przemilczeć

См. также в других словарях:

• przemilczeć — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}przemilczać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}przemilczeć II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIa {{/stl 8}}{{stl 7}} spędzić pewien czas milcząc, nie odzywając się do nikogo :… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• przemilczeć — dk VIIb, przemilczećczę, przemilczećczysz, przemilczećmilcz, przemilczećczał, przemilczećczeli, przemilczećczany przemilczać ndk I, przemilczećam, przemilczećasz, przemilczećają, przemilczećaj, przemilczećał, przemilczećany 1. «przetrwać jakiś… …   Słownik języka polskiego

• przemilczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, przemilczaćam, przemilczaća, przemilczaćają, przemilczaćany {{/stl 8}}– przemilczeć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIa, przemilczaćczę, przemilczaćczy, przemilczaćczał, przemilczaćczeli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• powiedzieć — 1. Jeśli (jak) się powiedziało a, (to) trzeba powiedzieć b «jeśli się coś rozpoczęło, to trzeba to doprowadzić do końca»: Musisz jej pomóc przy załatwianiu tych formalności, sam ją namawiałeś do wyjazdu, a jak się powiedziało a, to trzeba… …   Słownik frazeologiczny

• zająknąć się — Nie zająknąć się o czymś; ani się zająknąć o czymś «nie wspomnieć o czymś ani słowa, przemilczeć coś»: Dzięki niezależnej prasie do wiadomości publicznej dotarło wiele istotnych faktów i obserwacji – które w prasie katolickiej bezlitośnie tępiła… …   Słownik frazeologiczny

• kieszeń — ż V, DCMs. kieszeńeni; lm M. kieszeńenie, D. kieszeńeni 1. «kawałek jakiegoś materiału na ubraniu, plecaku, torebce przyszyty z trzech stron, tworzący wgłębienie lub rodzaj woreczka wszytego w ubranie, plecak, torebkę, służącego do schowania… …   Słownik języka polskiego

• pominąć — dk Vb, pominąćnę, pominąćniesz, pominąćmiń, pominąćnął, pominąćnęła, pominąćnęli, pominąćnięty pomijać ndk I, pominąćam, pominąćasz, pominąćają, pominąćaj, pominąćał, pominąćany 1. «nie powiedzieć, nie poruszyć czegoś, opuścić w tekście» Pomijać… …   Słownik języka polskiego

• przemilczenie — n I 1. rzecz. od przemilczeć Przemilczenie poważnych zagadnień. 2. praw. «sposób nabycia prawa wskutek niewykonania tego prawa przez uprawnionego (np. nie odebrane w określonym czasie rzeczy przechodzą na własność państwa)» …   Słownik języka polskiego

• zająknąć się — dk Va, zająknąć sięnę się, zająknąć sięniesz się, zająknąć sięnij się, zająknąć sięnął się, zająknąć sięnęła się, zająknąć sięnęli się, zająknąć sięnąwszy się rzad. zająkiwać się ndk VIIIb, zająknąć siękuję się, zająknąć siękujesz się, zająknąć… …   Słownik języka polskiego

• zamilczeć — dk VIIb, zamilczećczę, zamilczećczysz, zamilczećmilcz, zamilczećczał, zamilczećczeli rzad. zamilczać ndk I, zamilczećam, zamilczećasz, zamilczećają, zamilczećaj, zamilczećał 1. «nie powiedzieć czegoś, pominąć milczeniem, przemilczeć, zataić coś»… …   Słownik języka polskiego

• zataić — dk VIa, zataićtaję, zataićisz, zataićtaj, zataićił, zataićtajony zatajać ndk I, zataićam, zataićasz, zataićają, zataićaj, zataićał, zataićany «utrzymać coś w tajemnicy, nie wyjawić czegoś, nie powiedzieć o czymś; przemilczeć» Zataić swoje… …   Słownik języka polskiego