Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

rags

  • 1 pannicularia

    pannĭcŭlārĭus, a, um, adj. [panniculus], of or belonging to rags or tatters:

    pannicularia causa,

    Dig. 48, 20, 6.—
    II.
    Subst.: pannĭcŭlārĭa, ōrum, n., rags, tatters, ragged clothes, Dig. 48, 20, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > pannicularia

  • 2 pannicularius

    pannĭcŭlārĭus, a, um, adj. [panniculus], of or belonging to rags or tatters:

    pannicularia causa,

    Dig. 48, 20, 6.—
    II.
    Subst.: pannĭcŭlārĭa, ōrum, n., rags, tatters, ragged clothes, Dig. 48, 20, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > pannicularius

  • 3 pannosus

    pannōsus, a, um, adj. [pannus], full of rags, ragged, tattered.
    I.
    Lit.:

    homines,

    Cic. Att. 4, 3, 5; Just. 2, 6, 19; 21, 5, 5:

    aedilis,

    Juv. 10, 102.—
    II.
    Transf.
    A.
    Rag-like, flabby, shrivelled, wrinkled:

    macies,

    Sen. Clem. 2, 6, 2:

    mammae,

    Mart. 3, 72, 3:

    faex aceti,

    that looks like rags, mothery, Pers. 4, 32.—
    B.
    Ragged, tattered, poor:

    resculae,

    App. M. 4, p. 148, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > pannosus

  • 4 centō

        centō ōnis, m    [2 CAN-], a rag cushion, patchwork quilt (as a defence against missiles), Cs.
    * * *
    patchwork quilt, blanket or curtain made of old garments sewn together; rags

    Latin-English dictionary > centō

  • 5 pannōsus

        pannōsus adj.    [pannus], ragged, tattered: homines: aedilis, Iu.
    * * *
    pannosa, pannosum ADJ
    dressed in rags, tattered

    Latin-English dictionary > pannōsus

  • 6 pannus

        pannus ī, m    [SPA-], a piece of cloth, garment of cloth: albus, H.: viridis, Iu.— A rag, patch: pannis annisque obsitus, tatters, T.: tenuis, Iu.: Adsuitur pannus, H.: tincti ferrugine panni, O.
    * * *
    cloth, garment; charioteer's colored shirt; rags

    Latin-English dictionary > pannus

  • 7 centonarius

    I
    centonaria, centonarium ADJ
    of/pertaining to patchwork/rags
    II
    fireman using mats to extinguish fires; (late) maker of patchwork, rag dealer

    Latin-English dictionary > centonarius

  • 8 centonarius

    centōnārĭus, a, um, adj. [1. cento], of or pertaining to patchwork:

    mos,

    Tert. Praescr. 39:

    VESTIARIVS,

    Inscr. Orell. 4296. —
    II.
    Subst.: centōnārĭus, ii, m., a maker of patchwork, a dealer in rags, Petr. 45; Cod. Th. 14, 8; 16, 10 al.

    Lewis & Short latin dictionary > centonarius

  • 9 frustum

    frustum, i, n., a piece, bit (syn.: fragmentum, segmentum).
    I.
    Lit., of food (class.): frusto panis conduci potest, vel uti taceat, vel uti loquatur, Cato ap. Gell. 1, 15, 10:

    necesse est, offa objecta cadere frustum ex pulli ore cum pascitur,

    Cic. Div. 1, 15, 27:

    esculenta,

    id. Phil. 2, 25 fin. (also ap. Quint. 9, 4, 44):

    viscera pars in frusta secant, verubusque trementia figunt,

    Verg. A. 1, 212:

    lardi semesa frusta,

    Hor. S. 2, 6, 85:

    sunt qui frustis et pomis viduas venentur avaras,

    id. Ep. 1, 1, 78:

    capreae,

    Juv. 11, 142:

    nudum et frusta rogantem,

    scraps, id. 3, 210:

    solidae frusta farinae,

    lumps, id. 5, 68; cf. 14, 128.—
    II.
    Transf., in gen., a piece as a small part of a whole (very rare;

    not in Cic.): unde soluta fere oratio, et e singulis non membris sed frustis collata, structura caret,

    Quint. 8, 5, 27;

    so (opp. membra),

    id. 4, 5, 25; cf.:

    philosophiam in partes, non in frusta dividam,

    Sen. Ep. 89:

    frusta pannorum,

    rags, Amm. 15, 12, 2.—Comically:

    frustum pueri,

    you bit of a boy! Plaut. Pers. 5, 2, 68.

    Lewis & Short latin dictionary > frustum

  • 10 pannucea

    pannūcĕus and pannūcĭus, a, um, adj. [pannus], ragged, tattered.
    I.
    Lit.:

    vestis,

    Petr. 14.— Subst.: pannūcĕa, ōrum, n., rags, Paul. Nol. Carm. 2, 12.—
    II.
    Transf., wrinkled, shrivelled, flabby:

    māla,

    Plin. 15, 14, 15, § 52; Cloat. ap. Macr. S. 2, 15:

    Baucis,

    Pers. 4, 21; Mart. 11, 46, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > pannucea

  • 11 pannuceus

    pannūcĕus and pannūcĭus, a, um, adj. [pannus], ragged, tattered.
    I.
    Lit.:

    vestis,

    Petr. 14.— Subst.: pannūcĕa, ōrum, n., rags, Paul. Nol. Carm. 2, 12.—
    II.
    Transf., wrinkled, shrivelled, flabby:

    māla,

    Plin. 15, 14, 15, § 52; Cloat. ap. Macr. S. 2, 15:

    Baucis,

    Pers. 4, 21; Mart. 11, 46, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > pannuceus

  • 12 pannucius

    pannūcĕus and pannūcĭus, a, um, adj. [pannus], ragged, tattered.
    I.
    Lit.:

    vestis,

    Petr. 14.— Subst.: pannūcĕa, ōrum, n., rags, Paul. Nol. Carm. 2, 12.—
    II.
    Transf., wrinkled, shrivelled, flabby:

    māla,

    Plin. 15, 14, 15, § 52; Cloat. ap. Macr. S. 2, 15:

    Baucis,

    Pers. 4, 21; Mart. 11, 46, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > pannucius

  • 13 pannuli

    pannŭlus, i, m. dim. [id.], a small piece of cloth, a rag, Amm. 31, 2, 5.—
    II.
    Plur.: pannŭli, ōrum, m., rags, ragged clothes, App. M. 7, p. 190, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > pannuli

  • 14 pannulus

    pannŭlus, i, m. dim. [id.], a small piece of cloth, a rag, Amm. 31, 2, 5.—
    II.
    Plur.: pannŭli, ōrum, m., rags, ragged clothes, App. M. 7, p. 190, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > pannulus

  • 15 pannum

    pannus, i, m. ( neutr. collat. form pannum, i, Nov. ap. Non. 218, 27.— Dat. and abl. plur. pannibus, Enn. ap. Charis. p. 40 P.; Pompon. ap. Non. 488, 32) [pênos; Dor. panos], a cloth, a garment.
    I.
    Lit.:

    albo Fides Velata panno,

    Hor. C. 1, 35, 21; Mart. 2, 46, 9:

    eventus viridis panni,

    Juv. 11, 198. —Esp. of torn, worn-out clothes, rags, tatters:

    pannis annisque obsitus,

    Ter. Eun. 2, 2, 5; Lucr. 6, 1269; Sen. Contr. 1, 6; id. Ep. 20, 8:

    rara in tenui facundia panno,

    Juv. 7, 145; Petr. 83 fin.
    II.
    Transf.
    A.
    A rag:

    unus et alter Adsuitur pannus,

    Hor. A. P. 15; id. Epod. 17, 51:

    membraque vinxerunt tinctis ferrugine pannis,

    Ov. Ib. 235; Sen. Ira, 3, 19, 3; Plin. 29, 6, 36, § 114; Col. 6, 12:

    panno rubro fugare armentum,

    Gai. Inst. 3, 202.—
    B.
    A head-band, fillet, Val. Max. 7, 2, n. 5 ext.; 6, 2, n. 7.—
    C.
    A bag, satchel, Petr. 135.—
    D.
    A (perh. raglike) substance that grows on the tree aegilops, besides its acorns, Plin. 16, 8, 13, § 33. —
    E.
    Plur., an infant's swaddling-clothes:

    panni infantiae,

    Vulg. Job, 38, 9; id. Luc. 2, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > pannum

  • 16 pannus

    pannus, i, m. ( neutr. collat. form pannum, i, Nov. ap. Non. 218, 27.— Dat. and abl. plur. pannibus, Enn. ap. Charis. p. 40 P.; Pompon. ap. Non. 488, 32) [pênos; Dor. panos], a cloth, a garment.
    I.
    Lit.:

    albo Fides Velata panno,

    Hor. C. 1, 35, 21; Mart. 2, 46, 9:

    eventus viridis panni,

    Juv. 11, 198. —Esp. of torn, worn-out clothes, rags, tatters:

    pannis annisque obsitus,

    Ter. Eun. 2, 2, 5; Lucr. 6, 1269; Sen. Contr. 1, 6; id. Ep. 20, 8:

    rara in tenui facundia panno,

    Juv. 7, 145; Petr. 83 fin.
    II.
    Transf.
    A.
    A rag:

    unus et alter Adsuitur pannus,

    Hor. A. P. 15; id. Epod. 17, 51:

    membraque vinxerunt tinctis ferrugine pannis,

    Ov. Ib. 235; Sen. Ira, 3, 19, 3; Plin. 29, 6, 36, § 114; Col. 6, 12:

    panno rubro fugare armentum,

    Gai. Inst. 3, 202.—
    B.
    A head-band, fillet, Val. Max. 7, 2, n. 5 ext.; 6, 2, n. 7.—
    C.
    A bag, satchel, Petr. 135.—
    D.
    A (perh. raglike) substance that grows on the tree aegilops, besides its acorns, Plin. 16, 8, 13, § 33. —
    E.
    Plur., an infant's swaddling-clothes:

    panni infantiae,

    Vulg. Job, 38, 9; id. Luc. 2, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > pannus

  • 17 scrutans

    scrūtor, āri, ātus, v. dep. a. [scruta; cf.: gruteuei, scrutatur, Gloss. Philox.], qs. to search even to the rags, i. e. to search carefully, examine thoroughly, explore a thing; to search, examine a person (syn.: indago, rimo).
    I.
    Lit., of things:

    domos, naves,

    Cic. Vatin. 5, 12:

    loca abdita,

    Sall. J. 12, 5:

    omnia foramina parietum scrutatur,

    Petr. 98, 1:

    paleam,

    id. 33, 4:

    terraï abdita ferro,

    Lucr. 6, 809:

    ignem gladio,

    Hor. S. 2, 3, 276:

    lumina manibus,

    Sen. Oedip. 965:

    scrutatus sum quae potui et quae vidi omnia: inveni duos solos libellos, etc.,

    Cic. Verr. 2, 2, 74, § 182; cf. Tac. H. 4, 1:

    L. Crassus spiculis prope scrutatus est Alpes,

    Cic. Pis. 26, 62:

    occulta saltuum,

    Tac. A. 1, 61:

    mare,

    id. Agr. 30; id. G. 45; cf.:

    scrutandi orbis gratiā,

    Plin. 5, 1, 1, § 9:

    canis scrutatur vestigia (ferarum),

    id. 8, 40, 61, § 147:

    venantium latibula scrutatus,

    Curt. 6, 5, 17:

    vias presso ore (canis),

    Sen. Thyest. 499:

    equorum delicta scrutantes,

    Amm. 14, 6, 25.—Of personal objects: Eu. Ostende huc manum dexteram... Nunc laevam ostende... Jam scrutari mitto, to search you, Plaut. Aul. 4, 4, 24:

    non excutio te, non scrutor,

    Cic. Rosc. Am. 34, 97; so of searching, Asin. ap. Cic. Fam. 10, 31, 1:

    consuetudinem salutantes scrutandi,

    Suet. Vesp. 12 fin.;

    and of a searching for spoil,

    Tac. H. 3, 25.—
    B.
    Transf., to seek for, search out a thing (post-Aug. and very rare):

    venas melini inter saxa,

    Plin. 35, 6, 19, § 37:

    iter,

    Claud. Rapt. Pros. 1, 172; cf. infra, II. B.—
    II.
    Trop., to examine thoroughly; to explore, investigate: quod est ante pedes nemo spectat: caeli scrutantur plagas, Enn. ap. Cic. Rep. 1, 18, 30; Cic. Div. 2, 13, 30 (Trag. v. 277 Vahl.):

    omnes sordes,

    id. Q. Fr. 1, 1, 3, § 11;

    cf: nomina ac vultus, alacritatem tristitiamque coëuntium,

    Tac. A. 16, 5:

    animos ceterorum secretis sermonibus,

    id. H. 4, 55:

    voluntatem,

    Quint. 2, 4, 26:

    locos, ex quibus argumenta eruamus,

    Cic. de Or 2, 34, 146; cf. id. Part. 3, 8:

    desinamus aliquando ea scrutari, quae sunt inania,

    id. Rosc. Am. 30, 83; cf.:

    quod non ratione scrutabimur, non poterimus invenire nisi casu,

    Quint. 5, 10, 22:

    interiores et reconditas litteras,

    Cic. N. D. 3, 16, 42:

    origines nominum,

    Quint. 1, 4, 25:

    omnia minutius et scrupulosius,

    id. 5, 14, 28:

    inferiora quoque,

    id. 7, 1, 27:

    exoletos auctores,

    id. 8, 2, 12:

    scripturas,

    Vulg. Johan. 5, 39.— Absol.:

    totum diem mecum scrutor, facta ac dicta mea remetior,

    Sen. Ira, 3, 36, 3.—
    B.
    Transf. (cf. supra, I. B.), to search into; to search out, find out a thing (so not till after the Aug. per.):

    fibras Inspiciunt, mentes deum scrutantur in illis,

    Ov. M. 15, 137:

    finem principis per Chaldaeos,

    Tac. A. 12, 52:

    sua Caesarisque fata,

    id. ib. 16, 14:

    arcanum ullius,

    Hor. Ep. 1, 18, 37:

    ut causas hujus infinitae differentiae scrutetur,

    Tac. Or. 15; cf. Plin. Ep. 4, 30, 11:

    harenarum numerum et montium pondera scrutari,

    Amm. 14, 11, 34.— P. a.: scrūtans, antis (late Lat.), perh. only in sup., that most closely examines:

    militaris rei ordinum scrutantissimus,

    Amm. 30, 9, 4.— Hence, adv.: scrūtanter, searchingly, Ambros. Ep. 80. Act. collat. form scrūto, āre, acc. to Prisc. p. 799 P; cf. gruteuô, scruto, Gloss. Philox.—Hence,
    b.
    scrūtor, ātus, pass., Amm. 28, 1, 10; 15, 8, 16; Aur. Vict. Orig. 6, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > scrutans

  • 18 scrutor

    scrūtor, āri, ātus, v. dep. a. [scruta; cf.: gruteuei, scrutatur, Gloss. Philox.], qs. to search even to the rags, i. e. to search carefully, examine thoroughly, explore a thing; to search, examine a person (syn.: indago, rimo).
    I.
    Lit., of things:

    domos, naves,

    Cic. Vatin. 5, 12:

    loca abdita,

    Sall. J. 12, 5:

    omnia foramina parietum scrutatur,

    Petr. 98, 1:

    paleam,

    id. 33, 4:

    terraï abdita ferro,

    Lucr. 6, 809:

    ignem gladio,

    Hor. S. 2, 3, 276:

    lumina manibus,

    Sen. Oedip. 965:

    scrutatus sum quae potui et quae vidi omnia: inveni duos solos libellos, etc.,

    Cic. Verr. 2, 2, 74, § 182; cf. Tac. H. 4, 1:

    L. Crassus spiculis prope scrutatus est Alpes,

    Cic. Pis. 26, 62:

    occulta saltuum,

    Tac. A. 1, 61:

    mare,

    id. Agr. 30; id. G. 45; cf.:

    scrutandi orbis gratiā,

    Plin. 5, 1, 1, § 9:

    canis scrutatur vestigia (ferarum),

    id. 8, 40, 61, § 147:

    venantium latibula scrutatus,

    Curt. 6, 5, 17:

    vias presso ore (canis),

    Sen. Thyest. 499:

    equorum delicta scrutantes,

    Amm. 14, 6, 25.—Of personal objects: Eu. Ostende huc manum dexteram... Nunc laevam ostende... Jam scrutari mitto, to search you, Plaut. Aul. 4, 4, 24:

    non excutio te, non scrutor,

    Cic. Rosc. Am. 34, 97; so of searching, Asin. ap. Cic. Fam. 10, 31, 1:

    consuetudinem salutantes scrutandi,

    Suet. Vesp. 12 fin.;

    and of a searching for spoil,

    Tac. H. 3, 25.—
    B.
    Transf., to seek for, search out a thing (post-Aug. and very rare):

    venas melini inter saxa,

    Plin. 35, 6, 19, § 37:

    iter,

    Claud. Rapt. Pros. 1, 172; cf. infra, II. B.—
    II.
    Trop., to examine thoroughly; to explore, investigate: quod est ante pedes nemo spectat: caeli scrutantur plagas, Enn. ap. Cic. Rep. 1, 18, 30; Cic. Div. 2, 13, 30 (Trag. v. 277 Vahl.):

    omnes sordes,

    id. Q. Fr. 1, 1, 3, § 11;

    cf: nomina ac vultus, alacritatem tristitiamque coëuntium,

    Tac. A. 16, 5:

    animos ceterorum secretis sermonibus,

    id. H. 4, 55:

    voluntatem,

    Quint. 2, 4, 26:

    locos, ex quibus argumenta eruamus,

    Cic. de Or 2, 34, 146; cf. id. Part. 3, 8:

    desinamus aliquando ea scrutari, quae sunt inania,

    id. Rosc. Am. 30, 83; cf.:

    quod non ratione scrutabimur, non poterimus invenire nisi casu,

    Quint. 5, 10, 22:

    interiores et reconditas litteras,

    Cic. N. D. 3, 16, 42:

    origines nominum,

    Quint. 1, 4, 25:

    omnia minutius et scrupulosius,

    id. 5, 14, 28:

    inferiora quoque,

    id. 7, 1, 27:

    exoletos auctores,

    id. 8, 2, 12:

    scripturas,

    Vulg. Johan. 5, 39.— Absol.:

    totum diem mecum scrutor, facta ac dicta mea remetior,

    Sen. Ira, 3, 36, 3.—
    B.
    Transf. (cf. supra, I. B.), to search into; to search out, find out a thing (so not till after the Aug. per.):

    fibras Inspiciunt, mentes deum scrutantur in illis,

    Ov. M. 15, 137:

    finem principis per Chaldaeos,

    Tac. A. 12, 52:

    sua Caesarisque fata,

    id. ib. 16, 14:

    arcanum ullius,

    Hor. Ep. 1, 18, 37:

    ut causas hujus infinitae differentiae scrutetur,

    Tac. Or. 15; cf. Plin. Ep. 4, 30, 11:

    harenarum numerum et montium pondera scrutari,

    Amm. 14, 11, 34.— P. a.: scrūtans, antis (late Lat.), perh. only in sup., that most closely examines:

    militaris rei ordinum scrutantissimus,

    Amm. 30, 9, 4.— Hence, adv.: scrūtanter, searchingly, Ambros. Ep. 80. Act. collat. form scrūto, āre, acc. to Prisc. p. 799 P; cf. gruteuô, scruto, Gloss. Philox.—Hence,
    b.
    scrūtor, ātus, pass., Amm. 28, 1, 10; 15, 8, 16; Aur. Vict. Orig. 6, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > scrutor

  • 19 spolium

    spŏlĭum, ii, n. [root spal- (skal-); cf.: populor, calamitas, calvus].
    I.
    Lit., the spoil of an animal, i. e. the skin or hide of an animal stripped off (so only poet. and very rare):

    pelles et spolia ferarum,

    Lucr. 5, 954:

    serpentum,

    id. 4, 62:

    leonis,

    Ov. M. 9, 113; 3, 81:

    apri,

    id. ib. 8, 426; id. H. 4, 100:

    pecudis (i. e. arietis Phrixei),

    id. ib. 6, 13; cf. id. M. 7, 156:

    viperei monstri (i. e. Medusae),

    id. ib. 4, 615.—
    II.
    Transf., the arms or armor stripped from a defeated enemy; hence, in gen., any thing taken from the enemy, booty, prey, spoil (the predom. signif. of the word; usu. in plur.; cf.: exuviae, praeda): Salmacida spolia sine sudore et sanguine, Enn. ap. Cic. Off. 1, 18, 61 (Trag. v. 36 Vahl.):

    spolia ducis hostium caesi suspenso ferculo gerens in Capitolium ascendit ibique, Juppiter Feretri, inquit, haec tibi victor Romulus rex regia arma fero templumque dedico, sedem opimis spoliis, etc.,

    Liv. 1, 10, 6 (v. opimus):

    spoliis decorata est regia fixis,

    Ov. M. 8, 154:

    spoliorum causā hominem occidere... cruenta spolia detrahere,

    Cic. Rosc. Am. 50, 145 sq.:

    multa spolia praeferebantur,

    Caes. B. C. 2, 39:

    ad ejus spolia detrahenda,

    Cic. Sest. 24, 54:

    indutus spoliis,

    Verg. A. 10, 775:

    victores praedā Rutuli spoliisque potiti,

    id. ib. 9, 450;

    4, 93: virtutis honor spoliis quaeratur in istis,

    Ov. M. 13, 153:

    insignis spoliis Marcellus opimis Ingreditur,

    Verg. A. 6, 855:

    spolia jacentis hostium exercitus peditibus concessit,

    Liv. 44, 45:

    Q. Fabius spolia ducis Gallorum legens,

    id. 5, 36; so,

    legere,

    id. 5, 39; 8, 7; 27, 2 al.:

    spolia et praedas ad procuratores referre,

    Tac. A. 12, 54 et saep.:

    (forum) exuviis nauticis et classium spoliis (i. e. rostris) ornatum,

    Cic. Imp. Pomp. 18, 55; cf. Flor. 1, 11, 10:

    navalia,

    Suet. Aug. 18 fin.: illud natura non patitur, ut aliorum spoliis nostras facultates, copias, opes augeamus, Cic. Off. 3, 5, 22; id. Rosc. Am. 3, 8:

    spoliis civium exstructa domus,

    Tac. A. 15, 52:

    (delatores) sacerdotia et consulatus et spolia adepti,

    id. H. 1, 2.—
    (β).
    Sing.:

    quo nunc Turnus ovat spolio,

    Verg. A. 10, 500:

    Actoris Aurunci spolium,

    id. ib. 12, 94:

    Asiam, spolium regis Antiochi, recepi,

    Sall. H. 4, 61, 11 Dietsch; Suet. Caes. 64; Just. 19, 3:

    fert secum spolium sceleris,

    Ov. M. 8, 87:

    mendici spolium,

    a beggar's rags, Petr. 13, 1.— Poet., in gen., = arma, arms, Ov. M. 13, 153.

    Lewis & Short latin dictionary > spolium

См. также в других словарях:

  • Rags — steht für Ēriks Rags (* 1975), lettischer Speerwerfer Rags (Musical), Musical von Joseph Stein, Charles Strouse und Stephen Schwartz Diese Seite ist eine Begriffsklärung zur Unterscheidung mehrerer mit demselben Wort bezeichneter Begriffe …   Deutsch Wikipedia

  • rags — old or tattered clothes. → rag rags the remnants of something. → rag …   English new terms dictionary

  • rags — n. 1)a bundle of rags 2) (dressed) in rags 3) (misc.) from rags to riches ( from poverty to prosperity ) * * * (dressed) in rags a bundle of rags (misc.) from rags to riches ( from poverty to prosperity ) …   Combinatory dictionary

  • Rags — RAG Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. {{{image}}}   Sigles d une seule lettre   Sigles de deux lettres > Sigles de trois lettres …   Wikipédia en Français

  • rags — n pl American clothes. Heard in the speech of black Americans since the 1960s (threads and vines were contemporary synonyms) and later elsewhere, the word has more recently been supplanted to some extent by garms. ► Where d you get them cool… …   Contemporary slang

  • rags — clothes, threads    I need some new rags. My clothes are old and worn …   English idioms

  • Rags (dog) — Rags (c. 1916 March 22, 1936), born in Silver Spring, Maryland), US, was a mixed cairn terrier who became the U.S. 1st Infantry Division s dog mascot in World War I.Rags was press ganged into the division about July 15, 1917 in Montmartre, France …   Wikipedia

  • Rags Ragland — Saltar a navegación, búsqueda Rags Ragland Nombre real John Lee Morgan Beauregard Ragland Nacimiento 23 de agosto de 1905 Louisville, Kentucky, Estados Unidos Defunción 20 de agosto de 1946 …   Wikipedia Español

  • rags-to-riches — rags to richˈes adjective (of a story, etc) describing a person s progression from poverty to wealth • • • Main Entry: ↑rag * * * rags to riches UK US adjective mainly journalism used for describing a situation in which someone who has been very… …   Useful english dictionary

  • Rags to Riches (song) — Rags to Riches is a 1953 popular song by Richard Adler and Jerry Ross. The best known version of the song was recorded by Tony Bennett and reached #1 on the Billboard chart in 1953. In the same year, a version by David Whitfield reached #3 in the …   Wikipedia

  • Rags Ragland — (b.John Lee Morgan Beauregard Ragland, August 23 1905, Louisville, Kentucky; d. August 20 1946, Los Angeles, California) was an American comedian and character actor. Ragland first made his reputation in burlesque, where he was one of the house… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»