Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

r-2r+lens

  • 1 lēns

        lēns tis, f     a lentil: Pelusiaca, V.
    * * *
    I
    lentil; S:lense
    II

    Latin-English dictionary > lēns

  • 2 lens

    1.
    lens, dis, f., a louse's egg, a nit:

    lendes tolluntur adipe canino,

    Plin. 29, 6, 35, § 111; Ser. Samm. 5, 72.
    2.
    lens, tis (nom. lentis, acc. to Prisc. p. 764 P.— Acc. lentim, Cato, R. R. 35; 116; Varr. ap. Charis. p. 101 P.:

    lentem,

    Col. 2, 10, 15.— Abl. lenti, Titin. ap. Non. 210, 5.— Plur. lentes, Scrib. Comp. 114), f. ( masc., Titin. ap. Non. 210, 5), a lentil:

    lens amat solum tenue,

    Plin. 18, 12, 31, § 123:

    Pelusiaca (Egyptian lentils were considered the best),

    Verg. G. 1, 228; cf. Mart. 13, 9, 1; Gell. 17, 8, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > lens

  • 3 lens

    lentil

    Latin-English dictionary of medieval > lens

  • 4 lenticula

    lentil (plant/seed); lentil shape (convexo-convex)/lens-shaped vessel; freckle

    Latin-English dictionary > lenticula

  • 5 benevolens

    bĕnĕ-vŏlens (in MSS. also bĕnĭvŏ-lens), entis, adj. [bene-volo], wishing well, benevolent, favorable, propitious, kind, obliging (ante-class. for the class. benevolus;

    in Plaut. very freq.),

    Plaut. Ps. 2, 4, 7 and 8:

    ero benevolens,

    id. Truc. 2, 2, 61; id. Bacch. 3, 6, 24:

    amicus multum benevolens,

    id. Merc. 5, 2, 46:

    benevolentes inter se,

    id. Cist. 1, 1, 25:

    ite cum dis benevolentibus,

    id. Mil. 4, 8, 41:

    benevolentem cum benevolente perire,

    id. Ep. 1, 1, 72:

    sodalis,

    id. Bacch. 3, 3, 71 al. — Comp., sup., and adv., v. benevolus.— Subst.: bĕnĕvŏlens, ntis, comm., a well-wisher, friend, Plaut. Capt. 2, 3, 30:

    alicui amicus et benevolens,

    id. Most. 1, 3, 38; id. Pers. 4, 4, 98; id. Trin. 5, 2, 24; 5, 2, 53:

    sua,

    id. Cist. 2, 3, 42 al.:

    illi benivolens,

    Ter. Phorm. 1, 2, 47 Fleck.

    Lewis & Short latin dictionary > benevolens

  • 6 benivolens

    bĕnĕ-vŏlens (in MSS. also bĕnĭvŏ-lens), entis, adj. [bene-volo], wishing well, benevolent, favorable, propitious, kind, obliging (ante-class. for the class. benevolus;

    in Plaut. very freq.),

    Plaut. Ps. 2, 4, 7 and 8:

    ero benevolens,

    id. Truc. 2, 2, 61; id. Bacch. 3, 6, 24:

    amicus multum benevolens,

    id. Merc. 5, 2, 46:

    benevolentes inter se,

    id. Cist. 1, 1, 25:

    ite cum dis benevolentibus,

    id. Mil. 4, 8, 41:

    benevolentem cum benevolente perire,

    id. Ep. 1, 1, 72:

    sodalis,

    id. Bacch. 3, 3, 71 al. — Comp., sup., and adv., v. benevolus.— Subst.: bĕnĕvŏlens, ntis, comm., a well-wisher, friend, Plaut. Capt. 2, 3, 30:

    alicui amicus et benevolens,

    id. Most. 1, 3, 38; id. Pers. 4, 4, 98; id. Trin. 5, 2, 24; 5, 2, 53:

    sua,

    id. Cist. 2, 3, 42 al.:

    illi benivolens,

    Ter. Phorm. 1, 2, 47 Fleck.

    Lewis & Short latin dictionary > benivolens

  • 7 exeo

    ex-ĕo, ĭi (rarely īvi, Gell. 12, 12, 3; Plaut. Rud. 2, 6, 50; perf. exit, for exiit, id. Ps. 2, 4, 40; Verg. A. 2, 497), ĭtum, īre ( fut. [p. 683] exibo, but exies, exiet, Sen. Ep. 113, 20; id. Apocol. 3, 1 al.;

    exiet for exibit,

    Tert. adv. Jud. 13; Vulg. Matt. 2, 6; 5, 26 al.; perh. also in Hor. C. 4, 4, 65; acc. to some MSS. al. evenit; v. Orell. ad h. l.), v. n. and a.
    I.
    Neutr., to go out or forth, to go away, depart.
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    dum intro eo atque exeo,

    Plaut. Ep. 5, 1, 43:

    jam ad te exeo,

    id. Bacch. 4, 6, 24; 4, 9, 129:

    foras,

    id. Cas. 5, 2, 51; cf. id. Rud. 2, 2, 2:

    ex urbe,

    id. Am. 1, 3, 35:

    ex urbe, oppido,

    Cic. Fam. 4, 1, 2; Caes. B. G. 2, 33, 1:

    e patria,

    Cic. Pis. 14, 33:

    e finibus suis,

    Caes. B. G. 1, 5, 1:

    clam ex castris,

    id. ib. 7, 20, 10:

    ab aliquo,

    from one's house, Ter. Eun. 3, 4, 7 (v. ab, I. a.):

    ab urbe,

    away from, Liv. 10, 37, 6 Weissenb. ad loc.; 21, 13, 7; 23, 18, 14;

    al. a villa sua,

    Quint. 6, 3, 49:

    de triclinio, de cubiculo,

    Cic. de Or. 2, 65, 263:

    de balneis,

    id. de Or. 2, 55, 223:

    de navi,

    id. Att. 2, 7, 4:

    (cornix) a cauda de ovo,

    tail first, Plin. 10, 16, 18, § 38:

    portā,

    Plaut. Mil. 5, 39:

    domo,

    Cic. Rep. 1, 12; cf.:

    erant omnino itinera duo, quibus itineribus domo exire possent,

    i. e. withdraw from, leave their country, Caes. B. G. 1, 6, 1; so,

    domo,

    id. ib. 1, 12, 5;

    1, 29, 1: castris,

    id. B. C. 1, 69, 3:

    in solitudinem,

    to withdraw, Cic. Off. 1, 32, 118:

    in alias domos tamquam in colonias,

    id. ib. 1, 17, 54:

    in provinciam,

    Caes. B. G. 1, 33, 4:

    in terram,

    i. e. to land, Cic. Verr. 2, 5, 51, § 433:

    in luminis oras,

    i. e. to be born, Lucr. 1, 170:

    ad aliquem,

    i. e. to go from home to visit a person, Ter. Hec. 4, 1, 6 et saep.—Prov.:

    exeat aulā, qui vult esse pius,

    Luc. 8, 493.— Poet., with inf.:

    exierant dare veris opes,

    Stat. Ach. 1, 288.—Of inanim. or abstr. subjects:

    cum de consularibus mea prima sors exisset,

    Cic. Att. 1, 19, 3; so,

    sors,

    Hor. C. 2, 3, 27; cf.:

    cujus nomen exisset,

    Cic. Verr. 2, 2, 51, § 127:

    nummi, qui per simulationem ab isto exierant,

    id. ib. 2, 2, 25, §

    61: per septem portus in maris exit aquas (Nilus),

    flows out, empties, Ov. Am. 2, 13, 10:

    septem aquis (Ister),

    Val. Fl. 8, 187:

    populo albae folia vetustiora in angulos exeunt,

    terminate, Plin. 16, 23, 35, § 86:

    color in florem heliotropii,

    id. 37, 6, 22, § 83; cf.:

    masculina nomina in A atque S litteras,

    to end, terminate, Quint. 1, 5, 61.— Pass. impers.:

    uti inde exiri possit,

    Cato, R. R. 1, 2:

    crepuit ostium: exitur foras,

    Plaut. Cas. 4, 3, 15:

    in Velabro, qua in Novam viam exitur,

    Varr. L. L. 6, § 24 Müll.—
    2.
    In partic.
    a.
    In milit. lang., to move out, march out:

    milites, qui de tertia vigilia exissent,

    Caes. B. C. 1, 64 fin.:

    ut paludati (praetores) exeant,

    depart for the battle-field, id. ib. 1, 6, 6:

    ad pugnam,

    Liv. 44, 39, 2; Verg. G. 4, 67:

    ex Italia ad bellum civile,

    Cic. Fam. 2, 16, 3 et saep.— Pass. impers.:

    non posse clam exiri,

    Caes. B. C. 1, 67, 2:

    postquam exitum est maximā copiā,

    Plaut. Am. 1, 1, 64.—
    b.
    In jurid. Lat.: potestate, de or a potestate alicujus, to get out of any one's power (potestas), to be emancipated, become free, Dig. 37, 4, 1, § 6; 62; 28, 6, 3 et saep. (cf. B. 1. infra).—
    c.
    De vita, to depart from life, decease, die (for the usual excedere or decedere de vita):

    quem (me) fuerat aequius ut prius introieram, sic prius exire de vita,

    Cic. Cael. 4, 15; so,

    de vita,

    Plin. Ep. 3, 9, 5; cf.:

    e vita tamquam e theatro,

    Cic. Fin. 1, 15, 49:

    vitā exire,

    Val. Max. 9, 12, ext. 1.—
    d.
    To go out or forth in any manner, to issue, escape (very rare):

    cujus (Isocratis) e ludo tamquam ex equo Trojano meri principes exierunt,

    Cic. de Or. 2, 22, 94:

    hanc tamen Antonius fugam suam, quia vivus exierat, victoriam vocabat,

    Vell. 2, 82, 3.—Of inanimate subjects:

    currente rota cur urceus exit?

    Hor. A. P. 22: libri quidem ita exierunt, ut, etc., turned out (the figure being borrowed from works of art which are cast and turned out of the mould), Cic. Att. 13, 13, 1.—
    e.
    Of plants, to come up, spring forth, sprout out:

    plerumque e terra exit hordeum diebus VII.,

    Varr. R. R. 1, 45, 1:

    ne semina in frugem exeant e terra,

    Plin. 11, 30, 36, § 109:

    folia a radice,

    id. 25, 4, 9, § 28:

    lupinus agro limoso,

    Col. 2, 10, 3:

    fabae in folia,

    Plin. 18, 7, 10, § 57; and absol.:

    ut vix ulla herba exeat,

    Col. 2, 11, 3; so,

    lens sata (with grandescere),

    Pall. Febr. 4;

    and, messis,

    Val. Fl. 7, 549.—
    f.
    To mount upwards, ascend, rise ( poet. and postAug. prose):

    in auras (ignis),

    Lucr. 6, 886:

    ad caelum (arbor),

    Verg. G. 2, 81:

    in altitudinem (comae palmarum),

    Plin. 13, 4, 8, § 37.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen.:

    exisse ex potestate dicimus eos, qui effrenati feruntur aut libidine aut iracundia, etc.... Qui igitur exisse ex potestate dicuntur, idcirco dicuntur, quia non sunt in potestate mentis,

    Cic. Tusc. 3, 5, 11; cf.:

    itaque iratos proprie dicimus exisse de potestate, id est de consilio, de ratione, de mente,

    id. ib. 4, 36, 77;

    for which: a se,

    Petr. 90: ex hac aerumna, Lucil. ap. Non. 296, 16; cf.:

    exire aere alieno,

    Cic. Phil. 11, 6, 13 (dub. al. se exserere):

    quam nihil non consideratum exibat ex ore!

    id. Brut. 76, 265; id. de Or. 2, 22 fin.:

    nequaquam similiter oratio mea exire atque in vulgus emanare poterit,

    id. Rosc. Am. 1, 3; Plin. Pan. 75, 3:

    ea res prodita est et in vulgus exivit,

    Gell. 12, 12, 3; cf. with object-clause:

    exiit opinio, descensurum eum ad Olympia inter athletas,

    Suet. Ner. 53; for which also with a subject-clause:

    quod ante paucos dies exierat in vulgus, laudanti cuidam formam suam, respondisse eum, etc.,

    id. Galb. 20:

    ob hoc exivit proverbium, etc.,

    became current, Vulg. Gen. 10, 9.—
    2.
    In partic.
    a.
    Of time, to run out, end, expire:

    quinto anno exeunte,

    Cic. Div. 1, 25, 53:

    indutiarum dies exierat,

    Liv. 4, 30, 14; 30, 25, 1; 42, 47, 10:

    dies censurae, stipendii,

    id. 9, 34, 22; 22, 33, 5:

    nullus mihi per otium dies exit,

    Sen. Ep. 8; Plin. Pan. 68, 2 et saep.—
    b.
    To extend beyond a certain measure or limit (mostly post-Aug.):

    extra aliquid,

    Varr. R. R. 2, 1, 25:

    vestra vita, licet supra mille annos exeat,

    run out, extend, Sen. Brev. Vit. 6:

    probationes in tertium diem exierunt,

    Plin. Ep. 2, 11, 18:

    digressus in laudes Castoris ac Pollucis exierat,

    Quint. 11, 2, 11; cf.:

    continuus (translationis usus) in allegorias et aenigmata exit,

    id. 8, 6, 14:

    in longum exierit ordo rerum,

    id. 4, 2, 51.—
    c.
    To pass away, perish:

    opus laudabile, numquam a memoria hominum exiturum,

    Sen. Ben. 3, 38; so with a subjectclause:

    an jam memoriā exisse, neminem ex plebe tribunum militum creatum esse?

    Liv. 6, 37, 5.—
    II.
    Act. ( poet. and in postAug. prose), to go or pass beyond a thing.
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    limen,

    Ter. Hec. 3, 3, 18:

    Avernas valles,

    Ov. M. 10, 52:

    flumen,

    Val. Fl. 4, 698:

    quantum diurni itineris miliariorum numero in reda possit exiri,

    Vitr. 10, 9, 3:

    donec minor filius lubricum juventae exiret,

    Tac. A. 6, 49 (55) fin.
    2.
    Pregn., to avoid, evade, ward off:

    corpore tela atque oculis vigilantibus exit,

    avoids the blows, Verg. A. 5, 438; cf.:

    feros exibant dentis adactus (jumenta),

    Lucr. 5, 1330; Stat. Th. 6, 802:

    procul absiliebat, ut acrem exiret odorem,

    Lucr. 6, 1217:

    profluvium sanguinis,

    id. 6, 1206:

    vim viribus,

    Verg. A. 11, 750 et saep.—
    B.
    Trop.
    1.
    To exceed:

    modum,

    Ov. M. 9, 632.—
    2.
    Of time: ad exitam aetatem = ad ultimam aetatem, Paul. ex Fest. p. 28, 5 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > exeo

  • 8 glaucoma

    glaucōma, ătis, n. (also glaucū-ma, ae, f., Plaut. Mil. 2, 1, 70 Ritschl, N. cr.), = glaukôma, an obscuration of the crystalline lens, a cataract, Plin. 29, 6, 38, § 117 al.; Prud. Ham. 90.—Comically: alicui glaucumam ob oculos obicere, qs. to throw dust in his eyes, Plaut. Mil. 2, 1, 70.

    Lewis & Short latin dictionary > glaucoma

  • 9 glaucuma

    glaucōma, ătis, n. (also glaucū-ma, ae, f., Plaut. Mil. 2, 1, 70 Ritschl, N. cr.), = glaukôma, an obscuration of the crystalline lens, a cataract, Plin. 29, 6, 38, § 117 al.; Prud. Ham. 90.—Comically: alicui glaucumam ob oculos obicere, qs. to throw dust in his eyes, Plaut. Mil. 2, 1, 70.

    Lewis & Short latin dictionary > glaucuma

  • 10 lenticula

    lentĭcŭla, ae, f. dim. [2. lens], a lentil.
    I.
    Lit.:

    faba vel lenticula,

    Cels. 2, 18:

    hoc mense lenticulam seres,

    Pall. 3, 4.—
    II.
    Transf.
    A.
    The shape of a lentil, lentilshape, Plin. 37, 12, 75, § 196.—
    B.
    A vessel shaped like a lentil:

    vasa fictilia (quas a similitudine lenticulas vocant),

    Cels. 2, 17, § 25; cf. Isid. Orig. 20, 7, 4; Vulg. 1 Reg. 10, 1.—
    C.
    A freckly eruption, freckles, Plin. 26, 1, 5, § 7:

    lenticulam tollunt galbanum et nitrum,

    Cels. 6, 5; cf. lentigo.

    Lewis & Short latin dictionary > lenticula

  • 11 lentigo

    lentīgo, ĭnis, f. [2. lens], a lentil-shaped spot.
    I.
    In gen.:

    stellio plenus lentigine,

    Plin. 29, 4, 28, § 90:

    chartae,

    id. 13, 12, 25, § 81.—
    II.
    In partic., a freckly eruption, freckles, lentigo:

    lentiginem habere,

    Plin. 30, 2, 6, § 16:

    faciem lentigine obducit,

    id. 29, 4, 22, § 73:

    lentiginem corrigere,

    id. 22, 25, 74, § 156:

    emendare,

    id. 23, 1, 16, § 23:

    sanare,

    id. 24, 9, 38, § 63:

    lentigines e facie tollere,

    id. 20, 2, 4, § 9.

    Lewis & Short latin dictionary > lentigo

  • 12 Nilus

    Nīlus, i, m., = Neilos.
    1.
    The river Nile, celebrated for its annual overflow, Lucr. 6, 712 sq.; Cic. N. D. 2, 52, 130; id. Rep. 6, 18, 19; Sen. Q. N. 4, 2; Plin. 5, 9, 10, § 51; 18, 8, 47, § 167; Vitr. 8, 2, 6; Mart. Cap. 6, § 676; Luc. 10, 199 et saep.—It flows through seven mouths into the sea, Juv. 13, 26; cf. Ov. M. 5, 187; 1, 422.—
    2.
    Also personified, the god of the Nile, Nilus, father of the Egyptian Hercules, Cic. N. D. 3, 16, 42; cf. id. ib. 3, 23, 58 sq.—
    B.
    Transf., a canal, conduit, aqueduct:

    piscina et nilus,

    Cic. Q. Fr. 3, 9, 7:

    ductus vero aquarum, quos isti nilos et euripos vocant,

    id. Leg. 2, 1, 2.—Hence,
    II.
    Nī-lĭăcus, a, um, adj., of or belonging to the Nile:

    fontes,

    Luc. 10, 192:

    gurges,

    id. 9, 1023:

    fera,

    the crocodile, Mart. 5, 65, 14; cf.

    crocodilus,

    id. 3, 93, 7:

    holus,

    the colocasia, id. 13, 57, 1.—
    2.
    Transf., Egyptian:

    Niliacis carmina lusa modis,

    Ov. A. A. 3, 318: amor, an Egyptian amour, i. e. with Cleopatra, Luc. 10, 80:

    tyrannus,

    id. 8, 281:

    plebs,

    Juv. 1, 26:

    pecus,

    i. e. Apis, Stat. Th. 3, 478: juvenca, Io or Isis. Mart. 8, 81, 2:

    lens,

    id. 13, 9, 1.—
    B.
    Nīlĭcŏla, ae, m., a dweller on the Nile, an Egyptian, Prud. ap. [p. 1208] Symm. 2, 439.—
    C.
    Nīlĭgĕna, ae, comm., one born on the banks of the Nile, an Egyptian, Macr. S. 1, 16, 37: Niligenūm deūm, v. l. Verg. A. 8, 698 (cf. Lachm. ap. Lucr. 5, 440). —
    D.
    Nīlōtĭcus, a, um, adj., of the Nile:

    Nilotica tellus,

    Mart. 6, 80, 1:

    rura,

    Luc. 9, 130:

    aqua,

    Sen. Q. N. 3, 25, 11.—
    E.
    Nīlō-tis, ĭdis, f. adj., of or from the Nile, Egyptian:

    Nilotis acus,

    Luc. 10, 142:

    tunica,

    Mart. 10, 6, 7:

    aqua,

    Sid. Ep. 8, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > Nilus

  • 13 Pelusiacus

    Pēlūsĭum, ii, n., = Pêlousion, an Egyptian city at the eastern mouth of the Nile, the modern Castle of Tineh, Mel. 1, 9, 9; Plin. 10, 30, 45, § 87; Caes. B. C. 3, 103; Liv. 44, 19.—Hence,
    A.
    Pēlūsĭăcus, a, um, adj., Pelusiac:

    lens,

    Verg. G. 1, 228:

    linum, Plin 19, 1, 2, § 14: ostium Nili,

    Mel. 1, 9, 9; Plin. 5, 10, 11, § 64: via, leading to Pelusium, id. 6, 29, 33, § 167.—
    B.
    Pēlū-sĭānus, a, um, adj., Pelusian:

    mala,

    Col. 5, 10, 19.—
    C.
    Pēlūsĭōta or Pēlūsĭō-tes, ae, m., a Pelusian:

    Pelusiotae caepe non edunt,

    Gell. 20, 8, 7.— Acc.:

    Pelusioten,

    Hier. adv. Jovin. 2, n. 7.—
    D.
    Pēlūsĭus, a, um, adj., Pelusian:

    vada Pelusia,

    Luc. 8, 466:

    linteum,

    Phaedr. 2, 5, 12:

    munera,

    Mart. 13, 9, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Pelusiacus

  • 14 Pelusianus

    Pēlūsĭum, ii, n., = Pêlousion, an Egyptian city at the eastern mouth of the Nile, the modern Castle of Tineh, Mel. 1, 9, 9; Plin. 10, 30, 45, § 87; Caes. B. C. 3, 103; Liv. 44, 19.—Hence,
    A.
    Pēlūsĭăcus, a, um, adj., Pelusiac:

    lens,

    Verg. G. 1, 228:

    linum, Plin 19, 1, 2, § 14: ostium Nili,

    Mel. 1, 9, 9; Plin. 5, 10, 11, § 64: via, leading to Pelusium, id. 6, 29, 33, § 167.—
    B.
    Pēlū-sĭānus, a, um, adj., Pelusian:

    mala,

    Col. 5, 10, 19.—
    C.
    Pēlūsĭōta or Pēlūsĭō-tes, ae, m., a Pelusian:

    Pelusiotae caepe non edunt,

    Gell. 20, 8, 7.— Acc.:

    Pelusioten,

    Hier. adv. Jovin. 2, n. 7.—
    D.
    Pēlūsĭus, a, um, adj., Pelusian:

    vada Pelusia,

    Luc. 8, 466:

    linteum,

    Phaedr. 2, 5, 12:

    munera,

    Mart. 13, 9, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Pelusianus

  • 15 Pelusiota

    Pēlūsĭum, ii, n., = Pêlousion, an Egyptian city at the eastern mouth of the Nile, the modern Castle of Tineh, Mel. 1, 9, 9; Plin. 10, 30, 45, § 87; Caes. B. C. 3, 103; Liv. 44, 19.—Hence,
    A.
    Pēlūsĭăcus, a, um, adj., Pelusiac:

    lens,

    Verg. G. 1, 228:

    linum, Plin 19, 1, 2, § 14: ostium Nili,

    Mel. 1, 9, 9; Plin. 5, 10, 11, § 64: via, leading to Pelusium, id. 6, 29, 33, § 167.—
    B.
    Pēlū-sĭānus, a, um, adj., Pelusian:

    mala,

    Col. 5, 10, 19.—
    C.
    Pēlūsĭōta or Pēlūsĭō-tes, ae, m., a Pelusian:

    Pelusiotae caepe non edunt,

    Gell. 20, 8, 7.— Acc.:

    Pelusioten,

    Hier. adv. Jovin. 2, n. 7.—
    D.
    Pēlūsĭus, a, um, adj., Pelusian:

    vada Pelusia,

    Luc. 8, 466:

    linteum,

    Phaedr. 2, 5, 12:

    munera,

    Mart. 13, 9, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Pelusiota

  • 16 Pelusiotes

    Pēlūsĭum, ii, n., = Pêlousion, an Egyptian city at the eastern mouth of the Nile, the modern Castle of Tineh, Mel. 1, 9, 9; Plin. 10, 30, 45, § 87; Caes. B. C. 3, 103; Liv. 44, 19.—Hence,
    A.
    Pēlūsĭăcus, a, um, adj., Pelusiac:

    lens,

    Verg. G. 1, 228:

    linum, Plin 19, 1, 2, § 14: ostium Nili,

    Mel. 1, 9, 9; Plin. 5, 10, 11, § 64: via, leading to Pelusium, id. 6, 29, 33, § 167.—
    B.
    Pēlū-sĭānus, a, um, adj., Pelusian:

    mala,

    Col. 5, 10, 19.—
    C.
    Pēlūsĭōta or Pēlūsĭō-tes, ae, m., a Pelusian:

    Pelusiotae caepe non edunt,

    Gell. 20, 8, 7.— Acc.:

    Pelusioten,

    Hier. adv. Jovin. 2, n. 7.—
    D.
    Pēlūsĭus, a, um, adj., Pelusian:

    vada Pelusia,

    Luc. 8, 466:

    linteum,

    Phaedr. 2, 5, 12:

    munera,

    Mart. 13, 9, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Pelusiotes

  • 17 Pelusium

    Pēlūsĭum, ii, n., = Pêlousion, an Egyptian city at the eastern mouth of the Nile, the modern Castle of Tineh, Mel. 1, 9, 9; Plin. 10, 30, 45, § 87; Caes. B. C. 3, 103; Liv. 44, 19.—Hence,
    A.
    Pēlūsĭăcus, a, um, adj., Pelusiac:

    lens,

    Verg. G. 1, 228:

    linum, Plin 19, 1, 2, § 14: ostium Nili,

    Mel. 1, 9, 9; Plin. 5, 10, 11, § 64: via, leading to Pelusium, id. 6, 29, 33, § 167.—
    B.
    Pēlū-sĭānus, a, um, adj., Pelusian:

    mala,

    Col. 5, 10, 19.—
    C.
    Pēlūsĭōta or Pēlūsĭō-tes, ae, m., a Pelusian:

    Pelusiotae caepe non edunt,

    Gell. 20, 8, 7.— Acc.:

    Pelusioten,

    Hier. adv. Jovin. 2, n. 7.—
    D.
    Pēlūsĭus, a, um, adj., Pelusian:

    vada Pelusia,

    Luc. 8, 466:

    linteum,

    Phaedr. 2, 5, 12:

    munera,

    Mart. 13, 9, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Pelusium

  • 18 Pelusius

    Pēlūsĭum, ii, n., = Pêlousion, an Egyptian city at the eastern mouth of the Nile, the modern Castle of Tineh, Mel. 1, 9, 9; Plin. 10, 30, 45, § 87; Caes. B. C. 3, 103; Liv. 44, 19.—Hence,
    A.
    Pēlūsĭăcus, a, um, adj., Pelusiac:

    lens,

    Verg. G. 1, 228:

    linum, Plin 19, 1, 2, § 14: ostium Nili,

    Mel. 1, 9, 9; Plin. 5, 10, 11, § 64: via, leading to Pelusium, id. 6, 29, 33, § 167.—
    B.
    Pēlū-sĭānus, a, um, adj., Pelusian:

    mala,

    Col. 5, 10, 19.—
    C.
    Pēlūsĭōta or Pēlūsĭō-tes, ae, m., a Pelusian:

    Pelusiotae caepe non edunt,

    Gell. 20, 8, 7.— Acc.:

    Pelusioten,

    Hier. adv. Jovin. 2, n. 7.—
    D.
    Pēlūsĭus, a, um, adj., Pelusian:

    vada Pelusia,

    Luc. 8, 466:

    linteum,

    Phaedr. 2, 5, 12:

    munera,

    Mart. 13, 9, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Pelusius

  • 19 percoquo

    per-cŏquo, xi, ctum, 3, v. a., to boil or cook thoroughly, boil soft.
    I.
    Lit.:

    prandium,

    Plaut. Merc. 3, 3, 18:

    bubulas carnes,

    Plin. 23, 7, 64, § 127:

    lens non bene percocta,

    id. 22, 25, 70, § 142.—Prov.:

    In digitis hodie percoquam quod ceperit,

    Plaut. Rud. 4, 1, 11.—
    II.
    Transf.
    A.
    To heat:

    umorem,

    Lucr. 6, 858:

    terram,

    id. 5, 1254.—
    B.
    To ripen:

    mora percoquit uvas,

    Ov. R. Am. 83:

    sol percoquit fructus,

    Sen. Ben. 7, 31, 3:

    messem,

    Plin. Ep. 5, 6, 8.—
    C.
    To scorch, to blacken by the heat of the sun:

    nigra virum percocto saecla colore,

    Lucr. 6, 722.

    Lewis & Short latin dictionary > percoquo

См. также в других словарях:

  • Lens (pas-de-calais) — Pour les articles homonymes, voir Lens. Panorama de Lens depuis le site Écopôle 11/19 à Loos en Gohelle …   Wikipédia en Français

  • Lens — can refer to: NOTOC In optics*Lens (optics), an optical element which converges or diverges light **Lens (anatomy), a part of the eye **Corrective lens for correction of human vision ***Contact lens, placed on the cornea of the eye **Photographic …   Wikipedia

  • Lens (Pas-de-Calais) — Lens …   Deutsch Wikipedia

  • Lens (Paso de Calais) — Lens Escudo …   Wikipedia Español

  • Lens flare — is the light scattered in lens systems through generally unwanted image formation mechanisms, such as internal reflection and scattering from material inhomogeneities in the lens. These mechanisms differ from the intended image formation… …   Wikipedia

  • Lens speed — refers to the maximum aperture diameter, or minimum f number, of a photographic lens. A lens with a larger maximum aperture (that is, a smaller minimum f number) is a fast lens because it delivers more light intensity (illuminance) to the focal… …   Wikipedia

  • Lens Info — Création 30 octobre 2008 Disparition 24 juillet 2009 Propriétaire Jean Christophe Rieu Slogan « Se divertir, s informer » Langue …   Wikipédia en Français

  • Lens flare — bei Gegenlicht Lens Flare (engl.: Lens flare = „Linsenlichtreflex“) ist die Bezeichnung für sichtbare Reflexionen und Streuungen des Lichtes einer Lichtquelle in einem Linsensystem. Die deutsche Bezeichnung ist Blendenflecke oder Linsenreflektion …   Deutsch Wikipedia

  • Lens (riviere) — Lens (rivière) Lens Photo souhaitée Merci Caractéristiques Longueur 25,7 km Bassin 62 km2 Bassin collecteur Garonne …   Wikipédia en Français

  • Lens — (l[e^]nz), n.; pl. {Lenses} ( [e^]z). [L. lens a lentil. So named from the resemblance in shape of a double convex lens to the seed of a lentil. Cf. {Lentil}.] (Opt.) A piece of glass, or other transparent substance, ground with two opposite… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Lens (Hainaut) — Lens (Belgique) Pour les articles homonymes, voir Lens.   Lens …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»