-
1 πηγιμαῖος
-
2 πηγάζω
πηγάζω, 1) quellen, aufquellen, zum Quell werden, πηγάζει τὸ διαυγὲς ἐν ὄμμασι, Damochar. 4 ( Plan. 310). – 2) trans., quellen lassen, wie eine Quelle fließen lassen, νᾶμα πηγάζει μέλισσα, Antiph. 29 (IX, 404) u. a. Sp., wie Nonn.; Hesych. erkl. ἀναβλύζω.
-
3 πηγή
πηγή, ἡ, Quell, Quelle, Hom., Hes., Tragg. u. in Prosa überall; τροφῆς, von der Milch, Plat. Menex. 237 c; dah. Alles, woraus Etwas in Menge od. Fülle hervorkommt, ἀργύρου, Aesch. Pers. 236, der auch πυρὸς πηγὴν κλοπαίαν, Prom. 110, πρὸς ἡλίου ναίουσι πηγαῖς, 811 vrbdt; auch νῠν κακῶν ἔοικε πηγὴ πᾶσιν εὑρῆσϑαι φίλοις, Pers. 729; also übh. Ursprung, Ursache; so Plat. τοῠτο πηγὴ καὶ ἀρχὴ κινήσεως, Phaedr. 245 c; πηγὴ πάντων τῶν νοσημάτων, Tim. 85 b; ἡδονῶν, Phil. 62 d; τοῦ φρονεῖν, Legg. VII, 808 d, u. öfter; τῶν καλῶν, Xen. Cyr. 7, 2, 13; τῆς κακοπραγμοσύνης, Pol. 18, 23, 3; τὴν ἀρχὴν ἔχει καὶ πηγὴν τῆς βεβαιώσεως ἐξ αἰσϑήσεως, S. Emp. adv. log. 2, 356. – Bei den Tragg. oft übertr. von den Thränen, παρειὰν νοτίοις ἔτεγξα παγαῖς, Aesch. Prom. 401, κλαυμάτων πηγαὶ κατεσβήκασιν, Ag. 961, wie Soph. Ant. 797 Trach. 849; ἐξ ὀμμάτων πηγαὶ κατεῤῥώγασι, Eur. Alc. 1071. – Auch die Augenwinkel, aus denen die Thränen quellen, Hesych.
-
4 πῑδακῖτις
πῑδακῖτις, ἡ, am Quell wachsend, von der Quelle kommend, Sp.
-
5 πῖδαξ
πῖδαξ, ακος, ἡ, Quell, Quelle; Il. 16, 825; ὀρειᾶν πιδάκων ἐν ῥοαῖς, Eur. Andr. 284; sp. D., wie πίδακα βαιοῦ ῥαγὸς ἔχω, Apollds. 5 (VI, 238); Her. 4, 198, Quellwasser.
-
6 τυκτός
τυκτός, adj. verb. von τεύχω, eigtl. verfertigt, gemacht; Ἄρης heißt τυκτὸν κακόν, ein selbstgemachtes Uebel, das die Menschen sich selbst bereiten, im Ggstz der natürlichen, die mit der menschlichen Natur nothwendig verbunden sind, Il. 5, 831; κρήνη, ein gemachter, künstlich eingefaßter Quell, Od. 17, 206; übh. künstlich, schön, fest gearbeitet; τυκτῇσι βόεσσιν, Il. 12, 105; ἐν τυκτῷ δαπέδῳ, Od. 4, 627. 17, 169; oft bei sp. D., wie Theocr. 22, 210, Nic. Th. 108, Opp. C. 4, 107.
-
7 κρουνός
κρουνός, ὁ, (verwandt mit κρήνη u. mit κρούω), der Spring, Quell, Springbrunnen, wo das Wasser stark u. mit Geräusch hervordringt; καλλίῤῥοος Il. 22, 147; Quelle der Giesbäche, 4, 452; Pind. Ol. 13, 61, der auch κρουνοὺς Ἡφαίστου δεινοτάτους ἀναπέμπει von Feuerströmen des Aetna sagt, P. 1, 25; αἵαατος Eur. Rhes. 790; auch vom Strom der Rede, ϑαῤῥῶν τὸν κρουνὸν ἀφίει Ar. Ran. 1005. – Canal od. Brunnen, Strab. VIII, 343. – Auch der Hahn an einem Gefäße, Sp.
-
8 κρούνισμα
κρούνισμα, τό, das wie aus einem Quell Hervorspringende, Aufsprudelnde; μελισταγές Ep. ad. 259 ( Plan. 12).
-
9 κρήνη
κρήνη, ἡ, dor. κράνα, der Quell, die Quelle; Il. 9, 14; μελάνυδρος 16, 3; καλλιρέεϑρος Od. 10, 107, öfter; Παρνασοῦ κράνα Κασταλία Pind. P. 1, 39; ἀείρυτος Soph. O. C. 471, öfter, wie Eur.; ποταμοὺς καὶ κρήνας ποιεῖ Plat. Phaed. 112 c; im Ggstz von φρέαρ, Spring, Springbrunnen, Thuc. 2, 48; πότιμος Pol. 34, 9, 15 (vgl. κροῦνος). – Die Alten leiten es von κεράννυμι her.
-
10 νασμός
νασμός, ὁ, das Fließen, der Quell; τί δὲ κρηναίων νασμῶν ἔρασαι, Eur. Hipp. 225, vgl. 653; νασμῷ μελαναυγεῖ, Hec. 154; Antp. Sid. 23 (VI, 287).
-
11 θερμός
θερμός, ή, όν, (ϑέρω), warm, von der lauen Wärme des Bades an, λοετρά, Il. 14, 6 Od. 8, 249, λουτρά, Pind. Ol. 12, 21 Soph. Tr. 631 u. in Prosa, bis zur Hitze des siedenden Wassers, Od. 19, 388, und zur Gluth allmälig verkohlendes Holzes, 9, 388; Ggstz ψυχρός, oft bei Plat. u. A.; auch von trockener Fitze, ὦ πέτρας γύαλον ϑερμὸν καὶ παγετῶδες Soph. Phil. 1071; πυρὶ ϑερμῷ Ant. 615; ϑερμὰν ἀελίου ἕδραν Eur. El. 739; πνοὰς ϑερμὰς πνέω Herc. Für. 1092; ἐν τόποις ϑερμοῖς καὶ πνιγώδεσι Plut. Alex. 77. – Von Thränen, Od. 19, 362 Pind. N. 10, 75; δακρύων ῥήξασα ϑερμὰ νάματα, der Thränen heißer Quell, Soph. Tr. 915; Sp. – Vom Blute, ϑερμῷ κοπείσης φοινίῳ προσφάγματι Aesch. Ag. 1251; ϑερμὸν αἷμα Soph. O. C. 628, vgl. Ai. 1390; τὰν ϑερμοτάταν αἱμάδα κηκιομέναν ἑλκέων Phil. 690; ϑερμὸς κρουνὸς αἵματος νέου Eur. Rhes. 790; πολλῶν ἔτι ϑερμὸν αὐτοκρατόρων αἵματι Plut. Fab. 26. – Uebertr., hitzig, leidenschaftlich, verwegen, im tadelnden Sinne, ξυνειςβὰς πλοῖον εὐσεβὴς ἀνὴρ ναύτῃσι ϑερμοῖς Aesch. Spt. 585, ϑερμὴν ἐπὶ ψυχροῖσι καρδίαν ἔχεις Soph. Ant. 88, ὦ πολλὰ δὴ καὶ ϑερμὰ καὶ λόγῳ κακὰ μοχϑήσας Tr. 1035; ϑερμὰ ἀτυχήματα Plut. reip. ger. praec. 2; Ar. vrbdt ὦ ϑερμὸν ἔργον κἀνόσιον καὶ παράνομον, Plut. 415; δρᾷ τι καὶ νεανικὸν καὶ ϑερμόν Amphis bei Ath. X, 448 b; ὦ ϑερμόταται γυναῖκες Ar. Th. 735, vgl. Vesp. 918. Auch in Prosa, ϑερμότερος ἐπιχειρεῖν Antiph. 2 α 7; bes. Sp., ϑερμόν τι διαπράττεσϑαι Sext. Emp. pyrrh. 3, 193; Λυδοὶ ϑερμότεροι φύσει ὄντες Luc. Nigr., öfter; auch wie recens, noch frisch, τὸ ἔγκλημα ἔτι ϑερμὸν ἦν Luc. Peregr. 15; οὐχ ἕωλα κακά, ἀλλὰ ϑερμὰ καὶ πρόσφατα Plut. de curios. 6; ἴχνη Ep. ad. 417 (IX, 371). Von der Liebe, πόϑος ϑερμός τινος ἔχει με Philodem. 2 (V, 115). – Τὸ ϑερμόν, die Hitze, Plat. Crat. 413 c; oft sc. ὕδωρ, warmes Wasser, auch warmes Getränk, u. τὰ ϑερμά, warme Bäder.
-
12 λιβάς
λιβάς, άδος, ἡ (λείβω), das Tröpfelnde, Rinnende, Naß, der Quell, λιβάσιν ὑδρηλαῖς παρϑένου πηγῆς μέτα, Aesch. Pers. 605; vom Flusse, σὰν λιπὼν ἱερὰν λιβάδα, Soph. Phil. 1200; πιδακόεσσα λιβάς, Eur. Andr. 116 u. öfter, wie bei sp. D., λιβάδες κρηναῖαι, Antiphil. 39 (IX, 599). – Von Thränen, δακρύων λιβάδες, Eur. I. T. 1106. S. auch λίψ.
-
13 λιβάδιον
λιβάδιον, τό, ein feuchter Ort, Au, Wiese, VLL. u. Sp. – Als dim. von λιβάς, kleiner Quell, Strab. VIII, 389; πότιμα λιβάδια, Plut. qu. nat. 5; Hdn. Epimer. 77 wird es erkl. μικρὸς σταλαγμός.
-
14 λίψ [2]
λίψ, λιβός, ἡ (λείβω), 1) das Ausgegossene, Quell, Tropfen, Trankopfer, φιλοσπόνδου λιβός, Aesch. Ch. 290, accus. λίβα, fr. 49. 65, wie Ep. ad. 261 (IX, 142); ὀλίγην μέλιτος λίβα, Ap. Rh. 4, 1454; Man. 1, 176. – 2) nach Hesych. auch πέτρα, ἀφ' ἧς ὕδωρ στάζει, also = λισσάς, steiler Felsen. Vgl. αἰγίλιψ.
-
15 νᾱμα
νᾱμα, τό, das Fließende, der Quell, das Naß; Aesch. Prom. 808; Κασταλίας, Soph. Ant. 1117; Δίρκης, Eur. Phoen. 102; ποτάμιον, Cycl. 98; auch πυρός, Med. 1187; von den Thränen, δακρύων ῥήξασα ϑερμὰ νάματα, Soph. Tr. 915; ὄσσων Eur. Herc. Fur. 625; νᾶμα βάκχιον, Ar. Eccl. 14 u. sp. D., wie νᾶμα Βρομίου, Anacr. 44, 11; u. in Prosa, wie Plat. ἄφϑονα κρηνῶν καὶ ποταμῶν νάματα, Critia. 111 d; τὰ ἐκ Διὸς ἰόντα νάματα, Regen, Legg. VIII, 844 b; u. übertr., τὸ λόγων νᾶμα κάλλιστον καὶ ἄριστον πάντων ναμάτων, Tim. 75 e; ἐξ ἀλλοτρίων ποϑὲν ναμάτων διὰ τῆς ἀκοῆς πεπληρῶσϑαι, Phaedr. 235 c; Sp., Luc. Herm. 60; Plut. öfter.
-
16 ἀνά-βλυσις
ἀνά-βλυσις, ἡ, das Aufsprudeln, πηγῶν Arist. do mund. 4, 34, Sprudel, Quell.
-
17 ἐπι-βλυγμός
ἐπι-βλυγμός, ὁ, u. ἐπιβλυσμός, das Hervorsprudeln, der Quell, LXX.
-
18 ὕδωρ
ὕδωρ, τό, gen. ὕδατος, dat. ep. auch ὕδει, Hes. O. 61, wozu Callim. fr. 466 den nom. ὕδος gemacht hat (ὕω), das Wasser, eigtl. Regenwasser, wie Il. 16, 385 u. Pind. οὐρανίων ὑδάτων ὀμβρίων, παίδων Νεφέλας, Ol. 10, 2; u. so auch später, ὗσαι ὕδατι Her. 1, 87; γίγνεται, ἐπιγίγνεται ὕδωρ, 8, 12. 13; τὸ ὕδωρ τὸ γιγνόμενον τῆς νυκ τός, Thuc. 2, 5, vgl. 4, 75; τῶν ἐκ Διὸς ὑδάτων, Plat. Legg. VI, 761 a; τοῖς Διὸς ὕδασι χρώμενος, Critia. 113 e; auch ὑδωρ ἐξ οὐρανοῠ πολὺ ἦν, Xen. An. 4, 2, 2; vgl. Thuc. 2, 77; Arr. An. 3, 3, 6; dah. Ζεύς od. ὁ ϑεὸς ποιεῖ ὑδωρ, macht Wasser, läßt regnen, Ar. Vesp. 261; u. absol. ὕδατα ποιεῖ, es macht Wasser, regnet, Theophr.; ὕδατα ἀστραπαῖα, Gewitterregen, Plut. Symp. 4, 2, 1. – Quell- u. Flußwasser; Καφισίων ὑδάτων, Pind. Ol. 14, 1; Διρκαίων, P. 9, 88, wie Aesch. Spt. 289 u. sonst; – Meerwasser; πλατὺ ὕδωρ, Her. 2, 108; ἁλμ υρόν, Thuc. 4, 26; – ganz allgemein, im Ggstz von γῆ, Aesch. Suppl. 23 u. A.; – τὸ κατὰ χειρὸς ὕδωρ, Waschwasser (= χέρνιψ). zum Waschen der Hände vor der Mahlzeit, Ar. Vesp. 1216, vgl. Av. 464. – Sprichwörtlich ἐν ὕδατι γράφειν, Plat. Phaedr. 276 c; καϑ' ὕδατος γράφειν, Luc. catapl. 21. – In der Vbdg ἐν ὕδατι βρέχεσϑαι, Her. 3, 104, für Schweiß, unser »wie aus dem Wasser gezogen sein«. – Bei den att. Rednern bes. das Wasser der Wasseruhr, wonach dem vor Gericht Sprechenden die Zeit zugemessen wurde; dah. πρὸς τὸ αὐτὸ ὕδωρ εἰπεῖν, in derselben Redezeit vortragen, Dem. 27, 12; πᾶν ὕδωρ ἀναλώσωμεν, Din. 2, 6; τὸ ὕδωρ τοῖς ἄλλοις κατηγόροις παρόλλυμι, 1, 114; ἐν μικρῷ μέρει τοῦ παντὸς ὕδατος, in einem kleinen Theile der ganzen Redezeit, Dem. 29, 9; ἐν τῷ ἐμῷ ὕδατι, in der mir durch die Wasseruhr zugemessenen Zeit, 18, 139; ἐὰν τὸ ὕδωρ ἐγχωρῇ, wenn die Zeit ausreicht, 44, 45; Plat. sagt κατεπείγει γὰρ ὕδωρ ῥέον, Theaet. 172 d, πρὸς ὕδωρ σμικρόν 201 b. – Den plur. ὕδατα hat Hom. nur Od. 13, 109; bei den Folgdn, wie Her. 4, 140, häufiger, von allen großen oder fließenden Gewässern. – [Υ wird von Hom. an in der Hebung des Hexameters in allen Casus häufig lang gebraucht, u. so auch in den abgeleiteten Wörtern, bei den Att. ist es aber wieder kurz.]
-
19 ῥύαξ
-
20 κατασβέννυμι
+ V 0-0-0-2-1=3 Prv 15,18a; 28,2; 4 Mc 16,4to quench [τι] 4 Mc 16,4; to quell, to extinguish, to appease [τι] Prv 15,18a
См. также в других словарях:
Quell — Quell, v. t. [OE. quellen to kill, AS. cwellan, causative of cwelan to die; akin to OHG. quellen to torment, Icel. kvelja. See {Quail} to cower.] 1. To take the life of; to kill. [Obs.] Spenser. [1913 Webster] The ducks cried as [if] men would… … The Collaborative International Dictionary of English
Quell — Quell, v. i. [imp. & p. p. {Quelled}; p. pr. & vb. n. {Quelling}.] [See {Quail} to cower.] [1913 Webster] 1. To die. [Obs.] [1913 Webster] Yet he did quake and quaver, like to quell. Spenser. [1913 Webster] 2. To be subdued or abated; to yield;… … The Collaborative International Dictionary of English
quell — [kwel] v [T] formal [: Old English; Origin: cwellan to kill ] 1.) to end a situation in which people are behaving violently or protesting, especially by using force = ↑put down quell the violence/disturbance/riot etc ▪ Police used live ammunition … Dictionary of contemporary English
quell — quell·able; quell·er; quell; … English syllables
Quell — Quell, n. Murder. [Obs.] Shak. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
quell — [ kwel ] verb transitive FORMAL 1. ) to cause a violent situation to end: Mounted police were called in to quell the riot. 2. ) MAINLY LITERARY to get rid of unpleasant thoughts or feelings, or prevent them from becoming stronger … Usage of the words and phrases in modern English
quell — [v1] defeat, suppress annihilate, conquer, crush, extinguish, hush up*, kill, overcome, overpower, put down, put the lid on*, queer, quench, shut down, silence, sit on, stamp out*, stifle, stop, subdue, subjugate, vanquish; concepts 95,121,234… … New thesaurus
quell — index abate (extinguish), allay, alleviate, arrest (stop), assuage, beat (defeat) … Law dictionary
Quell — Quell,der:1.⇨Quelle(1)–2.⇨Bach(1) … Das Wörterbuch der Synonyme
quell — (v.) O.E. cwellan to kill, murder, execute, from P.Gmc. *kwaljanan (Cf. O.E. cwelan to die, cwalu violent death; O.S. quellian to torture, kill; O.N. kvelja to torment; M.Du. quelen to vex, tease, torment; O.H.G. quellan … Etymology dictionary
quell — *crush, extinguish, suppress, quench, quash Analogous words: *destroy: wreck, *ruin: subdue, subjugate, overcome, vanquish, *conquer Antonyms: foment … New Dictionary of Synonyms