-
1 rabo
1. rabo, ōnis, m., a) scherzh. = arrhabo, Plaut. truc. 688 u. 689 Schoell. – b) als Maß, modii et rabones, urnae et amphorae, Augustin. epist. 102, 23.————————2. rabo, ere, richtiger rabio, w.s. -
2 rabo
-
3 rabo
I ōnis m.1) Pl = arrhabo2) рабон, мера емкости ( modi i et rabones Aug)II rabo, —, —, ere v. l. = rabio -
4 rabo [1]
1. rabo, ōnis, m., a) scherzh. = arrhabo, Plaut. truc. 688 u. 689 Schoell. – b) als Maß, modii et rabones, urnae et amphorae, Augustin. epist. 102, 23.
-
5 rabo [2]
2. rabo, ere, richtiger rabio, w.s.
-
6 arra
(arrha), ae f. и arrabo (arrhabo), ōnis m. (евр.)1) задаток (arraboni dare quadraginta minas Pl)arrabo amoris Pl — залог любви ( иногда rabo) -
7 rhabo
ōnis m. v. l. = rabo I -
8 arra
arra (arrha), ae, f., u. arrabo (arrhabo), ōnis, m. (ἀῤῥαβών, vom hebr. ןוברע, Unterpfand, aus ברע, bürgen), I) das bei einem Vertrage gegebene Unterpfand, Angeld, das Kaufgeld, der Kaufschilling, arrabonem dare, Plaut.: arraboni dare has quadraginta minas, Plaut.: pro arrabone dari, Vulg.: arrabonem hoc ferre pro mina, Plaut.: puellam arraboni relinquere pro argento, Ter.: fenus copiosum sub arrabone auri argentique crebriter exercens, auf Gold u. Silber als Pfand gegen reichlichen Zins häufig Gelder leihend, Apul. – quod arrae nomine pro emptione datur, Gaius dig.: anulum arrae nomine accipere, Ulp. dig. – Insbes., Plur. arrae = der Mahlschatz (bei Verlobungen), Paul. dig. 23, 2, 38. Cod. Iust. 5, 1, 5; vollst. arrae sponsaliciae, Cod. Iust. 5, 1, 5; 5, 2, 1. Gregor. ep. 1, 71 – II) übtr.: arra mortis, Plin. 29, 21 – potestatis et virtutis suae arrabo, Tert. adv. Hermog. 34: arrabo spiritus, Itala 2. Corinth. 5, 5: hunc arrabonem amoris primum a me accipe, Plaut. mil. 957. – / Scherzhaft abgek. rabo, Plaut. truc. 688 u. 689.
-
9 rhabo
rhabo, ōnis = rabo, w. s.
-
10 arra
arra (arrha), ae, f., u. arrabo (arrhabo), ōnis, m. (ἀῤῥαβών, vom hebr. ןוברע, Unterpfand, aus ברע, bürgen), I) das bei einem Vertrage gegebene Unterpfand, Angeld, das Kaufgeld, der Kaufschilling, arrabonem dare, Plaut.: arraboni dare has quadraginta minas, Plaut.: pro arrabone dari, Vulg.: arrabonem hoc ferre pro mina, Plaut.: puellam arraboni relinquere pro argento, Ter.: fenus copiosum sub arrabone auri argentique crebriter exercens, auf Gold u. Silber als Pfand gegen reichlichen Zins häufig Gelder leihend, Apul. – quod arrae nomine pro emptione datur, Gaius dig.: anulum arrae nomine accipere, Ulp. dig. – Insbes., Plur. arrae = der Mahlschatz (bei Verlobungen), Paul. dig. 23, 2, 38. Cod. Iust. 5, 1, 5; vollst. arrae sponsaliciae, Cod. Iust. 5, 1, 5; 5, 2, 1. Gregor. ep. 1, 71 – II) übtr.: arra mortis, Plin. 29, 21 – potestatis et virtutis suae arrabo, Tert. adv. Hermog. 34: arrabo spiritus, Itala 2. Corinth. 5, 5: hunc arrabonem amoris primum a me accipe, Plaut. mil. 957. – ⇒ Scherzhaft abgek. rabo, Plaut. truc. 688 u. 689. -
11 rhabo
rhabo, ōnis = rabo, w. s. -
12 arrha
arrha, ae, f., and arrhăbo (also without aspiration arra and arrăbo), ōnis, m. (the latter form ante-class.; cf. Gell. 17, 2, 21; in Cic. the word is never used), = arrabôn [from the Heb. from, to give security], the money given to ratify a contract, earnest-money, purchase-money, a pledge, an earnest ( arrha is a part of the purchase-money, while pignus is a pledge to be restored when the contract, for security of which it is given, Las been performed, Isid. Orig. 5, 25).I.Lit.:II.arraboni has dedit quadraginta minas,
Plaut. Most. 3, 1, 115; id. Rud. prol. 46; id. Poen. 5, 6, 22: Ea relicta huic arrabonist pro illo argento, * Ter. Heaut. 3, 3, 42: tantus arrabo, Quadrig. ap. Gell. 17, 2, 20 (i. e. sexcentos obsides, Gell.):dederis mihi arrabonem,
Vulg. Gen. 38, 17:pro arrabone dari,
ib. ib. 38, 18.—Jestingly shortened into rabo:rabonem habeto, mecum ut hanc noctem sies,
Plaut. Truc. 3, 2, 20 sq. —Trop.:arrabo amoris,
Plaut. Mil. 4, 1, 11; Dig. 18, 1, 35; Plin. 33, 1, 6, § 28;and so ironically: mortis arra,
money given to physicians, Plin. 29, 1, 8, § 21. -
13 rabidus
răbĭdus, a, um, adj. [1. rabo], raving, furious, enraged, savage, fierce, mad, rabid (as adj. mostly poet. and in post-Aug. prose; cf.:II.furens, furiosus, insanus): canes,
Lucr. 5, 892; Plin. 29, 5, 32, § 98; Sen. Ira, 1, 1, 6; 1, 15, 2; 3, 30, 1; id. Ep. 99, 24:catuli,
Sil. 10, 127:corpus (Canis),
Cic. Arat. 110:tigres,
Verg. G. 2, 151; cf.leones,
Lucr. 4, 712; Hor. A. P. 393:lupa, Ov A. A. 3, 8: bimembres,
id. M. 12, 494:alios age incitatos, alios age rabidos,
Cat. 63, 93:non impulsus et rabidus,
Sen. Ira, 1, 12, 4. —Transf., of things:III.Pelorum (on account of the neighboring Scylla),
Luc. 6, 66 Cort. N. cr.:lingua,
Prop. 3, 8 (4, 7), 11; cf.murmur,
Val. Fl. 4, 239:ut rabida ora quierunt,
Verg. A. 6, 102; cf. id. ib. 6, 80:aspectus (draconis),
Auct. Her. 4, 49, 62:certamen,
Sil. 16, 410; cf.arma,
id. 7, 253:fames (Cerberi),
Verg. A. 6, 421; cf.:sitis (Tantali),
Sen. Herc. Oet. 1077:rabies,
Cat. 63, 44.—Trop., impulsive, passionate, impetuous:impulsus et rabidus,
Sen. Ira, 1, 12, 5:adfectus,
id. ib. 3, 16, 2:furor animi,
Cat. 63, 38:mores,
Ov. A. A. 3, 501:rabida et jurgiosa facundia,
Gell. 19, 9, 7.— Adv.: răbĭ-dē, ravingly, madly, furiously, rabidly:omnia rabide appetentem,
Cic. Tusc. 5, 6, 16. — Comp.:raptari,
Aug. Mor. Manich. 2, 14. -
14 rabula
răbŭla, ae, m. [1. rabo], a brawling, wrangling advocate, a pettifogger (cf.:clamator, declamator): non declamatorem aliquem de ludo aut rabulam de foro... quaerimus,
Cic. Or. 15, 47; with causidicus and proclamator, id. de Or. 1, 46. 202; with latrator, Quint. 12, 9, 12; cf. Fest. s. v. rava vox, p. 137 Müll.; Non. 26, 21; 60, 19.
См. также в других словарях:
rabo — (Del lat. rapum, nabo). 1. m. cola (ǁ extremidad de la columna vertebral de algunos animales). Rabo de zorra. 2. pezón (ǁ rama pequeña). 3. Parte del trigo u otra semilla que queda después de aventado o cribado. 4. coloq. Cosa que cuelga a… … Diccionario de la lengua española
rabo — sustantivo masculino 1. Cola de algunos animales: el rabo de un perro. 2. Parte por la que se une la hoja, la flor o el fruto a la planta: No sujetes la pera por el rabo. Sinónimo: pedúnculo. 3. Uso/registro … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
rabo — s. m. 1. Termo genérico com que se indica o apêndice caudal de todos os animais. 2. [Informal] Cu; nádegas. 3. [Popular] Cabo, extremidade (por onde se pega num instrumento ou objeto). 4. Rabo leva. 5. dar ao rabo: abanar o rabo. 6. [Figurado] … Dicionário da Língua Portuguesa
Rabo — ist der Familienname folgender Personen: Álvarez Rabo (* 1960), spanischer Cartoonist Ashu Rabo (* 1984), kenianischer Läufer Hosni abd Rabo (* 1984), ägyptischer Fußballspieler Siehe auch: Rabobank Diese Seite ist eine Begriffsklär … Deutsch Wikipedia
rabo — (Del lat. rapum, nabo.) ► sustantivo masculino 1 ZOOLOGÍA Extremidad de la columna vertebral de algunos animales, en especial de los cuadrúpedos. SINÓNIMO cola 2 BOTÁNICA Rabillo, pedúnculo que sostiene las hojas, flores y frutos. SINÓNIMO… … Enciclopedia Universal
rabo — s. pene. ❙ «...y ella me coge el rabo y empieza a moverlo, frotándolo contra su clítoris.» José Ángel Mañas, Mensaka. ❙ «Yo, tronco, paso de que me toque el rabo un tío...» José Ángel Mañas, Historias del Kronen. ❙ «Lo hace / con cuatro golpes de … Diccionario del Argot "El Sohez"
rabo — s m I. 1 Cola de los animales terrestres: El perro lo recibía siempre moviendo el rabo , El torero cortó cuatro orejas y un rabo 2 Tallo u hojas largas de una fruta o verdura: cebollas de rabo 3 Con el rabo entre las piernas (Coloq) Avergonzado:… … Español en México
rabo — {{#}}{{LM R32603}}{{〓}} {{SynR33387}} {{[}}rabo{{]}} ‹ra·bo› {{《}}▍ s.m.{{》}} {{<}}1{{>}} {{♂}}En algunos animales,{{♀}} extremidad posterior del cuerpo y de la columna vertebral: • ¿Has probado alguna vez la sopa de rabo de toro?{{○}}… … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
rabo — Es muy normal que las palabras que designan a partes del cuerpo de personas o animales se deban a una metáfora que las identifica con un objeto ( cadera, glande, músculo, muslo, pantorrilla, pelvis, pene y vagina). En latín rapu(m), como rapa … Diccionario del origen de las palabras
rabo — os. Del latín rapum , nabo. (nom. m.) Deje. Dejillo. Dejo. Tonillo. Acento peculiar del habla de algunos lugares o de algunas personas. • Temblar más que el rabo un choto. (frs.) (col.) Agitarse visiblemente el cuerpo o una parte del mismo. •… … Diccionario Jaén-Español
Rabo de nube — Saltar a navegación, búsqueda Rabo de Nube LP de Silvio Rodríguez Publicación 1980 Grabación 1980 … Wikipedia Español