Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

rabo

  • 1 rabo

    1. rabo, ōnis, m., a) scherzh. = arrhabo, Plaut. truc. 688 u. 689 Schoell. – b) als Maß, modii et rabones, urnae et amphorae, Augustin. epist. 102, 23.
    ————————
    2. rabo, ere, richtiger rabio, w.s.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > rabo

  • 2 rabo

    1.
    răbo, ĕre, v. n., v. rabio.
    2.
    răbo, ōnis, = arrhabo, v. arrha.

    Lewis & Short latin dictionary > rabo

  • 3 rabo

    I ōnis m.
    1) Pl = arrhabo
    II rabo, —, —, ere v. l. = rabio

    Латинско-русский словарь > rabo

  • 4 rabo [1]

    1. rabo, ōnis, m., a) scherzh. = arrhabo, Plaut. truc. 688 u. 689 Schoell. – b) als Maß, modii et rabones, urnae et amphorae, Augustin. epist. 102, 23.

    lateinisch-deutsches > rabo [1]

  • 5 rabo [2]

    2. rabo, ere, richtiger rabio, w.s.

    lateinisch-deutsches > rabo [2]

  • 6 arra

    (arrha), ae f. и arrabo (arrhabo), ōnis m. (евр.)
    1) задаток (arraboni dare quadraginta minas Pl)

    Латинско-русский словарь > arra

  • 7 rhabo

    ōnis m. v. l. = rabo I

    Латинско-русский словарь > rhabo

  • 8 arra

    arra (arrha), ae, f., u. arrabo (arrhabo), ōnis, m. (ἀῤῥαβών, vom hebr. ןוברע, Unterpfand, aus ברע, bürgen), I) das bei einem Vertrage gegebene Unterpfand, Angeld, das Kaufgeld, der Kaufschilling, arrabonem dare, Plaut.: arraboni dare has quadraginta minas, Plaut.: pro arrabone dari, Vulg.: arrabonem hoc ferre pro mina, Plaut.: puellam arraboni relinquere pro argento, Ter.: fenus copiosum sub arrabone auri argentique crebriter exercens, auf Gold u. Silber als Pfand gegen reichlichen Zins häufig Gelder leihend, Apul. – quod arrae nomine pro emptione datur, Gaius dig.: anulum arrae nomine accipere, Ulp. dig. – Insbes., Plur. arrae = der Mahlschatz (bei Verlobungen), Paul. dig. 23, 2, 38. Cod. Iust. 5, 1, 5; vollst. arrae sponsaliciae, Cod. Iust. 5, 1, 5; 5, 2, 1. Gregor. ep. 1, 71 – II) übtr.: arra mortis, Plin. 29, 21 – potestatis et virtutis suae arrabo, Tert. adv. Hermog. 34: arrabo spiritus, Itala 2. Corinth. 5, 5: hunc arrabonem amoris primum a me accipe, Plaut. mil. 957. – / Scherzhaft abgek. rabo, Plaut. truc. 688 u. 689.

    lateinisch-deutsches > arra

  • 9 rhabo

    rhabo, ōnis = rabo, w. s.

    lateinisch-deutsches > rhabo

  • 10 arra

    arra (arrha), ae, f., u. arrabo (arrhabo), ōnis, m. (ἀῤῥαβών, vom hebr. ןוברע, Unterpfand, aus ברע, bürgen), I) das bei einem Vertrage gegebene Unterpfand, Angeld, das Kaufgeld, der Kaufschilling, arrabonem dare, Plaut.: arraboni dare has quadraginta minas, Plaut.: pro arrabone dari, Vulg.: arrabonem hoc ferre pro mina, Plaut.: puellam arraboni relinquere pro argento, Ter.: fenus copiosum sub arrabone auri argentique crebriter exercens, auf Gold u. Silber als Pfand gegen reichlichen Zins häufig Gelder leihend, Apul. – quod arrae nomine pro emptione datur, Gaius dig.: anulum arrae nomine accipere, Ulp. dig. – Insbes., Plur. arrae = der Mahlschatz (bei Verlobungen), Paul. dig. 23, 2, 38. Cod. Iust. 5, 1, 5; vollst. arrae sponsaliciae, Cod. Iust. 5, 1, 5; 5, 2, 1. Gregor. ep. 1, 71 – II) übtr.: arra mortis, Plin. 29, 21 – potestatis et virtutis suae arrabo, Tert. adv. Hermog. 34: arrabo spiritus, Itala 2. Corinth. 5, 5: hunc arrabonem amoris primum a me accipe, Plaut. mil. 957. – Scherzhaft abgek. rabo, Plaut. truc. 688 u. 689.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > arra

  • 11 rhabo

    rhabo, ōnis = rabo, w. s.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > rhabo

  • 12 arrha

    arrha, ae, f., and arrhăbo (also without aspiration arra and arrăbo), ōnis, m. (the latter form ante-class.; cf. Gell. 17, 2, 21; in Cic. the word is never used), = arrabôn [from the Heb. from, to give security], the money given to ratify a contract, earnest-money, purchase-money, a pledge, an earnest ( arrha is a part of the purchase-money, while pignus is a pledge to be restored when the contract, for security of which it is given, Las been performed, Isid. Orig. 5, 25).
    I.
    Lit.:

    arraboni has dedit quadraginta minas,

    Plaut. Most. 3, 1, 115; id. Rud. prol. 46; id. Poen. 5, 6, 22: Ea relicta huic arrabonist pro illo argento, * Ter. Heaut. 3, 3, 42: tantus arrabo, Quadrig. ap. Gell. 17, 2, 20 (i. e. sexcentos obsides, Gell.):

    dederis mihi arrabonem,

    Vulg. Gen. 38, 17:

    pro arrabone dari,

    ib. ib. 38, 18.—Jestingly shortened into rabo:

    rabonem habeto, mecum ut hanc noctem sies,

    Plaut. Truc. 3, 2, 20 sq. —
    II.
    Trop.:

    arrabo amoris,

    Plaut. Mil. 4, 1, 11; Dig. 18, 1, 35; Plin. 33, 1, 6, § 28;

    and so ironically: mortis arra,

    money given to physicians, Plin. 29, 1, 8, § 21.

    Lewis & Short latin dictionary > arrha

  • 13 rabidus

    răbĭdus, a, um, adj. [1. rabo], raving, furious, enraged, savage, fierce, mad, rabid (as adj. mostly poet. and in post-Aug. prose; cf.:

    furens, furiosus, insanus): canes,

    Lucr. 5, 892; Plin. 29, 5, 32, § 98; Sen. Ira, 1, 1, 6; 1, 15, 2; 3, 30, 1; id. Ep. 99, 24:

    catuli,

    Sil. 10, 127:

    corpus (Canis),

    Cic. Arat. 110:

    tigres,

    Verg. G. 2, 151; cf.

    leones,

    Lucr. 4, 712; Hor. A. P. 393:

    lupa, Ov A. A. 3, 8: bimembres,

    id. M. 12, 494:

    alios age incitatos, alios age rabidos,

    Cat. 63, 93:

    non impulsus et rabidus,

    Sen. Ira, 1, 12, 4. —
    II.
    Transf., of things:

    Pelorum (on account of the neighboring Scylla),

    Luc. 6, 66 Cort. N. cr.:

    lingua,

    Prop. 3, 8 (4, 7), 11; cf.

    murmur,

    Val. Fl. 4, 239:

    ut rabida ora quierunt,

    Verg. A. 6, 102; cf. id. ib. 6, 80:

    aspectus (draconis),

    Auct. Her. 4, 49, 62:

    certamen,

    Sil. 16, 410; cf.

    arma,

    id. 7, 253:

    fames (Cerberi),

    Verg. A. 6, 421; cf.:

    sitis (Tantali),

    Sen. Herc. Oet. 1077:

    rabies,

    Cat. 63, 44.—
    III.
    Trop., impulsive, passionate, impetuous:

    impulsus et rabidus,

    Sen. Ira, 1, 12, 5:

    adfectus,

    id. ib. 3, 16, 2:

    furor animi,

    Cat. 63, 38:

    mores,

    Ov. A. A. 3, 501:

    rabida et jurgiosa facundia,

    Gell. 19, 9, 7.— Adv.: răbĭ-dē, ravingly, madly, furiously, rabidly:

    omnia rabide appetentem,

    Cic. Tusc. 5, 6, 16. — Comp.:

    raptari,

    Aug. Mor. Manich. 2, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > rabidus

  • 14 rabula

    răbŭla, ae, m. [1. rabo], a brawling, wrangling advocate, a pettifogger (cf.:

    clamator, declamator): non declamatorem aliquem de ludo aut rabulam de foro... quaerimus,

    Cic. Or. 15, 47; with causidicus and proclamator, id. de Or. 1, 46. 202; with latrator, Quint. 12, 9, 12; cf. Fest. s. v. rava vox, p. 137 Müll.; Non. 26, 21; 60, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > rabula

См. также в других словарях:

  • rabo — (Del lat. rapum, nabo). 1. m. cola (ǁ extremidad de la columna vertebral de algunos animales). Rabo de zorra. 2. pezón (ǁ rama pequeña). 3. Parte del trigo u otra semilla que queda después de aventado o cribado. 4. coloq. Cosa que cuelga a… …   Diccionario de la lengua española

  • rabo — sustantivo masculino 1. Cola de algunos animales: el rabo de un perro. 2. Parte por la que se une la hoja, la flor o el fruto a la planta: No sujetes la pera por el rabo. Sinónimo: pedúnculo. 3. Uso/registro …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • rabo — s. m. 1. Termo genérico com que se indica o apêndice caudal de todos os animais. 2.  [Informal] Cu; nádegas. 3.  [Popular] Cabo, extremidade (por onde se pega num instrumento ou objeto). 4. Rabo leva. 5. dar ao rabo: abanar o rabo. 6.  [Figurado] …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • Rabo — ist der Familienname folgender Personen: Álvarez Rabo (* 1960), spanischer Cartoonist Ashu Rabo (* 1984), kenianischer Läufer Hosni abd Rabo (* 1984), ägyptischer Fußballspieler Siehe auch: Rabobank Diese Seite ist eine Begriffsklär …   Deutsch Wikipedia

  • rabo — (Del lat. rapum, nabo.) ► sustantivo masculino 1 ZOOLOGÍA Extremidad de la columna vertebral de algunos animales, en especial de los cuadrúpedos. SINÓNIMO cola 2 BOTÁNICA Rabillo, pedúnculo que sostiene las hojas, flores y frutos. SINÓNIMO… …   Enciclopedia Universal

  • rabo — s. pene. ❙ «...y ella me coge el rabo y empieza a moverlo, frotándolo contra su clítoris.» José Ángel Mañas, Mensaka. ❙ «Yo, tronco, paso de que me toque el rabo un tío...» José Ángel Mañas, Historias del Kronen. ❙ «Lo hace / con cuatro golpes de …   Diccionario del Argot "El Sohez"

  • rabo — s m I. 1 Cola de los animales terrestres: El perro lo recibía siempre moviendo el rabo , El torero cortó cuatro orejas y un rabo 2 Tallo u hojas largas de una fruta o verdura: cebollas de rabo 3 Con el rabo entre las piernas (Coloq) Avergonzado:… …   Español en México

  • rabo — {{#}}{{LM R32603}}{{〓}} {{SynR33387}} {{[}}rabo{{]}} ‹ra·bo› {{《}}▍ s.m.{{》}} {{<}}1{{>}} {{♂}}En algunos animales,{{♀}} extremidad posterior del cuerpo y de la columna vertebral: • ¿Has probado alguna vez la sopa de rabo de toro?{{○}}… …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • rabo —     Es muy normal que las palabras que designan a partes del cuerpo de personas o animales se deban a una metáfora que las identifica con un objeto ( cadera, glande, músculo, muslo, pantorrilla, pelvis, pene y vagina). En latín rapu(m), como rapa …   Diccionario del origen de las palabras

  • rabo — os. Del latín rapum , nabo. (nom. m.) Deje. Dejillo. Dejo. Tonillo. Acento peculiar del habla de algunos lugares o de algunas personas. • Temblar más que el rabo un choto. (frs.) (col.) Agitarse visiblemente el cuerpo o una parte del mismo. •… …   Diccionario Jaén-Español

  • Rabo de nube — Saltar a navegación, búsqueda Rabo de Nube LP de Silvio Rodríguez Publicación 1980 Grabación 1980 …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»