-
1 przyznanie
przyznanie się Geständnis n;przyznanie się do winy Schuldbekenntnis n -
2 wina
wina [vina] f1) ( przewinienie)przyznać się do winy die Schuld zugebenzrzucać winę na kogoś die Schuld jdm zuschieben [ lub auf jdn abwälzen]to [nie] twoja \wina das ist [nicht] deine Schuld, du bist [nicht] schuld, du kannst nichts dafür, die Schuld liegt nicht bei dirto jego \wina er ist schuldto nie jej \wina sie trifft keine Schuldto \wina jej złego wychowania daran ist ihre schlechte Erziehung schuldbez winy schuldfrei, schuldlosz jej winy durch ihre Schuldpoczucie winy Schuldbewußtsein nt\wina główna Hauptschuld f\wina częściowa Teilschuld f\wina nieumyślna Fahrlässigkeit f, Fahrlässigkeitsschuld f\wina umyślna Schuld mit Vorsatz, vorsätzliche Schuld fkwestia winy Schuldfrage fponosić winę [za coś] [für etw] schuld haben [ lub tragen], [einer S.] schuldig seinprzyznanie się do winy Schuldgeständnis nt\wina przy zawarciu umowy Verschulden bei Vertragsschluss, culpa in contrahendo, c.i.c. -
3 erzwingen
erzwingen *etw von jdm \erzwingen wymuszać [ perf wymusić] coś na kimśein erzwungenes Geständnis wymuszone przyznanie się -
4 Schuldgeständnis
jur przyznanie się nt do winyein \Schuldgeständnis ablegen wyznawać winę -
5 Geständnis
Geständnis [gə'ʃtɛntnɪs] <-ses, -se> ntjur przyznanie nt się do winyein \Geständnis ablegen przyznać się do winy -
6 Bekenntnis
-
7 Eingeständnis
Ei ngeständnis ntprzyznanie nt się [do czegoś]
См. также в других словарях:
samokrytyka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. samokrytykayce {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} krytyka wobec samego siebie, swoich działań : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rzeczowa, twórcza samokrytyka. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
święte oburzenie — {{/stl 13}}{{stl 7}} oburzenie wynikające z chęci obrony uznawanych poglądów, przekonań; czasem ironicznie, dopatrując się w tym uczuciu fałszu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przyznanie się Piotra do ateizmu wywołało święte oburzenie miejscowych… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
samokrytyka — ż III, CMs. samokrytykayce, blm 1. «krytyka samego siebie, swego postępowania» Surowa, szczera, śmiała samokrytyka. 2. «publiczne przyznanie się do swoich błędów wobec grupy, z którą się współpracuje» Wystąpić z samokrytyką. Złożyć samokrytykę … Słownik języka polskiego
wyznanie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. wyznać. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}wyznanie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. wyznanieań {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wymóc — dk XI, wymócmogę, wymócmożesz, wymócmógł, wymócmogła, wymócmogli, wymócmógłszy «wydobyć coś od kogoś, uzyskać coś u kogoś usilnym staraniem, naleganiem, natarczywymi żądaniami; wymusić» Wymóc na kimś przyznanie się do winy. Wymógł na rodzicach… … Słownik języka polskiego
wydusić — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}wyduszać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}wydusić II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, wydusićduszę, wydusićsi, wydusićduś, wydusićduszony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wymuszać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wymuszaćam, wymuszaća, wymuszaćają, wymuszaćany {{/stl 8}}– wymusić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, wymuszaćmuszę, wymuszaćsi, wymuszaćmuś, wymuszaćmuszony {{/stl 8}}{{stl 7}} stosując różne formy nacisku, wyłudzać … Langenscheidt Polski wyjaśnień
sprawiedliwość — ż V, DCMs. sprawiedliwośćści, blm 1. «sprawiedliwe postępowanie; sprawiedliwy sąd o czymś; bezstronność osądu, obiektywizm» Należna sprawiedliwość. Sprawiedliwość dziejowa. Obywatelska sprawiedliwość. Sprawiedliwość w sądach, w postępowaniu, w… … Słownik języka polskiego
Невмержицкие — Герб Езержа Описание герба … Википедия
spalić — dk VIa, spalićlę, spalićlisz, spal, spalićił, spalićlony spalać ndk I, spalićam, spalićasz, spalićają, spalićaj, spalićał, spalićany 1. «unicestwić, zniszczyć coś (rzadziej: zabić kogoś), poddawszy działaniu ognia; pot. zniszczyć komuś mienie… … Słownik języka polskiego
kapitulacja — ż I, DCMs. kapitulacjacji; lm D. kapitulacjacji (kapitulacjacyj) «poddanie się nieprzyjacielowi, zaprzestanie walki, układ dotyczący warunków poddania się» Warunki kapitulacji. Akt (bezwarunkowej) kapitulacji. Podpisać kapitulację. przen.… … Słownik języka polskiego