przeciwności

См. также в других словарях:

• przeciwność — ż V, DCMs. przeciwnośćści; lm MD. przeciwnośćści «niepomyślne zdarzenie, niepowodzenie, przeszkoda, trudność» Przeciwności życiowe. Przeciwności losu. Borykać się, walczyć z przeciwnościami. Zrażać się, nie zrażać się przeciwnościami …   Słownik języka polskiego

• przeciwność — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, lm M. przeciwnośćści {{/stl 8}}{{stl 7}} niekorzystna, niepomyślna sytuacja, zdarzenie utrudniające coś; niepowodzenie, przeszkoda, trudność : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pokonywać przeciwności. Przeciwności losu. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• robić — 1. Mieć co robić «mieć dużo zajęć, obowiązków»: (...) odbiorców przesyłek i przekazów pocztowych jest bez liku – listonosze mają co robić. SN 14/01/1999. 2. Nic sobie nie robić, niewiele sobie robić z kogoś, z czegoś «lekceważyć kogoś, coś»:… …   Słownik frazeologiczny

• spokój — 1. Dać komuś (święty) spokój «przestać się wtrącać do kogoś, nie przeszkadzać komuś, nie niepokoić kogoś»: (...) dajcie mi święty spokój, sami sobie właźcie do zimnej wody, jeśli wola, a mnie nie zawracajcie głowy. Z. Żurakowska, Jutro. 2. Dać… …   Słownik frazeologiczny

• bierność — ż V, DCMs. biernośćści, blm rzecz. od bierny a) w zn. 1: Bierność wobec przeciwności losu. b) w zn. 2: ∆ Bierność chemiczna «charakterystyczny dla niektórych pierwiastków oraz związków chemicznych brak zdolności do wchodzenia w reakcje chemiczne» …   Słownik języka polskiego

• cieplarniany — «właściwy cieplarni; hodowany w cieplarni» Temperatura cieplarniana. Uprawa cieplarniana. Cieplarniane kwiaty, rośliny. przen. «pozbawiony wysiłków, trudów; usuwający z czyjejś drogi wszelkie przeciwności, powodujący czyjeś wydelikacenie,… …   Słownik języka polskiego

• cierpliwy — cierpliwywi, cierpliwywszy «znoszący ze spokojem przeciwności, przykrości, cierpienia; umiejący czekać; wytrwały, opanowany» Była najcierpliwszą opiekunką. ◊ Papier jest cierpliwy «pisać można wszystko, co się tylko komuś podoba, choćby rzeczy… …   Słownik języka polskiego

• dogryźć — dk XI, dogryźćgryzę, dogryźćgryziesz, dogryźćgryź, dogryźćgryzł, dogryźćgryzła, dogryźćgryźli, dogryźćgryziony dogryzać ndk I, dogryźćam, dogryźćasz, dogryźćają, dogryźćaj, dogryźćał, dogryźćany 1. «gryząc rozerwać zębami do końca, skończyć… …   Słownik języka polskiego

• duch — m III, DB. a 1. blm «energia psychiczna, właściwości psychiczne człowieka; umysł, świadomość, myślenie, dusza» Siła, hart, moc ducha. Spokój ducha. Muzyka, poezja to pokarm dla ducha. ◊ W szczerości, w skrytości, w pokorze, w prostocie lub w… …   Słownik języka polskiego

• dzielny — dzielnyni, dzielnyniejszy 1. «odznaczający się odwagą, odważny, mężny, waleczny» Dzielny żołnierz, wódz, naród. 2. «wykazujący odporność wobec przeciwności; zaradny, mocny, wytrzymały» To bardzo dzielna dziewczyna, utrzymuje całą rodzinę. Był… …   Słownik języka polskiego

• fala — ż I, DCMs. falali; lm D. fal 1. «wał wodny, wzniesienie wody powstające wskutek ruchu cząstek wody w płaszczyźnie pionowej, wywołanego głównie przez działanie wiatru; bałwan; także: powierzchnia wody, nurt» Fala morska, sztormowa. Wysoka fala.… …   Słownik języka polskiego