-
101 oblaqueo [1]
1. oblaqueo, āre (ob u. lacus), um die Wurzel der Weinstöcke u. Bäume graben u. Vertiefungen machen, teils des Regens wegen, teils um das Unkraut auszureißen, räumen, Colum. 2, 14 (15), 3. Isid. orig. 17, 5, 31.
-
102 perimo
perimo, ēmī, ēmptum, ere (per u. emo), gänzlich wegnehmen, vernichten, zerstören, aufreiben, I) eig.: A) im allg.: sensum, Cic.: luna perempta est, wurde verdunkelt, verschwand, Cic. poët.: simulacra (vom Blitz), Cic.: Troia perempta, Verg.: corpus pallore et macie peremptum, Liv.: pestis (= sagitta) perimens (sc. corpus), Liv. – B) insbes., eine Person aus dem Wege räumen, töten, alqm, Ov., Tac. u.a.: matrem, Cic. poët.: se, Val. Max., Mart. u. Augustin.: bestiam ancipiti novaculā, Apul.: iaculis plurimas feras, Amm.: unā caede tot, Verg.: alqm inopiā ac tabe longā, Tac.: conceptum ex equo abortu, Plin.: non iudicio domini, sed scelere perimuntur, Plin. ep.: Afranius Dexter consul incertum suā an suorum manu, scelere an obsequio peremptus, Plin. ep.: im Partic. Perf. = getötet, umgekommen, Verg., Liv. u.a. – II) bildl., für immer vereiteln, ganz hintertreiben, reditum, consilium, Cic.: sententiam, Plin. ep.: causam publicam, den letzten Schlag geben, Cic.: si (ludi) non intermissi, sed perempti atque sublati sunt, Cic. – / Urspr. Form peremo, Cato de re mil. fr. 4. Cincius bei Fest. p. 214 (b), 31. Plin. 33, 3. Apul. met. 3, 8. Ulp. dig. 2, 15, 4.
-
103 praecipito
praecipito, āvī, ātum, āre (v. praeceps), I) tr. jählings herabstürzen, A) eig. u. übtr.: 1) eig.: alqm, Curt.: tauros, Curt.: currum scopulis, Ov.: flumina, Wasserfälle bilden, Sen.: se e Leucade, Cic.: se de turri, Liv.: equites ex equis, Liv.: saxa muro, Caes.: senes pontibus, Ov.: ex eo se loco, Sen.: se petris, Curt.: alqm in terram, zu Boden schleudern, Curt.: curricula in amnem, Curt.: se in fossas, Caes. – Passiv praecipitari, herabstürzen, praecipitatus equo, Iustin. 32, 1, 5: medial, sich jählings herabstürzen, cum alii super vallum praecipitarentur, Sall.: per (über) lubrica saxa praecipitati, Curt.: poet., lux praecipitatur aquis (= in aquas), die Sonne geht unter, Ov.: so auch Scorpios in aquas praecipitatur, Ov. – refl., praecipitare se = sich in eine Tiefe stürzen, Suet. Aug. 27, 3; od. = eilig herabsteigen, eilig sich herabbegeben, Hals über Kopf herabrennen, Ter. adelph. 575. – 2) übtr.: a) leblose Subjekte herabbeugen, vitem, zu sehr herabbeugen, Cato: palmitem, herabsenken, unten anbinden, Colum. – b) Partic. praecipitātus = der Zeit nach zu Ende eilend, nox, Ov.: quod adulescens praestiti... id nunc aetate praecipitatā commutem? jetzt, da es mit dem Leben bergab geht, Mat. in Cic. ep. – B) bildl.: a) herabstürzen, alqm ex altissimo dignitatis gradu, Cic. – dah. zugrunde richten, rem publicam, Liv.: spem, Ov.: aegrum, Cels.: bellatores, unglücklich machen, Plin. – b) hineinstürzen, se in exitium, Cels.: arborem in senectam, vor der Zeit altern, vergehen lassen, Plin.: Passiv praecipitari medial, hineinstürzen, in insidias, Liv. (wofür auch se pr. in insidias, Liv.). – c) dahinreißen, übereilen, furor iraque mentem praecipitant, Verg. Aen. 2, 317. – d) beschleunigen, übereilen, vindemiam, Colum.: obitum (den Untergang eines Gestirnes), Cic. poët.: moras omnes, alle Hindernisse schnell aus dem Wege räumen, eilen, Verg.: ne praecipitetur editio, übereilt werde, Quint.: consilia raptim praecipitata, übereilte Entschlüsse, Liv. – e) drängen, m. Infin., sociis dare tempus humandis praecipitant curae, Verg. Aen. 11, 3; u. so Stat. Theb. 1, 679: m. Acc. u. Infin., Argum Tiphynque vocat pelagoque parari praecipitat, Val. Flacc. 2, 391. – II) intr. (sich) herabstürzen, A) eig. u. übtr.: 1) eig.: in fossam, Liv.: in puteum apertum ex equo, Liv.: in vallem insessam ab hostibus, hinabgeraten, Liv.: Nilus praecipitat ex montibus, Cic. – 2) übtr., der Zeit nach zu Ende eilen, sich zu Ende neigen, nox caelo praecipitat (sc. in oceanum), Verg.: so auch sol praecipitans, dem Untergange sich nähernd, Cic.: hiems iam praecipitaverat, Caes. – B) bildl.: a) im allg.: praecipitantem impellere, einem Stürzenden noch einen Stoß geben (= einen Unglücklichen noch unglücklicher machen), Cic. – pr. ad exitium, Cic.: res publica praecipitans, rasch dem Untergange zueilend, Cic.: u. so cum in Italia ad Trasumennum et Cannas praecipitasset res Romana, die römische Macht dem Untergange nahe war, Liv. – im Bilde, sustinenda est potius omnis assensio, ne praecipitet, si temere processerit, sich überstürze (übereile), Cic. Acad. 2, 68: praecipitare istuc quidem est, non descendere, das heißt einen Sprung Hals über Kopf machen, nicht (Schritt vor Schritt) hinabsteigen, Cic. de nat. deor. 1, 80. – b) hin-, hineinstürzen, -geraten, in amorem, Plaut.
-
104 vacuus
vacuus, a, um, leer, ledig, entblößt, frei, ohne etw., I) eig.: A) im allg.: a) adi.: α) absol.: v. loca (Plätze im Theater), Cic.: v. tabeilae, Quint.: domus Ditis vacuae (öde) et inania regna (das Reich der Schatten), Verg.: vacuae (ausgeräumte) domus et inania (ausgeplünderte) templa, Tac.: u. theatrum, Hor.: aula, Hor.: vacua castra hostium, Caes.: aër, Verg. u. Hor.: aliquam partem aedium vacuam facere (räumen), quo Hispala immigraret, Liv.: prope continuatis funeribus domos vacuas novo matrimonio facere, Liv. (vgl. vacuefacio). – β) m. Abl.: nihil igni vacuum, Cic.: arvum arboribus v., Colum.: vites v. fructu, Colum.: v. moenia defensoribus, Liv.: v. agri cultoribus, Ov.: vacua dentibus ora, Tac.: locus hominibus plenus, amicis vacuus, Sen. – γ) m. ab u. Abl.: Messana ab his rebus... vacua ac nuda est, Cic.: v. oppidum ab defensoribus, Caes.: mare v. ab hostibus, Liv.: telum a spiculis vacuum, Cels. – δ) m. Genet.: ager aridus et frugum vacuus, Sall.: Romana urbs v. annonae, Claud. Mam.: iam animae vacuus, entseelt, Apul. – b) subst., vacuum, ī, n., der leere Raum, die Leere, vacuum minus intus habere, Lucr.: per vacuum incurrere, Hor., od. irrumpere, Liv.: in vacuum se extendere (v. Ästen), Verg.: libera per vacuum ponere vestigia, Hor.: taurorum cornua iactantur in vacuum, die (zornigen) Stiere bohren mit den Hörnern in die Luft, Sen.
B) insbes.: 1) frei, erledigt, unbesetzt, herrenlos, erblos, prudentiae doctrinaeque possessio... quasi caduca et v., Cic.: v. centuria, Cic.: praeda, Cic.: possessio regni, Caes.: Armenia, Tac.: sacerdotia ut vacua, Tac.: Syria... vacua iam morte Atilii Rufi consularis, Tac.: ne bona hereditaria vacua sine domino iacērent, erblos, ICt. – venire in vacuum u. in vacua, in das erledigte Besitztum, Hor. u. Cic.: ut in vacuum venalis pependerit Claudius, daß Kl. (das Besitztum des Kl.) als herrenlos öffentlich feilgeboten wurde, Suet. – 2) v. weibl. Tieren, ledig = nicht trächtig, equa, Colum. 6, 37, 10. – 3) v. Frauenspersonen, frei, ledig, ohne Mann, ohne Geliebten, Hersilia (als Witwe), Ov. met. 14, 831: ubi mulier vacua fuit, Tac. ann. 13, 44. – subst., vacuae, die Ledigen, elige de vacuis, quam non sibi vindicet alter, Ov. her. 19 (20), 149: vacuis indicere nuptias, non occupatis, Ps. Quint. decl. 176.
II) übtr.: A) im allg., von etwas frei, einer Sache ledig, ohne etw., etw. entbehrend, von etw. fern, sich fern haltend, a) mit Abl.: animus sensibus et curis v., Cic.: v. molestiis, Cic.: cupiditate et gloriā, Cic.: tali culpā, Ter. – b) m. ab u. Abl.: animus a talibus factis v. et integer, Cic.: v. a culpa, Sall. – v. der Zeit, hora nulla v. a furto, a scelere etc., Cic.: nullus dies v. ab exercitationibus oratoriis, Cic. – c) mit Genet.: v. operum, Hor.: v. criminis, Or.: v. caedis manus, Ov.
B) insbes.: 1) von Leistungen frei, befreit, a) mit Abl.: omni tributo, Tac. – b) m. ab u. Abl.: ab omni sumptu, Cic.: a tributis, Tac. – 2) von einer körperl. oder geistigen Tätigkeit usw. frei, uneingenommen, a) von Arbeit frei, unbeschäftigt, müßig, α) v. Pers. usw.: quoniam vacui sumus, dicam, Cic.: cum te sciremus esse vacuum, Cic.: si es animo vacuo, expone nobis etc., Cic.: vacui pace Punicā Romani, unbeschäftigt (durch Kriege), Liv.: aures vacuae atque eruditae, die Ohren Gebildeter, die Muße haben, Quint.: v. mentes, Verg.: princeps adhuc vacuus, für niemand eingenommen, Tac.: vacui arriperent occupatos, Tac.: nullum vacuum (müßig) tractum esse remum, Cic.: Superl., nec rursus iubeo, dum sit (domus Augusti) vacuissima, quaeras, bis es völliger Muße genieße, Ov. ex Pont. 3, 1, 141. – poet. übtr., von Orten der Muße, Tibur, Hor.: Athenae, Hor. – β) v. der Zeit, vacua nox operi, frei, ungestört für usw., Liv. 3, 28, 7: cum vacui temporis nihil haberem, Cic. ad Att. 2, 23, 1: etiamsi spatium ad dicendum nostro commodo vacuosque dies habuissemus, tamen etc., Cic. I. Verr. 56: vacua tempora iam contingunt ad ea exsequenda, quae etc., Colum. 12, 4 in. – b) von Kummer, von Liebe frei, sorglos, unbefangen, animus v., v. ac solutus, Cic.: vacuus animo, Sall., u. animi, Stat., frei, ruhig im Gemüt: cantamus vacui, frei (von Liebe), Hor.: u. so v. pectus, Hor. – 3) frei von Hindernissen, alqd vacuum est, man hat in etwas freie Hand, antea vacuum id et solutum poenā (und straflos), Tac. ann. 14, 28. – ebenso vacuum est m. folg. Infin., man hat freie Hand, freien Spielraum, Sall. hist. fr. 1, 10 (11). Tac. hist. 2, 38. – 4) v. Örtl.: a) frei = offenstehend, zugänglich, weit, porticus, Verg.: ut vacuo patuerunt aequore campi, Verg.: vacuae aedes Romanis vatibus, Hor.: aures vacuae, offen und aufmerksam zuhörende, Lucr., Hor. u.a. (s. Obbar. Hor. ep. 1, 16, 26. – b) schutzlos, von Schutz entblößt, mare, Tac.: Illyricum mare, Tac. – übtr., res publica, Sall. u. Liv. Vgl. Heräus Tac. hist. 2, 14, 6. – 5) leer = wertlos, überflüssig, unnütz, eitel, vergeblich, si res publica et senatus et populus vacua nomina sunt, Tac.: res vacua, Petron.: vacua et inanis productio verbi, Gell.: tollens vacuum plus nimio Gloria verticem, das eitle Haupt, Hor. – / In der Vulgärspr. vocuus, Corp. inscr. Lat. 6, 1527. col. 2, 33.
-
105 τρί-χωρος
-
106 μετά-στασις
μετά-στασις, ἡ, das Umstellen, in eine andere Lage Versetzen, Verändern; ἀλλ' εἶκε ϑυμῷ, καὶ μετάστασιν δίδου, Soph. Ant. 714, was der Schol. dem Sinne nach durch μετάνοια erklärt; μορφῆς μετάστασις, Umgestaltung, Eur. Hec. 1266; γνώμης, Meinungsänderung, Andr. 1004. – Vom Orte, das Umziehen, τῆς χώρας μετάστασις ἐξ οἰκείας ἐπ' ἀλλοτρίαν γιγνομένη, Plat. Tim. 82 a; μετάστασιν εἰς τὴν γείτονα πόλιν αὐτῷ γίγνεσϑαι, Legg. IX, 877 a; αἱ μεταστάσεις τῶν Δωριέων, die Wanderungen, Thuc. 3, 82; vgl. Pol. διὰ τὸ μὴ καταλείπεσϑαι τόπον εἰς ἀναχώρησιν καὶ μετάστασιν, 2, 68, 9; daher Verbannung, Plat. Ep. VIII, 356 e; u. ἡ ἐκ τοῦ βίου μετάστασις, das Hinscheiden, Sterben, Pol. 30, 2, 5, auch ohne Zusatz, 37, 3, 9; – das Abtreten des Chors in der Tragödie, Poll. 4, 108; – τοῦ κακοῦ, das Fortschaffen, Beseitigen, Andoc. 2, 8; daher auch von Menschen, aus dem Wege räumen, Pol. 5, 56, 141 – ἡλίου, das Weggehen, Verschwinden der Sonne, Eur. I. T. 816. Uebh. Veränderung, bes. der Staatsverfassung, Thuc. 8, 74; πολιτείας, Plat. Legg. IX, 856 c; καὶ μεταβολή, Dem. 2, 13; Arist. a. Sp. In Athen hieß so bes. die durch Alcibiades bewirkte Staatsumwälzung u. Veränderung der Demokratie in Aristokratie, 411 v. Chr., Lys. 30, 10.
-
107 νοσφίζω
νοσφίζω, entfernen, trennen, ἐνόσφισάν μ' Ἡρακλῆος, Ap. Rh. 2, 739; – entwenden, rauben, τινά, Pind. N. 6, 64; ἐκ δόμων ἐνόσφισαν ϑεοί σε, Eur. Hel. 647; τινά τινος, Einen einer Sache berauben, Νῖσον ἀϑανάτας τριχὸς νοσφίσασα, Aesch. Ch. 620; Πάριν νοσφιεῖς βίου, Soph. Phil. 1413; Eur. Alc. 44 Suppl. 539; – bei Seite schaffen, aus dem Wege räumen, tödten, Aesch. Ch. 432 Eum. 202. – Med. u. pass. νοσφίζομαι, sich entfernen, bei Seite gehen, Od. 11, 73. 425; τινός, von Einem, τίφϑ' οὕτω πατρὸς νοσφίζεαι, 23, 98; – verlassen, im Stich lassen, τινά, παῖδα νοσφισσαμένη, Od. 4, 263, öfter; δῶμα, ὄρεα, 19, 339. 579. 21, 77. 104; ἀγορήν, H. h. Cer. 92; auch übertr. auf die Gesinnung, sich von Einem abwenden, νοσφιζοίμεϑα μᾶλλον, Iliad. 2, 81; νοσφισϑείς, Od. 11, 73; H. h. Cer. 98; Jem. täuschen, Soph. O. R. 893; ὅρκον ἐνοσφίσϑης, Arckil. 82. – Med., für sich entwenden, νοσφίσασϑαι ὁπόσα ἂν βουλώμεϑα, Xen. Cyr. 4, 2, 19; Pol. 10, 16, 6; N. T. u. a. Sp.
-
108 ἀπο-σκευάζω
ἀπο-σκευάζω, abpacken; bes. med., Gepäcke, Hindernisse fortschaffen, aus dem Wege räumen, Pol. 2, 26, 6; τὰ ἀπὸ τῆς χώρας 4, 81, 11; Dion. Hal. 9, 25 u. Sp.; τὰ ἐνοχλοῦντα Hdn. 4, 13, 9 u. Sp. – Nach Poll. 5, 91 = ἀποπατέω.
-
109 ἐπ-αν-αιρέω
ἐπ-αν-αιρέω (αἱρέω), aus dem Wege schaffen, tödten, D. Sic. 19, 51 App. Civ. 4, 15. – Gew. med., auf sich nehmen, davontragen, erlangen; φιλίαν Plat. Lys. 219 a; λατρείαν, sich dem Dienste unterziehen, Luc. de Merc. cond. 4, wie τέχνην, βίον, Luc. bis accus. 1; ἐπίπονον ἀγωγὴν βίου Sext. Emp. Pyrrh. 1, 158; πόλεμον Pol. 9, 29, 8; D. Sic. 17, 24 u. öfter; – aus dem Wege räumen, tödten, Pol. 2, 19, 9; φαρμάκῳ 8, 14, 2; eine Stadt einnehmen, 1, 10, 8; – νόμον, zurücknehmen, Plut. Tib. Graech. 10 C. Graech. 5.
-
110 ἐρημόω
ἐρημόω, einsam, öde, leer machen, τινός, von Etwas, ἀνδρῶν ἐρήμωσεν ἑστίαν Pind. I. 3, 35; ἑὸν ἐρημώσαισα χῶρον, vom gefällten Baume, der den Platz, wo er stand, verlassen hat, P. 4, 269; u. ä. ὄχον, τάξιν, Aesch. Ag. 1040 Pers. 290, verlassen, räumen; εἰ μὴ τόδ' ἐκλιποῦσ' ἐρημώσεις πέδον Eur. Andr. 314; Διὸς ἄλσος ἠρήμωσε λέοντος, er befrei'te ihn davon, Herc. Für. 360; Hel. 1610; pass., πατρὸς ἐρημωϑεῖσα, beraubt, Andr. 805; Aesch. Ag. 260 ἐρημωϑέντος ἄρσενος ϑρόνου, wenn der Thron verwais't worden vom Manne; Θεσσαλοὶ ἐρημωϑέντες ξυμμάχων, entblößt von Bundesgenossen, Her. 7, 174, vgl. 4, 135. 6, 22; τὸ πνεῦμα τῶν ὀσμῶν ἐρημωϑέν, frei von Geruch, Plat. Tim. 66 e; Sp.; auch ὑπό τινος, D. Hal. 11, 9. – Einen Ort verwüsten, veröden, verlassen, τόπους Plat. Legg. IX, 865 e; ἱερά Thuc. 3, 58. – Pass., πόλεις ληφϑεῖσαι ἠρημώϑησαν Thuc. 1, 23; aber Συρακούσας ἐρημώσαντες heißt "verlassen habend", 5, 4; – σεαυτὸν ἐρημοῖς, du beraubst dich, Plut. Alez. 39. – Mit einem doppelten acc. vrbdt das Wort, wie ἀφαιρεῖσϑαί τινά τι, Pind. P. 3, 97, τὸν μὲν ὀξείαισι ϑύγατρες ἐρήμωσαν πάϑαις εὐφροσύνας μέρος.
-
111 ἐκ-ποδών
ἐκ-ποδών ( ἐκ ποδῶν), vor den Füßen weg, aus dem Wege, fort, fern; ἐκποδὼν σταϑῶμεν Aesch. Ch. 20; ἡσύχαζε σαυτὸν ἐκποδὼν ἔχων, dich fern haltend, Prom. 344; εἶναι Soph. Ai. 979, fern sein (vgl. Her. 6, 35 u. Xen. Cyr. 5, 4, 34, τινός, wie Eur. Phoen. 978); ἄγειν τινά, fortführen, Ant. 1306, wie ἄπαγε σεαυτὸν ἐκπ., pack dich fort, Ar. Ran. 853, vgl. Th. 36 Pax 1264; ἐκπ. χωρήσομαι Ἑκάβῃ, aus dem Wege gehen, Eur. Hec. 52; Or. 548; τῇ ξυμφορᾷ, der Gefahr aus dem Wege gehen, Bacch. 1148; ἐκπ. ἀπαλλάττεσϑαι, fortgehen, Her. 8, 75; τὸ δὲ κακὸν ἐκπ. ἀπέλϑοι Plat. Lys. 220 c; ἐκπ. στῆναι ἀμφοτέροις, von beiden Parteien sich fern halten, Thuc. 1, 40; ἐκπ. ποιεῖσϑαι, aus dem Wege räumen, ἐπιβουλάς Isocr. 4, 173; τὰ ὄντα Xen. Cyr. 3, 1, 3; τὴν πλεονεξίαν Plut. Num. 3; auch ποιεῖν, oft Pol.; geradezu für tödten, Xen. An. 1, 6, 9 u. öfter; φροντίδ' ἐκποδὼν λέγω, durch Reden beseitigen, Aesch. Eum. 431; οὐκ εἰς κόρακας τὼ χεῖρ' ἀποίσεις ἐκποδὼν ἀπό τινος Nicopho bei Schol. Ar. Av. 1283. Vgl. den Ggstz ἐμποδών.
-
112 ἐννεά-χωρος
ἐννεά-χωρος, mit neun Räumen, Theol. arith.
-
113 ὑπ-εξ-αιρέω
ὑπ-εξ-αιρέω (s. αἱρέω), unten od. heimlich herausnehmen, auch heimlich aus dem Wege räumen, Plat. Rep. VIII, 567 b; vgl. Soph. El. 1410; ἀπέκτειναν οὐ πολλούς, οἳ ἐδόκουν ἐπιτήδειοι εἶναι ὑπεξαιρεϑῆναι Thuc. 8, 70; übh. bei Seite schaffen, beseitigen, τουτέων ὑπεξαραιρημένων Her. 7, 8, 3; τοὐπίκλημ' ὑπεξελὼν αὐτός Soph. O. R. 227; ὄλβον δωμάτων ὑπεξελών Eur. Hipp. 633; τὰ δεινά τινι, Thuc. 4, 83. – Med. heimlich für sich herausnehmen, entnehmen, auch davon abziehen, abrechnen; ἐὰν ὑπεξαιρῶμαι καὶ ἀποβάλλω Plat. Theaet. 151 c; τῶν ἰδίων κτημάτων ὑπεξαιρούμενοι Dem. 19, 78; ἀλγηδόνα τοῦ σώματος Plut. Symp. prooem.
-
114 акустическое траление
adjmilit. akustische Räumung, akustisches RäumenУниверсальный русско-немецкий словарь > акустическое траление
-
115 войска уходят из города
ngener. die Truppen räumen die StadtУниверсальный русско-немецкий словарь > войска уходят из города
-
116 вскрытие помещений
n -
117 выемка
f (33; мок) Ausheben n; Bgb. Abbau m; Vertiefung, Senke; Ausschnitt m; Entnahme, Beschlagnahme; Post: Leerung; Tech. Aussparung; Kröpfung; Hohlkehle* * *вы́емка f (- мок) Ausheben n; BGB Abbau m; Vertiefung, Senke; Ausschnitt m; Entnahme, Beschlagnahme; Post: Leerung; TECH Aussparung; Kröpfung; Hohlkehle* * *вы́емк|а<-и>* * *n1) gener. Abgrabung, Abholung (писем), Anschnitt, Ausbruchtung, Aushöhlung, Ausschnitt, Ausstich (при прокладке дороги), Höhlung, Grube, Kröpfung (о станине)2) geol. Abkehlung, Ausbuchtung, Ausgrabung, Ausstich (äîðîæíàÿ), Austiefung, Bau, Graben, Hohlkehle, Kehle, Riefe3) navy. Gilling, Gillung4) milit. Bodenmulde, (естественная) Geländeeinschnitt5) eng. Abkröpfung, Abtrag (грунта), Aushieb, Ausnehmung, Ausschweifung, Entnahme, Lücke, Nut, Rinne, Tasche, Täsche, Verhau, Vertiefung, Zasche (трикотажной иглы), Aussparung6) construct. Ausheben, Auskofferung (напр., под дорожное покрытие), Bodenausnehmung, Einkehle, Einkehlung, Abtragung, Einstrich8) law. Beschlagnahme, Einziehung, Herausnahme, Wegnahme9) auto. Abschnitt, Rille (протектора), Sicke (напр. для фиксации)10) artil. Ausschachtung11) mining. Abbau, Abbauen, Abräumen, Angriff, Ausbruch, Bau (полезного ископаемого), Gewinnung, Grubenaushub (горной породы), Hereingewinnung, Inangriffnahme (напр., полезного ископаемого), Räumen (пород вскрыши), Verhiebführung, Wegschneiden (горной породы), Aushub, Verhieb12) road.wrk. Abbaubetrieb (грунта), Abschachtung, Abtragen, Aushebung (грунта), Auskoffern, Ausstoß, Durchstich, Fuge, Rückbau (грунта)13) forestr. Falz14) polygr. Kerbe15) textile. Einkerbung16) electr. Auskehlung, Auskerbung, Einbuchtung17) oil. Rille18) mech.eng. Kröpfung (в станине станка)19) silic. Herausnehmen (напр., отливка из формы)20) atom. Strukturaushebung21) sow. Hohlkehle (у иголки)22) wood. Ausklinkung, Falznut, Lippe23) small.arm. Ausfräsung -
118 вынимать
, < вынуть> herausnehmen, herausziehen; entfernen; Erde ausheben; вынь да положь ! F sofort her damit!* * *вынима́ть, <вы́нуть> herausnehmen, herausziehen; entfernen; Erde ausheben;вынь да поло́жь! fam sofort her damit!* * *вынима́|тьпрх herausnehmen, herausziehenвынима́ть пи́сьма из почто́вого я́щика den Briefkasten leeren* * *v1) gener. abheften (листы из тетради, скоросшивателя), ausgrenzen, ausmontieren (детали из механизма), auspacken, ausspannen (вышивку из пялец, лист из пишущей машинки), entnehmen, heben, hervorholen, (наверх) hochholen, nehmen (откуда-л.), ausheben, räumen, ziehen, ausnehmen, herausheben, herauslösen2) med. herausnehmen3) dial. auszeideln4) eng. ausfahren (напр. валки из прокатной клети), ausgraben (грунт), ausrücken, ausziehen, ausspannen (напр. лист из пишущей машины, вышивку из пялец)5) mining. abbauen (напр., горную породу), abheben (горную породу), abräumen (горную породу), abschwarten (полезное ископаемое), abspänen (вскрышную породу роторными экскаваторами), ausschneiden, bauen (напр., полезное ископаемое), hereingewinnen (полезное ископаемое), nachstoßen (напр., породу), schwächen, verhauen6) road.wrk. abbauen7) polygr. ausheben (набор из верстатки, форму из машины)8) textile. aus dem Satz ausziehen9) food.ind. abhacken, herausholen10) weld. ausheben (напр., модель из литейной формы)11) S.-Germ. auslösen (напр., кости из мяса), auslösen12) nor.germ. herkriegen (что-л., напр. из шкафа)13) territ. ausschießen (хлеб из печи)14) shipb. losnehmen -
119 вытраливать
-
120 вытраливать заграждение
vnav. Sperre räumenУниверсальный русско-немецкий словарь > вытраливать заграждение
См. также в других словарях:
räumen — räumen … Deutsch Wörterbuch
Räumen — Räumen, verb. reg. act. Raum machen, durch Wegschaffung solcher Körper, welche denselben verengen, wo es noch auf eine doppelte Art gebraucht wird. 1. Mit der vierten Endung derjenigen Sache, welche aus dem Wege geschaffet wird, mit… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
räumen — V. (Aufbaustufe) etw. von einem bestimmten Ort entfernen oder etw. leer machen Synonyme: wegräumen, wegnehmen, abräumen, ausräumen Beispiele: Die Kellnerin hat die Teller von den Tischen geräumt. Kannst du noch den Schrank räumen? Kollokation:… … Extremes Deutsch
Räumen — Räumen, 1) Ausgangs März, gleich nach dem Schneiden, das Erdreich um jeden Weinstock 1/2 Fuß tief aufgraben u. die Thauwurzeln mit dem Weinmesser wegnehmen, damit diese nicht Ausläufer machen, welche dem Stocke die Nahrung entziehen; 2) vom Winde … Pierer's Universal-Lexikon
Raumen — Raumen, seemännisch vom Wind gesagt, wenn er günstiger zur Kursrichtung wird (Raumwind); das Gegenteil bezeichnet schralen. Raumschoots oder mit raumem Winde segelt ein Schiff, das den Wind ungefähr querein hat … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Raumen — Raumen, das Günstigwenden des Windes … Kleines Konversations-Lexikon
räumen — ↑evakuieren … Das große Fremdwörterbuch
räumen — hinausbefördern (umgangssprachlich); verschieben; verlagern; die Tür weisen (umgangssprachlich); vor die Tür setzen (umgangssprachlich); entfernen; rausschmeißen (umgangssprachlich); hinauswerfen; in die Flucht schlagen ( … Universal-Lexikon
räumen — räu·men; räumte, hat geräumt; [Vt] 1 etwas irgendwohin räumen etwas (von irgendwo wegnehmen und) an einen bestimmten Platz bringen: das Geschirr vom Tisch räumen; die Wäsche aus dem / in den Schrank räumen 2 etwas räumen von einem Raum oder Ort… … Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache
Räumen — Räumnadel zum Stoßen von Passfedernuten … Deutsch Wikipedia
räumen — 1. abräumen, ausräumen, beseitigen, entfernen, [fort]schaffen, wegnehmen, wegräumen, [weg]schaffen. 2. a) evakuieren, frei machen, leeren; (ugs.): leer machen. b) aufgeben, verlassen, weggehen. * * *… … Das Wörterbuch der Synonyme