Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

rēgā-lĭter

  • 1 regales

    rēgālis, e. adj. [rex], of or belonging to a king, kingly, royal, regal.
    I.
    Lit.
    A.
    Adj.: regalis corporis custodias agere, Naev. ap. Non. p. 323, 1: genus civitatis. Cic. Rep. 2, 23, 41; id. Leg. 3, 7, 15; cf.: res publica, id. Rep. 3, 35, 47:

    nomen,

    id. ib. 2, 30, 53 (shortly afterwards:

    nomen regis): imperium,

    id. ib. 1, 38, 60:

    sceptrum,

    Ov. M. 5, 422:

    domus,

    id. ib. 1, 171:

    praesidium,

    Hor. Ep. 2, 2, 30:

    nomisma,

    id. ib. 2, 1, 234:

    virtus et sapientia,

    Cic. Rep. 2, 12, 24:

    quiddam praestans et regale,

    id. ib. 1, 45, 69; cf.:

    ut sapere, sic divinare regale ducebant,

    id. Div. 1, 40, 89: virgo, a king ' s daughter, Ov. A. A. 1, 697.— Poet.:

    comae,

    i. e. of Lavinia, Verg. A. 7, 75:

    carmen,

    treating of kings, Ov. P. 4, 16, 9:

    scriptum,

    id. Tr. 2, 553:

    situs pyramidum,

    Hor. C. 3, 30, 2: regalia fulmina, quorum vi tangitur vel comitium vel principalia urbis liberae loca, quorum significatio regnum civitati minatur, Caecin. ap. Sen. Q. N. 2, 49, 2.— Comp.:

    regum rex regalior,

    Plaut. Capt. 4, 2, 45. — Sup.:

    munus, quod regalissimum est,

    Jul. Val. Res Gest. Alex. 2, 30. —
    B.
    Subst.: rēgāles, ĭum, m.
    1.
    Those belonging to a royal family, princes of the blood royal, basilikoi:

    regales decem,

    Amm. 16, 12, 26; so Cod. Th. 7, 19; cf. Gramm. ap. Putsch. p. 2205.—
    2.
    REGALIVM ORDO, an unexplained phrase in an inscr. at Formiae, Inscr. Orell. 3884.—
    C.
    Subst.: rēgālĭa, ĭum, the residence of the king, Cassiod. Hist. Eccl. 9, 30; 11, 17.—

    Hence, trop.: animae regalia in capite,

    Cael. Aur. Acut. 1, 8, 56.—
    II.
    Transf., usual with kings, worthy of a king, regal, splendid:

    ornatus,

    Cic. Fin. 2, 21, 69:

    sententia,

    id. Off. 1, 13, 38:

    luxus,

    Verg. A. 1, 637:

    cultus,

    Hor. C. 4, 9, 15:

    divitiae,

    id. Ep. 1, 12, 6:

    impendia,

    Plin. 36, 15, 24, § 110:

    animus,

    Liv. 27, 19 et saep.—Hence, adv.: rēgā-lĭter, royally, regally; in a good sense, splendidly, magnificently:

    sacrificio regaliter Minervae confecto,

    Liv. 42, 51, 2:

    revocatus,

    Amm. 30, 1. 4. — Comp.:

    postea vero regalius initiabatur,

    Jul. Val. Res Gest. Alex. 1, 7.—
    2.
    In a bad sense, despotically, domineeringly:

    precibus minas regaliter addere,

    Ov. M. 2, 397:

    turgidus,

    Amm. 29, 1, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > regales

  • 2 regalia

    rēgālis, e. adj. [rex], of or belonging to a king, kingly, royal, regal.
    I.
    Lit.
    A.
    Adj.: regalis corporis custodias agere, Naev. ap. Non. p. 323, 1: genus civitatis. Cic. Rep. 2, 23, 41; id. Leg. 3, 7, 15; cf.: res publica, id. Rep. 3, 35, 47:

    nomen,

    id. ib. 2, 30, 53 (shortly afterwards:

    nomen regis): imperium,

    id. ib. 1, 38, 60:

    sceptrum,

    Ov. M. 5, 422:

    domus,

    id. ib. 1, 171:

    praesidium,

    Hor. Ep. 2, 2, 30:

    nomisma,

    id. ib. 2, 1, 234:

    virtus et sapientia,

    Cic. Rep. 2, 12, 24:

    quiddam praestans et regale,

    id. ib. 1, 45, 69; cf.:

    ut sapere, sic divinare regale ducebant,

    id. Div. 1, 40, 89: virgo, a king ' s daughter, Ov. A. A. 1, 697.— Poet.:

    comae,

    i. e. of Lavinia, Verg. A. 7, 75:

    carmen,

    treating of kings, Ov. P. 4, 16, 9:

    scriptum,

    id. Tr. 2, 553:

    situs pyramidum,

    Hor. C. 3, 30, 2: regalia fulmina, quorum vi tangitur vel comitium vel principalia urbis liberae loca, quorum significatio regnum civitati minatur, Caecin. ap. Sen. Q. N. 2, 49, 2.— Comp.:

    regum rex regalior,

    Plaut. Capt. 4, 2, 45. — Sup.:

    munus, quod regalissimum est,

    Jul. Val. Res Gest. Alex. 2, 30. —
    B.
    Subst.: rēgāles, ĭum, m.
    1.
    Those belonging to a royal family, princes of the blood royal, basilikoi:

    regales decem,

    Amm. 16, 12, 26; so Cod. Th. 7, 19; cf. Gramm. ap. Putsch. p. 2205.—
    2.
    REGALIVM ORDO, an unexplained phrase in an inscr. at Formiae, Inscr. Orell. 3884.—
    C.
    Subst.: rēgālĭa, ĭum, the residence of the king, Cassiod. Hist. Eccl. 9, 30; 11, 17.—

    Hence, trop.: animae regalia in capite,

    Cael. Aur. Acut. 1, 8, 56.—
    II.
    Transf., usual with kings, worthy of a king, regal, splendid:

    ornatus,

    Cic. Fin. 2, 21, 69:

    sententia,

    id. Off. 1, 13, 38:

    luxus,

    Verg. A. 1, 637:

    cultus,

    Hor. C. 4, 9, 15:

    divitiae,

    id. Ep. 1, 12, 6:

    impendia,

    Plin. 36, 15, 24, § 110:

    animus,

    Liv. 27, 19 et saep.—Hence, adv.: rēgā-lĭter, royally, regally; in a good sense, splendidly, magnificently:

    sacrificio regaliter Minervae confecto,

    Liv. 42, 51, 2:

    revocatus,

    Amm. 30, 1. 4. — Comp.:

    postea vero regalius initiabatur,

    Jul. Val. Res Gest. Alex. 1, 7.—
    2.
    In a bad sense, despotically, domineeringly:

    precibus minas regaliter addere,

    Ov. M. 2, 397:

    turgidus,

    Amm. 29, 1, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > regalia

  • 3 regalis

    rēgālis, e. adj. [rex], of or belonging to a king, kingly, royal, regal.
    I.
    Lit.
    A.
    Adj.: regalis corporis custodias agere, Naev. ap. Non. p. 323, 1: genus civitatis. Cic. Rep. 2, 23, 41; id. Leg. 3, 7, 15; cf.: res publica, id. Rep. 3, 35, 47:

    nomen,

    id. ib. 2, 30, 53 (shortly afterwards:

    nomen regis): imperium,

    id. ib. 1, 38, 60:

    sceptrum,

    Ov. M. 5, 422:

    domus,

    id. ib. 1, 171:

    praesidium,

    Hor. Ep. 2, 2, 30:

    nomisma,

    id. ib. 2, 1, 234:

    virtus et sapientia,

    Cic. Rep. 2, 12, 24:

    quiddam praestans et regale,

    id. ib. 1, 45, 69; cf.:

    ut sapere, sic divinare regale ducebant,

    id. Div. 1, 40, 89: virgo, a king ' s daughter, Ov. A. A. 1, 697.— Poet.:

    comae,

    i. e. of Lavinia, Verg. A. 7, 75:

    carmen,

    treating of kings, Ov. P. 4, 16, 9:

    scriptum,

    id. Tr. 2, 553:

    situs pyramidum,

    Hor. C. 3, 30, 2: regalia fulmina, quorum vi tangitur vel comitium vel principalia urbis liberae loca, quorum significatio regnum civitati minatur, Caecin. ap. Sen. Q. N. 2, 49, 2.— Comp.:

    regum rex regalior,

    Plaut. Capt. 4, 2, 45. — Sup.:

    munus, quod regalissimum est,

    Jul. Val. Res Gest. Alex. 2, 30. —
    B.
    Subst.: rēgāles, ĭum, m.
    1.
    Those belonging to a royal family, princes of the blood royal, basilikoi:

    regales decem,

    Amm. 16, 12, 26; so Cod. Th. 7, 19; cf. Gramm. ap. Putsch. p. 2205.—
    2.
    REGALIVM ORDO, an unexplained phrase in an inscr. at Formiae, Inscr. Orell. 3884.—
    C.
    Subst.: rēgālĭa, ĭum, the residence of the king, Cassiod. Hist. Eccl. 9, 30; 11, 17.—

    Hence, trop.: animae regalia in capite,

    Cael. Aur. Acut. 1, 8, 56.—
    II.
    Transf., usual with kings, worthy of a king, regal, splendid:

    ornatus,

    Cic. Fin. 2, 21, 69:

    sententia,

    id. Off. 1, 13, 38:

    luxus,

    Verg. A. 1, 637:

    cultus,

    Hor. C. 4, 9, 15:

    divitiae,

    id. Ep. 1, 12, 6:

    impendia,

    Plin. 36, 15, 24, § 110:

    animus,

    Liv. 27, 19 et saep.—Hence, adv.: rēgā-lĭter, royally, regally; in a good sense, splendidly, magnificently:

    sacrificio regaliter Minervae confecto,

    Liv. 42, 51, 2:

    revocatus,

    Amm. 30, 1. 4. — Comp.:

    postea vero regalius initiabatur,

    Jul. Val. Res Gest. Alex. 1, 7.—
    2.
    In a bad sense, despotically, domineeringly:

    precibus minas regaliter addere,

    Ov. M. 2, 397:

    turgidus,

    Amm. 29, 1, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > regalis

  • 4 regaliter

    rēgālis, e. adj. [rex], of or belonging to a king, kingly, royal, regal.
    I.
    Lit.
    A.
    Adj.: regalis corporis custodias agere, Naev. ap. Non. p. 323, 1: genus civitatis. Cic. Rep. 2, 23, 41; id. Leg. 3, 7, 15; cf.: res publica, id. Rep. 3, 35, 47:

    nomen,

    id. ib. 2, 30, 53 (shortly afterwards:

    nomen regis): imperium,

    id. ib. 1, 38, 60:

    sceptrum,

    Ov. M. 5, 422:

    domus,

    id. ib. 1, 171:

    praesidium,

    Hor. Ep. 2, 2, 30:

    nomisma,

    id. ib. 2, 1, 234:

    virtus et sapientia,

    Cic. Rep. 2, 12, 24:

    quiddam praestans et regale,

    id. ib. 1, 45, 69; cf.:

    ut sapere, sic divinare regale ducebant,

    id. Div. 1, 40, 89: virgo, a king ' s daughter, Ov. A. A. 1, 697.— Poet.:

    comae,

    i. e. of Lavinia, Verg. A. 7, 75:

    carmen,

    treating of kings, Ov. P. 4, 16, 9:

    scriptum,

    id. Tr. 2, 553:

    situs pyramidum,

    Hor. C. 3, 30, 2: regalia fulmina, quorum vi tangitur vel comitium vel principalia urbis liberae loca, quorum significatio regnum civitati minatur, Caecin. ap. Sen. Q. N. 2, 49, 2.— Comp.:

    regum rex regalior,

    Plaut. Capt. 4, 2, 45. — Sup.:

    munus, quod regalissimum est,

    Jul. Val. Res Gest. Alex. 2, 30. —
    B.
    Subst.: rēgāles, ĭum, m.
    1.
    Those belonging to a royal family, princes of the blood royal, basilikoi:

    regales decem,

    Amm. 16, 12, 26; so Cod. Th. 7, 19; cf. Gramm. ap. Putsch. p. 2205.—
    2.
    REGALIVM ORDO, an unexplained phrase in an inscr. at Formiae, Inscr. Orell. 3884.—
    C.
    Subst.: rēgālĭa, ĭum, the residence of the king, Cassiod. Hist. Eccl. 9, 30; 11, 17.—

    Hence, trop.: animae regalia in capite,

    Cael. Aur. Acut. 1, 8, 56.—
    II.
    Transf., usual with kings, worthy of a king, regal, splendid:

    ornatus,

    Cic. Fin. 2, 21, 69:

    sententia,

    id. Off. 1, 13, 38:

    luxus,

    Verg. A. 1, 637:

    cultus,

    Hor. C. 4, 9, 15:

    divitiae,

    id. Ep. 1, 12, 6:

    impendia,

    Plin. 36, 15, 24, § 110:

    animus,

    Liv. 27, 19 et saep.—Hence, adv.: rēgā-lĭter, royally, regally; in a good sense, splendidly, magnificently:

    sacrificio regaliter Minervae confecto,

    Liv. 42, 51, 2:

    revocatus,

    Amm. 30, 1. 4. — Comp.:

    postea vero regalius initiabatur,

    Jul. Val. Res Gest. Alex. 1, 7.—
    2.
    In a bad sense, despotically, domineeringly:

    precibus minas regaliter addere,

    Ov. M. 2, 397:

    turgidus,

    Amm. 29, 1, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > regaliter

См. также в других словарях:

  • Cape Verdean Creole — Kriolu, Kriol, kriolu kabuverdianu Spoken in Cape Verde, Cape Verdean diaspora Native speakers 926,078[1]  (date missing) …   Wikipedia

  • Creole du Cap-Vert — Créole du Cap Vert Créole du Cap Vert Kriolu, Kriol Parlée au Cap Vert Nombre de locuteurs 926.078 Classification par famille créoles créoles à base lexicale portugaise créole du Cap Vert (Dérivée de la classification SIL) …   Wikipédia en Français

  • Créole Du Cap-Vert — Kriolu, Kriol Parlée au Cap Vert Nombre de locuteurs 926.078 Classification par famille créoles créoles à base lexicale portugaise créole du Cap Vert (Dérivée de la classification SIL) …   Wikipédia en Français

  • Créole cap-verdien — Créole du Cap Vert Créole du Cap Vert Kriolu, Kriol Parlée au Cap Vert Nombre de locuteurs 926.078 Classification par famille créoles créoles à base lexicale portugaise créole du Cap Vert (Dérivée de la classification SIL) …   Wikipédia en Français

  • Créole du Cap-Vert — Kriolu, Kriol Parlée au Cap Vert Nombre de locuteurs 926 078 Classification par famille   pidgins et …   Wikipédia en Français

  • Créole du cap-vert — Kriolu, Kriol Parlée au Cap Vert Nombre de locuteurs 926.078 Classification par famille créoles créoles à base lexicale portugaise créole du Cap Vert (Dérivée de la classification SIL) …   Wikipédia en Français

  • Créoles du Cap-Vert — Créole du Cap Vert Créole du Cap Vert Kriolu, Kriol Parlée au Cap Vert Nombre de locuteurs 926.078 Classification par famille créoles créoles à base lexicale portugaise créole du Cap Vert (Dérivée de la classification SIL) …   Wikipédia en Français

  • Les différents créoles du Cap-Vert — Créole du Cap Vert Créole du Cap Vert Kriolu, Kriol Parlée au Cap Vert Nombre de locuteurs 926.078 Classification par famille créoles créoles à base lexicale portugaise créole du Cap Vert (Dérivée de la classification SIL) …   Wikipédia en Français

  • Preußen [1] — Preußen, 1) ursprünglich seit 1283 Staat des Deutschen Ordens, die Gegenden am südlichen Theil der Ostsee begreifend; wurde in dem Thorner Frieden 1466 in seiner größern westlichen Hälfte (West P.) an das Königreich Polen abgetreten, während die… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • BK117 — BK 117 Rettungshubschrauber vom …   Deutsch Wikipedia

  • EC-145 — BK 117 Rettungshubschrauber vom …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»