-
1 rabo
-
2 arrha
arrha, ae, f., and arrhăbo (also without aspiration arra and arrăbo), ōnis, m. (the latter form ante-class.; cf. Gell. 17, 2, 21; in Cic. the word is never used), = arrabôn [from the Heb. from, to give security], the money given to ratify a contract, earnest-money, purchase-money, a pledge, an earnest ( arrha is a part of the purchase-money, while pignus is a pledge to be restored when the contract, for security of which it is given, Las been performed, Isid. Orig. 5, 25).I.Lit.:II.arraboni has dedit quadraginta minas,
Plaut. Most. 3, 1, 115; id. Rud. prol. 46; id. Poen. 5, 6, 22: Ea relicta huic arrabonist pro illo argento, * Ter. Heaut. 3, 3, 42: tantus arrabo, Quadrig. ap. Gell. 17, 2, 20 (i. e. sexcentos obsides, Gell.):dederis mihi arrabonem,
Vulg. Gen. 38, 17:pro arrabone dari,
ib. ib. 38, 18.—Jestingly shortened into rabo:rabonem habeto, mecum ut hanc noctem sies,
Plaut. Truc. 3, 2, 20 sq. —Trop.:arrabo amoris,
Plaut. Mil. 4, 1, 11; Dig. 18, 1, 35; Plin. 33, 1, 6, § 28;and so ironically: mortis arra,
money given to physicians, Plin. 29, 1, 8, § 21. -
3 rabidus
răbĭdus, a, um, adj. [1. rabo], raving, furious, enraged, savage, fierce, mad, rabid (as adj. mostly poet. and in post-Aug. prose; cf.:II.furens, furiosus, insanus): canes,
Lucr. 5, 892; Plin. 29, 5, 32, § 98; Sen. Ira, 1, 1, 6; 1, 15, 2; 3, 30, 1; id. Ep. 99, 24:catuli,
Sil. 10, 127:corpus (Canis),
Cic. Arat. 110:tigres,
Verg. G. 2, 151; cf.leones,
Lucr. 4, 712; Hor. A. P. 393:lupa, Ov A. A. 3, 8: bimembres,
id. M. 12, 494:alios age incitatos, alios age rabidos,
Cat. 63, 93:non impulsus et rabidus,
Sen. Ira, 1, 12, 4. —Transf., of things:III.Pelorum (on account of the neighboring Scylla),
Luc. 6, 66 Cort. N. cr.:lingua,
Prop. 3, 8 (4, 7), 11; cf.murmur,
Val. Fl. 4, 239:ut rabida ora quierunt,
Verg. A. 6, 102; cf. id. ib. 6, 80:aspectus (draconis),
Auct. Her. 4, 49, 62:certamen,
Sil. 16, 410; cf.arma,
id. 7, 253:fames (Cerberi),
Verg. A. 6, 421; cf.:sitis (Tantali),
Sen. Herc. Oet. 1077:rabies,
Cat. 63, 44.—Trop., impulsive, passionate, impetuous:impulsus et rabidus,
Sen. Ira, 1, 12, 5:adfectus,
id. ib. 3, 16, 2:furor animi,
Cat. 63, 38:mores,
Ov. A. A. 3, 501:rabida et jurgiosa facundia,
Gell. 19, 9, 7.— Adv.: răbĭ-dē, ravingly, madly, furiously, rabidly:omnia rabide appetentem,
Cic. Tusc. 5, 6, 16. — Comp.:raptari,
Aug. Mor. Manich. 2, 14. -
4 rabula
răbŭla, ae, m. [1. rabo], a brawling, wrangling advocate, a pettifogger (cf.:clamator, declamator): non declamatorem aliquem de ludo aut rabulam de foro... quaerimus,
Cic. Or. 15, 47; with causidicus and proclamator, id. de Or. 1, 46. 202; with latrator, Quint. 12, 9, 12; cf. Fest. s. v. rava vox, p. 137 Müll.; Non. 26, 21; 60, 19.
См. также в других словарях:
rabo — (Del lat. rapum, nabo). 1. m. cola (ǁ extremidad de la columna vertebral de algunos animales). Rabo de zorra. 2. pezón (ǁ rama pequeña). 3. Parte del trigo u otra semilla que queda después de aventado o cribado. 4. coloq. Cosa que cuelga a… … Diccionario de la lengua española
rabo — sustantivo masculino 1. Cola de algunos animales: el rabo de un perro. 2. Parte por la que se une la hoja, la flor o el fruto a la planta: No sujetes la pera por el rabo. Sinónimo: pedúnculo. 3. Uso/registro … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
rabo — s. m. 1. Termo genérico com que se indica o apêndice caudal de todos os animais. 2. [Informal] Cu; nádegas. 3. [Popular] Cabo, extremidade (por onde se pega num instrumento ou objeto). 4. Rabo leva. 5. dar ao rabo: abanar o rabo. 6. [Figurado] … Dicionário da Língua Portuguesa
Rabo — ist der Familienname folgender Personen: Álvarez Rabo (* 1960), spanischer Cartoonist Ashu Rabo (* 1984), kenianischer Läufer Hosni abd Rabo (* 1984), ägyptischer Fußballspieler Siehe auch: Rabobank Diese Seite ist eine Begriffsklär … Deutsch Wikipedia
rabo — (Del lat. rapum, nabo.) ► sustantivo masculino 1 ZOOLOGÍA Extremidad de la columna vertebral de algunos animales, en especial de los cuadrúpedos. SINÓNIMO cola 2 BOTÁNICA Rabillo, pedúnculo que sostiene las hojas, flores y frutos. SINÓNIMO… … Enciclopedia Universal
rabo — s. pene. ❙ «...y ella me coge el rabo y empieza a moverlo, frotándolo contra su clítoris.» José Ángel Mañas, Mensaka. ❙ «Yo, tronco, paso de que me toque el rabo un tío...» José Ángel Mañas, Historias del Kronen. ❙ «Lo hace / con cuatro golpes de … Diccionario del Argot "El Sohez"
rabo — s m I. 1 Cola de los animales terrestres: El perro lo recibía siempre moviendo el rabo , El torero cortó cuatro orejas y un rabo 2 Tallo u hojas largas de una fruta o verdura: cebollas de rabo 3 Con el rabo entre las piernas (Coloq) Avergonzado:… … Español en México
rabo — {{#}}{{LM R32603}}{{〓}} {{SynR33387}} {{[}}rabo{{]}} ‹ra·bo› {{《}}▍ s.m.{{》}} {{<}}1{{>}} {{♂}}En algunos animales,{{♀}} extremidad posterior del cuerpo y de la columna vertebral: • ¿Has probado alguna vez la sopa de rabo de toro?{{○}}… … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
rabo — Es muy normal que las palabras que designan a partes del cuerpo de personas o animales se deban a una metáfora que las identifica con un objeto ( cadera, glande, músculo, muslo, pantorrilla, pelvis, pene y vagina). En latín rapu(m), como rapa … Diccionario del origen de las palabras
rabo — os. Del latín rapum , nabo. (nom. m.) Deje. Dejillo. Dejo. Tonillo. Acento peculiar del habla de algunos lugares o de algunas personas. • Temblar más que el rabo un choto. (frs.) (col.) Agitarse visiblemente el cuerpo o una parte del mismo. •… … Diccionario Jaén-Español
Rabo de nube — Saltar a navegación, búsqueda Rabo de Nube LP de Silvio Rodríguez Publicación 1980 Grabación 1980 … Wikipedia Español