-
1 religiōsē
religiōsē adv. with comp. and sup. [religiosus], conscientiously, scrupulously, punctually, exactly, carefully: testimonium dicere: iudicare: promittere, N.— With reverence for the gods, reverentially, piously, religiously: religiosius deos colere, L.: templum religiosissime colere.* * *carefully; reverently; conscientiously -
2 tempore or temperī (temporī)
tempore or temperī (temporī) adv. with comp. temperius (temporius) [abl. of tempus], in time, betimes, seasonably, early: ad cenam venit: ego renovabo commendationem, sed tempore, in due time: Tempore abest, opportunely, O.: apparebant tempore, Ph.: temperius fiat, more punctually: modo surgis eo Temperius caelo, O. -
3 tempus
tempus ōris, n a portion of time, time, period, season, interval: tempus diei, daytime, T.: extremum diei: omni tempore anni: maturius paulo, quam tempus anni postulabat, Cs.: abiit illud tempus: tempus duorum mensum petere, L.: longo post tempore, interval, V.: tempus pacis an belli: matutina tempora, morning hours.—A time, point of time, occasion, opportunity, leisure: neque ut celari posset, tempus spatium ullum dabat, T.: nisi tempus et spatium datum sit: egeo tempore: eo tempore, quo, etc., L.: id temporis, at that time: alienum tempus est mihi tecum expostulandi: edendi, H.: datum ad consultandum, L.: certis temporibus: superioribus temporibus.—Time, duration: tempus est... pars quaedam aeternitatis, etc.: Tempore ruricolae patiens fit taurus aratri, i. e. gradually, O.—The time, fit season, appointed time, right occasion, proper period, opportunity: tempus habes tale, quale nemo habuit umquam: addubitavit, an consurgendi iam triariis tempus esset, L.: moriendi: tempore igitur ipso se ostenderunt, cum, etc., at the nick of time: tempus est, ad id quod instituimus accedere, it is the right time: nunc corpora curare tempus est, L. Tempus abire tibist, H.: suo tempore, at a fitting time.—A time, position, state, condition, times, circumstances: in hoc tempore, under present circumstances: in tali tempore, L.: incidunt saepe tempora, cum ea, etc.: libri de temporibus meis: cedere tempori, to yield to circumstances: secundis Temporibus dubiisque, H.: haud sane temporum homo, Cu.—In the phrase, temporis causā, with regard to circumstances, under momentary influence, out of courtesy, insincerely: temporis causā nobis adsentiri: nec dico temporis causā.—A time, need, emergency, extremity: quid a me cuiusque tempus poscat: neque poëtae tempori meo defuerunt: summo rei p. tempore: pro tempore atque periculo exercitum conparare, S.: O saepe mecum tempus in ultimum Deducte, to the last extremity, H.: temporis gratiā, to meet the emergency, Cu.—In rhythm or metre, time, measure, quantity: qui (trochaeus) temporibus et intervallis est par iambo: Tempora certa modique, H.—Esp., in phrases with praepp.—Ad tempus, at the right time, in time, punctually: ad tempus redire: ad tempus venire, L.—For some time, for the time being, for a while, for the moment: quae (perturbatio animi) plerumque brevis est et ad tempus: dux ad tempus lectus, L.—Ante tempus, before the right time, prematurely, too soon: ante tempus mori: ante tempus domo digressus, S.—Ex tempore, instantaneously, off hand, on the spur of the moment, extempore: versūs fundere ex tempore.—According to circumstances: consilium ex tempore capere: haec melius ex re et ex tempore constitues.—In tempore, at the right time, opportunely, in time: in ipso tempore eccum ipsum, in the nick of time, T.—In tempus, for a time, temporarily: scena in tempus structa, Ta.—Pro tempore, as the time permits, according to circumstances: consilium pro tempore capere, Cs.: te marmoreum pro tempore fecimus, V.* * *I IItime, condition, right time; season, occasion; necessity -
4 hora
1.hōra, ae (archaic gen. sing. horāï, Lucr. 1, 1016.—In abl. plur. HORABVS, Inscr. Orell. 4601), f. [kindred with hôra; Zend yare, year; ayara, day; orig. for Wosara, from Wear, ver], (lit., a definite space of time, fixed by natural laws; hence, as in Greek).I.An hour.A.Lit. (among the Romans, of varying length, according to the time of year, from sunrise to sunset being reckoned as twelve hours; cf.:2.aetas, aevum, tempus, dies): aestiva,
Mart. 12, 1, 4; cf.:viginti milia passuum horis quinque duntaxat aestivis conficienda sunt,
Veg. Mil. 1, 9:horam amplius jam in demoliendo signo moliebantur,
Cic. Verr. 2, 4, 43, § 95:īdem eadem possunt horam durare probantes?
Hor. Ep. 1, 1, 82:ternas epistolas in hora dare,
Cic. Fam. 15, 16, 1:in hora saepe ducentos versus dictabat,
Hor. S. 1, 4, 9:horas tres dicere,
Cic. Att. 4, 2, 4:primum dormiit ad horas tres,
id. ib. 10, 13, 1:quatuor horarum spatio antecedens,
Caes. B. C. 3, 79 fin.:quatuor aut plures aulaea premuntur in horas,
Hor. Ep. 2, 1, 189:non amplius quam septem horas dormiebat,
Suet. Aug. 78:haec (cogitatio) paucis admodum horis magnas etiam causas complectitur,
Quint. 10, 6, 1:paucissimarum horarum consulatus,
Plin. 7, 53, 54, § 181:hora quota est?
what o'clock is it? Hor. S. 2, 6, 44:nuntiare horas,
to tell the time of day, Juv. 10, 216; cf.:cum a puero quaesisset horas,
Plin. 7, 53, 54, § 182; Suet. Dom. 16:si te grata quies et primam somnus in horam Delectat,
Hor. Ep. 1, 17, 6:hora secunda postridie,
Cic. Quint. 6, 25:quartā vix demum exponimur horā,
Hor. S. 1, 5, 23:cum ad te quinta fere hora venissem,
Cic. Pis. 6, 13:ea res acta est, cum hora sexta vix Pompeius perorasset, usque ad horam octavam,
id. Q. Fr. 2, 3, 2:hora fere nona,
id. ib.:hora diei decima fere,
id. Phil. 2, 31, 77:hora fere undecima aut non multo secus,
id. Mil. 10, 29: prima salutantes atque altera continet hora;Exercet raucos tertia causidicos: In quintam varios extendit Roma labores: Sexta quies lassis, septima finis erit, etc.,
Mart. 4, 8:post horam primam noctis.... decem horis nocturnis,
Cic. Rosc. Am. 7, 19:prima noctis,
Suet. Aug. 76:tribus nocturnis,
id. Calig. 50:id quidem in horam diei quintam vel octavam spectare maluerint, i. e.,
towards that part of the heavens where the sun is at the fifth or eighth hour, Plin. 17, 11, 16, § 84; 6, 32, 37, § 202:hic tu fortasse eris diligens, ne quam ego horam de meis legitimis horis remittam,
of the hours allowed to an orator, Cic. Verr. 2, 1, 9, § 25:hora partūs,
the hour of one's birth, natal hour, Suet. Aug. 94:hora natalis,
Hor. C. 2, 17, 19:mortis,
Suet. Dom. 14:cenae,
id. Claud. 8:pugnae,
id. Aug. 16:somni,
id. Dom. 21 et saep.:ad horam venire,
at the hour, punctually, Sen. Q. N. 2, 16:clavum mutare in horas,
every hour, hourly, Hor. S. 2, 7, 10; id. C. 2, 13, 14; id. A. P. 160; Plin. Ep. 3, 17, 3.—Prov.a.In horam vivere, to care only for the passing hour, to live from hand to mouth, Cic. Phil. 5, 9, 25.—b.Omnium horarum homo (amicus, etc.), ready, active, well disposed at all times, Quint. 6, 3, 110 Spald.; Suet. Tib. 42 (for which:B.C. Publicium solitum dicere, P. Mummium cuivis tempori hominem esse,
Cic. de Or. 2, 67, 271).—Transf., in plur.: hōrae, ārum, a horologe, dial, clock:II.cum machinatione quadam moveri aliquid videmus, ut sphaeram, ut horas,
Cic. N. D. 2, 38, 97; Petr. 71; cf.:videt oscitantem judicem, mittentem ad horas,
to look at the clock, Cic. Brut. 54, 200.—Poet., in gen., time, time of year, season:III.tu quamcumque deus tibi fortunaverit horam, Grata sume manu,
Hor. Ep. 1, 11, 22:et mihi forsan, tibi quod negarit, Porriget hora,
id. C. 2, 16, 31:neu fluitem dubiae spe pendulus horae,
id. Ep. 1, 18, 110:qui recte vivendi prorogat horam,
id. ib. 1, 2, 41:extremo veniet mollior hora die,
Prop. 2, 28 (3, 24), 16:numquam te crastina fallet Hora,
Verg. G. 1, 426:sub verni temporis horam,
Hor. A. P. 302;so of spring: genitalis anni,
Plin. 9, 35, 54, § 107:flagrantis atrox hora Caniculae,
Hor. C. 3, 13, 9:(hae latebrae) Incolumem tibi me praestant Septembribus horis,
id. Ep. 1, 16, 16:arbor ipsa omnibus horis pomifera est,
at all seasons, all the year round, Plin. 12, 3, 7, § 15.—Personified: Hōrae, ārum, f., like the Gr. Hôrai, the Hours, daughters of Jupiter and Themis, goddesses that presided over the changes of the seasons and kept watch at the gates of heaven, Ov. M. 2, 26; 118; Val. Fl. 4, 92; Stat. Th. 3, 410; Ov. F. 1, 125; 5, 217; Hyg. Fab. 183.2.Hō̆ra, ae, f. [perh. an old form for hĕra, lady], the wife of Quirinus ( Romulus), who was worshipped as a goddess (called, before her death, Hersilia, Ov. M. 14, 830): Quirine pater, veneror, Horamque Quirini, Enn. ap. Non. 120, 2 (Ann. v. 121 Vahl.):Hora Quirini,
Gell. 13, 22, 2; cf.:pariter cum corpore nomen Mutat Horamque vocat,
Ov. M. 14, 851. -
5 Horae
1.hōra, ae (archaic gen. sing. horāï, Lucr. 1, 1016.—In abl. plur. HORABVS, Inscr. Orell. 4601), f. [kindred with hôra; Zend yare, year; ayara, day; orig. for Wosara, from Wear, ver], (lit., a definite space of time, fixed by natural laws; hence, as in Greek).I.An hour.A.Lit. (among the Romans, of varying length, according to the time of year, from sunrise to sunset being reckoned as twelve hours; cf.:2.aetas, aevum, tempus, dies): aestiva,
Mart. 12, 1, 4; cf.:viginti milia passuum horis quinque duntaxat aestivis conficienda sunt,
Veg. Mil. 1, 9:horam amplius jam in demoliendo signo moliebantur,
Cic. Verr. 2, 4, 43, § 95:īdem eadem possunt horam durare probantes?
Hor. Ep. 1, 1, 82:ternas epistolas in hora dare,
Cic. Fam. 15, 16, 1:in hora saepe ducentos versus dictabat,
Hor. S. 1, 4, 9:horas tres dicere,
Cic. Att. 4, 2, 4:primum dormiit ad horas tres,
id. ib. 10, 13, 1:quatuor horarum spatio antecedens,
Caes. B. C. 3, 79 fin.:quatuor aut plures aulaea premuntur in horas,
Hor. Ep. 2, 1, 189:non amplius quam septem horas dormiebat,
Suet. Aug. 78:haec (cogitatio) paucis admodum horis magnas etiam causas complectitur,
Quint. 10, 6, 1:paucissimarum horarum consulatus,
Plin. 7, 53, 54, § 181:hora quota est?
what o'clock is it? Hor. S. 2, 6, 44:nuntiare horas,
to tell the time of day, Juv. 10, 216; cf.:cum a puero quaesisset horas,
Plin. 7, 53, 54, § 182; Suet. Dom. 16:si te grata quies et primam somnus in horam Delectat,
Hor. Ep. 1, 17, 6:hora secunda postridie,
Cic. Quint. 6, 25:quartā vix demum exponimur horā,
Hor. S. 1, 5, 23:cum ad te quinta fere hora venissem,
Cic. Pis. 6, 13:ea res acta est, cum hora sexta vix Pompeius perorasset, usque ad horam octavam,
id. Q. Fr. 2, 3, 2:hora fere nona,
id. ib.:hora diei decima fere,
id. Phil. 2, 31, 77:hora fere undecima aut non multo secus,
id. Mil. 10, 29: prima salutantes atque altera continet hora;Exercet raucos tertia causidicos: In quintam varios extendit Roma labores: Sexta quies lassis, septima finis erit, etc.,
Mart. 4, 8:post horam primam noctis.... decem horis nocturnis,
Cic. Rosc. Am. 7, 19:prima noctis,
Suet. Aug. 76:tribus nocturnis,
id. Calig. 50:id quidem in horam diei quintam vel octavam spectare maluerint, i. e.,
towards that part of the heavens where the sun is at the fifth or eighth hour, Plin. 17, 11, 16, § 84; 6, 32, 37, § 202:hic tu fortasse eris diligens, ne quam ego horam de meis legitimis horis remittam,
of the hours allowed to an orator, Cic. Verr. 2, 1, 9, § 25:hora partūs,
the hour of one's birth, natal hour, Suet. Aug. 94:hora natalis,
Hor. C. 2, 17, 19:mortis,
Suet. Dom. 14:cenae,
id. Claud. 8:pugnae,
id. Aug. 16:somni,
id. Dom. 21 et saep.:ad horam venire,
at the hour, punctually, Sen. Q. N. 2, 16:clavum mutare in horas,
every hour, hourly, Hor. S. 2, 7, 10; id. C. 2, 13, 14; id. A. P. 160; Plin. Ep. 3, 17, 3.—Prov.a.In horam vivere, to care only for the passing hour, to live from hand to mouth, Cic. Phil. 5, 9, 25.—b.Omnium horarum homo (amicus, etc.), ready, active, well disposed at all times, Quint. 6, 3, 110 Spald.; Suet. Tib. 42 (for which:B.C. Publicium solitum dicere, P. Mummium cuivis tempori hominem esse,
Cic. de Or. 2, 67, 271).—Transf., in plur.: hōrae, ārum, a horologe, dial, clock:II.cum machinatione quadam moveri aliquid videmus, ut sphaeram, ut horas,
Cic. N. D. 2, 38, 97; Petr. 71; cf.:videt oscitantem judicem, mittentem ad horas,
to look at the clock, Cic. Brut. 54, 200.—Poet., in gen., time, time of year, season:III.tu quamcumque deus tibi fortunaverit horam, Grata sume manu,
Hor. Ep. 1, 11, 22:et mihi forsan, tibi quod negarit, Porriget hora,
id. C. 2, 16, 31:neu fluitem dubiae spe pendulus horae,
id. Ep. 1, 18, 110:qui recte vivendi prorogat horam,
id. ib. 1, 2, 41:extremo veniet mollior hora die,
Prop. 2, 28 (3, 24), 16:numquam te crastina fallet Hora,
Verg. G. 1, 426:sub verni temporis horam,
Hor. A. P. 302;so of spring: genitalis anni,
Plin. 9, 35, 54, § 107:flagrantis atrox hora Caniculae,
Hor. C. 3, 13, 9:(hae latebrae) Incolumem tibi me praestant Septembribus horis,
id. Ep. 1, 16, 16:arbor ipsa omnibus horis pomifera est,
at all seasons, all the year round, Plin. 12, 3, 7, § 15.—Personified: Hōrae, ārum, f., like the Gr. Hôrai, the Hours, daughters of Jupiter and Themis, goddesses that presided over the changes of the seasons and kept watch at the gates of heaven, Ov. M. 2, 26; 118; Val. Fl. 4, 92; Stat. Th. 3, 410; Ov. F. 1, 125; 5, 217; Hyg. Fab. 183.2.Hō̆ra, ae, f. [perh. an old form for hĕra, lady], the wife of Quirinus ( Romulus), who was worshipped as a goddess (called, before her death, Hersilia, Ov. M. 14, 830): Quirine pater, veneror, Horamque Quirini, Enn. ap. Non. 120, 2 (Ann. v. 121 Vahl.):Hora Quirini,
Gell. 13, 22, 2; cf.:pariter cum corpore nomen Mutat Horamque vocat,
Ov. M. 14, 851. -
6 horae
1.hōra, ae (archaic gen. sing. horāï, Lucr. 1, 1016.—In abl. plur. HORABVS, Inscr. Orell. 4601), f. [kindred with hôra; Zend yare, year; ayara, day; orig. for Wosara, from Wear, ver], (lit., a definite space of time, fixed by natural laws; hence, as in Greek).I.An hour.A.Lit. (among the Romans, of varying length, according to the time of year, from sunrise to sunset being reckoned as twelve hours; cf.:2.aetas, aevum, tempus, dies): aestiva,
Mart. 12, 1, 4; cf.:viginti milia passuum horis quinque duntaxat aestivis conficienda sunt,
Veg. Mil. 1, 9:horam amplius jam in demoliendo signo moliebantur,
Cic. Verr. 2, 4, 43, § 95:īdem eadem possunt horam durare probantes?
Hor. Ep. 1, 1, 82:ternas epistolas in hora dare,
Cic. Fam. 15, 16, 1:in hora saepe ducentos versus dictabat,
Hor. S. 1, 4, 9:horas tres dicere,
Cic. Att. 4, 2, 4:primum dormiit ad horas tres,
id. ib. 10, 13, 1:quatuor horarum spatio antecedens,
Caes. B. C. 3, 79 fin.:quatuor aut plures aulaea premuntur in horas,
Hor. Ep. 2, 1, 189:non amplius quam septem horas dormiebat,
Suet. Aug. 78:haec (cogitatio) paucis admodum horis magnas etiam causas complectitur,
Quint. 10, 6, 1:paucissimarum horarum consulatus,
Plin. 7, 53, 54, § 181:hora quota est?
what o'clock is it? Hor. S. 2, 6, 44:nuntiare horas,
to tell the time of day, Juv. 10, 216; cf.:cum a puero quaesisset horas,
Plin. 7, 53, 54, § 182; Suet. Dom. 16:si te grata quies et primam somnus in horam Delectat,
Hor. Ep. 1, 17, 6:hora secunda postridie,
Cic. Quint. 6, 25:quartā vix demum exponimur horā,
Hor. S. 1, 5, 23:cum ad te quinta fere hora venissem,
Cic. Pis. 6, 13:ea res acta est, cum hora sexta vix Pompeius perorasset, usque ad horam octavam,
id. Q. Fr. 2, 3, 2:hora fere nona,
id. ib.:hora diei decima fere,
id. Phil. 2, 31, 77:hora fere undecima aut non multo secus,
id. Mil. 10, 29: prima salutantes atque altera continet hora;Exercet raucos tertia causidicos: In quintam varios extendit Roma labores: Sexta quies lassis, septima finis erit, etc.,
Mart. 4, 8:post horam primam noctis.... decem horis nocturnis,
Cic. Rosc. Am. 7, 19:prima noctis,
Suet. Aug. 76:tribus nocturnis,
id. Calig. 50:id quidem in horam diei quintam vel octavam spectare maluerint, i. e.,
towards that part of the heavens where the sun is at the fifth or eighth hour, Plin. 17, 11, 16, § 84; 6, 32, 37, § 202:hic tu fortasse eris diligens, ne quam ego horam de meis legitimis horis remittam,
of the hours allowed to an orator, Cic. Verr. 2, 1, 9, § 25:hora partūs,
the hour of one's birth, natal hour, Suet. Aug. 94:hora natalis,
Hor. C. 2, 17, 19:mortis,
Suet. Dom. 14:cenae,
id. Claud. 8:pugnae,
id. Aug. 16:somni,
id. Dom. 21 et saep.:ad horam venire,
at the hour, punctually, Sen. Q. N. 2, 16:clavum mutare in horas,
every hour, hourly, Hor. S. 2, 7, 10; id. C. 2, 13, 14; id. A. P. 160; Plin. Ep. 3, 17, 3.—Prov.a.In horam vivere, to care only for the passing hour, to live from hand to mouth, Cic. Phil. 5, 9, 25.—b.Omnium horarum homo (amicus, etc.), ready, active, well disposed at all times, Quint. 6, 3, 110 Spald.; Suet. Tib. 42 (for which:B.C. Publicium solitum dicere, P. Mummium cuivis tempori hominem esse,
Cic. de Or. 2, 67, 271).—Transf., in plur.: hōrae, ārum, a horologe, dial, clock:II.cum machinatione quadam moveri aliquid videmus, ut sphaeram, ut horas,
Cic. N. D. 2, 38, 97; Petr. 71; cf.:videt oscitantem judicem, mittentem ad horas,
to look at the clock, Cic. Brut. 54, 200.—Poet., in gen., time, time of year, season:III.tu quamcumque deus tibi fortunaverit horam, Grata sume manu,
Hor. Ep. 1, 11, 22:et mihi forsan, tibi quod negarit, Porriget hora,
id. C. 2, 16, 31:neu fluitem dubiae spe pendulus horae,
id. Ep. 1, 18, 110:qui recte vivendi prorogat horam,
id. ib. 1, 2, 41:extremo veniet mollior hora die,
Prop. 2, 28 (3, 24), 16:numquam te crastina fallet Hora,
Verg. G. 1, 426:sub verni temporis horam,
Hor. A. P. 302;so of spring: genitalis anni,
Plin. 9, 35, 54, § 107:flagrantis atrox hora Caniculae,
Hor. C. 3, 13, 9:(hae latebrae) Incolumem tibi me praestant Septembribus horis,
id. Ep. 1, 16, 16:arbor ipsa omnibus horis pomifera est,
at all seasons, all the year round, Plin. 12, 3, 7, § 15.—Personified: Hōrae, ārum, f., like the Gr. Hôrai, the Hours, daughters of Jupiter and Themis, goddesses that presided over the changes of the seasons and kept watch at the gates of heaven, Ov. M. 2, 26; 118; Val. Fl. 4, 92; Stat. Th. 3, 410; Ov. F. 1, 125; 5, 217; Hyg. Fab. 183.2.Hō̆ra, ae, f. [perh. an old form for hĕra, lady], the wife of Quirinus ( Romulus), who was worshipped as a goddess (called, before her death, Hersilia, Ov. M. 14, 830): Quirine pater, veneror, Horamque Quirini, Enn. ap. Non. 120, 2 (Ann. v. 121 Vahl.):Hora Quirini,
Gell. 13, 22, 2; cf.:pariter cum corpore nomen Mutat Horamque vocat,
Ov. M. 14, 851. -
7 religiosus
rĕlĭgĭōsus (in the poets also rellig-), a, um, adj. [religio], reverencing or fearing God ( the gods), pious, devout, religious:b. II.qui omnia quae ad cultum deorum pertinerent, diligenter retractarent et tamquam relegerent, sunt dicti religiosi ex relegendo, etc.,
Cic. N. D. 2, 28, 72 (cf. religio init.):religiosi dicuntur, qui faciendarum praetermittendarumque rerum divinarum secundum morem civitatis delectum habent, nec se superstitionibus implicant,
Fest. p. 289, 15 Müll.:naturā sancti et religiosi,
Cic. Rosc. Com. 15, 44:asotos ita non religiosos ut edant de patellā,
id. Fin. 2, 7, 22:si magis religiosa fuerit,
Plaut. As. 4, 1, 37:nostri majores, religiosissimi mortales,
Sall. C. 12, 3:mortuis religiosa jura tribuere,
religious rites, Cic. Lael. 4, 13:mores justi, integri, religiosi,
id. de Or. 2, 43, 184: amicitiae religiosā quādam necessitudine imbutae, quint. 1, 2, 20: hominem occidere religiosissimum erat, was a thing exceedingly pious or pleasing to the gods, Plin. 30, 1, 4, § 13; cf.:aliqui nomine quoque consalutare religiosius putant, etc.,
id. 28, 2, 5, § 23:Judaei, viri religiosi,
Vulg. Act. 2, 5.—Transf. (acc. to religio, II.).A.Subject., religiously considerate, careful, anxious, scrupulous:b.civitas religiosa, in principiis maxime novorum bellorum... ne quid praetermitteretur, quod aliquando factum esset. ludos Jovi donumque vovere consulem jussit,
Liv. 31, 9:per hos quoque dies abstinent terrenis operibus religiosiores agricolae,
Col. 11, 2, 98; 11, 3, 62:quem campi fructum quia religiosum erat consumere,
was a matter of religious scruple, Liv. 2, 5; 3, 22; 5, 52; 6, 27; cf.:religiosum est, quod jurati legibus judicarunt,
Cic. Inv. 1, 30, 48.—Overscrupulous, over-anxious, superstitious (rare and only ante-class.): religentem esse oportet, religiosum nefas, Poët. ap. Gell. 4, 9, 1:2.ecquis incultior, religiosior, desertior? Cato ap. Fest. s. v. repulsior, p. 236: ut stultae et miserae sumus Religiosae,
Ter. Heaut. 4, 1, 37.—In gen., scrupulous, strict, precise, accurate, conscientious:B.religiosus est non modo deorum sanctitatem magni aestimans, sed etiam officiosus adversus homines,
Fest. p. 278 Müll.:quod et in re misericordem se praebuerit et in testimoniis religiosum,
Cic. Caecin. 10, 26:testis religiosissimus,
id. Vatin. 1, 1:natio minime in testimoniis dicendis religiosa,
id. Fl. 10, 23:judex,
Quint. 4, 1, 9:quem rerum Romanarum auctorem laudare possum religiosissimum,
Cic. Brut. 11, 44:ad Atticorum aures teretes et religiosas qui se accommodant,
id. Or. 9, 27:ephorus vero non est religiosissimae fidei,
Sen. Q. N. 7, 16, 2:religiosissimis verbis jurare,
Petr. 21. —Of the objects of religious veneration (temples, statues, utensils, etc.), holy, sacred:2.templum sane sanctum et religiosum,
Cic. Verr. 2, 4, 43, § 94; cf. id. Imp. Pomp. 22, 65:signum sacrum ac religiosum,
id. Verr. 2, 4, 57, § 127;and so with sacer,
id. Leg. 3, 13, 31:dies,
Suet. Tib. 61:ex Aesculapi religiosissimo fano,
Cic. Verr. 2, 4, 43, § 93:Ceres antiquissima, religiosissima,
id. ib. 2, 4, 49, § 109; cf.:religiosissimum simulacrum Jovis Imperatoris,
id. ib. 2, 4, 57, §128: altaria,
id. Planc. 35, 68:deorum limina,
Verg. A. 2, 365:loca,
Cic. Rab. Perd. 2, 7:sacra religiosissima,
Vell. 2, 45, 1; Suet. Aug. 7:vestes,
id. Tib. 36; id. Oth. 12:simulacra,
Sedul. 1, 227:divini juris sunt veluti res sacrae et religiosae... (sunt res) religiosae quae diis manibus relictae sunt,
Gai. Inst. 2, 3 sq. —Esp.: dies religiosus, a day upon which it was unlucky to undertake any thing important, a day of evil omen, e. g. the dies Alliensis, the dies atri, etc., Cic. Att. 9, 5, 2; Lucil. ap. Non. 379, 19; Liv. 6, 1; 26, 17; 37, 33; Suet. Tib. 61; id. Claud. 14 al.; cf. Gell. 4, 9, 4; and Fest. s. h. v. p. 231.—3.Solum religiosum, land consecrated by the burial of the dead, Gai. Inst. 2, 6 sq.—Hence, adv.: rē̆lĭgĭōsē.1.Piously, religiously:2.religiosius deos colere,
Liv. 10, 7; cf.:templum religiosissime colere,
Cic. Inv. 2, 1, 1:natalem religiosius celebrare,
Plin. Ep. 3, 7, 8.—Considerately, scrupulously, punctually, exactly, conscientiously:testimonium dicere,
Cic. Cael. 22, 55; cf. Plin. Pan. 65, 2:commendare,
Cic. Fam. 13, 17 fin.:nihil religiose administrabat,
Col. 3, 10, 7; cf. id. 8, 5, 11:quicquid rogabatur, religiose promittebat,
considerately, cautiously, Nep. Att. 15:religiosius rem rusticam colere,
Col. 11, 2, 95:poëticen religiosissime veneror,
Plin. Ep. 3, 15, 2. -
8 relligiosus
rĕlĭgĭōsus (in the poets also rellig-), a, um, adj. [religio], reverencing or fearing God ( the gods), pious, devout, religious:b. II.qui omnia quae ad cultum deorum pertinerent, diligenter retractarent et tamquam relegerent, sunt dicti religiosi ex relegendo, etc.,
Cic. N. D. 2, 28, 72 (cf. religio init.):religiosi dicuntur, qui faciendarum praetermittendarumque rerum divinarum secundum morem civitatis delectum habent, nec se superstitionibus implicant,
Fest. p. 289, 15 Müll.:naturā sancti et religiosi,
Cic. Rosc. Com. 15, 44:asotos ita non religiosos ut edant de patellā,
id. Fin. 2, 7, 22:si magis religiosa fuerit,
Plaut. As. 4, 1, 37:nostri majores, religiosissimi mortales,
Sall. C. 12, 3:mortuis religiosa jura tribuere,
religious rites, Cic. Lael. 4, 13:mores justi, integri, religiosi,
id. de Or. 2, 43, 184: amicitiae religiosā quādam necessitudine imbutae, quint. 1, 2, 20: hominem occidere religiosissimum erat, was a thing exceedingly pious or pleasing to the gods, Plin. 30, 1, 4, § 13; cf.:aliqui nomine quoque consalutare religiosius putant, etc.,
id. 28, 2, 5, § 23:Judaei, viri religiosi,
Vulg. Act. 2, 5.—Transf. (acc. to religio, II.).A.Subject., religiously considerate, careful, anxious, scrupulous:b.civitas religiosa, in principiis maxime novorum bellorum... ne quid praetermitteretur, quod aliquando factum esset. ludos Jovi donumque vovere consulem jussit,
Liv. 31, 9:per hos quoque dies abstinent terrenis operibus religiosiores agricolae,
Col. 11, 2, 98; 11, 3, 62:quem campi fructum quia religiosum erat consumere,
was a matter of religious scruple, Liv. 2, 5; 3, 22; 5, 52; 6, 27; cf.:religiosum est, quod jurati legibus judicarunt,
Cic. Inv. 1, 30, 48.—Overscrupulous, over-anxious, superstitious (rare and only ante-class.): religentem esse oportet, religiosum nefas, Poët. ap. Gell. 4, 9, 1:2.ecquis incultior, religiosior, desertior? Cato ap. Fest. s. v. repulsior, p. 236: ut stultae et miserae sumus Religiosae,
Ter. Heaut. 4, 1, 37.—In gen., scrupulous, strict, precise, accurate, conscientious:B.religiosus est non modo deorum sanctitatem magni aestimans, sed etiam officiosus adversus homines,
Fest. p. 278 Müll.:quod et in re misericordem se praebuerit et in testimoniis religiosum,
Cic. Caecin. 10, 26:testis religiosissimus,
id. Vatin. 1, 1:natio minime in testimoniis dicendis religiosa,
id. Fl. 10, 23:judex,
Quint. 4, 1, 9:quem rerum Romanarum auctorem laudare possum religiosissimum,
Cic. Brut. 11, 44:ad Atticorum aures teretes et religiosas qui se accommodant,
id. Or. 9, 27:ephorus vero non est religiosissimae fidei,
Sen. Q. N. 7, 16, 2:religiosissimis verbis jurare,
Petr. 21. —Of the objects of religious veneration (temples, statues, utensils, etc.), holy, sacred:2.templum sane sanctum et religiosum,
Cic. Verr. 2, 4, 43, § 94; cf. id. Imp. Pomp. 22, 65:signum sacrum ac religiosum,
id. Verr. 2, 4, 57, § 127;and so with sacer,
id. Leg. 3, 13, 31:dies,
Suet. Tib. 61:ex Aesculapi religiosissimo fano,
Cic. Verr. 2, 4, 43, § 93:Ceres antiquissima, religiosissima,
id. ib. 2, 4, 49, § 109; cf.:religiosissimum simulacrum Jovis Imperatoris,
id. ib. 2, 4, 57, §128: altaria,
id. Planc. 35, 68:deorum limina,
Verg. A. 2, 365:loca,
Cic. Rab. Perd. 2, 7:sacra religiosissima,
Vell. 2, 45, 1; Suet. Aug. 7:vestes,
id. Tib. 36; id. Oth. 12:simulacra,
Sedul. 1, 227:divini juris sunt veluti res sacrae et religiosae... (sunt res) religiosae quae diis manibus relictae sunt,
Gai. Inst. 2, 3 sq. —Esp.: dies religiosus, a day upon which it was unlucky to undertake any thing important, a day of evil omen, e. g. the dies Alliensis, the dies atri, etc., Cic. Att. 9, 5, 2; Lucil. ap. Non. 379, 19; Liv. 6, 1; 26, 17; 37, 33; Suet. Tib. 61; id. Claud. 14 al.; cf. Gell. 4, 9, 4; and Fest. s. h. v. p. 231.—3.Solum religiosum, land consecrated by the burial of the dead, Gai. Inst. 2, 6 sq.—Hence, adv.: rē̆lĭgĭōsē.1.Piously, religiously:2.religiosius deos colere,
Liv. 10, 7; cf.:templum religiosissime colere,
Cic. Inv. 2, 1, 1:natalem religiosius celebrare,
Plin. Ep. 3, 7, 8.—Considerately, scrupulously, punctually, exactly, conscientiously:testimonium dicere,
Cic. Cael. 22, 55; cf. Plin. Pan. 65, 2:commendare,
Cic. Fam. 13, 17 fin.:nihil religiose administrabat,
Col. 3, 10, 7; cf. id. 8, 5, 11:quicquid rogabatur, religiose promittebat,
considerately, cautiously, Nep. Att. 15:religiosius rem rusticam colere,
Col. 11, 2, 95:poëticen religiosissime veneror,
Plin. Ep. 3, 15, 2.
См. также в других словарях:
Punctually — Punc tu*al*ly, adv. In a punctual manner; promptly; exactly. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
punctually — punctual punc‧tu‧al [ˈpʌŋktʆuəl] adjective arriving, happening, or being done at exactly the time that was arranged: • She s always very punctual for her appointments. punctually adverb : • The court session started punctually at 9:00 am. * * *… … Financial and business terms
punctually — adverb a) In a punctual manner; on time. To understand that he is not punctually right, nor those from whom he differs absolutely wrong. b) precisely; exactly; minutely … Wiktionary
punctually — adv. Punctually is used with these verbs: ↑arrive … Collocations dictionary
punctually — punctual ► ADJECTIVE ▪ happening or keeping to the appointed time. DERIVATIVES punctuality noun punctually adverb. ORIGIN Latin punctualis, from punctum a point … English terms dictionary
punctually adv — I ve dyed my hair green and stuck a pin through my nose, said Tom punctually … English expressions
punctually — adverb see punctual … New Collegiate Dictionary
punctually — See punctuality. * * * … Universalium
punctually — adv. fastidiously, exactingly, strictly, meticulously … English contemporary dictionary
punctually — punc·tu·al·ly … English syllables
punctually — See: punctual … English dictionary