-
1 przewinienie
przewinienie [pʃɛviɲɛɲɛ] nt -
2 przewinienie
przewinienie n (-a) Vergehen n, Verfehlung f -
3 grzech
\grzech śmiertelny Todsünde f\grzech pierworodny Erbsünde fpopełnić \grzech [ lub dopuścić się \grzechu] eine Sünde begehen -
4 wina
wina [vina] f1) ( przewinienie)przyznać się do winy die Schuld zugebenzrzucać winę na kogoś die Schuld jdm zuschieben [ lub auf jdn abwälzen]to [nie] twoja \wina das ist [nicht] deine Schuld, du bist [nicht] schuld, du kannst nichts dafür, die Schuld liegt nicht bei dirto jego \wina er ist schuldto nie jej \wina sie trifft keine Schuldto \wina jej złego wychowania daran ist ihre schlechte Erziehung schuldbez winy schuldfrei, schuldlosz jej winy durch ihre Schuldpoczucie winy Schuldbewußtsein nt\wina główna Hauptschuld f\wina częściowa Teilschuld f\wina nieumyślna Fahrlässigkeit f, Fahrlässigkeitsschuld f\wina umyślna Schuld mit Vorsatz, vorsätzliche Schuld fkwestia winy Schuldfrage fponosić winę [za coś] [für etw] schuld haben [ lub tragen], [einer S.] schuldig seinprzyznanie się do winy Schuldgeständnis nt\wina przy zawarciu umowy Verschulden bei Vertragsschluss, culpa in contrahendo, c.i.c. -
5 Kavaliersdelikt
См. также в других словарях:
przewinienie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. przewinienieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} czyn, postępek uznany za wykroczenie przeciwko normom etycznym, zasadom społecznego zachowania się itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Drobne, błahe, ciężkie przewinienie. Dopuścić… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przewinienie — n I; lm D. przewinienieeń książk. «czyn, postępek uznany za wykroczenie» Drobne, ciężkie przewinienie. Przewinienie wobec rodziców. Przewinienie względem zwierzchnika. Darować komuś przewinienie … Słownik języka polskiego
zbić — 1. posp. Wylecieć skądś na zbity łeb, pysk, na zbitą mordę, euf. na zbitą twarz a) «zostać wyrzuconym skądś przemocą, brutalnie»: Wyleciał z baru na zbity pysk, ale (...) sam się o to prosił (...). Roz bezp 1997. b) «zostać usuniętym skądś za… … Słownik frazeologiczny
zbijać — 1. posp. Wylecieć skądś na zbity łeb, pysk, na zbitą mordę, euf. na zbitą twarz a) «zostać wyrzuconym skądś przemocą, brutalnie»: Wyleciał z baru na zbity pysk, ale (...) sam się o to prosił (...). Roz bezp 1997. b) «zostać usuniętym skądś za… … Słownik frazeologiczny
delikt — m IV, D. u, Ms. deliktkcie; lm M. y praw. «przewinienie, wykroczenie przeciw prawu» Dopuścić się deliktu. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
grzech — m III, D. u; lm M. y 1. «w doktrynach religijnych: złamanie zakazu zagrożone sankcjami nadnaturalnymi (np. karą pośmiertną), wymagające oczyszczenia za pomocą ustalonych przez religię praktyk» Ciężki, powszedni grzech. Pokuta za grzechy. Dopuścić … Słownik języka polskiego
grzeszek — m III, D. grzeszekszku, N. grzeszekszkiem; lm M. grzeszekszki «mały grzech, drobne przewinienie» Grzeszki młodości. Grzeszki towarzyskie … Słownik języka polskiego
przeskrobać — dk IX, przeskrobaćbię, przeskrobaćbiesz, przeskrobaćskrob, przeskrobaćał pot. «popełnić drobne przewinienie, przestępstwo; zawinić, przewinić, zbroić, spsocić» Uczeń coś przeskrobał w szkole … Słownik języka polskiego
przewina — ż IV, CMs. przewinanie; lm D. przewinain książk. «przewinienie, wykroczenie, przestępstwo» Ciężka przewina. Ukarać dziecko za przewinę. Zapomnieć, wybaczyć czyjeś przewiny … Słownik języka polskiego
trzepać — ndk IX, trzepaćpię, trzepaćpiesz, trzep, trzepaćał, trzepaćany trzepnąć dk Va, trzepaćnę, trzepaćniesz, trzepaćnij, trzepaćnął, trzepaćnęła, trzepaćnęli, trzepaćnięty, trzepaćnąwszy 1. «uderzać, potrząsać czymś z rozmachem» Ryba trzepie ogonem.… … Słownik języka polskiego
upomnieć — dk VIIa, upomniećnę, upomniećnisz, upomniećnij, upomniećniał, upomniećnieli, upomniećniany upominać ndk I, upomniećam, upomniećasz, upomniećają, upomniećaj, upomniećał, upomniećany «zwrócić komuś uwagę, przywołać kogoś do porządku; przypomnieć… … Słownik języka polskiego
