Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

pullus

  • 1 pullus

        pullus ī, m    [3 PV-], a young animal, foal, young, offspring: ranae, H.: columbini: gallinacei, L.: ciconiae, Iu.: ex ovis pulli orti, chicks.—A young fowl, chicken: mea pullis in parte catini, H.: caveā liberati pulli, the sacred fowls: Appellat pater pullum, male parvus Si cui filius est, chick, H.: milvinus, young kite (of a grasping person).
    * * *
    I
    pulla, pullum ADJ
    blackish, dark colored, of undyed wool as worn in morning
    II
    chicken, young hen

    Latin-English dictionary > pullus

  • 2 pullus

        pullus adj.    [2 PAL-], dark-colored, blackish-gray, dusky, blackish: ne maculis infuscet vellera pullis, V.: capilli, O.: myrtus, dusky, H.: praetor cum tunicā pullā, i. e. dressed like a common workman: toga, mourning cloak: pullo amictu, L.—As subst n., dark-gray stuff: obstrusa carbasa pullo, i. e. with a dark border, O.: nere stamina pulla, i. e. woful threads (of fate), O.
    * * *
    I
    pulla, pullum ADJ
    blackish, dark colored, of undyed wool as worn in morning
    II
    chicken, young hen

    Latin-English dictionary > pullus

  • 3 pullus

    1.
    pullus, i, m. [root pu-, to beget; cf. puer; Gr. pôlos; Engl. foal].
    I.
    A young animal, young, a foal (cf. fetus):

    asininus,

    Varr. R. R. 2, 8, 2:

    equinus,

    Col. 6, 29, 1:

    onagrorum,

    Plin. 8, 44, 69, § 171:

    glirium,

    Varr. R. R. 3, 15:

    ranae,

    Hor. S. 2, 3, 314:

    columbini,

    Cic. Fam. 9, 18:

    gallinacei,

    Liv. 32, 1; Col. 8, 5, 7:

    pavonini,

    Varr. R. R. 3, 9:

    anserum,

    id. ib. 3, 10:

    ciconiae,

    Juv. 14, 74:

    ex ovis pulli orti,

    chicks, Cic. N. D. 2, 48, 124:

    asinam, et pullum filium,

    Vulg. Zach. 9, 9.—
    B.
    In partic., a young fowl, a chicken, Hor. S. 1, 3, 92; 2, 2, 121; id. Ep. 2, 2, 163; Sen. Q. N. 4, 6, 2; cf.:

    pulli implumes,

    Hor. Epod. 1, 19.—So of the sacred chickens, used in divination:

    cum cavea liberati pulli non pascerentur,

    Cic. N. D. 2, 3, 8.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of persons.
    1.
    As a term of endearment, dove, chick, darling:

    meus pullus passer, mea columba,

    Plaut. Cas. 1, 50:

    strabonem Appellat paetum paeter, et pullum, male parvus Si cui filius est,

    Hor. S. 1, 3, 45; Suet. Calig. 13 fin.; M. Aur. ap. Front. Ep. ad Anton. 1, 1 Mai.—
    2.
    Pullus milvinus, qs. young kite, of an avaricious person, Cic. Q. Fr. 1, 2, 2, § 6.—
    B.
    Of plants, a sprout, young twig, Cato, R. R. 51; 133; Pall. 4, 9.
    2.
    pullus, a, um, adj. dim. [for purulus, from purus], pure: veste pullā candidi, Varr. ap. Non. 368, 28.
    3.
    pullus, a, um, adj. [kindr. with pellos].
    I.
    Dark-colored, blackish-gray, dusky, blackish:

    lepus superiore parte pulla, ventre albo,

    Varr. R. R. 3, 12, 5:

    nigra terra, quam pullam vocant,

    Col. 1, praef. §

    24: color lanae pullus atque fuscus,

    id. 7, 2, 4:

    ne maculis infuscet vellera pullis,

    Verg. G. 3, 389:

    hostia,

    Tib. 1, 2, 62:

    capilli,

    Ov. Am. 2, 4, 41:

    myrtus,

    dusky, dark-green, Hor. C, 1, 25, 18; cf.

    ficus,

    id. Epod. 16, 46.—ESD. freq.: pulla vestis, a dark-gray garment (of dark-gray or undyed wool, the dress of mourners and of the lower orders), of mourners, Varr. ap. Non. 549, 33;

    also called toga pulla, not worn at funeral repasts,

    Cic. Vatin. 12, 30; 13, 31.—Hence, subst.: pullum, i, n., a dark - gray garment, Ov. M. 11, 48:

    pullo amictus,

    Liv. 45, 7; Flor. 4, 2, 45.— Plur.:

    pulla decent niveas (puellas),

    Ov. A. A. 3, 189.—
    II.
    Transf.
    a.
    In allusion to the clothing of the poor:

    pulla paupertas,

    Calp. Ecl. 7, 26;

    80: ipse praetor cum tunicā pullā sedere solebat,

    Cic. Verr. 2, 4, 24, § 54.—

    Prov.: non possum togam praetextam sperare, cum exordium pullum videam,

    i. e. a bad beginning cannot make a good ending, Quint. 5, 10, 71.—
    b.
    Of language:

    pullus sermo,

    the vulgar speech, Varr. L. L. 9, 26, 33.—
    c.
    (From mourning attire.) Sad, sorrowful, mournful ( poet.):

    si mihi lanificae ducunt non pulla sorores stamina,

    Mart. 6, 58, 7:

    nere stamina pulla,

    Ov. Ib. 246.

    Lewis & Short latin dictionary > pullus

  • 4 pullus

    I.
    dark-clorored, blackish / sad, gloomy / a dark garment.
    II.
    young animal / chicken, chick.

    Latin-English dictionary of medieval > pullus

  • 5 pullum

    1.
    pullus, i, m. [root pu-, to beget; cf. puer; Gr. pôlos; Engl. foal].
    I.
    A young animal, young, a foal (cf. fetus):

    asininus,

    Varr. R. R. 2, 8, 2:

    equinus,

    Col. 6, 29, 1:

    onagrorum,

    Plin. 8, 44, 69, § 171:

    glirium,

    Varr. R. R. 3, 15:

    ranae,

    Hor. S. 2, 3, 314:

    columbini,

    Cic. Fam. 9, 18:

    gallinacei,

    Liv. 32, 1; Col. 8, 5, 7:

    pavonini,

    Varr. R. R. 3, 9:

    anserum,

    id. ib. 3, 10:

    ciconiae,

    Juv. 14, 74:

    ex ovis pulli orti,

    chicks, Cic. N. D. 2, 48, 124:

    asinam, et pullum filium,

    Vulg. Zach. 9, 9.—
    B.
    In partic., a young fowl, a chicken, Hor. S. 1, 3, 92; 2, 2, 121; id. Ep. 2, 2, 163; Sen. Q. N. 4, 6, 2; cf.:

    pulli implumes,

    Hor. Epod. 1, 19.—So of the sacred chickens, used in divination:

    cum cavea liberati pulli non pascerentur,

    Cic. N. D. 2, 3, 8.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of persons.
    1.
    As a term of endearment, dove, chick, darling:

    meus pullus passer, mea columba,

    Plaut. Cas. 1, 50:

    strabonem Appellat paetum paeter, et pullum, male parvus Si cui filius est,

    Hor. S. 1, 3, 45; Suet. Calig. 13 fin.; M. Aur. ap. Front. Ep. ad Anton. 1, 1 Mai.—
    2.
    Pullus milvinus, qs. young kite, of an avaricious person, Cic. Q. Fr. 1, 2, 2, § 6.—
    B.
    Of plants, a sprout, young twig, Cato, R. R. 51; 133; Pall. 4, 9.
    2.
    pullus, a, um, adj. dim. [for purulus, from purus], pure: veste pullā candidi, Varr. ap. Non. 368, 28.
    3.
    pullus, a, um, adj. [kindr. with pellos].
    I.
    Dark-colored, blackish-gray, dusky, blackish:

    lepus superiore parte pulla, ventre albo,

    Varr. R. R. 3, 12, 5:

    nigra terra, quam pullam vocant,

    Col. 1, praef. §

    24: color lanae pullus atque fuscus,

    id. 7, 2, 4:

    ne maculis infuscet vellera pullis,

    Verg. G. 3, 389:

    hostia,

    Tib. 1, 2, 62:

    capilli,

    Ov. Am. 2, 4, 41:

    myrtus,

    dusky, dark-green, Hor. C, 1, 25, 18; cf.

    ficus,

    id. Epod. 16, 46.—ESD. freq.: pulla vestis, a dark-gray garment (of dark-gray or undyed wool, the dress of mourners and of the lower orders), of mourners, Varr. ap. Non. 549, 33;

    also called toga pulla, not worn at funeral repasts,

    Cic. Vatin. 12, 30; 13, 31.—Hence, subst.: pullum, i, n., a dark - gray garment, Ov. M. 11, 48:

    pullo amictus,

    Liv. 45, 7; Flor. 4, 2, 45.— Plur.:

    pulla decent niveas (puellas),

    Ov. A. A. 3, 189.—
    II.
    Transf.
    a.
    In allusion to the clothing of the poor:

    pulla paupertas,

    Calp. Ecl. 7, 26;

    80: ipse praetor cum tunicā pullā sedere solebat,

    Cic. Verr. 2, 4, 24, § 54.—

    Prov.: non possum togam praetextam sperare, cum exordium pullum videam,

    i. e. a bad beginning cannot make a good ending, Quint. 5, 10, 71.—
    b.
    Of language:

    pullus sermo,

    the vulgar speech, Varr. L. L. 9, 26, 33.—
    c.
    (From mourning attire.) Sad, sorrowful, mournful ( poet.):

    si mihi lanificae ducunt non pulla sorores stamina,

    Mart. 6, 58, 7:

    nere stamina pulla,

    Ov. Ib. 246.

    Lewis & Short latin dictionary > pullum

  • 6 mīluīnus (mīlvī-)

        mīluīnus (mīlvī-) adj.    [miluus], resembling a kite, rapacious: pullus.

    Latin-English dictionary > mīluīnus (mīlvī-)

  • 7 pullārius

        pullārius ī, m    [1 pullus], the feeder of the sacred fowls, chicken-keeper, chicken-ward, C., L.
    * * *

    Latin-English dictionary > pullārius

  • 8 pullātus

        pullātus adj.    [2 pullus], clothed in black, in mourning: proceres, Iu.
    * * *
    pullata, pullatum ADJ

    Latin-English dictionary > pullātus

  • 9 pullulō

        pullulō āvī, ātus, āre    [1 pullus], to put forth, sprout, shoot, come forth: ab radice, V.: tot pollulat atra colubris, swarms with, V.—Fig.: pullulare incipiebat luxuria, to spread, N.
    * * *
    pullulare, pullulavi, pullulatus V
    sprout, send forth new growth; spring forth

    Latin-English dictionary > pullulō

  • 10 columbinaceus

    columbinacea, columbinaceum ADJ
    of/pertaining to pigeons/doves, dove/pigeon-

    Latin-English dictionary > columbinaceus

  • 11 adulterinus

    ădultĕrīnus, a, um, adj. [adulter].
    I.
    Adulterous:

    liberi adulterino sanguinen nati,

    Plin. 7, 2, 2, § 14; and of animals, not full-blooded:

    pullus adulterinus et degener,

    id. 10, 3, 3, § 10.—But oftener,
    II.
    That has assumed the nature of something foreign (cf. the etym. of adulter), not genuine, false, counterfeit, impure:

    symbolum,

    a false seal, Plaut. Bacch. 2, 3. 32; cf. Paul. ex Fest. p 28 Müll.: adulterina signa dicuntur alienis anulis facta;

    and Cic.: testamentum signis adulterinis obsignare, Clu. 14: nummus,

    id. Off. 3, 23:

    semina,

    Varr. R. R. 1, 40:

    claves,

    Sall. J. 12.

    Lewis & Short latin dictionary > adulterinus

  • 12 altus

    1.
    altus, a, um, participle from alo., lit., grown or become great, great (altus ab alendo dictus, Paul. ex Fest. p. 7 Müll.; cf. the Germ. gross with the Engl. grow), a polar word meaning both high and deep.
    A.
    Seen from below upwards, high.
    I.
    Lit.: IN ALTOD MARID PVCNANDOD, etc., Columna Duilii; so, maria alta, Liv. Andron. ap. Macr. S. 6, 5, 10; id. ib. ap. Prisc. p. 725 P.: aequor, Pac. ap. Varr. L. L. 7, § 23 Müll.: parietes, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44:

    sub ramis arboris altae,

    Lucr. 2, 30:

    acervus,

    id. 3, 198 al.:

    columellam tribus cubitis ne altiorem,

    Cic. Leg. 2, 26, 66:

    altior illis Ipsa dea est colloque tenus supereminet omnes,

    taller, Ov. M. 3, 181:

    altis de montibus,

    Verg. E. 1, 83:

    umbras Altorum nemorum,

    Ov. M. 1, 591 al. —With the acc. of measure:

    clausi lateribus pedem altis,

    a foot high, Sall. H. Fragm. 4, 39 Gerl.; cf. Lind. C. Gr. I. p. 215.—With gen.:

    triglyphi alti unius et dimidiati moduli, lati in fronte unius moduli,

    Vitr. 4, 3:

    majorem turrim altam cubitorum CXX.,

    id. 10, 5:

    alta novem pedum,

    Col. 8, 14, 1:

    singula latera pedum lata tricenum, alta quinquagenum,

    Plin. 36, 13, 19, § 4.—
    II.
    Trop., high, lofty, elevated, great, magnanimous, high-minded, noble, august, etc.:

    altissimus dignitatis gradus,

    Cic. Phil. 1, 6, 14; so id. Clu. 55; id. Dom. 37.—Of mind or thought:

    te natura excelsum quendam videlicet et altum et humana despicientem genuit,

    Cic. Tusc. 2, 4, 11:

    homo sapiens et altā mente praeditus,

    highminded, id. Mil. 8:

    qui altiore animo sunt,

    id. Fin. 5, 20, 57 al. —So of gods, or persons elevated in birth, rank, etc.;

    also of things personified: rex aetheris altus Juppiter,

    Verg. A. 12, 140:

    Apollo,

    id. ib. 10, 875:

    Caesar,

    Hor. C. 3, 4, 37:

    Aeneas, i. e. deā natus,

    id. S. 2, 5, 62:

    Roma,

    Ov. Tr. 1, 3, 33:

    Carthago,

    Prop. 2, 1, 23 al. —Of the voice, high, shrill, loud, clear:

    Conclamate iterum altiore voce,

    Cat. 42, 18:

    haec fatus altā voce,

    Sen. Troad. 196:

    altissimus sonus,

    Quint. 11, 3, 23 (cf.:

    vox magna,

    Ov. Tr. 4, 9, 24; Juv. 4, 32).— Subst.: altum, i, n., a height:

    sic est hic ordo (senatorius) quasi propositus atque editus in altum,

    on high, Cic. Verr. 2, 3, 41, § 98:

    aedificia in altum edita,

    Tac. H. 3, 71:

    quidquid in altum Fortuna tulit, ruitura levat,

    Sen. Agam. 100.—Esp.
    (α).
    (Sc. caelum.) The height of heaven, high heaven, the heavens:

    ex alto volavit avis,

    Enn. Ann. 1, 108:

    haec ait, et Maiā genitum demisit ab alto,

    Verg. A. 1, 297.—Still more freq.,
    (β).
    (Sc. mare.) The high sea, the deep, the sea: rapit ex alto navīs velivolas, Enn. ap. Serv. ad Verg. A. 1, 224:

    ubi sumus provecti in altum, capiunt praedones navem illam, ubi vectus fui,

    Plaut. Mil. 2, 1, 39; so id. Men. 1, 2, 2; id. Rud. prol. 66; 2, 3, 64:

    terris jactatus et alto,

    Verg. A. 1, 3:

    in altum Vela dabant,

    id. ib. 1, 34:

    collectae ex alto nubes,

    id. G. 1, 324:

    urget ab alto Notus,

    id. ib. 1, 443 al.:

    alto mersā classe,

    Sil. 6, 665:

    ab illā parte urbis navibus aditus ex alto est,

    Cic. Verr. 2, 5, 32:

    in alto jactari,

    id. Inv. 2, 31, 95:

    naves nisi in alto constitui non poterant,

    Caes. B. G. 4, 24:

    naves in altum provectae,

    id. ib. 4, 28: scapha in altum navigat, Sall. Fragm.—So in the plur.:

    alta petens,

    Verg. A. 7, 362.— Trop.:

    quam magis te in altum capessis, tam aestus te in portum refert,

    Plaut. As. 1, 3, 6:

    imbecillitas... in altum provehitur imprudens,

    Cic. Tusc. 4, 18, 42:

    te quasi quidam aestus ingenii tui in altum abstraxit,

    id. de Or. 3, 36, 145.—
    B.
    Seen from above downwards, deep, profound.
    I.
    Lit. (hence sometimes opp. summus): Acherusia templa alta Orci, salvete, Enn. ap. Varr. L. L. 7, 2, 81; Cic. Tusc. 1, 21, 48:

    quom ex alto puteo sursum ad summum escenderis,

    Plaut. Mil. 4, 4, 14:

    altissimae radices,

    Cic. Phil. 4, 5:

    altae stirpes,

    id. Tusc. 3, 6, 13:

    altissima flumina,

    Caes. B. C. 3, 77:

    altior aqua,

    id. ib. 1, 25:

    alta theatri Fundamenta,

    Verg. A. 1, 427:

    gurgite in alto,

    in the deep whirlpool, id. E. 6, 76:

    altum vulnus,

    id. A. 10, 857; Petr. 136; Sen. Troad. 48:

    altum totā metitur cuspide pectus,

    Sil. 4, 292; so id. 6, 580 al.:

    unde altior esset Casus,

    Juv. 10, 106.—With the abl. of measure:

    faciemus (scrobes) tribus pedibus altas,

    Pall. Jan. 10, 3.—
    II.
    Trop. (more freq. in and after the Aug. per.), deep, profound:

    somno quibus est opus alto,

    Hor. S. 2, 1, 8; so Liv. 7, 35:

    sopor,

    Verg. A. 8, 27:

    quies,

    id. ib. 6, 522:

    silentium,

    id. ib. 10, 63; Quint. 10, 3, 22:

    altissima tranquillitas,

    Plin. Ep. 2, 1:

    altissima eruditio,

    id. ib. 4, 30:

    altiores artes,

    Quint. 8, 3, 2.— Subst.: altum, i, n., the depth, i. e. what is deep or far removed:

    ex alto dissimulare,

    Ov. Am. 2, 4, 16:

    non ex alto venire nequitiam, sed summo, quod aiunt, animo inhaerere,

    Sen. Ira, 1, 16 med. al.—Hence, ex alto repetere, or petere, in discourse, to bring from far; as P. a., farfetched:

    quae de nostris officiis scripserim, quoniam ex alto repetita sunt,

    Cic. Fam. 3, 5:

    quid causas petis ex alto?

    Verg. A. 8, 395 (cf.:

    alte repetere in the same sense,

    Cic. Sest. 13; id. Rep. 4, 4, and v. al. infra).—
    C.
    Poet., in reference to a distant (past) time: cur vetera tam ex alto appetissis discidia, Agamemno? Att. ap. Non. 237, 22 (altum: vetus, antiquum, Non.); cf. Verg. G. 4, 285.—With the access. idea of venerable (cf. antiquus), ancient, old:

    genus alto a sanguine Teucri,

    Verg. A. 6, 500:

    Thebanā de matre nothum Sarpedonis alti,

    id. ib. 9, 697;

    genus Clauso referebat ab alto,

    Ov. F. 4, 305:

    altā gente satus,

    Val. Fl. 3, 202:

    altis inclitum titulis genus,

    Sen. Herc. Fur. 338.— Adv.: altē, and very rarely altum, high, deep (v. supra, altus, P. a. init.).
    A.
    High, on high, high up, from on high, from above (v. altus, P. a., A.).
    I.
    Lit.:

    alte ex tuto prospectum aucupo,

    Att. Trag. Rel. p. 188 Rib.:

    colomen alte geminis aptum cornibus,

    id. ib. p. 221:

    alte jubatos angues,

    Naev. ib. p. 9:

    jubar erigere alte,

    Lucr. 4, 404:

    roseā sol alte lampade lucens,

    id. 5, 610:

    in vineā ficos subradito alte, ne eas vitis scandat,

    Cato, R. R. 50:

    cruentum alte extollens pugionem,

    Cic. Phil. 2, 12, 28: non animadvertis cetarios escendere in malum alte, ut perspiciant pisces? Varr. ap. Non. 49, 15:

    (aër) tollit se ac rectis ita faucibus eicit alte,

    Lucr. 6, 689:

    dextram Entellus alte extulit,

    Verg. A. 5, 443:

    alte suras vincire cothurno,

    high up, id. ib. 1, 337:

    puer alte cinctus,

    Hor. S. 2, 8, 10, and Sen. Ep. 92:

    unda alte subjectat arenam,

    Verg. G. 3, 240:

    Nihil tam alte natura constituit, quo virtus non possit eniti,

    Curt. 7, 11, 10: alte maesti in terram cecidimus, from on high, Varr. ap. Non. 79, 16:

    eo calcem cribro succretam indito alte digitos duo,

    to the height of two fingers, Cato, R. R. 18, 7; so Col. R. R. 5, 6, 6.— Comp.:

    quae sunt humiliora neque se tollere a terrā altius possunt,

    Cic. Tusc. 5, 13, 37:

    tollam altius tectum,

    id. Har. Resp. 15, 33:

    altius praecincti,

    Hor. S. 1, 5, 5:

    pullus in arvis altius ingreditur,

    Verg. G. 3, 75:

    caput altius effert,

    id. ib. 3, 553:

    altius atque cadant imbres,

    id. E. 6, 38 ubi v. Forb.:

    altius aliquid tenere,

    Sen. Q. N. 1, 5.— Sup.: [p. 96] cum altissime volāsset (aquila), Suet. Aug. 94.—
    II.
    Trop.:

    alte natus,

    Albin. 1, 379 (cf.: altus Aeneas, supra, P. a., A. II.):

    alte enim cadere non potest,

    Cic. Or. 28, 98:

    video te alte spectare,

    id. Tusc. 1, 34, 82; id. Rep. 6, 23, 25.— Comp.:

    altius se efferre,

    Cic. Rep. 6, 23, 25; 3, 3, 4:

    altius irae surgunt ductori,

    Verg. A. 10, 813:

    altius aliquid agitare,

    Cels. 1 prooem.:

    attollitur vox altius,

    Quint. 11, 3, 65:

    verbis altius atque altius insurgentibus,

    id. 8, 4, 27.— Sup.:

    Ille dies virtutem Catonis altissime illuminavit,

    Vell. 2, 35:

    ingenium altissime adsurgit,

    Plin. Ep. 8, 4.—
    B.
    Deep, deeply (v. altus, P. a. B.).
    I.
    Lit.:

    ablaqueato ficus non alte,

    Cato, R. R. 36:

    ferrum haud alte in corpus descendere,

    Liv. 1, 41:

    alte vulnus adactum,

    Verg. A. 10, 850; Ov. M. 6, 266; Curt. 4, 6, 18; Cels. 5, 26, 30:

    timidum caput abdidit alte,

    Verg. G. 3, 422:

    alte consternunt terram frondes,

    deeply strew, id. A. 4, 443:

    ut petivit Suspirium alte!

    Plaut. Cist. 1, 1, 58 (cf.:

    ingentem gemitum dat pectore ab imo,

    Verg. A. 1, 485):

    inter cupam pertundito alte digitos primorīs tres,

    Cato, R. R. 21, 2:

    minimum alte pedem,

    Col. de Arb. 30.— Comp.:

    ne radices altius agant,

    Col. 5, 6, 8:

    terra altius effossa,

    Quint. 10, 3, 2:

    cum sulcus altius esset impressus,

    Cic. Div. 2, 23, 50:

    frigidus imber Altius ad vivum persedit, Verg G. 3, 441: tracti altius gemitus,

    Sen. Ira, 3, 4, 2.— Sup.:

    (latronibus gladium) altissime demergo,

    App. M. 2, 32.—
    II.
    Trop., deeply, profoundly, far, from afar:

    privatus ut altum Dormiret,

    Juv. 1, 16:

    alte terminus haerens,

    Lucr. 1, 77:

    longo et alte petito prooemio respondere,

    Cic. Clu. 21, 58:

    ratio alte petita,

    Quint. 11, 1, 62:

    alte et a capite repetis, quod quaerimus,

    Cic. Leg. 1, 6, 18; id. Rep. 4, 4, 4; id. Sest. 13, 31.— Comp.:

    qui altius perspiciebant,

    had a deeper insight, Cic. Verr. 1, 7, 19:

    quae principia sint, repetendum altius videtur,

    must be sought out more deeply, id. Off. 1, 16:

    altius repetitae causae,

    Quint. 11, 1, 62:

    de quo si paulo altius ordiri ac repetere memoriam religionis videbor,

    Cic. Verr. 4, 105:

    Hisce tibi in rebus latest alteque videndum,

    Lucr. 6, 647:

    altius supprimere iram,

    Curt. 6, 7, 35:

    altius aliquem percellere,

    Tac. A. 4, 54:

    altius metuere,

    id. ib. 4, 41:

    altius animis maerere,

    id. ib. 2, 82:

    cum verbum aliquod altius transfertur,

    Cic. Or. 25, 82:

    Altius omnem Expediam primā repetens ab origine famam,

    Verg. G. 4, 285;

    so,

    Tac. H. 4, 12:

    altius aliquid persequi,

    Plin. 2, 23, 31, § 35:

    hinc altius cura serpit,

    id. 4, 11, 13, § 87.— Sup.:

    qui vir et quantus esset, altissime inspexi,

    Plin. Ep. 5, 15, 5.
    2.
    altus, ūs, m. [alo], a nourishing, support:

    terrae altu,

    Macr. S. 1, 20 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > altus

  • 13 asininus

    ăsĭnīnus, a, um, adj. [asinus], of or produced by an ass:

    stercus,

    Varr. R. R. 1, 38, 2:

    pullus,

    ass's foal, a young ass, id. ib. 2, 8:

    pilus,

    Plin. 8, 21, 30, § 72, where Jan reads asini:

    pruna asinina cognominata a vilitate,

    id. 15, 13, 12, § 41.

    Lewis & Short latin dictionary > asininus

  • 14 cohortalis

    cŏhortālis ( cort-), e, adj. [cohors].
    I.
    Pertaining to a cattle or poultry-yard (freq. in Col.;

    elsewhere very rare): aves,

    Col. 1, prooem. § 27; 6, 27, 4;

    8, 1, 3: gallina,

    id. 8, 2, 1:

    pullus,

    Cels. 2, 18:

    officina,

    Col. 8, 3, 8:

    ratio,

    id. 8, 2, 6.—
    II.
    Pertaining to an imperial body - guard (late Lat.):

    officium, Cod. Th. 12, 58, 13: condicio,

    ib. 16, 62, 3 al.

    Lewis & Short latin dictionary > cohortalis

  • 15 columbinaceus

    cŏlumbīnācĕus, a, um, adj. [columbinus], pertaining to a dove:

    pullus,

    a young dove, Cael. Aur. Acut. 2, 18, 111.

    Lewis & Short latin dictionary > columbinaceus

  • 16 conchicla

    conchī̆cla, ae, f. dim. [contr. from conchicula, from conchis], the boiled bean, Apic. 5, 4; cf. Petr. 66, 7.—Hence, con-chī̆clātus, a, um, adj., prepared with beans:

    pullus,

    Apic. 5, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > conchicla

  • 17 conchiclatus

    conchī̆cla, ae, f. dim. [contr. from conchicula, from conchis], the boiled bean, Apic. 5, 4; cf. Petr. 66, 7.—Hence, con-chī̆clātus, a, um, adj., prepared with beans:

    pullus,

    Apic. 5, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > conchiclatus

  • 18 cortalis

    cŏhortālis ( cort-), e, adj. [cohors].
    I.
    Pertaining to a cattle or poultry-yard (freq. in Col.;

    elsewhere very rare): aves,

    Col. 1, prooem. § 27; 6, 27, 4;

    8, 1, 3: gallina,

    id. 8, 2, 1:

    pullus,

    Cels. 2, 18:

    officina,

    Col. 8, 3, 8:

    ratio,

    id. 8, 2, 6.—
    II.
    Pertaining to an imperial body - guard (late Lat.):

    officium, Cod. Th. 12, 58, 13: condicio,

    ib. 16, 62, 3 al.

    Lewis & Short latin dictionary > cortalis

  • 19 equinus

    ĕquīnus, a, um, adj. [equus], of or belonging to horses:

    pecus,

    Varr. R. R. 2, 7, 7; cf.

    genus,

    Col. 6, 27, 1:

    lac,

    Varr. R. R. 2, 11, 1:

    stercus,

    id. ib. 1, 38, 3 al.:

    cervix,

    Hor. A. P. 1:

    cauda,

    id. Ep. 2, 1, 45:

    ubera,

    id. Epod. 8, 8:

    pedes,

    Plin. 4, 13, 27, § 95: seta, * Cic. Tusc. 5, 21, 62:

    emptio (i. e. equorum),

    Varr. R. R. 2, 7, 6:

    pullus,

    Vulg. Sir. 23, 30.

    Lewis & Short latin dictionary > equinus

  • 20 fetus

    1.
    fētus ( foet-), a, um, adj. [Part., from ‡ FEO, whence also: fecundus, femina, fenus, felix], that is or was filled with young (syn.: gravidus, praegnans).
    I.
    Pregnant, breeding (mostly poet.).
    A.
    Lit.:

    lenta salix feto pecori,

    Verg. E. 3, 83; 1, 50:

    vulpes,

    Hor. C. 3, 27, 5.—
    2.
    Transf.
    a.
    Of land, fruitful, productive:

    (terra) feta parit nitidas fruges, etc.,

    Lucr. 2, 994; cf.: terra feta frugibus et vario leguminum genere, * Cic. N. D. 2, 62, 156:

    loca palustribus ulvis,

    Ov. M. 14, 103:

    regio nec pomo nec uvis,

    id. P. 1, 7, 13; id. F. 1, 662.—Also of plants:

    palmites,

    Col. 3, 21, 3.—
    b.
    In gen., filled with any thing, full:

    machina armis,

    Verg. A. 2, 238:

    loca furentibus austris,

    id. ib. 1, 51:

    colla serpentis veneno,

    Sil. 17, 448.—
    B.
    Trop., full of. —With abl.:

    feta furore Megaera,

    Sil. 13, 592:

    praecordia bello,

    id. 17, 380:

    praecordia irā,

    id. 11, 203. —With gen.:

    fetas novales Martis,

    Claud. Bell. Get. 25;

    and in a Gr. construction: fetus Gradivo mentem,

    id. 10, 14.—
    II.
    That has brought forth, newly delivered: veniebant fetam amicae gratulatum, Varr. ap. Non. 312, 12:

    agiles et fetae (opp. tardiores et gravidae),

    Col. 7, 3 fin.:

    ursa,

    Ov. M. 13, 803:

    lupa,

    Verg. A. 8, 630:

    ovis,

    id. E. 1, 50; Ov. F. 2, 413:

    qua feta jacebat uxor et infantes ludebant,

    Juv. 14, 167.— Absol.:

    insueta gravis temptabunt pabula fetas,

    Verg. E. 1, 49.
    2.
    fētus ( foet-), ūs ( heteroclit. abl. plur.: fetis, Att. ap. Non. 489, 6, v. in the foll.), m. [‡ feo, v. the preced. art.]..
    I.
    Abstr., a bringing forth, bearing, dropping, hatching of young (rare but class.):

    pater (Juppiter) curavit, uno ut fetu fieret,

    at one birth, Plaut. Am. 1, 2, 25:

    quarum (bestiarum) in fetu et in educatione laborem cum cernimus,

    Cic. Fin. 3, 19, 63:

    cornix inauspicatissima fetus tempore,

    Plin. 10, 12, 14, § 30:

    secundi fetus pecudes signari oportet,

    Col. 11, 2, 38.—
    B.
    Transf., of plants, a bearing, producing:

    quae frugibus atque bacis terrae fetu profunduntur,

    Cic. Leg. 1, 8, 25:

    periti rerum adseverant, non ferre (Arabiam) tantum annuo fetu (casiae), quantum, etc.,

    Plin. 12, 18, 41, § 83. —
    II.
    Concr., young, offspring, progeny, brood (the predom. signif. of the word, in sing. and plur.; esp. freq. in poets; cf.:

    catulus, pullus, hinnus, hinnuleus): quae (bestiae) multiplices fetus procreant, ut sues, ut canes, his mammarum data est multitudo,

    Cic. N. D. 2, 51, 128:

    facile illa (piscium ova) aqua et sustinentur et fetum fundunt,

    id. ib.:

    fetus ventri exsecti,

    Plin. 8, 55, 81, § 217:

    cervae lactens fetus,

    a fawn, Ov. M. 6, 637:

    melliferarum apium,

    id. ib. 15, 382:

    ex die emptionis, et fetus pecorum et ancillarum partus ad emptorem pertinent,

    Paul. Sent. 2, 17, 7:

    quis (paveat), Germania quos horrida parturit Fetus?

    the German brood, Hor. C. 4, 5, 27.—So very rarely of human beings:

    si vitium factum esset, ut (mulier) concipere fetus non posset,

    Gell. 4, 2, 10.—
    2.
    Transf., of plants, fruit, produce:

    ager novatus et iteratus, quo meliores fetus possit et grandiores edere,

    Cic. de Or. 2, 30, 131; cf.:

    nutriant fetus et aquae salubres Et Jovis aurae,

    Hor. Carm. Sec. 31:

    (arbores) crescunt ipsae fetuque gravantur,

    Lucr. 1, 253; cf. id. 1, 351: Cithaeron frondet viridantibus fetis, Att. ap. Non. 489, 6:

    arborei,

    Verg. G. 1, 55:

    mutatis requiescunt fetibus arva,

    id. ib. 1, 82;

    4, 231: silvae dant alios aliae fetus,

    id. ib. 2, 442:

    triticei,

    Ov. F. 1, 693: gravidi ( of grapes), id. M. 8, 294:

    nucis, i. e. surculus, auricomi,

    the golden-bough, id. Am. 6, 141; Verg. G. 2, 69:

    omnis fetus repressus exustusque flos,

    Cic. Brut. 4, 16.—Of veins of metals:

    atros fetus chalybis,

    Sil. 1, 230.—
    B.
    Trop.:

    nec ulla aetate uberior oratorum fetus fuit,

    progeny, growth, Cic. Brut. 49, 182:

    animi,

    production, id. Tusc. 5, 24, 68:

    dulces Musarum expromere fetus,

    Cat. 65, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > fetus

См. также в других словарях:

  • Pullus — Научная классификация промежуточные ранги Царство:  Животные …   Википедия

  • Pullus — Pul lus, n.; pl. {Pulli}. [L.] (Zo[ o]l.) A chick; a young bird in the downy stage. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • PULLUS — I. PULLUS puer effeminatus antiquis, quem Catamitum alias dixêre. Festus, Antiqui puerum, quem quis amabat, pullum eius dicebant. Graecis eôdem sensu πῶλος, ut et de meretrice. Hesych. πῶλος, ἐταῖρα. Πώλους γὰρ αύτὰς ἔλεγον, οἷον ἀφροδίτης πώλους …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Pullus — Ein Dunenjunges oder Pullus (lateinisch, Plural Pulli) ist ein eben geschlüpfter Vogel oder ein Nestling. Der Name Dunenjunges beschreibt einen Jungvogel mit dem ersten Federkleid. Dieses besteht aus den sogenannten weichen Dunenfedern, welche… …   Deutsch Wikipedia

  • Pullus, Robert — • Twelfth century Cardinal, English philosopher and theologian Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006 …   Catholic encyclopedia

  • PULLUS Robertus — vide Robertus …   Hofmann J. Lexicon universale

  • pullus — /pul euhs/, n., pl. pulli /pul uy/. a young bird; a chick. [1765 75; < NL, L: a young animal (see PULLET)] * * * …   Universalium

  • Pullus — ♦ A colt or foal. (Davis, R.H.C. The Medieval Warhorse: Origin, Development and Redevelopment, 137) …   Medieval glossary

  • pullus — pul·lus …   English syllables

  • pullus — …   Useful english dictionary

  • Nassarius pullus — Scientific classification Kingdom: Animalia …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»