Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

quĭănăm

  • 1 quianam

    quĭănăm, adv. interr. pourquoi donc? --- Enn. An. 130 ; 264 ; Virg. En. 5, 13 ; 10, 6.    - cf. gr. τί γάρ.
    * * *
    quĭănăm, adv. interr. pourquoi donc? --- Enn. An. 130 ; 264 ; Virg. En. 5, 13 ; 10, 6.    - cf. gr. τί γάρ.
    * * *
        Quianam, pen. cor. Interrogatiuum, pro Quare, vel cur. Plaut. Nimis otiosum arbitror hominem esse te. D. quiaNam arbitrare? Pourquoy?

    Dictionarium latinogallicum > quianam

  • 2 quianam

    quĭănam and quĭăne, v. quia.

    Lewis & Short latin dictionary > quianam

  • 3 quianam

    Латинско-русский словарь > quianam

  • 4 quianam

    quia-nam, quia-ne, s. quia.

    lateinisch-deutsches > quianam

  • 5 quianam

    quia-nam, quia-ne, s. quia.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > quianam

  • 6 quianam

    Latin-English dictionary > quianam

  • 7 quianam

    why?

    Latin-English dictionary of medieval > quianam

  • 8 quianam, quiane

       quianam, quiane    see quia.

    Latin-English dictionary > quianam, quiane

  • 9 quiane

    quĭănam and quĭăne, v. quia.

    Lewis & Short latin dictionary > quiane

  • 10 quia

    quĭă, conj. [for quiam, from abl. quī and jam, whereby now; hence], because (usually, like quod, of the determining reason; while quonĭam introduces any casual circumstance).
    I.
    In gen., constr. with indic. in asserting a fact; with subj. in stating an assumed reason, or one entertained by another mind:

    quia fores nostras ausa es accedere, quiaque istas buccas,

    Plaut. Truc. 2, 2, 34:

    urbs, quae quia postrema aedificata est, Neapolis nominatur,

    Cic. Verr. 2, 4, 53, § 119:

    non quia multis debeo,

    id. Planc. 32, 78:

    non quia plus animi victis est, sed, etc.,

    Liv. 10, 41, 12:

    non tam quia pacem volebant Samnites, quam quia nondum parati erant ad bellum,

    id. 8, 19, 3; 7, 30, 13; 33, 27, 6; 39, 41, 2. — With subj.:

    nil satis est, inquit, quia tantum, quantum habeas, sis,

    Hor. S. 1, 1, 62; cf. id. Ep. 1, 1, 30; Just. 17, 3, 10:

    mater irata est, quia non redierim,

    Plaut. Cist. 1, 1, 103; Hor. S. 2, 3, 101; 2, 2, 25; Just. 24, 3, 3:

    carent quia,

    Hor. C. 4, 9, 28.—
    II.
    Esp., with other particles.
    A.
    Quiane, in a question, because? (ante-class. and poet.): Do. Tu nunc me irrides? Le. Quiane te voco, bene ut tibi sit? Plaut. Pers. 5, 2, 69:

    quiane auxilio juvat ante levatos?

    Verg. A. 4, 538. —
    B.
    Quia enim, because forsooth ( poet.): quī tibi nunc istuc in mentem venit? So. Quia enim sero advenimus, Plaut. Am. 2, 2, 34; Ter. Heaut. 1, 2, 14.—
    C.
    Quia nam, and quianam, like the Gr. ti gar, why? wherefore? ( poet.):

    quianam pro quare et cur positum apud antiquos,

    Fest. p. 257 Müll.;

    Naev. and Enn. ap. Fest. l. l.: quianam arbitrare?

    Plaut. Truc. 1, 2, 34: quianam legiones caedimu' ferro? Enn. ap. Serv. Verg. A 10, 6:

    quianam sententia vobis Versa retro?

    Verg. A. 10, 6; 5, 13 al.—
    III.
    Introducing an object-clause, = quod, that (postclass.):

    nescitis quia iniqui non possidebunt?

    Vulg. 1 Cor. 6, 9; id. 4 Reg. 2, 3:

    credo, quia mendacio possunt (animas movere),

    Tert. Anim. 5; id. Idol. 20:

    ignoras, quia, etc.,

    Aug. Serm. 9, 3; Macr. Somn. Scip. 1, 6, 62:

    non advertentes, quia, etc.,

    Cael. Aur. Tard. 1, 5, 71.—Quia very rarely follows the verb, Hor. S. 1, 9, 51.

    Lewis & Short latin dictionary > quia

  • 11 quia

    quia, Coni. (das alte Neutr. Plur. v. qui, eig. in bezug auf welche Dinge), weil, zur Angabe einer bestimmten Ursache od. auch eines Beweggrundes (vgl. quod u. quoniam), häufig in Wechselbeziehung auf die Partikeln ideo, idcirco, propterea etc. im Hauptsatze, partim ideo fortes in decernendo non erunt, quia nihil timebant, partim quia timebant, Cic.: quia mutari natura non potest, idcirco verae amicitiae sempiternae sunt, Cic.: diligi iucundum est propterea, quia tutiorem vitam efficit, Cic.: quia scripseras te proficisci cogitare, eo te haerere censebam, Cic.: ob hoc, quia parum dignitatis in legatione erat, negaverunt pacem, Liv. – in der oratio obliqua beim Acc. u. Infin., Liv. 26, 27, 12. – verb.: a) quiane, in der Frage, etwa weil? quiane iuvat ante levatos? Verg. Aen. 4, 538: quiane te voco, bene ut tibi sit? Plaut. Pers. 851. – b) quianam, altertümlich = cur, in der Frage, weswegen? warum? heu, quianam tanti cinxerunt aethera nimbi? Verg. Aen. 5, 13: ebenso Enn. ann. 127 u. 259. Verg. Aen. 10, 6 u.a. – c) quia enim, weil ja, Plaut. Amph. 666 u.a. (s. Brix Plaut. capt. 881). Ter. heaut. 188. – / quia dem Verbum des Satzes nachgestellt, Hor. sat. 1, 9, 51.

    lateinisch-deutsches > quia

  • 12 quia

    quia, Coni. (das alte Neutr. Plur. v. qui, eig. in bezug auf welche Dinge), weil, zur Angabe einer bestimmten Ursache od. auch eines Beweggrundes (vgl. quod u. quoniam), häufig in Wechselbeziehung auf die Partikeln ideo, idcirco, propterea etc. im Hauptsatze, partim ideo fortes in decernendo non erunt, quia nihil timebant, partim quia timebant, Cic.: quia mutari natura non potest, idcirco verae amicitiae sempiternae sunt, Cic.: diligi iucundum est propterea, quia tutiorem vitam efficit, Cic.: quia scripseras te proficisci cogitare, eo te haerere censebam, Cic.: ob hoc, quia parum dignitatis in legatione erat, negaverunt pacem, Liv. – in der oratio obliqua beim Acc. u. Infin., Liv. 26, 27, 12. – verb.: a) quiane, in der Frage, etwa weil? quiane iuvat ante levatos? Verg. Aen. 4, 538: quiane te voco, bene ut tibi sit? Plaut. Pers. 851. – b) quianam, altertümlich = cur, in der Frage, weswegen? warum? heu, quianam tanti cinxerunt aethera nimbi? Verg. Aen. 5, 13: ebenso Enn. ann. 127 u. 259. Verg. Aen. 10, 6 u.a. – c) quia enim, weil ja, Plaut. Amph. 666 u.a. (s. Brix Plaut. capt. 881). Ter. heaut. 188. – quia dem Verbum des Satzes nachgestellt, Hor. sat. 1, 9, 51.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > quia

  • 13 quia

        quia     conj, because: urbs, quae quia postrema coaedificata est, Neapolis nominatur: turpis est (pax), quia periculosa: non quia plus animi victis est, sed, etc., L.—Poet., after its verb: Urgentur... carent quia vate, H.—With subj. (giving a reason as existing in another mind): reprehendis me, quia defendam: Nil satis est, inquit, quia tantum, quantum habeas, sis, H.—With -ne, interrog., because? (old and poet.): quiane auxilio iuvat ante levatos? V.—With enim, because forsooth (old), T.—With nam (usu. written quianam), wherefore? (poet.): quianam sententia vobis Versa retro? V.
    * * *

    Latin-English dictionary > quia

  • 14 nam

    1.
    adv. действительно, в самом деле, поистине
    n. mehercule ita agamus C — да, действительно, давай так и сделаем
    2. conj.
    1) ибо, так как
    n. de Carthagĭne tacēre melius puto, quam parum dicere Sl — ибо о Карфагене лучше, по-моему, промолчать, чем сказать мало
    duplex est ratio veri reperiendi, n.: aut..., aut... C — имеется два способа открывать истину, а именно: или..., или...
    3) дело в том, что
    n. omnis civitas Helvetia in quattuor pagos divisa est Cs — дело в том, что всё Гельветское государство было разделено на четыре области
    4) ведь, да ведь
    n. profecto memoriā tenetis complures in Capitolio res de caelo esse percussas C — ведь вы, конечно, помните, что многое на Капитолии было повреждено ударом молнии
    5) но, однако или зато
    Picenis cedunt pomis Tiburtia suco, n. facie praestant H — тибуртинские плоды уступают в сочности пиценским, но зато превосходят их внешним видом
    3. в вопросах (тж. постпозитивно и слитно)
    же, но
    n. quid ita? Terа что? (т. е. почему ты спрашиваешь?)
    n. quam ob rem? Plда почему же?
    n., obsĕcro, unde? Pl — но откуда же, скажи на милость?

    Латинско-русский словарь > nam

  • 15 retro

    retrō, Adv. u. Praep. (v. re u. dem Pronominalsuffix ter, wie in citro, ultro etc.), rückwärts, I) Adv.: a) eig.: a) auf die Frage wohin? = rückwärts, hinwärts, zurück, hinter, inhibere navem, Liv.: fugere, Hor.: iter mihi necessarium retro ad Alpes usque incĭdit, Cael. in Cic. ep.: dare lintea, zurückschiffen, Verg.: abire, Mela: pretium (agrorum) retro abiit, Plin. ep.: retro ago, s. retro-ago: retro eo, s. retro-eo. – oft (nach unserer Anschauung) pleonastisch bei den mit re zusammengesetzten Verben, zB. r. redire, Liv.: r. remeare, Mela: r. repetere, Liv. (s. Drak. Liv. 22, 6, 7): r. respicere, Cic.: r. revocare, Liv. – b) auf die Frage wo? = rückwärts, nach hinten, hinten, est mihi in ultimis aedibus conclave retro, Ter.: quid retro atque a tergo fieret, ne laboraret, Cic.: homines duas manticas habere, unam anie se, aliam retro, Porphyr. Hor. sat, 2, 3, 299. – b) übtr.: 1) von der Zeit, rückwärts, zurück, vorher, et deinceps retro usque ad Romulum, Cic.: quodcumque r. est, im Rücken ist, Hor.: retro habeatur ratio, Plin. ep.: attrib., meliores retro (die früheren) principes, Lampr. Alex. Sev. 35, 1: u. so omnes retro principes, Corp. inscr. Lat. 3, 2721 u. 6, 1125: stipendia retro debita, rückständige, Lampr. Pertin. 9, 2. – 2) in anderen Verhältnissen, a) übh. zurück, rückwärts, retro ponere, zurücksetzen, hintansetzen, Cic.: pretium r. abiit, hat abgeschlagen, Plin. ep.: quianam sententia vobis versa retro? warum hat sich euer Entschluß gewandt? Verg. Aen. 10, 6: retro vulgus abhorret ab hac, schaudert zurück, Lucr.: qui, ut ita dicam, retro (rückwärts = verkehrt) vivunt, Sen. ep. 122, 18. – b) dagegen, hinwiederum, umgekehrt, Cic., Quint. u. ICt. – c) zurück, wieder, dare, reddere, Marcell. dig. 46, 3, 67. – II) Praep. m. Acc., hinter, quae retro nos sunt, Chalcid. Tim. 239; vgl. Ludwig in Wölfflins Archiv 8, 296.

    lateinisch-deutsches > retro

  • 16 sententia

    sententĭa, ae, f. [st1]1 [-] façon de penser, sentiment, avis, opinion, jugement.    - manere in sententia, Sall.: persister dans son opinion.    - quot homines, tot sententiae, Ter. Phorm.: autant d'hommes, autant d'avis.    - decedere de sententia, Cic.: changer d'avis.    - eorum sum sententiae qui... Liv.: je pense comme ceux qui...    - in hac sum sententia, ut... Cic. Fam. 4: je suis d'avis que...    - meā quidem sententiā: à mon sens, selon moi.    - de sententiâ alicujus, Cic. Cael. 29: sur la foi de qqn.    - ex animi mei sententia: d'après ce que je pense au fond de mon cœur, en mon âme et conscience (formule de serment). [st1]2 [-] projet, intention, détermination, résolution, vues, volonté, désir, voeu.    - si tueri sententia est... Cic. Off. 3: si l'on veut défendre...    - postquam ipsi sententia stetit... Liv.: quand il fut décidé à...    - sic stat sententia, Ov. M. 1: c'est une résolution arrêtée.    - ex sententia: à souhait (à mon gré, à ton gré...). [st1]3 [-] avis (émis dans une délibération), motion; vote, suffrage, décision, sentence, arrêt.    - consilio, ratione, sententiā, Cic.: par la sagesse, par la raison, par de bons avis.    - in meam sententiam, Cic. Att. 4: conformément à mon avis.    - sententiâ Planci, Cic.: sur la proposition de Plancus.    - sententiam dividere, Sen. Vit. Beat. 3, 2: scinder la motion (diviser la motion en deux parties).    - exquirere sententias, Liv. 8: recueillir les voix.    - sententiam dicere (ferre, dare): exposer son avis, voter.    - pro sententia dixit ut... Tac.: il opina pour que...    - pedibus ire in sententiam alicujus: se ranger à l'avis de qqn.    - sententias in urnam conjicere: jeter les bulletins dans l'urne.    - absolvi omnibus sententiis (paribus sententiis): être acquitté à l'unanimité des suffrages.    - sententiam dicere (ferre), Cic.: porter un arrêt, rendre un jugement.    - senatûs sententia: décision du sénat, sénatus-consulte.    - sententia tristis, Cic. Tac.: sentence fatale, arrêt de mort. [st1]4 [-] sens, signification, le fond (par opposition à la forme, verba)    - cujus praecepti tanta sententia est, Cic.: telle est la portée de ce précepte.    - sententiam legis sequi, Cic.: s'attacher à l'esprit de la loi.    - plures sententias accipi, Auct. Her. 4: avoir plusieurs acceptions.    - verbis Graecis in hanc sententiam eum allocutus est, Tac.: il lui adressa en grec une phrase dont voici le sens.    - earum (litterarum) sententia haec est, Sall.: voici quelle était le fond de cette lettre.    - copia sententiarum atque verborum, Cic. Tusc. 2: la richesse du fond et de la forme.    - apte, sine sententiis dicere, Cic.: parler avec élégance, mais sans idées. [st1]5 [-] pensée (formant un sens), idée exprimée, phrase, période.    - ut sententia currat, Hor. S. 1, 10, 9: pour que la pensée marche rapidement.    - de singulis sententiis breviter disputare, Cic. Phil. 13: commenter brièvement chacune des phrases (d'une lettre).    - clausulae sententiarum, Quint. 9, 3, 45: fins de phrases. [st1]6 [-] pensée saillante, maxime, sentence, trait brillant.    - honestae voluntates, sententiae, actiones, Cic.: beaux sentiments, belles pensées, belles actions.    - creber in reperiendis sententiis, Cic.: riche en grandes pensées.    - testis mearum sententiarum, Hor.: témoin des vérités que j'exprime.    - selectae Epicuri sententiae, Cic.: maximes choisies d'Epicure.    - sensus argutā sententiā effulget, Tac.: l'idée est mise en relief par un trait ingénieux. [st1]7 [-] développement d'une pensée, amplification oratoire.
    * * *
    sententĭa, ae, f. [st1]1 [-] façon de penser, sentiment, avis, opinion, jugement.    - manere in sententia, Sall.: persister dans son opinion.    - quot homines, tot sententiae, Ter. Phorm.: autant d'hommes, autant d'avis.    - decedere de sententia, Cic.: changer d'avis.    - eorum sum sententiae qui... Liv.: je pense comme ceux qui...    - in hac sum sententia, ut... Cic. Fam. 4: je suis d'avis que...    - meā quidem sententiā: à mon sens, selon moi.    - de sententiâ alicujus, Cic. Cael. 29: sur la foi de qqn.    - ex animi mei sententia: d'après ce que je pense au fond de mon cœur, en mon âme et conscience (formule de serment). [st1]2 [-] projet, intention, détermination, résolution, vues, volonté, désir, voeu.    - si tueri sententia est... Cic. Off. 3: si l'on veut défendre...    - postquam ipsi sententia stetit... Liv.: quand il fut décidé à...    - sic stat sententia, Ov. M. 1: c'est une résolution arrêtée.    - ex sententia: à souhait (à mon gré, à ton gré...). [st1]3 [-] avis (émis dans une délibération), motion; vote, suffrage, décision, sentence, arrêt.    - consilio, ratione, sententiā, Cic.: par la sagesse, par la raison, par de bons avis.    - in meam sententiam, Cic. Att. 4: conformément à mon avis.    - sententiâ Planci, Cic.: sur la proposition de Plancus.    - sententiam dividere, Sen. Vit. Beat. 3, 2: scinder la motion (diviser la motion en deux parties).    - exquirere sententias, Liv. 8: recueillir les voix.    - sententiam dicere (ferre, dare): exposer son avis, voter.    - pro sententia dixit ut... Tac.: il opina pour que...    - pedibus ire in sententiam alicujus: se ranger à l'avis de qqn.    - sententias in urnam conjicere: jeter les bulletins dans l'urne.    - absolvi omnibus sententiis (paribus sententiis): être acquitté à l'unanimité des suffrages.    - sententiam dicere (ferre), Cic.: porter un arrêt, rendre un jugement.    - senatûs sententia: décision du sénat, sénatus-consulte.    - sententia tristis, Cic. Tac.: sentence fatale, arrêt de mort. [st1]4 [-] sens, signification, le fond (par opposition à la forme, verba)    - cujus praecepti tanta sententia est, Cic.: telle est la portée de ce précepte.    - sententiam legis sequi, Cic.: s'attacher à l'esprit de la loi.    - plures sententias accipi, Auct. Her. 4: avoir plusieurs acceptions.    - verbis Graecis in hanc sententiam eum allocutus est, Tac.: il lui adressa en grec une phrase dont voici le sens.    - earum (litterarum) sententia haec est, Sall.: voici quelle était le fond de cette lettre.    - copia sententiarum atque verborum, Cic. Tusc. 2: la richesse du fond et de la forme.    - apte, sine sententiis dicere, Cic.: parler avec élégance, mais sans idées. [st1]5 [-] pensée (formant un sens), idée exprimée, phrase, période.    - ut sententia currat, Hor. S. 1, 10, 9: pour que la pensée marche rapidement.    - de singulis sententiis breviter disputare, Cic. Phil. 13: commenter brièvement chacune des phrases (d'une lettre).    - clausulae sententiarum, Quint. 9, 3, 45: fins de phrases. [st1]6 [-] pensée saillante, maxime, sentence, trait brillant.    - honestae voluntates, sententiae, actiones, Cic.: beaux sentiments, belles pensées, belles actions.    - creber in reperiendis sententiis, Cic.: riche en grandes pensées.    - testis mearum sententiarum, Hor.: témoin des vérités que j'exprime.    - selectae Epicuri sententiae, Cic.: maximes choisies d'Epicure.    - sensus argutā sententiā effulget, Tac.: l'idée est mise en relief par un trait ingénieux. [st1]7 [-] développement d'une pensée, amplification oratoire.
    * * *
        Sententia, sententiae. Opinion et advis. Ce que une personne sent en son coeur, Sa fantasie.
    \
        Haec mea sententia. Plaut. C'est mon advis.
    \
        Si honestatem tueri ac retinere sententia est. Cic. Si tu as proposé de, etc.
    \
        Quod ad rem mea sententia maxime pertinet. Cic. Selon ma fantasie et advis, A mon jugement.
    \
        Diuina futuri sententia. Horat. Qui devine les choses futures, et les predit.
    \
        Dubia est sententia nobis. Ouid. Je ne scay, Je suis en doubte.
    \
        Sancta sententia. Lucret. A laquelle il ne fault toucher pour la cuider invalider.
    \
        Nec mea iam mutata loco sententia cedit. Virgil. Ma fantasie et volunté ne change point, Je persiste en mon opinion.
    \
        Animo sententia constat. Virgil. Cela est deliberé et arresté en moymesme.
    \
        Decedere sententia. Tacit. Changer d'opinion.
    \
        Ex sententia alicuius dicere. Cic. Selon l'opinion d'aucun.
    \
        Pensata sententia. Sil. Pensee et examinee.
    \
        Ponere suam sententiam. Quintil. Mettre et coucher par escript son opinion.
    \
        Positus in multis sententiis. Plaut. Celuy de qui les uns parlent bien, les autres parlent mal.
    \
        Rogatus sententiam. Sallust. A qui on a demandé son opinion.
    \
        Scire sententiam alicuius. Terent. Son opinion et advis.
    \
        Sic stat sententia. Ouid. Je l'ay ainsi arresté et deliberé.
    \
        In ea sum sententia. Cic. Je suis de ceste opinion, Mon advis est tel.
    \
        Sic sententia est. Plautus. J'ay ainsi arresté en moymesme et deliberé.
    \
        Quae nunc animo sententia surgit? Virg. Quel advis te vient il en l'esprit?
    \
        Quae te sententia vertit? Virgil. Quelle chose t'a faict changer de propos et volunté?
    \
        - quianam sententia vobis Versa retro? Virg. Pourquoy avez vous changé d'advis et d'opinion?
    \
        Ex sententia nauigare. Cic. A son gré, souhait et vouloir.
    \
        Sententia. Quintil. La sentence du juge, Le jugé, Le dicton, L'arrest.
    \
        Candida sententia. Ouid. Sentence d'absolution.
    \
        Ferre sententiam de re aliqua. Quintil. Donner sa sentence.
    \
        Tristis sententia lata est. Ouid. Il a esté condamné par sentence.
    \
        Omnibus sententiis. Cic. Par l'opinion et deliberation de touts.
    \
        Verborum sententia. Lucret. Le sens et signification ou sentence des mots.
    \
        Sententia. Author ad Heren. Un dicton de bon enseignement, Mot doré, Une belle sentence.
    \
        Reficere sententia stomachum fatigatum. Quintil. Resjouir et resveiller de quelque belle sentence le juge qui desja est fasché de la longueur du plaidoyé.

    Dictionarium latinogallicum > sententia

  • 17 retro

    retrō, Adv. u. Praep. (v. re u. dem Pronominalsuffix ter, wie in citro, ultro etc.), rückwärts, I) Adv.: a) eig.: a) auf die Frage wohin? = rückwärts, hinwärts, zurück, hinter, inhibere navem, Liv.: fugere, Hor.: iter mihi necessarium retro ad Alpes usque incĭdit, Cael. in Cic. ep.: dare lintea, zurückschiffen, Verg.: abire, Mela: pretium (agrorum) retro abiit, Plin. ep.: retro ago, s. retroago: retro eo, s. retroeo. – oft (nach unserer Anschauung) pleonastisch bei den mit re zusammengesetzten Verben, zB. r. redire, Liv.: r. remeare, Mela: r. repetere, Liv. (s. Drak. Liv. 22, 6, 7): r. respicere, Cic.: r. revocare, Liv. – b) auf die Frage wo? = rückwärts, nach hinten, hinten, est mihi in ultimis aedibus conclave retro, Ter.: quid retro atque a tergo fieret, ne laboraret, Cic.: homines duas manticas habere, unam anie se, aliam retro, Porphyr. Hor. sat, 2, 3, 299. – b) übtr.: 1) von der Zeit, rückwärts, zurück, vorher, et deinceps retro usque ad Romulum, Cic.: quodcumque r. est, im Rücken ist, Hor.: retro habeatur ratio, Plin. ep.: attrib., meliores retro (die früheren) principes, Lampr. Alex. Sev. 35, 1: u. so omnes retro principes, Corp. inscr. Lat. 3, 2721 u. 6, 1125: stipendia retro debita, rückständige, Lampr. Pertin. 9, 2. – 2) in anderen Verhältnissen, a) übh. zurück, rückwärts, retro ponere, zurücksetzen, hintansetzen, Cic.: pretium r. abiit, hat abgeschlagen,
    ————
    Plin. ep.: quianam sententia vobis versa retro? warum hat sich euer Entschluß gewandt? Verg. Aen. 10, 6: retro vulgus abhorret ab hac, schaudert zurück, Lucr.: qui, ut ita dicam, retro (rückwärts = verkehrt) vivunt, Sen. ep. 122, 18. – b) dagegen, hinwiederum, umgekehrt, Cic., Quint. u. ICt. – c) zurück, wieder, dare, reddere, Marcell. dig. 46, 3, 67. – II) Praep. m. Acc., hinter, quae retro nos sunt, Chalcid. Tim. 239; vgl. Ludwig in Wölfflins Archiv 8, 296.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > retro

  • 18 nam

    nam, conj. [ acc. sing. fem. of pronom. stem na-; cf.: egô-nê, tu-nê; Lat. ne, nae; masc. num; cf.: tum, tam; quom, quam].
    I.
    To introduce a confirmation or explanation, for (always in prose beginning the sentence; cf.: enim, etenim, and v. infra C.).
    A.
    Introducing an explanation or fuller statement of something already said.
    1.
    In gen.:

    is pagus appellabatur Tigurinus. Nam omnis civitas Helvetia in quattuor pagos divisa est,

    Caes. B. G. 1, 12, 4:

    quibus rebus auditis... suas quoque copias in tres partes distribuerunt. Nam praesidio e regione castrorum relicto... reliquas copias, etc.,

    id. ib. 7, 61, 5: neque solum colent inter se ac diligent, sed etiam verebuntur. Nam maximum ornamentum amicitiae tollit, qui ex eā tollit verecundiam, Cic. [p. 1185] Lael. 22, 82; id. Part. Or. 11, 38; id. Or. 43, 147; cf.:

    pandite atque aperite propere januam hanc Orci, opsecro. Nam equidem haut aliter esse duco,

    Plaut. Bacch. 3, 1, 2. —
    2.
    Esp.
    (α).
    To introduce an explanatory parenthetical clause:

    omni ratione colenda justitia est, tum ipsa per sese (nam aliter justitia non esset), tum, etc.,

    Cic. Off. 2, 12, 42:

    et in insulā quae est in Fibreno —nam hoc, opinor, illi alteri flumini nomen est—sermoni reliquo demus operam sedentes,

    id. Leg. 2, 1, 1:

    tamen is ad id locorum talis vir (nam postea ambitione praeceps datus est), consulatum adpetere non audebat,

    Sall. J. 63, 6; Sen. Ep. 40, 9.—
    (β).
    To resume the course of thought after a parenthetical interruption:

    hic vero simul... atque me mare transisse cognovit (audi, audi, atque attende...), nam simul ac me Dyrrachium attigisse audivit, etc.,

    Cic. Planc. 41, 98:

    duplex inde Hannibali gaudium fuit (neque enim quidquam eorum, quae apud hostes agerentur, eum fallebat): nam et liberam Minucii temeritatem se suo modo capturum, et sollertiae Fabii dimidium virium decessisse,

    Liv. 22, 28, 1.—
    (γ).
    To introduce an example, or several examples, illustrating a general statement, for example, for instance:

    sed vivo Catone minores natu multi uno tempore oratores floruerunt. Nam et A. Albinus... et litteratus et disertus fuit. Nam Q. Metellus... in primis est habitus eloquens,

    Cic. Brut. 21, 81:

    quin etiam easdem causas ut quisque egerit utile erit scire. Nam de domo Ciceronis dixit Calidius, et pro Milone orationem Brutus exercitationis gratiā scripsit,

    Quint. 10, 1, 23; 8, 6, 38; Prop. 3 (4), 1, 23.—
    B.
    Introducing a ground or reason for a fact, command, or principle.
    1.
    In gen.:

    quamobrem, Quirites, celebratote illos dies cum conjugibus ac liberis vestris: nam multi saepe honores dīs immortalibus justi habiti sunt, sed profecto justiores numquam,

    Cic. Cat. 3, 10, 23: vires vitaque corpus meum nunc deserit omne: nam me visus homo pulcher, etc., Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40:

    qui... dilectum habere noluerit. Nam sociorum auxilia aut ita imbecilla sunt, ut non multum nos juvare possint, etc.,

    Cic. Fam. 15, 1, 11.—
    2.
    Esp., introducing the speaker's reason for a particular form of statement, etc.:

    Phoenices alias urbes in orā maritumā condidere... nam de Carthagine silere melius puto quam parum dicere,

    Sall. J. 19, 1; cf.

    Mercuri (nam te docilis magistro Movit Amphion lapides canendo), etc.,

    Hor. C. 3, 11, 1;

    so in a question: una domus erat, idem victus isque communis... nam quid ego de studiis dicam cognoscendi semper aliquid, etc.,

    Cic. Lael. 27, 104:

    nam quid ego de cotidiano sermone querimoniāque populi Romani loquar?

    id. Verr. 2, 1, 49, § 129.—
    3.
    Loosely, introducing the speaker's reason for saying what precedes: nam ego ad Menaechmum nunc eo ( I have said this), for, etc., Plaut. Men. 1, 1, 20; id. Trin. 1, 1, 3 Brix ad loc.—So esp. after a general remark, introducing its illustration in the case in hand, Plaut. Truc. 1, 1, 58 Spengel ad loc.; id. Most. 5, 1, 3; id. Mil. 2, 1, 17.—
    4.
    In a still looser connection, introducing a particular fact or argument in support of what precedes, but, now, certainly:

    L. Sisennae omnis facultas ex historiā ipsius perspici potest, quae cum facile vincat superiores, tum indicat quantum absit a summo... Nam Q. Hortensii admodum adulescentis ingenium simul aspectum et probatum est,

    Cic. Brut. 64, 228; 43, 161; id. Div. 2, 31, 66; 2, 32, 68:

    at prooemium aliquando et narrationem dicit malus homo et argumenta sic, ut nihil sit in his requirendum. Nam et latro pugnabit acriter, virtus tamen erit fortitudo,

    Quint. 2, 20, 10.—
    5.
    Ellipt., in reply to a question or remark, where the answer is implied, and nam introduces the reason for it; for assuredly, certainly:

    nos hunc Heracliensem, multis civitatibus expetitum... de nostrā civitate eiciemus? Nam si quis minorem gloriae fructum putat ex Graecis versibus percipi quam ex Latinis, vehementer errat,

    Cic. Arch. 10, 22 sq.:

    numquid ergo hic Lysimachus, felicitate quādam dentibus leonis elapsus, ob hoc cum ipse regnaret mitior fuit? Nam Telesphorum Rhodium amicum suum... in caveā velut novum animal aliquod... pavit,

    Sen. de Ira. 3, 17, 3; cf.: de eis rebus, inquit Crassus, quibus sciam poteroque. Tum ille:

    nam quod tu non poteris aut nescies, quis nostrum tam impudens est, qui se scire aut posse postulet?

    Cic. de Or. 1, 22, 101.—So with particles of asseveration: mehercule, hercule, edepol, etc.: tamen tibi a me nulla orta est injuria. Aes. Nam hercle etiam hoc restat, i. e. not yet; for that is to come hereafter, Ter. Ad. 2, 1, 36: sume, posce, prome quidvis: te facio cellarium. Er. Nam nisi hercle manticinatus probe ero, fusti pectito, Plaut. Capt. 4, 2, 115:

    dicunt ei fere nullam esse columnam, quae ad perpendiculum esse possit. Nam mehercule, inquit, sic agamus: columnae ad perpendiculum exigantur,

    Cic. Verr. 2, 1, 51, § 133.—
    C.
    The conjunction nam sometimes follows a word of the clause ( poet. and perh. not ante-Aug.; v. Lachm. ad Lucr. p. 246):

    prohibent nam cetera Parcae Scire,

    Verg. A. 3, 379:

    solam nam perfidus ille Te colere,

    id. ib. 4, 421; 10, 585;

    1, 444: olim nam quaerere amabam,

    Hor. S. 2, 3, 20; 41:

    ego nam videor mihi sanus,

    id. ib. 2, 3, 302:

    his nam plebecula plaudit,

    id. Ep. 2, 1, 186.
    II.
    In transitions.
    A.
    Introducing a new subject as of secondary importance; but now, on the other hand:

    nam quod rumores distulerunt malivoli, Multas contamināsse Graecas, dum facit Paucas Latinas: factum hic esse id non negat, Neque se pigere,

    Ter. Heaut. prol. 19:

    nam quod purgas eos, quos ego mihi scripsi invidisse, etc.,

    Cic. Att. 3, 15, 2:

    nam quod negas te dubitare quin magnā in offensā sim apud Pompeium hoc tempore, non video causam cur ita sit,

    id. ib. 9, 2, a, 2; id. Off. 2, 13, 47:

    nam auguralis libros ad commune utriusque nostrum otium serva,

    id. Fam. 3, 11, 4:

    nam Vestae nomen a Graecis est, i. e. though that of Janus, before named, is Latin,

    id. N. D. 2, 27, 67; id. Div. 2, 31, 66; 2, 32, 68; Quint. 1, 11, 7; 10, 1, 9.—
    B.
    Esp., in referring to a consideration too obvious to require discussion, for obviously, for it is certain, etc.:

    postremo hoc in pectus tuum demitte, numquam populum Romanum beneficiis victum esse: nam bello quid valeat, tute scis,

    Sall. J. 102, 11; Liv. 39, 26, 3; Cic. Tusc. 4, 23, 52; Tac. H. 4, 76.
    III.
    In interrogations, emphatically, expressing wonder or emotion in the questioner; cf. Gr. gar.
    A.
    With an interrogative.
    1.
    Beginning a sentence (anteclass. and poet.): perdidisti omnem operam? Ep. Nam quī perdidi? but how? but why? Plaut. Ep. 1, 2, 29:

    nam quem ego adspicio?

    id. Poen. 5, 3, 3: quid ego ago? Tr. Nam quid tu, malum, me rogitas quid agas? id. Most. 2, 1, 21:

    nam quae haec anus est exanimata a fratre quae egressa'st meo?

    Ter. Phorm. 5, 1, 5:

    nam quid ita?

    id. Eun. 5, 2, 58:

    nam quem? alium habui neminem,

    id. ib. 4, 4, 13:

    nam quam ob rem? (= quamnam),

    Plaut. Am. 2, 1, 2:

    nam quā me causā extrusisti ex aedibus?

    id. Aul. 1, 1, 5 et saep.:

    nam quis te, juvenum confidentissime, nostras Jussit adire domos?

    Verg. G. 4, 445 (but cf. Forbig. ad loc. and Kritz ad Sall. J. 19, 2):

    nam quae tam sera moratur Segnities?

    id. A. 2, 373:

    bellua multorum es capitum. Nam quid sequar aut quem?

    Hor. Ep. 1, 1, 76.—
    2.
    Joined as enclitic to an interrogative word:

    quinam homo hic ante aedīs nostras conqueritur?

    Plaut. Aul. 4, 9, 17:

    quidnam id est?

    id. Trin. 5, 2, 45:

    quisnam igitur tuebitur P. Scipionis memoriam mortui?

    Cic. Verr. 2, 4, 36, § 80:

    O di immortales, ubinam gentium sumus?

    id. Cat. 1, 4, 9; id. N. D. 1, 10, 24:

    sed Allobroges diu in incerto habuere quidnam consilii caperent,

    Sall. C. 41, 1.—For quianam, v. quia fin.
    3.
    Separated from the interrogative word:

    quid tibi ex filio nam, obsecro, aegre est?

    Plaut. Bacch. 5, 1, 27:

    quis ea'st nam optuma?

    id. Aul. 2, 1, 17; 3, 2, 3:

    quid cerussa opus nam?

    id. Most. 1, 3, 101:

    quis est nam ludus in undis?

    Verg. E. 9, 39.—
    4.
    With num:

    num tibi nam, amabo, janua est mordax mea?

    Plaut. Truc. 2, 4, 1:

    num quid nam tibi molestum est, gnate mi, si, etc.,

    id. As. 5, 1, 3; cf.:

    comicum est et Terentianum numquidnam, cum exemptis num et nam sufficere ad interrogationem potuisset quid,

    Donat. ad Ter. And. 1, 4, 8:

    num nam haec audivit,

    Ter. Heaut. 3, 2, 6:

    num quid nam de oratore ipso restat,

    Cic. Part. Or. 7, 26.—
    B.
    Without an interrogative word (very rare): scis nam tibi quae praecepi? Plaut. Pers. 3, 1, 51. (For fuller details, v. Hand, Turs. 4, pp. 1-22.)

    Lewis & Short latin dictionary > nam

  • 19 regnator

    regnātor, ōris, m. [regno], a ruler, sovereign ( poet.): deūm regnator, Naev. ap. Fest. s. v. quianam, p. 257, 28 Müll.; Verg. A. 4, 269:

    deorum,

    Plaut. Am. prol. 45; cf.: summi Olympi, Verg. A. 7, 558; 10, 437:

    regnator omnium deus,

    Tac. G. 39:

    corniger Hesperidum fluvius regnator aquarum,

    Verg. A. 8, 77; Col. 10, 200:

    Asiae (Priamus),

    Verg. A. 2, 557 Wagn.: Neptunus regnator marum, Naev. ap. Prisc. p. 770 P.; cf.

    of the same: freti,

    Sen. Hippol. 945:

    lyricae cohortis (Pindarus),

    Stat. S. 4, 7, 5:

    agelli,

    i. e. owner, Mart. 10, 61, 3.—With dat.:

    occiduis regnator montibus Atlas,

    Val. Fl. 2, 621:

    Illyricis regnator aquis,

    i. e. the Danube, Aus. Epigr. 3.— Absol.:

    in Siciliā, ubi rex Agathocles regnator fuit,

    Plaut. Men. 2, 3, 58; Mart. 11, 6, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > regnator

  • 20 WHY

    [ADV]
    QUOD
    CUR
    QUAPROPTER
    QUARE
    QUIANAM
    QUAMOBREM
    QUI
    QUID
    QUIS
    QUIDUM
    QUIANE
    [N]
    RES (REI) (F)
    MERITUM (-I) (N)
    - THAT'S WHY

    English-Latin dictionary > WHY

См. также в других словарях:

  • Neptune (mythology) — Neptune velificans in his triumphal chariot drawn by hippocamps (mid 3rd century AD, Musée archéologique de Sousse) Ancient Roman religion …   Wikipedia

  • car — 1. car [ kar ] conj. • v. 1170; lat. quare « c est pourquoi »; critiqué au XVIIe par les puristes 1 ♦ Conjonction de coordination qui introduit une raison expliquant ce qui précède, qui justifie ce qu on a dit. (REM. Ce mot est plus abstrait et… …   Encyclopédie Universelle

  • pourquoy — Pourquoy? Cur? Quare! Quamobrem? Qui? Quid ita? Mais pourquoy je vous prie? Quamobrem tandem? N y a il autre chose? P. Pourquoy cela? G. Pourtant que tu es triste, Ad nunquid aliud? P. quidum? G. quia tristis es. Pourquoy est ce que, etc. Quid… …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»