Перевод: с исландского на все языки

со всех языков на исландский

rent

  • 1 leigulaus

    Íslensk-ensk orðabók > leigulaus

  • 2 leigulaust

    Íslensk-ensk orðabók > leigulaust

  • 3 LEIGA

    * * *
    I)
    (-ða, -ðr), v. to hire, rent; leiga e-t at e-m, to hire from a person.
    f.
    1) hire, rent, opp. to innstœða ( capital); byggja fé á leigu, to let money out at interest; leggja leigu eptir höfn, to pay a harbour duty;
    2) wages, pay (kallast hann engrar leigu makligr).
    * * *
    u, f. hire, rent, Grág. i. 340, 502, B. K. 9, 41: opp. to instæða ( capital), byggja fé á leigu, to let money out on interest, Bs. i. 684; selja kú á leigu, N. G. L. i. 24; reiða leigu af, to pay the rent of, 25; hverr á jörð þá er þú býr á? þér eigit, herra, ok takit leigur af, Fms. viii. 446, Grág. i. 188; leggja leigu eptir höfn, to pay a harbour duty, Fms. xi. 321: of passage money, spurði hvar þat fé væri er hann bauð í leigu undir sik, Nj. 128.
    2. wages; kallask hann engrar leigu makligr, Fms. xi. 428, Gpl. 81: of a soldier’s pay, Flóv. 30; lét biskup reiða honum fyrir smíðina mikla leigu, Bs. i. 872, Stj. 561.
    3. in mod. usage, leigur, pl. = a kind of land-rent paid in butter, as the rent of a certain number of kúgildi which belong to each farm.
    COMPDS: leiguból, leiguburðr, leigufall, leigufé, leigufærr, leigugenta, leigujörð, leigukona, leigukýr, leiguland, leigulauss, leiguliði, leigumaðr, leigumál, leigumáli, leiguprestr, leigustaðr.

    Íslensk-ensk orðabók > LEIGA

  • 4 BRESTA

    * * *
    (brest; brast, brustum; brostinn), v.
    1) to burst, to be rent (steinninn brast);
    þá brast í sundr jörðin (the earth burst) undir hesti hans;
    2) to break, snap, with a noise (brast í sundr boginn);
    3) to crash, of the sound alone;
    þá brast strengr, they twanged the bowstring;
    4) to burst forth (skriða brast);
    eldr brestr upp, fire breaks out;
    blóð brestr út, blood bursts out;
    5) to rise, begin; flótti brestr, the ranks break in flight;
    bardagi brestr, the battle breaks out, begins;
    6) impers., e-n brestr e-t, one lacks, falls short of (eigi brestr mik áræði);
    ef oss brestr á borði, if we fall short, get the worst of it;
    þat mun aldri bresta (it will never fail), at.
    * * *
    pret. brast, pl. brustu; part. brostinn; pres. brest, [A. S. berstan, per metath.; Engl. to burst; Germ. bersten; Swed. brista; Dan. briste]:—to burst, be rent; jörðin brast ( the earth burst) undir hesti hans, Nj. 158; steinninn brast, the rock was rent, Bs. i. 5.
    β. to break with a crash; brast þú boginn í tvá hluti, Hkr. i. 342, Gísl. 81; brestr röng, the rib of a barrel creaks, Jb. 398: the hoops of a vessel bresta ( burst), Fs. 132; skulfu lönd, en brustu bönd (of a tub), Jón Þorl.
    2. to crash, of the sound alone; hófarnir brustu í veggjunum, the hoofs dashed against the wall, Grett. 25 new Ed.; hvat brast þar svá hátt, Hkr. i. 342; þá brast strengr á skipi, then twanged the bowstring on the ship, Fms. i. 182; brestandi bogi, the twanging bow, Hm. 84.
    β. to burst forth, of a stream, avalanche, or the like; brestr flóð, of an avalanche, Gísl. 33; skriða brast, id., Fms. v. 250; blóð brestr út, the blood bursts out, from a blow, N. G. L. i. 342.
    γ. a milit. term, flótti brestr, the ranks break in flight, when the host is seized by panic; þá brast flótti í liði Flosa, Nj. 246; er meginflóttinn brast, Fms. viii. 229; brast þá flótti á Vindum, xi. 233; bardagi brestr, the battle bursts out, begins, (rare and as it seems απ. λεγ.), Fas. i. 34.
    δ. b. or b. á, to burst or break out, a storm, gale, cp. Bs. i. 78 (vide however s. v. bera C. IV): b. or b. út, to ebb, but only of the first turning of the tide, Bb. 2. 15; augu b., the eyes break in death, v. auga; hence helbrostið auga.
    II. impers., e-n (acc.) brestr e-t (acc.), one lacks, falls short of; brast Sigríði (acc.) fimm tigi hundraða, Dipl. v. 3; ef oss brestr á borði, if we fall short, get the worst of it, Fms. ix. 507; eigi brestr mik árædi, Fs. 62; á mið þau er aldri mun fisk (Ed. wrongly fiskr) b., Bárð. 169; ef eitt orð (acc.) brysti, Fms. iv. 71; hann vissi þessa sína ætlan brostna ( frustrated), Bs. i. 289; þat mun aldri b., that will never fail, Grett. 24 new Ed.: hamingjuna brestr, Fms. vi. 155 (Ed. hamingjan).

    Íslensk-ensk orðabók > BRESTA

  • 5 leiga

    * * *
    I)
    (-ða, -ðr), v. to hire, rent; leiga e-t at e-m, to hire from a person.
    f.
    1) hire, rent, opp. to innstœða ( capital); byggja fé á leigu, to let money out at interest; leggja leigu eptir höfn, to pay a harbour duty;
    2) wages, pay (kallast hann engrar leigu makligr).
    * * *
    1.
    ð, mod. leigja, [Dan. leje], to hire; leiga e-t at e-m, to hire from a person, Grág. i. 427; útlegð varðar þeim er þiggr lán eða leigir, ef hann veit at fleiri eigu, 437; hinn er landit leigir, who holds the land, Nj. 236; hann leigði land tíu hundruðum, Bs. i. 418; leiga jörð, N. G. L. ii. 105; ok leiga (leigja, v. l.) sér til liðs þarlenzkan her, Stj. 512; hann leigði Þorlaugu garð, Fms. v. 322; leiga kú, N. G. L. i. 24; leigja verk-mann, 219; leiga þræl, 35.
    2.
    n. rent; only in the phrase, selja at leiga, to lend on interest, Grág. i. 398, 427; þann er léði eðr leiga seldi, 434.

    Íslensk-ensk orðabók > leiga

  • 6 bygging

    * * *
    f. letting out land for rent (bygging jarðar).
    * * *
    f. habitation, colonisation, Landn. 24, v. l., Stj. 176.
    2. tenancy, letting out land for rent, H. E. i. 495: in compds, byggingarbréf, b. skilmáli, an agreement between tenant and landlord.
    β. buildings or houses, Matth. xxiv. 1; scarcely occurs in old writers in this sense; cp. Dan. bygning, Scot. and North. E. biggin, = building.

    Íslensk-ensk orðabók > bygging

  • 7 BYGGJA

    * * *
    I)
    (-ða, -ðr), v., older form byggva;
    1) to settle in a place, as colonist; sumar þat, er þeir Ingólfr fóru at byggja Ísland, when I went out to settle in Iceland; Ingólfr bygði fyrstr landit, was the first settler; absol., Helgi bygði norðr í Eyjafirði, settled in E.;
    2) to people (eptir Nóaflóð lifðu átta menn, er bygðu heiminn) Ísland bygðist (was peopled) ór Norvegi;
    3) to inhabit, live in a country (þá er landit hafði sex tigi vetra bygt verit); þess get ek, at menn byggi húsit, that the house is inhabited; byggja bœ, to settle on a farm (hann bygði bœ þann er í Eyju heitir); absol., kona, er bygði (lived) í einum afdal; hvar byggir þú, where dwellest thou?;
    4) to dwell in, occupy (byggja höll, helli); byggja eina sæng, to share the same bed (of a niarried couple; also absol., byggja með erri); bygði hann í skipuin, he dwelt (lived) in ships.
    (-ða, -ðr), v.
    1) to let out (konungr má byggja almenning hverjum sem hann vill); nú byggir maðr dýrra (lets out at a higher rent) en vandi hefir á verit;
    2) to lend money at interest (engi skal byggja dautt fé á leigu); Hrútr bygði allt féit, H. put all the money out at interest;
    3) byggja frændsemi, sifjar, to enter into a marriage with a relation or one allied by by marriage (in such or such degree); þat var bannat at byggja svá náit at frændsemi, intermarriage between so near relations was forbidden.
    * * *
    older form byggva, ð, [for the etymology v. búa], gener. to inhabit, settle, people, always in a transitive sense—not neut. as. búa—but often used absol. or ellipt., land being understood:
    α. to settle as a colonist; Hrollaugr bygði austr á Síðu, Ketilbjörn bygði suðr at Mosfelli, Auðr bygði vestr í Breiðafirði, Helgi bygði norðr í Eyjafirði, all these instances referring to the first settlers of Icel., Íb. ch. 1. 2; en þat vas es hann tók byggva landit, id.; sumar þat er þeir Ingólfr fóru at b. Ísland, the summer before Ingolf settled in Iceland, ch. 6; Íngólfr … bygði fyrstr landit, i. e. Ingolf was the first settler, id.; so in numberless instances, esp. of the Íb. and Landn., e. g. Landn. 42, 334, Eb. 8, Hrafn. 4, Eg. 99, 100; eptir Nóa-flóð lifðu átta menn þeir er heiminn bygðu ( peopled), Edda (pref.)
    β. to inhabit, live in a country; þesskonar þjóð es Vínland hefir bygt, Íb. ch. 6; þá er landit hafði sex tigi vetra bygt verit, Landn. 321; þeir b. þat hérað á Vindlandi er Ré heitir, Fms. xi. 378, H. E. i. 494, Bret. 100: allit. phrases, á bygðu bóli, i. e. among men, where men live; bygðr bólstaðr, possessed land, Grág. ii. 214: the proverb, með lögum skal land byggja, with laws shall man build land, i. e. law builds (makes) lands and home; and some add, en með ólögum eyða; eyða ( to lay waste) and byggja are thus opposed to one another, Nj. 106; b. bæ, to settle on a farm; segi ek af því fyrst hversu bærinn hefir bygzk í Skálaholti … Ketilbjörn bygði þann bæ fyrstr er í Skálaholti heitir, Bs. i. 60; hann bygði bæ þann er í Eyju heitir, Gísl. 91, where it does not mean to build houses, as in the mod. use of this phrase, but to settle, Lat. inhabitare.
    γ. in more special or law phrases, to dwell in, occupy; b. sæng, to keep one’s bed, sleep, Fas. i. 314; b. eina sæng, of married people, Fms. ii. 134; b. með e-m, to cohabit, Stj. 176; b. höll, to occupy a hall, Fms. vi. 147, x. 236; b. á skipum, undir tjöldum, to live aboard ship, in tents, vii. 138; b. hálfrými, a naut. term, viii. 199: metaph., cf Guð byggvir í þeim, Eluc. 52, cp. also the references from the N. T. above under búa, where most of the Icel. Edd. use byggja.
    2. to build a house, ship, or the like, [Scot. and North. E. to big; Dan. bygge; Swed. bygga]: this sense, common over all Scandinavia and North Britain, seems not to occur in Icel. writers before the 15th century or the end of the 14th, but is freq. at the present time; it occurs in the Ann. 1401, 1405, etc. Old writers always say, reisa or göra hús, skip …, not byggja.
    3. reflex. to be inhabited; Ísland bygðisk fyrst ór Noregi, Íb. ch. 1; Grænland fansk ok bygðisk af Íslandi, ch. 6; hundraði ára fyrr en Ísland bygðisk af Norðmönnum, Landn. (pref.); en áðr Ísland bygðisk, id.; þá er Ísland fansk ok bygðisk af Noregi, id.
    II. [Goth. bugjan, by which Ulf. renders αγοράζειν, and once πωλειν, which is elsewhere rendered by frabugjan; A. S. bycgean; Engl. buy; Hel. buggean]:—to let out, esp. land or cottage; konungr má b. almenning hverjum sem hann vill, Gþl. 453; ef umboðsmaðr konungs byggir jarðar (acc.) konungs … því at svá skal konungs jarðir b. sem um aðrar jarðir skill í lögum, 336; nú byggir maðr dýrra ( lets out at a higher rent) en vandi hefir á verit, 337; Ingimundr bygði þeim Hrolleifi bæinn í Ási, Fs. 34; er þeir bygðu lönd sín eðr tóku sér hjú, Grág. i. 445; hann tók mikit af landnámi Una, ok bygði þat ( parcelled it out) frændum sínum, Landn. 244; byggja e-m út, to expel a tenant; b. e-m inn, to settle a tenant on one’s estate.
    2. more properly, to lend money at interest; þat er ok ef menn b. dautt fé, eðr krefja framar af þeim hlutum er menn ljá, en innstæða, K. Á. 204; engi skal b. dautt fé á leigu, Bs. i. 684; um okr, er menn b. dautt fé, H. E. i. 459; Rútr … bygði allt féit, R. put all the money out at interest, Nj. 11.
    3. the peculiar eccl. law phrase of the forbidden degrees; b. sifjar, frændsemi, to marry into such or such degree; this phrase may refer to buying (cp. brúðkaup), or to cohabitation; þat er nýmæli, at jafn-náit skal b. sifjar ok frændsemi at fimta manni hvárt, i. e. intermarriage in the fifth degree is allowed, according to the decision of the council of Lateran, A. D. 1215, Grág. i. 304; frændsemi er eigi byggjandi, i. e. is forbidden, 307, 308, 321, N. G. L. i. 350; en þat var bannat með Ásum at b. svá náit at frændsemi, Hkr. Yngl. ch. 4.
    III. part. as subst.

    Íslensk-ensk orðabók > BYGGJA

  • 8 rifa

    * * *
    I)
    f. rent, rift, chink, fissure.
    (að), v. to sew up loosely (Styrr var rifaðr í hóð).
    * * *
    1.
    u, f. [Scot. rive], a rift, rent, cleft, fissure, Sks. 210, freq. in mod. usage; bjarg-rifa, kletta-rifa, also a rift in a wall between two planks.
    2.
    að, [Scot. riv; Engl. rivet], to tack together, sew loosely together; Styrr var rifaðr í húð, Ísl. ii. 296, Glúm. 382 (of a corpse); hann varð djöfulóðr ok var rifaðr í húð innan, Orkn. 202 (of a madman).
    2. rifa saman, to stitch together; hann vill rifa saman munninn, rifaði (Ob., rifjaði Kb. wrongly) hann saman varrarnar ok reif ór æsunum, Edda i. 346.

    Íslensk-ensk orðabók > rifa

  • 9 rifna

    * * *
    (að), v. to be rent, to split (seglin rifnuðu); r. aptr or upp, to open up again (of wounds).
    * * *
    að, to be rent, riven, cracked; unz himininn rifnar, Arnór; muðrinn brast, ok rifnaði upp í gegnum herðuna, Eg. 181; höggvinn, rifnaðr ( cracked) eða brotinn, Grág. ii. 11: esp. of texture, a membrane, or the like, þótt seglin rifnuðu, Fas. i. 156; kyrtillinn rifnaði, Eg. 602; tjaldið musterisins rifnaði mitt í tvennt, Luke xxiii. 45; ef klæði rifnar, ok skal sauma, K. Þ. K. 88; sárin rifnuðu upp, the wounds were ripped up, Fs. 67, Gullþ. 79.

    Íslensk-ensk orðabók > rifna

  • 10 RÍFA

    * * *
    I)
    f. rent, rift, chink, fissure.
    (að), v. to sew up loosely (Styrr var rifaðr í hóð).
    * * *
    ríf, reif, reift, reif, pl. rifu; subj. rifi; part. rifinn; imperat. ríf, rífðu; when in the sense to pick, scratch, it is also spelt and sounded hrífa, q. v.: [Engl. rive; Dan. rive]:—to rive, tear; þeir létu dýr ok hrafna rífa hræin, Hkr. i. 39; vætt klæði mín, rifit ok únýtt með öllu, Fms. i. 264; var þar hverr fiskr ór roði rifinn, Eb. 276; þeir reyttu ok rifu, Fms. ii. 161; rífa hold af beinum, Magn. 531; þeir rifu af ræfrit af selinu, Ld. 280; rífa klæði af sér, Ó. H. 236: rífa ofan, to pull down, Nj. 279; rífa niðr, id., Grett. 50 new Ed.; rífa í sundr, to rive asunder, Boll. 350, Nj. 279; rífa e-n kvikan í sundr, to tear asunder alive, Fms. ix. 261; at sól rifi í sundr ( rived) nýja timbr-veggi, i. 291.
    2. to rend; klukka rifin, a cracked bell, Pm. 81:—impers. to be rent, ok reif seglit (acc.), Fms. ix. 387; ok reif ór æsunum, Edda 71:—rífa aptr, to rip up; Þórólfr vildi eigi at aptr væri rifit sárit, Eb. 244.
    B. usually spelt hrífa, to pick; fóru ungmenni tvau at hrífa mosa, to pick moss, Bs. i. 329: rífa upp, to pull up (a thing by the roots), pick up; rífa upp hrís (also rífa hrís), to pull up shrubs for fuel, Grág. ii. 263, 288.
    2. to scratch; þeir hrífa upp í höfuð sér ok reyta sik, scratched their heads, Fms. v. 161; bíta mann eðr hrífa, Grág. ii. 133: hann lét hrífa sér með kömbum, Fb. i. 212; hann vaknar ok hrífr í augun, rubs his eyes, Fb. ii. 96.
    3. to grasp; akkerin hrífa við, Ld. 76; þá hrífu við akkerin, Fms. x. 136, v. l.; ok hreif þegar við, it took effect, Bs. i. 197; hann brýtr upp gólfit ok hrífr þar ok rannsakar snæblandna mold, 198; see the references under hrífa.

    Íslensk-ensk orðabók > RÍFA

  • 11 ÞVEIT

    f., or þveiti, n. [the root is found in A. S. þwîtan, pret. þwât = to chop; North. E. thwaite; Chaucer to thwite; cp. also Dutch duit, whence Engl. doit, Germ. deut, Dan. döit = a bit]:—prop. a ‘cut-off piece,’ but occurs only in special usages:
    1. a piece of land, paddock, parcel of land, it seems orig. to have been used of an outlying cottage with its paddock; þær jarðir allar, bú ok þveiti, all the estates, manor and ‘thwaite,’ where bú and þveiti are opp. to one another, D. N. ii. 81; séttungs þ., áttungs-þ., id.; öng-þveiti, a narrow lane, strait.
    2. freq. in local names in Norway and Denmark, tvæt, Dan. tvæde (whence Dan. Tvæde as a pr. name); and in North. E. Orma-thwaite, Braith-thwaite, Lang-thwaite, and so on, names implying Danish colonisation: Þveit, Þveitar, f., Þveitin, n., Þveitini (qs. Þveit-vin), Þveitar-ruð, n., Þveitar-garðr, m., Þveitar-fjall, n., D. N. passim; in Icel. local names it never occurs, and is there quite an obsolete word.
    II. a unit of weight; þveiti mjöls, Boldt; þveitis-leiga, a rent amounting to a þ.; þveitis-ból, a farm of the value or the rent of a þ.; tveggja þveitna (thus a gen. pl. as if from þveita) toll, þveitis toll, D. N. iii. 465; hálf þveit smœrs, Boldt 114.
    III. [Dutch duit, etc.], a kind of small coin, a doit, a subdivision of an ounce (= a fraction, cut-off piece); in weregild the baugþak was counted thus, sex aurar ok þveiti átta ens fimta tigar, i. e. six ounces and forty-eight doits; hálf mörk ok þveiti tvau ens fjórða tegar, a half mark and thirty-two doits; þrír aurar ok þveiti tuttugu ok fjögur, three ounces and twenty-four doits; tveir aurar ok þveiti sextan, two ounces and sixteen doits, Grág. (Kb.) i. 193; ef maðr stelr minna enn þveiti þá skal heita hvinn, N. G. L. i. 253, cp. B. K. 8–11, 28, 29; þar eru þveiti tuttugu ok þrjú at höfuðbaugi, … átta þveiti, ok þriðjungr ens fimta þveitis, ok hálft fjórða þveiti ok þriðjungr ens þriðja þveitis ok hálft annat þveiti, Grág. (Kb.) i. 202.

    Íslensk-ensk orðabók > ÞVEIT

  • 12 á-búð

    f. [búa á], an abode or residence on an estate or farm, tenancy; fara … á annars manns land til ábúðar (as a tenant), Grág. ii. 253; á. jarðar ( possession) heimilar tekju, Gþl. 329; en ef land spillist í a. hans, during his tenancy, K. Þ. K. 170; þá öðlast harm leigu ( rent) en hinn á. (tenancy), N. G. L. i. 94: whatever refers to the right and duties of a tenant, landskyld ok alla á. jarðar, Jb. 210, 346, 167.
    COMPDS: ábúðarmaðr, ábúðarskylda.

    Íslensk-ensk orðabók > á-búð

  • 13 ár-skyld

    f. yearly rent, D. N. iii. 195 (Fr.)

    Íslensk-ensk orðabók > ár-skyld

  • 14 ár-tekja

    u, f. yearly rent, D. N. iv. 231 (Fr.)

    Íslensk-ensk orðabók > ár-tekja

  • 15 á-vöxtr

    ar, m., dat. ávexti, acc. pl. ávöxtu (mod. ávexti), prop.on-wax,’ ‘on-growth,i. e. fruit, produce, growth, Stj. 35, Fms. ix. 265: metaph., á. kviðar þíns, 655 xiii.
    β. metaph. interest, rent [cp. Gr. τόκος], Grág. i. 195; verja fé til ávaxtar, Fms. v. 194, 159, iii. 18: gain, Bs. i. 141.
    COMPDS: ávaxtarlauss, ávaxtartíund.

    Íslensk-ensk orðabók > á-vöxtr

  • 16 brytja

    (að), v. to chop (brytja mat);
    brytja lið heiðingja, to put to the sword;
    brytja niðr, to cut down.
    * * *
    að, [brjóta-brotinn; A. S. bryttjan = to deal out], to chop, esp. of butcher’s meat, Ísl. ii. 337; svá brytju vér grísina, Sd. 163; b. búfé, Al. 80, Stj. 411. Judg. xiv. 6 (as he would have ‘rent’ a kid); b. niðr, to cut down, as a carcase, Fms. vii. 123; b. mat, to chop meat, viii. 221.

    Íslensk-ensk orðabók > brytja

  • 17 búfjár-leiga

    u, f. the rent of stock, Gþl. 62.

    Íslensk-ensk orðabók > búfjár-leiga

  • 18 bú-leiga

    u, f. rent of a ‘bú,’ H. E. i. 394.

    Íslensk-ensk orðabók > bú-leiga

  • 19 EYRIR

    (gen. -is, pl. aurar), m.
    1) ounce of silver, the eighth part of a mark (átta aurar í mörk); hringr, er stendr sex aura, a ring weighing or worth six aurar; verðr þá at hálfri mörk vaðmála e., then the eyrir is equal to half a mark in wadmal; e. brendr = e. brends silfrs, an ounce of pure silver;
    2) ounce (svá var haglit stórt, at hvert haglkornit vá eyri);
    3) money in general, property; ljósir aurar verða at löngum trega, bright silver brings long, woe; ilir af aurum, a miser; gefin til aura (= til fjár), wedded for money; hann vissi ekki aura sinna tal, he knew not the tale (extent) of his riches; lausir aurar, opp. to ‘fastr eyrir’, movables, chattels (lönd ok lausir aurar); fríðr eyrir (= frítt fé, kvikfé), cattle;
    4) money, currency; Flosi spurði í hverjum aurum hann vildi fyrir hafa, asked in what money he wished to be paid.
    * * *
    m., gen. eyris, dat. and acc. eyri; pl. aurar, gen. aura, dat. aurum; a word prob. of foreign origin, from Lat. aureus, Fr. or, Engl. ore; (A. S. ora is, however, prob. Danish.) The first coins known in Scandinavia were Roman or Byzantine, then Saxon or English; as the old word baugr (q. v.) denoted unwrought, uncoined gold and silver, so eyrir prob. originally meant a certain coin:
    I. an ounce of silver or its amount in money, the eighth part of a mark; an eyrir is = sixty pennies (penningar) = three ertog; tuttugu penningar vegnir í örtug, þrír örtugar í eyri. átta aurar í mörk, 732. 16; silfr svá slegit at sextigir penninga görði eyri veginn, Grág. i. 500; penning, þat skal hinn tíundi (prob. a false reading, x instead of lx) hlutr eyris, 357; hálfs eyris met ek hverjan, I value each at a half eyrir, Glúm, (in a verse); leigja skip þrem aurum, to hire a boat for three aurar, Korm.; einn eyrir þess fjár heitir alaðsfestr, Grág. i. 88: the phrase, goldinn liverr eyrir, every ounce paid; galt Guðmundr hvern eyri þá þegar, Sturl. i. 141; gjalda tvá aura fyrir einn, to pay two for one, Grág. i. 396, ii. 234; verðr þá at hálfri mörk vaðmála eyrir, then the eyrir amounts to half a mark in wadmal, i. 500; brent silfr, ok er eyririnn at mörk lögaura, pure silver, the ounce of which amounts to a mark in lögaurar, 392; hring er stendr sex aura, a ring worth or weighing six aurar, Fms. ii. 246; hence baugr tví-eyringr, tvítug-eyringr, a ring weighing two or twenty aurar, Eb., Glúm.
    β. as a weight of other things beside silver; hagl hvert vá eyri, every hail-stone weighed an ounce, Fms. i. 175; stæltr lé ok vegi áttjan aura, eggelningr, þeir skulu þrír fyrir tvá aura, a scythe of wrought steel and weighing eighteen aurar, an ell-long edge, three such cost two aurar (in silver), the proportion between the weight in wrought iron and the worth in silver being 1:28, Grág. i. 501.
    γ. the amount of an ounce, without any notion of the medium of payment, hence such phrases as, tólf aura silfrs, twelve aurar to be paid in silver, Nj. 54; eyrir brendr, burnt eyrir, i. e. an eyrir sterling, pure silver, D. N.
    II. money in general; skal þar sinn eyri hverjum dæma, to every one his due, his share, Grág. i. 125; in proverbs, ljósir aurar verða at löngum trega, bright silver brings long woe, Sl. 34; margr verðr af aurum api, Hm. 74; illr af aurum, a miser, Jd. 36; vára aura, our money, Vkv. 13; leggja aura, to lay up money, Eg. (in a verse); gefin til aura (= til fjár), wedded to money, Ísl. ii. 254 (in a verse); telja e-m aura, to tell out money to one, Skv. 3. 37, cp. 39: the phrase, hann veit ekki aura sinna tal, he knows not the tale of his aurar, of boundless wealth. Mar. 88: the allit. phrase, lönd (land, estate) ok lausir aurar (movables, cp. Dan. lösöre, Swed. lösören), Eg. 2; hafa fyrirgört löndum ok lausum eyri, K. Á. 94.
    2. money or specie; the allit. phrase, aurar ok óðal, money and estates, N. G. L. i. 48; ef hann vill taka við aurum slíkum ( such payment) sem váttar vitu at hann reiddi honum, 93; þeim aurum öllum ( all valuables) sem til bús þeirra vóru keyptir, Grág. i. 412; Flosi spurði í hverjum aurum hann vildi fyrir hafa, F. asked in what money he wished to he paid, Nj. 259; lögaurar, such money as is legal tender; þú skalt gjalda mér vaðmál, ok skilrað hann frá aðra aura, other kinds of payment, Grág. i. 392; útborinn eyrir, in the phrase, mér er það enginn utborinn (or útburðar-) eyrir, I do not want to part with it, offer it for sale; eyrir vaðmála, payment in wadmal (stuff), 300, Bs. i. 639: for the double standard, the one woollen (ells), the other metal (rings or coin), and the confusion between them, see Dasent’s Burnt Njal, vol. ii. p. 397 sqq.: at different times and places the ell standard varied much, and we hear of three, six, nine, twelve ell standards (vide alin, p. 13): in such phrases as ‘mörk sex álna aura,’ the word ‘mörk’ denotes the amount, ‘sex álna’ the standard, and ‘aura’ the payment = payment of ‘a mark of six ells,’ cp. a pound sterling, K. Þ. K. 172; hundrað (the amount) þriggja álna (the standard) aura, Sturl. i. 141, 163, Boll. 362, Ísl. ii. 28; mörk sex álna eyris, Fsk. 10, N. G. L. i. 65, 101, 389, 390; þrem mörkum níu álna eyris, 387–389; sex merkr tólf álna eyrir, 81.
    β. in various compds, etc.; land-aurar, land tax, Jb. ch. i, Ó. H. 54; öfundar-eyrir, money which brings envy, Fs. 12; sak-metinn e., sak-eyrir, sakar-eyrir, money payable in fines, Fms. vii. 300; ómaga-eyrir, the money of an orphan, K. Þ. K. 158, Grág. ii. 288; liksöngs-eyrir, a ‘lyke-fee,’ burial fee (to the clergyman); vísa-eyrir, a tax: góðr e., good payment, D. N.; verð-aurar, articles used for payment, id.; forn-gildr e., standard, sterling payment, id.; færi-eyrir = lausir aurar, Skv. 3. 50; flytjandi e., id., Fr.; kaupmanna e., trade money; búmanna e., D. N.; Norrænn e., Norse money, Lv. 25; Hjaltenzkr e., Shetland money, D. N. (vide Fritzner s. v.); fríðr e., ‘kind,’ i. e. sheep and cattle, Grág.
    COMPDS:
    I. pl., aura-dagr, m. pay-day, D. N. aura-lag, n. the standard of money, Fms. vii. 300, 304. aura-lán, n. worldly luck, 656 i. 3. aura-lógan, f. the squandering of money, 655 iii. 1. aura-lykt, n. payment, D. N. aura-skortr, m. scarcity of money, D. N. aura-taka, u, f. receipt of money, N. G. L. i. 93, Gþl. 298.
    II. sing., eyris-bót, f. fine of an eyrir, Grág. i. 158. eyris-kaup, n. a bargain to the amount of an eyrir, Gþl. 511. eyris-land, n. land giving the rent of an eyrir, Fms. x. 146. eyris-skaði, a, m. loss to the amount of an eyrir, Jb. 166. eyris-tíund, f. tithe of an eyrir, K. Þ. K. 148. eyris-tollr, m. toll of an eyrir, H. E. ii. 95.

    Íslensk-ensk orðabók > EYRIR

  • 20 fjár-leiga

    u, f. rent, N. G. L. i. 25, Fms. i. 256.

    Íslensk-ensk orðabók > fjár-leiga

См. также в других словарях:

  • rent — 1 n 1 a: a return made by a tenant or occupant of real property to the owner for possession and use thereof; esp: a sum of money agreed upon between a landlord and tenant for the use of real property b in the civil law of Louisiana: a contract by …   Law dictionary

  • Rent — (r[e^]nt), n. [F. rente, LL. renta, fr. L. reddita, fem. sing. or neut. pl. of redditus, p. p. of reddere to give back, pay. See {Render}.] 1. Income; revenue. See {Catel}. [Obs.] Catel had they enough and rent. Chaucer. [1913 Webster] [Bacchus]… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Rent — Saltar a navegación, búsqueda Rent es un musical compuesto por Jonathan Larson, que falleció a causa de un aneurisma aórtico la víspera al estreno de su obra. Ganó 4 Premios Tony y el Premio Pulitzer. Se estrenó en Nueva York el 29 de abril de… …   Wikipedia Español

  • rent-a- — or before a vowel rent an combining form (facetious) Denoting: (as if) rented or hired, organized for a specific occasion or purpose, instantly or artificially created, etc, as in rent a crowd, rent a mob or rent an army • • • Main Entry: ↑rent * …   Useful english dictionary

  • Rent — «Rent» Сингл Pet Shop Boys из альбома Actually Выпущен 12 октября, 1987 года Формат 7 , 12 , аудиокассета, CD Записан 1987 Жанр …   Википедия

  • rent — rent1 [rent] n. [ME < OFr rente < LL * rendita (pp. of * rendere: see RENDER), for L reddita (pecunia), paid (money)] 1. a stated return or payment for the temporary possession or use of a house, land, or other property, made, usually at… …   English World dictionary

  • Rent — may refer to:*Renting, a system of payment for the temporary use of something owned by someone else *Economic rent, in economics, a payment to a factor of production in excess of that which is needed to keep it employed in its current use * Rent… …   Wikipedia

  • rent — /rent/ noun money paid to use an office, house or factory for a period of time ♦ the flat is let at an economic rent at a rent which covers all costs to the landlord ♦ nominal rent a very small rent ■ verb 1. to pay money to hire an office, house …   Dictionary of banking and finance

  • Rent — (Межев,Франция) Категория отеля: Адрес: 531 Route Nationale, 74120 Межев, Франция …   Каталог отелей

  • rent-an- — rent a or before a vowel rent an combining form (facetious) Denoting: (as if) rented or hired, organized for a specific occasion or purpose, instantly or artificially created, etc, as in rent a crowd, rent a mob or rent an army • • • Main Entry:… …   Useful english dictionary

  • Rent — Rent, v. t. [imp. & p. p. {Rented}; p. pr. & vb. n. {Renting}.] [F. renter. See {Rent}, n.] 1. To grant the possession and enjoyment of, for a rent; to lease; as, the owwner of an estate or house rents it. [1913 Webster] 2. To take and hold under …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»