Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

rīvus

  • 1 rivus

    rīvus, i, m. [root ri- (li-), to flow, drop; Gr. limnê;cf. liris; Sanscr. rīna, flowing; cf. ripa], a small stream of water, a brook (cf.: fluvius, amnis).
    I.
    Lit.: rivus est locus per longitudinem depressus, quo aqua decurrat, cui nomen est apo tou rhein, Dig. 43, 21 (de rivis), 1:

    rivorum a fonte deductio,

    Cic. Top. 8, 33:

    prostrati in gramine molli Propter aquae rivum,

    by a waterbrook, Lucr. 2, 30; so,

    aquae,

    id. 5, 1392; Hor. C. 3, 16, 29; cf. Inscr. Orell. 51:

    omnia flumina atque omnes rivos, qui ad mare pertinebant, etc.,

    Caes. B. C. 3, 49; 3, 37; cf. 3, 88 fin.; Hor. Ep. 1, 10, 7:

    pronus,

    id. ib. 1, 10, 21; id. C. 1, 29, 11:

    mobiles,

    id. ib. 1, 7, 14; cf.

    celeres,

    id. ib. 3, 11, 14:

    gelidi,

    id. ib. 3, 13, 7; id. Ep. 1, 18, 104:

    claudite jam rivos,

    Verg. E. 3, 111:

    tenuis fugiens per gramina rivus,

    id. G. 4, 19.—Prov.: e rivo flumina magna facere, to magnify an insignificant object; or, as we say, to make a mountain of a mole-hill, Ov. P. 2, 5, 22.—
    B.
    Transf.
    1.
    An artificial water-course, channel, canal, Dig. 7, 1, 61; 8, 3, 15; 8, 4, 11.—
    b.
    A gutter, Vitr. 8, 6 (7), 1 al.—
    2.
    Of other liquids, a stream, etc. (mostly poet.):

    manabat venis ferventibus argenti rivus et auri,

    Lucr. 5, 1256:

    lactis uberes,

    Hor. C. 2, 19, 11:

    sanguinis,

    Verg. A. 11, 668; Liv. 26, 23; Curt. 4, 9, 13:

    sudoris,

    Verg. A. 5, 200:

    lacrimarum,

    Ov. M. 9, 655:

    ignium,

    Plin. 2, 106, 110, § 236:

    rivis currentia vina,

    Verg. G. 1, 132.—
    II.
    Trop., a stream (very rare;

    v. rivulus, II.): liquidus fortunae rivus,

    Hor. Ep. 1, 12, 9: facundiae rivus, Lact. Opif. Dei, 20 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > rivus

  • 2 rīvus

        rīvus ī, m    [RI-], a small stream, brook: Purae aquae, H.: rivis, qui ad mare pertinebant, etc., Cs.: laudo ruris amoeni Rivos, H.: celeres, H.— Prov.: e rivo flumma magna facis, i. e. make a mountain of a mole-hill, O.— An artificial watercourse, canal, ditch, conduit: rivos deducere (for irrigation), V.: rivos ducere lenis aquae, O.— A stream: lactis uberes, H.: sanguinis rivi, L.: sudoris, V.: lacrimarum, O.—Fig., a stream, course: liquidus fortunae rivus, H.
    * * *

    Latin-English dictionary > rīvus

  • 3 ترعة

    rivus

    Arabic-English Medical Dictionary > ترعة

  • 4 الترعة الدمعية

    rivus lacrimalis NA

    Arabic-English Medical Dictionary > الترعة الدمعية

  • 5 rivulus

    rīvŭlus, i, m. dim. [rivus], a small brook, a rill, rivulet.
    I.
    Lit.: Almonis, Prud. steph. 10, 160; Vulg. Job, 20, 17:

    aquarum,

    id. Cant. 5, 12.—
    II.
    Trop. (only in Cic., who, on the other hand, uses rivus in the lit. sense):

    influxit non tenuis quidam e Graeciā rivulus in hanc urbem, sed abundantissimus amnis illarum disciplinarum et artium,

    Cic. Rep. 2, 19, 34:

    rivulos consectari, fontes rerum non videre,

    id. de Or. 2, 27, 117; so (opp. fontes) id. Ac. 1, 2, 8; id. Cael. 8, 19 (but the correct read. is ramuli, Cels. 7, 4, 1).

    Lewis & Short latin dictionary > rivulus

  • 6 ārēns

        ārēns entis    [P. of areo], dry, arid, parched (poet.): saxa, O.: rivus, V.: harenae, H. — Parched, thirsty: Ora, O.: fauces siti, L.: sitis, parching, O.
    * * *
    (gen.), arentis ADJ
    dry parched, waterless; dried (herbs); parching (thirst)

    Latin-English dictionary > ārēns

  • 7 claudō (clūdō)

       claudō (clūdō) sī, sus, ere    [CLAV-], to shut, close, shut up: forem cubiculi: portas, Cs.: rivos, to dam up, V.: clausae fores, Tb.: ostia, Ct.: ocellos, Pr.: clausae hieme Alpes, L.: pupulas: lumina, V.—Fig., to shut, close: domus clausa pudori: aurīs ad voces: fugam hostibus, to cut off, L.: clausa consilia habere, i. e. to conceal: deum clausum pectore habere, O.: animam laqueo, i. e. to end one's life, O. — To close, end, conclude: lustrum, H.: opus, O.: epistulam, O.: agmen, to bring up the rear, Cs.—To shut in, enclose, encompass, surround, imprison, hide, confine: quae (urbs) loci naturā clauderetur: stabulis armenta, V.: claudens textis cratibus pecus, H.: rivus clausus ripis, L.: nemus claudit Silva, O.: (apes) in arbore inani, O.—To encompass, invest, besiege, blockade: portūs custodiā clausos teneri, Cs.: urbem obsidione, N.: multitudine, N. — To shut in, hem in: hinc Tusco claudimur amni, are hemmed in, V.: nemorum saltūs, V.: tibi clauduntur rete capreae, O.—To close, limit, restrict: Nolo tibi ullum commodum in me claudier, i. e. that you be deprived of, T.: nec ita claudenda est res familiaris, ut, etc.: numeris sententias, to express in poetical form: pedibus verba, i. e. to compose verses, H.

    Latin-English dictionary > claudō (clūdō)

  • 8 dērīvō

        dērīvō āvī, ātus, āre    [de + rivus], to lead off, turn away: aqua ex flumine derivata, Cs.—Fig., to draw, derive, bring: nihil in suam domum inde: Hoc fonte derivata clades, H.— To divert, turn aside, transfer: in me iram senis, T.: derivandi criminis causā: partem in Asiam curae: alio responsionem suam.
    * * *
    derivare, derivavi, derivatus V TRANS
    draw/lead off (river/fluid), divert/turn aside; derive/draw on; form derivative

    Latin-English dictionary > dērīvō

  • 9 ex-eō

        ex-eō iī    (exīt, V.; exīsse, C.), itus, īre, to go out, go forth, go away, depart, withdraw, retire: ex oppido, Cs.: e patriā: ab Thaide, from the house of, T.: ad me, i. e. to visit me, T.: ab urbe, L.: domo eius: in provinciam, Cs.: in terram: Exit ad caelum Arbos, rises, V.: colles exire videntur, O.: de vitā: e vitā tamquam e theatro: limen, pass, T.: Avernas vallīs, O.—Of lots, to fall out, be drawn: cum de consularibus mea prima sors exisset.—To march out: de tertiā vigiliā, Cs.: ad pugnam, V.: ex Italiā ad bellum civile: praedatum in agros, L.: non posse clam exiri, Cs.—To flow, gush, pour forth: exire cruorem Passa, O.: saxo exit ab imo Rivus, O.—Fig., to go out, escape, be freed: ex potestate, i. e. to lose self-possession: de consilio, de mente: aere alieno: modum, to exceed, O.—In time, to run out, end, expire: quinto anno exeunte: indutiarum dies exierat, L. — To pass away, perish: memoriā, L. — To go forth, issue, turn out, result: currente rotā cur urceus exit? H.—To go out, become public: libri ita exierunt: fama exiit, N. — To go out of the way of, avoid, evade, ward off: tela oculis, V.: vim viribus, to repel force with force, V.

    Latin-English dictionary > ex-eō

  • 10 fugiō

        fugiō fūgī, — (P. fut. fugitūrus, O., Cu.), ere    [2 FVG-], to flee, fly, take flight, run away, make off: e conspectu ilico, T.: ego fugio, am off, T.: cum magnā pecuniā: a Troiā: oppido, Cs.: e manibus: ex proelio: longe, H.: Nec furtum feci nec fugi, run away (of a slave), H.—Prov.: Ita fugias ne praeter casam, beyond shelter, i. e. too far, T.—With acc: qui currebat fugiens hostem, H.: me inermem, H.: ovīs fugiat lupus, V.— To become a fugitive, leave the country, go into exile: ex patriā, N.: A patriā, O.: in exilium, Iu.— With acc: patriam, V.: Teucer Salamina Cum fugeret, H.— To pass quickly, speed, hasten, flee away: fugiens per gramina rivus, V.: sitiens fugientia captat Flumina, H.: fugiunt dies, O.: fugit inreparabile tempus, V.— To vanish, disappear, pass away, perish: e pratis pruina fugit, O.: fugiunt nubes, H.: Fugerat ore color, O.: memoriane fugerit in annalibus digerendis, an, etc., L.— To flee from, avoid, shun: conventūs hominum, Cs.: hunc iudicem: neminem, L.: Vesanum poëtam, H.: urbem, H.: vina, O.— To flee from, avoid, get away from, escape: Acheronta, H.: Cuncta manūs fugient heredis, H.: Se, H.: nullum caput Proserpina fugit, spared, H.—Fig., to flee, avoid, shun: ab omni, quod abhorret, etc.: Hoc facito, hoc fugito, T.: conspectum multitudinis, Cs.: laborem, V.: maioris opprobria culpae, H.: iudicium senatūs, L.: simili inscientiā mors fugitur: quod si curam fugimus, virtus fugienda est: esse fugiendam satietatam.—With inf, to avoid, omit, forbear, beware: turpiter facere: Quid sit futurum cras, fuge quaerere, H.: huic triumphum decorare fugiendum fuit.— To escape, get away from, elude, forsake: ut (animus) fugiat aciem: quos haud ulla viros vigilantia fugit, V.: vox Moerim fugit, V.— To escape, escape the notice of, be unobserved by, be unknown to: vidit id, quod fugit Lycurgum: quem res nulla fugeret: non fugisset hoc Graecos homines, si, etc.: huius viri scientiam: fūgit me ad te antea scribere, I forgot: illud te non arbitror fugere, quin, etc.
    * * *
    fugere, fugi, fugitus V
    flee, fly, run away; avoid, shun; go into exile

    Latin-English dictionary > fugiō

  • 11 garrulus

        garrulus adj.    [1 GAR-], chattering, prattling, prating, talkative, garrulous: garrulus est, a chatterbox, H.: garrula illa, tell-tale, T.: ales (i. e. cornix), O.: hirundo, V.: hora, of gossip, Pr.: rivus, O.: lyra, Tb.: pericula, endless tales of peril, Iu.
    * * *
    garrula, garrulum ADJ
    talkative, loquacious; chattering, garrulous; blabbing; that betrays secrets

    Latin-English dictionary > garrulus

  • 12 in-aurō

        in-aurō —, ātus, āre,     to overlay with gold.— Fig., to gild, enrich: a Caesare inaurari: ut te liquidus fortunae rivus inauret, H.

    Latin-English dictionary > in-aurō

  • 13 prōsiliō

        prōsiliō uī, —, īre    [pro+salio], to leap forward, spring forth, spring up: quidnam hic properans prosilit, T.: temere: ex tabernaculo, L.: de capitis paterni Vertice (Minerva), O.: e convivio, Cu.—Of things, to spring forth, burst forth, start out: (sanguis) prosilit, O.: prosilit scintilla, O.: rivus e lapide, Ct.—Fig., to break forth: vaga prosiliet frenis natura remotis, H.— To rush, hasten, undertake eagerly: in contionem, L.: ad arma dicenda, H.
    * * *
    I
    prosilire, prosilivi, - V INTRANS
    jump/leap up/forward; rush/leap/spring forth/to; gush/break/jut out
    II
    prosilire, prosilui, - V INTRANS
    jump/leap up/forward; rush/leap/spring forth/to; gush/break/jut out

    Latin-English dictionary > prōsiliō

  • 14 rīvālis

        rīvālis is, m    [rivus], of the same brook, a neighbor, competitor, rival suitor, rival, adversary in love: Rivalis servos, T.—Prov.: quam se ipse amans sine rivali! i. e. alone in self-esteem: sine rivali te amare, H.

    Latin-English dictionary > rīvālis

  • 15 rīvulus or rīvolus

        rīvulus or rīvolus ī, m dim.    [rivus], a small brook, petty stream, rill, rivulet.—Fig.: non tenuis artium: rivulos consectari, fontīs rerum non videre.

    Latin-English dictionary > rīvulus or rīvolus

  • 16 lago lagrimal

    m.
    rivus lacrimalis, lacus lacrimalis.

    Spanish-English dictionary > lago lagrimal

  • 17 adtero

    at-tĕro ( adt-, Dietsch), trīvi, trītum, 3, v. a. ( perf. inf. atteruisse, Tib. 1, 4, 48; cf. Vell. Long. p. 2234 P.), to rub one thing against another; hence, in gen., to rub away, wear out or diminish by rubbing, to waste, wear away, weaken, impair, exhaust.
    I.
    Lit. (most freq. after the Aug. per.; in Cic. only once as P. a.; v. infra): insons Cerberus leniter atterens caudam, rubbing against or upon (sc. Herculi), * Hor. C. 2, 19, 30:

    asinus spinetis se scabendi causā atterens,

    Plin. 10, 74, 95, § 204: aures, * Plaut. Pers. 4, 9, 11 (cf. antestor):

    bucula surgentes atterat herbas,

    tramples upon, Verg. G. 4, 12:

    opere insuetas atteruisse manus,

    Tib. 1, 4, 48; so Prop. 5, 3, 24, and Plin. 2, 63, 63, § 158; so,

    dentes usu atteruntur,

    id. 7, 16, 15, § 70:

    attrivit sedentis pedem,

    Vulg. Num. 22, 25:

    vestem,

    Dig. 23, 3, 10; Col. 11, 2, 16;

    Cels. praef.: vestimenta,

    Vulg. Deut. 29, 5; ib. Isa. 51, 6.— Poet., of sand worn by the water flowing over it:

    attritas versabat rivus harenas,

    Ov. M. 2, 456.—
    II.
    Trop., to destroy, waste, weaken, impair:

    postquam utrimque legiones item classes saepe fusae fugataeque et alteri alteros aliquantum adtriverant,

    Sall. J. 79, 4:

    magna pars (exercitūs) temeritate ducum adtrita est,

    id. ib. 85, 46:

    Italiae opes bello,

    id. ib. 5, 4; so Tac. H. 1, 10; 1, 89; 2, 56; Curt. 4, 6 fin.; cf. Sil. 2, 392 Drak.:

    nec publicanus atterit (Germanos),

    exhausts, drains, Tac. G. 29:

    famam atque pudorem,

    Sall. C. 16, 2:

    et vincere inglorium et atteri sordidum arbitrabatur,

    and to suffer injury in his dignity, Tac. Agr. 9 Rupert.:

    eo tempore, quo praecipue alenda ingenia atque indulgentiā quādam enutrienda sunt, asperiorum tractatu rerum atteruntur,

    are enfeebled, Quint. 8, prooem. 4:

    filii ejus atterentur egestate,

    Vulg. Job, 20, 10:

    Nec res atteritur longo sufflamine litis,

    Juv. 16, 50.— Hence, attrītus, a, um, P. a., rubbed off, worn off or away, wasted.
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.: ut rictum ejus (simulacri) ac mentum paulo sit attritius, * Cic. Verr. 2, 4, 43:

    ansa,

    Verg. E. 6, 17:

    vomer,

    worn bright, id. G. 1, 46; cf. Juv. 8, 16 Rupert.:

    caelaturae,

    Plin. 33, 12, 55, § 157; Petr. 109, 9.—
    2.
    In medicine, attritae partes or subst. attrita, ōrum, n. (sc. membra), bruised, excoriated parts of the body:

    medetur et attritis partibus sive oleo etc.,

    Plin. 24, 7, 28, § 43:

    attritis medetur cinis muris silvatici etc.,

    id. 30, 8, 22, § 70.—
    B.
    Trop.: attrita frons, a shameless, impudent face (lit. a smooth face, to which shame no longer clings; cf. perfrico), Juv. 13, 242 Rupert.; so,

    domus Israël attritā fronte,

    Vulg. Ezech. 3, 7.— Sup. and adv. not used.

    Lewis & Short latin dictionary > adtero

  • 18 albicantius

    albĭco, āre, v. a. and n. [albus].
    * I.
    Act., to make white: rivus offensus a scopulo albicatur, becomes white, foamy, Poët. ap. Non. 75, 21.—
    II.
    Neutr., to be white (rare; poet. or in post - Aug. prose): prata canis pruinis, * Hor. C. 1, 4, 4:

    albicans litus,

    Cat. 63, 87:

    ex nigro albicare incipit,

    Plin. 27, 5, 23, § 40:

    colos,

    id. 25, 8, 50, § 89:

    alb cans cauda,

    id. 10, 3, 3, § 6.—Hence, * albĭcantius, adv. comp., somewhat in the way of white:

    (hyacinthus lapis) albicantius in aquaticum eliquescit,

    Sol. 30.

    Lewis & Short latin dictionary > albicantius

  • 19 albico

    albĭco, āre, v. a. and n. [albus].
    * I.
    Act., to make white: rivus offensus a scopulo albicatur, becomes white, foamy, Poët. ap. Non. 75, 21.—
    II.
    Neutr., to be white (rare; poet. or in post - Aug. prose): prata canis pruinis, * Hor. C. 1, 4, 4:

    albicans litus,

    Cat. 63, 87:

    ex nigro albicare incipit,

    Plin. 27, 5, 23, § 40:

    colos,

    id. 25, 8, 50, § 89:

    alb cans cauda,

    id. 10, 3, 3, § 6.—Hence, * albĭcantius, adv. comp., somewhat in the way of white:

    (hyacinthus lapis) albicantius in aquaticum eliquescit,

    Sol. 30.

    Lewis & Short latin dictionary > albico

  • 20 aqua

    ăqua, ae (ACVA, Inscr. Grut. 593, 5; gen. aquāï, Plaut. Mil. 2, 6, 71; Lucr. 1, 284; 1. 285; 1, 307; 1, 454 et saep.; Verg. A. 7, 464; poët. ap. Cic. Div. 1, 9, 15; Cic. Arat. 179; Prud. Apoth. 702; the dat. aquaï also was used acc. to Charis. p. 538; v. Neue, Formenl. I. pp. 9, 11, 12; pp. 14 sq.;

    aquae, as trisyl.,

    Lucr. 6, 552 Lachm.), f. [cf. Sanscr. ap = water; Wallach. apa, and Goth. ahva = river; old Germ. Aha; Celt. achi; and the Gr. proper names Mess-api-oi and gê Api-a, and the Lat. Apuli, Apiola; prob. ultimately con. with Sanscr. ācus = swift, ācer, and ôkus, from the notion of quickly, easily moving. Curtius.].
    I.
    A.. Water, in its most gen. signif. (as an element, rainwater, river-water, sea-water, etc.; in class. Lat. often plur. to denote several streams, springs, in one place or region, and com. plur. in Vulg. O. T. after the Hebrew):

    aër, aqua, terra, vapores, Quo pacto fiant,

    Lucr. 1, 567: SI. AQVA. PLVVIA. NOCET, Fragm. of the XII. Tab. ap. Dig. 40, 7, 21; cf. Dirks. Transl. p. 486; so also of titles in the Digg. 39, 3; cf. ib. 43, 20:

    pluvialis,

    rain-water, Ov. M. 8, 335, and Sen. Q. N. 3, 1; so,

    aquae pluviae,

    Cic. Mur. 9, 22; Plin. 2, 103, 106, § 233; Quint. 10, 1, 109 (and pluviae absol., Cic. Att. 15, 16, B; Lucr. 6, 519; Verg. G. 1, 92; Ov. F. 2, 71; Plin. 2, 106, 110, § 227); so,

    caelestes aquae,

    Hor. Ep. 2, 1, 135; Liv. 4, 30, 7; 5, 12, 2; Plin. 17, 2, 2, § 14; so,

    aquae de nubibus,

    Vulg. 2 Reg. 22, 12: aquae nivis, snow-water, ib. Job, 9, 30:

    fluvialis,

    river-water, Col. 6, 22; so,

    aqua fluminis,

    Vulg. Jer. 2, 18:

    aquaï fons,

    Lucr. 5, 602:

    fons aquae,

    Vulg. Gen. 24, 13:

    fontes aquarum, ib. Joel, 1, 20: flumen aquae,

    Verg. A. 11, 495:

    fluvius aquae,

    Vulg. Apoc. 22, 1:

    rivus aquae,

    Verg. E. 8, 87:

    rivi aquarum,

    Vulg. Isa. 32, 2:

    torrens aquae,

    ib. Macc. 5, 40; and plur., ib. Jer. 31, 9: dulcis, fresh-water, Fr. eau douce, Lucr. 6, 890:

    fons aquae dulcis,

    Cic. Verr. 4, 118; and plur.:

    aquae dulces,

    Verg. G. 4, 61; id. A. 1, 167: marina, sea-water (v. also salsus, amarus), Cic. Att. 1, 16; so,

    aquae maris,

    Vulg. Gen. 1, 22; ib. Exod. 15, 19:

    dulcis et amara aqua,

    ib. Jac. 3, 11:

    perennis,

    never-failing, Liv. 1, 21; and plur.:

    quo in summo (loco) est aequata agri planities et aquae perennes,

    Cic. Verr. 4, 107:

    aqua profluens,

    running-water, id. Off. 1, 16, 52; so,

    currentes aquae,

    Vulg. Isa. 30, 25; so,

    aqua viva,

    living-water, Varr. L. L. 5, 26, 35; Vulg. Gen. 26, 19; and plur.:

    aquae vivae,

    ib. Num. 19, 17;

    and in a spiritual sense: aqua viva,

    ib. Joan. 4, 10; so,

    vitae,

    ib. Apoc. 22, 17:

    aquae viventes,

    ib. Lev. 14, 5:

    stagna aquae,

    standing-water, Prop. 4, 17, 2; and plur., Vulg. Psa. 106, 35; so, stativae aquae, Varr. ap. Non. p. 217, 2:

    aquae de puteis,

    well-water, Vulg. Num. 20, 17:

    aqua de cisternā,

    cisternwater, ib. 2 Reg. 23, 16; so,

    aqua cisternae,

    ib. Isa. 36, 16:

    aquae pessimae,

    ib. 4 Reg. 2, 19:

    aqua recens,

    Verg. A. 6, 636:

    turbida,

    Vulg. Jer. 2, 18:

    crassa,

    ib. 2 Macc. 1, 20:

    munda,

    ib. Heb. 10, 22:

    purissima,

    ib. Ezech. 34, 18:

    aquae calidae,

    warm-water, ib. Gen. 36, 24; and absol.:

    calida,

    Cato, R. R. 156, 3; Plin. 25, 7, 38, § 77; Tac. G. 22;

    and contr.: calda,

    Col. 6, 13; Plin. 23, 4, 41, § 83: aqua fervens, boiling-water:

    aliquem aquā ferventi perfundere,

    Cic. Verr. 1, 67:

    aqua frigida,

    cold-water, Plaut. Cist. 1, 1, 37; Vulg. Prov. 25, 23; ib. Matt. 10, 42; and absol.:

    frigida,

    Cels. 1, 5; Plin. Ep. 3, 5, 11; Quint. 5, 11, 31: aqua decocta, water boiled and then cooled with ice or snow, Mart. 14, 116; and absol.:

    decocta,

    Juv. 5, 50; Suet. Ner. 48 al.—
    B.
    Particular phrases.
    1.
    Praebere aquam, to invite to a feast, to entertain (with ref. to the use of water at table for washing and drinking), Hor. S. 1, 4, 88 (cf. id. ib. 2, 2, 69).—
    2.
    Aquam aspergere alicui, to give new life or courage, to animate, refresh, revive (the fig. taken from sprinkling one who is in a swoon):

    ah, adspersisti aquam! Jam rediit animus,

    Plaut. Truc. 2, 4, 15.—
    3.
    Aqua et ignis, to express the most common necessaries of life:

    non aquā, non igni, ut aiunt, locis pluribus utimur quam amicitiā,

    Cic. Lael. 6, 22.—Hence aquā et igni interdicere alicui, to deny intercourse or familiarity with one, to exclude from civil society, to banish, Cic. Phil. 1, 9; so the bride, on the day of marriage, received from the bridegroom aqua et ignis, as a symbol of their union: aquā et igni tam interdici solet damnatis quam accipiunt nuptae, videlicet quia hae duae res humanam vitam maxime continent, Paul. ex Fest. p. 3 Müll. (this custom is differently explained in [p. 148] Varr. L. L. 5, 9, 18): aquam et terram petere, of an enemy (like gên kai hudôr aitein), to demand submission, Liv. 35, 17:

    aquam ipsos (hostes) terramque poscentium, ut neque fontium haustum nec solitos cibos relinquerent deditis,

    Curt. 3, 10, 8.— Provv.
    a.
    Ex uno puteo similior numquam potis Aqua aquaï

    sumi quam haec est atque ista hospita,

    you can't find two peas more like, Plaut. Mil. 1, 6, 70 sq. —
    b.
    In aquā scribere = kath hudatos graphein, to write in water, of something transient, useless:

    cupido quod dicit amanti, In vento et rapidā scribere oportet aquā,

    Cat. 70, 4 (cf. Keats' epitaph on himself: here lies one whose name was writ in water; and the Germ., etwas hinter die Feueresse schreiben).—
    II.
    Water, in a more restricted sense.
    A.
    The sea:

    coge, ut ad aquam tibi frumentum Ennenses metiantur,

    on the sea-coast, Cic. Verr. 2, 3, 83:

    laborum quos ego sum terrā, quos ego passus aquā,

    Ov. P. 2, 7, 30:

    findite remigio aquas!

    id. F. 3, 586.— Trop.: Venimus in portum... Naviget hinc aliā jam mihi linter aquā, in other waters let my bark now sail (cf. Milton in the Lycidas:

    To-morrow to fresh woods and pastures new),

    Ov. F. 2, 864.—
    B.
    = la. cus, a lake:

    Albanae aquae deductio,

    Cic. Div. 1, 44 fin.
    C.
    A stream, a river. in Tuscae gurgite mersus aquae, i. e. Albula, Ov. F. 4, 48:

    alii in aquam caeci ruebant,

    Liv. 1, 27:

    sonitus multarum aquarum,

    of many streams, Vulg. Isa. 17, 12; ib. Apoc. 1, 15; 19, 6:

    lignum, quod plantatum est secus decursus aquarum,

    along the watercourses, ib. Psa. 1, 3.—
    D.
    Rain:

    cornix augur aquae,

    Hor. C. 3, 17, 12:

    deūm genitor effusis aethera siccat aquis,

    Ov. F. 3, 286:

    multā terra madescit aquā,

    id. ib. 6, 198:

    aquae magnae bis eo anno fuerunt,

    heavy rains, a flood, inundation, Liv. 24, 9; 38, 28.—
    E.
    In the plur., medicinal springs, waters, baths.
    1.
    In gen.:

    ad aquas venire,

    Cic. Planc. 27, 65; id. Fam. 16, 24, 2:

    aquae caldae,

    Varr. L. L. 9, 69, p. 219 Müll.:

    aquae calidae,

    Plin. 2, 103, 106, § 227:

    aquae medicatae,

    Sen. Q. N. 3, 25:

    aquae Salutiferae,

    Mart. 5, 1.—Hence,
    2.
    As prop. noun, Waters. Some of the most important were.
    a.
    Ăquae Ăpollĭnāres, in Etruria, prob. the Phoebi vada of Mart. 6, 42, 7, now Bagni di Stigliano, Tab. Peut.—
    b. c.
    Ăquae Baiae, in Campania, Prop. 1, 11, 30; earlier called Ăquae Cūmānae, Liv. 41, 16.—
    d. (α).
    In Britain, now Bath; also called Ăquae Sōlis, Itin Anton.—
    (β).
    In Zeugitana on the Gulf of Carthage, now Hammam Gurbos, Liv. 30, 24, 9; Tab. Peut.—
    (γ).
    In Gallia, now Vichy on the Allier, Tab. Theod.—
    e. f.
    Ăquae Mattĭăcae, among the Mattiaci in Germany, now Wiesbaden, Amm. 29, 4, also called Fontes Mattĭăci in Plin. 31, 2, 17, § 20.—
    g.
    Ăquae Sextĭae, near Massilia, once a famous watering-place, now Aix, Liv Epit 61; Vell. 1, 15; Plin. 3, 4, 5, § 36.—
    h.
    Ăquae Tauri or Tauri Thermae, in Etruria, now Bagni di Ferrata, Plin. 3, 5, 8, § 52. V. Smith, Dict. Geog., s. v. Aquae.—
    F.
    The water in the water-clock. From the use of this clock in regulating the length of speeches, etc. (cf. clepsydra), arose the tropical phrases,
    (α).
    Aquam dare, to give the advocate time for speaking, Plin. Ep. 6, 2, 7.—
    (β).
    Aquam perdere, to spend time unprofitably, to waste it, Quint. 11, 3, 52.—
    (γ).
    Aqua haeret, the water stops, i.e. I am at a loss, Cic. Off. 3, 33, 117:

    in hac causā mihi aqua haeret,

    id. ad Q. Fr. 2, 7.—
    G.
    Aqua intercus, the water under the skin of a dropsical person;

    hence, as med. t.,

    the dropsy, Plaut. Men. 5, 4, 3:

    medicamentum ad aquam intercutem dare,

    Cic. Off. 3, 24, 92:

    decessit morbo aquae intercutis,

    Suet. Ner 5; cf. Cels. 2, 8.— Trop.: aquam in animo habere intercutem, Lucil. ap. Non. p. 37, 3.—
    III.
    Aqua, the name of a constellation, Gr. Hudôr:

    hae tenues stellae perhibentur nomine Aquāī,

    Cic. Arat. 179 (as translation of tous pantas kaleousin Hudôr); v. Orell. ad h. l.

    Lewis & Short latin dictionary > aqua

См. также в других словарях:

  • Rivus — (lat.), Bach. R. herculanĕus, Bach mit sehr klarem Wasser, welcher 43,000 Schritte von Rom in die Wasserleitung Anio novus fiel …   Pierer's Universal-Lexikon

  • RIVUS — vulgo RIZ Monasterium Galliae in Arvernis dioecesique Claromontensi, quemadmodum et Celsinariae Ceusilanges aut Ceausilanges: quae ambo, ut et Romanum Monasterium Roman Monstier, Carum Locum, Ambertam Ambierte in Lugdunensi parochia, ac… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • rivus — rivùs, ì adj. (4) 1. vingiuotas: Būt netoli, tik kelias labai rivus Trgn. 2. prk. suktas: Jo nesuprasi: kalba tokia rivi, kad ir suveda, ir nuveda, ir priveda, ir vis nei pradžios, nei galo, nei in ką lenkia Trgn …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • Rivus Appartements — (Леоганг,Австрия) Категория отеля: 4 звездочный отель Адрес: Hütten 50, 5771 Леог …   Каталог отелей

  • RIVUS Francorum — castrum Liguriae, in Ducatu Mediolanensi inter Alexandriam 12. et Astam 6. milliar. Refrancore …   Hofmann J. Lexicon universale

  • RIVUS Morentini — vulgo Romorantin, castrum veloppidulum Galliae, ad Saleram maiorem in Secalonia, cuius caput habetur, in uno de sex Archidia conatibus Ecclesiae Aurelianensis: qui Archidiaconatus Secaloniae vocatur, et Rivum Morentini, Tauricaum in Secalonia… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • rivus lacrimalis — SYN: lacrimal pathway. [L. rivus, stream, + Mediev. L. lacrimalis, fr. L. lacrima, a tear] * * * [TA] the pathway by which the tears reach the lacrimal lake from the excretory ductules of the lacrimal gland …   Medical dictionary

  • rivus lacrimalis — Eng. Rivus lacrimalis Canal situado entre los bordes palpebrales cerrados y el globo ocular …   Diccionario de oftalmología

  • Rivus lacrimalis — Ri̱vus la|crima̱lis [lat. rivus = Bach] m; , ...vi ...les: „Tränenbach“, feine, dreiseitige, quer zum Augapfel verlaufende Rinne zwischen dem Augapfel und den Rändern der (geschlossenen) Augenlider (durch diese Rinne fließen die Tränen in den… …   Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke

  • Rivus lacrimalis — ašarų upelis statusas T sritis gyvūnų anatomija, gyvūnų morfologija atitikmenys: lot. Rivus lacrimalis ryšiai: platesnis terminas – ašarų aparatas …   Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai

  • rivus — ri·vus (riґvəs) pl. riґvi [L.] a brook, or little stream …   Medical dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»