Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

rĕmĭniscor

  • 1 reminiscor

    rĕmĭniscor, rĕmĭnisci [st2]1 [-] rappeler à son souvenir, se ressouvenir, se rappeler. [st2]2 [-] se représenter, imaginer.    - reminisci rem, rei ou de re: se rappeler qqch.
    * * *
    rĕmĭniscor, rĕmĭnisci [st2]1 [-] rappeler à son souvenir, se ressouvenir, se rappeler. [st2]2 [-] se représenter, imaginer.    - reminisci rem, rei ou de re: se rappeler qqch.
    * * *
        Reminiscor, reminisceris, pen. corr. reminisci. Varro. Se souvenir, Reduire en nostre memoire quelque chose que nous avons sceu autresfois, Rememorer.

    Dictionarium latinogallicum > reminiscor

  • 2 reminiscor

    reminiscor reminiscor, -, minisci (c gen.) вспоминать

    Латинско-русский словарь > reminiscor

  • 3 reminiscor

    reminīscor, —, minīscī depon. [re + memĭni]
    1) припоминать, вспоминать (de aliquā re, alicujus rei или aliquid C, Cs etc.)
    2) обдумывать, взвешивать (aliquid C etc.)

    Латинско-русский словарь > reminiscor

  • 4 reminīscor

        reminīscor —, ī, dep.    [re-+1 MAN-], to recall to mind, recollect, remember: de quaestoribus: reminisceretur veteris incommodi populi R., Cs.: veteris famae, N.: Satyri, O.: reminiscere quae tradantur mysteriis: eas (res) reminisci et recordari: dulcīs Argos, V.: vos animo, O.: reminiscitur, adfore tempus, quo, etc., O.: reminiscerentur quam maiestatem accepissent, L.
    * * *
    reminisci, - V DEP
    call to mind, recollect

    Latin-English dictionary > reminīscor

  • 5 reminiscor

    reminiscor, 3, remember, J. 16:4; 2 C. 7:15.*

    English-Latin new dictionary > reminiscor

  • 6 reminiscor

    re-minīscor, minīscī, I) an etw. zurückdenken, woran man bisher nicht dachte oder was man vergessen hatte, etwas sich ins Gedächtnis zurückrufen, auf etw. sich besinnen, einer Sache sich erinnern, absol., de quaestoribus reminiscentem recordari, Cic.: non tum illa discere, sed reminiscendo recordari, Cic.: quantum reminiscor, soweit ich mich erinnere, Ov. – m. Genet., veteris incommodi populi Romani, Caes.: veteris famae, Nep.: m. Acc., eas (res) reminisci ac recordari, Cic.: dulces Argos, Verg.: acta, Ov.: amicos animo, Ov.: et patruos meos reminiscere cantu, Auson.: hunc se reminiscitur, er erinnert sich seiner als eines solchen, Ov. met. 7, 293. – m. folg. indir. Fragesatz, reminiscere, quoniam es initiatus, quae tradantur mysteriis, Cic.: reminiscebatur, quam capitaliter ipsum me apud decemviros laesisset, Plin. ep. – mit folg. Acc. u. Infin., esse quoque in fatis reminiscitur, adfore tempus, quo etc., Ov. met. 1, 256: reminiscere totius imum nil esse in summa, Lucr. 2, 91. – II) meton.: a) sich besinnend bedenken, erwägen, ea potius reminiscere, Sulpic. in Cic. ep. 4, 5, 5. – b) sich besinnend erdenken, aussinnen, ausdenken, plura bona, Nep. Alc. 2, 1 (wo man gegen die Hdschrn. jetzt comminisci oder eminisci schreibt): finge quidvis, reminiscere, excogita, quod possit magicum videri, Apul. apol. 54: saltem fingite aliquid, reminiscimini (besinnt euch darauf), quod respondeatis, ibid. 102.

    lateinisch-deutsches > reminiscor

  • 7 reminiscor

    re-minīscor, minīscī, I) an etw. zurückdenken, woran man bisher nicht dachte oder was man vergessen hatte, etwas sich ins Gedächtnis zurückrufen, auf etw. sich besinnen, einer Sache sich erinnern, absol., de quaestoribus reminiscentem recordari, Cic.: non tum illa discere, sed reminiscendo recordari, Cic.: quantum reminiscor, soweit ich mich erinnere, Ov. – m. Genet., veteris incommodi populi Romani, Caes.: veteris famae, Nep.: m. Acc., eas (res) reminisci ac recordari, Cic.: dulces Argos, Verg.: acta, Ov.: amicos animo, Ov.: et patruos meos reminiscere cantu, Auson.: hunc se reminiscitur, er erinnert sich seiner als eines solchen, Ov. met. 7, 293. – m. folg. indir. Fragesatz, reminiscere, quoniam es initiatus, quae tradantur mysteriis, Cic.: reminiscebatur, quam capitaliter ipsum me apud decemviros laesisset, Plin. ep. – mit folg. Acc. u. Infin., esse quoque in fatis reminiscitur, adfore tempus, quo etc., Ov. met. 1, 256: reminiscere totius imum nil esse in summa, Lucr. 2, 91. – II) meton.: a) sich besinnend bedenken, erwägen, ea potius reminiscere, Sulpic. in Cic. ep. 4, 5, 5. – b) sich besinnend erdenken, aussinnen, ausdenken, plura bona, Nep. Alc. 2, 1 (wo man gegen die Hdschrn. jetzt comminisci oder eminisci schreibt): finge quidvis, reminiscere, excogita, quod possit magicum videri, Apul. apol. 54: saltem fingite
    ————
    aliquid, reminiscimini (besinnt euch darauf), quod respondeatis, ibid. 102.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > reminiscor

  • 8 reminiscor

    rĕ-mĭniscor, sci, v. dep. n. and a. [root men; whence mens, memini; v. comminiscor].
    I.
    To recall to mind, recollect, remember (syn. recordor):

    reminisci, quom ea quae tenuit mens ac memoria, cogitando repetuntur,

    Varr. L. L. 6, § 44 Müll.:

    se non tum illa discere, sed reminiscendo recognoscere,

    Cic. Tusc. 1, 24, 57; cf. id. Sen. 21, 78:

    te de aliis quibusdam quaestoribus reminiscentem recordari,

    id. Lig. 12, 35.— With gen.: reminisceretur veteris incommodi populi Romani, * Caes. B. G. 1, 13:

    veteris famae,

    Nep. Phoc. 4, 1:

    Satyri,

    Ov. M. 6, 383:

    facti,

    Suet. Claud. 41:

    reminiscere quae traduntur mysteriis,

    Cic. Tusc. 1, 13, 29. — With acc.: ea potius reminiscere, quae, etc., Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 5:

    acerbitatem pristini temporis,

    Nep. Alcib. 6, 3:

    dulces Argos,

    Verg. A. 10, 782:

    animo dulces amicos,

    Ov. P. 1, 8, 31:

    tempus illud,

    id. Tr. 5, 4, 31:

    acta,

    id. M. 11, 714; Vulg. 2 Cor. 7, 15.—With obj.-clause:

    reminiscere, totius imum Nil esse in summā,

    Lucr. 2, 90; 6, 649; Ov. M. 1, 256; cf. id. ib. 7, 293. —With rel.-clause:

    reminiscerentur quam majestatem accepissent,

    Liv. 4, 2, 4; Nep. Dat. 5, 1.—
    II.
    To call to mind, imagine, conceive:

    ut, si ipse fingere vellet, neque plura bona reminisci, neque majora posset consequi, quam vel fortuna vel natura tribuerat,

    Nep. Alcib. 2, 1 dub. (al. comminisci):

    reminiscimini quod respondeatis,

    App. Mag. p. 338, 38:

    finge quidvis, reminiscere, excogita, quid possit magicum videri,

    id. ib. p. 308, 33.
    Act. collat. form rĕmĭnisco, ĕre, acc. to Prisc. p. 799 P.; censured by Aus. Epigr. 48 and 49.

    Lewis & Short latin dictionary > reminiscor

  • 9 reminiscor

    , -, reminisci 3 (c. gen.)
      вспоминать, припоминать; обдумывать, взвешивать

    Dictionary Latin-Russian new > reminiscor

  • 10 memini

    mĕmĭni, isse, v. n. [Sanscr. man, think; upaman = Gr. hupomenein, await; Gr. men- in menô, Mentôr; man- in mainomai, mantis; mna- in mimnêskô, etc.; cf.: maneo, moneo, reminiscor, mens, Minerva, etc.], to remember, recollect, to think of, be mindful of a thing; not to have forgotten a person or thing, to bear in mind (syn.: reminiscor, recordor); constr. with gen., with acc. of the person and of the thing, with de, with a rel.-clause, with ut, with cum; with the acc. and inf. (usually the inf. pres., sometimes the inf. perf.; class.).
    1.
    With gen.:

    vivorum memini,

    Cic. Fin. 5, 1, 3:

    constantiae tuae,

    id. Fam. 13, 75, 1:

    leti paterni,

    to be mindful of, not forget to revenge, Val. Fl. 1, 773.—
    2.
    With acc.:

    suam quisque homo rem meminit,

    Plaut. Merc. 5, 4, 51:

    praecepta facito ut memineris,

    id. Mil. 4, 4, 1:

    officium suum,

    id. Trin. 3, 2, 71:

    omnia meminit,

    Cic. Ac. 2, 33, 106:

    Cinnam memini,

    id. Phil. 5, 6, 17:

    numeros,

    Verg. E. 9, 45.—With ellips. of acc.:

    neque adeo edepol flocci facio, quando egomet memini mihi (sc. nomen),

    Plaut. Trin. 4, 2, 73.—
    3.
    With de:

    de pallā memento,

    Plaut. As. 5, 2, 84:

    de Herode,

    Cic. Att. 15, 27, 3; Juv. 11, 81.—
    4.
    With a rel.-clause:

    meministi, quanta hominum esset admiratio,

    Cic. Lael. 1, 2.—
    5.
    With ut:

    meministin', olim ut fuerit vestra oratio?

    Ter. Phorm. 1, 4, 47; Col. 11, 2, 55.—
    6.
    With cum:

    memini, cum mihi desipere videbare,

    Cic. Fam. 7, 28, 1.—
    7.
    With acc. and inf.
    (α).
    With pres. inf. (so usually of the direct memory of an eyewitness): memini me fiere pavum, Enn. ap. Don. ad Ter. And. 2, 5, 18 (Ann. v. 15 Vahl.):

    memini Catonem mecum disserere,

    Cic. Lael. 3, 11:

    memini Pamphylum mihi narrare,

    id. Verr. 2, 2, 4, § 32:

    memini te mihi Phameae cenam narrare,

    id. Fam. 9, 16, 8; id. Deiot. 14, 38:

    meministis fieri senatusconsultum referente me,

    id. Mur. 25, 57:

    mementote hos esse pertimescendos,

    id. Cat. 2, 3, 5:

    memento mihi suppetias ferre,

    Plaut. Ep. 5, 1, 51.—So impers. memento with inf., remember to, i. e. be sure to, do not fail to:

    memento ergo dimidium mihi istinc de praeda dare,

    Plaut. Ps. 4, 7, 66:

    ei et hoc memento (sc. dicere),

    id. Merc. 2, 2, 11:

    dextram cohibere memento,

    Juv. 5, 71.—
    (β).
    With inf. perf. (so usu. when the subject is not an eye-witness;

    esp. with second and third persons of memini): peto, ut memineris. te omnia mihi cumulate recepisse,

    Cic. Fam. 13, 72, 2:

    meministis me ita distribuisse initio causam,

    id. Rosc. Am. 42, 112:

    memineram... divinum virum... senile corpus paludibus occultasse demersum,

    id. Sest. 22, 50:

    memini gloriari solitum esse Q. Hortensium, quod, etc.,

    id. Fam. 2, 16, 3: memento me, [p. 1130] son de meā, sed de oratoris facultate dixisse, id. de Or. 1, 17, 78.— Poet., of inanim. things:

    meminit lēvor praestare salutem,

    Lucr. 4, 153, Luc. 5, 109.—
    8.
    Absol., memini et scio, Plaut. Curc. 3, 1, 14:

    recte meministi,

    your recollection is accurate, id. Ps. 4, 7, 57.—
    II.
    Transf., to make mention of, to mention a thing, either in speaking or writing (rare but class.):

    meministi ipse de exsulibus,

    Cic. Phil. 2, 36, 91:

    neque omnino hujus rei meminit us quam poëta ipse,

    Quint. 11, 2, 16: Achillam, cujus supra meminimus. Caes. B. C. 3, 108, 1:

    sed tu, qui hujus judicii meministi, cur oblitus es illius,

    Plin. Ep. 1, 5, 13; Col. 1, 1, 13: meminerunt hujus conjurationis Janusius Geminus in historia. M. Bibulus in edictis. Suet. Caes. 9; id. Gram. 11.—Hence. mĕmĭnens, entis, P. a., mindful (ante- and post-class.): meminens corde volutat, Liv Andr ap Prisc. p. 922 P.:

    aevi, quod periit. meminens,

    Aus. Prof. 2, 4:

    meminens naturae et professionis oblitus,

    Sid. Ep. 4, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > memini

  • 11 comminiscor

    com-minīscor, mentus sum, scī depon. (одного корня с memini; ср. reminiscor)
    nomen quaero, quid siet. — Age, comminiscere ergo Pl — я стараюсь восстановить в памяти (это) имя. — Ну так вспомни же
    2) выдумывать, измышлять (mendacium Pl; litteras novas Su)
    commentus — вымышленный, фиктивный, ложный ( funera O)

    Латинско-русский словарь > comminiscor

  • 12 memini

    meminī, nisse (vgl. μέμνημαι; zu moneo, alt-ind. mányatē, denkt, griech. μέμονα, ich gedenke), I) einer Sache sich erinnern = sich auf etw. od. jmd. noch besinnen können, sie noch nicht vergessen haben, einer Pers. od. Sache eingedenk sein, etw. noch im Gedächtnis haben, noch recht wohl wissen, einer Pers. od. Sache gedenken, an sie denken (Ggstz. oblivisci; vgl. reminiscor u. recordor), α) mit folg. Genet.: vivorum memini, nec tamen Epicuri licet oblivisci, Cic.: memineris mei, denke an mich (vergiß nicht an mich zu schreiben), Cic.: meminisse constantiae, Cic.: mortis, Mart.: leti paterni, nicht zu rächen vergessen, Val. Flacc.: u. in bezug auf die Zukunft, nec belli periculorumque, sed divitiarum meminerant, und dachten nicht an den Kr. usw., Iustin. 11, 5, 9. – β) mit folg. Acc.: officium suum, Plaut.: beneficia patriae, Cic.: dicta, Cic. u. Catull.: omnia, Cic.: numeros, Verg. – Antipater ille, quem tu probe meministi, auf den du dich noch recht gut (als dessen Zeitgenosse) besinnst, Cic.: so auch Cinnam memini, vidi Sullam, Cic.: facito, ut me memineris, Plaut.: istuc si potes memoriter meminisse, genau merken, Plaut. – γ) m. folg. de u. Abl.: de palla memento, amabo, Plaut. asin. 939: et de Herode et Mettio meminero et de omnibus, quae te velle suspicabor modo, Cic. ad Att. 15, 27, 3. – δ) mit folg. indir. Fragesatz: meministi, quanta esset etc., Cic.: meminerint sese unde oriundi sient, Plaut.: memini, qui me saxo petierit, qui panem dederit, Phaedr.: u. so m. folg. ut (wie) u. Konj., Ter. Phorm. 224. Hor. epod. 10, 4. – ε) mit folg. cum, memini, cum dicto haud audebat (sc. laedere), Plaut. capt. 303: memini, cum mihi desipere videbare, daß du usw., Cic. ep. 7, 28, 1. – ζ) m. folg. ut (daß) u. Konj., Colum. 8, 17, 6 u. 11, 2, 55. – η) m. folg. Acc. u. Infin., sowohl des Praes., memini te narrare, Cic.: nunc uxorem me esse meministi tuam? Plaut.: meministine me ante diem XII. Kal. Novembres dicere in senatu, fore in armis certo die, Cic.: fictis iocari nos meminerit fabulis, möge bedenken, Phaedr.: mementote hos esse pertimescendos, Cic.: als des Praeteriti, meministis me distribuisse, Cic.: rectene meminerim Regillum patre vivo mortuum (esse), Cic.: quod solos obtrectasse gloriae suae meminerat, im Gedächtnis hatte, wußte, Liv.: multa illum diserte dixisse memini, Sen. rhet: quod ego me non memini legisse, Fronto. Über den Untersch. beider Konstruktionen vgl. Dräger Hist. Synt.2 2, 383 ff. Benecke Cic. Cat. 1, 7. Weißenb. Liv. 36, 34, 3. – θ) m. folg. Infin., daran od. darauf denken, zu usw., sed memento, si quid saevibunt senes, suppetias mihi cum uxore ferre, Plaut.: de re communi scribae magna atque nova te orabant hodie meminisses reverti, Hor.: bes. memento m. Infin., zB. terram excoquere, Verg.: subinde praeceptum auriculis hoc instillare memento, Hor.: nec meminit iustas ponere minas, sie denkt nicht daran, es fällt ihr nicht ein, Prop.: v. Lebl., meminit levor praestare salutem, kann, Lucr. – ι) absol.: meminisse iacet languetque sopore, die Erinnerung liegt zu matt und zu entkräftet im Schlummer, Lucr. 4, 765. – fac memineris, Ter.: so auch in Antworten, memini, ich entsinne mich dessen, ich weiß recht wohl u. dgl., Komik. u. Ov.: memini memoriter, Afran. fr.: facili memini memoriā, Plaut.: als Parenthese, memini, Ov. met. 5, 585; fast. 3, 473. Tibull. 1, 3, 26: nam memini, Ov. met. 15, 160: ut nunc maxime memini, Plaut. Men. 1118: ut ego meminisse videor, Cic. ad Att. 12, 24, 2. – v. Lebl., ut meminit mare, Lucan. – Partiz. meminēns, eingedenk, Plaut. nach Serv. comm. in Donat. (IV) 441, 3. Laev. erotop. fr. 3 L. M. ( bei Prisc. 11, 19). Auson. prof. 2, 40. p. 56 Schenkl: Ggstz. meminens naturae et professionis oblitus, Sidon. epist. 4, 12, 1. – II) übtr. (wie μιμνήσκομαι) = einer Sache schriftlich od. mündlich gedenken = ihrer Erwähnung tun, sie erwähnen, α) mit folg. Genet., huius rei, Quint.: huius coniurationis, Suet.: Iulii Hygini, Colum. – β) m. folg. de u. Abl., de exsulibus, Cic. Phil. 2, 91.

    lateinisch-deutsches > memini

  • 13 miniscor

    minīscor (menīscor), scī (Wurzel men, wovon auch memini, mens u.a.), Stammwort v. comminiscor, eminiscor u. reminiscor; dah. miniscitur, archaist. = reminiscitur, Paul. ex Fest. 122, 18.

    lateinisch-deutsches > miniscor

  • 14 reminiscentia

    reminīscentia, ae, f. (reminiscor), die Rückerinnerung, Übersetzung des griech. ἀνάμνησις, Boëth. Aristot. anal. pr. 2, 21: Plur., Tert. de anim. 23 sq. Arnob. 2, 19.

    lateinisch-deutsches > reminiscentia

  • 15 reminisco

    reminīsco, ere, Nbf. v. reminiscor, Prisc. 8, 29; getadelt von Auson. epigr. 44, 1 u. 45, 1. p. 208 Schenkl.

    lateinisch-deutsches > reminisco

  • 16 einfallen

    einfallen, I) zusammenfallen: concĭdere. procĭdere.collabi. prolabi, mit u. ohne ruinā, ruinis (gleitend zusammensinken, bes. vor Alter [vetustate, aetate], verfallen). – procumbere, mit u. ohne in ruinam (sich niederlegen, von Gebäuden, z.B. über den Köpfen der Einwohner, super habitantes). – ruere. corruere. proruere (zusammenstürzen, heftig u. mit Geprassel etc. einfallen; die Zusstzgg. mit pro... immer = nach vornhin, vorwärts). – consīdere. desīdere (gleichs. sich setzend zusammensinken, einsinken, von der Erde, cons. von der Höhe auf den flachen Boden, v. Bergen, v. der Erde; des. in der Tiefe, von der Erde). – ei. wollen, ruinam minari; in ruinam pronum esse: über jmd. (her) ei., procumbere super alqm; ruere in alqm. – der Himmel fällt ein, caelum in terram ruit (fällt auf die Erde) od. in me ruit (fällt über mich her): eine eingefallene Stelle (in einer Mauer etc.), stratus ruinā locus. – die Backen, die Wangen fallen ein, malae, genae labuntur (bei Sterbenden): eingefallene Backen. Wangen, malae labentes. genae lapsae (eines Sterbenden); malae maellentae (abgemagerte, eines Magern); genae concavae (hohle, eines Alten, Abgezehrten): eingefallene Augen, oculi sub fronte latentes. oculi introrsum conditi od. reducti (tiefliegende Augen); oculi concavi (hohle, eines Sterbenden, eines Alten, eines Abgezehrten); macie retracti introrsus oculi (tiefliegende eines Abgezehrten, eines lange im Kerker Schmachtenden): eingefallene Schläfe, tempora collapsa. – II) hereinkommen: 1) eig.: a) übh., s. hereinfallen. – b) insbes. = plötzlich herankommen, s. eindringen (in ein Land, in die Feinde). – 2) übtr., in die Gedanken kommen: es fällt mir ein, in mentem mihi venit alqd od. mit Infin. od. mit ut u. Konj. – mihi od. memoriae od. animo od. in mentem occurrit alqs od. alqd, auch bl. mihi [674] occurrit od. bl. occurrit alqs od. alqd. mihi succurrit alqd (ähnlich unserm: »mir fällt etwas bei«); verb. occurrit atque incĭdit alqd. – subit recordatio, recordor od. reminiscor alcis rei od. mit Akk. u. Infin. (ich erinnere mich wieder an etwas). – und dergl. mehr, was mir jetzt nicht einfällt, et si qua sunt alia, quae nunc memoriam meam refugiunt: was fällt dir ein? Unsinniger! quid tibi vis? insane! – sich einfallen lassen, zu etc., consilium capere mit Genet. Gerund. od. mit folg. Infin. od. mit ut u. Konj. (den Entschluß, Plan fassen); libīdo me capit mit Genet. Gerund. (mich [mir] kommt die Luft an). – III) = einstimmen, w. s. – Einfallen, das, s. Einfall no. I, Eindringen, das.

    deutsch-lateinisches > einfallen

  • 17 memini

    meminī, nisse (vgl. μέμνημαι; zu moneo, alt-ind. mányatē, denkt, griech. μέμονα, ich gedenke), I) einer Sache sich erinnern = sich auf etw. od. jmd. noch besinnen können, sie noch nicht vergessen haben, einer Pers. od. Sache eingedenk sein, etw. noch im Gedächtnis haben, noch recht wohl wissen, einer Pers. od. Sache gedenken, an sie denken (Ggstz. oblivisci; vgl. reminiscor u. recordor), α) mit folg. Genet.: vivorum memini, nec tamen Epicuri licet oblivisci, Cic.: memineris mei, denke an mich (vergiß nicht an mich zu schreiben), Cic.: meminisse constantiae, Cic.: mortis, Mart.: leti paterni, nicht zu rächen vergessen, Val. Flacc.: u. in bezug auf die Zukunft, nec belli periculorumque, sed divitiarum meminerant, und dachten nicht an den Kr. usw., Iustin. 11, 5, 9. – β) mit folg. Acc.: officium suum, Plaut.: beneficia patriae, Cic.: dicta, Cic. u. Catull.: omnia, Cic.: numeros, Verg. – Antipater ille, quem tu probe meministi, auf den du dich noch recht gut (als dessen Zeitgenosse) besinnst, Cic.: so auch Cinnam memini, vidi Sullam, Cic.: facito, ut me memineris, Plaut.: istuc si potes memoriter meminisse, genau merken, Plaut. – γ) m. folg. de u. Abl.: de palla memento, amabo, Plaut. asin. 939: et de Herode et Mettio meminero et de omnibus, quae te velle suspicabor modo, Cic. ad Att. 15, 27, 3. – δ) mit folg. indir. Fra-
    ————
    gesatz: meministi, quanta esset etc., Cic.: meminerint sese unde oriundi sient, Plaut.: memini, qui me saxo petierit, qui panem dederit, Phaedr.: u. so m. folg. ut (wie) u. Konj., Ter. Phorm. 224. Hor. epod. 10, 4. – ε) mit folg. cum, memini, cum dicto haud audebat (sc. laedere), Plaut. capt. 303: memini, cum mihi desipere videbare, daß du usw., Cic. ep. 7, 28, 1. – ζ) m. folg. ut (daß) u. Konj., Colum. 8, 17, 6 u. 11, 2, 55. – η) m. folg. Acc. u. Infin., sowohl des Praes., memini te narrare, Cic.: nunc uxorem me esse meministi tuam? Plaut.: meministine me ante diem XII. Kal. Novembres dicere in senatu, fore in armis certo die, Cic.: fictis iocari nos meminerit fabulis, möge bedenken, Phaedr.: mementote hos esse pertimescendos, Cic.: als des Praeteriti, meministis me distribuisse, Cic.: rectene meminerim Regillum patre vivo mortuum (esse), Cic.: quod solos obtrectasse gloriae suae meminerat, im Gedächtnis hatte, wußte, Liv.: multa illum diserte dixisse memini, Sen. rhet: quod ego me non memini legisse, Fronto. Über den Untersch. beider Konstruktionen vgl. Dräger Hist. Synt.2 2, 383 ff. Benecke Cic. Cat. 1, 7. Weißenb. Liv. 36, 34, 3. – θ) m. folg. Infin., daran od. darauf denken, zu usw., sed memento, si quid saevibunt senes, suppetias mihi cum uxore ferre, Plaut.: de re communi scribae magna atque nova te orabant hodie meminisses reverti, Hor.: bes. memento m. Infin., zB. terram excoquere, Verg.:
    ————
    subinde praeceptum auriculis hoc instillare memento, Hor.: nec meminit iustas ponere minas, sie denkt nicht daran, es fällt ihr nicht ein, Prop.: v. Lebl., meminit levor praestare salutem, kann, Lucr. – ι) absol.: meminisse iacet languetque sopore, die Erinnerung liegt zu matt und zu entkräftet im Schlummer, Lucr. 4, 765. – fac memineris, Ter.: so auch in Antworten, memini, ich entsinne mich dessen, ich weiß recht wohl u. dgl., Komik. u. Ov.: memini memoriter, Afran. fr.: facili memini memoriā, Plaut.: als Parenthese, memini, Ov. met. 5, 585; fast. 3, 473. Tibull. 1, 3, 26: nam memini, Ov. met. 15, 160: ut nunc maxime memini, Plaut. Men. 1118: ut ego meminisse videor, Cic. ad Att. 12, 24, 2. – v. Lebl., ut meminit mare, Lucan. – Partiz. meminēns, eingedenk, Plaut. nach Serv. comm. in Donat. (IV) 441, 3. Laev. erotop. fr. 3 L. M. ( bei Prisc. 11, 19). Auson. prof. 2, 40. p. 56 Schenkl: Ggstz. meminens naturae et professionis oblitus, Sidon. epist. 4, 12, 1. – II) übtr. (wie μιμνήσκομαι) = einer Sache schriftlich od. mündlich gedenken = ihrer Erwähnung tun, sie erwähnen, α) mit folg. Genet., huius rei, Quint.: huius coniurationis, Suet.: Iulii Hygini, Colum. – β) m. folg. de u. Abl., de exsulibus, Cic. Phil. 2, 91.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > memini

  • 18 miniscor

    minīscor (menīscor), scī (Wurzel men, wovon auch memini, mens u.a.), Stammwort v. comminiscor, eminiscor u. reminiscor; dah. miniscitur, archaist. = reminiscitur, Paul. ex Fest. 122, 18.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > miniscor

  • 19 reminiscentia

    reminīscentia, ae, f. (reminiscor), die Rückerinnerung, Übersetzung des griech. ἀνάμνησις, Boëth. Aristot. anal. pr. 2, 21: Plur., Tert. de anim. 23 sq. Arnob. 2, 19.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > reminiscentia

  • 20 reminisco

    reminīsco, ere, Nbf. v. reminiscor, Prisc. 8, 29; getadelt von Auson. epigr. 44, 1 u. 45, 1. p. 208 Schenkl.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > reminisco

См. также в других словарях:

  • реминисценция — (в психологии) (от лат. reminiscentia припоминание) более полное и точное воспроизведение сохраненного в памяти материала по сравнению с первоначально запечатленным (заученным). Термин Р. был предложен сербским ученым В. Урбанчичем в 1907 г. Р.… …   Большая психологическая энциклопедия

  • Реминисценция — (от лат. reminiscor припоминаю) воспроизведение спустя некоторое время после запоминания того, что при непосредственном воспроизведении было недоступно. Этот эффект может наблюдаться при работе с различным вербальным или наглядным материалом, в… …   Психологический словарь

  • reminiscence — In the psychology of learning, an improvement in recall, over that shown on the last trial, of incompletely learned material after an interval without practice. [L. reminiscentiae, from reminiscor, to remember] …   Medical dictionary

  • Tadeáš Salva — (* 22. Oktober 1937 in Lúčky; † 3. Januar 1995 in Bratislava) war ein slowakischer Komponist. Salva hatte von 1953 bis 1958 am Konservatorium von Žilina Unterricht in den Fächern Cello, Akkordeon und Klavier. Er studierte von 1958 bis 1960 an der …   Deutsch Wikipedia

  • CÉSAR — Héritier spirituel et politique de Marius, ambitieux, mais à la mesure de ses capacités et de ses dons éblouissants, César apparut, vers l’année 65, comme un des principaux chefs du parti populaire. Son alliance avec Pompée et Crassus leur permit …   Encyclopédie Universelle

  • ՅԻՇԱՏԱԿԵՄ — (եցի.) NBH 2 0359 Chronological Sequence: Early classical, 13c ն. Որպէս Յիշել. μνάομαι, μιμνήσκω եւն. memini, reminiscor, recordor. *Յիշատակեալ զարտասուսն քո: Ողորմութիւնք քո յիշատակեցան առաջի Աստուծոյ եւ այլն: *Յիշատակելով յիշեա՛ զասացեալն.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • reminiscente — adj. 2 g. Que lembra ou faz lembrar.   ‣ Etimologia: latim reminiscents, entis, particípio presente de reminiscor, sci, lembrar se, recordar se …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • adviser — Adviser, Animaduertere, Aspicere, Considerare, Deliberare, Consultare, Apud se reputare, Circunspectare, Dispicere, Semble que ce soit comme viser à quelque chose, Animum intendere et considerare attentius. Toutesfois aucuns escrivent Aviser,… …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»