut. aul. 142. – e) m. Ang. des Grundes durch quo minus m. Konj.: sic in urbe mundove communi non adversatur ius, quo minus suum quidque cuiusque sit, Cic. de fin. 3, 67. – II) v. tr. feindlich behandeln, bedrängen, numero inepti pertimuistis cassam terriculam adversari, Afran. com. 270: illos advorsari et affligere, Apul. de deo Socr. 12 in. – Partic. praes. subst., adversantibus asper, Liv. 36, 32, 5: necem repraesentantes adversantibus, Suet. Vit. 10, 2: adversantis altercatio, Augustin. de civ. 10, 11. / An allen andern Stellen wird jetzt st. adversari m. Akk. gelesen aversari, s. Drak. Liv. 8, 7, 14. Ernesti Tac. hist. 1, 1. Zumpt Curt. 5, 8 (25), 15. Schwarz Plin. pan. 46, 4. – Parag. Infin. adversarier, Plaut. Amph. 703 u. Stich. 513.
-
4 répugnant
-
5 asqueroso
aske'rosoadj(fig) abscheulich, widerlich, Ekel erregendasquerosoasqueroso , -a [aske'roso, -a]num1num (repugnante) ekelhaftnum2num (ordinario) ordinär -
6 chocante
tʃo'kanteadj1) ( fastidioso) anstößig, empörend2) ( impertinente) (LA) unverschämt, dreistadjetivochocantechocante [6B36F75Cʧ6B36F75Co'kaDC489F9Dn̩DC489F9Dte]num2num (escandaloso) anstößig -
7 hediondo
-
8 imposible
1. impo'sible adjunmöglich, ausgeschlossen2. impo'sible m( algo muy difícil) Unmögliche(s) n3. impo'sible adj1) ( inaguantable) unerträglich, nicht zum Aushalten2)4. impo'sible adjhacer lo imposible — das Unmögliche versuchen, alles aufbieten
ponerse imposible — unausstehlich werden, unerträglich werden
adjetivo————————sustantivo masculinoimposibleimposible [impo'siβle]I adjetivonum1num (irrealizable) unmöglichnum2num (familiar: insoportable) unerträglichlo imposible das Unmögliche -
9 odioso
o'đǐosoadjgehässig, verhasstodiosoodioso , -a [o'ðjoso, -a]num1num (hostil) gehässignum2num (repugnante) widerlich -
10 adversor
adversor (arch. advorsor), ātus sum, ārī (adversus), I) v. intr. sich mit Tat u. Wort gegenüberstellen, sich widersetzen, Widerstand leisten, entgegentreten, entgegenwirken, widerstehen, widerstreben, widerstreiten, beeinträchtigen, a) absol., α) v. Pers., coepi advorsari primo, Ter.: adv. sedulo, Ter.: adv. palam, Cic. u. Plin. ep.: propalam, Apul.: non adversante collega, Cic.: adversante nobilitate, Vell., adversante filio, Quint.: adversantibus diis, Curt.: par in adversandum, dem Widerstand gewachsen, Liv.: exorando aut adversando sumendam operam censeo, Plaut. – β) v. Lebl.: adversante fortunā (Ggstz. suffragante fortunā), Cic.: adversante et repugnante naturā, Cic.: adversante vento od. adversantibus ventis, bei widrigem W., Tac. u. Plin. ep.: adversante undā, im Gegendrang der Woge, Tac. – b) m. Ang. wem? durch Dat.: α) v. Pers. (Ggstz. assentari, suffragari, favēre), alci, Komik., Cic. u.a.: alci infestius, Cic.: alci nullā re, Apul.: alcis praeceptis, Plaut.: legi, Cic. u. Liv. ornamentis alcis, Cic.: dignitati alcis, Vell.: nuptiis Poppaeae, Tac. – β) v. Lebl.: adversantia et contraria naturae dignitatique eius, Apul.: cum duae causae perspicuis et evidentibus rebus adversentur, Cic.: aliquid quod scripto adversetur, Quint.: brassicam (putant) vino adversari, vertrage sich nicht mit W., Plin.: adversantur altera alteri, es wirkt eine gegen die an-————dere, Plin.: quoniam adversetur id omnium spei, alle H. vereitelt, Plin. – c) m. Ang. wogegen? durch contra od. adversum: potius ut id facias quam advorsere contra? Plaut. Cas. 253: nolo advorsari tuam advorsum sententiam, Plaut. merc. 380. – d) m. Ang. worin? od. in betreff wessen? durch in od. de m. Abl.: ne in parvis quoque rebus incommode adversarentur, Liv. 4, 8, 6: idem ego arbitror, nec tibi advorsari certumst de re istac umquam, Plaut. aul. 142. – e) m. Ang. des Grundes durch quo minus m. Konj.: sic in urbe mundove communi non adversatur ius, quo minus suum quidque cuiusque sit, Cic. de fin. 3, 67. – II) v. tr. feindlich behandeln, bedrängen, numero inepti pertimuistis cassam terriculam adversari, Afran. com. 270: illos advorsari et affligere, Apul. de deo Socr. 12 in. – Partic. praes. subst., adversantibus asper, Liv. 36, 32, 5: necem repraesentantes adversantibus, Suet. Vit. 10, 2: adversantis altercatio, Augustin. de civ. 10, 11. ⇒ An allen andern Stellen wird jetzt st. adversari m. Akk. gelesen aversari, s. Drak. Liv. 8, 7, 14. Ernesti Tac. hist. 1, 1. Zumpt Curt. 5, 8 (25), 15. Schwarz Plin. pan. 46, 4. – Parag. Infin. adversarier, Plaut. Amph. 703 u. Stich. 513.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > adversor
См. также в других словарях:
repugnante — adjetivo 1. (ser / estar; antepuesto / pospuesto) Que produce repugnancia, asco o aversión: sabor repugnante. Has tenido un comportamiento repugnante. Aquí hay un repugnante olor a alcantarilla. Ese pescado está repugnante … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
repugnante — adj. 2 g. 1. Que repugna. 2. Asqueroso; nojento. 3. Oposto à razão. 4. Que indigna … Dicionário da Língua Portuguesa
repugnante — (Del ant. part. act. de repugnar; lat. repugnans, antis). 1. adj. Que repugna. 2. Que causa repugnancia (ǁ aversión). ☛ V. términos repugnantes … Diccionario de la lengua española
répugnante — ● répugnant, répugnante adjectif (latin repugnans, antis) Qui inspire un vif dégoût physique : Une odeur répugnante. Qui inspire du mépris : Un être répugnant. ● répugnant, répugnante (synonymes) adjectif (latin repugnans, antis) Qui inspire un… … Encyclopédie Universelle
repugnante — ► adjetivo 1 Que causa repugnancia: ■ un repugnante olor me impidió entrar . SINÓNIMO asqueroso infecto 2 LÓGICA Se aplica a los términos incompatibles entre sí o que no pueden estar en un sujeto al mismo tiempo. * * * repugnante (del lat.… … Enciclopedia Universal
repugnante — {{#}}{{LM R33902}}{{〓}} {{SynR34736}} {{[}}repugnante{{]}} ‹re·pug·nan·te› {{《}}▍ adj.inv.{{》}} Que causa repugnancia. {{#}}{{LM SynR34736}}{{〓}} {{CLAVE R33902}}{{\}}{{CLAVE}}{{/}}{{\}}SINÓNIMOS Y ANTÓNIMOS:{{/}} {{[}}repugnante{{]}} {{《}}▍… … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
repugnante — re·pu·gnàn·te p.pres., agg. LE var. → ripugnante … Dizionario italiano
repugnante — adjetivo horroroso, repulsivo, feísimo, monstruoso, horrible, horrendo, horripilante, asqueroso, nauseabundo, repelente, inmundo. * * * Sinónimos: ■ desagrad … Diccionario de sinónimos y antónimos
Atractivo encontramos en lo más repugnante — Saltar a navegación, búsqueda «Atractivo encontramos en lo más repugnante» Canción de Panda Grabación Monterrey en el Cielo Recording Studios, Junio de 2006 Género Punk rock … Wikipedia Español
répugnant — répugnant, ante [ repyɲɑ̃, ɑ̃t ] adj. • XVIIe; 1213 « contraire, contradictoire »; de répugner 1 ♦ Qui inspire de la répugnance physique. Taudis d une saleté répugnante. ⇒ dégoûtant. « Mouillé par les baisers et les pleurs répugnants, il… … Encyclopédie Universelle
Sinfonía soledad — Saltar a navegación, búsqueda Sinfonía Soledad (2007) álbum en vivo de Panda Publicación 30 de noviembre de 2007 Grabación 25 y 26 Noviembre de … Wikipedia Español